Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Παιδ-αριστεία


Τελικά στην Ελλάδα, για να μπεις στη φυλακή πρέπει να είσαι καθαρίστρια... Η υπόθεση συμμετοχής σε διεθνές κύκλωμα traficking του Νίκου Γεωργιάδη, πρώην βουλευτή της ΝΔ και στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε ποινικό επίπεδο οδήγησε την Τρίτη σε ποινή 28 μηνών φυλάκισης με αναστολή για  κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής. Κοινώς: Ένοχος αλλά ελεύθερος ο κατηγορούμενος... 
Σε πολιτικό επίπεδο η καταδίκη εξελίσσεται σε κόλαφο για τον αρχηγό της ΝΔ. Η δικαστική διερεύνηση ήταν εμφανώς ελλιπής ως προς τη συγκέντρωση του αποδεικτικού υλικού και μόνο η δημοσιογραφική έρευνα τροφοδότησε τη Δικαιοσύνη. Μάλιστα αρχικά η υπόθεση αρχειοθετήθηκε!  Και ενώ η ηγετική ομάδα της ΝΔ κατηγορούσε τους δημοσιογράφους για "κατασκευασμένες κατηγορίες", "συκοφαντία" και "σκευωρία", το υλικό ήταν αδιάσειστο και συνταρακτικό και περιελάμβανε ακόμη και βίντεο ερωτικών συνευρέσεων του Ν. Γεωργιάδη με ανήλικους. Μάλιστα στελέχη της ΝΔ δεν σταμάτησαν να υπερασπίζονται μέχρι τέλους τον κατηγορούμενο με το Ν. Κυρανάκη να συμπαρίσταται από το ακροατήριο και την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου να καταθέτει ως μάρτυρας υπεράσπισης. Η στάση αυτή έχει προκαλέσει και εσωκομματικές τριβές. 
Η καταδίκη δημιουργεί πολιτικό σάλο αν και σύσσωμος ο αντιπολιτευόμενος τύπος φρόντισε να "θάψει" μια είδηση που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε συνταράξει το πολιτικό σκηνικό. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως υπήρξε συντονισμένη επιχείρηση άσκησης πίεσης προς τα ΜΜΕ προκειμένου να αποσυνδέσουν τον αρχηγό της ΝΔ από το στενό του συνεργάτη  και να "εξαφανίσουν" την είδηση.
Ερωτήματα γεννιούνται σχετικά με τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, για τη στάση του μέχρι σήμερα αλλά και τη σιωπή του για μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Ο ίδιος ο Γεωργιάδης άλλωστε, ομολόγησε στο δικαστήριο ότι ο αρχηγός της ΝΔ του ζήτησε για επικοινωνιακούς λόγους να φύγει για λίγο καιρό από το προσκήνιο, μέχρι να "ξεφουσκώσει" η υπόθεση, αλλά παρέμενε παρασκηνιακά ενεργός.
Παρά τις συστηματικές προσπάθειες αντιπερισπασμού της ΝΔ, το εύρος της εμπλοκής των στελεχών της σε σοβαρές υποθέσεις αποδεικνύεται τεράστιο και δεν μπορεί να κρυφτεί παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες. Η δε τελευταία υπόθεση καταδίκης για παιδεραστία φέρνει σε πολύ δυσχερή θέση ένα κόμμα, που υποκριτικά παριστάνει τον τιμητή της ηθικής και κουνά το δάχτυλο σε καθημερινή βάση. 
* Στη φωτογραφία οι Νίκος και Άδωνις Γεωργιάδης πανηγυρίζουν αγκαλιά τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ
tvxs

Μεταξύ υπερβολής και συνωμοσιολογίας


του Παντελή Μπουκάλα
Είναι απολύτως λογικό να ενδιαφέρονται τόσο οι Ελληνες πολίτες όσο και η ελληνική πολιτεία για όσα γράφουν και λένε οι ξένοι για εμάς· για την ιστορία του τόπου, την κληρονομιά του, την πολιτική του σε οποιαδήποτε μορφή της, από την εξωτερική έως την τουριστική. Δεν ζούμε στο κενό ή σε περίκλειστο θερμοκήπιο, ώστε να παριστάνουμε τους αδιάφορους. Η γνώμη των ξένων, αν μάλιστα είναι μετρημένη και απροκατάληπτη, μπορεί να μας βοηθήσει σε πολλά· να καθαρίσει το βλέμμα μας, να μας υποδείξει σημεία της αυτοπροσωπογραφίας μας που δεν τα παραπροσέχουμε, ή να μας φέρει ενώπιον των πατροπαράδοτων εμμονών μας.
Καθόλου λογικό δεν είναι όμως το να εισάγουμε σχεδόν πάντα τις ξένες αναφορές είτε αφόρητα υπερτιμημένες είτε εκβιαστικά παρερμηνευμένες, ώστε, ετεροκαθοριζόμενοι, να τις αξιοποιήσουμε σαν κεφάλαια της ήδη έτοιμης –και εξόφθαλμα μονόπλευρης– αφήγησής μας για τα πράγματα. Καθόλου λογικό –και εντέλει τίμιο– δεν είναι να επιλέγει συνήθως κάθε ελληνικό ενημερωτικό μέσο μόνο δύο ή τρεις από τις δεκάδες καθ’ εκάστην αναφορές ξένων ΜΜΕ ή πολιτικών στα της Ελλάδας για να κάνει το παιχνίδι του με αυτές, αποσιωπώντας τις υπόλοιπες, που ενδέχεται να ακυρώνουν την αξία των ελάχιστων υπερπροβαλλόμενων. Καθόλου λογικό επίσης δεν είναι να ταυτίζουμε με το στανιό ένα ξένο Μέσο με την κυβέρνηση της χώρας του, και να σπεύδουμε να υποθέσουμε (ή μάλλον να το παρουσιάσουμε σαν γεγονός εξακριβωμένο) ότι ένα ρεπορτάζ του BBC, λ.χ., είναι υπαγορευμένο λέξη προς λέξη από το Φόρεϊν Οφις ή ότι ένα άρθρο των νεοϋορκέζικων Times δεν το συνέταξε ο δημοσιογράφος που το υπογράφει αλλά κάποιος σατανικός νους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ενα παράδοξο μείγμα ξιπασιάς και αυτοϋποτίμησης μας έχει κάνει να πιστεύουμε ότι παραμένουμε ομφαλός του κόσμου, άρα είναι υποχρέωση όλων των ξένων να ασχολούνται μαζί μας, κατά προτίμηση δοξαστικά, και, ταυτόχρονα, ότι αρκεί ένα δημοσίευμα σε οποιοδήποτε έντυπο του εξωτερικού (ακόμα και κίτρινο ή περιθωριακό) για να καταστραφεί η χώρα μας. Τώρα μάς κυρίεψε πανικός με ένα ρεπορτάζ του BBC, όπου γίνεται αναφορά σε «αόρατη σλαβομακεδονική μειονότητα». Θαρρείς και μόλις χθες πρωτακούσαμε ότι στην Ελλάδα έζησαν και Σλάβοι επί αιώνες, ότι δεν «αφομοιώθηκαν» όλοι (διά της βίας ή εκουσίως) ούτε έφυγαν όλοι προς σλαβικές χώρες μεταπολεμικά, ή ότι δίπλα μας κάποιοι Ελληνες εκτός από τα ελληνικά μιλούν (συνήθως φοβισμένοι) και μια δική τους γλώσσα. Δεν πρόκειται όμως για πραγματικό πανικό αλλά για κίβδηλο ομοίωμά του. Μικροπολιτικό.

Επιχειρηματικότητα στο σχολείο; Όχι ευχαριστώ!

Οι ιδεολογικές διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι αβυσσαλέες και αυτό φαίνεται στο χώρο της εκπαίδευσης, περισσότερο από άλλα πεδία.
του Χρήστου Πιλάλη
«Όταν η δημόσια εκπαίδευση γίνεται τόπος απόκτησης κέρδους, διανέμοντας προϊόντα ή κατασκευάζοντας καταναλωτικά υποκείμενα, η εκπαίδευση παραβαίνει την υπόσχεσή της να δημιουργήσει μια δημοκρατία των πολιτών και εστιάζει το ενδιαφέρον της στην παραγωγή μιας δημοκρατίας καταναλωτών» , έγραψε ο Αμερικανός ριζοσπάστης κοινωνικός αναλυτής, Χένρι Ζιρού, καθηγητής στην έδρα Πολιτιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο McMaster του Καναδά και διευθυντής του Κέντρου για τη Δημόσια Έρευνα στο εν λόγω πανεπιστήμιο, ένας από τους πατέρες της κριτικής παιδαγωγικής ( «Stealing Innocence. Youth, Corporate Power and the Politics of Culture» , Palgrave, N.Υόρκη 2000).
Μια τέτοια εκπαίδευση, με το σχολείο ως εργαλείο μύησης των μαθητών και μαθητριών στην «κουλτούρα» των αγορών,  μας ετοιμάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του, όταν στο πρόγραμμά τους για την παιδεία, μας υπόσχονται την ένταξη νέων θεματικών όπως η επιχειρηματικότητα.  Αλλά και ο γενικός τίτλος του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας είναι αποκαλυπτικός των αγοραίων προθέσεών της : ΄΄Παιδεία: η μεγαλύτερη επένδυση για τη χώρα μας΄΄. Είναι ένα πρόγραμμα με απόλυτες επιρροές από τη θεωρία του ανθρώπινου κεφαλαίου (human capital theory / θεωρητικός της ο Gary Becker  κ.α., κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ΄60), που θεωρεί ότι η εκπαίδευση αποτελεί «μία επένδυση που δημιουργεί  ανθρώπινο κεφάλαιο, το οποίο έχει μια αποδοτικότητα συναφή με αυτή των επενδύσεων σε υλικό κεφάλαιο» (βλέπε και ΄΄Οικονομική της Εκπαίδευσης ΄΄ Γ.Ψαχαρόπουλος, Εκδ.Παπαζήση 1999). Ως εκ τούτου, η εκπαίδευση μιας χώρας – της χώρας μας κατά τη Νέα Δημοκρατία -  μπορεί να αναλυθεί, κάνοντας χρήση των αναλυτικών εργαλείων της θεωρίας της επιχείρησης. Και σύμφωνα πάντα με αυτή την άποψη η μέτρηση του βαθμού απόδοσης της εκπαίδευσης,  πρέπει να βασίζεται στον προσδιορισμό των χρηματικών αποδόσεων και της μέτρησής τους, που απορρέουν από τη συγκεκριμένη επενδυτική δραστηριότητα!
«H κεντρική ιδέα της θεωρίας (του ανθρώπινου κεφαλαίου) δεν είναι ούτε πρωτότυπη ούτε καινούργια. Όπως γράφουν ο Κάραμπελ και ο Χάλσεϋ, «η ιδέα, σύμφωνα με την οποία η επένδυση σε ανθρώπινο κεφάλαιο αυξάνει την ατομική παραγωγικότητα και δημιουργεί το τεχνικό υπόβαθρο του είδους εκείνου της εργατικής δύναμης που είναι αναγκαία για την ταχεία οικονομική ανάπτυξη, είναι ιδέα παλιά, τη βρίσκουμε στους οικονομολόγους του πρώιμου 19ου αιώνα, αν όχι και τον Άνταμ Σμιθ » ΄΄( J.Karabel, A.H.Halsey, Power and ideology in education, N.Yόρκη 1977, από το βιβλίο της Άννας Φραγκουδάκη ΄΄ Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης, Εκδ.Παπαζήση 1985). Συμπερασματικά ΄΄Βλέπουμε ότι η θεωρία του ανθρώπινου κεφαλαίου στις ΗΠΑ κυρίως πήγασε όχι τόσο από την κοινωνική ηθική που εμπεριέχεται στη διεκδίκηση της ισότητας, αλλά από κριτήρια οικονομικά και πολιτικά: την αποτελεσματικότερη οικονομική ανάπτυξη και την καλύτερη καταπολέμηση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας…΄΄(επίσης Φραγκουδάκη, 1985). 
Όπως προκύπτει και από την έκδοση της Έκθεσης με θέμα ΄΄Επιχειρηματική Εκπαίδευση στο Σχολείο στην Ευρώπη΄΄ (Έκδοση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ευρυδίκη το 2016), η επιχειρηματική εκπαίδευση έχει μπει τα τελευταία χρόνια σε κάποια εκπαιδευτικά συστήματα ευρωπαϊκών χωρών, κατόπιν προώθησής της από νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Σύμφωνα με την ίδια Έκθεση, η είσοδος αυτού του αντικειμένου έγινε αποσπασματικά, χωρίς να έχει γίνει αποδεκτή από την εκάστοτε εκπαιδευτική κοινότητα και γι΄αυτό δεν έχει δώσει τα αναμενόμενα  - για τους εμπνευστές της εφαρμογής της - αποτελέσματα.
Απέναντι σε αυτές τις παρωχημένες και αντιπαιδαγωγικές λογικές, η Αριστερά προτείνει και προωθεί την παιδοκεντρική, την μαθητοκεντρική διάσταση της εκπαίδευσης. Για μια διδακτική διαδικασία που θα μεταφέρει το κέντρο βάρους της από το διδακτέο στον διδασκόμενο και τη διδασκόμενη. Με  τους εκπαιδευτικούς να μην είναι οι εκπρόσωποι των επιθυμιών, των απόψεων, των αναγκών του κόσμου των ενηλίκων, αλλά οι συμπαραστάτες των μαθητών και μαθητριών, στην προσπάθειά τους να γνωρίσουν και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους. ΄΄Κατ΄αυτό τον τρόπο το μάθημα θα πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία, όπου κάθε μαθητής θα μπορέσει να πετύχει το βέλτιστο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, μιας προσωπικότητας που δεν θα αποτελεί πιστό αντίγραφο των άλλων ούτε προϊόν προαποφασισμένων προτύπων , αλλά θα τονίζει τη σημασία του ατόμου, την ομορφιά της ιδιαιτερότητας και την αξία της διαφορετικότητας. Αυτή η πολυμορφία των ατόμων θα αποτελέσει τις ψηφίδες στην έκφραση της ομαδικής εικόνας…΄΄ (Michael Goehlick, ΄΄Παιδοκεντρική διάσταση στην μάθηση΄΄, εκδ. Τυπωθήτων, 2003). Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στη ΄΄ληστεία της αθωότητας΄΄ που σχεδιάζει η νεοφιλελεύθερη καταναλωτική παιδαγωγική.         
Οι ιδεολογικές διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ είναι αβυσσαλέες και αυτό φαίνεται στο χώρο της εκπαίδευσης, περισσότερο από άλλα πεδία. Γιατί εκεί εκφράζει ο κάθε πολιτικός χώρος πιο αυθεντικά το όραμά του για την κοινωνία. Μέσα από το πώς θέλει να στηρίξει μέσω της εκπαίδευσης τους αυριανούς πολίτες, αποκαλύπτει και το τι πολίτες θέλει. Και η ΝΔ θέλει τους αυριανούς πολίτες, να βλέπουν ΄΄το επιχειρείν ως τη μοναδική ανθρωπολογική επιλογή απέναντι στην παντοδυναμία της αγοράς: η αγορά ως μεταφυσική αναγκαιότητα, ως φυσικός νόμος και το επιχειρείν ως η αποκλειστική ανταπόκριση, που να εξασφαλίζει κάποιες πιθανότητες επιβίωσης.΄΄(Α.Σμυρναίος, ΄΄Λατρεία και νεύρωση στην Παιδαγωγική της Καινοτομίας΄΄, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2009).
Είναι επικίνδυνοι!
κουτι πανδώρας

Ο Άδωνις Γεωργιάδης βλέπει μακριά, γι' αυτό και απειλεί

Εκείνο πάντως που έχει καταντήσει συνήθεια είναι ο τρόπος με τον οποίο στρουθοκαμηλίζει ένας μεγάλος αριθμός ΜΜΕ με τις απειλές κατά των εισαγγελέων Διαφθοράς όταν αυτές ξεστομίζονται από τον αγαπημένο τους Άδωνι. Άκρα του τάφου σιωπή. Γιατί, στο κάτω - κάτω, άλλο ο Άδωνις και άλλο ο Πολάκης.
του Πέτρου Κατσάκου
Στην αρχή διερρήγνυε τα ιμάτιά του υπέρ της αθωότητάς του, κραυγάζοντας πως καθαρός ουρανός δεν φοβάται και φωνάζοντας πως αυτός πρώτος είναι που θα πάει στο δικαστήριο να δικαστεί και να αθωωθεί. Τώρα, όμως, και κατά την προσφιλή του τακτική τα γυρνάει, ξεχνάει τους καθαρούς ουρανούς και τις αστραπές και ψάχνει σωσίβιο στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και στα παραθυράκια της παραγραφής. Πάνε και οι κραυγές, πάνε και οι λεονταρισμοί του δήθεν αμόλυντου αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
"Το τυχόν αδίκημά μου έχει παραγραφεί. Δηλαδή, μην τυχόν με κατηγορήσετε. Κατανοητό;" είναι η νέα υπερασπιστική γραμμή του κ. Γεωργιάδη, καθώς βλέπει κάποια μαύρα και απειλητικά σύννεφα να τον πλησιάζουν. Και σαν να μην φτάνει αυτό, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. έκανε χθες ένα βήμα ακόμη παραπέρα, εκτοξεύοντας ευθεία απειλή κατά των εισαγγελέων που διερευνούν την υπόθεση Novartis, δηλώνοντας στον ραδιοσταθμό News 247 πως θα κάνει "μήνυση για κατάχρηση εξουσίας σε όποιον εισαγγελέα βάλει υπογραφή σ’ αυτό το πράγμα".
Τι κρίμα που την απειλή αυτή δεν την εκτόξευσε κάποιος υπουργός ή κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ... Τι κρίμα να πάει χαμένη τέτοια ευκαιρία για τη γνωστή ομάδα συνδικαλιστών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που δεν αφήνει λέξη να πέσει κάτω όταν προέρχεται από την Αριστερά και καταπίνει αδιαμαρτύρητα ή έστω με μια χλιαρή αντίδραση όποια απειλή δέχεται ο κλάδος από τη Δεξιά και την Ακροδεξιά της Ν.Δ.
Εκείνο πάντως που περνάει μονίμως στα ψιλά όσον αφορά την πορεία της διερεύνησης του σκανδάλου Novartis και την τυχόν εμπλοκή πολιτικών προσώπων είναι η πολύ καλή πληροφόρηση που ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως έχει. Γιατί δεν είναι πως ο κ. Γεωργιάδης βλέπει τα μαύρα σύννεφα που τον αφορούν κάπου στο βάθος του ορίζοντα. Είναι το ότι αντιδρά και προσαρμόζει την τακτική του πολύ πριν τα σύννεφα γίνουν ορατά. Γνωρίζει και μάλιστα καλά τι έρχεται ο κ. Γεωργιάδης και γι' αυτό ξεκινά από νωρίς τις απειλές και τις γυριστές.
Εκείνο πάντως που έχει καταντήσει συνήθεια είναι ο τρόπος με τον οποίο στρουθοκαμηλίζει ένας μεγάλος αριθμός ΜΜΕ με τις απειλές κατά των εισαγγελέων Διαφθοράς όταν αυτές ξεστομίζονται από τον αγαπημένο τους Άδωνι. Άκρα του τάφου σιωπή.
Γιατί, στο κάτω - κάτω, άλλο ο Άδωνις και άλλο ο Πολάκης.
αυγη

Να τελειώνουμε με το παραμύθι «η δικαιοσύνη είναι τυφλή»



της Δάφνης Απότσου
Η δικαιοσύνη μια χαρά βλέπει. Ο αμφιβληστροειδής της λειτουργεί άψογα εξ ου και μπορεί να διακρίνει ποιον έχει απέναντι της κι αναλόγως να τον κρίνει. Το σφάλμα δεν βρίσκεται στην όρασή της αλλά στο γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη άνευ ισοτιμίας.
Η έλλειψη ισοτιμίας είναι που οδηγεί σε άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Η έλλειψη ισοτιμίας απέναντι στο νόμο επηρεάζει την εισήγηση ενός εισαγγελέα κι όχι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κι ερμηνεύει την αλήθεια του κατηγορούμενου. Η έλλειψη ισοτιμίας αποφασίζει αν η πρωτόδικη ποινή θα εκτελεστεί από τον καταδικασθέντα ή θα του αποδοθεί η στοργική ελευθερία μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή του σε δεύτερο βαθμό. Όλα είναι θέμα μονομέρειας, προκατάληψης ή μεροληψίας κι όχι οπτικής δυσλειτουργίας. Όταν λόγου χάρη ο ένας εισαγγελέας αρχειοθετεί μηνυτήρια αναφορά εις βάρος κάποιου για παιδεραστία, κι ένας άλλος εισαγγελέας, με βάση τα ίδια στοιχεία την επαναφέρει, για να καταλήξει τελικά η υπόθεση σε καταδίκη, δεν έχουμε να κάνουμε διαφορετική αξιολόγηση και εκτίμηση μεταξύ δύο εισαγγελέων.  Έχουμε να κάνουμε με ωμή μεροληψία από τη μία και με απόδοση ισότητας στην άλλη. Ο πρώτος αξιολόγησε την υπόθεση λαμβάνοντας υπόψη ότι είχε απέναντι του έναν πρώην βουλευτή και συνεργάτη του Μητσοτάκη, ο δεύτερος είχε μπροστά του έναν παιδόφιλο βιαστή. Δεν γίνεται να μην τα λέμε αυτά μπας και παρεξηγηθεί το δικαστικό σώμα. Είμαστε όλοι κοινοί θνητοί και υπό κρίσιν.
Ούτε μπορεί η ισοτημία να είναι exclusive. Διότι το ευεργέτημα αναστολής της εκτέλεσης πρωτόδικης ποινής του καταδικασθέντα παιδόφιλου, πρώην βουλευτού της ΝΔ, Ν. Γεωργιάδη το αποδίδουμε ακριβώς σε αυτή την exclusive ισότητα που συμπεριλαμβάνει και τον καταδικασθέντα σε κάθειρξη σε 13 ετών, πρώην βουλευτή της ΝΔ, Π. Μαντούβαλο για παραδικαστικό κύκλωμα, τον καταδικασθέντα σε κάθειρξη 15 ετών, τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Γ. Ανθόπουλο για τοκογλυφία και λοιπά άλλα ένοχα λευκά κολλάρα. Αλλά δεν περιλαμβάνει την καθαρίστρια από το Βόλο που πλαστογράφησε απολυτήριο δημοτικού για να εξασφαλίσει δουλειά. Αυτή δεν είχε λευκό κολλάρο να της εξασφαλίσει αναστολή μιας αδιανόητης ποινής. Το σφουγγαρόπανό της είχε…
Οι προκαταλήψεις της δικαστικής εξουσίας που υπονομεύουν μία αντικειμενική έρευνα ή μία δίκαιη δίκη δεν σταματούν εδώ. Αυτή την περίοδο διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό μια δίκη που μας αφορά με ένταση. Όχι επειδή δολοφονήθηκε εν ψυχρώ το δικό μας παιδί, αλλά επειδή η στοχευμένη σφαίρα που αφαίρεσε τη ζωή του Α. Γρηγορόπουλου, σκότωσε κομμάτι της ψυχής και του νου πολλών από εμάς κι αυτή η απώλεια δεν αντικαθίσταται. Ακούσαμε λοιπόν τον εισαγγελέα της έδρας να μιλά για ε-πι-πο-λαι-ό-τη-τα του εκτελεστή Κορκονέα. Ο μόνος επιπόλαιος ήταν του τραγουδιστή Καλατζή, έγραψε κάποιος εύστοχα στα social media. Ενώ όλα τα αποδεικτικά στοιχεία αλλά κι οι σκόπιμες παραλείψεις των αρχών που συνόδευσαν μετέπειτα την πράξη του ειδικού φρουρού, δείχνουν συνειδητή πρόθεση, ο εισαγγελέας εστιάζει στο γεγονός ότι ο θύτης είναι ένστολος και το ανήλικο θύμα κυκλοφορούσε βράδυ στα Εξάρχεια. Αυτό αυτομάτως αλλοιώνει την ερμηνεία της πραγματικότητας.
Αυτά τα δύο οριακά παραδείγματα, η δίκη του Ν. Γεωργιάδη κι η δίκη του Α. Γρηγορόπουλου, που απασχολούν την επικαιρότητα, επαληθεύουν ότι «το δίκαιο του ισχυρότερου είναι κι αυτό δίκαιο». Κι εδώ είναι ο ρόλος της κοινωνίας και της έντιμης δημοσιογραφίας. Να παλεύουν για την αλήθεια από όπου κι αν προέρχεται, να ανταποκρίνεται η δικαστική απόφαση στην βαρύτητα του εγκλήματος και να υπάρχει ισοτιμία.
κουτι πανδωρας

Η Lady Gaga, ο Ντάνος και το άγγιγμα της δημοσιότητας

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Το στόρι είναι πάνω κάτω γνωστό. Ουρές σχηματίστηκαν έξω από το βιβλιοπωλείο της Εκδοτικής Αθηνών το περασμένο Σάββατο, από κόσμο που περίμενε υπομονετικά να μπει στον κόπο ο Ντάνος να υπογράψει το βιβλίο του. Ο οποίος Ντάνος είναι ένας ήρωας της μικρής οθόνης (και της πολύ μικρής λόγω Ινσταγκραμ), που μπήκε στις ζωές μας λόγω Survivor και συνέχισε την ένδοξη
πορεία του στο σήριαλ «Τατουάζ». Τώρα τον βρίσκουμε και στο χώρο του βιβλίου, με ένα πόνημα που φιλοξενεί την προσωπική του φιλοσοφία για τη ζωή, τις απόψεις του, τις εμπειρίες του, όλα όσα τέλος πάντων συγκροτούν αυτή την περσόνα που φέρει το προσωνύμιο Ντάνος. Στην Εκδοτική Αθηνών οι ουρές, στη Σόλωνος, στον πάλαι ποτέ δρόμο του βιβλίου…
Πράγμα το οποίο θα μπορούσε να περάσει ως μία ακόμη έκφραση της ποπ κουλτούρας και των παραφυάδων της, αν δεν μας έπιανε ξανά ιερή αγανάκτηση για το πώς μπόρεσε ένας κατά δική ομολογία ημιεγγράματος τύπος (έχει διαβάσει μόλις οκτώ βιβλία) να εκτεθεί στον γραπτό λόγο. Και με ολόκληρη πραγματεία παρακαλώ, εκατόν εξήντα σελίδες, όχι κάνα φυλλάδιο της κακιάς ώρας από αυτά που μοιράζουν οι εκκλησιαστικές οργανώσεις. Ο Ντάνος, το παιδί για όλες τις δουλειές από τη Σκιάθο, τόλμησε να αποκαλυφθεί στον ίδιο στίβο με τον συντοπίτη του Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Και δεν κοκκίνισε διόλου!
Και κάπως έτσι αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά πόσο κακό έχουν κάνει στον ψυχισμό του Έλληνα και της Ελληνίδας τα δύο Νόμπελ λογοτεχνίας που κατέκτησε η χώρα. Διότι η κάθε πατάτα και η κάθε μπάμια, αντί να εκτιμάται στις πραγματικές της διαστάσεις γίνεται αντικείμενο εθνικής υστερίας και πατριωτικής οργής;. Πως τολμάς εσύ, ένας μπρατσαράς της τηλεόρασης που ίσα ίσα μπορείς να γράψεις το ονομά σου, να κυκλοφορείς βιβλίο; Βιβλίο με τις σκέψεις σου κιόλας, αν έχεις Θεό! Βιβλίο σαν αυτά που εμφανίζονται στα βιβλιοπωλεία με τις υπογραφές του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη. Ένας παρίας ρε φίλε, στο στερέωμα των πατρικίων. Πού είναι ένας αγανακτισμένος, πού είναι ένας τολμηρός να του αστράψει ένα χαστούκι σαν εκείνο της αλησμόνητης Αναστασίας Αθήνη Τσούνη στη Δήμητρα Λιάνη;
Προσωπικώς πάντως, λέω να αποφύγω τον καυγά και τα αίματα και να δεχθώ τις ουρές στην Εκδοτική Αθηνών ως μία μοντέρνα έκφραση του φαινομένου σελέμπριτι. Μια αθώα μάλιστα έκφραση, αθωότατη, καθώς δεν αφορούσε σε τίποτε παραπάνω από μια αφιέρωση, άντε και σε μια πόζα για τα social media. Εκεί που τα καταφέρνει μια χαρά το γατί ο Ντάνος, κάτι παραπάνω από μια χαρά. Αρκούντως εύγλωττος και εύστροφος ήταν ο άνθρωπος για να τα βγάλει πέρα με τους αδυσώπητους ανταγωνιστές του στο Survivor, σιγά μην κώλωνε με κάτι δόλια πλάσματα που λαχταρούσαν να βρεθούν κοντά στη δόξα μια στιγμή…
Εντάξει είναι και το φαινόμενο Lady Gaga στη μέση. Που πάει ο αστέρας στο μπαρ για ποτάκι και πέφτει πάνω στην άσημη τραγουδίστρια και εκτιμάει το ταλέντο της και την μεταμορφώνει σε ταλέντο πρώτης γραμμής. Γιατί όχι σου λέει η άλλη ή ο άλλος, να μην εκτιμήσει κι ο Ντάνος εμένα και να δώσει μια σύσταση στις γνωριμίες του τις υψηλές; Γιατί να μην του κάνω εντύπωση; Γιατί να μην τον θαμπώσω; Κάτσε να στηθώ στην ουρά, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να είναι η τυχερή μου μέρα.
Πρωί πρωί, μέσα στο κρύο, με την Ωκεανίδα να δαγκώνει την Αθήνα. Για μια κουβέντα και μια πόζα και λίγα δευτερόλεπτα πλάι στο είδωλο. Ο Σεφέρης θα έλεγε ότι στα σκοτεινά προχωρούμε. Ο Ελύτης, πάλι, που ήταν πιο αλέγρος, νομίζω ότι θα έσκαγε στα γέλια. Και θα κερνούσε καφέ!

 newpost.gr

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Δηλητηριασμένα δολώματα


Δηλητηριασμένα δολώματα

του Τάσου Παππά

Κάποιοι δεν εννοούν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι γεγονός. Επειδή διανύουμε προεκλογική περίοδο, το Μακεδονικό, με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης (μεγάλης, μεσαίας και μικρής), των δεξιών μέσων ενημέρωσης και των ειδικών με τις πολλές ταυτότητες (καθηγητές, σύμβουλοι πολιτικών, υποψήφιοι), θα έρχεται στην επικαιρότητα και θα απασχολεί τη δημόσια συζήτηση, άλλοτε με σημαντικές, άλλοτε με ασήμαντες αφορμές. Λογικό είναι, αφού το Μακεδονικό διέλυσε κόμματα, διχάζει την κοινωνία και οδήγησε σε οπορτουνισμούς ηγεσίες παρατάξεων (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ.) με άλλη παράδοση στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Σήμερα είναι το σοβαρό και έγκυρο BBC που προκάλεσε την αντιπαράθεση στην Ελλάδα (αφήνω την ουσία), αύριο μπορεί να είναι ένα άλλο μέσο με διεθνή εμβέλεια, μεθαύριο ίσως δώσει το ερέθισμα για αντεγκλήσεις μια εφημερίδα της Ισλανδίας (τυχαίο το παράδειγμα). Κάθε φορά που θα γράφεται ή θα μεταδίδεται κάπου κάτι που δεν θα αρέσει στους μακεδονομάχους πλήρους απασχόλησης, η αντιπολίτευση και τα εγχώρια στρατευμένα μέσα ενημέρωσης θα εγκαλούν την κυβέρνηση επειδή δεν το πρόλαβε (!), θα δηλώνουν ότι δικαιώνονται για την κριτική που έχουν ασκήσει στη Συμφωνία των Πρεσπών και θα απαιτούν από τον Τσίπρα να αντιδράσει δυναμικά.

Πώς; Δεν το διευκρινίζουν. Να βγάλει διάψευση; Να κάνει αγωγή; Να απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα στους δημοσιογράφους που εργάζονται στο μέσο ενημέρωσης το οποίο έθιξε την πατρίδα; Τους είναι αδιάφορο. Ο,τι και να κάνουν ο Τσίπρας και το υπουργείο Εξωτερικών, εκείνοι το βιολί τους. Αυτό που τους νοιάζει είναι να συντηρήσουν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης ένα θέμα για το οποίο έδωσαν μάχη παρέα με τους ακροδεξιούς και τους ρασοφόρους.

Ο στόχος τους είναι να τραβήξουν ψήφους από τη Χρυσή Αυγή και τα μικρότερα ακροδεξιά κόμματα, για να πετύχουν την εκπαραθύρωση των κατσαπλιάδων από το μέγαρο Μαξίμου. Θα συνεχίσουν να ψαρεύουν στα θολά νερά ρίχνοντας δηλητηριασμένα δολώματα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε βάθος χρόνου εναντίον του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας, την οποία κατά τα άλλα υπερασπίζονται με πάθος, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ότι επιχειρεί να την υπονομεύσει οργανώνοντας θεσμικές εκτροπές σε όλα τα πεδία. Στην προσπάθειά τους να εκμεταλλευτούν την κατάσταση δεν διστάζουν να φλερτάρουν με την ελαφρότητα, η οποία στην έσχατη εκδοχή της παράγει επικίνδυνα φαινόμενα.

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει διαπράξει τρία χοντρά λάθη το τελευταίο διάστημα. Στη ΔΕΘ ρωτήθηκε από δημοσιογράφο τι προτίθεται να κάνει όταν γίνει πρωθυπουργός «για την ελληνική μειονότητα στα Σκόπια»! Εκανε πως δεν άκουσε και πήγε παρακάτω. Αργότερα μίλησε για τον κίνδυνο να αναπτυχθούν αποσχιστικές τάσεις στη Βόρεια Ελλάδα!!! Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Και έκλεισε τον κύκλο λέγοντας στην καγκελάριο Μέρκελ ότι δεν θα επιτρέψει την «καταλανοποίηση της Βόρειας Ελλάδας»!!! Πώς συνέδεσε δύο άσχετα θέματα ένας Θεός το ξέρει, ενδεχομένως και αυτοί που τον συμβούλευσαν, εκτός αν ήταν δική του πρωτοβουλία, οπότε τα πράγματα σοβαρεύουν πολύ.

Ανάγωγα
Οι σούπερ ευαίσθητοι με την κατάσταση στη Βενεζουέλα, οι πλέρια δημοκράτες, οι φανατικοί υπερασπιστές των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που κόπτονται για τη δημοκρατία παντού στον κόσμο (για την ακρίβεια, όπου τους παίρνει, γιατί όπου δεν τους παίρνει κάνουν γαργάρα), δεν οφείλουν να πουν κάτι για τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της «μητρόπολης του ελεύθερου κόσμου» Μάικ Πομπέο («οι ΗΠΑ θα αναλάβουν δράση εναντίον εκείνων που εμποδίζουν την ειρηνική αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα»);

efsyn

Η αριστοκρατία του πολιτικού κουτσομπολιού



Πρόκειται για τον πραγματικό επικοινωνιακό λαϊκισμό
του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου
Δημοσίευμα στρατευμένου στην υπόθεση «πρωθυπουργία Μητσοτάκη» ΜΜΕ ανακάλυψε ότι η προεκλογική εκστρατεία του Νάσου Ηλιόπουλου αντιγράφει αυτήν της Αλεξάνδρα Κορτές στις ΗΠΑ. Πέραν του ότι δεν υπάρχει κάτι το αληθινά μεμπτό σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην σύγχρονη εποχή, ιδιαίτερα μεταξύ πολιτικά συγγενών απόψεων, οι ομοιότητες είναι τόσο γενικές και αόριστες που μένεις με την απορία τι ακριβώς επιδιώκει να αποδείξει ο συντάκτης.
Άλλο δημοσίευμα σχετικό με την εκδήλωση της πρωτοβουλίας Γέφυρα εστίαζε στο ότι φορούσαν γραβάτα οι κκ. Τζανακόπουλος και Χαρίτσης. Ένα τρίτο σχολίαζε περιφρονητικά την πολιτική εμβέλεια των υπογραφόντων την πρωτοβουλία, λες και ο συντάκτης έχει ποτέ διαβάσει βιβλίο του Βαλντέν για παράδειγμα.
Κοινός παρανομαστής αυτών και δεκάδων άλλων δημοσιευμάτων η συστηματική επιδίωξη να απομακρυνθεί η δημόσια συζήτηση από την ουσία, τις πολιτικές προτάσεις και να περιστρέφεται μόνιμα σε ένα παραπολιτικό κουτσομπολιό. Με αντικείμενο την απαξίωση των προσώπων και δι’ αυτών, εμμέσως, των απόψεων.
Πρόκειται για τον πραγματικό επικοινωνιακό λαϊκισμό. Το επιχείρημα τους συμπυκνώνεται στο «τι να μας πουν αυτοί τώρα». Γιατί τώρα ήρθε η ώρα να επιστρέψουν στα πράγματα οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας, οι έχοντες κοινωνικό αλλά και κληρονομικό δικαίωμα στην αποκλειστική νομή της εξουσίας.
Όπως ευφυώς γράφτηκε πρόσφατα, η θεωρία της εξουσίας των «αρίστων» έχει όνομα, αποκαλείται αριστοκρατία. Μια κοινωνική και κληρονομική αριστοκρατία έχει διαχειριστεί τις τύχες αυτής της χώρας μετά το 1944. Η πλέον εντυπωσιακή έκφραση της ήταν η απόλυτη κυριαρχία στην πολιτική σκηνή τριών οικογενειών. Καραμανλήδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκηδες. Μόνον με την εύνοια (όπως θα έλεγε και ο Λάνθιμος) κάποιας εκ των τριών οικογενειών αναδείχθηκαν μερικά νέα πρόσωπα και ενεπλάκησαν κι αυτά στο διαρκώς επαναλαμβανόμενο αυλικό παιχνίδι.
Το οποίο ήλεγχαν διαρκώς από τα παρασκήνια ή και βγαίνοντας στο φως οι φορείς της οικονομικής εξουσίας, εν πολλοίς διαρθρωμένης κι αυτής σε τζάκια.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέφραζε μόνον την απογοήτευση και τον θυμό των πολιτών από τις τραγικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των πολιτικών παράλογης λιτότητας. Εξέφραζε και την κόπωση του ελληνικού λαού από όλη αυτή την κυρίαρχη αριστοκρατία.
Θα μπορούσε ο πολιτικός σεισμός του 2015 να είχε οδηγήσει στην αναδιάταξη του πολιτικού κόσμου. Να είχαν «κάνει πίσω» μερικές από τις παραδοσιακές εκπροσωπήσεις του, να είχαν ανασυγκροτηθεί προγραμματικά αλλά και σε επίπεδο προσώπων τόσο ο βασικός κορμός του συντηρητικού χώρου, η ΝΔ, όσο και το συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Αντί γι αυτό παρακολουθούμε τη διεκδίκηση μιας «ολικής επαναφοράς» πολιτικών θέσεων που οδήγησαν στα αδιέξοδα αλλά και των φυσικών εκφραστών τους. Το ίδιο δηλαδή σενάριο της «παρένθεσης» απλώς σε μεγαλύτερη χρονική κλίμακα. Ο στόχος που τους ενώνει είναι να επιστρέψουμε στο 2014.
Η μέθοδος με την οποία το επιδιώκουν είναι η αποφυγή κάθε ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου για την προοπτική της χώρας, η απαξίωση της αριστεράς ως προγραμματικό σώμα ιδεών αλλά, πάση θυσία, και των φορέων των ιδεών αυτών.
Έχει μια λογική η μέθοδος τους. Οι ιδέες και οι απόψεις δεν περπατάνε χωρίς τους ανθρώπους που θα τις υποστηρίξουν και θα τις υλοποιήσουν. Αν δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς με επιτυχία με την Αριστερά, χτύπα τους αριστερούς.
Έχουμε να δούμε πολλά ακόμη.
LEFT

«Μειονότητα» σε «περιστρεφόμενες πόρτες»


Με ένα αμφιλεγόμενο ρεπορτάζ του BBC, από το «ψυγείο», που μοιάζει με τη μέθοδο της «περιστρεφόμενης πόρτας» προκλήθηκε θόρυβος περί «σλαβομακεδονικής μειονότητας» και μια πολιτική αντιπαράθεση, που όμως είναι χωρίς ουσία, καθώς διαψεύδεται από την ίδια τη Συμφωνία. Ωστόσο παραμένουν τα ερωτήματα σχετικά με το χρόνο δημοσιοποίησης του θέματος αλλά και την ανεύθυνη και εθνικά επικίνδυνη στάση ορισμένων. 
Το δημοσίευμα που ισχυρίζεται ότι υπάρχει «καταπιεσμένη μακεδονική μειονότητα», η οποία δήθεν «αναγνωρίστηκε σιωπηρά από την Συμφωνία των Πρεσπών» βασίζεται σε μια συνέντευξη ενός 92χρονου, η οποία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2018. Ωστόσο ανέβηκε ετεροχρονισμένα στην ηλεκτρονική έκδοση του BBC μετά από μισό και πλέον χρόνο. Μάλιστα, η δημοσιογράφος που είχε πάρει τη συνέντευξη είναι ελληνίδα, εργαζόμενη στο Λονδίνο. Η Μαρία Μαργαρώνη υποστηρίζει  ότι θα ζητήσει εξηγήσεις από τους αρχισυντάκτες της πριν δώσει απαντήσεις για το γεγονός ότι η συνέντευξη προβλήθηκε αφού έχει ψηφιστεί η «Συμφωνία των Πρεσπών».
Όμως και αυτό το ρεπορτάζ «από το ψυγείο» εργαλειοποιήθηκε από την αντιπολίτευση που επιχείρησε να το μετατρέψει σε μείζον πολιτικό ζήτημα ισχυριζόμενη ότι επιβεβαιώνει του φόβους της για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για θέμα που δημιούργησε η ίδια η ΝΔ και ο αρχηγός της όπως και κάποια στελέχη με ατυχείς δηλώσεις πριν από καιρό. Τόσο τότε, όσο και τώρα, η κυβέρνηση απαντά ότι το θέμα της μειονότητας έκλεισε οριστικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, εκτός αν η ΝΔ επιθυμεί να το ανοίξει εκ νέου. Και μπορεί ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης να έσπευσε άμεσα να διευκρινίσει ότι η επίσημη θέση της ΝΔ είναι πως δεν υφίσταται θέμα μειονότητας, ωστόσο το ζήτημα και ανδείχθηκε από τον αρχηγό του κόμματός του, αλλά και χρησιμοποιήθηκε χωρίς δεύτερες σκέψεις για επικοινωνιακές ανάγκες.
Ό,τι κι αν πιστεύει κάποιος για την ύπαρξη ή μη μειονότητας, ό,τι και αν συνέβη πριν από δεκαετίες στη Μακεδονία, η πραγματικότητα είναι ότι με τη Συμφωνία κλείνει οριστικά και αμετάκλητα το ζήτημα. Η γειτονική χώρα να έχει απαλείψει κάθε σχετική αναφορά από το Σύνταγμά της, δεσμευόμενη ότι δεν υφίσταται ζήτημα «μειονότητας». Λέει χαρακτηριστικά η Συμφωνία: «Έκαστο Μέρος δεν θα παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις του άλλου Μέρους με οιαδήποτε μορφή και για οιονδήποτε λόγο, περιλαμβανομένης της προστασίας του καθεστώτος και των δικαιωμάτων οιωνδήποτε προσώπων δεν είναι πολίτες του και ότι το Σύνταγμα της χώρας όπως ισχύει σήμερα ή θα τροποποιηθεί στο μέλλον δεν μπορεί και δεν θα μπορεί στο μέλλον να αποτελέσει βάση για μια τέτοια παρέμβαση ( Άρθρο 4 παρ. 3)».
tvxs

Καταδίκη Γεωργιάδη για παιδεραστία: Στην Ελλάδα μπαίνεις φυλακή μόνο αν είσαι καθαρίστρια


του Δημήτρη Τσίρκα*
Το στέλεχος της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης, καταδικάστηκε για ασέλγεια σε ανηλίκους. Ο στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη αγόραζε σεξ από ανήλικους στη Μολδαβία.
Οι ανήλικοι στη Μολδαβία εκδίδονταν γιατί μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού μπήκε στη χώρα το ΔΝΤ και διέλυσε το σύμπαν, εφαρμόζοντας τη γνωστή θεραπεία σοκ: ιδιωτικοποίηση των πάντων σε διεφθαρμένους ολιγάρχες και για ψίχουλα, αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, απελευθέρωση των αγορών κ.ο.κ. Τις πολιτικές δηλαδή, που υπερασπίζεται και ο Γεωργιάδης.
Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση της οικονομίας και η βίαιη φτωχοποίηση της πλειοψηφίας του λαού. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, αυξάνεται δραματικά το ποσοστό των ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν όπως όπως, με την επαιτεία, το έγκλημα, την πορνεία, τα ναρκωτικά. Ακόμα και τα παιδιά, φυσικά. Κάπως έτσι, οι νεοφιλελεύθεροι όπως ο Γεωργιάδης, αφού «πήδηξαν» τους Μολδαβούς οικονομικά και πολιτικά, επέστρεψαν για να τους «πηδήξουν» και κυριολεκτικά.
Μην περιμένετε όμως να δείτε τον κ. Γεωργιάδη στη φυλακή, η ποινή που του επεβλήθη είναι 28 μήνες με αναστολή και 20 χιλιάδες ευρώ πρόστιμο, που μάλλον δεν θα έχει πρόβλημα να το πληρώσει. Φυλακή στην Ελλάδα μπαίνεις μόνο αν είσαι καθαρίστρια με παραποιημένο απολυτήριο δημοτικού ή αναρχικός που ταξίδεψε στη Βαρκελώνη.
* Από τη σελίδα του Δημήτρη Τσίρκα στο Facebook
tvxs

Very Τζιτζικώστας με τα λεφτά των άλλων

Very χάλια έχει, με λίγα λόγια, πάει η τουριστική καμπάνια μέσω Διαδικτύου για την Περιφέρεια του κ. Τζιτζικώστα
του Πέτρου Κατσάκου
Είναι κάποιες φορές που το γελοίον του πράγματος είναι τόσο γελοίο ώστε το γέλιο σε παρασύρει σε μια επιφανειακή αντιμετώπιση του θέματος. Όπως με τη “Very Macedonia” του μακεδονομάχου Απόστολου Τζιτζικώστα, που με τον πρωτότυπο τίτλο της ιστοσελίδας κατάφερε να υποσκελίσει τη “λιγότερο” Μακεδονία των γειτόνων και να χαρίσει άφθονο γέλιο σε όσους έτυχε να πέσουν πάνω στην “τουριστική καμπάνια” της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Μία καμπάνια που με χρήματα κάποιου ΕΣΠΑ υποτίθεται πως τρέχει από το 2014, αλλά παραμένει ουσιαστικά ανενεργή κάτι που έχει μεγαλύτερη σημασία από το γέλιο που μας χάρισε ο ευφάνταστος τίτλος του site. Μια δήθεν τουριστική καμπάνια που παραγγέλθηκε και πληρώθηκε από την Περιφέρεια του κ. Τζιτζικώστα για να προβάλει μία είδηση τον χρόνο και αυτή με το ζόρι. Γιατί, αν μετά τα γέλια καθίσει κάποιος και ασχοληθεί με το περιεχόμενο της ιστοσελίδας, θα διαπιστώσει πως κατά τα πέντε χρόνια λειτουργίας του site έχουν αναρτηθεί σε αυτό μόλις έξι δημοσιεύσεις, κάτι περισσότερο, δηλαδή, από μία τον χρόνο, γεγονός που μόνο ως “very” δεν καθιστά την ιδέα του περιφερειάρχη.
Very χάλια έχει, με λίγα λόγια, πάει η τουριστική καμπάνια μέσω Διαδικτύου για την Περιφέρεια του κ. Τζιτζικώστα καθώς, εκτός της έλλειψης περιεχομένου, η φοβερή και τρομερή ιστοσελίδα, ενώ υποτίθεται πως δημιουργήθηκε ώστε “να προβάλλεται διεθνώς η ελληνικότητα της Μακεδονίας”, καμία μηχανή αναζήτησης στο Ίντερνετ δεν την παρουσιάζει ως αποτέλεσμα ή πρόταση για κάποιον που ψάχνει πληροφορίες για τη Macedonia.
Μιλάμε για very επιτυχημένη προσπάθεια, καθώς, όπως εύστοχα σημείωσε ο Χρήστος Γιαννούλης, “η απερχόμενη διοίκηση της Περιφέρειας πλήρωσε ακριβά τη σελίδα με τα χρήματα των πολιτών, αλλά δεν έδειξε τη στοιχειώδη φροντίδα ώστε η Very Macedonia να εμφανίζεται στις μηχανές αναζήτησης”.
Μάλιστα ο υποψήφιος περιφερειάρχης Χρήστος Γιαννούλης κατηγόρησε τον Απ. Τζιτζικώστα πως, εξυπηρετώντας πολιτικές -και όχι μόνο- σκοπιμότητες, στο πλαίσιο «μιας ολόκληρης εκστρατείας προβολής με τουριστικό, αλλά και εθνικό προσανατολισμό», δαπάνησε χιλιάδες ευρώ από τα δημόσια ταμεία για να δημιουργήσει μία δεύτερη ιστοσελίδα (http://verymacedonia.gr), αυτή τη φορά για την τουριστική προβολή της περιοχής, η οποία, όμως, παραμένει ουσιαστικά ανενεργή.
Έτσι λοιπόν, πέραν του γελοίου του πράγματος, υπάρχει και η πρακτική - οικονομική διάσταση του θέματος, που δεν είναι τόσο για γέλια, ειδικά όταν το γέλιο βγαίνει με τα χρήματα των φορολογουμένων.
αυγη

Πατριωτικές κορώνες και οικογενειακές επιχειρήσεις



Στην Ελλάδα, όπου πολλές γενιές γαλουχήθηκαν, έζησαν και πέθαναν με το όνειρο του γονιού για το προικώο πανωσήκωμα στη κόρη και το οικογενειακό μαγαζάκι για να συνεχίσει ο γιος την επιχείρηση της φαμίλιας, η κληρονομική δημοκρατία φαντάζει κάτι λογικό.
γράφει η @ai_Katerina
Γιατί  μπορεί  η «ευμάρεια» του χρηματιστηριακού «λαϊκού καπιταλισμού», της σομόν μεζονέτας, του τετράλιτρου γοτθικού ναού στην πηγμένη Λεωφόρο Κηφισίας, το μυθικό weekend στη Μύκονο, να πασπάλισε «ξεβλάχεμα» με Κωστοπούλειο lifestyle, αλλά το «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», το τρίπτυχο του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, παρέμεινε τατουάζ στο μπράτσο των νοικοκυραίων.
O «εκσυγχρονισμός» αφορούσε μονό τους εργολάβους και τις εργολαβίες, τις εργασιακές σχέσεις και τις μίζες. Άντε και κανένα «καλλιτεχνικό» γυμνό στα εξώφυλλα περιοδικών για… καλό σκοπό, άντε και μια «ανάλυση» των…  γεωγραφικών συντεταγμένων του σημείου G.
Η γκόμενα του «εκσυγχρονισμού» πλούτισε πολλούς, μακέλεψε πολύ περισσότερους, αλλά δεν έφτασε ποτέ εις «γάμου κοινωνία» με την ελληνική κοινωνία. Η σύζυγος, το στεφάνι, η δόξα και η τιμή, παραμένει το τρίπτυχο “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», αυτό που η «εθνοσωτήριος» Χούντα το λούστραρε και το πούλησε ως Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών.
Η Δεξιά γνωρίζει πολύ καλά το κοινό της. Ξέρει τι το συγκινεί και του το προσφέρει. Ο πρώτος που υπέγραψε την λίστα του Χριστόδουλου, για την ταλιμπανική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ήταν ο «φιλελεύθερος» Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ακολούθησε ο εθνολαϊκιστής Κώστας Καραμανλής. Άλλωστε είναι βαθιά η πίστη του Δεξιού, ότι αν δεν το γράψει ο χωροφύλακας, μπορεί να μην το αποδεχτεί κι ο Άγιος Πέτρος. Ακόμη και αυτός ο τόσο light φιλελευθερισμός, δεν ακούμπησε ποτέ τους Δεξιούς.
Στα κληρονομικά κούτσουρα που καίγονται στα πολιτικά τζάκια, η Πατρίς, παρέχει εξαιρετικά επικερδή τομία για μπίζνες, η Εκκλησία παρέχει το «ηθικόν» υπόβαθρο για αυτές τις μπίζνες και η Οικογένεια προφέρει το πολίτευμα. Την κληρονομική Δημοκρατία. Ακόμη και στους 6 μηνών πολιτικούς κρατουμένους.
Οικογένειες και οικογενειακές στιγμές ποστάρονται στα social media, στιγμές νοικοκυροσύνης και φιλανθρωπίας παρέχονται στο φιλοθεάμον κοινό, γόμου, βαφτίσεις, επανασυνδέσεις, προφέρονται αφειδώς. Πάρε κόσμε κλειδαρότρυπα.  Αποφεύγονται βέβαια δανειοδοτήσεις και offshore.
Η οικογενειοκρατία και ο νεποτισμός είναι τόσο καλά αφομοιωμένοι στην Ελληνική κοινωνία που όχι μόνο η ανάδειξη του γόνου ως πολιτικού κληρονόμου δεν προσκαλεί κατάπληξη αλλά θεωρείται και φόρος τιμής στον πρόγονο.
Αν έχει αποβιώσει κιόλας, τα δημόσια δάκρυα, οι επικήδειοι και τα μνημόσυνα για τον μακαρίτη είναι ότι πιο must στο πολιτικό lifestyle. Ο υποψήφιας Δήμαρχος Αθηναίων, εγγονός, γιος, ανιψιός - μας ενημέρωσε ότι «Δε θα έμπαινα λοιπόν ποτέ στη πολιτική αν ζούσε ο πατέρας μου». Διότι αν δεν κεντήσεις σταυροβελονιά στη δημοσιά, το παιδικό σου τραύμα, πως θα συγκινηθεί το πόπολο, να σου χαρίσει τον οβολό του σε ψήφους?
Βέβαια οι έννοιες της Πατρίδας, της Θρησκείας και της Οικογενείας είναι τόσο σημαντικές αξίες για πλειοψηφικά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας, τόσο κλασικά ευπώλητα στους πάγκους των δεξιών παζαριών, που όσοι τολμούν να τις αντιμάχονται αυτομάτως κατατάσσονται στον άξονα «εχθρός» που τέμνεται με τον άξονα «ανθέλληνας», μη σου πω και εθνομηδενιστής. Άλλωστε το διωκτικό παραλήρησα των Ελληναράδων όταν δεν είναι αστείο, είναι τραγικό απέναντι σε αυτούς που  «εποφθαλμιούν» την πατρίδα μας, την ορθδοξία και τις αξίες της.
Και κάπως έτσι, δεν θα νιώσω και ιδιαίτερη έκπληξη όταν οι… φιλελεύθεροι της Ν.Δ μας καταγγείλουν ως τίποτα συνωμότες που αντιμάχονται τα όσια και τα ιερά αυτού του τόπου. Τους γόνους, τους κληρονόμους, τις δυναστείες και όλα αυτά το συρφετό που τρέφεται πλουσιοπάροχα επί χρόνια από την παρτίδα, την θρησκεία και την οικογένεια του εκλογικού σώματος.
κουτι πανδωρας

Μια άκρως επιπόλαιη δολοφονία…

του Χρήστου Ξανθάκη

Λατρεύω την ελληνική γλώσσα, λατρεύω και τους ευφημισμούς της. Μαχαιρώνουν οι άλλοι, σπάνε, κοπανάνε, ε είναι «κάπως εριστικοί». Μπουκάρουν κάποιοι στο γήπεδο και τα κάνουν όλα αλοιφή, σιγά μωρέ για «επιστήμονες» πρόκειται. Κλωτσάνε στο κεφάλι έναν πεσμένο στο έδαφος, τον λιντσάρουν, τον δολοφονούν, εντάξει, τι κάνουμε, αφού μιλάμε για «νοικοκύρηδες». Κι όταν ένας αστυνομικός σε υπηρεσία βγάζει το μπιστόλι και πυροβολάει και στέλνει έναν δεκαπεντάχρονο στον άλλο κόσμο, εδώ το έχω, ναι, κρατηθείτε, τον περιγράφει ο εισαγγελέας ως «επιπόλαιο»… 
Μάλιστα, ως «επιπόλαιο». Έτσι χαρακτήρισε τον Επαμεινώνδα Κορκονέα ο εισαγγελέας του Μικτού Ορκωτού Εφετείου της Λαμίας που εκδικάζει την υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Με τα δικά του λόγια για να μην παρεξηγούμαστε:
«Ήταν μια συμπεριφορά η οποία κρίνεται επιπόλαια, αντιυπηρεσιακή και αντιεπιχειρησιακή».
Το οποίο εκ πρώτης όψεως το κοιτάς και λες ΟΚ, δεν ήταν δικό του το παιδί, δεν πονάει, το βλέπει ψυχρά και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Είναι και ο φόρτος εργασίας των δικαστικών, μπορεί και να του ξέφυγε του ανθρώπου μια κουβέντα παραπλανητική, δεν θα τσακωθούμε τώρα για ολίγο μπλα μπλα, εδώ έχουμε να κάνουμε με δολοφονία, δεν έχουμε να κάνουμε με εξίσωση των μαθηματικών που πρέπει να είναι όλα στην τρίχα. 
Μόνο που ο εισαγγελέας δεν έμεινε εκεί. Μόνο που ο εισαγγελέας πρόσθεσε επίσης ότι δεν υπήρχε άμεσος δόλος εκ μέρους του Κορκονέα να σκοτώσει τα άτομα που ήταν απέναντί του και πως ο Γρηγορόπουλος ήταν «ο άτυχος της στιγμής». Το ακούς και σου σηκώνονται κάπως οι τρίχες, το ακούς και σε διαπερνάει μια ανατριχίλα, αλλά και πάλι σκέφτεσαι ότι αυτοί είναι οι τεχνικοί όροι της δικονομίας, κάποιος τους χειρίζεται κάπως έτσι, κάποιος τους χειρίζεται κάπως αλλιώς, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα στο ζύγι. Ένοχος είναι ο τύπος, με όποιο τρόπο και να το πεις ένοχος είναι. 

Έλα όμως που έχει σημασία η διατύπωση! Διότι αν πάμε από την «ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο» στην «ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο», τότε μπορεί και να μας τελειώσουν τα ισόβια του Κορκονέα. Τότε μπορεί και να βγει σε μερικά χρονάκια και να περιφέρει το σαρκίο του στις τηλεοπτικές εκπομπές του βόθρου, δηλώνοντας ότι δεν μετανιώνει για τίποτα και δεν ζητάει συγγνώμη από κανέναν. Αν θυμάστε, ακόμη και ο Κούγιας δεν τον άντεξε και τον παράτησε κάποια στιγμή στο παραλήρημά του… 
Για την ιστορία, παραθέτω εδώ τμήμα από την ανακοίνωση των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής Ζωής Κωνσταντοπούλου και Νίκου Κωνσταντόπουλου, που λένε τα πράγματα με το όνομά τους:

«Η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση για Κορκονέα-Σαραλιώτη έσπασε την μακρά παράδοση ατιμωρησίας. Και η μετατροπή της κατηγορίας σε άμεσο δόλο, από ενδεχόμενο, αποκατέστησε τους κανόνες της λογικής και το αίσθημα δικαίου. Η σημερινή εισαγγελική πρόταση, αν γίνει δεκτή, ανοίγει το δρόμο για την επαναφορά της ατιμωρησίας. Εμείς ζητούμε την καταδίκη των υπαιτίων, όπως πρωτοδίκως. Τίποτε λιγότερο».
Αυτό είναι λοιπόν το στόρι και κάπως έτσι διαδραματίζεται. Κάποιος πυροβόλησε και κάποιος την έφαγε τη σφαίρα. Ο ένας είναι στο χώμα κι ο άλλος στη φυλακή. Κι αυτός που είναι στο χώμα δεν θα ξαναδεί τον ήλιο ποτέ του, ενώ ο άλλος που είναι στη φυλακή, μπορεί σε λίγα χρόνια να αναπνέει ξανά τον αέρα της ελευθερίας. Γιατί δεν είχε δόλο και ήταν απλώς επιπόλαιος. Σαν τον τύπο στο τραγούδι το λαϊκό, που ξενοκοιμάται και δεν πάει σπίτι του και γυρνάει με πολλές. Αναρωτιέμαι αν είχε τζουκ μποξ στο σπίτι του ο εισαγγελέας κι αν άκουγε Γιάννη Καλατζή την προηγουμένη της αγορεύσεώς του…

 newpost.gr

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Ζολώτας ή Στουρνάρας;



του Κώστα Καναβούρη
Και καλά. Στον νέο άνθρωπο δεν χρειάζεται ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ο νέος άνθρωπος δεν χρειάζεται να ξέρει τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Νικηφορίδη, τον Ελή, τον Διομήδη Κομνηνό.
Ο ακόμα πιο νέος άνθρωπος δεν πρέπει να νοιάζεται να μάθει ποιος ήταν ο Τεμπονέρας και ποιος ο νυν υποψήφιος δήμαρχος Πατρέων της Ν.Δ. που αναγόρευσε τον φονιά του Τεμπονέρα σε αγωνιστή της παράταξης. Και φυσικά, ο νεότατος άνθρωπος δεν χρειάζεται να ξέρει τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.
Γιατί ο νέος άνθρωπος, ο «πελάτης σχολείου» σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη νεοφιλελεύθερη άποψη, πρέπει να νοιάζεται μόνο για το ότι «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», πρέπει να νοιάζεται μόνο για το πώς θα αγοράσει ένα πτυχίο ανώτατης σχολής από κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο σε καθεστώς κλεψιμαίικης αριστείας, όπως έδειξε και η περίπτωση της αείμνηστης καθηγήτριας Φώφης Μπουλούτα. Ο νέος άνθρωπος τελικά το μόνο για το οποίο πρέπει να νοιάζεται είναι «να τρουπώσει» σε μια δουλειά. Ας είναι και χωρίς δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις και άλλες περιττές «αριστερές ιδεοληψίες» που εμποδίζουν τις επενδύσεις, σε αντίθεση με τον εργασιακό παράδεισο του υποκατώτατου μισθού, του ακραία υποκυπτικού εργασιακού περιβάλλοντος με την απελευθέρωση των απολύσεων και τη βαρβαρότητα των μαζικών παρόμοιων. Αυτά είναι που χρειάζεται να ξέρει ο νέος άνθρωπος του νεοφιλελεύθερου παραδείσου και μόνο αυτά. Δεν χρειάζονται περισσότερα για να θεωρείς την εργασία όχι δικαίωμα, αλλά επαιτεία και άνωθεν παροχή, για την οποία πρέπει να ευγνωμονείς εσαεί (δια της ψήφου) τον πάροχο. Τον «κουμπάρο»Τον «μπάρμπα στην Κορώνη». Τον «κύριο τζάκι». Γιατί, βέβαια, κάπως έτσι χτίζονται τα τζάκια, οι πολιτικές καριέρες ελέω κληρονομικότητας, αλλά και οι περιουσίες για τις οποίες επίσης δεν χρειάζεται να ξέρει ο νέος άνθρωπος.
Τι τον νοιάζει, ας πούμε, να ξέρει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρωστάει για τον «Κήρυκα» Χανίων πάνω από 700.000 ευρουδάκια, η Μαρία Σπυράκη επίσης κάτι (αρκετές) εκατοντάδες χιλιάδες, όπως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ενώ η Ν.Δ. μαζί με το ΠΑΣΟΚ κοντά 500.000.000 εις υγείαν των κορόιδων. Τι τον νοιάζει το νέο άνθρωπο, ότι μόνο σε μια προεκλογική περίοδο το ΠΑΣΟΚ ξόδεψε 16 μύρια δραχμές εκ των οποίων τα 12 ήταν μαύρες χορηγίες από τη Siemens και άλλους «ευεργέτες» που δεν χρειάζεται να τους ξέρουμε γιατί και σήμερα συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό σε μια δημοκρατία. Τι τον νοιάζει το νέο άνθρωπο να ξέρει ότι αυτή η δημοκρατία είναι σαν τα μούτρα τους. Σαν τις χοντρές ψυχές τους, τα χοντρά τους αυτοκίνητα και τη χοντρή ζωή τους. Που δεν νοιάζεται για τίποτα και για κανέναν, παρά μόνο για το πώς θα συνεχίζεται αδιατάρακτα το χοντρό τους φαγοπότι. Κι όποτε μπορούν και το χοντρό τους φαρμακοπότι. Ούτε κι αυτό όμως χρειάζεται να το ξέρει ο νέος άνθρωπος.
Κι άντε πες ότι τα ξέρει όλα τα ανωτέρω. Μήπως θα του χρησιμεύσουν να βάλει την κάρτα στο ΑΤΜ και να ζητήσει 100.000 ευρώ; Δεν είδες που το απέδειξαν οι ιεροφάντες της ερευνητικής δημοσιογραφίας; Το μηχάνημα «δεν δίδει» όπως θα λέγε και σπουδαίος Μίμης Φωτόπουλος. Ενώ στον Παύλο Πολάκη «δίδει». Όχι το μηχάνημα, η Attica Bank.
Και βγήκανε στα κάγκελα όλοι οι άμωμοι μωμόγεροι και οι κουδουνάδες (πρώτη Κυριακή της Αποκριάς σήμερα, με τις υγείες σας), να βροντοχτυπούν τα κουδούνια τους φωνάζοντας «λύκος στα πρόβατα», σε ένα ωραιότατο λαϊκό δρώμενο, πλην όμως λύκος δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνο το κοπάδι. Αυτό που οι κουδουνάδες θεωρούν κοπάδι το οποίο μπορούν ανά πάσα στιγμή να τρομάξουν. Βγήκε και η Μαρία Σπυράκη βροντώντας τα κουδούνια της, αλλά μόλις τη γνωρίσανε από το μέγεθος (του δανείου της), την απέσυραν για να μην της κρεμάσουνε κι άλλα κουδούνια. Ιδίως οι νέοι άνθρωποι.
Βγήκε και ο Γιάννης Στουρνάρας ντυμένος Κεντρικός Τραπεζίτης και άρχισε να βαράει τα κουδούνια στην Τράπεζα της Ελλάδος, συγκαλώντας σύσκεψη για το δάνειο Πολάκη, αλλά αυτόν τον είχαν γνωρίσει από καιρό και το θέμα έληξε ησύχως. Σύννομο το δάνειο. Πάμε γι’ άλλα.
Έχω όμως μια απορία: καλά τους Λαμπράκηδες και τα άλλα ταραχοποιά στοιχεία της Ιστορίας. Τον τρεις φορές διοικητή της ΤτΕ όμως, τον αείμνηστο Ξενοφώντα Ζολώτα (και πρωθυπουργό χρηματίσαντα) χρειάζεται να τον ξέρει ο νέος άνθρωπος; Χρειάζεται να ξέρει ποιος ήταν κεντρικός τραπεζίτης; Ο Ξ. Ζολώτας ή ο Γ. Στουρνάρας; Γιατί και οι δύο αποκλείεται...
avgi

Δημόσια Υγεία ως Σούπερ Μάρκετ: Τι 'χες Γιάννη...


Τις τελευταίες δεκαετίες η Υγεία υπήρξε εκτροφείο διαφθοράς και κατασπατάλησης πολύτιμων δημόσιων πόρων, ενώ ταυτόχρονα κατέρρεαν οι παροχές προς τους πολίτες. Το πρόγραμμα που εξήγγειλε η ΝΔ  δεν περιγράφει κάτι άλλο παρά την αναβίωση του ίδιου φαύλου παρελθόντος και των λογικών που χρεοκόπησαν μαζί με τη χώρα.

Τα τελευταία 30 χρόνια, η ΝΔ εξαγγέλλει περίπου το ίδιο πανομοιότυπο πρόγραμμα για την Υγεία. Περιλαμβάνει τις ίδιες ανέξοδες γενικότητες  όπως "συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα", "μάνατζερς" στα δημόσια νοσοκομεία", "δεσμευτικοί στόχοι" κλπ. Η ιστορία απέδειξε ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα καθώς η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν διόρισαν ποτέ "μάνατζερς" στα Νοσοκομεία αλλά μόνο κομματάρχες. Όπως επίσης δεν έκαναν οικονομία με τα ιδιωτικά συνεργεία, αλλά αύξησαν το κόστος, ενώ τα πολιτικά τους γραφεία "διόριζαν" τους εργολαβικούς εργαζόμενους σε συνθήκες γαλέρας. Αποδείχτηκε ότι οι ανάγκες είναι πολύ πιο στοιχειώδεις και απαιτείται η προάσπιση ενός εθνικού συστήματος δημόσιας υγείας με γνώμονα τις ανάγκες των πολιτών και όχι τις ανάγκες "ιδιωτικών" και κρατικοδίαιτων συμφερόντων.

Το πρόγραμμα της ΝΔ για την Υγεία εμφορείται από τις γνωστές νεοφιλελεύθερες εμμονές και εχθρότητα για την έννοια του δημόσιου και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί εκ νέου σε συρρίκνωση, παράδοση της υγείας σε ιδιώτες, αύξηση του κόστους με ταυτόχρονη υποβάθμιση των υπηρεσιών. Διανθίζεται δε με εύπεπτες γενικότητες όπως ότι η ΝΔ θα εφαρμόσει τον αντικαπνιστικό νόμο -που η ίδια δεν εφάρμοσε ποτέ- και άλλες "μαγικές" λύσεις. 

Πέρα από τη θεωρία, στην πράξη, την τελευταία φορά που κυβέρνησε η ΝΔ κατεδάφισε ολοκληρωτικά τη δημόσια υγεία, την αντιμετώπισε - όπως ομολόγησε ο Άδωνις Γεωργιάδης - ως σούπερ μάρκετ. Οι επιπτώσεις αυτής της αντίληψης δεν έχουν ακόμη αναστραφεί πλήρως. Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινείται στην ίδια λογική και είναι συνεπές ως προς το ασφαλιστικό "Πινοτσέτ" που είχε παρουσιάσει νωρίτερα, προδιαγράφοντας σταθερά την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους.
tvxs

«Δεν δικαιούστε να κυβερνάτε»


«Δεν δικαιούστε να κυβερνάτε»

του Τάσου Παππά
Εγκαλείται η κυβέρνηση γιατί στο Μακεδονικό δεν φρόντισε εγκαίρως να δημιουργήσει κλίμα συνεννόησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως με αυτά που έχουν κυβερνήσει από είκοσι χρόνια έκαστο την περίοδο της μεταπολίτευσης. Ας μη δώσουμε σημασία στο ότι οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας ζητούσαν από τους περιστασιακούς ενοικιαστές να κάνουν ό,τι δεν έκαναν αυτοί.

Ας υποθέσουμε, πραγματοποιώντας ένα άλμα στον χρόνο (προς τα πίσω), ότι ο Τσίπρας καλούσε τους αρχηγούς της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. για να συζητήσουν το Μακεδονικό όταν ξεκινούσε η διαδικασία. Ποια θα ήταν η στάση τους; Κρίνοντας από τη θέση που πήραν επί της ουσίας, εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι δεν επρόκειτο να βάλουν πλάτη γιατί το κριτήριό τους δεν ήταν η επίλυση του προβλήματος, αλλά το να μην πιστωθεί ο Τσίπρας τη θετική εξέλιξη. Ξεχνώντας τι υποστήριζαν το 2008, τι έλεγαν στα διεθνή φόρα και τι διαπραγματεύονταν με τους γείτονες σε επίσημο και ανεπίσημο επίπεδο, προτίμησαν να χαϊδέψουν τους εθνικιστές και τους πατριδοκάπηλους για να αλιεύσουν ψήφους.

Η ηγεσία της Ν.Δ. δεν είχε κανένα πρόβλημα να στρέψει την παράταξη προς την Ακρα Δεξιά, η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να ακυρώσει το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ για το οποίο κατά τ’ άλλα δηλώνει υπερήφανη. Και στα δύο κόμματα δεν προκάλεσε καμιά ανησυχία το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή Δεξιά και η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία στήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών και αποδοκίμασαν με εμφατικό τρόπο τη συμπεριφορά τους, την οποία χαρακτήρισαν επιεικώς ακατανόητη. Εσχάτως είχαμε ακόμη ένα δείγμα γραφής από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ που φανερώνει την αντίληψή τους για τη διακυβέρνηση της χώρας. Απαιτούσαν να συνεδριάσει το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Συνεδρίασε το Συμβούλιο και εκεί οι εκπρόσωποι της Δεξιάς και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. άνοιξαν τα χαρτιά τους:

- Γιώργος Κουμουτσάκος: «Βρισκόμαστε σε έτος εκλογικό, ο χρόνος μετράει ανάποδα. Υπό αυτή την έννοια, και το θέσαμε με έμφαση, είναι ένας χρόνος διαχείρισης των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής και όχι μειζόνων πρωτοβουλιών ή κινήσεων που μπορούν να δεσμεύσουν το αμέσως προσεχές διάστημα, δηλαδή τις επόμενες κυβερνήσεις της χώρας... Η απερχόμενη κυβέρνηση δεν θα πρέπει να προχωρήσει σε μείζονες αποφάσεις όσον αφορά καίρια και ζωτικά ζητήματα της χώρας».

- Ανδρέας Λοβέρδος: «Ζητήσαμε από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών να αποφύγουν στους τελευταίους δύο ή το πολύ πέντε μήνες που θα είναι ακόμα στις θέσεις τους να δεσμεύσουν τη χώρα σε σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής».

Για όσους δεν κατάλαβαν, Κουμουτσάκος και Λοβέρδος (ούτε συνεννοημένοι να ήταν) ζήτησαν από την κυβέρνηση να συμπεριφερθεί σαν υπηρεσιακή κυβέρνηση. Γιατί; Μα έρχονται εκλογές και δεν δικαιούται να πάρει πρωτοβουλίες που θα δεσμεύσουν τις επόμενες κυβερνήσεις. Και πού ξέρουν ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση; Το ξέρουν (έτσι νομίζουν) και ο κ. Κουμουτσάκος, το κόμμα του οποίου προηγείται στις δημοσκοπήσεις, και ο κ. Λοβέρδος, το κόμμα του οποίου παλεύει με το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή για την τρίτη θέση κι αν χρειαστεί θα δώσει ευχαρίστως χείρα βοηθείας στη Δεξιά, για το καλό της πατρίδας βεβαίως βεβαίως. Μέχρι τότε τα μολύβια κάτω και η χώρα στον αυτόματο πιλότο. Οι φυσικοί ιδιοκτήτες της σε στιγμές εθνικού μεγαλείου.

Ανάγωγα
Ο Ορμπαν είναι χρήσιμος και ο Σαλβίνι μπορεί κάποια στιγμή να ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, είπε ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Κύρτσος. Ο αρχηγός του, πάντως, Κυριάκος Μητσοτάκης, είχε δηλώσει: «Ας σταματήσει ο Τσίπρας να φέρεται ως ο αριστερός Ορμπαν της Μεσογείου». Καταλήξτε κάπου. Μας ζαλίσατε.
efsyn

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Εκεί, στην πέρα Αριστερά, όλα καλά;



του Γιάννη Ουτμπούτογλου
Όταν το 2006, ο υποψήφιος δήμαρχος του Συνασπισμού έφερε στο κόμμα του ένα χαρμόσυνο εκλογικό αποτέλεσμα, όλοι καταχάρηκαν και καταχειροκρότησαν. Αλλά μόλις τα φώτα έσβησαν η μαζική εσωκομματική αποδοχή του Αλέξη Τσίπρα έλαβε τέλος.
Δεν ήταν τα κομματικά στελέχη που συνέχισαν να τον υποστηρίζουν σύσσωμα αλλά η απήχησή του στην κοινωνία που έκανε την ανάγκη τους φιλότιμο και τον αναγνώριζαν. Παρ' όλο κι αν έκανε τα πολλά εισιτήρια και τα χρυσά αυγά, ο 34 ετών πρόεδρος αντιμετωπιζόταν από πολλούς, στην πολιτική του ενδοχώρα, ως να του έκαμαν χάρη. Αυτή η πολιτική υπεροψία απέναντί του αποσυμπιέστηκε με τον πιο επιθετικό τρόπο όταν ο Συνασπισμός είχε γίνει κυβερνών κόμμα, είχε υπογράψει μια αναπόφευκτη συμφωνία και έβαινε εκ νέου σε εθνικές εκλογές.
Καθ' όλη τη διάρκεια της προσπάθειας να περάσει η αριστερή κυβέρνηση τις συμπληγάδες της ευρωπαϊκής συνόδου το καλοκαίρι του 20015, αρκετά στελέχη του ΣυΡιζΑ διακατέχονταν από μια κρυφή προσδοκία να τσακιστεί το εγχείρημα του συντρόφου τους, που ουδέποτε τον αναγνώρισαν αληθώς ως τέτοιον. Εξ ου και δεν ήταν πολιτική διαφωνία αλλά πολιτική έχθρα και μίσος αυτό που ξεπετάχτηκε από μέσα τους. Η πλειοψηφία των διαφωνούντων κι αποχωρησάντων φέρθηκε μοχθηρά κι ουδόλως πολιτικά. Για να γίνει απολύτως κατανοητό τι εννοώ, αναφέρω ως παράδειγμα την αναίτια, ανερυθρίαστη και ζηλόφθονη απαξίωση προς την Κ. Κούνεβα, από πρώην κομματικό στέλεχος.
Κανέναν δεν θα ένοιαζε ο τρόπος τους, μήτε θα τον συζητούσαμε τώρα. Αλλά όταν κάποιοι εξ αριστερών επέλεγαν να διασωθεί η περί πολλού ατομική τους πολιτική καθαρότητα κι όχι ό,τι κοινωνικοπολιτικό σώζεται, τότε έχουμε δικαίωμα να το συζητήσουμε. Κι εμάς μας έπεφτε ιδεολογικά στενός ο Σύριζα, όμως τον επιλέξαμε ξανά και ξανά ως ψηφοφόροι. Όχι γιατί είχαμε λυμένα τα βάσανά μας κι εξασφαλισμένο το φαΐ στο πιάτο μας, αλλά επειδή νιώθαμε την καυτή ανάσα του τέρατος. Του φασισμού. Και ξέραμε ότι μόνο μία αριστερή κυβέρνηση έχει το περιθώριο να αναχαιτίσει την εξάπλωσή του στην κοινωνία. Ο Σύριζα δεν έχει το μονοπώλιο της δημοκρατίας, αλλά εγγυητής της είναι.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε πολύ νωρίς ευθύνες, αλλά ουδείς φαντάστηκε μέχρι πόσες είχε διάθεση και ικανότητα να αναλάβει. Ίσως μόνο το παλαιό πολιτικό σύστημα να ψυλλιάστηκε το μέγεθος της απήχησής του γι΄ αυτό, πριν ακόμα καν εκλεγεί βουλευτής, ξεκίνησε να τον χτυπά με σφοδρότητα που ουδέν άλλο πρόσωπο εξ αριστερών είχε υποστεί σε τέτοιο βαθμό. Γεγονός είναι ότι πάντως ότι η επιθυμία του να ξεβολέψει την αριστερά από τη χουχουλιάρικη θέση «πότε του 3% πότε του 6%», αναγκάζει εκ νέου την αριστερά να διαδραματίσει, πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, για την επιβίωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Καλείται να πράξει χωρίς ενοχές αλλά με σύνεση, πολιτικές συμμαχίες με τον κεντρώο χώρο που είναι η δεξαμενή της δημοκρατίας. Διότι σήμερα ζούμε ξανά μια εποχή που επιβάλει νέα εθνική αντίσταση.
Παραμένει δραματική η στάση όλων αυτών στην πέρα Αριστερά που πιστεύουν ότι οι μάχες δίνονται με λευκά γάντια. Που περιμένουν να χάσει στις επόμενες εκλογές ο Σύριζα για να γιορτάσουν. Αδιαφορώντας αν μεγάλο μέρος της κοινωνίας χάσει τη δωρεάν νοσοκομειακή του περίθαλψη, κοινωνικά επιδόματα ή επανέλθουν οι φυλακές τύπου Γ'. Κι ενώ γνωρίζουν ότι ο μόνος δρόμος για να αναχαιτιστεί η ακροδεξιά ΝΔ κι η φασιστική Χρυσή Αυγή είναι ένα τοίχος προοδευτικού- αριστερού μετώπου με δυνάμεις και από τον κεντρώο χώρο, προτιμούν να κλείσει η παρένθεση. Διότι τι θα γένουν χωρίς βαρβάρους…
κουτι πανδωρας