Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Σε ποια πλευρά γεννήθηκες;



"Είμαι παιδί και δεν ξέρω πολλά. Αλλά πιστεύω ότι το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους χωρίς σεβασμό επειδή γεννήθηκαν στην άλλη πλευρά του πλανήτη ονομάζεται: ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ"
του Δημήτρη Τρίμη
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η προσφυγοπούλα της φωτογραφίας δεν αναρωτήθηκε τώρα για πρώτη φορά αν γεννήθηκε ή όχι στην καλή πλευρά του πλανήτη. 
Αυτό βλέπετε σε μία από τις πολλές φωτογραφίες από το διαρκές προσφυγικό δράμα με τις απεγνωσμένες φωνές αληθινών ανθρώπων... που γεννήθηκαν και είναι σαν και μας, αλλά από την άλλη, την εμπόλεμη, την αγριότερη, τη σκληρότερη, την ανασφαλέστερη και τη φτωχότερη πλευρά του πλανήτη.
Αυτό είναι γραμμένο στα αγγλικά -για να το καταλάβουν οι περισσότεροι απ’ όσους το δουν- σε ένα κομμάτι χαρτονιού που κρατά στα χεράκια της η μικρή προσφυγοπούλα κάπου στα κλειστά βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Εκεί, στα κρίσιμα σημεία, όπου βιαίως με συρματοπλέγματα, στρατούς και αστυνομίες κυβερνήσεις και θεσμοί τής απαγορεύουν με όλο και πιο απίθανα προσχήματα την είσοδο στην Ευρώπη-φρούριο.
Της απαγορεύουν ακόμα και να διασχίσει τον έως πριν από λίγες βδομάδες μισάνοιχτο «ανθρωπιστικό» «βαλκανικό δρόμο», προσδοκώντας, απ’ όσα έχει ακούσει από τους δικούς της, να φτάσει κάπου αλλού πιο κοντά στον ευρωπαϊκό πυρήνα των περιοχών που θεωρητικά σέβονται το άσυλο και διαθέτουν δομές φιλοξενίας και ενδεχομένως προοπτικές εργασίας και εκπαίδευσης για την ίδια και τους ανθρώπους της.
Το πιο πιθανό είναι η μικρούλα, όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι πρόσφυγες πολέμου να θέλουν να βρεθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται δίπλα σε συγγενείς, φίλους και συντοπίτες, οι οποίοι ήδη έχουν καταφέρει να φτάσουν ζωντανοί.
Σε κάθε εποχή τα παιδιά, όλα τα παιδιά οπουδήποτε στη Γη, πρώτα θα δουν, θα νιώσουν και θα μάθουν τα μάτια, τη μυρωδιά, τη γεύση, το κρύο και τη ζέστη, τις φωνές, τα γέλια και τα κλάματα, τις μουσικές, την αγάπη και τα χάδια του τόπου τους μέσα από τη σχέση με τους γονείς, τα αδέλφια και τους φίλους και ύστερα, όταν αρχίσουν τις ατέλειωτες ερωτήσεις, όταν βγουν στον δρόμο, στο παιχνίδι, όταν πάνε σχολείο και αρχίσουν να μαθαίνουν τον κόσμο, θα έρθει η ώρα να σκεφτούν αν γεννήθηκαν και υποχρεώνονται να ζουν στο λάθος ή στο σωστό μέρος του πλανήτη.
Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι η προσφυγοπούλα της φωτογραφίας δεν αναρωτήθηκε τώρα για πρώτη φορά αν γεννήθηκε ή όχι στην καλή πλευρά του πλανήτη. Εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, δηλαδή περίπου στη μισή της ζωή, έχει ήδη αντιληφθεί πως δεν ήταν τυχερή.
Κατάλαβε όταν πρωτάκουσε και πρωτοείδε τον πόλεμο, τη δυστυχία, την αγωνία και τον θάνατο ότι σε λάθος εποχή και σε λάθος τόπο γεννήθηκε. Θα συνεχίσουμε εμείς όλοι οι «τυχεροί», οι πολιτισμένοι αλλά και κάθε άλλο παρά αθώοι Ευρωπαίοι να της το θυμίζουμε;
EFSYN

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου