Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Αυτοί που νόμιζαν ότι θα κυβερνούν για πάντα...


Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα από το σκάνδαλο με το δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που προεξοφλούσαν τα εκλογικά αποτελέσματα του μέλλοντος, μαρτυρά την καθεστωτική αντίληψη των δύο παλιών κομμάτων εξουσίας που λειτουργούσαν με ασυδοσία και ταυτόχρονα ήταν πεπεισμένα ότι θα κυβερνούν για πάντα τη χώρα.
Η γνωστοποίηση των ποινικών διώξεων σε 9 «ταμίες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και πάνω από 100 τραπεζικά στελέχη, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των δύο πολιτικών δυνάμεων που μιλούν για… «σκευωρία» ως συνήθως. Το φυσιολογικό για αυτούς θα ήταν οι ευθύνες ενός – κατά τη Ντόρα Μπακογιάννη- τεράστιου σκανδάλου να μην διερευνηθούν ποτέ και να συνεχίσουν να δανείζονται εις το διηνεκές. Δεν έδωσαν ποτέ απαντήσεις για τον τρόπο που ξοδεύτηκαν τα αμύθητα ποσά και τι είδους μηχανισμούς συντηρούσαν, αφού οι βασικές οικονομικές και διοικητικές ανάγκες ενός πολιτικού κόμματος είναι σε μεγάλο βαθμό καλυμμένες.
Ο δανεισμός με εγγύηση υποθετικές επιχορηγήσεις υποπολλαπλάσιων ποσών, που επεκτείνονταν όλο και περισσότερο στο μέλλον, συγκρούεται τόσο με τη στοιχειώδη τραπεζική λογική όσο και με την κοινή λογική και είναι ποινικά όσο και ηθικά κολάσιμος. Μέσα στην αίσθηση του ακαταδίωκτου, παραμένει νομικό παράδοξο με ποιο τρόπο προσημείωναν μελλοντικά έσοδα που… δεν υπήρχαν. 
Ήταν μια πρακτική διαδεδομένη, όχι μόνο για τα δύο κόμματα αλλά και για τους εκλεκτούς επιχειρηματίες τους, που δανείστηκαν αντίστοιχα και μεγαλύτερα ποσά χωρίς εγγυήσεις ή με ενέχυρο μετοχές των δικών τους εταιριών, που μετά κλήθηκε να πληρώσει ο ελληνικός λαός. Στην ιστορία έχουν μείνει τα πρακτικά Δ.Σ. κρατικής τράπεζας που δανειοδοτούσε «μετά από επικοινωνία υπουργών». Κάπως έτσι κατέρρευσαν οι τράπεζες, από θαλασσοδάνεια σε κόμματα και ημέτερους επιχειρηματίες, ενώ η πολιτική τάξη κατηγορούσε την κοινωνία ότι «ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της».
Όταν το παλιό πολιτικό σύστημα κατέρρευσε και έχασε τη δυνατότητα να παράσχει πολιτική και κάθε είδους κάλυψη, το μεν ΠΑΣΟΚ φρόντισε να αλλάξει ΑΦΜ, θυμίζοντας τον τρόπο που κυβερνούσε, η δε ΝΔ ισχυρίστηκε ότι «νοικοκυρεύτηκε» και έκανε τη δική της –αυθαίρετη- ρύθμιση, ισχυριζόμενη ότι θα εξοφλήσει τις οφειλές της σε περίπου έναν αιώνα! Μάλιστα ο αντιπρόεδρος Άδωνις Γεωργιάδης πρότεινε και διαγραφή χρέους, επιβεβαιώνοντας τη νοοτροπία «δανεικά και αγύριστα». 
Τα δύο κόμματα δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα ότι δεν έχουν την εξουσία, ώστε να συγκαλύπτουν διακομματικά τα σκάνδαλα και τις ευθύνες τους, και γι΄αυτό κάνουν τα πάντα για την παλινόρθωση του καθεστώτος τους.
tvxs

Οι νεκροί του χουλιγκανισμού σκοτώνονται ακόμα...



του Βαγγέλη Σπυράκη
Όσα χρόνια κι αν περάσουν κάποιοι φαίνεται πως δεν αλλάζουν τα μυαλά ορισμένων οπαδών.  Λίγες ημέρες μετά την παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στην κηδεία του Θανάση Γιαννακόπουλου και την υποδοχή που αυτή έτυχε, ήρθαν δύο πανό να μας προσγειώσουν ξανά στην ελληνική πραγματικότητα.
Πέραν συγκρίσεων και  οπαδικής κόντρας τα πανό που ανέβηκαν χθες το βράδυ στο ΣΕΦ, στον αγώνα του Ολυμπιακού με την με τη Ζαλγκίρις,  προσβάλλοντας την μνήμη ενός ακόμα νεκρού από τον χουλιγκανισμό- Μιχάλη Φιλόπουλο-  είναι αρρώστια και  ένδειξη απίστευτης σήψης... Ειδικά όταν το σηκώνουν φίλαθλοι (αν θέλουν να λέγονται έτσι), που έχουν βιώσει στο πετσί τους την τραγωδία της Θύρας 7 και τους τιμούν κάθε χρόνο. Η συγκεκριμένη επέτειος δεν ξεχνιέται. Αποτελεί, άλλωστε, μαύρη κηλίδα για τον ελληνικό αθλητισμό.

Ο Έλληνας οπαδός σε κάθε στιγμή, ναι, σε εκπλήσσει περισσότερο. Πόσο εύκολα στερεύουν οι δικαιολογίες όταν κοιτάς κατάματα την αλήθεια, πόσο γρήγορα καταρρέουν όλα τα αντεπιχειρήματα της βλακείας όταν στέκεσαι ενώπιον των γεγονότων, ειδικά για τα όσα συνέβησαν εκείνη την μοιραία μέρα στο Λαύριο. Χαλασμένα μυαλά που είχαν δώσει ένα  «ραντεβού»  θανάτου με ένα ήδη νεκρό...  αφού είχαν αποφασίσει ότι στο πεδίο της μάχης κάποιος έπρεπε να πέσει!

Δώδεκα  χρόνια μετά, τα άμυαλα παιδάκια στο ΣΕΦ και μετέπειτα στο internet, πανηγυρίζουν για εκείνη την ημέρα με σύνθημα νίκης  επειδή «σας πήραμε σε εκείνο το ντου».

Μια ημέρα που θέλει, αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει η Ελλάδα και όσοι υγιείς φίλαθλοι της έχουν απομείνει, αλλά χθες στο ΣΕΦ επέστρεψε σαν εφιάλτης, σκοτώνοντας για ακόμη μια φορά όχι μόνο τον Φιλόπουλο αλλά και τους Κατσούλη, Μπλιώνα, Καρνέζη, Παναναγιώτου, και Ρουσάκη. Όλοι θύματα της ωμής βίας από το  δολοφονικό κυνισμό των χουλιγκάνων.

Ελπίζουμε ότι χθες οι οπαδοί, του  non-politica-και της τραγωδίας της Θύρας 7 να πήραν ένα παράσημο παραπάνω. Γιατί για εκείνους, ακόμη μια μέρα να σκοτώνεις την μνήμη ενός ανθρώπου παίρνεις προαγωγή.

Δυστυχώς όμως  για εκείνους, σήμερα, υπάρχουν πολλοί φίλαθλοι του Ολυμπιακού που τους καταδικάζουν. Άλλωστε η ζωή δεν μετριέται στο έμβλημα που φέρει μια ομάδα η ένα  κασκόλ

 κουτι πανδωρας




Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Υπερπαραγωγή «ηρώων»



Φτάσαμε να αποκαλούμε ήρωα οποιονδήποτε τραγουδάει το κακότεχνο «Μακεδονία ξακουστή»
του Παντελή Μπουκάλα
Κάθε τόπος έχει τις ανάγκες του. Τις πραγματικές και τις φαντασιακές ή ψευδαισθησιακές. Τις μόνιμες και τις περιστασιακές. Ο δικός μας τόπος έχει αποκτήσει το συνήθειο να βάζει δίπλα στις πραγματικές του ανάγκες –αν όχι πάνω τους– τις πλασματικές, με κυριότερες δύο: την ανάγκη για θαύματα και την ανάγκη για ήρωες. Από θαύματα, άλλο τίποτε. Τουλάχιστον ένα κάθε μέρα, αν πιστέψουμε τα πρωτοσέλιδα των ροζ, κίτρινων ή κιτρινόμαυρων εφημερίδων που ειδικεύονται σ’ αυτόν τον παραθεολογικό τομέα. Πέφτει ένα ελικόπτερο, σκοτώνονται δύο ή τρεις και σώζεται ένας; «Θαύμα. Τον έσωσε η Παναγία». Πνίγονται ή απανθρακώνονται αρκετοί και σώζεται, πάλι, ένας; «Θαύμα. Τον έσωσε η Παναγία». Το γιατί η Παναγία θαυματουργεί μεροληπτώντας υπέρ του ενός και εγκαταλείποντας στη μοίρα του θανάτου τους άλλους, μένει ανεξήγητο. Ανελέητη η Θεοτόκος;
Η ανάγκη για ήρωες, οι οποίοι μάλιστα να συναιρούν στο πρόσωπό τους Λεωνίδες, Αλέξανδρους, Παλαιολόγους και Κολοκοτρώνηδες, μας έχει οδηγήσει στην κατάχρηση του όρου, δηλαδή στο κατώφλι της ακύρωσής του. Ξέρουμε άλλωστε με πόσο υπερβολική γενναιοδωρία αποκαλούν «ηρωικό λαό» τους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων οι ιδιοκτήτες και οι μεγαλοπαράγοντές τους. Χρειάζεται όντως ένας κάποιος ηρωισμός για να παρακολουθείς τα μετριότατα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Και πάλι όμως, αν θέλουμε να συνεχίσει να σημαίνει κάτι το «ηρωικός» όταν αναφερόμαστε στο 1940, στο 1821 ή στους Περσικούς πολέμους, πρέπει να είμαστε πιο φειδωλοί στη χρήση του για σημερινά πρόσωπα και συμβάντα.
Τις τελευταίες ημέρες, και με αποκορύφωμα τις παρελάσεις για την 25η Μαρτίου, φτάσαμε να αποκαλούμε ήρωα οποιονδήποτε τραγουδάει το κακότεχνο «Μακεδονία ξακουστή», το οποίο υποτίθεται πως είχε απαγορευτεί, σύμφωνα με τα fake news που κατακυρίευσαν τα κανάλια, τις εφημερίδες και φυσικά τα σόσιαλ μίντια. Ηρωας ο αλεξιπτωτιστής που έκανε το άλμα του μακεδονοτραγουδώντας και φροντίζοντας να αυτοβιντεοσκοπηθεί, ώστε έπειτα να ανακοινώσει στο πανελλήνιο τη σπουδαία πράξη του. Ηρωες τα βατράχια, οι εύζωνες και οι μαθητές που είπαν στις παρελάσεις ένα εμβατήριο διά του οποίου η Ελλάδα (και ιδίως το στράτευμα) χωριζόταν παλαιότερα σε «εθνικόφρονες» και «εαμοβούλγαρους» και σήμερα σε «πατριώτες» και «εθνομηδενιστές». Αραγε, ήρωες και οι χρυσαυγίτες, που μηρυκάζουν νυχθημερόν το εμβατήριο; Και οι οποίοι θα έπεφταν σε κατάθλιψη αν ήξεραν ότι η μουσική του έχει εβραϊκές ρίζες;
kathimerini

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019

Ο αριστερισμός και η τύφλα του...



Καμιά αναστολή από τους ασυμβίβαστους ultra αριστερούς επαναστάτες για το παράδοξο του πράγματος. Γι' αυτή την επικίνδυνα ανιστόρητη ταύτιση συνθημάτων με τους τραμπούκους νεοναζί!
του Δημήτρη Χρήστου
ΒΓΗΚΑΝ τα στελέχη της ΛΑΕ στις παρελάσεις για να διαμαρτυρηθούν για την «προδοτική συμφωνία» των Πρεσπών! Παραδίπλα τους, οι τραμπούκοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαδήλωναν και φώναζαν το ίδιο σύνθημα, αποτέλεσμα αμάθειας, λαϊκιστικής προπαγάνδας και καπηλικού εθνικισμού!
ΚΑΜΙΑ αναστολή, από τους ασυμβίβαστους ultra αριστερούς επαναστάτες για το παράδοξο του πράγματος. Γι' αυτή την επικίνδυνα ανιστόρητη ταύτιση. Την ταύτιση που επέβαλε το 1930 η Τρίτη Διεθνής στα Κ.Κ. περί «σοσιαλφασισμού». Για την παραπλάνηση των μαζών από τους σοσιαλιστές που γίνονταν με την ύπαρξή τους και την προσήλωσή τους στη δημοκρατία εμπόδιο για τις κομμουνιστικές επαναστάσεις στην Ευρώπη.
ΚΑΜΙΑ ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας. Κανένα συμπέρασμα από την τραγωδία της πολιτικής ισοπέδωσης που άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στον ναζισμό που αιματοκύλησε την Ευρώπη ΠΡΟΔΟΣΙΑ λοιπόν! Τι προδώσαμε; Μια χώρα που είχε αναγνωριστεί από 140 χώρες - μέλη του ΟΗΕ ως σκέτη Μακεδονία συμφωνήθηκε να ονομαστεί Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Σωστό και δίκαιο σε ό,τι αφορά τον γεωγραφικό αυτό προσδιορισμό, καθώς τα εδάφη των γειτόνων μας ήταν το βόρειο μέρος του κράτους των αρχαίων Μακεδόνων που παρήκμασε πριν δεκαεννέα αιώνες!
ΕΤΣΙ, με έμπρακτες ενδείξεις σεβασμού στη συμφωνία από τη μεριά της κυβέρνησης των Σκοπίων, η δική μας χώρα αποκτά αυξημένη πολύτιμη επιρροή στα Βαλκάνια και έναν εταίρο που προσδοκά στη βοήθεια μας για συνεργασία και πρόοδο. Που κατάφερε έτσι να αποφύγει τον «κλοιό προστασίας» που προσέφερε η Άγκυρα.
ΜΑ ΘΑ μπουν στο ΝΑΤΟ, διαμαρτύρεται και η «αναθεωρητική» σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ αναζητώντας δικαιολογίες. Και έχουμε εμείς δικαίωμα και αρμοδιότητα, να εμποδίσουμε μια ανεξάρτητη χώρα να επιλέξει τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους θέλει να ενταχθεί;
ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ μας χώρα είναι στο ΝΑΤΟ, και στη σημερινή συγκυρία στην ανατολική Μεσόγειο αυτό είναι πολύτιμο αμυντικό πλεονέκτημα απέναντι στην επιθετικότητα της ασταθούς Τουρκίας. Καμιά σημασία και σ' αυτό.
ΑΠΟ τη στιγμή που έχουν επιλέξει την ασφαλή ζωή στο ενυδρείο τους, μακριά από τους κινδύνους και τους αντιπάλους που υπάρχουν στην ανοιχτή θάλασσα, μπορούν να κουνάνε το δάχτυλο στα «τέρατα» και να λένε ό,τι τους κατέβει.
ΜΕΧΡΙ να ωριμάσουν οι συνθήκες για την κατάληψη της εξουσίας, θα περιμένουν. Κι αν δεν ωριμάσουν, υπάρχει και ο σοσιαλισμός της μετά θάνατον ζωής, όπου όλοι θα είμαστε ίσοι! Επαναστατικός σκοταδισμός.
αυγη

Η τελευταία εικόνα που είδε στην Ελλάδα

της Μαριάννας Τζιαντζή

"Δυο πόρτες έχει η ζωή", όμως η «αποκατεστημένη» μετανάστρια, είδε μία μόνο πόρτα που της την έκλεισαν κατάμουτρα, αφήνοντάς την έξω από τη ζωή.

Μια αιμόφυρτη γυναίκα μπαίνει σε ένα ταξί. «Με σκότωσε, με σκότωσε…» προλαβαίνει να πει, όχι «με χτύπησε, με λάβωσε». Χρησιμοποιεί τον αόριστο χρόνο σαν να μιλά από τον άλλο κόσμο. Ο οδηγός του ταξί την αδειάζει έξω. Εκείνη σωριάζεται στο δρόμο. Μέρα μεσημέρι στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. «Δεν φαινόταν να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι», λέει ένας αυτόπτης μάρτυρας. «Είχε τα μάτια κλειστά κι έτρεμε».

Όμως πριν λίγο είχε τα μάτια αρκετά ανοιχτά ώστε να διακρίνει το ταξί και να μπει μέσα. Κι αναρωτιέται κανείς ποια ήταν η τελευταία εικόνα που είδε αυτή η γυναίκα στην Ελλάδα. Ο αττικός ουρανός; Το κίτρινο ταξί; Η πόρτα απ’ όπου ο ταξιτζής την κατέβασε από το αυτοκίνητο, που ίσως να γινόταν το όχημα της σωτηρίας της αν την πήγαινε κατευθείαν στο νοσοκομείο; Ίσως ν’ άκουσε τον πάταγο της πόρτας καθώς την έκλεινε ο οδηγός, μπορεί και με ανακούφιση που το αυτοκίνητό του δεν θα λερωνόταν (κι άλλο) με αίματα.

Τρία είναι τα πρόσωπα του δράματος: η 50χρονη γυναίκα από τη Βουλγαρία, νόμιμη σύζυγος ενός 87χρονου αντιπτέραρχου εν αποστρατεία και ο ταξιτζής. (Ο αντιπτέραρχος αυτοπυροβολήθηκε και εξέπνευσε στο ίδιο νοσοκομείο όπου το ασθενοφόρο είχε μεταφέρει και το θύμα του.) Το ενωμένο με τα δεσμά του γάμου ανδρόγυνο αποχαιρέτησε τον κόσμο κάτω από την ίδια στέγη.

Αυτός όμως που απασχόλησε την κοινή γνώμη, εντός κι εκτός των social media, είναι ο τρίτος άνθρωπος, ο οδηγός. Και τούτο γιατί δεν άντεξε να μην κάνει δηλώσεις on camera, φορώντας μαύρα γυαλιά ηλίου και υπομειδιώντας, δικαιολογώντας την πράξη του.

Εύκολο είναι να γράψουμε μια μικρή έκθεση ιδεών, κατακεραυνώνοντας τον οδηγό για την αναλγησία του και διαπιστώνοντας τον κυνισμό και την απανθρωπιά της κοινωνίας. Να πούμε «πώς καταντήσαμε» και αυτόματα να τεθούμε οι ίδιοι στην πλευρά του δίκαιου και του καλού. Το δύσκολο είναι να καταλάβουμε την ανοησία αυτού του ανθρώπου αφού μίλησε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για την εμπειρία του. Μπορεί η ετοιμοθάνατη γυναίκα να έφαγε πόρτα, όμως ο ταξιτζής τής μίλησε στον πληθυντικό: «Περάστε παρακαλώ, βγείτε έξω».

Ακόμα πιο δύσκολο είναι να φανταστούμε τη σχέση της Βουλγάρας μετανάστριας με έναν άντρα περίπου 40 χρόνια μεγαλύτερό της, να αναλογιστούμε τα υπόγεια ποτάμια του μίσους που θα έρρεαν ανάμεσά τους, αφού γάμο από έρωτα αυτό το πράγμα δεν το λες.

Και μια μικρή λεπτομέρεια: πώς επιτρέπεται η οπλοκατοχή σε έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας; Εκείνος χρειαζόταν το όπλο για προστασία από τους κλέφτες ή για να ενισχύει την ήδη οικονομική εξουσία του αφού η δική του σύνταξη θα συντηρούσε το ανδρόγυνο. Εκτός και αν είχε προμηθευτεί το όπλο στην ανθηρή μαύρη αγορά

Αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε το όνομα της γυναίκας. Είναι απλώς η «50χρονη Βουλγάρα». Δεν ξέρουμε τι τράβηξε στη ζωή της, πότε και πώς ήρθε στην Ελλάδα, πόσες δουλειές θα είχε κάνει μέχρι να «αποκατασταθεί», πώς κάποτε ονειρευόταν τη ζωή της στον τόπο μας. Και στις στερνές στιγμές της «έφαγε πόρτα» από έναν επαγγελματία, όπως πριν από χρόνια είχε φάει πόρτα από την ίδια την πατρίδα της, όπως σήμερα πολλοί, μετανάστες και Ελληνες, «τρώνε πόρτα» απ’ αυτό που λέμε ανθρώπινη, αξιοπρεπή ζωή.

efsyn

Κάντε το όπως ο Σάντσεθ


Κάντε το όπως ο Σάντσεθ

του Τάσου Παππά

Kάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που κάνουν στην Ελλάδα οι ομόδοξοί του, οι οποίοι βρίζουν την Αριστερά και κάποιοι εξ αυτών δεν θα έλεγαν όχι στην επανάληψη του μοντέλου συγκυβέρνησης με τη Δεξιά.
Σταθερά μπροστά και με διαφορά δέκα μονάδων από τη Δεξιά είναι το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας στις δημοσκοπήσεις. Βρίσκεται εκεί και ανακάμπτει γιατί γλίτωσε στο τσακ τον ιό της «πασοκοποίησης» (κατάρρευση) που έχει πλήξει πολλά σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Φρόντισε η νέα ηγεσία του να εμβολιαστεί εγκαίρως.

Τι έκανε ο Πέδρο Σάντσεθ για να αποφύγει το μοιραίο;

1⃣ Παρά τις έντονες αντιρρήσεις, που μεταφράστηκαν σε χοντρή υπονόμευση από τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του, έριξε την κυβέρνηση του Ραχόι, σταματώντας τη συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα το οποίο κατήγγειλε για εκτεταμένη διαφθορά. Το Λαϊκό Κόμμα άλλαξε αρχηγό, αφού ο Ραχόι (βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στα σκάνδαλα) υποχρεώθηκε να παραιτηθεί. Προς το παρόν δεν έχει αξιοποιηθεί από τους ομόσταβλούς του. Κάποια στιγμή μπορεί να πάρει θέση συμβούλου πολυεθνικής, όπως τόσοι άλλοι (το καθεστώς της περιστρεφόμενης πόρτας να είναι καλά), εκτός αν τον προλάβουν οι εισαγγελείς που ψάχνουν εξονυχιστικά τα πεπραγμένα του.

2⃣ Εξουδετέρωσε τους βαρόνους της παράταξης, οι οποίοι είχαν προσανατολίσει το κόμμα σε μια λογική συνεννόησης με τη Δεξιά και απέρριπταν μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για διάλογο με την Αριστερά. Περιθωριοποιώντας τούς άλλοτε πανίσχυρους παράγοντες πήρε υπό τον έλεγχό του το κόμμα και αμέσως το οδήγησε προς διαφορετική κατεύθυνση. Τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ενέκριναν την αλλαγή πλεύσης.

3⃣ Αν και μειοψηφία, αποφάσισε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας στηριζόμενος στην ανοχή της ριζοσπα- στικής Αριστεράς και μικρών περιφερειακών κομμάτων. Προώθησε φιλολαϊκά μέτρα με τη συνδρομή των Podemos και όπου χρειάστηκε συγκρούστηκε και με τις εγχώριες δυνάμεις του αστισμού και με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και με την πολιτική του Βερολίνου, το οποίο προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να εμποδίσει αυτήν την εξέλιξη για να μη μεταδοθεί σε άλλες χώρες το «κακό» παράδειγμα.

4⃣ Προκήρυξε πρόωρες εκλογές όταν διαπίστωσε ότι η Δεξιά έχει πολύ σοβαρά προβλήματα συνοχής και οι Podemos έχουν βυθιστεί σε βαθιά κρίση εσωστρέφειας (καθόλου πρωτότυπη κατάσταση για την Αριστερά παγκοσμίως). Οι ψηφοφόροι των Σοσιαλιστών, που στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είχαν επιλέξει την αποχή ή την κάλπη των Podemos, επιστρέφουν στην κοίτη τους και όλα δείχνουν ότι η πρωτιά στις εκλογές της 28ης Απριλίου δεν θα χαθεί. Ταυτοχρόνως κρατάει σταθερό το μέτωπο εναντίον της Δεξιάς και δεν αποκλείει συνεργασία στο κυβερνητικό επίπεδο με τη ριζοσπαστική Αριστερά, εφόσον φυσικά αυτή καταφέρει να αποσπάσει ένα υπολογίσιμο ποσοστό. Σύμφωνα πάντως με τις τελευταίες μετρήσεις, το Podemos έχει πέσει στην τέταρτη θέση αν και πριν από μερικά χρόνια διεκδικούσε με αξιώσεις ακόμη και την πρώτη.

Με λίγα λόγια, ο Σάντσεθ κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που κάνουν στην Ελλάδα οι ομόδοξοί του, οι οποίοι βρίζουν την Αριστερά και κάποιοι εξ αυτών δεν θα έλεγαν όχι στην επανάληψη του μοντέλου συγκυβέρνησης με τη Δεξιά.

Ανάγωγα
Πάντως, 50 διαμαρτυρόμενοι στη Μελβούρνη, είκοσι στις Σέρρες, τριάντα στην Κατερίνη και δέκα αλλού δεν συνιστούν μαζικό φαινόμενο. Ακόμη κι αν η φαντασία σου οργιάζει, ακόμη κι αν η ιδιοτέλειά σου κραυγάζει. Οσο κι αν προσπαθούν τα δεξιά μέσα ενημέρωσης να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι, η μύγα θα παραμείνει μύγα.

EFSYN

Σοβαρά τώρα;


Παρακολουθώντας κανείς την επικαιρότητα στην Ελλάδα και την πολιτική αντιπαράθεση των τελευταίων μηνών στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, αδυνατεί να πιστέψει πως πρόκειται για μια χώρα της Δύσης και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αντιπολιτευτική ατζέντα και οι ειδήσεις που εφευρίσκονται ή διογκώνονται από το μιντιακό κατεστημένο ισορροπούν ανάμεσα στη φαιδρότητα και τη συνομωσιολογία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υστερία που καλλιεργήθηκε πριν τις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και τροφοδοτήθηκε από την κατασκευασμένη φήμη ότι κάποια αόρατη απαγόρευση έχει επιβληθεί στο εμβατήριο "Μακεδονία Ξακουστή".  Όλος αυτός ο θόρυβος δεν κινητοποίησε παρά μικρές ομάδες, 5 με 10 ατόμων, σε 5 πόλεις, που προέβησαν σε κάποιες ισχνές και γραφικές διαμαρτυρίες.

Ακόμη και μετά το φιάσκο, στελέχη της ΝΔ συνεχίζουν υποστηρίζοντας πως ο "στόχος επετεύχθη" και το εμβατήριο τραγουδήθηκε "παρά την απαγόρευση" (;). Άλλοι κατέθεσαν ερώτηση σχετικά με το εάν η Συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει το "κόψιμο" του άσματος, ενώ κάποιοι ομολογούν ότι δεν έχει σημασία η πραγματικότητα αλλά αν η ψευδής είδηση πέτυχε!  Από την άλλη, ο Μάκης Βορίδης ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει την ταυτότητα των διαδηλωτών αλλά θεωρεί ευρεία τη συμμετοχή, ξεπλένοντας έτσι τους περιθωριακούς, στην πλειοψηφία τους χρυσαυγίτες. Πρόκειται μάλλον για τον "κορυφαίο" της ΝΔ καθώς πριν λίγο καιρό υποστήριζε ότι ο Τσίπρας θα αφαιρέσει το σταυρό από την ελληνική σημεία και θα καταργήσει τα Χριστούγεννα. Ατυχής όσο και γραφική αποδείχτηκε η έμπνευση της Βουλευτή Σερρών Φωτεινής Αραμπατζή να παρελάσει με μακεδονίτικη στολή, υπενθυμίζοντας τις καταδίκες για οφειλές σε εργαζόμενους του τηλεοπτικού της σταθμού και τις κατηγορίες για μεταφορά των οικογενειακών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία.


Αλλά και πέρα από το Μακεδονικό, στα ΜΜΕ εμφανίζονται καθημερινά στελέχη που αραδειάζουν ό,τι ανοησία και Fake News κυκλοφορεί. Άλλοι μπερδεύουν τα Υπουργεία και άλλοι μπερδεύουν τον Σερζ Λατούς με τον... Μαέβιους Παχατουρίδη, το κόμμα βγάζει ανακοινώσεις για το δήθεν προεδρικό μέγαρο στη Βολιβία ενώ ο αρχηγός Κυριάκος Μητσοτάκης, μάλλον πιστεύοντας πως ο κόσμος διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου, καταγγέλλει τη διαπλοκή (!) και την οικογενειοκρατία (!) και στα διαλείμματα της καταστροφολογίας, συνεχίζει να εξαγγέλλει έργα και πρωτοβουλίες που... ήδη υλοποιούνται.

Η μετάλλαξη της ΝΔ από κεντροδεξιό κόμμα σε τρολ, και μάλιστα ακροδεξιό, εκτός από έλλειψη πειστικού πολιτικού αφηγήματος, μαρτυρά και ένα σοβαρό στρατηγικό αδιέξοδο, σε πλήρη αντίθεση με τις "γενναιόδωρες" δημοσκοπήσεις και τον ενθουσιασμό που καλλιεργούν τα φιλικά της ΜΜΕ.

tvxs

Πιασμένοι χέρι χέρι κατρακυλούν προς την Ακροδεξιά

Μ' αυτά και μ' αυτά έχει πέσει μεγάλη ανησυχία τώρα τελεαυταία στους διαχειριστές της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής επειδή βλέπουν πως κάποιοι έχουν βαλθεί να τους πάρουν όλες τις "ειδήσεις"
του Πέτρου Κατσάκου
"Παρά την απαγόρευση, τα 'βατράχια' του Λιμενικού Σώματος παρέλασαν στο κέντρο της Αθήνας τραγουδώντας το 'Μακεδονία ξακουστή' αφού πέρασαν μπροστά από τους επισήμους και μπήκαν στην οδό Πανεπιστημίου" έγραψε η ιστοσελίδα που κάποτε διεκδικούσε τον τίτλο τής ναυαρχίδας του φιλελευθερισμού στην χώρα.
«Τα ανυπότακτα 'βατράχια' του Λιμενικού Σώματος τραγούδησαν το απαγορευμένο 'Μακεδονία ξακουστή' και αποθεώθηκαν από τους πολίτες στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου» υπερθεμάτισε ένα -μια φορά κι έναν καιρό- ενημερωτικό σάιτ.
Από κοντά τα μαγαζιά του υπόδικου καραβοκύρη να κραυγάζουν για την αντιδημοκρατική διαταγή στο Λιμενικό Σώμα που απαγόρευε στα ανυπότακτα 'βατράχια' να βροντοφωνάξουν το «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ» στην Πανεπιστημίου. Και, για να δέσει το γλυκό, ήρθε και ο γνωστός μετρ της παραδημοσιογραφίας του Φαλήρου να επιβεβαιώσει τουιτάροντας πως "δεν πέρασε η απαγόρευση για το 'Μακεδονία ξακουστή' και το παιάνισαν οι στρατιωτικές μπάντες Πολεμικού Ναυτικού και Στρατού".
Έτσι λοιπόν, αφού πρώτα πούλησαν την "απαγόρευση" του εμβατηρίου και στη συνέχεια έβαλαν λυτούς και δεμένους να τσεκάρουν το τι έπαιζαν τα ηχεία στις ανά την επικράτεια παρελάσεις μπας και βγάλουν το πολυπόθητο λαβράκι, ήρθαν στο τέλος και βάφτισαν "σπάσιμο" της απαγόρευσης το γεγονός ότι ουδείς είχε πραγματικά ασχοληθεί με τη φτηνή τους προπαγάνδα και σχεδόν παντού έπαιξε το αγαπημένο τους εμβατήριο.
Μ' αυτά και μ' αυτά έχει πέσει μεγάλη ανησυχία τώρα τελεαυταία στους διαχειριστές της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής επειδή βλέπουν πως κάποιοι έχουν βαλθεί να τους πάρουν όλες τις "ειδήσεις" και να τους αφήσουν άνεργους με την βλακώδη προπαγάνδα και με τον γελοίο εθνικισμό που ανεξέλεγκτα διαχέουν στο Διαδίκτυο για να υποστηρίξουν το αφήγημα της ανθελληνικής και εθνομηδενιστικής κυβέρνησης των ψευτοπροοδευτικών και των θολοκουλτουριάρηδων της Αριστεράς.
Με επικίνδυνες εθνικιστικές γραφικότητες μπήκαν μπροστά να σύρουν τον χορό βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. Με φράσεις και όρους αλιευμένους από τα χρυσαυγίτικα παραμάγαζα του Διαδικτύου πήραν τη σκυτάλη για να δώσουν την ιδεολογική τους μάχη οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού. Υιοθετώντας άκριτα και αβασάνιστα την όποια ελληνόψυχη συνωμοσιολογία κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πυροβολούν κατά ριπάς το "καθεστώς" και τη "χούντα" του ΣΥΡΙΖΑ τα ντόπερμαν του λεγόμενου ακραίου Κέντρου. Και όλοι μαζί, πιασμένοι χέρι - χέρι, κατρακυλούν προς την Ακροδεξιά τραγουδώντας το "Μακεδονία ξακουστή"...
avgi

Να βγάλουν τον Κολοκοτρώνη και να βάλουν τον Μαρινάκη στη Σταδίου



Ο Νικηταράς, ο Σωκράτης και ο... Βαγγέλης
του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης με μία... μεγαλειώδη ομιλία τοποθέτησε τον εαυτό του δίπλα σε όλους εκείνους που κυνηγήθηκαν από το ελληνικό κράτος στο πέρασμα των αιώνων. 
Έχουμε και λέμε λοιπόν (όπως τα σημειώνει ο ίδιος):
  • 1) Ο Νικηταράς, ένας από τους πρωτοστάτες της Επανάστασης του '21, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως επαίτης στον Πειραιά.
  • 2) Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βρέθηκε κι αυτός σιδεροδέσμιος στη φυλακή.
  • 3) Για τον Σωκράτη (πήγε ακόμα πιο πίσω!) η πολιτεία επιφύλαξε το κώνειο.
  • 4) Ο Κίμων ο Αθηναίος εξοστρακίστηκε για ένα μεγάλο διάστημα από την Αθήνα.
Σήμερα λοιπόν, όπως υποστηρίζει ο κ. Μαρινάκης, «η κυβέρνηση επαναφέρει στο προσκήνιο αυτή την αρνητική παράδοση της φυλής μας» και «σπιλώνει τη φήμη κάποιων εκ των επιφανέστερων Ελλήνων, με διαρκή και πολύπλευρη προσφορά στην ελληνική κοινωνία». Τον ίδιο εννοεί, τον εαυτό του. Το επισημαίνει παρακάτω άλλωστε ώστε να μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: «Σε μια τόσο μακρά ελληνική ιστορία, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να βρει παραδείγματα προς μίμηση που να του ταιριάζουν».
Πρόταση, ριζοσπαστική: να βγάλουν το άγαλμα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη από τη Σταδίου (εκεί με το άλογό του, που δείχνει με το δάχτυλο προς το μπαρ Galaxy στη στοά) και να βάλουν στη θέση του ένα του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Όσο για τον «Δρομέα» στο Χίλτον, αυτόν να τον αφήσουν ήσυχο. Αποτελεί σύμβολο. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου χώρα κλπ, κλπ.
efsyn

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

«Κακώς μπήκατε, κακώς μείνατε»


«Κακώς μπήκατε, κακώς μείνατε»


Σε ένα σημείο πάντως έχει δίκιο βουνό ο κ. Σόιμπλε. Είπε στους Financial Times ότι εισηγήθηκε την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη τουλάχιστον για μία δεκαετία επειδή «οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν σε μια δημοκρατία».

του Τάσου Παππά
Κακώς μπήκε η Ελλάδα στην ευρωζώνη, μας είπε ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και αρχιτέκτονας της πολιτικής της λιτότητας Β. Σόιμπλε. Κακώς μπήκε, αλλά μπήκε. Το πώς μπήκε είναι πια γνωστό: μαγειρεύοντας τα στοιχεία με τη βοήθεια φυσικά κάποιων οίκων αξιολόγησης. Το έκαναν επειδή μας αγαπούν; Αυτοί δεν αγαπούν ούτε τις μανάδες τους. Μόνο τις αμαρτίες τους αγαπούν. Και από τέτοιες έχουν μπόλικες.

Το έκαναν γιατί τους θάμπωσε το ένδοξο παρελθόν μας; Αυτούς τους θαμπώνει κυρίως το χρώμα του χρήματος. Το έκαναν με το αζημίωτο. Μ’ άλλα λόγια, εφάρμοσαν την κλασική πρακτική τους: «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν». Μήπως ξεγελάσαμε τους κουτόφραγκους;

Μήπως, δηλαδή, το δαιμόνιο της ελληνικής φυλής κατατρόπωσε τον ορθολογισμό των Δυτικών; Θα μας βόλευε πολύ να ισχύει αυτό, γιατί θα αποδεικνυόταν η υπεροχή μας (αιώνιο πλεονέκτημα γαρ) έναντι των βαρβάρων και επίσης θα αποστόμωνε τους εθνομηδενιστές που αρνούνται, οι άφρονες, να παραδεχτούν ότι είμαστε το περιούσιο έθνος.

Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Με τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων έγινε ό,τι έγινε. Για να ακριβολογούμε, οι εταίροι έκαναν τα στραβά μάτια. Η αλήθεια πάντως είναι ότι καμία χώρα, ούτε καν η ισχυρή οικονομικά Γερμανία, δεν πληρούσε τα κριτήρια. Εκπτώσεις έγιναν για όλες. Σε άλλες ήταν μεγάλες, σε άλλες μικρές. Συνεπώς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν τους πιάσαμε Κώτσους τους Ευρωπαίους. Ηξεραν ότι λέγαμε ψέματα και αποφάσισαν να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Ο σημερινός πρόεδρος της γερμανικής Βουλής φαίνεται ότι συμφωνεί με τον Γιάνη Βαρουφάκη ως προς το ένα σκέλος της αφήγησής του (ναι, αυτοί οι δυο συμφωνούν σε κάτι). Ο Σόιμπλε λέει ότι κακώς μπήκαμε και κακώς δεν βγήκαμε (το πρότεινε τρεις φορές: μία στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, μία στον Ευάγγελο Βενιζέλο και μία στον Αλέξη Τσίπρα), ενώ ο Βαρουφάκης έχει δηλώσει ότι «κακώς μπήκαμε, καλώς δεν βγαίνουμε».

Σ’ ένα σημείο πάντως έχει δίκιο βουνό ο κ. Σόιμπλε. Είπε στους Financial Times ότι εισηγήθηκε την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη τουλάχιστον για μία δεκαετία επειδή «οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν σε μια δημοκρατία».

Πράγματι, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να δεχτούν πολίτες ευρωπαϊκών χωρών να υποστούν τέτοιο σοκ –μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, ανεργία 28%, μαζικά λουκέτα, φτωχοποίηση, συντριβή της μεσαία τάξης– σε καιρό ειρήνης. Το παραδέχτηκε ακόμη και ο Σόιμπλε όταν τον ρώτησε ο Βαρουφάκης αν θα πρότεινε στη χώρα του ένα πρόγραμμα σαν κι αυτό που ήθελε να επιβάλει στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα όμως πέρασε.

Δούλεψαν για να συμβεί τα κόμματα που ευθύνονται για τη χρεοκοπία και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης που κατασκεύασαν θεωρίες συλλογικής ευθύνης. Το ανίερο αυτό μέτωπο εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση που επικρατούσε στο συνδικαλιστικό κίνημα (σήμερα ακούμε τον επιθανάτιο ρόγχο του) και την πολυδιάσπαση της Αριστεράς.

Ανάγωγα
Ο ένας γράφει ότι «η ένταξη της κοινωνιολογίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά πλύση εγκεφάλου σε ανήλικους μαθητές» και γι’ αυτό «οι μαθητές του Λυκείου θα όφειλαν να μάθουν γιατί η κοινωνική δικαιοσύνη είναι μια δηλητηριώδης ουσία για την κοινωνία και γιατί είναι πολύ πιο επικίνδυνη από τη φυλετική καθαρότητα, που προήγαγε ο φασισμός».

Η άλλη ανακαλύπτει «μαρξιστική φράξια» στο Συμβούλιο της Επικρατείας επειδή μια απόφασή του είναι, κατά τη γνώμη της, εναντίον του επιχειρηματικού κέρδους. Και αναρωτιέσαι: Εχουμε να κάνουμε με φανατικούς ηλίθιους ή με κάτι χειρότερο, δηλαδή με νεοφιλελεύθερους φασίστες;

efsyn

Αυτοί θα απαγορεύσουν το Πάσχα και εμείς θα κοιτάμε



του Μανώλη Καλουδά
Τις τελευταίες μέρες γίναμε ΞΑΝΑ μάρτυρες μιας χυδαίας αναπαραγωγής ψεύτικης είδησης, η οποία ξεκίνησε από τον Άδωνη Γεωργιάδη (είχε κάνει προηγουμένως και συγκεκριμένα από τον περασμένο Νοέμβρη σχετική ερώτηση στη Βουλή). Αναφέρομαι φυσικά στη δήθεν απαγόρευση του τραγουδιού «Μακεδονία Ξακουστή», το οποίο ακούστηκε ανήμερα της 25ηςΜαρτίου σχεδόν σε όλες τις παρελάσεις ανά την Ελλάδα.
Για την ιστορία, ο αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικαλέστηκε την απάντηση του ΥΕΘΑ, Ευάγγελου Αποστολάκη, σε σχετική ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ. Μόνο που η απάντηση του, στις 14/2/2019, δεν αναφέρει τίποτα τέτοιο.

Με… σύμμαχους αρκετά δήθεν «σοβαρά» ΜΜΕ και δεκάδες ψεκασμένες σελίδες στο facebook, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ κατάφερε – γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να κάνει να πιστέψει αρκετός κόσμος ότι οι «αναρχομπολσεβίκοι» που μας κυβερνούν απαγόρευσαν το συγκεκριμένο τραγούδι στο «βωμό» της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Πριν μερικές εβδομάδες συνέβη σχεδόν το ίδιο φαινόμενο με τη δήθεν απαγόρευση του εορτασμού των Χριστουγέννων, την οποία «αποκάλυψε» ένα άλλο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, επίσης προερχόμενο από το ΛΑΟΣ, ο Μάκης Βορίδης.
Κοινός παρανομαστής και των δύο περιπτώσεων ότι οι σχετικές τοποθετήσεις έγιναν από την εκπομπή του Γιώργου Αυτιά στον ΣΚΑΪ. Ναι, του Γιώργου Αυτιά που είχε στεναχωρηθεί που δεν θα είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη ΝΔ, αλλά που τελικά μπορεί να είναι. Ναι, με τη Νέα Δημοκρατία με την οποία θα είναι υποψήφιος ο Γιάννης Λοβέρδος, ο οποίος «ανεβάζει» ανεξέλεγκτα fake news από τα 6 προφίλ του στο facebook.
Και αναρωτιέμαι τι θ’ ακολουθήσει; Η απαγόρευση της Κυριακής του Πάσχα; Η απαγόρευση του «Χριστός Ανέστη» το Μεγάλο Σάββατο ή του σουβλίσματος του αρνιού; Τι;
Και για να σοβαρευτούμε τελικά, εμείς ως πολίτες πώς διάολο θα προστατευτούμε απ’ όλο αυτό; Δεν πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός που να ελέγχει τη διασπορά fake news από βουλευτές; Και αναφέρομαι ειδικά σε αυτούς, γιατί άλλο να πει τη βλακεία του ο τάδε και ο δείνα κι άλλο ένας βουλευτής και πρώην υπουργός. Πώς να το κάνουμε; Ο λόγος του έχει άλλη βαρύτητα ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του, ενώ αυτό που θα πει κάποιος άλλος θα φιλτραριστεί σε ένα άλλο επίπεδο από τον τηλεθεατή – αναγνώστη.
Μήπως τελικά η ίδια η Βουλή, η ΕΣΗΕΑ και το ΕΣΡ πρέπει να πάρουν μεγαλύτερα μέτρα για την καταπολέμηση αυτού του χυδαίου – απ’ όποια πλευρά κι αν προέρχεται – φαινομένου;
Γιατί εμείς πρέπει να είμαστε απροστάτευτοι σε αυτή την τρομακτική σπέκουλα προκειμένου να επωφεληθούν – ψηφοθηρικά στην προκειμένη περίπτωση – κάποιοι;
Όλο αυτό δεν είναι χτύπημα κατά της σημερινής κυβέρνησης, είναι χτύπημα κατά της ίδιας της Δημοκρατίας, απλά όταν το καταλάβουμε ο Άδωνις Γεωργιάδης (ή οποιοσδήποτε σαν κι αυτόν) θα είναι Πρωθυπουργός.
Και τότε θα είναι αργά…
altsantiri

Ο «μαύρος», ο «ξένος» και η «χοντρή»: Survivor και Master Chef επιβιώνουν μέσα από το bullying παικτών



Τον Ογκουνσότο δεν τον έβαλαν στο Survivor αναζητώντας τον επόμενο 'Ντάνο' που θα βγάλει βιβλίο
του Σταύρου Καραίνδρου
Δέκα λεπτά. Τόσο κράτησε η θέαση του Survivor, για πρώτη φορά εφέτος. Και αυτή έγινε λόγω της πολυδιαφημισμένης εισόδου του Πατρίκ Ογκουνσότο. Δέκα λεπτά ήταν αρκετά για να γίνει αντιληπτή η επιλογή του συγκεκριμένου ως γκεστ σταρ στο χαμένης αίγλης τηλεπαιχνίδι που αναζητά εις μάτην τον επόμενο 'Ντάνο'.
Ο Ογκουνσότο, λοιπόν, έπαιρνε μέρος, μαζί με τους υπόλοιπους, σε ένα παιχνίδι λέξεων που κάποιο έπαθλο είχε, να σας πω την αλήθεια δεν θυμάμαι, μικρή σημασία έχει. Όσο παρακολούθησα όλο αυτό ήταν ένα μπούλινγκ στον παλαίμαχο ποδοσφαιριστήΓια τα σπαστά ελληνικά του, την άρθρωση, τις ατάκες που γεννούσαν τα δύο ελαττώματά του. Με τον Τανιμανίδη να μεγεθύνει το φαινόμενο 'πώς γκέγκεν αυτό', με γέλια, περιπαικτικά σχόλια και τι ωραία που περνάμε στα καμαρίνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Αυτό ακολούθησε λίγες μέρες μετά από ένα άλλο περιστατικό στο Master Chef με πρωταγωνιστή τον Ζαχίρθύμα του γεγονότος ότι δεν ξέρει να διαβάζει καλά ελληνικά, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εκτελέσει μία συνταγή και σχεδόν όλος ο εξώστης να συμπεριφέρεται λες και παρακολουθεί επιθεώρηση Σεφερλή.
Η τηλεόραση του μπούλινγκ και του ρατσισμού. Που προσπαθεί να βγάλει γέλιο με τις αδυναμίες του άλλου. Είτε αυτός είναι ο Ογκουνσότο είτε ο Ζαχίρ είτε ακόμη η Κρητικιά Άλκηστις με τα παραπανίσια κιλά και την προφορά βγαλμένη από παλιές ελληνικές ταινίες του Παπαζήση. Ριάλιτι και τηλεπαιχνίδια που δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από τη γελοιοποίηση των πρωταγωνιστών με έμμεσο τρόπο. Αν δεν το κάνουν οι πρωταγωνιστές τους δίνουν βορά στους τηλεθεατές να το κάνουν. Και τα social media γίνονται πεδίο για να μεγαλώσει το αυγό του φιδιού. Τρολάρισμα το βαφτίζουν, μπούλινγκ και ρατσισμός είναι. Μη μπερδευόμαστε, παιδιά.
Η αμορφωσιά που έχει γεμίσει την ελληνική τηλεόραση και η επιλεκτική διανομή 'ρόλων' στους συμμετέχοντες στα ριάλιτι ρίχνει το επίπεδο στα τάρταρα. Δεν μας ενδιαφέρει αν η Άλκηστις ξέρει να μαγειρεύει για επίπεδο Master Chef, αλλά μας ενδιαφέρει να την κοροϊδέψουμε για τα κιλά της και την κρητική προφορά. Τον Ζαχίρ τον αγαπάμε όλοι, αλλά η εικόνα που βγαίνει μέσα από το παιχνίδι δείχνει ακριβώς το αντίθετο για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Και δεν φτάνει ένας Παντελής ή ένας Κουτσόπουλος για να σώσει τα προσχήματα.
Τον Ογκουνσότο δεν τον έβαλαν στο Survivor αναζητώντας τον επόμενο 'Ντάνο' που θα βγάλει βιβλίο. Τον έβαλαν για τις ιδιαιτερότητές του, αυτές που τον έκαναν να ξεχωρίζει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Την ίδια ώρα, ο διαμοιρασμός των στιγμιοτύπων από τα δύο ριάλιτι/τηλεπαιχνίδια και η συνεχής αναπαραγωγή επιλεγμένων στιγμιοτύπων που θα φέρουν 'κλικ' και 'share' το μόνο που πετυχαίνει είναι να απλώνει το μπούλινγκ. Και όλο αυτό μέχρι να τελειώσουν, να πάμε στις επόμενες σεζόν, στα επόμενα θύματα.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου παραμένει έως σήμερα το τελευταίο πλάνο από το 'Truman Show'. Εκεί που ο τηλεθεατής αλλάζει κανάλι και ξεχνά μονομιάς ό,τι έβλεπε έως τώρα.
Το θέμα, όμως, δεν είναι το μεμονωμένο και πόσο θα κρατήσει όλο αυτό που παρακολουθούμε σήμερα, αλλά τι αφήνει πίσω του. Κι αυτό που αφήνει είναι τηλεθεατές που επιζητούν εκπομπές με το πεδίο ελεύθερο για μπούλινγκ και ρατσισμό. Πάντα με στερεότυπα: ο μαύρος, η Κρητικιά, ο Κύπριος και η Αλβανίδα.

«Ελεύθερη αγορά» με κρατικό χρήμα


Σύμφωνα με τους υπέρμαχους του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος, εντός και εκτός Ελλάδας, το "αόρατο χέρι της αγοράς" ρυθμίζει αυτόματα τους όρους και κάθε κρατική παρέμβαση ισοδυναμεί σχεδόν με έγκλημα. Η οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη και η διακίνηση των κεφαλαίων ελεύθερη, όροι που συνιστούν τη νομοτέλεια με την οποία κινείται η γη.

Όπως συμβαίνει συχνά όμως, με κάθε είδους καθεστώς, όπως είναι ο νεοφιλελεθερισμός που έχει επιβληθεί στη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων, η υποκρισία είναι αυτή που κυριαρχεί και οι όροι ισχύουν για τους άλλους αλλά όχι για αυτούς που τους επιβάλουν ή τους εφευρίσκουν. Αυτό δείχνει εμφατικά η δημιουργία ενός κρατικού fund στη Γερμανία, το οποίο θα αναλαμβάνει να αποκρούσει την κινεζική οικονομική διείσδυση στη γερμανική Οικονομία και, κυρίως, να αποτρέπει εξαγορές γερμανικών εταιριών σε τομείς αιχμής για τη Γερμανία.

Τελικά, καλή η οικονομία της αγοράς αλλά όταν οι Κινέζοι απειλούν την κυριαρχία των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων της Δύσης, οι θεωρίες πάνε περίπατο και η κρατική παρέμβαση είναι αυτή που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Όχι μόνο κεφαλαιακή παρέμβαση αλλά και νομοθετική καθώς με ένα πλέγμα διατάξεων που αλλάζουν, το γερμανικό κράτος επιχειρεί να αποκρούσει τις εξαγορές από Κινέζους.


Η ίδια υποκρισία και στην Ελλάδα: Οι Γερμανοί ήταν αυτοί που, στα χρόνια της κρίσης, κουνούσαν τα δάχτυλο για τους κανόνες και την πειθαρχία προς την Ελλάδα, εφάρμοσαν θεωρίες του σοκ και φτωχοποίησαν την ελληνική κοινωνία, απαγορεύοντας κάθε κρατική παρέμβαση, ενώ ταυτόχρον οι εταιρείες τους μοίραζαν μίζες σε κρατικούς αξιωματούχους για να παίρνουν τις δουλειές. Από την άλλη, οι εγχώριοι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, διαχρονικά ευνοούσαν την κρατικοδίαιτη παρασιτική ελίτ που έβαζε χέρι στα δημόσια οικονομικά και δεν κατάφερε ποτέ να παράξει πλούτο. Οι εμμονικοί οπαδοί του "λιγότερου κράτους" όταν μιλούν για ιδιωτικοποιήσεις εννοούν συνήθως την εξαγορά κερδοφόρων υποδομών και "φιλέτων" του δημοσίου, σε τιμή ευκαιρίας, από κρατικές εταιρίες ημετέρων, του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Καλός λοιπόν ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός αλλά για τους άλλους. Μόλις οι ισχυροί "βρίσκουν τα σκούρα" με τους κανόνες που οι ίδιοι έχουν καθορίσει, τότε τους "πειράζουν" και φροντίζουν να μεταχειρίζονται κραυγαλέα το κράτος για να διασωθούν σε βάρος της κοινωνίας.

tvxs

Όσοι τραβάνε το κουπί



Δικαίωμα ψήφου σε έναν τόπο θα πρέπει να έχουν οι μόνιμοι κάτοικοί του και μόνο αυτοί. Εκείνοι που τράβηξαν και θα τραβήξουν το κουπί. Όχι οι πολίτες άλλων χωρών. Όχι ο Τζον Πάπας που γεννήθηκε, γαλουχήθηκε και μεγάλωσε στο Τσικάγκο, αλλά ο Θανάσης Αντετοκούνμπο
του Νίκου Παπαδογιάννη
H Ημέρα Ελληνικής Ανεξαρτησίας οργανώνεται κάθε Μάρτιο από τον Λευκό Οίκο και αποτελεί γιορτή αναγνώρισης της συνεισφοράς των Ελλήνων της διασποράς στην αμερικανική κοινωνία, που θυμίζει πολύχρωμο μωσαϊκό. Κάποιοι καλεσμένοι τη μετέτρεψαν σε φιέστα υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, κραυγάζοντας ρυθμικά: «Four more years!» Τραμπικότεροι των Τραμπικών. Για Έλληνες μιλάμε. Για μετανάστες. Αποθέωσαν τον άνθρωπο που μετέτρεψε τη μισαλλοδοξία σε καθεστώς και ονειρεύεται να χτίσει τείχος στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, για να κρατήσει έξω τους «λάθρο» και μέσα την ξενοφοβία.
Στους εορτασμούς για τη ρημάδα την Ελληνική Ανεξαρτησία σε μία άλλη άκρη του Κόσμου, στη Μελβούρνη όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας, μία θορυβώδης δράκα από χρυσαυγίτες προπηλάκισε τον απεσταλμένο της Ελληνικής Κυβέρνησης και φώναξε συνθήματα που θα έκαναν υπερήφανο κάθε Μιχαλολιάκο και Κασιδιάρη της μαμάς πατρίδας. Ορισμένοι φωτογραφήθηκαν υπερήφανοι, ανεμίζοντας την εφημερίδα της ναζιστικής συμμορίας και φουσκώνοντας τα μούσκουλά τους μέσα σε μπλούζες που έγραφαν: «Εθνικιστής». Έλληνες. Μετανάστες. Υποστηρικτές της κοσμοθεωρίας, που θεωρεί τους μετανάστες μιάσματα.
Πίσω στην ταλαίπωρη Ελλάδα, το προεκλογικό επιτελείο της αξιωματικής Αντιπολίτευσης παιανίζει σε όλους τους τόνους υπέρ του δικαιώματος των ομογενών στην ψήφο. Τα εθνικιστικά εμβατήρια της Μελβούρνης και το Τραμπικό παραλήρημα της Ουάσινγκτον ηχούν σαν πατριωτικά εμβατήρια στα αυτιά όσων αίφνης αισθάνονται αδελφωμένοι με τους ανθρώπους που οι πατεράδες τους ξαπόστειλαν στην ξενιτιά.
«Να συσφίξουμε τις σχέσεις της πατρίδας με τον απόδημο ελληνισμό», εξαγγέλλουν μέσα από λογύδρια και επιφυλλίδες. Διότι, υπολογίζουν και μειδιούν πονηρά, τι άλλο θα ψηφίσει ο γαλουχημένος με την αμερικάνικη λογική «ο καθένας για την πάρτη του» πολίτης εκτός από νεοφιλελευθερισμό; Πού θα πέσει το κουκί του Μπρούκλη, ο οποίος ακούει κομμουνισμό και νομίζει ότι θα του πάρουν το σπίτι;
Πώς θα αρνηθεί την αρμάδα του Κούλη ο εμιγκρές δεύτερης γενιάς που κοιμάται με τη σημαία στο προσκεφάλι του και ακούει ότι το γκουβέρνο ξεπούλησε τη Μακεδονία; Όσο περισσότερο απομακρύνεται κανείς από τη φωτιά, τόσο περισσότερο μπατριωτιζμό χρειάζεται για να ζεσταθεί.
Όλοι μετανάστες είμαστε, ναι, αλλά εμείς είμαστε λιγότερο μετανάστες από τους άλλους. «Καλύτεροι μετανάστες», που λέει και ο Ζουγανέλης. Όσο στην κοινωνία χτυπούν το ντέφι οι αγράμματοι και οι πατριδοκάπηλοι, την ατζέντα θα την ορίζουν οι γελωτοποιοί.
Αλλά δεν είναι μόνο οι απόδημοι της δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς. Υπάρχουν και οι φυγάδες του brain drain, νέοι άνθρωποι που εξαναγκάστηκαν σε μετανάστευση επειδή ο τόπος δεν χωρούσε τις γνώσεις και τις φιλοδοξίες τους. Δύσκολα θα βρείτε οικογένεια ή συντροφιά που να μην έχει έναν ή περισσότερους τέτοιους.
Αλλά αυτοί παραμένουν Έλληνες πολίτες, έχουν ωραιότατο διαβατήριο στο συρτάρι τους και ουδέποτε απώλεσαν το δικαίωμα της ψήφου. Μπορούν κάλλιστα να καβαλήσουν το αεροπλάνο την ημέρα των εκλογών και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, ώστε να τιμωρήσουν με την ψήφο τους όσους τους υποχρέωσαν σε ακούσια έξοδο.
Πώς είπατε; Ναι, ξέρω. Αυτούς τους θέλει μακριά από τις κάλπες η μεγάλη γαλάζια παράταξη. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο καλά. Ποιος «οικονομικός μετανάστης» με τα σύγκαλά του θα υπερψηφίσει την παράταξη που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τον ίδιο στην ξενιτιά; Είτε επιστήμονας είναι είτε εργάτης, αλλού θα το ρίξει το κουκί. Ιδίως εκείνος που καταλαβαίνει σε πόσο επικίνδυνα μονοπάτια οδηγούν τον τόπο -και συνολικά την Ευρώπη- η ξενοφοβία και ο καλπάζων ρατσισμός.  
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια ούτε αναλύσεις. Τα πράγματα είναι απλά. Δικαίωμα ψήφου σε έναν τόπο θα πρέπει να έχουν (ασχέτως καταγωγής και θρησκείας) οι πολίτες και μόνιμοι κάτοικοί του και μόνο αυτοί. Εκείνοι που τράβηξαν και θα τραβήξουν το κουπί. Όχι οι πολίτες άλλων χωρών. Όχι ο Τζον Πάπας που γεννήθηκε, γαλουχήθηκε και μεγάλωσε στο Τσικάγκο, αλλά ο Θανάσης Αντετοκούνμπο.
Μοναχά όσοι φέρουν στο δέρμα τους τα σημάδια της οικονομικής κρίσης και τους ρόζους από την τιτάνια προσπάθεια για ανασυγκρότηση της χώρας έχουν το δικαίωμα να τιμωρήσουν τους φταίχτες ή να επιβραβεύσουν τους σωτήρες, εάν υποτεθεί ότι υπάρχουν τέτοιοι. Αυτοί που υπέστησαν τις συνέπειες θα πρέπει να καρπωθούν και τα οφέλη.  
Είναι άκυρο και ανήθικο, να προσμετρηθεί στο εκλογικό σώμα η ψήφος του Ελληνοαυστραλού που θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή για χαβαλέ ή του Ελληνοαμερικανού που από απόσταση 10.000 χιλιομέτρων βλέπει τον Άδωνι και τον περνάει για άριστο. Φίλε Τζον Πάπας, δεν θα καταστρέψεις εσύ τη χώρα εξ αποστάσεως. Τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.
Αρκεί -και περισσεύει- η ανοιχτή πληγή της αγραμματοσύνης και του κοινωνικού αναλφαβητισμού του αλαλιασμένου από την ύφεση και από τα fake news νεοέλληνα. Ας μη προσθέσουμε στην καμπούρα της χώρας και την κάλπη των ζηλωτών του Τραμπ, που ούτε έχουν πατήσει το πόδι τους στην Ελλάδα ούτε σκοπεύουν να ζήσουν σε αυτήν.
Αυτοδιοίκηση και αυτοδιάθεση σημαίνει να αποφασίζεις εσύ για τον εαυτό σου. Όχι να αποφασίζουν οι απόντες για τη ζωή σου με remote control.
κουτι πανδωρας

Ένα «απαγορευμένο εμβατήριο»



Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε χθες να ξαναπιάσουμε το νήμα του υγειούς πατριωτισμού. Ας το κάνει πρώτος, κι ας το κάνει γρήγορα. Διότι οι υπόλοιποι μπορεί και να εκτονώσουμε το εθνικό μας θυμικό τραγουδώντας το καλοκαίρι το «Μακεδονία Ξακουστή» στο Nammos, εναλλάξ με το Bella Ciao. Ο ίδιος όμως μπορεί να βρεθεί να απολογείται σε εκείνους - ή και για εκείνους - που χθες φώναζαν ότι «η λευτεριά δεν κερδίζεται με Κοινοβούλια»...
της Νικόλ Λειβαδάρη
Μάθαμε ότι «τα βατράχια του λιμενικού τραγούδησαν στην παρελαση το Μακεδονία Ξακουστή παρά την απαγόρευση». Διαβάσαμε ότι την ίδια «απαγόρευση» έσπασαν, εν είδει... πατριωτικής αντίστασης, οι μπάντες του Ναυτικού και του Στρατού επίσης. Είδαμε αυτοαποκαλούμενο δημοσιογράφο να γράφει - και να υπογράφει - ότι η «απαγόρευση» δεν πέρασε και πως «ευτυχώς, υπάρχει αντίσταση στην ανοησία». 
Λίγο αργότερα είδαμε τον ίδιο - αυτοαποκαλούμενο - δημοσιογράφο να δηλώνει στο έθνος, από τηλεοράσεως πλέον, ότι δεν υπήρξε ακριβώς απαγόρευση του εμβατηρίου αλλά ένα «υφέρπον κλίμα εναντίον του» - εναντίον του εμβατηρίου πάντοτε - και, εν πάσει περιπτώσει το σημαντικό είναι πως ούτε αυτό το «υφέρπον» πέρασε διότι και τα βατράχια, και οι μπάντες, και σύσσωμος ο λαός μαζί ξεσηκώθηκαν, τραγούδησαν και εξεγέρθηκαν. Στο μεταξύ είχαμε προλάβει, και είχαμε αντέξει, να δούμε έτερο φερόμενο ως δημοσιογράφο να απευθύνει, γραπτώς, τα «χρόνια πολλά» στο έθνος και εκείνος, μαζί με την ευχή «αυτή η συμφωνία (των Πρεσπών) να μην μας φέρει πόλεμο σε λίγα χρόνια».
Κοινώς, και όπως είναι απολύτως προφανές, η χθεσινή εθνική επέτειος μας βρήκε στην εξής κατάσταση: Σύσσωμη η χώρα, στενάζοντας κάτω από τον ζυγό της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών, έτρεχε στα υπόγεια για να ξεδιπλώσει κρυφά την γαλανόλευκη και να ακούσει στην Deutsche Welle το «Μακεδονία Ξακουστή». Η ιστορική μνήμη όμως άναψε και την σπίθα της λύτρωσης: Ξεσηκώθηκαν τα βατράχια, έγινε κίνημα στο Λιμενικό, είχαμε ανταρσία στις μπάντες του Ναυτικού και του Στρατού, και το τιμημένο εμβατήριο παιάνισε ελεύθερα στους δρόμους, από το Σύνταγμα έως την Θράκη κι έως το- επίσης προδομένο - Καστελόριζο. Και, παραδίπλα, μια χούφτα ηρωικοί πατριώτες , όρμησαν στην μαθητική παρέλαση της Θεσσαλονίκης και πέταξαν φέιγ βολάν, δείχνοντας τον δρόμο για το νέο εθνικό έπος:«Η λευτεριά κερδίζεται με αίμα και θυσίες όχι με Κοινοβούλια, Πρεσπες και προδοσίες».
Σε πρώτη ανάγνωση, μικρό το κακό. Είμαστε έτσι κι αλλιώς στην ίδια χώρα που, αιώνες τώρα, υπάρχει για να ακροβατεί ανάμεσα στο εθνικό μεγαλείο, την εθνική φαιδρότητα και τις εθνικές τραγωδίες. Στην δεύτερη σκέψη, το κακό μπορεί και να είναι ήδη μη αναστρέψιμο. Διότι οι «ηρωικοί πατριώτες» της Θεσσαλονίκης δεν ήταν παρά τα μέλη της νεοναζιστικής οργάνωση vanguard-hellas, με μακρά και γνωστή φασιστική δράση στην βόρειο Ελλάδα. Διότι οι δημοσιολογούντες και οι πολιτικοί τους μέντορες θάβουν κατ’ εντολή το «αληθινό» για να πουλήσουν σε συσκευασία εμβατηρίου το δήθεν «εθνικό». Διότι ίσως ποτέ άλλοτε τόσοι λίγοι κατ επάγγελμα πατριδοκάπηλοι δεν πότισαν με τόσο διχασμό τόσους πολλούς - ανύποπτους και μη - πατριώτες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε χθες να ξαναπιάσουμε το νήμα του υγειούς πατριωτισμού. Ας το κάνει πρώτος, κι ας το κάνει γρήγορα. Διότι οι υπόλοιποι μπορεί και να εκτονώσουμε το εθνικό μας θυμικό τραγουδώντας το καλοκαίρι το «Μακεδονία Ξακουστή» στο Nammos, εναλλάξ με το Bella Ciao. Ο  ίδιος όμως μπορεί να βρεθεί να απολογείται σε εκείνους - ή και για εκείνους - που χθες φώναζαν ότι «η λευτεριά δεν κερδίζεται με Κοινοβούλια»...
tvxs

Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Ο τρόμος και το μίσος των λευκών χριστιανών

Να τρέφουν τον ίδιο πόνο και την οργή οι θύτες ώστε να οδηγούνται σε μαζικές δολοφονίες προσφύγων, που έγιναν πρόσφυγες χωρίς να το έχουν επιλέξει, πώς εξηγείται; Η επιστροφή του φασισμού στην εποχή μας
του Δημήτρη Χρήστου 
Η πολύνεκρη επίθεση του Αυστραλού ακροδεξιού ρατσιστή σε δύο τεμένη στη Νέα Ζηλανδία έγινε παγκόσμιο θέμα. Η κάλυψη του γεγονότος, άπλετη. Η αναζήτηση των γεγονότων και των αιτιών που τροφοδοτούν την παρατεταμένη τρομοκρατική δράση, περιορισμένη.
ΛΙΓΟ μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους Τζούνιορ με δηλώσεις του δεσμεύτηκε να εξαλείψει τη "μήτρα του κακού", την πληγή που πονάει τον αραβικό κόσμο, τροφοδοτεί τελικά τον φονταμενταλισμό και ενισχύει τις διαθέσεις για απαντήσεις με τρομοκρατικές επιθέσεις. Η "μήτρα του κακού" ήταν το παλαιστινιακό πρόβλημα, έτσι όπως το διαχειριζόταν και ακόμα το διαχειρίζεται η κυβέρνηση του Ισραήλ.
ΠΟΙΟ ήταν το αποτέλεσμα; Η αμερικανική ηγεσία εισέβαλε στο Αφγανιστάν για να εξολοθρεύσει τους τρομοκράτες και από τότε παραμένει εκεί χωρίς να μπορεί να ολοκληρώσει την αποστολή της.
Η ΔΙΑΘΕΣΗ της δεν κόπηκε από το αδιέξοδο στο Αφγανιστάν. Το 2003 εισέβαλε στο Ιράκ κατασκευάζοντας ψεύτικα στοιχεία για κατοχή πυρηνικών όπλων από τον Σαντάμ. Αποτέλεσμα, δέκα χρόνια μετά το μισό Ιράκ και η μισή Συρία να ελέγχονται από ισλαμιστές φονταμενταλιστές. Μεγάλο μπέρδεμα κι εκεί. Σταμάτησαν;
ΕΝΙΣΧΥΣΑΝ μέσω της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας ομάδες ισλαμιστών με σκοπό να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Άσαντ. Και μετά ανέτρεψαν τον Καντάφι στη Λιβύη, διαλύοντας μια χώρα που λειτουργούσε, τουλάχιστον, σαν ενιαίο κράτος.
ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ; Άρπαξαν τον πετρελαϊκό πλούτο των χωρών αυτών και, πέρα από τα κέρδη του λεγόμενου στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, δημιούργησαν μια νέα μεγάλη οικονομία υπηρεσιών και κατασκευών για της ζημιές που προκάλεσαν οι ίδιοι!
ΠΟΣΟ κόστισαν οι πολεμικές επιχειρήσεις τους; Το μέχρι σήμερα κόστος των αμερικανικών εισβολών σε Ιράκ και Αφγανιστάν ξεπερνά τα 3,7 τρισεκατομμύρια (!) δολάρια, τα οποία κατέβαλαν φυσικά οι Αμερικανοί φορολογούμενοι.
ΚΑΙ ΤΙ άφησαν πίσω τους, που πληρώνουν οι αφελείς σύμμαχοί τους στην Ευρώπη; Σύμφωνα με τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση CARE, ο συριακός πόλεμος προκάλεσε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Περίπου 13 εκατ. Σύροι (σε μια χώρα 23 εκατ. κατοίκων) έχουν εκτοπιστεί ή έχουν φύγει πρόσφυγες. Οι νεκροί ξεπερνούν τις 370.000, ενώ 2,9 εκατ. άνθρωποι ζουν με μια μόνιμη αναπηρία! Πάνω από 2,7 εκατ. πρόσφυγες ξέφυγαν από το Αφγανιστάν.
ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, ο πληθυσμός των αναγκαστικά εκτοπισμένων έχει φτάσει τα υψηλότερα επίπεδα που έχουν καταγραφεί ποτέ. Σε όλον τον κόσμο, 68,5 εκατομμύρια άνθρωποι, ένας αριθμός άνευ προηγουμένου, έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται περίπου 25,4 εκατομμύρια πρόσφυγες και ανάμεσά τους πάνω από τα μισά είναι παιδιά.
ΝΑ ΤΡΕΦΟΥΝ μίσος ή οργή πολίτες από τις χώρες των πειραμάτων της Δύσης, το καταλαβαίνω. Το κατάλαβα διαβάζοντας την ιστορία της Σινάζ Αμούρι. Η Σινάζ, Παλαιστίνια από τη Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης, ζώστηκε εκρηκτικά τα οποία πυροδότησε σε καφετέρια του Τελ Αβίβ. Έψαξαν λοιπόν και βρήκαν ότι η δράστης και θύμα ήταν φοιτήτρια της Νομικής στο Αμάν. Τι την παρακίνησε; Πριν από λίγες μέρες, στην εξώπορτα του σπιτιού της είχαν δολοφονηθεί από τις ισραηλινές δυνάμεις ο αδερφός της και ο εξάδελφός της. Το αίμα τους είχε ποτίσει την ξύλινη εξώπορτα και τα σκαλιά. Η Σινάζ είχε δηλώσει, πριν αποφασίσει να ζωστεί τα εκρηκτικά, πως αυτή η εικόνα τη στοιχειώνει τόσο πολύ, που δεν μπορεί και δεν θέλει να ζήσει άλλο!
ΝΑ ΤΡΕΦΟΥΝ όμως τον ίδιο πόνο και την οργή οι θύτες, ώστε να οδηγούνται σε μαζικές δολοφονίες προσφύγων, που έγιναν πρόσφυγες χωρίς να το έχουν επιλέξει, πώς εξηγείται; Όπως εξηγείται το μίσος του Ναζισμού κατά των Εβραίων. Η επιστροφή του φασισμού στην εποχή μας. Το βιώνουμε κι εδώ!
ΚΑΝΕΙΣ φονιάς προσφύγων δεν στρέφεται κατά εκείνων των ηγετών που δημιούργησαν την προσφυγική κρίση. Κατά του Μπους και του Μπλερ. Και ο χριστιανισμός με τη μορφή που πήρε, ως εταίρος των κοσμικών εξουσιών και χειραγωγός των πιστών, μένει αδιάφορος για τους δικούς του φονιάδες. Πόσες ανακοινώσεις εξέδωσαν οι επικεφαλής των χριστιανικών εκκλησιών για γεγονότα στη Νέα Ζηλανδία και οι δικοί μας για τη βία στην Κόνιτσα;
Δυστυχώς, άλλοι σπέρνουν τους ανέμους κι άλλοι θερίζουν τις θύελλες.
avgi

Τα ταμπού και στερεότυπα μιας «επετείου»



Είναι στη φύση των επετείων να ερεθίζουν τη μνήμη, ιστορική ή χαλκευμένη
του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη
Ο πιο διαδεδομένος αλλά και θεσμοθετημένος εθνικός μύθος για την Επανάσταση του '21 είναι η «κήρυξή» της από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα, αν και ο ίδιος, όπως γράφει στα «Απομνημονεύματά» του, βρισκόταν στα Νεζερά της Αχαΐας!
Εξάλλου, πώς να «ευλογούσε» μια εξέγερση που είχε ανάψει «ο απατεών και εξωλέστατος Παπαφλέσσας» και απέκρουαν οι «πεφοβισμένοι» πρόκριτοι;
Η μετάθεση της εθνικής γιορτής στις 25 του Μάρτη από την 1η του Γενάρη – όπως την είχε καθιερώσει η Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου – έγινε από το βασιλιά Όθωνα το 1838, προκειμένου να την αποκόψει από τις επαναστατικές – φιλελεύθερες καταβολές της και να της προσδώσει θρησκευτικό χαρακτήρα. Δεν δίσταζε μάλιστα να απαγορεύει το «νόμιμο εορτασμό» της επετείου, όταν απειλούνταν με αντιμοναρχικές διαδηλώσεις.
"Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Άρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Εργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες. Φάλαγξ "Ι. Μεταξά" Πατρών! (...) -Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία. Απόγευμα παρέλασις Σχολείων Προσκόπων κτλ. και Εθνικής Νεολαίας με τα Τάγματα εις την ουράν. Αι φάλαγγες της ΕΟΝ ατέλειωτοι! Ολοι ντυμένοι! Περίπου 12-14 χιλιάδες! Εντύπωσις εις τον κόσμον καταπληκτική!"
Αυτά τα ενθουσιαστικά σχόλια έγραφε ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς στο Ημερολόγιό του στις 25 Μαρτίου 1938, αυτοθαυμαζόμενος για το «εθνοσωτήριον έργον του», που είχε εγκαινιάσει με την αιματηρή καταστολή της εργατικής εξέγερσης το Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη. Μόνο που «ξέχασε» να σημειώσει ότι για τις παρελάσεις το φασιστικής κοπής καθεστώς της 4ης Αυγούστου είχε σπαταλήσει 22.000.000 δραχμές, ενώ διέθεσε μόλις 5.000.000 για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού! «Ξέχασε» φυσικά να αναφέρει ότι οι 50.000 μαθητές που υποχρεώθηκαν να παρελάσουν ή να «εκδηλώσουν τον ανυπόκριτον εθνικόν ενθουσιασμόν» έγιναν μουσκίδι από την καταιγίδα που ξέσπασε την ίδια ώρα-γεγονός που έκρυψαν τα λογοκριμένα τότε κινηματογραφικά Επίκαιρα.
΄Ηταν η βασιλο-μεταξική δικτατορία του πάγου και του ρετσινόλαδου που μας κληροδότησε το μιλιταριστικό θεσμό των μαθητικών παρελάσεων ως «συμπλήρωμα των στρατιωτικών τοιούτων» και στο πλαίσιο της «εθνικής Γυμναστικής»(!) για την οικοδόμηση του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού» και όχι φυσικά για να αναπτυχθεί ο ιστορικός προβληματισμός στη νέα γενιά, που είχε μπουχτίσει «από τα λόγια τα τριμμένα, τα μάταια λόγια όποιου Έπους», όπως φώναζε αγανακτισμένος ο Σικελιανός.
Η Χούντα, ως κληρονόμος των παραδόσεων της 4ης Αυγούστου και ως γέννημα – θρέμμα του εμφυλιοπολεμικού καθεστώτος, δια στόματος του πραξικοπηματία στρατηγού Σπαντιδάκη, εξέφραζε, κατά την πρώτη παρέλαση της εφτάχρονης τυραννίας, «απόλυτον ικανοποίησιν από την εν γένει εμφάνισιν των παρελασάντων τμημάτων της μαθητιώσης νεολαίας Θεσσαλονίκης, όπερ καταδεικνύει ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί έχουν ενστερνισθεί τας αρχάς της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου»!
Είναι στη φύση των επετείων να ερεθίζουν τη μνήμη, ιστορική ή χαλκευμένη. Οι «εθνικές», μάλιστα, τα πάσης φύσεως «πατριωτικά» ανακλαστικά, προκαταλήψεις, μίση και πάθη κατά «των προαιώνιων εχθρών του Γένους» ή όσων «απειλούν την εθνική μας ιδιοπροσωπία» ή θέλουν να μας «αρπάξουν το εθνικό μας σύμβολο» - κατά τους σημαιοφόρους της διαιρετικής ιδεολογίας του εθνικισμού. Φαίνεται πως είχε δίκαιο ο Ερνέστ Ρενάν, όταν όριζε το έθνος ως «μια ομάδα ανθρώπων που τους ενώνει μια εσφαλμένη άποψη για το παρελθόν και το μίσος για τους γείτονες τους»!
Η εικονοκλαστική αυτή αναφορά στο ιστορικό της 25ης Μαρτίου, δεν αρκεί, φυσικά, για να γκρεμίσει βαθιά ριζωμένα ταμπού της «εθνικώς ορθής» Ιστορίας μας. Κριτικές νεανικές συνειδήσεις δεν μπορούν να αναπτυχθούν με τα εθνικά στερεότυπα ή, το χειρότερο, με την επιλεκτική μνήμη. Και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν πια να υποδύονται τον άχαρο ρόλο του διεκπεραιωτή μιας «εξεταζόμενης ιστορικής ύλης».
Αν και οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης δεν κατέφυγαν σε χουντικές ακρότητες, άφησαν όμως άθικτο το μιλιταριστικό θεσμό των παρελάσεων, καθώς, με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, νομιμοποιήθηκε και η συμμετοχή των Αντιστασιακών Οργανώσεων.
Καθώς στα σχολεία μας φοιτούν προσφυγόπουλα που δίνουν τον αγώνα της ζωής και της μόρφωσης, οι κλειστοφοβικοί «της μητέρας πατρίδας» επιχειρούν να μετατρέψουν τις παρελάσεις σε πεδίο μάχης εναντίον της κυβέρνησης που, με την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια των πατριδοκάπηλων εθνικιστών ένθεν-κακείθεν των συνόρων.
Η εθνοκεντρική, μονοπολιτισμική, μονοθρησκευτική παιδεία καλλιεργεί στα παιδιά έναν αυτιστικό, μυωπικό εθνικισμό, που τα ωθεί να κάνουν ακόμα και αποχή ή κατάληψη εις βάρος των αλλοδαπών συμμαθητών τους. Είναι εξίσου αποκαλυπτικό και ενδεικτικό το γεγονός ότι η χώρα μας μόλις μετά το 1987 -και μετά από καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας- υιοθέτησε την από το 1960 διακήρυξη της UNESCO για την καταπολέμηση των διακρίσεων στην Εκπαίδευση.
Το ουδετερόθρησκο «ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ» από διακήρυξη του εκπαιδευτικού κινήματος πρέπει να γίνει καθημερινή πράξη, γιατί οι «ξένοι» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Η αυτοδίκαιη πλέον απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα αν γεννήθηκαν στη χώρα μας, αλλά φοιτούν στα σχολεία μας, αποτελεί στοιχειώδη προϋπόθεση για ένα σχολείο ίσων τουλάχιστον αφετηριών, για μια χώρα και ένα κράτος των πολιτών.
left