Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Αυτό είναι το σχέδιο νόμου για την ΕΡΤ, που ανοίγει άμεσα



Την επόμενη εβδομάδα θα έρθει κατά πάσα πιθανότητα το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ στη Βουλή. «Ξεκινάμε στην ΕΡΤ από μηδενική βάση. Προτεραιότητα στις προσλήψεις έχουν όσοι απολύθηκαν από την παλιά ΕΡΤ. Θα λειτουργήσει σε πλήρη ανάπτυξη, θα ονομάζεται ΕΡΤ, θα γίνει μια εσωτερική αναδόμηση, μια μικρή αύξηση στο ανταποδοτικό τέλος» είπε σήμερα σε συνέντευξή του ο υπ. Επικρατείας, Νίκος Παππάς.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές το Σχέδιο Νόμου για την ΕΡΤ ΑΕ θα έρθει στη Βουλή στις 5 Μαρτίου. «Θα είναι ένα σχέδιο νόμου με το οποίο θα καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί συνολικά το ζήτημα, δεν αρκείται στην επαναφορά του προηγούμενου πλαισίου, αντιμετωπίζει τις παθογένειες του παρελθόντος χωρίς να 'ρίξει μαύρο' και χωρίς τις ανεπίτρεπτες νομικές πρωτοτυπίες που εμπνεύστηκε και εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση» αναφέρουν.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι με το σχέδιο νόμου:
- Προβλέπεται η επιστροφή στην εργασία των απολυμένων της 11ης Ιουνίου 2013 που το επιθυμούν.
- Διασφαλίζεται η λειτουργία της ΕΡΤ πάνω σε θεμέλιο δημοκρατίας με σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση του παρεχόμενου ενημερωτικού, πολιτιστικού και ψυχαγωγικού προγράμματος.
- Δεν δημιουργείται δημοσιονομική επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό και συνεπώς δεν καθίσταται αντικείμενο της υπό εξέλιξη διαπραγμάτευσης. Αντίθετα την τροφοδοτεί με το επιχείρημα της ουσιαστικής ριζοσπαστικής μεταρρύθμισης και της καλής νομοθέτησης.
- Η ντροπή ΔΤ - ΝΕΡΙΤ εξέθεσε τη χώρα διεθνώς. Τα όσα σχολιάζονται και φημολογούνται αποτελούν μέρος της γενικότερης προσπάθειας διαστρέβλωσης του κυβερνητικού έργου, κυρίως όσων επιθυμούν, με προσωπική ιδιοτέλεια, να παραμένουν εραστές του ΔΤ και της ΝΕΡΙΤ που η κοινωνία τελικά ουδέποτε εμπιστεύθηκε. Το ίδιο το σχέδιο νόμου θα δώσει την απάντηση της αλήθειας σε όσους συνεχίζουν να μετατρέπουν το δημόσιο διάλογο σε πολιτικά άναρθρη σπέκουλα.
- Ρυθμίζεται επαρκώς το νέο εργασιακό πλαίσιο, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις επίλυσης των δικαστηριακών εκκρεμοτήτων, με σεβασμό στον πολύμηνο αγώνα των απολυμένων, ταυτόχρονα όμως χωρίς ρεβανσισμούς προς τους εργαζόμενους που νομίμως εργάζονται στο σημερινό φορέα.
Δημιουργείται το αναγκαίο πλαίσιο επίλυσης των ζητημάτων διαδοχής, αλλά και ελέγχου των οικονομικών στοιχείων και πεπραγμένων με σκοπό την εύρυθμη και ταυτόχρονα εξορθολογισμένη λειτουργία της ΕΡΤ.
- Προβλέπεται ένα απαραίτητο ετήσιο πλαίσιο ανασυγκρότησης κατά τη διάρκεια του οποίου θα επιλυθούν συνολικώς τα ζητήματα διοίκησης, λειτουργίας, οργάνωσης του προσωπικού και εκπομπής του προγράμματος, προκειμένου να μεταβούμε στη νέα εποχή της πραγματικά ανεξάρτητης και πολυφωνικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να την καταστήσει ξανά εργαλείο πολιτικής βούλησης ή θύμα στο βωμό σκοπιμοτήτων.

tvxs

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Metron Analysis: 7 στους 10 τάσσονται υπέρ της συμφωνίας στο Eurogroup



Προβάδισμα 29,6 ποσοστιαίων μονάδων διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Metron Analysis για την εφημερίδα «Παραπολιτικά», η οποία πραγματοποιήθηκε μετά τη συμφωνία του Eurogroup.
Αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους, το 68% δηλώνει ικανοποιημένο, ενώ το 23% θεωρεί λαθεμένους τους χειρισμούς της κυβέρνησης, με επτά στους δέκα να τάσσονται υπέρ της συμφωνίας στο Eurogroup.
Παράλληλα, το 76% αποτιμά θετικά την πορεία της κυβέρνησης, ενώ το 18% κρίνει αρνητικά τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως προς την πρωθυπουργική καταλληλότητα, ο Αλέξης Τσίπρας προηγείται με 55% του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ανέρχεται στο 13%.
Ακόμη, το 81% τάσσεται υπέρ της παραμονής στο ευρώ και το 15% υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.
Αναλυτικά ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκτίμηση ψήφου συγκεντρώνει 47,6%, η Νέα Δημοκρατία 20,7%, Το Ποτάμι 6,4%, η Χρυσή Αυγή 5,9%, το ΚΚΕ 4,8% και ακολουθούν ΑΝΕΛ με 4,3%, ΠΑΣΟΚ (3,4%), Ένωση Κεντρώων (2,8%), ΚΙΔΗΣΟ (1,6%) και ΑΝΤΑΡΣΥΑ (1,3%).
Στην πρόθεση ψήφου τα ποσοστά των κομμάτων διαμορφώνονται ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ 42,1%
ΝΔ 18,3%
ΠΑΣΟΚ 3%
ΑΝΕΛ 3,8%
Χρυσή Αυγή 5,3%
ΚΚΕ 4,1%
Ποτάμι 5,7%
Ένωση Κεντρώων 2,5%
ΚΙΔΗΣΟ 1,4%
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: 1,1%

Πηγή:www.capital.gr

Πολ Κρούγκμαν: «Τι κέρδισε η Ελλάδα»



Με νέο άρθρο του στους New York Times υπό τον τίτλο «Τι κέρδισε η Ελλάδα» («What Greece won) o νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν κάνει λόγο για επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση και τονίζει ότι η ρητορική της αποτυχίας δεν δικαιολογείται.

«Την περασμένη εβδομάδα, μετά από πολύ δράμα, η ελληνική κυβέρνηση κατέληξε σε συμφωνία με τους πιστωτές της. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι Έλληνες συμπλήρωσαν κάποιες λεπτομέρειες για το πώς σκοπεύουν να εκπληρώσουν τους όρους. Αν πιστέψουμε τα δελτία ειδήσεων και την αρθρογραφία των ημερών, θα πρέπει να σκεφτούμε πως συνέβη μια καταστροφή ή μια παράδοση από πλευράς της νέας κυβέρνησης. Ακόμη και ορισμένες παρατάξεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ το πιστεύουν. Κι όμως, όχι! Η Ελλάδα τα πήγε πολύ καλά στις διαπραγματεύσεις, αν και οι μεγάλες μάχες δεν έχουν έρθει ακόμη. Πιστεύω πως η Ελλάδα έκανε μια χάρη στην υπόλοιπη Ευρώπη» σημειώνει ο Πολ Κρούγκμαν.
«Για να καταλάβουμε τι συνέβη θα πρέπει να κατανοήσουμε το κύριο θέμα της έριδος. Αφορά μόνο έναν αριθμό: το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Είναι αυτό που μετράει τους πόρους που μεταφέρει στην πραγματικότητα η Ελλάδα προς τους πιστωτές της. Για την Ελλάδα της ύφεσης το να τρέξει ένα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα που χρειάζεται όμως απίστευτες θυσίες. Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε σαφές πως επιδιώκει να τρέξει ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα. Εάν είστε θυμωμένοι ότι οι διαπραγματεύσεις δεν ανέστρεψαν πλήρως τη λιτότητα και δεν έγινε μια στροφή προς τα Κεϋνσιανά δημοσιονομικά κίνητρα, απλώς δεν δώσατε μεγάλη προσοχή» τονίζει.
«Η προηγούμενη κυβέρνηση συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου το πρωτογενές πλεόνασμα θα τριπλασιαστεί μέσα στα επόμενα χρόνια, με ένα τεράστιο κόστος για την οικονομία της χώρας και του λαού. Γιατί να συμφωνήσει μια κυβέρνηση με αυτό; Λόγω φόβου. Ουσιαστικά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουν τις ακραίες απαιτήσεις των πιστωτών υπό το φόβο ότι θα τιμωρηθούν – ότι οι πιστωτές θα κόψουν τις ταμειακές ροές ή, ακόμη χειρότερα, θα προκαλέσουν ζημιά στο τραπεζικό σύστημα και θα οδηγήσουν σε πιο βάναυσες περικοπές στον προϋπολογισμό. Η τωρινή κυβέρνηση δεν δέχθηκε αυτό το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στην πραγματικότητα κέρδισε νέα ευελιξία για το τρέχον έτος και μια ασαφή ‘γλώσσα’ για το πλεόνασμα στο μέλλον. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πολλά και τίποτα».
Από την άλλη, σημειώνει ο Κρούγκαν, «οι πιστωτές δεν τράβηξαν το βύσμα από την Ελλάδα. Αντιθέτως, έκαναν διαθέσιμη τη χρηματοδότηση της χώρας για τους επόμενους μήνες. Αυτό σημαίνει πως της έβαλαν ένα κοντό λουρί και ότι η μεγάλη μάχη θα έρθει στο μέλλον. Αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν ενέδωσε και αυτό είναι ένα είδος νίκης προς το μέρος της».
Για την αρνητική κριτική υποστηρίζει: «Γιατί δέχθηκε κριτική; Δεν είναι μόνο η δημοσιονομική πολιτική το θέμα. Έχει να κάνει με τις ιδιωτικοποιήσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πει πως θα πάρει πίσω, με κάποιες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που παραμένουν και με τη συλλογή φόρων από τους φοροφυγάδες που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι ήττα για μια αριστερή κυβέρνηση».
Ο Κρούγκμαν ασκεί κριτική στις αριστερές φωνές που καταφέρονται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και λέει πως έχουμε να κάνουμε με μια ανίερη συμμαχία αριστερών τάσεων που έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες και που αρέσκεται να μιλάει για ελληνική πανωλεθρία γιατί αυτό θα έπρεπε να συμβεί με τους αλαζόνες πιστωτές. Προς το παρόν, σημειώνει, η Ελλάδα φαίνεται να έχει τελειώσει με τον κύκλο της άγριας λιτότητας.
«Όπως είπα, η Ελλάδα έκανε χάρη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Θυμηθείτε, στο παρασκήνιο του ελληνικού δράματος υπάρχει μια ευρωπαϊκή οικονομία με αποπληθωριστικές παγίδες. Η Ευρώπη στο σύνολό της χρειάζεται απεγνωσμένα να τελειώσει την τρέλα της λιτότητας και αυτή την εβδομάδα υπήρξαν -ελαφρώς- κάποιες θετικές ενδείξεις. Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να μην επιβάλει πρόστιμο στη Γαλλία και την Ιταλία για την υπέρβαση των στόχων για το έλλειμμα τους. Εν τω μεταξύ, ο πρώτος πραγματικός οφειλέτης εξεγέρθηκε κατά της λιτότητας, έκανε ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα, αν και ακόμη κανένας δεν το πιστεύει. Είναι σαν να λέει η Ελλάδα: ''Μείνετε ψύχραιμοι, συνεχίζουμε''».

TVXS

Δημόσιο: Τι αλλάζει στον έλεγχο των πιστοποιητικών των υπαλλήλων – Τα δύο “όχι” και το “ναι” του Γ. Κατρούγκαλου



Aλλάζει ο τρόπος με τον οποίο θα γίνεται από εδώ και στο εξής ο έλεγχος του φακέλου των δημοσίων υπαλλήλων και της γνησιότητας των πιστοποιητικών που έχει καταθέσει για την πρόσληψή. Σύμφωνα με πληροφορίες της aftodioikisi.gr, ο νέος αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι «δεν πρόκειται να συνεχίσει το κυνήγι μαγισσών» που ξεκίνησε ο προκάτοχός του.
Ως εκ τούτου:
-Παύει ο επανέλεγχος των συμβάσεων που με τα ΠΔ Παυλόπουλου και Β. Παπανδρέου και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, καθώς, όπως τονίζει ο κ. Κατρούγκαλος, «πρόκειται για βαθύτατη υποκρισία του κράτους και του πολιτικού συστήματος» που χρησιμοποιούσε τους συγκεκριμένους συμβασιούχους ως αορίστου χρόνου το οποίο επικυρώθηκε με τα ΠΔ και στη συνέχεια επιχείρησε να θέσει τους υπαλλήλους εκτός Δημόσιου
-Στο πλαίσιο αυτό οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους δεν θα επικεντρώνονται ούτε στον έλεγχο των πλαστών πιστοποιητικών αλλά σε περίπτωση που βρεθεί υπάλληλος με τέτοιο πιστοποιητικό θα απομακρύνεται από το Δημόσιο
-Ο έλεγχος για την γνησιότητα των πιστοποιητικών και των πτυχίων θα γίνεται όταν προσλαμβάνεται κάποιος στο Δημόσιο και πιθανότατα, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε επί Κ. Μητσοτάκη, όταν μετακινείται σε άλλη θέση.

aftodioikisi

Το τρίτο πακέτο: Η μεγάλη παγίδα για τους «άπληστους» Έλληνες


Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με την Άνγκελα Μέρκελ

“ Το γερμανικό πρακτορείο ΜΝΙ, σε καθόλου τυχαίο χρόνο, λίγες ώρες πριν από την ψηφοφορία στο γερμανικό κοινοβούλιο για έγκριση της πρόσφατης συμφωνίας στο Eurogroup, επαναφέρει σε πρώτο πλάνο το περίφημο «σχέδιο Σόιμπλε» ”

Η παγίδα του «τρίτου πακέτου» - και ουσιαστικά του τρίτου Μνημονίου – βγαίνει αιφνιδίως (;) στο ευρωπαϊκό προσκήνιο και απειλεί να τορπιλίσει κάθε γέφυρα για «new deal» και για την όποια αλλαγή όρων στις σχέσεις Ελλάδας και Ευρώπης.
Η «είδηση» έσκασε χθες το βράδυ από το γερμανικό πρακτορείο ΜΝΙ και το timing, όσο και το μέσο, δεν είναι καθόλου τυχαία:
Το ΜΝΙ είναι σχεδόν το… ημι-επίσημο όχημα διαρροών της γερμανικής κυβέρνησης, το δε σχέδιο για νέο πακέτο ύψους 30 δισ. προς την Ελλάδα «αποκαλύφθηκε» στο παρά πέντε της, σημερινής, ψηφοφορίας στη γερμανική Βουλή για την έγκριση της συμφωνίας παράτασης του Eurogroup.
Σύμφωνα με το πρακτορείο, που επικαλείται πηγή της ευρωζώνης, οι πιστωτές θεωρούν ότι η Ελλάδα μπορεί να χρειαστεί νέο δάνειο, ύψους τουλάχιστον 30 δισ. για την επόμενη διετία και, ως εκ τούτου, βγάζουν από τα συρτάρια σχετικό σχέδιο που είχε συζητηθεί περίπου προς εξαμήνου με πρωτοβουλία του Βερολίνου.
Στην πραγματικότητα, η είδηση δεν είναι καν… είδηση: Το ΜΝΙ επαναφέρει σε πρώτο πλάνο το περίφημο «σχέδιο Σόιμπλε» που είχε δημοσιοποιηθεί για πρώτη φορά την άνοιξη του 2014 και μπήκε ξανά στο τραπέζι τον περασμένο Σεπτέμβριο σε κάποιες ευρωπαϊκές συσκέψεις κεκλεισμένων των θυρών: Τότε είχε γίνει γνωστό ως «τρίτο πακέτο με ρήτρα μεταρρυθμίσεων» και προέβλεπε ένα νέο δάνειο τουλάχιστον 30 δισ. προς την Ελλάδα που θα συνοδευόταν, βεβαίως, από νέους όρους και μέτρα λιτότητας. Έκτοτε, όμως, «χάθηκε»,  κάπου ανάμεσα στις σειρήνες του… success story της κυβέρνησης Σαμαρά και τις ακροβασίες ανάμεσα στην «προληπτική γραμμή στήριξης» και τις πρόωρες εκλογές.
Τώρα, το γερμανικό πρακτορείο, και ο «αξιωματούχος της ευρωζώνης» που επικαλείται, επαναφέρουν το εν λόγω σχέδιο, με την επισήμανση ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να είναι έτοιμη για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα». Και με την υποσημείωση ότι η συμφωνία του τελευταίου Eurogroup «μπορεί να αλλάξει»», καθότι υπάρχει «έλλειμμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης και τη νέα ελληνική κυβέρνηση».
Το πλαίσιο αυτό, στη μορφή και τη στιγμή που τίθεται, δεν είναι καθόλου τυχαίο και, όπως επεσήμαναν χθες το βράδυ κυβερνητικές πηγές, έχει τριπλή στόχευση:
- Να δυναμιτίσει το κλίμα την ημέρα ψήφισης της συμφωνίας του Eurogroup στην γερμανική Βουλή, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον πήχη των απαιτήσεων του Βερολίνου για πιστή εφαρμογή των παλαιών δημοσιονομικών μέτρων: Οι – κατά την Blid – «άπληστοι» Έλληνες δεν μπορούν να ετοιμάζονται και για τρίτο δάνειο, όταν αρνούνται να εφαρμόσουν τους όρους του προηγούμενου.
- Να τορπιλίσει κάθε συζήτηση για απομείωση του χρέους: Την στιγμή που η Ελλάδα διακηρύσσει πως η μόνη οριστική διέξοδος από την κρίση είναι η ελάφρυνση του χρέους, η Γερμανία αντιπροτείνει το εντελώς αντίθετο - ένα τρίτο Μνημόνιο κι ένα τρίτο δάνειο που θα διογκώσει ακόμη περισσότερο το χρέος.
- Να ακυρώσει κάθε συζήτηση για ένα ευρωπαϊκό, αναπτυξιακό «new deal»: Αντί για στροφή σε αναπτυξιακού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, το νέο Μνημόνιο θα φέρει και νέα μέτρα λιτότητας. Και θα επαναβεβαιώσει την κυριαρχία του τιμωρητικού, προτεσταντικού οικονομικού δόγματος της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Προς επίρρωση όλων αυτών, οι ίδιες κυβερνητικές πηγές σημείωναν ότι ο ευρωπαίος αξιωματούχος που επικαλείται το ΜΝΙ ανέφερε πως «μέσα στο επόμενο τετράμηνο δεν θα υπάρξει συζήτηση περί ελάφρυνσης του χρέους».
Η συζήτηση, άλλωστε, περί τρίτου πακέτου με όλους τους επαχθείς  όρους που μπορεί να περιέχει, γίνει όλο και πιο έντονη στη Γερμανία τις τελευταίες ημέρες. Μετά το δημοσίευμα της Rheinische Post, που ανέφερε ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ετοιμάζεται για τρίτο πακέτο στήριξης, τη σκυτάλη πήρε και ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών, Κάρστεν Σνάιντερ: 
«Το αποφασιστικό ερώτημα», είπε, «θα τεθεί πριν το καλοκαίρι: Αν η Ελλάδα είναι να παραμείνει στην ευρωζώνη, πρέπει να της δοθεί ένα τρίτο πακέτο ύψους λίγων δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ».

ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Που είναι η μπάλα; Ο-έ-ο;


ff
Ούτε ένα μήνα δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ και ήδη γκρεμίζει τα θεμέλια της ίδιας της κοινωνίας. Η απόφαση του να διακόψει επ’ αορίστων το πρωτάθλημα αναμένεται να ταράξει την ισορροπία στην κοινωνία, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους χωρίς αντικείμενο ενασχόλησης. Όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ως φίλαθλοι ή όσοι γνωρίζουν ανθρώπους που ασχολούνται, γνωρίζουν καλά πως το επίπεδο ενός πολύ μεγάλου ποσοστού ελλήνων φιλάθλων σε γνώσεις γύρω από το παρασκήνιο πρέπει να είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο.
Στην Ελλάδα κυκλοφορούν πάνω από εννέα αθλητικές εφημερίδες, μόνο στην Αθήνα. Ούτε που ξέρω πόσες στην υπόλοιπη χώρα, ούτε τον αριθμό που αγγίζουν τα αθλητικά site.
Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου που ασχολείται καθημερινά, και μάλιστα αρκετές ώρες, για να ενημερωθεί για το τι δήλωσε ο ένας παίκτης, τι είπε ο άλλος προπονητής, πως βρίστηκαν οι τάδε και δείνα παράγοντες. Πόσα παίρνει ο Άλφα, πόσα θα πάρει ο Βήτα, που παίζει δανεικός ο Γάμα. Τι έκανε η ουραγός της Γ’ Εθνικής της Χιλής στο τελευταίο της παιχνίδι εντός έδρας;
Ορθή η παρατήρηση πως το στοίχημα έχει «ανοίξει» όλη αυτή τη βιομηχανία πολύ περισσότερο στο ευρύ κοινό. Και με τη σειρά της, ακόμα πιο ορθή η άλλη παρατήρηση που σημειώνει πως σε κοινωνίες με μεγάλη φτώχεια (κυρίως οικονομική αλλά και πνευματική) ακμάζει ο τζόγος.
Όμως η τόσο μεγάλη αυτή ενασχόληση «οπαδών» με πρωταθλήματα στα οποία τα νήματα κινούν πολυεθνικές και στοιχηματικές εταιρείες μοιάζει με πνευματικό χαρακίρι.
«Ξέρω πως η κάθε ομάδα ανήκει και σε έναν μεγιστάνα της αρπαχτής, της λαμογιάς και της μπίζνας, γνωρίζω πως πίσω από τις κλειστές πόρτες κανονίζονται διάφορες συμφωνίες, έχω καταλάβει πως όταν υπάρχει συμφέρον, η τύχη και η ικανότητα του αντιπάλου δεν αποτελούν κριτήρια για την έκβαση ενός παιχνιδιού, αλλά παρόλα αυτά μου αρέσει να παρακολουθώ αυτά τα πρωταθλήματα.»
Εάν «παραδοσιακά» το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού τότε το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο, με την ποιότητα και την υπευθυνότητα που παρουσιάζει τόσο στους θεσμούς, όσο και στα πρόσωπα που τους απαρτίζουν, είναι το σίσα του. Είναι το φτηνό, σιχαμερό, γεμάτο δηλητήριο ναρκωτικό, που σκοτώνει βασανιστικά τους δεσμούς του με το περιβάλλον.
Εννοείται πως δεν αναφέρομαι σε όσους αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο ως «το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή» όπως λέει και ένας από τους μεγαλύτερους σχολιαστές ποδοσφαίρου. Άλλωστε, είμαι σίγουρος πως όλοι αυτοί συμφωνούν πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Τόσο μέσα, όσο και έξω από τα γήπεδα.
Αναφέρομαι όμως στους ανθρώπους αυτούς που ασχολούνται με όλες αυτές τις εξελίξεις σαν να εξαρτάται από αυτές η ζωή τους. Την ώρα μάλιστα, που μεγάλη μερίδα αυτού του κόσμου μόλις και μετά βίας καταφέρνει να τα φέρει βόλτα στη ζωή του.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται στα χέρια εφοπλιστών, πετρελαιάδων, εργολάβων και διαφόρων άλλων ιδιωτών, που στις περισσότερες περιπτώσεις τους διατηρούν και άλλες, πολύ πιο κερδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν μπορεί η ενασχόλησή τους αυτή με ομάδες που έχουν, ευρύ ή και όχι, κοινό να τους θέτει υπεράνω νόμου.
Και η ασυλία που έχουν γνωρίσει τα προηγούμενα χρόνια θα ζήλευε αυτή των καναλαρχών. Σε πολλές περιπτώσεις, καναλάρχης και ποδοσφαιροπαράγοντας είναι η ίδια περίπτωση.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο. Το εύρος της γνώσης, που καλύπτει τις προηγούμενες ομάδες του παίκτη, τα στατιστικά του, τραυματισμούς, τσακωμούς και τις πρώην γκόμενες του Αμπαλεο Μπαλαντόροβιτς από τη Βραζιλία, γιατί δεν μπορεί να καλύψει και ζητήματα πιο κρίσιμα.
Δηλαδή, είναι πιο άχρηστη η πληροφορία πως ο Θεοχάρης  διετέλεσε αντιπρόεδρος στη Lehman Brothers πριν καταρρεύσει, ηγούμενος της Ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων, ακολούθως στην Ασπίς Πρόνοια ως Διευθυντής Μηχανογράφησης της «Ασπίς Πρόνοια» πριν κι αυτή καταρρεύσει ( διαχείριση συμβολαίων και προμηθειών, βελτιστοποίηση διαδικασιών και επιλεγμένη εισαγωγή εξωτερικών αναθέσεων), αμέσως μετά ήρθε καρφωτός  ως γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων τα οποία χρησιμοποίησε όταν ανέλαβε χρέη γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων πριν πέσει στο Ποτάμι;
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατόν δημόσιοι παράγοντες να ανταλλάσσουν ύβρεις και απειλές, να χειροδικούν και να τραμπουκίζουν, να επιρρίπτουν ο ένας στον άλλον κατηγορίες, και την ίδια ώρα κοινό και κρατικοί μηχανισμοί να μένουν παρατηρητές.
Οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει. Η Ελλάδα, ή θα έχει πρωτάθλημα στα ευρωπαϊκά πρότυπα, με κανόνες και νόμους ασφαλείας που θα τηρούνται, ή αλλιώς ας μην έχει καθόλου.

ΥΓ. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τρολιά του Σάντος με τον «παίκτη της Γ’ Εθνικής», που παρουσίασε ως παίκτη που θα συμπεριλάβει στην αποστολή της Εθνικής ομάδας στο πρόσφατο Μουντιάλ;
Χαμός. Άρθρα, παρεμβάσεις, πανδαιμόνιο σε αθλητικούς σταθμούς και εφημερίδες. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον γνώριζαν κιόλας τον «παίκτη». Άλλοι πίστευαν πως δεν κάνει για Εθνική ομάδα, άλλοι πως είναι ότι έλειπε από αυτή την αποστολή.
Τελικά, το γεγονός πως ο τύπος ήταν κομπάρσος και όλη η ιστορία ένα καλοστημένο διαφημιστικό τρικ της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας μάλλον απογοήτευσε πολλούς από αυτούς.
Το εν λόγω περιστατικό αποτελεί  απλώς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των χιλιάδων ποδοσφαιρικών παντογνωστών που υπάρχουν στη χώρα.

https://rebeliskos.wordpress.com

Αποφύγαμε την παρένθεση, να αποφύγουμε και την αγκύλη



Το δυνατότερο όπλο στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, του λαού και των χιλιάδων αριστερών οι οποίοι στρατεύθηκαν δίπλα του κι έχουν ακουμπήσει πάνω του τις ελπίδες τους είναι στους τέσσερις αυτούς μήνες η κυβέρνηση να επιτύχει σαφείς και καταγράψιμες επιτυχίες στο εσωτερικό μέτωπο.
του Γιώργου Κυρίτση
Η κυβέρνηση απέφυγε τη λεγόμενη "αριστερή παρένθεση" που είχαν προαναγγείλει οι πολιτικοί της αντίπαλοι. Μάλιστα, η προηγούμενη κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στο εξωτερικό, γνωρίζοντας πως κάθε επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτυχία για τους ίδιους, είχαν προαναγγείλει πως η παρένθεση θα συμβεί μέσω "τραπεζικού πνιγμού". Αυτό αποφεύχθηκε. Δεν σημαίνει όμως ότι η κυβέρνηση και η χώρα δεν κινδυνεύουν να βρεθούν, κατά τη διάρκεια ή με την παρέλευση του τετραμήνου, σε μια κατάσταση "αριστερής αγκύλης".
Αν θέσουμε τον Ιούνιο ως απώτατο όριο, γνωρίζουμε ότι μέχρι τότε οι περιβόητες "100 ημέρες" πλήρους πίστωσης χρόνου θα έχουν παρέλθει, η πίστωση των χρημάτων θα παραμένει ερωτηματικό, οι κρίσιμες ημερομηνίες αποπληρωμής ομολόγων θα έχουν πλησιάσει επικίνδυνα και εξίσου επικίνδυνα θα έχουν πλησιάσει οι ημερομηνίες των εκλογών στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για τις οποίες η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ελπίδα και εναλλακτική.
Μέσα σ' αυτήν τη δυνητικά ασφυκτική πραγματικότητα, η κυβέρνηση θα έχει να στηριχτεί στον λαό που την εξέλεξε και στο κόμμα που όλα αυτά τα χρόνια επεξεργάστηκε και έφερε σε πέρας το σχέδιο για "πρώτη φορά Αριστερά" στην Ελλάδα.
Το δυνατότερο όπλο στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, του λαού και των χιλιάδων αριστερών οι οποίοι στρατεύθηκαν δίπλα του κι έχουν ακουμπήσει πάνω του τις ελπίδες τους είναι στους τέσσερις αυτούς μήνες η κυβέρνηση να επιτύχει σαφείς και καταγράψιμες επιτυχίες στο εσωτερικό μέτωπο. Να καλυτερέψει τις ζωές των ανθρώπων, ή έστω να βάλει ένα φρένο στην κατάρρευση που συνεχίζεται ακόμη, να αποκαταστήσει τη δημοκρατία, να δώσει δείγματα ότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η ικανοποίηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος δεν είναι κουβέντες αόριστες, αλλά στόχοι "με ονοματεπώνυμο".
Εάν η κυβέρνηση επιτύχει, όχι όλα αυτά, αλλά κάποια από όσα έχει πει προεκλογικά, και αποδείξει ότι δεν κινδυνεύει να αποδειχθεί "μία από τα ίδια", τότε θα συγκροτήσει "τον στρατό της", δηλαδή θα μετατρέψει τους ανθρώπους που δοκιμαστικά την ψήφισαν, ή που στράφηκαν στην κάλπη της απογοητευμένοι από τους προηγούμενους, σε δραστήριους και συνειδητοποιημένους πολίτες, που θα στηρίξουν την προσπάθεια για τη μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, εάν το πετύχει, δεν θα φοβάται καν τον "τραπεζικό πνιγμό", ο οποίος δεν μπορεί να επιβληθεί όταν ο λαός κάνει την αντίσταση της χώρας δική του υπόθεση.
Σε αντίθετη περίπτωση, η κυβέρνηση θα έχει μεν "στρατηγούς", αλλά δεν θα έχει "στρατιώτες" για να δώσουν τις επόμενες μάχες του "πολέμου", όπως σωστά τον έχει χαρακτηρίσει ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφοντας την ένταση και το μέγεθος της προσπάθειας που έχει αναλάβει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και τις διαθέσεις των αντιπάλων της.

avgi

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

«Αόρατες» για το κράτος οι BMW των 750.000 ευρώ - Δεν υπάρχουν αποδείξεις ή τιμολόγια!


BMW

«Αόρατες» είναι για το κράτος οι δύο (περίφημες πια) αλεξίσφαιρες BMW των 750.000 ευρώ, καθώς δε φαίνεται να υπάρχει πουθενά κανένα παραστατικό για την παραλαβή τους!
Σύμφωνα με τον «Βηματοδότη», το αρμόδιο για τα κρατικά αυτοκίνητα υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης επιχειρεί εδώ και δύο εβδομάδες να μάθει ποιος τις αγόρασε και πόσο ακριβώς στοίχισαν οι δύο BMW, ώστε να τις κοστολογήσει, καθώς είναι προς πώληση. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο υπουργός Γιώργος Κατρούγκαλος διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει πουθενά ούτε εντολή για την αγορά τους ούτε τιμολόγια ούτε καμία απόδειξη για την παραλαβή τους.
Οι ελεγκτές, σύμφωνα με τον «Βηματοδότη», έκαναν φύλλο και φτερό όλα τα αρχεία με τα κρατικά αυτοκίνητα και πάλι δεν βρήκαν τίποτε. Ύστερα απ' αυτό, συμπεραίνουν ότι τα δύο αυτά πανάκριβα αυτοκίνητα αγοράστηκαν από τα... μυστικά κονδύλια της κυβέρνησης. Ως γνωστόν, στα μυστικά κονδύλια δεν ζητούνται αποδείξεις…

koutipandoras

Slate: «Ιδού οι φοροφυγάδες σας κύριε Βαρουφάκη…»



Τα 2.062 ονόματα της λίστας Λαγκάρντ παραμένουν ανέγγιχτα κι ανέλεγκτα στα συρτάρια του ΣΔΟΕ, η κυβέρνηση ζητά εναγωνίως 7 δις από διαφυγόντες φόρους για να κλείσει «τρύπες» και χρηματοδοτικό κενό, κι ο πλανήτης ανακαλύπτει ξανά εμβρόντητος το μοναδικό, μικρό θαύμα της ελληνικής φοροδιαφυγής.
Το περιοδικό Slate, έως ότου βγουν στο φως οι κρυμμένοι θησαυροί των ολιγαρχών, αποκαλύπτει τους… φτωχότερους ίσως φοροφυγάδες αυτού του κόσμου. Οι οποίοι είναι Έλληνες, ελεύθεροι επαγγελματίες της ανώτερης μεσαίας τάξης και πληρώνουν κάθε μήνα – συστηματικά και αδιαλείπτως - σε πιστωτικές κάρτες και δάνεια περισσότερα χρήματα απ’ όσα, επισήμως τουλάχιστον, εισπράττουν.
Τα στοιχεία του Slate βασίζονται σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο του 2012 και αποδεικνύουν το αυτονόητο: Ότι ουδείς μπορεί να αποπληρώνει κάθε μήνα δόσεις δανείων που είναι υψηλότερες από τα δηλωμένα εισοδήματά του, εκτός εάν είναι… Έλληνας και φοροφυγάς.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα ξοδεύουν κατά μέσο όρο το 82% του μηνιαίου εισοδήματός τους για την εξυπηρέτηση χρεών – είτε πιστωτικών καρτών, είτε στεγαστικών δανείων, είτε άλλων. Κι αυτό τη στιγμή που η πάγια πρακτική στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό στερέωμα (από την Ελλάδα έως τις ΗΠΑ) λέει ότι οι πιστωτές δεν χορηγούν ποτέ δάνεια στα οποία οι μηνιαίες καταβολές δόσεων ξεπερνούν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος του δανειολήπτη.
Στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο ωστόσο – σύμφωνα τουλάχιστον με το ρεπορτάζ του περιοδικού – οι περισσότερες τράπεζες εφαρμόζουν άλλη πρακτική: Έχουν βρει φόρμουλες υπολογισμού που τους επιτρέπουν να μετατρέπουν το δηλωμένο επίσημο εισόδημα των πελατών τους σε εκτιμώμενο πραγματικό εισόδημα και με βάση αυτό να χορηγούν τα δάνειά τους. Κοινώς, οι τράπεζες γνωρίζουν ποια είναι η έκταση της… φοροδιαφυγής για κάθε πελάτη τους. Και κάπως έτσι, τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών στην Ελλάδα – δικηγόροι, γιατροί, χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι και λογιστές - πληρώνουν κάθε μήνα πάνω από το… 100% του εισοδήματος που δηλώνουν στην εφορία για να αποπληρώσουν καταναλωτικά δάνεια.
Για του λόγου το αληθές το Slate παραθέτει και τους σχετικούς πίνακες και καλεί τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη να στρέψει προς τα εκεί τα πυρά του.
Στην πραγματικότητα, η έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο και η ανάλυση του Slate ξαναφέρνουν στην επιφάνεια μια συζήτηση που πολλές φορές άνοιξε, αλλά ποτέ δεν έκλεισε για το ελληνικό φορολογικό σύστημα: Γιατί δεν χτυπιέται η φοροδιαφυγή με τεκμήριο τις δαπάνες των πιστωτικών καρτών – έναν εισοδηματικό «καθρέφτη» που ποτέ δεν ψεύδεται;
Η απάντηση ίσως αξίζει από… 5 έως 7 δις ευρώ. Όσο ακριβώς υπολογίζεται και το χρηματοδοτικό κενό της χώρας έως τον Ιούνιο. Και μέχρι να δοθεί, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο πίνακας – καθρέφτης της φοροδιαφυγής του Πανεπιστημίου του Σικάγο:




*Την έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο υπέγραφαν το 2012 οι Nikolaos Artavanis -University of Massachusetts at Amherst, Isenberg School of Management, Adair Morse - University of California, Berkeley - Haas School of Business, Margarita Tsoutsoura, University of Chicago - Booth School of Business

tvxs

Δυόμισι δισ. στο τραπέζι του Σόιμπλε



Είναι αλλιώς να λες ότι μπορείς να βρεις δυόμισι δισ. από τη φοροδιαφυγή και αλλιώς να τα έχεις βρει πραγματικά και να τα βάλεις πάνω στο τραπέζι του Σόιμπλε στο τέλος Ιουνίου.
του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
Η δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσίευσε η "Αυγή" της Κυριακής είναι άκρως εντυπωσιακή. Η δημοφιλία της κυβέρνησης φτάνει στο 81%, του Τσίπρα στο 87%, του Βαρουφάκη στο 75% - επιδόσεις πρωτοφανείς για τα δεδομένα του πολιτικού συστήματος. Για να αντιληφθούμε, ωστόσο, ποιες ακριβώς είναι οι διαθέσεις των πολιτών, πρέπει να εξετάσουμε και κάποια άλλα ευρήματα: Το 81% έχει αρνητική γνώμη για τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, το 78% για τη Γερμανία, το 83% είναι κατά του Μνημονίου. Την ίδια ώρα, όμως, το 61% έχει θετική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το 76% έχει θετική γνώμη για το ευρώ και το 73% θα ψήφιζε υπέρ της παραμονής στο ευρώ εφόσον γινόταν σχετικό δημοψήφισμα. Υπέρ της εξόδου θα ψήφιζε το 20%.

Οι πολίτες ζητούν κατάργηση του Μνημονίου εντός της Ευρωζώνης, αυτό δηλαδή που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Για κατάργηση του Μνημονίου εντός Ευρωζώνης έχει δεσμευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό προβλέπουν και τα συνεδριακά κείμενα, τα οποία έχουν ψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία. Στόχος εξαιρετικά δύσκολος, αλλά, τι να κάνουμε, αυτός είναι ο στόχος. Υπάρχει και η εύκολη οδός, η κατάργηση του Μνημονίου με ταυτόχρονη έξοδο από την Ευρωζώνη - δεν δίνουμε λογαριασμό, δεν παίρνουμε λογαριασμό. Ωραίο, και κομμάτι ηρωικό, να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Αν το κάνεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις πολύ μεγάλες δυσκολίες των πρώτων μηνών κι εκεί να δούμε αν όσοι υποστηρίζουν την κυβέρνηση θα παραμείνουν στα ποσοστά του 80%. Άσε που δεν μπορείς να πάρεις τέτοιου δομικού χαρακτήρα αποφάσεις χωρίς να ρωτήσεις τον λαό κι αν τον ρωτήσεις, η απάντηση μπορεί να οδηγήσει σε πανωλεθρία. Στο 73%-20% υπέρ του ευρώ είναι το σκορ που δίνει η Public Ιssue.
Ο άλλος δρόμος είναι ο δύσκολος, ο περίπλοκος, ο αντιφατικός, που, για να τον περπατήσεις μέχρι το τέλος, χρειάζεσαι χρόνο. Είναι αδύνατον να τον πας τρέχοντας, πρέπει να τον διασχίσεις βήμα - βήμα, να πέφτεις, να σηκώνεσαι να ξαναπέφτεις. Χρόνο κέρδισε, μεταξύ πολλών άλλων, με τη συμφωνία της Παρασκευής (την ώρα που γράφεται το κείμενο, δεν γνωρίζουμε αν έχει εγκριθεί από το Eurogroup) η ελληνική κυβέρνηση. Κέρδισε χρόνο για να γίνει κυβέρνηση, να οργανώσει τα υπουργεία, τον κρατικό μηχανισμό, το τραπεζικό σύστημα. Κέρδισε χρόνο για να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει, ότι μπορεί να πιάσει τους φοροφυγάδες και τους λαθρέμπορους, ότι μπορεί να πατάξει το σύστημα της διαπλοκής, ότι μπορεί να αναδιοργανώσει το Δημόσιο ώστε να είναι φιλολαϊκό και αποδοτικό. Είναι αλλιώς να λες ότι μπορείς να βρεις δυόμισι δισ. από τη φοροδιαφυγή και αλλιώς να τα έχεις βρει πραγματικά και να τα βάλεις πάνω στο τραπέζι του Σόιμπλε στο τέλος Ιουνίου.
Και στο κάτω - κάτω, αν είναι να την κάνεις τη ρημάδα τη ρήξη, επειδή θα σε εξωθήσουν οι άλλοι, καλύτερα να την κάνεις με τους δικούς σου όρους και όχι με τους δικούς τους.

 http://left.gr

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Η λίστα που δείχνει την ελευθερία του Τύπου. Η Ελλάδα δυστυχώς......



Προτελευταία η χώρας μας στην ΕΕ. Χειρότερα είναι μόνο στη Βουλγαρία…

Από την 99η θέση το 2014 η Ελλάδα μεταφέρθηκε στην 91η το 2015 στην ετήσια έκθεση της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα» για την ελευθερία του Τύπου σε παγκόσμιο επίπεδο (2015 World Press Freedom Index), ανάμεσα σε 180 χώρες που βαθμολογούνται από την οργάνωση.
Οι λόγοι για την κατάταξη της Ελλάδας σ” αυτή τη θέση οφείλονται στην «αστυνομική βία κατά δημοσιογράφων σε διαδηλώσεις, στη μη καταδίκη αστυνομικών για τέτοιες περιπτώσεις», προσθέτοντας ότι «το κλίμα βίας έχει επίσης ενισχυθεί από τις επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων από μέλη της Χρυσής Αυγής» και «την ίδια στιγμή, η οικονομική κρίση είχε σοβαρές επιπτώσεις για την πολυφωνία στα δημόσια και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης».
Στις δέκα καλύτερες θέσεις βρίσκονται, σύμφωνα με τον πίνακα κατάταξης: Φιλανδία, Νορβηγία, Δανία, Ολλανδία, Σουηδία, Νέα Ζηλανδία, Αυστρία, Καναδάς, Τζαμάικα και Εστονία.
Η Κύπρος βρίσκεται στην 24η θέση, οι κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου (παρουσιάζονται ως Βόρεια Κύπρος) στην 76η θέση, η Τουρκία σε μια από τις χειρότερες θέσεις, στην 149η και η ΠΓΔΜ (παρουσιάζεται με το όνομα Μακεδονία!) στην 117η. Η Γερμανία βρίσκεται στην 12η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες στην 49η, η Ρωσία στην 152η και η Κίνα στην 176η. Στις τελευταίες χειρότερες θέσεις βρίσκονται η Συρία, το Τουρκμενιστάν, η Βόρεια Κορέα και η Ερυθραία.

THEPRESSPROJECT

Στελέχη τραπεζών προέτρεπαν πελάτες να “βγάλουν” τα χρήματά τους στο εξωτερικό



Του Βαγγέλη Τριάντη
Μία σοβαρότατη καταγγελία η οποία χρίζει άμεσης διερεύνησης από τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, φέρνει στο φως της δημοσιότητας το koutipandoras.gr.
Στελέχη τραπεζών φέρονται, σύμφωνα πάντα με τις καταγγελίες, να προέτρεπαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες τους πελάτες τους να βγάλουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό μέσω της επένδυσης τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού, σε διαφορετική περίπτωση θα έχαναν τα χρήματα τους.
Η καταγγελία αφορά στελέχη του private banking δύο εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών. Πρόκειται για τα τμήματα εκείνα των τραπεζών τα οποία απευθύνονται σε πελάτες με σημαντικές αποταμιεύσεις και τα οποία λειτουργούν σαν ένα άτυπο κλειστό “κλαμπ” για λίγους πελάτες.
Τα τραπεζικά στελέχη φέρονται τις τελευταίες δύο εβδομάδες να τηλεφωνούσαν διαρκώς σε πελάτες τους και να προέτρεπαν να επενδύσουν τα χρήματα τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού, προκειμένου να διασώσουν τις καταθέσεις τους. Και αυτό διότι σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχει στη διάθεση του το koutipandoras.gr, “μετά την Καθαρά Δευτέρα οι τράπεζες θα ήταν κλειστές”.
Με λίγα λόγια την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση έδινε τη δική της μάχη με τους ευρωπαίους εταίρους στο εξωτερικό, στελέχη των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού υπέσκαπταν την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με την JP Morgan την τελευταία εβδομάδα πραγματοποιήθηκε από τις ελληνικές τράπεζες εκροή καταθέσεων ύψους 3 δισ. ευρώ.
Ο δικηγόρος Γιάννης Κυριακόπουλος έχει γίνει αποδέκτης ουκ ολίγων καταγγελιών ανά την Ελλάδα, από πελάτες τραπεζών του private banking. Σύμφωνα με αυτές οι πελάτες δεχόντουσαν επίμονα τηλεφωνήματα από τραπεζικά στελέχη τα οποία και τους ζητούσαν να επενδύσουν τα χρήματα τους σε αμοιβαία κεφάλαια του εξωτερικού. Μάλιστα, όπως επισήμανε ο ίδιος στο koutipandoras.gr, τα στοιχεία των καταγγελλόντων βρίσκονται στη διάθεση του ιδίου αλλά και των αρμοδίων εισαγγελικών αρχών σε περίπτωση που ζητηθούν.
Το koutipandoras.gr δημοσιεύει το σχετικό έγγραφο με το αμοιβαίο κεφάλαιο, στο οποίο στελέχη συγκεκριμένης τράπεζας ζητούσαν από τους πελάτες του private banking να τοποθετήσουν τα χρήματά τους.
Το αμοιβαίο κεφάλαιο φέρει τίτλο “Pictet-Sovereign Short-Term Money Market Eur” και η διαχείρισή του γίνεται από την “Pictet Funds SA”, μέρος του ομίλου Pictet όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ως έδρα της Pictet εμφανίζεται το Λουξεμβούργο, ενώ ως επενδυτικός στόχος του αμοιβαίου κεφαλαίου είναι “η διατήρηση του επενδεδυμένου κεφαλαίου, επιτυγχάνοντας παράλληλα την κατάλληλη απόδοση και ρευστότητα”.
Οι καταγγελίες είναι ιδιαίτερα σοβαρές και χρίζουν άμεσης διερεύνησης. Οι Έλληνες πολίτες φέρονται να κατατρομοκρατήθηκαν συστηματικά και άνευ λόγου τις τελευταίες ημέρες από τραπεζικά στελέχη, κατά παράβαση κάθε κανόνα τραπεζικής δεοντολογίας. Οι αρμόδιες αρχές και κυρίως η εποπτεύουσα αρχή που είναι η Τράπεζα της Ελλάδος οφείλει να διενεργήσει άμεσα έλεγχο σε διαφορετική περίπτωση θα είναι εκτεθειμένη.
Πολλά είναι τα ερωτήματα όμως και προς τις Διοικήσεις των Τραπεζών, αλλά και στους υπεύθυνους Κανονιστικής Συμμόρφωσης και Εσωτερικού Ελέγχου των Τραπεζών, όπως επίσης και προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

KOUTIPANDORAS

Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο αλλά αν αργήσουμε θα πέσει το σκοτάδι



Ο σχηματισμός αριστερής κυβέρνησης αποτελεί έναν εξαιρετικά θετικό συσχετισμό για την κοινωνία, τον τόπο, το κίνημα και την ίδια την Αριστερά.

του Νίκου Γιαννόπουλου
Ο σχηματισμός αριστερής κυβέρνησης αποτελεί έναν εξαιρετικά θετικό συσχετισμό για την κοινωνία, τον τόπο, το κίνημα και την ίδια την Αριστερά. Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη· ωστόσο, αφενός ήταν αναγκαστική, με τους δεδομένους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, ενώ αφετέρου εκτιμώ ότι δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Οι πρώτες μέρες μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης και οι πρώτες δηλώσεις των υπουργών δημιούργησαν ευλόγως ένα κλίμα ανακούφισης και αξιοπρέπειας σε έναν ευρύτερο κόσμο και πέραν της Αριστεράς. Η αίσθηση αυτή είχε, εκ των πραγμάτων, και ένα στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι πρώτες δηλώσεις των υπουργών, που ξεπερνούσαν σε ριζοσπαστικότητα ακόμα και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν σημαντική επίδραση στις αυθόρμητες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, το κλίμα υποστήριξης της κυβέρνησης, αντίστασης στους εκβιασμούς των έξω κ.λπ. Σημειώνω επίσης ότι τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά αυξήθηκε αυτό που λέμε «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», κυρίως από τα κάτω, τους αριστερούς, κομμάτια των κινημάτων. Αντίθετα, δεν αυξήθηκε σημαντικά σε επίπεδο κυβερνήσεων ή πολιτικών οικογενειών στο Ευρωκοινοβούλιο. Στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, οι σύμμαχοί μας στην Ευρώπη δεν είναι τόσο πολλοί.
Τα προβλήματα
Ως προς τις διαπραγματεύσεις, θα περιοριστώ σε μια γενική παρατήρηση. Διαβλέπω μια ασάφεια –ή και διγλωσσία– η οποία μπορεί να οδηγήσει, στην καλύτερη περίπτωση, σε έναν έντιμο, αλλά όχι βέβαια ισότιμο συμβιβασμό: όταν διαπραγματεύονται ένας γορίλας και ένα –άγριο, έστω– κανίς, ο συμβιβασμός δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, ακριβώς ισότιμος. Ένας τέτοιος συμβιβασμός, για να είναι έντιμος, δεν μπορεί να ακυρώνει τα πολλάκις υπεσχημένα άμεσα μέτρα ανακούφισης: τα 751 ευρώ του κατώτατου μισθού (που ήδη έχουν μπει σε τροχιά διετίας), τις συλλογικές συμβάσεις, την απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων, το πλήρες σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, την κατάργηση (και όχι απλή μετονομασία) του ΤΑΙΠΕΔ – άλλωστε, η δημόσια περιουσία μπορεί να αξιοποιηθεί από τα αρμόδια υπουργεία για κοινωνικούς λόγους· δεν έχουμε ανάγκη τα γραφεία ενοικίασης.
Σε ό,τι αφορά δε τη δημοκρατία, υπάρχουν σημεία που δημιουργούν ερωτήματα. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα καταργηθεί οριστικά ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ. Ωστόσο, η κατ’ επανάληψη αναφορά στην ασφάλεια των φυλακών μου δημιουργεί έναν φόβο για το αν θα κλείσει ο Δομοκός και άλλες φυλακές απομόνωσης. Για τους κουκουλονόμους και τον τρομονόμο δεν υπήρχε ούτε προεκλογική ούτε μετεκλογική αναφορά, ενώ υπάρχει δέσμευση και είναι ένα πολύ ώριμο αίτημα. Η κατάργηση της Ομάδας ΔΕΛΤΑ τώρα έγινε «συγχώνευση» και έχουμε και τον «αστυνομικό της γειτονιάς»…
Νομίζω ότι υπάρχει ένα διπλό αγκάθι. Στη οικονομία, στις μεταρρυθμίσεις, στα μέτρα ανακούφισης κ.λπ., υπάρχει πολύ μεγάλη λαϊκή αποδοχή αλλά απόλυτη άρνηση των εταίρων. Όσον αφορά τη δημοκρατία, τα πράγματα δεν είναι τόσο κοστοβόρα, ούτε θα συναντήσουν απαραίτητα σοβαρή η αντίσταση από τους εταίρους, έχουν όμως πολιτικό κόστος και υπάρχει κατά τη γνώμη μου και μια ορισμένη ατολμία. Το ζήτημα της ιδεολογικής ηγεμονίας είναι δύσκολο, και προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την έχει στην κοινωνία. Αλλά η ιδεολογική ηγεμονίαοικοδομείται, δεν προϋποτίθεται. Με αυτή την έννοια, ενώ η επίγνωση της πραγματικότητας είναι αρετή, η απλή αποδοχή της συνιστά ελάττωμα.
Κόμμα και κράτος
Η διατήρηση της οργανωτικής και πολιτικής αυτοτέλειας του κόμματος που αναλαμβάνει να κυβερνήσει είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά απολύτως αναγκαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ψήφους που πήρε, είναι ένα μικρό κόμμα με χαλαρή οργανωτική και πολιτική συνοχή, μικρά κοινωνικά ερείσματα, αρχηγικό μοντέλο – που φυσικά τώρα μετά την επιτυχία απογειώνεται («ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει»). Και είναι και αρκετά περικυκλωμένο, όχι μόνο λόγω των «πασόκων» (ας μην επιμένουμε σε πράγματα που, ενώ ισχύουν, χρησιμοποιούνται και σαν άλλοθι), αλλά από έναν πολυεπίπεδο παραγοντισμό. Και αυτά δεν αντιμετωπίζονται ούτε με γκρίνια ούτε με ηθικολογίες, αλλά με πολιτική και ιδεολογική πάλη. Είναι η ταξική πάλη μέσα στο κόμμα, που έλεγε και ο σύντροφος –άλλων– Μάο. Ο κίνδυνος κρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και διολίσθησής του σε ένα χαλαρό σώμα οπαδών είναι υπαρκτός. Και κάτι τέτοιο θα είναι μεγάλο πρόβλημα, μεγάλη ήττα, και για τον ίδιο, και για το κίνημα, αλλά και για την κυβέρνηση.
Η οργανωτική ανασυγκρότηση και η πολιτική ενεργοποίηση του κόμματος πρέπει να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό καθήκον. Σημαντική μερίδα του πολιτικού προσωπικού αυτού του μικρού κόμματος καλείται να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό – κι έτσι πρέπει να γίνει. Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα: μετατοπίζεται το κέντρο βάρους. Απαιτείται άμεση σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής, κι όλα αυτά μπορεί να γίνονται με ωραίο, ενωτικό τρόπο, χωρίς να αφήνουν μια αχλύ κρίσης ή διαγκωνισμού. Πρέπει να εκλεγεί νέα γραμματεία, να αξιοποιηθούν οι βουλευτές στην πολιτική ανασυγκρότηση του κόμματος, και μπορούν οι βουλευτές (που είναι πολλοί τώρα) να αποτελέσουν μια πραγματικά οργανική γέφυρα ανάμεσα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Πρέπει, κυρίως, να φτιαχτεί μια πολιτική ατζέντα για το κόμμα-ΣΥΡΙΖΑ, επί του προγράμματος, συζητήσεων, εκδηλώσεων και παρεμβάσεων που να απασχολήσει όλες τις οργανώσεις του κόμματος.
Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή μέσα σε αυτό που λέμε στήριξη· αλλά όχι γενικά και αφηρημένα στήριξη ή ταύτιση, αλλά στήριξη με προωθητικότητα. Αυτό σημαίνει και αυτοτελή πολιτική ατζέντα. Δεν είμαι υπέρ της κόντρας κόμματος-κυβέρνησης, η προωθητικότητα όμως σημαίνει πως κάτι κάνει η κυβέρνηση, το κόμμα το πάει παραπέρα, το κάνει λαϊκή βούληση, το ανοίγει σε λαϊκές πρωτοβουλίες και σε κινήματα, και προσπαθεί να το συγκροτήσει και σε έναν αυτοτελή πολιτικό λόγο. Αυτό έχει γίνει σε κόμματα που μετείχαν σε κυβερνήσεις, κυρίως στη Λατινική Αμερική.
Προωθητική, και όχι καταγγελτική, αντιπολίτευση
Κάποια στοιχεία προσανατολισμού, τώρα. Θα ήταν γελοίο να πει κανείς ότι τα κινήματα αντιπολιτεύονται τις κυβερνήσεις γενικώς, είτε είναι δεξιές ή ακροδεξιές είτε είναι αριστερές. Δεν πρόκειται περί αυτού. Κατά τη γνώμη μου, η αντιπολίτευση του ευρύτερου κινήματος σήμερα πρέπει να είναι προωθητική και όχι καταγγελτική. Στο δικό μας πολιτικό σύμπαν, αυτό δεν έχει να κάνει με ευγένεια, ούτε με μειωμένη ένταση. Έχει να κάνει με μια ουσιώδη διαφορά της πολιτικής συγκυρίας. Επί δεκαετίες, τα κινήματα χτίστηκαν στη βάση της αντίστασης για να μην επιδεινώνεται κι άλλο η κατάσταση. Σήμερα, τα κινήματα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν στη βάση της διεκδίκησης, ότι «αυτά που κάνετε είναι λίγα, πρέπει να γίνουν περισσότερα». Αυτές είναι δύο διαφορετικές στρατηγικές αντιπολίτευσης.
Η επιτυχία της αριστερής κυβέρνησης είναι μονόδρομος. Όχι με την έννοια ότι είναι βέβαιη, αλλά με την έννοια ότι η μόνη ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πάει αριστερά. Αλλιώς θα συντριβεί, θα αποτελέσει παρένθεση. Και, επίσης, δεν μπαίνει σήμερα κάποιο ζήτημα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτουργήσει σαν την κυβέρνηση του Κερένσκι πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν μιλάμε δηλαδή για μια ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τα κάτω και τα αριστερά, αλλά από τα πάνω και τα δεξιά, και μια τέτοια έκβαση θα είναι τραγική. Αυτό δεν το καταλαβαίνει δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς, ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα παράδειγμα προωθητικής αντιπολίτευσης:
Σε όλη την Ελλάδα είχαν συσταθεί επιτροπές αντι-ΤΑΙΠΕΔ. Τι πιο ωραίο για έναν αριστερό, είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μ-Λ, ΕΕΚ, Δίκτυο, οτιδήποτε, να παλέψει για να ενεργοποιηθούν και πάλι αυτές οι επιτροπές, για να απαιτήσουν από την κυβέρνηση την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ (και όχι την αντικατάστασή του από έναν άλλο, έστω και πιο δημοκρατικό και διαφανή, οργανισμό που θα προωθεί πάλι την αξιοποίηση από ιδιώτες της δημόσιας περιουσίας) και τη σύσταση ενός οργάνου ή μιας διυπουργικής επιτροπής για την κοινωνική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας;
Δεύτερο παράδειγμα: Πίεση για άμεσα μέτρα ανακούφισης. Μισθοί, συντάξεις, ΕΝΦΙΑ, κοινωνικός μισθός, είναι βασικά πράγματα πια και πρέπει να γίνουν άμεσα.
Με ποιες δομές θα γίνουν αυτά; Δεν μπορώ να απαντήσω, νομίζω ότι αυτά χτίζονται, επινοούνται μέσα από την πράξη. Σίγουρα όμως πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες για τη λαϊκή συσπείρωση, με βάση τις θεματικές ή κατά τόπους, για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, με βασικές κατευθυντήριες γραμμές τη λαϊκή συμμετοχή, το «άλλο Δημόσιο», την ενότητα εργαζομένων και χρηστών των υπηρεσιών. Πρέπει να βρούμε μορφές συνέργειας, λ.χ. σε ένα νοσοκομείο μεταξύ γιατρών, εργαζόμενων γενικότερα, χρόνια πασχόντων και τοπικής κοινωνίας. Μέσα από αυτά διεκδικείται και η ιδεολογική ηγεμονία.
Ο συντονισμός με ευρωπαϊκά κινήματα είναι, επίσης, απολύτως αναγκαίος. Εδώ όμως θέλω να επισημάνω κάτι: προφανώς σοσιαλισμός σε μία μόνη χώρα δεν γίνεται, αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι το άλλοθι για να μη γίνουν ρήξεις ή ακόμα και επαναστάσεις. Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, η ταξική πάλη είναι ανισόμερα, δεν εκδηλώνονται όλα μαζί σε όλες τις χώρες. Με αυτή την έννοια, ο συντονισμός των ευρωπαϊκών κινημάτων, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου, είναι σωστή κίνηση, αλλά παραμένει ζητούμενο, προϋπόθεση της επιτυχίας του οποίου είναι το προχώρημα της Ελλάδας – και όχι αντίστροφα, δεν μπορεί δηλαδή να περιμένει το κίνημα εδώ να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ισπανία ή την Ιταλία κ.ο.κ.
Αστυνομία, δικαιοσύνη, δικαιώματα
Προχωράω σε κάποια πιο ειδικά ζητήματα, στο χώρο των δικαιωμάτων. Προφανώς, οι «κόκκινες γραμμές» του Δικτύου δεν ταυτίζονται με αυτές της κυβέρνησης. Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι αυτές στις οποίες έχει δεσμευτεί η ίδια, όχι αυτά που εγώ ή το Δίκτυο έχουμε δεσμευτεί ότι θα διεκδικούμε.
Η κατάργηση των τρομονόμων, λ.χ., είναι μεγάλο ζήτημα. Είναι πρώτα απ’ όλα αντισυνταγματικοί. Η αποσυμφόρηση των φυλακών, η πίεση προς τους δικαστές να μην κάνουν κατάχρηση προφυλακίσεων, η ριζική αλλαγή του τρόπου έκτισης ποινών για τους τοξικοεξαρτημένους και τους μετανάστες είναι άμεσα θέματα. Εμείς μπορεί να θέτουμε και άλλα ζητήματα, αλλά τα προηγούμενα τα θεωρώ κόκκινες γραμμές για την ίδια την κυβέρνηση.
Επίσης, κόκκινη γραμμή είναι η κατάργηση των κέντρων κράτησης. Δεν είναι δυνατόν αριστερή κυβέρνηση να λειτουργεί κέντρα κράτησης. Πρέπει να αναδιαταχθεί συνολικά η σχετική πολιτική. Έπειτα, έχουμε τον φράχτη στον Έβρο, ο οποίος ψιλοέπεσε από τις βροχές, αλλά μπορεί να ξαναφυτρώσει… Ο φράχτης πρέπει να πέσει. Αποτελεί μεν διακρατικό θέμα, σύνθετο, αλλά είναι πάνω απ’ όλα είναι πολιτικό ζήτημα. Και, φυσικά, πρέπει να αλλάξει ο ρόλος του Λιμενικού Σώματος, το οποίο πρέπει να βοηθάει τους πρόσφυγες που πέφτουν στη θάλασσα και όχι να τους πνίγει.
Η Αστυνομία πρέπει να πάρει, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, χαρακτηριστικά κοινωνικής υπηρεσίας. Πρέπει, επίσης, να συσταθεί ανεξάρτητη πολιτική αρχή ελέγχου της αστυνομικής αυθαιρεσίας η οποία θα παραπέμπει στον εισαγγελέα κατευθείαν, με κατηγορίες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το κόλπο, να με δέρνουν εμένα στην πορεία, να πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς, να κάνουν προανάκριση, να βάζουν τον φάκελο στο αρχείο και να τελειώνουμε. Κι εδώ μπαίνει και το θέμα της λαϊκής συμμετοχής: Πρέπει να δημιουργηθούν επιτροπές ελέγχου κατά τόπους σε ΑΤ και σε φυλακές, με δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, νομικούς, γιατρούς, εκπροσώπους κινημάτων. Θα μπαίνουν στο ΑΤ και θα λένε «Τι έγινε εδώ; Μάθαμε ότι προχθές μια κοπέλα που δεν είχε εισιτήριο τη δείρατε, την αφήσατε να κατουρηθεί επάνω της και της σκίσατε την ταυτότητα» – πραγματικό περιστατικό.
Προχωράω. Όσοι έχουν εφετεία για πολιτικές υποθέσεις με ποινικές προεκτάσεις πρέπει να περνάνε από Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Τα ισόβια, μετά την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές, πρέπει να γίνουν δεκαέξι χρόνια – σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι και κάτω από δεκαέξι. Και βεβαίως, άδειες σε όλους και άλλα ανάλογα μέτρα.
Όταν θα ξεκινήσουν οι δίκες της Χρυσής Αυγής, οι χρυσαυγίτες θα είναι όλοι ελεύθεροι. Αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, ούτε είναι και σωστό να ζητήσουμε να καταργηθεί το 18μηνο και να μείνουν επ’ αόριστον μέσα· όχι. Αλλά, διαρκούσης της δίκης χρειάζεται ισχυρό μέτωπο και πολιτική παρέμβαση κατά της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία, να ξηλωθούν οι θύλακες των νεοναζί στο κράτος (ιδίως την Αστυνομία). Και, φυσικά, ξεκίνημα του δημόσιου διαλόγου για απαγόρευση των ναζιστικών οργανώσεων.
***
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά ο άνεμος που φυσάει είναι δροσερός. Απαιτείται σύνδεση του προτάγματος με την καθημερινή πολιτική (τουπροτάγματος, όχι του οράματος, το οποίο συχνά το επικαλούμαστε όταν δεν θέλουμε να έρθουμε σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, ενώ το πρόταγμα είναι που μας επιτρέπει να κάνουμε τομές στην πραγματικότητα), σύνδεση της δέσμευσης με την πράξη, και ασφαλώς μια ορισμένη ταχύτητα. Είμαι βέβαιος ότι το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο, αλλά αν αργήσουμε, θα πέσει το σκοτάδι.

*Ο Νίκος Γιαννόπουλος είναι στελέχος του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα 

 http://left.gr

Die Zeit: Ο Τσίπρας τερματίζει την ελληνική ταπείνωση


Die Zeit: Ο Τσίπρας τερματίζει την ελληνική ταπείνωση

“Ο Τσίπρας τερματίζει την ταπείνωση”, είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική σελίδα της γερμανικής εφημερίδας Die Zeit και στο οποίο επισημαίνεται ότι “οι Έλληνες μπορούν και πάλι να επεξεργάζονται οι ίδιοι το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεών τους”. 

Η Ελλάδα “δε σώθηκε, αλλά ανακτά ένα κομμάτι της ακεραιότητάς της”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος και επισημαίνει ότι το νέο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα είναι προ πάντων δικό της.
“Η πιο σημαντική επιτυχία για τον Αλέξη Τσίπρα: δεν θα υπάρξουν νέα δραστικά μέτρα λιτότητας”, τονίζει ο συντάκτης, αλλά διευκρινίζει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα σπαταλήσει χρήματα σε κοινωνικά προγράμματα. Αντιθέτως, εξηγεί, το νέο σχέδιο είναι προς το συμφέρον των Ευρωπαίων εταίρων, καθώς προβλέπει μεταρρυθμίσεις στους τομείς της φορολογίας και της Δικαιοσύνης.
”Η νέα κυβέρνηση θέλει να καταπολεμήσει ειδικά τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά. Σε αυτό όλοι οι προκάτοχοί του έχουν (εσκεμμένα) αποτύχει”, προσθέτει ο αρθρογράφος, και συνεχίζει αναφέροντας ότι μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός υφίστατο μέτρα τα οποία υπαγορεύονταν από τους πιστωτές.
“Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε τώρα να διώξει την τρόικα από τη χώρα, όπως είχε υποσχεθεί πριν από τις εκλογές. Αλλά πέτυχε έναν καλό συμβιβασμό στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ”, καθώς οι μεταρρυθμίσεις δεν θα υπαγορεύονται από το εξωτερικό, αλλά θα τις επεξεργάζονται από κοινού οι πιστωτές με την ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, για πρώτη φορά σε αυτή την κρίση τίθενται τα κοινωνικά και ανθρωπιστικά ζητήματα, επισημαίνεται.
Ο αρθρογράφος καταλήγει σημειώνοντας ότι πριν από τις ελληνικές εκλογές πολλοί στην Ευρώπη εξέφραζαν φόβο ότι η Ελλάδα θα βυθιζόταν στο χάος εάν εκλεγόταν αριστερή κυβέρνηση, αλλά τώρα φαίνεται ότι “ο Τσίπρας μαζί με τις άλλες χώρες του ευρώ μπορούν να επεξεργαστούν ένα σκεπτικό με το οποίο η χώρα του μπορεί να παραμείνει στη νομισματική ένωση”. Το μεγάλο ζήτημα, ωστόσο, αυτό του ελληνικού χρέους, παραμένει, τονίζει και υπενθυμίζει ότι οι εταίροι αποκλείουν ενδεχόμενο “κουρέματος”.

http://www.press-gr.com/

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και ο Μπόμπολας στο Ποτάμι



του Κώστα Βαξεβάνη
Ο διάβολος λένε κρύβεται στις λεπτομέρειες. Έτσι θα μπω στον διαβολικό πειρασμό, έστω και να δεν αξίζει ίσως τον κόπο, να μιλήσω για τις λεπτομέρειες που κρύβονται ή δεν φαίνονται στην ανακοίνωση που έβγαλε το Ποτάμι για τον κακό Βαξεβάνη που τόλμησε να γράψει για το καθάριο Ποτάμι.
Από την περίοδο εμφάνισης του Ποταμιού δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα ως πρωτοβουλίες που προκάλεσαν το κοινωνικό ενδιαφέρον. Πιο ξεχωριστές οι selfies των βουλευτών του γλυκού νερού στη Βουλή, η επίσκεψη του Σταύρου Θεοδωράκη και η φωτογράφισή του -βεβαίως βεβαίως -ως «αγρότης μόνος ψάχνει» και ο εγκλεισμός του στο ασανσέρ της Βουλής που έγινε είδηση. Να λοιπόν τώρα που το Ποτάμι απευθύνεται στην κοινή γνώμη για το πρόσωπό μου και συγκεκριμένα γιατί το site μου έγραψε πως η πρώτη Κοινοβουλευτική ερώτηση του Ποταμιού είχε άρωμα Μπόμπολα. Πάμε λοιπόν στις λεπτομέρειες.
Λεπτομέρεια πρώτη. 
Δεν έγραψε το site μου, αλλά δεκάδες site της χώρας, πράγμα που φαντάζομαι δεν είναι τυχαίο. Αν ένα κόμμα κάνοντας μια ερώτηση ταυτίζεται αυτόματα με ένα συμφέρον, ακόμη και άδικα, τότε πρέπει να αναρωτηθεί για την εικόνα που δίνει για τις σχέσεις του με τα συμφέροντα
Λεπτομέρεια δεύτερη
Δεν έγραψα εγώ το ρεπορτάζ-άρθρο, αλλά το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον ως αναγνώστης. Συνήθως ό,τι γράφω τα υπογράφω. Αν θυμάται το Ποτάμι, έχω γράψει ολόκληρο τεύχος για τον Σταύρο Θεοδωράκη που αφορούσε από το ναρκισσισμό του και την πολιτική του ρηχότητα ως τις στημένες εκπομπές, αλλά δεν απάντησε.
Λεπτομέρεια τρίτη
Πράγματι ο Νίκος Χουντής είχε κάνει και αυτός ερώτηση για τον αμαρτωλό ΧΥΤΑ της Μαυροράχης, δηλώνοντας μάλιστα πως η χωροθέτηση του έργου και η κατασκευή ήταν άθλια.Αν δεν κάνω λάθος πρόκειται για μια κατασκευή της εταιρείας ΑΚΤΩΡ. Αυτή η χωροθέτηση και η κακή κατασκευή έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αλλά φαντάζομαι  αυτές οι λεπτομέρειες και αν είναι διαβολικές, αφού εμπεριέχουν το όνομα του κυρίου και Θεού των κατασκευών. Και των πολιτικών κατασκευών συμπεριλαμβανομένων
Λεπτομέρεια τέταρτη
Πραγματικά και ο Σύριζα έχει κάνει ερώτηση για τον ΧΥΤΑ, θέτοντας θέμα ανατροπής του Περιφερειακού Σχεδιασμού της Κεντρικής Μακεδονίας. Το Ποτάμι και οι βουλευτές του αντιθέτως ζητούν την ολοκλήρωση του Περιφερειακού Σχεδιασμού. Δεν γνωρίζω, αλλά φαντάζομαι κατά τα πρότυπα της ολοκλήρωσης του Σχεδιασμού της Δυτικής Μακεδονίας όπου τη διαχείριση των σκουπιδιών ανέλαβε (τάξτε μου) ο Μπόμπολας
Λεπτομέρεια πέμπτη και επί προσωπικού
Ο κύριος Παναγιώτης Καρκατσούλης, ψευδεπίγραφος «καλύτερος δημόσιος υπάλληλος του κόσμου» ο οποίος ανέλαβε την ευθύνη απάντησης στο πρόσωπό μου, μάλλον κινείται από κεκτημένη ταχύτητα που προέρχεται από τη συναναστροφή με τους Μουρούτηδες στα υπόγεια του Μαξίμου όπου υπηρετούσε όχι ως καλύτερος υπάλληλος αλλά ως κομματικός υπάλληλος «με εντολή Σαμαρά» και για χάρη της ΝΔ.
Ο «βούρκος του εθνολαϊκισμού» τον οποίο ανάφερε μόνο και μόνο για να με συμπεριλάβει φαντάζομαι πως είναι μια δική του εικόνα πορείας από τα βουνά της βαθιάς συντήρησης  στον δέλτα του Μπόμπολα και του ΔΟΛ όπου και εκβάλει το Ποτάμι που αποφάσισε να καθαρθεί πολιτικά. Οπότε δεν με αφορά.
Αφού θέλησε το Ποτάμι να μιλήσει πολιτικά, να θυμίσω τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τις ερωτήσεις του στη Βουλή για τα εξοπλιστικά. Δεν θέλω να πω πως έκαναν την ερώτηση για το ΧΥΤΑ για να πιέσουν ώστε να φανεί αναγκαίο ένα σωτήριο έργο Μπόμπολα. Μπορούν ωστόσο για να μην δικαιώνουν τους καχύποπτους να κάνουν ερώτηση για τις κακοτεχνίες του ήδη υπάρχοντος έργο κατασκευής Μπόμπολα. Περιμένουμε
Και τώρα που κάνατε το πολιτικό σας χρέος ξαναγυρίστε στις ενασχόληση με τις selfies. Τα καταφέρνετε καλύτερα.

ΥΓ. Αν παρεμπιπτόντως σας ενδιαφέρει ο Κοινοβουλευτικός έλεγχος αγαπητοί του Ποταμιού, το HOT DOC που κυκλοφορεί την Πέμπτη αποκαλύπτει ποιοι ξεκοκάλισαν το ΕΣΠΑ. Θα κάνετε ερώτηση; Ή μήπως δεν αγγίζετε τον Μπόμπολα;

koutipandoras

Μαξίμου: Σημείο καμπής η συμφωνία, αλλά υπάρχουν και θέσεις που δεν συμφωνούμε



Για σημείο καμπής, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη, κάνει λόγο το Μέγαρο Μαξίμου, σχολιάζοντας την τετράμηνη παράταση και τη λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που συνοδεύει τη συμφωνία και η οποία εγκρίθηκε την Τρίτη από το Eurogroup. “Υπάρχουν και θέσεις με τις οποίες η κυβέρνηση δεν συμφωνεί”, σημειώνουν για τη συμφωνία, υπογραμμίζοντας ότι σε μια διαπραγμάτευση “πόσο μάλλον όταν δυνάμεις που έπρεπε να τη στηρίζουν, στάθηκαν με την απέναντι πλευρά, δεν μπορεί η μια πλευρά δεν μπορεί να επιβάλει το 100% των θέσεων της”.
Κυβερνητικές πηγές σημειώνουν πως “για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης σε επίσημα κείμενα καταγράφονται μια οικονομική λογική μακριά από τη μονολιθική λιτότητα, καθώς και η ανάγκη για αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής”. “Η μείωση του απαιτούμενου πλεονάσματος του προϋπολογισμού δίνει ανάσα στην κοινωνία και μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Μπορεί το βήμα που έγινε να είναι μικρό, αλλά είναι το πρώτο στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που πήγαιναν τα πράγματα μέχρι σήμερα”.
Όπως υπογραμμίζουν από το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση κατάφερε να ξεφύγει από την “παγίδα θανάτου” που είχαν στήσει διεθνείς και εγχώριες δυνάμεις της ακραίας λιτότητας, που είχαν ως στόχο την πολιτική εξόντωση εν τη γενέσει του ελληνικού αριστερού παραδείγματος, που δείχνει έναν εναλλακτικό δρόμο για όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, συνεχίζουν, “η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε το βασικό όρο “current program”, να ζητήσει δηλαδή παράταση του Μνημονίου”.
“Επέμεινε μέχρι τέλους στη βασική προγραμματική θέση της ότι δανειακή σύμβαση και Μνημόνιο είναι διαφορετικά πράγματα. Δεν πρόκειται για παιχνίδι με τις λέξεις. Πέρα από τον προφανή πολιτικό συμβολισμό που σχετίζεται με την εθνική αξιοπρέπεια, οι διατυπώσεις στα επίσημα κείμενα έχουν βαρύνουσα σημασία τόσο για το παρόν, όσο (κυρίως) για το μέλλον”, προσθέτουν.
Σχετικά με τη λίστα μεταρρυθμίσεων από το Μαξίμου υπογραμμίζουν πως “έχει σα θεμέλιο των ατζέντα της κυβέρνησης”. “Οικοδομείται δηλαδή πάνω στην αντίληψη ότι το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η διαχρονική φοροδιαφυγή των πλουσίων. Γι’ αυτό και κεντρικά σημεία της λίστας είναι η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, η θωράκιση τους απέναντι σε πολιτικές παρεμβάσεις, το κλείσιμο των «παραθύρων» της νομοθεσίας που επιτρέπουν τη φοροαποφυγή, το περιουσιολόγιο, κ.ά”, αναφέρουν.
Από την κυβέρνηση σημειώνουν πως με τη συμφωνία “ενταφιάζεται το περίφημο mail Χαρδούβελη-Σαμαρά, το πρόγραμμα δηλαδή νέων περικοπών και σκληρών μέτρων που σκόπευαν να εφαρμόσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αν κέρδιζαν τις εκλογές. Τώρα δεν θα έχουμε καμία νέα περικοπή στις συντάξεις, καμιά απόλυση στο Δημόσιο, καμία αύξηση των φορολογικών βαρών για τους φτωχούς και τους μεσαίους”.
Από το Μαξίμου επισημαίνουν πως στη συμφωνία που πέτυχε η κυβέρνηση περιέχεται μεγάλο μέρος του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. “Πέραν από τα μέτρα φορολογικής δικαιοσύνης, στα οποία ήδη έχουμε αναφερθεί, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε τη συμπερίληψη στη συμφωνία του προγράμματος για την ανθρωπιστική κρίση (που μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς να ανατραπεί η δημοσιονομική ισορροπία, χάρη στον «δημοσιονομικό χώρο που ανοίγει η μείωση του ελλείμματος). Επίσης, θα πρέπει να επισημανθούν τα μέτρα για τις συλλογικές συμβάσεις και την αύξηση του κατώτατου μισθού, που ανοίγουν το δρόμο για την ρύθμιση της αγοράς εργασίας κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, μετά από πέντε χρόνια άγριας, «τριτοκοσμικού» χαρακτήρα, απορρύθμισης”, αναφέρουν.
“Είναι προφανές ότι σε καμία διαπραγμάτευση η μια πλευρά δεν μπορεί να επιβάλει το 100% των θέσεων της –πόσο μάλλον όταν δυνάμεις που έπρεπε να τη στηρίζον, στάθηκαν με την απέναντι πλευρά… Κατά συνέπεια, στο κείμενο της συμφωνίας έχουν καταγραφεί και θέσεις με τις οποίες η κυβέρνηση δεν συμφωνεί. Στο διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει μέχρι την επίτευξη της τελικής συμφωνίας για τη διαμόρφωση ενός Συμβολαίου για την Ανάκαμψη και την Ανάπτυξη, θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να ενισχυθούν οι ελληνικές θέσεις. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά το πρώτο βήμα έγινε”, καταλήγουν.

tvxs

Η νομοθεσία για τα ΜΜΕ θα εφαρμοστεί, τέλος στις "τσάμπα" συχνότητες



Μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της ασυδοσίας στη λειτουργία των ελληνικών ΜΜΕ σκοπεύει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση, όπως αναφέρεται στη λίστα μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκε από το Eurogroup της Τρίτης.

Όπως αναγράφεται στην λίστα μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κυβέρνησης, αυτή δεσμεύεται να "ενεργοποιήσει άμεσα την τρέχουσα (και αδρανή) νομοθεσία που ρυθμίζει τα έσοδα των μέσων ενημέρωσης (έντυπων και ηλεκτρονικών), διασφαλίζοντας (μέσω κατάλληλων διαδικασιών) πως θα πληρώνουν στο κράτος σε τιμές αγοράς για τις συχνότητες που χρησιμοποιούν, και πως θα απαγορεύεται η συνεχιζόμενη λειτουργία μονίμως ζημιογόνων μέσων ενημέρωσης (χωρίς διαφανή διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης).

 http://left.gr

Η επιστολή του Διονύση Τσακνή στον Αλέξη Τσίπρα που τσακίζει κόκαλα


tsaknis_madata_321781215

Ο κ. Τσακνής απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα γράφει:

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ
Αγαπητέ Αλέξη
Δεν ανήκω στους κακόπιστους. Φιλύποπτος -λόγω και ηλικίας ίσως- μπορεί. Ανυποψίαστος ποτέ. Στο δίλημμα αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, απαντώ συνήθως, καλά πληροφορημένος αισιόδοξος και αφήνω πάντοτε το χρόνο ή τη ζωή που θα ‘λεγε κι ο Χαρίλαος να αποδείξει αν και κατά πόσο οι ελπίδες κι οι προσδοκίες δικαιώνονται ή αν μένουν φρούδες και ανεκπλήρωτες.
Ο πήχυς, μπήκε ψηλά και σε μια περίπτωση διάψευσης, η πτώση γίνεται πιο επώδυνη. Πτώση που αφορά στη συλλογική απογοήτευση και στην επαναδιατύπωση μιας επικίνδυνης γενίκευσης: «Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι».
Δάκρυσα, όταν μετά την ορκωμοσία σου ως πρωθυπουργού, πήγες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής για να αποτίσεις φόρο τιμής στους 200 κομουνιστές- θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας.
Συμμερίστηκα τη συγκίνησή σου στην τελευταία αποστροφή του λόγου σου, στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής σου, παρά το ότι τις βρήκα στο σύνολό τους μικρότερες των προσδοκιών μου.
Χαιρέτησα τη δήλωσή σου για τις κόκκινες γραμμές που θα έθετες στους με ιταμό τρόπο συμπεριφερόμενους συνομιλητές σου.
Χάρηκα την απάντησή σου στο φερέφωνο των δανειστών, που σ’ επισκέφτηκε στο γραφείο σου τη δεύτερη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σου. Νταής σε μπλουμ –αν δεν κάνω λάθος στο όνομά του.
Και δεν ήμουν μόνος! Εκατομμύρια άνθρωποι σ΄ αυτόν τον τόπο, αισθάνθηκαν έστω μια ανάταση, ανεξαρτήτως αν σε στήριξαν εκλογικά, ή αν πίστεψαν στο σύνολο των δεσμεύσεών σου.
Μια φωνή επιτέλους, ένα όχι, που δε θα μείνει απλώς, στη φραστική διατύπωση, αλλά θα πάρει σάρκα και οστά στα έργα.
Σύντροφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου πιο άθλια ελληνικά. Έμοιαζε σα να είχα βάλει το κείμενο της συμφωνίας στο google translator.
Θυμήθηκα τα διαφημιστικά μηνύματα παγίδες, που δεχόμαστε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο: «Χαιρετισμούς, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας συνδέεται με τον αριθμό των εισιτηρίων: 5647. Έχετε στρατολογήσειως δικαιούχος για μια προσωπική δωρεά, από την κα Έβελυν Ήρα Curry απαντήσει αμέσως για περισσότερες πληροφορίες.»
Τέτοιο ακριβώς.
Προτίμησα λοιπόν, παρά το ότι δεν κατέχω την Αγγλική τόσο καλά όπως η κα Παναρίτη ή ο κ. υπουργός περί τα οικονομικά, να το διαβάσω απ το πρωτότυπο. Κατάλαβα περισσότερα!
Αποκλείω εκ προοιμίου τέτοια αμορφωσιά στο οικονομικό επιτελείο. Προφανώς και άλλοι λόγοι πρυτάνευσαν, όσον αφορά στην ασάφεια της μετάφρασης του κειμένου, δεδομένου ότι όλοι οι ιθαγενείς αυτού του τόπου δεν γνωρίζουν φαρσί την γλώσσα των επιτρόπων και των ανά την υφήλιο σπουδαγμένων υπουργών και των παρατρεχάμενών τους.
Όχι, δε θα αναλύσω τα άρθρα της συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε θα προσπαθήσω να βρω τι κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις, όσο κι αν η πρόκληση για ομοιοκαταληξία (λόγω διαστροφής του επαγγέλματος) με ωθεί. Το έκαναν άλλοι και με περισσή επάρκεια. Άσκοπο να επαναλαμβάνει κανείς το προφανές.
Διότι, βλέπουμε πως οι δανειστές, κέρδισαν κατά κράτος στην πρόσφατη σύνοδο η δε περίφημη λίστα με τις θέσεις της Ελλάδας μοιάζει με εκπτωτικό κουπόνι. Δεν είναι άλλωστε, τυχαία η χαρά των αποδεκτών της. Των θεσμών δηλαδή και … λέγε με Τρόικα –αν με εννοείς.
Ούτε καν για τις 85 καθαρίστριες δεν υπήρξε τόλμη! Οπότε, ας μη μιλήσουμε καλύτερα ούτε για την προστασία της πρώτης κατοικίας απ’ τα Τραπεζιτικά γεράκια, ούτε για τις 100 δόσεις σε εφορία και ταμεία, ούτε για τα 3000.000 νοικοκυριά, που μετετράπησαν σε κάποια…
Πολλώ δε μάλλον για τις συντάξεις, τους μισθούς, τους εργαζόμενους στην πρώην ΕΡΤ, την επαναπρόσληψη των οποίων είχατε κάνει προεκλογική σας σημαία.
Διακινδυνεύοντας τον χαρακτηρισμό του πολιτικά αφελούς, λέω, ότι θα μπορούσα να αποδεχτώ τους συμβιβασμούς (θα συμφωνούσα και με πιο ακραίους χαρακτηρισμούς) ως μέρος ενός σχεδίου που στόχο έχει να επιρρίψει στους Ευρωπαίους εκβιαστές την ευθύνη σε ένα μελλούμενο ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις και να δικαιώσει εν τέλει, μια καλά προετοιμασμένη ρήξη. To good to be true που θα έλεγαν στη γηραιά Αλβιώνα. Όμως, έστω και ως υπόθεση εργασίας, το κρατώ.
Τέσσερις μήνες ζητήσατε; Τέσσερις και εκατόν τέσσερις θα είμαστε δίπλα κι απέναντί σας, ίσκιος σας και κριτής σας, με κουβέντες καθαρές, χωρίς φιοριτούρες και νεολογισμούς. Και τότε η ζωή θα δείξει και θα δείξει με τρόπο απόλυτα σαφή και εκκωφαντικό συνάμα.
Σύντροφοί μου της κομουνιστικής Αριστεράς.
Προσπερνάω τον εύκολο χαρακτηρισμό –που ήδη ακούω στ’ αφτιά μου- περί πολιτικής αφέλειας που τάχα με διακατέχει. Ως κομουνιστής όμως, προσπαθώ πάντα να βρω τη χαραμάδα και να τη μετατρέψω σε ρήγμα. (Σας θυμίζει κάτι αυτή η φράση σύντροφοι; Δεν είναι δική μου πάντως.)
Παρατηρώντας τις διαθέσεις του κόσμου, ακόμα και το θυμικό του, επιδιώκω να το μεταβάλλω σε συνειδητή στάση, δίνοντας στο συναίσθημα την πολιτική του διάσταση, μετατρέποντάς το δηλαδή, σε συνειδητό. (Ούτε αυτή η διατύπωση είναι δική μου, αν σας θυμίζει κάτι).
Δεν ήταν επαναστάτες με θεωρητική κατάρτιση οι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες που γύρισαν τα όπλα τους στους στρατηγούς το ’17 στη Ρωσία. Απελπισμένοι άνθρωποι του λαού ήταν, αφελείς και πλανεμένοι ίσως μέχρι πρότινος, που χάρις στη δουλειά των ελάχιστων μπολσεβίκων, μεγαλούργησαν και έγραψαν ιστορία.
Κι ας μην ξεχνάμε: Το 36% του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν όπως θα θέλαμε ίσως, εντολή για ρήξη. Το γεγονός ότι μπορεί όχι μόνο το 36 αλλά και το υπόλοιπο 64 να μετατραπεί σε τέτοια, καθόλου δεν αποκλείεται μέσα σε συνθήκες έντασης της ταξικής πάλης. Η προηγούμενη παράγραφος, προς επίρρωση των ισχυρισμών μου.
Game over δηλαδή; Το σίγουρο είναι πως το παιχνίδι θα έχει οριστικά κριθεί σε βάρος μας, αν σταυρώσουμε τα χέρια, σταυρώνοντας παράλληλα συλλήβδην και μια κυβέρνηση καθόλου ομοιογενή, όσον αφορά τουλάχιστον, στην πολιτική προέλευση του καθενός υπουργού ξεχωριστά.
Το θέμα δεν είναι να χειροκροτήσουμε αυτάρεσκα τους εαυτούς μας, σε περίπτωση μιας οριστικής υπαναχώρησης, (όσο κι αν αυτή διαφαίνεται) αλλά να συμβάλλουμε έτσι ώστε να την αποτρέψουμε. Κι αυτό θα γίνει στους δρόμους και τις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και πολιτικής ζύμωσης. Αυτό απαιτεί η σημερινή συγκυρία.

Διονύσης Τσακνής

 http://arouraios.gr

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Εγκρίθηκε η ελληνική λίστα των μεταρρυθμίσεων



Την έγκριση του Eurogroup έλαβε η ελληνική λίστα μεταρρυθμίσεων.
Μετά την ολοκλήρωση του σημερινού Συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών που πραγματοποιήθηκε με τηλεδιάσκεψη, το Eurogroup έδωσε το πράσινο φως στην Αθήνα για την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης.
Οι 18 υπουργοί ενέκριναν τη λίστα μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κυβέρνησης, όπως αυτή διαμορφώθηκε στην επιστολή Βαρουφάκη.

Ανακοίνωση Eurogroup: “Επαρκώς περιεκτική η ελληνική λίστα”
“Ο κατάλογος των μέτρων είναι επαρκώς περιεκτικός ώστε να αποτελέσει αξιόπιστο σημείο εκκίνησης για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης”, σημειώνεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Eurogroup μετά το πέρας της σημερινής τηλεδιάσκεψης.
 Αφού δόθηκε το πράσινο φως στην ελληνική λίστα μεταρρυθμίσεων που έστειλε η κυβέρνηση Τσίπρα, το Eurogroup με ανακοίνωσή του σημειώνει τα εξής:
«Το Eurogroup συζήτησε σήμερα τον πρώτο κατάλογο μεταρρυθμίσεων που παρουσίασαν οι ελληνικές αρχές στη βάση της τρέχουσας συμφωνίας, η οποία θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς το αργότερο μέχρι τέλος Απριλίου.
Οι θεσμοί μας έδωσαν την πρώτη τους εκτίμηση σύμφωνα με την οποία θεωρούν ότι ο κατάλογος των μέτρων είναι επαρκώς περιεκτικός ώστε να αποτελέσει αξιόπιστο σημείο εκκίνησης για την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Ως εκ τούτου συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε με τις εθνικές διαδικασίες με στόχο την επίτευξη τελικής απόφασης της παράτασης έως και 4 μήνες της Κύριας Συμφωνίας Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της Ελλάδας.
Καλούμε τις ελληνικές αρχές να αναπτύξουν και να διευρύνουν περαιτέρω τον κατάλογο των μεταρρυθμιστικών μέτρων με βάση την υπάρχουσα συμφωνία σε στενό συντονισμό με τους θεσμούς προκειμένου να καταστεί εφικτή η ταχεία και επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης.»

koutipandoras

Και η νέα ΕΡΤ μέσω Digea ;;


υμηττόςΚεραίες

Η επάνοδος της ΕΡΤ ως δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει να αντιμετωπίζει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα, την απουσία τεχνικού δικτύου εκπομπής σήματος. 
Όπως είναι γνωστό η ΝΕΡΙΤ εκπέμπει το τηλεοπτικό σήμα των καναλιών της μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας της Digea πληρώνοντας για αυτό το λόγο περί το ένα εκατ. ευρώ το χρόνο. Πλήρωνε επίσης τη Forthnet για τη δορυφορική μεταφορά του σήματος της στους πομπούς διέθετε σε ορισμένα σημεία της χώρας. Μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ Α.Ε, το υπουργείο Οικονομικών και ο Γκίκας Μαναλης με τη βοήθεια των στελεχών της πρώην ΕΡΤ που προσλήφθηκαν ως «συμβασιούχοι» κατέστρεψαν κυριολεκτικά το δίκτυο εκπομπής του τηλεοπτικού σήματος. Το δίκτυο των 1.020 και πλέον πομπών και αναμεταδοτών που διέθετε η ΕΡΤ Α.Ε σε όλη τη χώρα, μετατράπηκε σε «άχρηστο» υλικό που έγινε βορρά κλεφτών στα βουνά και τα κέντρα εκπομπής. Παράλληλα είχαν εκπέσει οι διαγωνισμοί που βρίσκονταν σε εξέλιξη για την προμήθεια ψηφιακών πομπών. Έτσι χωρίς προσωπικό τεχνικών υπαλλήλων και χωρίς πομπούς, η διοίκηση της ΝΕΡΙΤ υπέγραψε τη χρυσοφόρο σύμβαση με τη Digea η οποία μετατράπηκε σε μοναδικό πάροχο δικτύου στη χώρα!
Η εταιρεία των ιδιωτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας ανέλαβε με το αζημίωτο να μεταφέρει το ψηφιακό σήμα της ΝΕΡΙΤ σε μόλις 156 κέντρα εκπομπής σε όλη τη χώρα. Με αυτό τον τρόπο η ΝΕΡΙΤ που για το νόμο είναι υποχρεωμένη να καλύπτει το σύνολο της γεωγραφίας της χώρας, αδυνατεί να το κάνει. Το πρόβλημα αυτό θα κληρονομηθεί εκ των πραγμάτων στη νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση που θα πρέπει αφενός να παραλάβει από τις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών το σύνολο των κέντρων εκπομπής σε όλη τη χώρα και αφετέρου να προβεί σε νέους διαγωνισμούς για την προμήθεια ψηφιακών πομπών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διαγωνισμός που είχε ανακοινώσει η ΝΕΡΙΤ πριν τρεις μήνες, αναβλήθηκε και δεν ανακοινώθηκε νέος. Με αυτό τον τρόπο η σύμβαση με τη Digea που υπεγράφη ως τον Μαϊο του 2015 θα πρέπει να ανανεωθεί

mediatvnews.g

Γκάλμπρεϊθ: Γιατί η Ελλάδα κέρδισε και η Γερμανία υπαναχώρησε


Ο έγκριτος Βρετανός οικονομολόγος «διαβάζει σωστά την ελληνική συμφωνία»

Πολλά διεθνή μέσα έκαναν λόγο για νίκη της Γερμανίαw και ήττα της Ελλάδας μετά τη συμφωνία στο Eurogroup της Παρασκευής. Την άποψη αυτή αντικρούει ο έγκριτος οικονομολόγος και σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη, καθηγητής Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Διαβάζοντας σωστά την ελληνική συμφωνία», που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα Social Europe.
Περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο τα διεθνή μέσα κάλυψαν την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και εταίρων στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, ο Γκάλμπρεϊθ κάνει λόγο για δημοσιεύματα χωρίς λεπτομέρειες, ανυπόγραφα και χωρίς διασταύρωση που περιγράφουν τη συμφωνία ως υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ και νίκη της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Όπως εξηγεί όπως ο ίδιος «δεν υπήρχε συμφωνία για μια δανειακή συμφωνία που θα μπορούσε να απελευθερώσει πλήρως τα χέρια της Ελλάδας». «Οι δανειακές συμφωνίες έρχονται με όρους» γράφει και σημειώνει ότι οι επιλογές για την ελληνική κυβέρνηση ήταν συμφωνία με όρους, ή καμία συμφωνία με κανέναν όρο. Συνεχίζοντας ο Γκάλμπρεϊθ τονίζει ότι η συμφωνία έπρεπε να κλείσει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου που λήγει η στήριξη των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέχθηκε για να βγάλει την Ελλάδα από την Ευρώπη. Για να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις λοιπόν, η σχέση Αθήνας και Ευρώπης θα έπρεπε να παραταθεί κατά έναν τρόπο αποδεκτό κι από τις δύο πλευρές», υπογραμμίζει ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ.
Ο καθηγητής αναλύει τις λεξιμαχίες Αθήνας – Βρυξελλών και εστιάζει την προσοχή σε δύο όρους.  Κατά τον Γκάλμπρεϊθ η φράση επέκταση της «Master Financial Assistance Facility Agreement» που χρησιμοποιήθηκε είναι ακόμα καλύτερη από την λιγότερο προβληματική φράση «επέκταση της δανειακής σύμβασης» που πρότεινε αρχικά η ελληνική πλευρά, καθώς «με λίγα λόγια η MFFA επεκτείνεται αλλά οι όροι αναθεωρούνται». Πολύ σημαντική είναι επίσης κατά τον Βρετανό καθηγητή ο όρος «arrangement» που σημαίνει «συμφωνία».
Για να εξηγήσει το γιατί ο Βρετανός καθηγητής παραθέτει ένα απόσπασμα από τη συμφωνία που λέει τα εξής:
«Στόχος της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης, βάσει και της νέας συμφωνίας και μέσω της χρήσης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευελιξίας που υπάρχει και την συμφωνήσαμε από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Μέσω αυτής της επέκτασης προσφέρεται χρόνος-γέφυρα για διαπραγματεύσεις για πιθανή επικείμενη συμφωνία, μεταξύ Ελλάδας, Eurogroup και θεσμών. Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη σειρά μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα βασίζονται στο τρέχον πρόγραμμα έως τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα καταθέσουν μία πρώτη άποψη για το εάν τα μέτρα αυτά θα αποτελέσουν μία καλή αρχή προκειμένου να υπάρξει επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
«Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να βρείτε μια ακλόνητη δέσμευση σε αυτούς τους όρους και προϋποθέσεις του "τρέχοντος προγράμματος" σε αυτό το κείμενο, καλή σας τύχη! Δεν υπάρχει. Επομένως, όχι η τρόικα δεν μπορεί να έρθει στην Αθήνα και να παραπονεθεί για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών» γράφει χαρακτηριστικά ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ.
Ένας άλλος όρος της συμφωνία που απασχολεί τον σύμβουλο του Έλληνα υποουργού Οικονομικών, είναι ο «Memorandum of Understanding» που υπεγράφη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αναφερόμενος στο γνωστό σε όλους «μνημόνιο» ο Βρετανός καθηγητής Οικονομίας σημειώνει ότι δεν είναι όλα παράλογα όσα αναγράφονται σε αυτό το κείμενο καθώς αντανακλούν τους ευρωπαϊκούς όρους και κανόνες. «Δεν ήταν τόσο δύσκολο για την νέα κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεσμεύεται στο 70% του Μνημονίου λοιπόν», επισημαίνει.
Ο κ. Γκάλμπρεϊθ επαναλαμβάνει τη ρητορική της κυβέρνησης ότι δεν είναι κάθετα αντίθετη στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά διαφωνεί με αυτές που εγκαθιστούν μονοπώλια ή αυτές που έγιναν βιαστικά και δεν απέφεραν έσοδα.
Στη συνέχεια του άρθρου του τοποθετείται επίσης απέναντι στις αιτιάσεις ότι η κυβέρνηση υποσχόταν εφαρμογές κεϋνσιανών πολιτικών εξηγώντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα στην Ελλάδα και επομένως αυτού του είδους οι πολιτικές δεν ήταν ποτέ στο τραπέζι, καθώς θα απαιτούσαν για την εφαρμογή τους έξοδο στο εθνικό νόμισμα
Στη συνέχεια, ο διάσημος Βρετανός οικονομολόγος σχολιάζει «τις κακές γλώσσες» που θέλουν τους Τσίπρα και Βαρουφάκη, να λειτούργησαν υπερφίαλα ζαλισμένοι από τη μεγάλη εκλογική νίκη. «Ο Τσίπρας δεν το κάνει αυτό. Και ο Βαρουφάκης το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν συναντηθήκαμε στο υπουργείο Οικονομικών ήταν "καλωσήρθες στο δηλητιριασμένο δισκοπότηρο"», αποκαλύπτει χαρακτηριστικά.
Αποκρούοντας τα επιχειρήματα που κάνουν λόγο για νίκη της Γερμανίας, ο Γκάλμπρεϊθ βλέπει στην εξέλιξη των συνομιλιών υπαναχώρηση από τη γερμανική πλευρά. ¨οπως υποστηρίζει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν αυτός που έκανε πίσω την Παρασκευή μετά τη δημόσια διαφωνία του αντικαγκελάριου της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ για την εσπευσμένη απόρριψη της ελληνικής πρότασης και το τηλεφώνημα Μέρκελ-Τσίπρα που ακολούθησε. «Μπορεί οι κινήσεις να ήταν χορογραφημένες» γράφει αλλά στο τέλος ήταν ο Σόιμπλε που έκανε ένα βήμα πίσω.
Αναφερόμενος στην αιτία που οδήγησε σε μία συμφωνία υπέρ της ελληνικής πλευράς, ο καθηγητής εκτιμά ότι αυτή ήταν η επίκληση της λογικής και το γεγονός ότι στο τέλος η Μέρκελ επέλεξε να μην είναι η ηγέτης που θα ευθύνεται για τη ρήξη της Ευρώπης.
«Σύντομα θα υπάρξουν νέα μέτωπα στην Ευρώπη, στην Ισπανία, ίσως στην Ιρλανδία και στη συνέχεια στην Πορτογαλία, χώρες οι οποίες έχουν εκλογές μπροστά τους. Δεν είναι πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να καταρρεύσει ή να λυγίσει στις διαπραγματεύσεις και με το πέρασμα του χρόνου ο σκοπός της μανούβρας που κερδήθηκε σε αυτή την πρώτη αψιμαχία θα γίνει πιο ξεκάθαρος. Σε ένα χρόνο από τώρα το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα» καταλήγει ο Γκάλμπρεϊθ.

tvxs

Η λίστα μεταρρυθμίσεων προς τους εταίρους



Η λίστα των μεταρρυθμίσεων θα σταλεί σήμερα το πρωί στους ΥΠΟΙΚ του Eurogroup, ενώ το απόγευμα θα υπάρξει τηλεδιάσκεψη. Στις 12 το μεσημέρι της Τρίτης θα υπάρξει συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου


Όπως τονίζουν πηγές του Μεγάρου μαξίμου, η διαρροή μέρους του κειμένου που θα αποσταλεί αύριο στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup είναι αποσπασματική και λανθασμένη. Όπως επισημαίνουν, στη λίστα των μεταρρυθμίσεων περιλαμβάνονται τα εξής:
  1. Ολόκληρος ο πρώτος πυλώνας της Θεσσαλονίκης που αφορά το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
  2. Μεγάλο μέρος του δεύτερου πυλώνα που αφορά την άρση της καταστολής της πραγματικής οικονομίας με άμεση προτεραιότητα στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, των κόκκινων δανείων καθώς και το σταμάτημα πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
  3. Στη λίστα υπάρχουν όλες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της ελληνικής κυβέρνησης του τέταρτου πυλώνα της Θεσσαλονίκης, όπως:
    1. Δίκαιο φορολογικό σύστημα
    2. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής
    3. Καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς
    4. Πάταξη λαθρεμπορίου (ιδιαίτερα σε καύσιμα και καπνό).
    5. Ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα –μείωση της γραφειοκρατίας
  4. Στη λίστα γίνεται αναφορά στις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά με αναφορά στις συλλογικές  συμβάσεις και διαπραγματεύσεις.
  5. Επίσης δεν  γίνεται αναφορά στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, αλλά στη να συμφωνία Γκουρία – Τσίπρα για τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που έχει ανάγκη η χώρα.
  6. Τέλος δεν γίνεται αναφορά  σε επαναπρόσληψη απολυμένων στο Δημόσιο, διότι όπως ο αρμόδιος υπουργός έχει δηλώσει,  αυτό θα ενταχθεί στις ήδη προγραμματισμένες προσλήψεις που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό.
Η λίστα των μεταρρυθμίσεων θα σταλεί το πρωί της Τρίτης στους ΥΠΟΙΚ του Eurogroup, ενώ το απόγευμα θα υπάρξει τηλεδιάσκεψη. Επίσης σήμερα Τρίτη θα υπάρξει συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου στις 12:00.

 http://left.gr

Σοβιετική Ενωση 1985, ευρωζώνη 2015


Μικρό καλάθι

του Τάσου Παππά
Τηρουμένων των αναλογιών και με μπόλικη δόση αυθαιρεσίας, μπορούμε να ισχυριστούμε πως η σημερινή κατάσταση στην ευρωζώνη θυμίζει τη Σοβιετική Ενωση τη δεκαετία του 1980.
Το σοβιετικό καθεστώς παρουσίαζε σημάδια βαριάς κόπωσης, είχε χάσει προ πολλού την αίγλη του όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά παντού στον κόσμο, και η ηγετική ομάδα του κόμματος βρέθηκε μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα: Συνεχίζουμε να πορευόμαστε με τον ίδιο τρόπο και όσο αντέξουμε ή προσπαθούμε να αλλάξουμε προωθώντας κάποιες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα που θα εξωραΐζουν την εικόνα της χώρας, θα βελτιώνουν κάπως τα πράγματα για τους πολίτες, θα δίνουν χώρο και σε άλλες δυνάμεις να εκφραστούν, αλλά δεν θα θίγουν τις βάσεις πάνω στις οποίες ακουμπά το σύστημα, δηλαδή τα πέδιλα του σπιτιού όπως είχε πει ο Χ. Φλωράκης σε μια ανάλογη, κρίσιμη για το κόμμα του, στιγμή;
Η σκληροπυρηνική πτέρυγα της σοβιετικής νομενκλατούρας υπό τον Λιγκατσόφ υποστήριζε ότι οποιαδήποτε χαλάρωση στην οικονομία και τους θεσμούς θα προκαλούσε παρενέργειες, θα απελευθέρωνε φυγόκεντρες τάσεις που δεν θα ήταν δυνατόν να ελεγχθούν και θα έθετε σε αμφισβήτηση τις σταθερές του οικοδομήματος. Αγωνίστηκε με φανατισμό να μη συμβεί αυτό. Εχασε στα όργανα του κόμματος και του κράτους.
Από την άλλη πλευρά, οι εκσυγχρονιστές υπό τον Γκορμπατσόφ πίστευαν ότι το σύστημα σηκώνει μεταρρυθμίσεις, ότι έχει την ικανότητα να απορροφήσει τους κραδασμούς και να ενσωματώσει τις ελεγχόμενες από τα πάνω τομές, με άλλα λόγια ότι μπορεί να καλλωπιστεί και να μεταμφιεστεί χωρίς όμως να κινδυνεύσει.
Κέρδισαν την εσωκομματική μάχη. Προσπάθησαν με ενέσεις δημοκρατίας (περεστρόικα) και διαδικασίες διαφάνειας (γκλάσνοστ) να πετύχουν τον στόχο τους. Σήμερα ξέρουμε ότι δίκιο είχε ο ηττημένος Λιγκατσόφ. Αυτό που φοβόταν συνέβη. Ο άνεμος αλλαγής που μπήκε από τη χαραμάδα γρήγορα απλώθηκε παντού και διέλυσε μέσα σε λίγα χρόνια κάθε αντίσταση. Ακόμη και ένα πραξικόπημα που εκδηλώθηκε με καθυστέρηση.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα κλειστά συστήματα δεν είναι μεταρρυθμίσιμα. Είτε καταρρέουν υπό το βάρος των αποτυχιών τους είτε σαρώνονται από δυνάμεις που μπαίνουν δυναμικά στο προσκήνιο. Το ερώτημα «Ποια θα ήταν η εξέλιξη αν την περίοδο εκείνη κατίσχυαν στην ΕΣΣΔ οι συντηρητικοί;» δεν είναι δυνατόν να απαντηθεί. Ενδεχομένως να παρατεινόταν ο βίος του υπαρκτού «σοσιαλισμού», όχι όμως για πολύ ακόμη.
Στον ρόλο του Λιγκατσόφ είναι σήμερα ο Σόιμπλε. Ο, κατά Βαρουφάκη, διανοούμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας (διάβαζε της ευρωζώνης), ξέρει πολύ καλά ότι το μοντέλο που υπηρετεί δεν μεταρρυθμίζεται.
Η διατηρείται ως έχει με μερικές ήσσονος σημασίας τροποποιήσεις που θα δίνουν την εντύπωση ότι είναι ευπροσάρμοστο, αλλά δεν θα απειλούν τη συνοχή του ή ανατρέπεται. Θεωρεί εχθρική κάθε πρόταση που δεν συνάδει με την κυρίαρχη γερμανική αντίληψη και κάνει τα πάντα προκειμένου να μην αμφισβητηθεί στον πυρήνα του, γιατί τότε θα κλονιστούν οι ισορροπίες και έτσι δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να μείνει η χώρα του σε μια συλλογικότητα όπου οι συσχετισμοί θα είναι αρνητικοί γι’ αυτήν.
Η Γερμανία ευνοείται και οικονομικά και πολιτικά από τη διαιώνιση της παρούσας κατάστασης. Οι επιχειρήσεις της κερδίζουν από την κρίση γιατί δανείζονται με μικρότερα επιτόκια σε σχέση με τις ανταγωνιστικές επιχειρήσεις των άλλων κρατών της ευρωζώνης, τα πλεονάσματά της (για τα οποία δεν έχει τιμωρηθεί, όπως επιτάσσουν οι ιερές κατά τα άλλα συνθήκες και συμφωνίες) οφείλονται στα ελλείμματα των άλλων χωρών, συγκεντρώνει σχεδόν τζάμπα το χρήμα που κυκλοφορεί λόγω της ασφάλειας που προσφέρουν τα κρατικά ομόλογα της, μαζεύει φτηνό επιστημονικό προλεταριάτο από τις χειμαζόμενες χώρες του Νότου, πιέζοντας ασφυκτικά για ιδιωτικοποιήσεις ανοίγει τον δρόμο στις μεγάλες γερμανικές εταιρείες να αποσπάσουν φιλέτα των χρεωμένων κρατών σε εξευτελιστικές τιμές και ταυτοχρόνως κραδαίνοντας τις συμφωνίες για το έλλειμμα και το χρέος –αυτές που δεν πρέπει να επηρεάζονται από εκλογικά αποτελέσματα, όπως λένε Γιούνκερ και οι λοιποί θεματοφύλακες της ευρωπαϊκής ιδέας– εξαναγκάζει τις κυβερνήσεις να χορεύουν στον ρυθμό που τους χτυπάει διαφορετικά θα έρθει η χρεοκοπία.
Αν υπάρχει κάποια βάση στην αναλογία τότε μπορούμε να οδηγηθούμε στην εκτίμηση πως η ευρωζώνη θα έχει την τύχη της Σοβιετικής Ενωσης; Ισως.
Ωστόσο, το τι θα γίνει στη συνέχεια είναι αδύνατον να προβλεφθεί.
Οι εξεγέρσεις δεν διατάζονται. Προκύπτουν από κρίσεις και η έκβασή τους είναι αβέβαιη.

efsyn

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Tώρα πυροβολούμε και τις εκεχειρίες;



Tvxs Άποψη  Του Στέλιου Κούλογλου
Tην Παρασκευή το πρωί, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το κρίσιμο Eurogroup, το Spiegel φιλοξενούσε ένα μεγάλο ρεπορτάζ με τίτλο «Τι θα γίνει αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ». Το άρθρο του γερμανικού περιοδικού ξεκινούσε με την πληροφορία ότι τα ανώτατα στελέχη σε μια μεγάλη γερμανική τράπεζα είχαν πάρει μέρος, μόλις δύο μέρες πριν, σε  μια έκτακτη, μυστική άσκηση για την περίπτωση του Grexit.
Όπως συχνά συμβαίνει με το συγκεκριμένο έντυπο, η διαρροή της πληροφορίας μπορεί να προερχόταν από κυβερνητικούς κύκλους με στόχο τον εκφοβισμό της ελληνικής πλευράς. Όμως παράλληλα με ανάλογα δημοσιεύματα, είχαμε τον ίδιο τον Γερμανό υπουργό Β. Σόιμπλε να ειρωνεύεται δημοσίως τον «καθηγητή» Έλληνα συνάδελφο του, περιστατικό χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του eurogroup και σπάνιο στα διπλωματικά χρονικά.
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι, ενώ οι παράλληλες προειδοποιήσεις και κινήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και το κλίμα που είχε διαμορφωθεί θα οδηγούσαν, αν το ίδιο βράδυ στο eurogroup δεν επιτυγχανόταν συμφωνία, σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις που θα εκδηλώνονταν στις ελληνικές τράπεζες την Τρίτη το πρωί και τις επόμενες ημέρες.
Παρότι λοιπόν είχε βρεθεί με το μαχαίρι στο λαιμό, η ελληνική πλευρά κατάφερε να πετύχει μια συμβιβαστική συμφωνία, κλείνοντας ένα πρώτο κύκλο ενεργειών που απέφερε, μόλις σε ένα μήνα, πολύ θετικά αποτελέσματα:
Πρώτον το ελληνικό ζήτημα τέθηκε για πρώτη φορά δε διεθνές επίπεδο, προκαλώντας ρωγμές στο πανευρωπαϊκό στρατόπεδο της λιτότητας και ξεσηκώνοντας, από την Ισπανία μέχρι και την Αυστραλία, ένα χωρίς προηγούμενο κύμα συμπαράστασης για την Ελλάδα. Αν στα προηγούμενα προστεθεί και η ψυχική ανάταση των Ελλήνων πολιτών, μετά από χρόνια εθνικών ταπεινώσεων και αναξιοπρέπειας, τότε η κυβέρνηση έχει ήδη επιτελέσει, από ιστορική πλευρά, το 50% της αποστολής της.
«Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση της Ελλάδας διεκδίκησε και πέτυχε να κάνει ένα βήμα μπροστά σε σχέση με εκείνα που είχαν αποδεχτεί οι προκάτοχοί της ή ήθελαν να επιβάλουν οι εταίροι της», δήλωνε ο Αρίστος Δαμιανός,  βουλευτής του ΑΚΕΛ. «Μοιραία ο παραλληλισμός με τις δύσκολες εκείνες μέρες του Μαρτίου του 2013 πρέπει να γίνει. Η δική μας κυβέρνηση «με το πιστόλι στον κρόταφο» δέχτηκε κούρεμα καταθέσεων, ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα και στην πορεία αχρείαστες και εθνικά ζημιογόνες ιδιωτικοποιήσεις, εκποιήσεις και σωρεία άλλων αντιλαϊκών μέτρων. Δεν διεκδίκησε προς όφελος του Κυπριακού λαού αλλά υπέκυψε σε πιέσεις... Εκείνος που διεκδικεί κερδίζει». «Ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε κερδίσει είτε χάσει, έχει αλλάξει το τοπίο στην Ευρώπη», συμπλήρωνε στην Αυγή ο δημοσιογράφος και οικονομικός αναλυτής Πολ Μέισον.
«Noμίζω πως η Ελλάδα ήταν πολύ τυχερή που φεύγει από τις Βρυξέλλες με αυτόν τον συμβιβασμό από το αρχικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», εξηγούσε ο Μέισον . «Ο Βαρουφάκης .. αντιμετώπισε το ενδεχόμενο επιβολής ελέγχων κεφαλαίου μετά την αργία(της Καθαρής Δευτέρας) και σε αυτή την περίπτωση θα ήταν στο έλεος της Γερμανίας και της ΕΚΤ. Η ελληνική ηγεσία φοβόταν πως θα την πίεζαν να παραδοθεί πλήρως το Σαββατοκύριακο. Ας είμαστε σαφείς: δεν θα έμπαινε θέμα δημοψηφίσματος ή Συνόδου Κορυφής. Η εναλλακτική θα ήταν υποχώρηση ή πτώχευση».
Δεύτερον, με την προσωρινή συμφωνία αποφεύχθηκαν τα νέα, επαχθή μέτρα που περιείχε το mail Χαρδούβελη (περικοπές σε ΕΚΑΣ- επικουρικές συντάξεις, αυξήσεις στο ΦΠΑ κλπ) άνοιξε ένα παράθυρο ώστε να περιοριστούν οι απαιτήσεις των δανειστών για εξωπραγματικά, εξουθενωτικά πρωτογενή πλεονάσματα και δίνεται η δυνατότητα υποβολής προτάσεων για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, αντί της απορρύθμισης και του χάους των προηγούμενων ετών.
Το κυριότερο, η ελληνική πλευρά κέρδισε χρόνο, για να επεξεργαστεί την στρατηγική της. Σίγουρα υπάρχουν υποχωρήσεις από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά έτσι δεν συμβαίνει σε κάθε διαπραγμάτευση ;) αλλά κερδήθηκε μια τετράμηνη παράταση που συγχρόνως ακυρώνει, τουλάχιστον προσωρινά, το σχέδιο της αριστερής παρένθεσης. Άλλωστε σε αυτό το τελευταίο βρίσκεται μια από τις αιτίες της αδιάλλακτης στάσης των Γερμανών και όλων των Ευρωπαίων συντηρητικών: σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα της «Κυριακάτικής Δημοκρατίας», που δεν έχει μέχρι στιγμής διαψευστεί, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, σύμβουλος του Α. Σαμαρά, συνέταξε την πολύ σκληρή δήλωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος κατά της ελληνικής κυβέρνησης!
Μετά από ένα γύρο εχθροπραξιών στον ακήρυχτο οικονομικό πόλεμο, η νέα ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε σε μια εύθραυστη εκεχειρία, που πρέπει να επικυρωθεί την Δευτέρα το βράδυ. Και πριν ακόμη επικυρωθεί, χωρίς φυσικά να προτείνεται πως, την Τρίτη το πρωί, θα μπορούσε να αποφευχθεί η πτώχευση, ξεκίνησαν οι κριτικές και οι βολές κατά της κυβέρνησης από ένα τμήμα του αριστεράς. Που ενώ μέχρι τώρα πυροβολούσε το πόδια της, τώρα πυροβολεί και τις εκεχειρίες.

tvxa

Ο αρχέκακος όφις της ιδεολογίας



ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΓΟΛΕΜΗ*

Από την προεκλογική περίοδο, η Νέα Δημοκρατία υποστήριζε ότι το λεγόμενο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν μπορεί να διαχωριστεί από τη δανειακή σύμβαση, όπως υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ. 
Παραμένοντας σταθερός σ' αυτή την άποψη και μετά την 25η Ιανουαρίου, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στην ίδια πλευρά με τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ και απέναντι στον Τσίπρα. Αυτό δεν οφείλεται, βέβαια, στη μειωμένη εθνικοφροσύνη του. Είναι δύσκολο να το ισχυριστεί αυτό κάποιος για έναν πολιτικό που έχτισε το προφίλ του παλεύοντας με νύχια και με δόντια, δίπλα στον υπερήφανο και ανεξάρτητο Έλληνα Κώστα Ζουράρι, για τη σωτηρία της Μακεδονίας μας από τα επικίνδυνα Σκόπια. Η επί του προκειμένου συμπόρευση του πρώην πρωθυπουργού με τον αρχέκακον όφιν τον Αλεμανόν έχει μια απλή αιτία: την κοινή νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους, η οποία αποτελεί τον σκληρό πυρήνα του τρέχοντος προγράμματος, δηλαδή του Μνημονίου. Και η ιδεολογία, γενικώς, έχει το κακό συνήθειο να διαβαίνει τα εθνικά σύνορα χωρίς διαβατήριο, δίκην λαθραίας μετανάστριας.
Μήπως, όμως, ο παραπάνω ισχυρισμός είναι υπερβολικός και συνιστά ακόμα μια αναχρονιστική, αριστερή εμμονή; Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μας λέει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεν υπάρχει αντιπαράθεση ιδεολογιών, αλλά εθνών και σ' αυτό το πεδίο, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, πρέπει να επικρατεί ρεαλισμός. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Προφανώς, στα Eurogroup και στις συνόδους κορυφής, αλλά και στο παρασκήνιο, συμφωνούν ή συγκρούονται μεταξύ τους εκπρόσωποι κυβερνήσεων, οι απόψεις τους όμως, κυρίως, αλλά όχι μόνο στα οικονομικά ζητήματα, συναρτώνται και με την ιδεολογία τους. Η δήθεν ευρωπαϊστική αντίληψη και πρακτική των ευρωπαϊκών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, ορισμένα εκ των οποίων είναι στην κυβέρνηση κάποιων χωρών της Ε.Ε., που τα οδηγεί να συμφωνούν τελικά με τη γερμανική κυβέρνηση, στο όνομα πάντα των επιμέρους εθνικών τους συμφερόντων (οποίος ευρωπαϊσμός!), οφείλεται στον ρεαλισμό που πηγάζει από την υιοθέτηση εκ μέρους τους της ιδεολογίας των συντηρητικών κομμάτων. Τόσο οι συντηρητικοί όσο και οι σοσιαλδημοκράτες θεωρούν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στη λιτότητα και την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας.
Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους, η διεκδίκηση από την κυβέρνηση Τσίπρα του αυτονόητου δημοκρατικού δικαιώματός της να εφαρμόσει, εντός της Ε.Ε., το αντινεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, για το οποίο ψηφίστηκε από τον λαό, είναι ιστορικής σημασίας. Αν αυτό συμβεί, το πιθανότερο είναι ότι θα πυροδοτήσει αλλαγές στις ασκούμενες πολιτικές αλλά και στους πολιτικούς συσχετισμούς διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών. Εξ ου, αφενός οι πολυάριθμες και ενθουσιώδεις διεθνείς εκδηλώσεις συμπαράστασης και, αφετέρου η ανησυχία κυβερνήσεων και κομμάτων διαφόρων χωρών. Χαρακτηριστική στο σημείο αυτό είναι η μεγάλη επιθετικότητα του Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόι ο οποίος σωστά διαβλέπει ότι η ενδεχόμενη επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης θα φέρει το Podemos ακόμα πιο κοντά στην κυβερνητική εξουσία.
Η μεγάλη δυσκολία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλει ευρείες συμμαχίες σε διεθνές επίπεδο, ευέλικτες τακτικές κινήσεις, αλλά ακόμα και προσωρινές υποχωρήσεις σε κάποια σημεία, συμπεριλαμβανομένης της χρονικής μετάθεσης, αλλά όχι της εγκατάλειψης της ριζικής αναδιάρθρωσης του, κατά γενική ομολογία μη βιώσιμου, χρέους. Το ζητούμενο στις διαπραγματεύσεις, που Θεού θέλοντος θα γίνουν το καλοκαίρι, παραμένει η διαγραφή ή η απομείωση ενός μεγάλου μέρους του, σύνδεση του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης και φυσικά η απόκρουση κάθε ενδεχόμενης απαίτησης να συνδεθούν όλα αυτά με ένα νέο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.
Ο περιορισμένος χώρος δεν μου επιτρέπει να αναφερθώ στο περίπλοκο θέμα των εσωτερικών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών μας στην περίοδο των διαπραγματεύσεων, αλλά και γενικότερα κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από την κυβέρνηση Τσίπρα. Περιορίζομαι να σημειώσω ότι για την Αριστερά η επιδίωξή τους συνδέεται στενά με την κατά Γκράμσι ηγεμονία της. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι για τις αγορές, τα ελληνικά και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς και του ακραίου Κέντρου, ο αρχέκακος όφις είναι η ιδεολογία.

* Ο Χάρης Γολέμης είναι διευθυντής του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς"

avgi