Του Σωκράτη Βατάλη*
Δεν είναι κρυφό, ούτε ακραίο να λεχθεί πως τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα και κατ’ επέκταση οι Έλληνες έγιναν αντικείμενο δυσάρεστων και πολλές φορές υποτιμητικών σχολίων από εκπροσώπους πολιτικών ηγεσιών άλλων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από ποικίλα ευρωπαϊκά και μη μέσα ενημέρωσης, από διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αποτέλεσμα να εκκολαφθεί και να αναπτυχθεί τάχιστα μια αρνητική αίσθηση στην συνείδηση του μέσου ευρωπαίου πολίτη για την χώρα.
Είναι νομίζω προφανές πως όλη αυτή η διεργασία έγινε στα πλαίσια μιας συντονισμένης προσπάθειας στρεβλής -επί το πλείστον- παραπληροφόρησης από πολλά μέτωπα ούτως ώστε να καμφθούν και οι τελευταίες φωνές αλληλεγγύης απέναντι στο ελληνικό ζήτημα και στην εναλλακτική ευρωπαϊκή πορεία.
Η στάση που επέδειξε η Ελλάδα απέναντι στο ζήτημα του προσφυγικού, που αδιαμφισβήτητα αποτελεί το φλέγον θέμα της πολιτικής ατζέντας στην Ευρώπη σήμερα, έχει μετριάσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την αρνητική αίσθηση στον ευρωπαϊκό χώρο και έχει κερδίσει τις εντυπώσεις όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε επίπεδο ευαισθητοποίησης και ανθρωπιάς, σε επίπεδο κοινωνικής αλληλεγγύης. Κι αυτό γιατί κατάφερε να αναδείξει την αντιμετώπιση ενός ραγδαία εξελισσόμενου φαινομένου από την οπτική της ουμανιστικής διαχείρισής του, ανακινώντας τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η ευρωπαϊκή κοινότητα και οι οποίες τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα είχαν φαινομενικά ξεχαστεί. Εικόνες από τους αρμόδιους εμπλεκόμενους φορείς έως τις εθελοντικές ομάδες και τον κάθε απλό πολίτη που προσπαθεί, συνεισφέρει καθημερινά γίναν αντικείμενο παγκόσμιας προβολής και περισυλλογής για το πώς ένας λαός που μαστίζεται από έντονα εσωτερικά προβλήματα μπορεί και θέλει να είναι αλληλέγγυος σε λαούς που ξεριζώνονται.
Μπορεί σ’ αυτή την πορεία και μέσα από τον μεγάλο όγκο των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα σε πολλά επίπεδα να γίναν λάθος χειρισμοί που αφορούν το οργανωτικό κομμάτι αντιμετώπισης του προσφυγικού, όμως μεγάλο μερίδιο της διεθνούς αναγνώρισης και της έως τώρα ειλικρινούς προσπάθειας για επιτυχή μεταχείριση του ζητήματος πρέπει να αποδοθεί στον Έλληνα υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα. Ο Γιάννης Μουζάλας τις τελευταίες ώρες έχει γίνει στόχος ποικίλων πικρόχολων σχολιασμών και αντικείμενο αντικρουόμενων απόψεων για την αναγκαιότητα καθαίρεσής του ή όχι, με αφορμή την αναφορά του στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας με τον όρο ΄΄Μακεδονία΄΄.
Είναι σαφές πως η δήλωσή του αυτή είναι επιεικώς ατυχής. Αλλά θα πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε πότε μια δήλωση γίνεται ηθελημένα και στοχευμένα και πότε αποτελεί φραστικό λάθος εκ παραδρομής και ακολούθως να αξιολογούμε την βαρύτητά της μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των όσων έχουν λεχθεί. Και ειδικά όταν έπεται δημόσια συγγνώμη, πράξη που σπανίζει στο ελληνικό πολιτικό τοπίο.
Σύσσωμη μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού, διακεκριμένοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί φορείς και βαρυσήμαντα πολιτικά πρόσωπα έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν, να ορθώσουν το πατριωτικό τους ανάστημα και να ζητήσουν την παραίτηση του Γιάννη Μουζάλα.
Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν πως 150 χώρες σήμερα έχουν επισήμως αναγνωρίσει το όνομα Μακεδονία για την γείτονα χώρα. Αναρωτιέμαι αν ενοχλούνται σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν υπάρχει ούτε ένα διεθνές μέσο ενημέρωσης σήμερα, το οποίο κάνοντας ρεπορτάζ από την Ειδομένη να μην αποκαλεί την ΠΓΔΜ Μακεδονία. Αναρωτιέμαι ποιό ήταν το μέγεθος ευθιξίας τους όταν ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας σε συνάντηση κορυφής με την καγκελάριο πριν λίγα χρόνια δεν αντέδρασε στο ελάχιστο ακούγοντας την αλλεπάλληλη προσφώνηση των Σκοπίων με τον όρο Μακεδονία.
Ακούγεται οξύμωρο η αξιωματική αντιπολίτευση να ζητά επίσημα την ΄΄καρατόμηση΄΄ του Γιάννη Μουζάλα για μία ατυχή φράση του, την στιγμή που ο πρώην αρχηγός της φόρτωσε την χώρα με ένα θέμα που κουβαλά 25 χρόνια τώρα και που το βράδυ της 2ας Δεκέμβρη του 1991 υπέγραφε συνθήκη που έδινε κρατική οντότητα στην ΠΓΔΜ, αυτοπαρουσιαζόμενος κάποια χρόνια μετά ως σύγχρονος Μακεδονομάχος.
Κυβερνητικές θέσεις αξίζουν άνθρωποι που προσφέρουν εθνικό έργο και υπηρεσία. Άνθρωποι που σκύβουν πάνω από πραγματικά προβλήματα για να δώσουν λύση, ειδικά σε τόσο κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που ζούμε σήμερα και για τόσο δυναμικά φαινόμενα όπως το προσφυγικό. Έχω την αίσθηση πως ο Γιάννης Μουζάλας είναι ένας από αυτούς.
*Ο Σωκράτης Βατάλης είναι Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., μετεκπαιδευμένος στοImperial College του Λονδίνου
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου