Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Η ταμπακέρα, οι τρακαδόροι και τα τσιγάρα «Απόλλων»



Όπου ταμπακέρα σύμφωνα με μια εφημερίδα, είναι οι κλειστές τράπεζες, τα κλειστά σύνορα, οι κλειστές αγορές, οι 50.000 πρόσφυγες, οι συντάξεις πείνας και οι υπόλοιπες πληγές του Φαραώ που έπεσαν πάνω στα κεφάλια των αμαρτωλών πολιτών αυτής της χώρας μετά το λάθος τους να εμπιστευθούν το μέλλον του τόπου σε μια μη δοκιμασμένη συνταγή. Μια συνταγή και μια κυβέρνηση που, σύμφωνα με τα γραφόμενα, ευθύνεται για τον εκτροχιασμό της Ελλάδας από τις ράγες της ασφάλειας και της ανάπτυξης που Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν με σύνεση δρομολογήσει. 
του Πέτρου Κατσάκου
Μια συνταγή που, σύμφωνα την γκουρμέ αισθητική των επικριτών της, τίναξε στον αέρα ένα τραπεζικό σύστημα - βιομηχανία θαλασσοδανείων και ύποπτων εμβασμάτων, που επιβάλλει «συντάξεις πείνας» λες και τα 11 ψαλιδίσματα που προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια ήταν αποτέλεσμα κοινωνικού διαλόγου ή ευγενικής χορηγίας των συνταξιούχων στον βωμό των success stories.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στην ταμπακέρα της σημερινής κυβέρνησης κάποιοι επιμένουν να χρεώνουν και να στριμώχνουν τα οδυνηρά αποτελέσματα του συριακού εμφυλίου και της διαρκούς κρίσης στο Αφγανιστάν. Θαρρείς και η Ελλάδα ήταν αυτή που πλημμύρισε την Ευρώπη με πρόσφυγες. Λες και η ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης οδήγησε την Ε.Ε. σε αλλεπάλληλες συνόδους κορυφής για την αντιμετώπιση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης χωρίς να έχει ακουστεί η παραμικρή ευρωπαϊκή επίπληξη στον Αλέξη Τσίπρα.
Ταμπακέρα βαφτίστηκαν όλα αυτά. Μια ταμπακέρα που κάποιος αποφάσισε να βγάλει από τη μέσα τσέπη του σακακιού του για το τελευταίο τσιγάρο πριν αποκαλυφθεί επιτέλους τι καπνό φουμάρει όλα αυτά τα χρόνια. Πανάκριβα τσιγάρα πολυτελείας ήταν γεμάτη η ταμπακέρα του και μάλιστα στην τράκα και στον βερεσέ από το περίπτερο των συστημικών τραπεζών και των άσπονδων συνεταίρων.
Έτσι γέμιζε η ταμπακέρα. Με τα λεφτά των άλλων. Έτσι άδειαζε και έτσι ξαναγέμιζε από έναν επαγγελματία τρακαδόρο του συστήματος με δανεικά κι αγύριστα τσιγάρα πολυτελείας που όταν άκουγε κάποιον δίπλα του να ξεροβήχει του έκανε και κήρυγμα για τις βλαβερές επιπτώσεις του καπνίσματος και του ζητούσε να το κόψει το ρημάδι.
Μέχρι που το περίπτερο αναγκάστηκε να κόψει την τράκα. Μέχρι που οι περιπτεράδες υποχρεώθηκαν να ζητήσουν τους βερεσέδες που τόσα χρόνια έγραφαν στα τεφτέρια και στο χιόνι. Μέχρι που και οι άσπονδοι συνεταίροι είπαν να κοιτάξουν και τη δική τους τσέπη. Μέχρι που η ταμπακέρα άδειασε και έμεινε να χάσκει χρεοκοπία. Και τώρα που το τελευταίο τσιγάρο της τράκας σιγοκαίει στο τασάκι, να 'σου οι κλειστές τράπεζες, οι κλειστές αγορές, τα κλειστά σύνορα και το κλείσιμο του ματιού στις δοκιμασμένες συνταγές του παρελθόντος.
Ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης από τα υπαρκτά και ασφυκτικά της προβλήματα θα ήταν μια πολύ βολική δικαιολογία αν αιτία αυτών των προβλημάτων δεν ήταν -στο μερίδιο που τους αναλογεί φυσικά- και κάποιες χρυσές ταμπακέρες «made in Switzerland» που αντικατέστησαν τους νόμους της αγοράς με τον νόμο της τράκας. Με την τράκα να έχει αναχθεί σε επίσημο ανταλλακτικό σύστημα, η οποιαδήποτε ανατροπή είναι λογικό να προκαλεί αναταράξεις στην αγορά του βερεσέ και πανικό στους εθισμένους στα τσιγάρα και στα λεφτά των άλλων.
ΥΓ: Ένα παλιό αστείο που κυκλοφορούσε κάποτε μεταξύ καπνιστών ήθελε τον τρακαδόρο της παρέας να καπνίζει τσιγάρα μάρκας «Απόλλων», που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τσιγάρα «απ' όλων»... των άλλων.
left

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου