Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Η παραδοξότητα της «ασφαλούς» Τουρκίας



Είναι γεγονός πως ο κλήρος της αναγνώρισης της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας πέφτει αποκλειστικά στην Ελλάδα, με τις υπόλοιπες χώρες - μέλη της Ε.Ε. να αρκούνται σε θεωρητικού επιπέδου τοποθετήσεις όπως αυτή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, πως «η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα εξ ορισμού, επειδή είναι υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε.», χωρίς, όμως, να επισημοποιούν αυτή την αναγνώριση μέσω των κοινοβουλίων τους. Εδώ δεν έχουμε ένα ακόμη παράδοξο. Εδώ έχουμε τον ορισμό της υποκρισίας. 
του Πέτρου Κατσάκου
Υπό την άγχος της εφαρμογής της ευρωτουρκικής συμφωνίας για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση των μεταναστευτικών ροών, η Ελλάδα καλείται από τους εταίρους της να πάρει ίσως την πιο παράδοξη και αντιφατική απόφαση της σύγχρονης διπλωματικής της ιστορίας. Να αναγνωρίσει την Τουρκία ως «τρίτη χώρα ασφαλούς διέλευσης». Πρακτικά να μπορεί δηλαδή να απελαύνει ανθρώπους σε μια χώρα στην οποία αναγνωρίζει υψηλό επίπεδο προστασίας των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών των ίδιων των πολιτών της αλλά και των αιτούντων άσυλο. Η Ελλάδα καλείται σήμερα και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς να αναγνωρίσει ως «ασφαλή» μια χώρα όπου το επίπεδο δημοκρατίας και οι εγγυήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπολείπονται κατά πολύ, όχι μόνο για τους υπηκόους τρίτων χωρών, αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τον αριθμό των Τούρκων υπηκόων που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ουσιαστικά δραπετεύσει από τη χώρα τους ζητώντας άσυλο στην Ευρώπη για να συνειδητοποιήσει το επίπεδο της τουρκικής «ασφάλειας».Ένα το παράδοξο.
Η Ελλάδα καλείται να αναγνωρίσει ως ασφαλή χώρα την Τουρκία την ώρα που η ίδια η Ε.Ε. δεν αναγνωρίζει ως ασφαλή χώρα την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό πως η χώρα μας έχει καταδικαστεί επανειλημμένως, επειδή οι συνθήκες κράτησης αλλοδαπών πολιτών και αιτούντων ασύλου είναι απάνθρωπες, εξευτελιστικές και παραβιάζουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Τα δικαστήρια ευρωπαϊκών κρατών-μελών, με αφορμή τις «Αμυγδαλέζες» των τελευταίων ετών και τις καταγεγραμμένες συνθήκες κράτησης σε αστυνομικά τμήματα και κέντρα μεταγωγών, απαγορεύουν την επιστροφή προσφύγων στην Ελλάδα, μιας και δεν την αναγνωρίζουν ως «ασφαλή» χώρα. Σχετική Οδηγία έχουν εκδώσει άλλωστε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Έτσι λοιπόν η μη ασφαλής -σύμφωνα με τους Ευρωπαίους και τους διεθνείς οργανισμούς- Ελλάδα καλείται να αναγνωρίσει στην Τουρκία ανωτερότητα δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δύο τα παράδοξα.
Είναι όμως η Ύπατη Αρμοστεία και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια αθώοι του αίματος; Το ερώτημα αυτό εγείρεται μιας και όλοι αυτοί που με τόση αυστηρότητα έχουν κρίνει και δικαίως κατακρίνει την Ελλάδα για τις συνθήκες κράτησης μεταναστών και προσφύγων και ορθώς έχουν επισημάνει τις υστερήσεις του κρατικού μηχανισμού στη διαδικασία ασύλου δεν έχουν βρει τίποτε το μεμπτό για τους όρους φιλοξενίας και διαβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στις καταυλισμούς της Νοτιοανατολικής Τουρκίας αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς το καθεστώς Ερντογάν ως υπόδειγμα ανθρωπισμού και νομιμότητας. Τρία τα παράδοξα.
Υπό το βάρος της κλειστής βαλκανικής οδού και της έμμεσης απειλής να μετατραπεί η Ελλάδα σε έναν απέραντο καταυλισμό εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών, η χώρα μας εμπλέκεται στην προσπάθεια της Ε.Ε. να αποφύγει την ευθύνη για τη διεθνή προστασία των προσφύγων, μεταφέροντας την «καυτή πατάτα» σε άλλες χώρες, τις οποίες βαφτίζει εμμέσως «ασφαλείς» χωρίς οι Ευρωπαίοι να λερώνουν ουσιαστικά τα χέρια τους. Είναι γεγονός πως ο κλήρος της αναγνώρισης της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας πέφτει αποκλειστικά στην Ελλάδα, με τις υπόλοιπες χώρες - μέλη της Ε.Ε. να αρκούνται σε θεωρητικού επιπέδου τοποθετήσεις όπως αυτή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, πως «η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα εξ ορισμού, επειδή είναι υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε.», χωρίς, όμως, να επισημοποιούν αυτή την αναγνώριση μέσω των κοινοβουλίων τους. Εδώ δεν έχουμε ένα ακόμη παράδοξο. Εδώ έχουμε τον ορισμό της υποκρισίας.

LEFT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου