Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Η ΝΔ, ο Καλογήρου και ο... Προκρούστης



Η ΝΔ έχει βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη ακόμα και βασικές αρχές της αστικής δημοκρατίας, κόβοντας με τσεκούρι την πραγματικότητα ώστε να χωράει στο αντιπολιτευτικό της αφήγημα.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης
«Ο κ. Καλογήρου έχει εκπροσωπήσει εκτός δικαστικής αίθουσας κι έχει υπερθεματίσει υπέρ απόψεων και θέσεων ανθρώπων καταδικασμένων για τρομοκρατία».
Την παραπάνω, δήλωση, έκανε η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Μαρία Σπυράκη, σε συνέντευξή της στον "Αθήνα 9.84".
Βέβαια, πριν την παρέμβαση της Μ. Σπυράκη, είχε προηγηθεί μια, συνήθης τα τελευταία χρόνια, διαδικασία συγκοινωνούντων δοχείων. Πολύ συγκεκριμένα ΜΜΕ, με ταχύτητα αστραπής, άρχισαν να διαμορφώνουν τη γραμμή, την οποία και η ΝΔ θα ανακυκλώσει ώστε να επιστρέψει στα πρωτοσέλιδα, τις ιστοσελίδες και τα κεντρικά Δελτία των σταθμών, λίγες ώρες αργότερα.
«Ο Καλογήρου, υπερασπίστηκε τρομοκράτες», ήταν η κεντρική γραμμή και τα social media των γνωστών-αγνώστων «μπαχαλάκηδων» της ενημέρωσης πήραν «φωτιά».
Το «Πρώτο Θέμα», πάντα πρωτοπόρο, έσπευσε να δώσει το στίγμα της αντιπολίτευσης της διαστρεβλωμένης πραγματικότητας.
Σειρά πήρε, ο τερατώδης μηχανισμός προπαγάνδας και "liberal" τρολ της ΝΔ. Η γνωστή σε όλους "Ομάδα Αλήθειας", που το προχώρησε ένα βήμα πιο δεξιά...
Και επειδή πιο δεξιά δεν πήγαινε το τιμόνι, η διαδρομή ολοκληρώθηκε με καίρια παρέμβαση του... Καιάδα της νεοναζιστικής οργάνωσης, Χρυσή Αυγή.
Αυτό που έχει επίσης ενδιαφέρον, είναι να δούμε τις υποθέσεις περί "καταδικασμένων για τρομοκρατία" στις οποίες αναφέρεται η Μαρία Σπυράκη και οι συναγωνιστές της. 
Η πρώτη υπόθεση είναι αυτή του Αγγελέτου Κανά, του πρώην κοινοτάρχη Κιμώλου, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στον ΕΛΑ. Δικηγόρος του ήταν ο Αλέξης Κουγιας, στο γραφείο του οποίου εργαζόταν τότε και ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, ο οποίος και είχε ενεργή συμμετοχή στην υπόθεση. Μια υπόθεση η οποία έληξε με τη τελεσίδικη αθώωση του Αγγελέτου Κανά, το 2009.
Η δεύτερη υπόθεση ήταν αυτή του Κώστα Σακκά, για τον οποίον είχε συνηγορήσει δημοσίως ο Μιχάλης Καλογήρου, αλλά δεν ήταν δικηγόρος του όπως αφήνουν να εννοηθεί η Μαρία Σπυράκη και τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη γραμμή της.
Να θυμίσουμε, επ' ευκαιρία, πως ο Κώστας Σακκάς, κατά τη ζοφερή περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στην οργάνωση "Πυρήνες της Συνομωσίας της Φωτιάς" και είχε προφυλακιστεί για 31 μήνες, χωρίς καν να δικαστεί ξεπερνώντας κάθε νόμιμο όριο. Η απεργία πείνας του Κ. Σακκά είχε προκάλεσε κύμα αντιδράσεων και αλληλεγγύης σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Μάλιστα, τότε, για την υπόθεση του Κώστα Σακκά, είχε παρέμβει με άρθρο της και η Βρετανική εφημερίδα, Guardian, γράφοντας πως «στην Ελλάδα, τα πράγματα κινούνται γρήγορα - εκτός από τη δικαιοσύνη για τον Κώστα Σακκά. Πίσω από την απεργία πείνας του αναρχικού είναι η ιστορία της παράνομης κράτησης του. Θα ακουγόταν απίστευτο στο πρόσφατο παρελθόν». 
Την εποχή που η κυβέρνηση Σαμαρά έκλεινε εν μία νυκτί την ΕΡΤ, έκοβε για 12η φορά συντάξεις και έκοβε, με ταχύτητα τσιτάχ, τον βασικό μισθό στα 580 ευρώ, η επιτηδευμένη κωλυσιεργία στην υπόθεση Σακκά, έβριθε από πολιτική σκοπιμότητα και ακροδεξιές εμμονές. Ακόμα και ο Επαμεινώνδας Κορκονέας, ο ειδικός φρουρός που δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλοείχε αφεθεί προσωρινά ελεύθερος κατά τη διάρκεια της δίκης του, καθώς το μέγιστο όριο προφυλάκισης είχε λήξει.
Στην ταμπακιέρα τώρα. Είναι σαφές πως η ΝΔ, όχι μόνο απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του δυνητικού κοινού της, αλλά προσπαθεί κουτοπόνηρα και διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, να συμψηφίσει τον Καλογήρου με το Βορίδη και την υπόθεση Φλώρου
Μόνο που οι υποθέσεις είναι τόσο διαφορετικές -και ενδεικτικές του ήθους- που αναγκάζεται να ακολουθήσει τη λογική του Προκρούστη. Να κόψει δηλαδή τα πόδια των υποθέσεων με τσεκούρι, ώστε να χωρέσουν στο κρεβάτι. Να μην προεξέχει και να μην περισσεύει τίποτα. 
Ο Μάκης Βορίδης υπερασπίστηκε έναν καταχραστή κατά του δημοσίου, ο οποίος και καταδικάστηκε, την περίοδο που ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, ενώ ο Μιχάλης Καλογήρου υπερασπίστηκε ως δικηγόρος έναν αθώο και υπερασπίστηκε δημοσίως έναν άλλον αθώο, σε υποθέσεις κρατικής αυθαιρεσίας και πολιτικής σκοπιμότητας. Παρόλα αυτά, ακόμα και στην υπόθεση Βορίδη, σε καμία περίπτωση δε μέμφεται ο εντολοδόχος ενός οποιουδήποτε πολίτη που δικάζεται. Η κριτική γίνεται στον εν ενεργεία πολιτικό και στην μετέπειτα πολιτική εκμετάλλευση από τη ΝΔ, της αποφυλάκισης Φλώρου.
Με αυτή την ακροδεξιά λογική, η ΝΔ, στρέφεται κατά της ίδιας της αστικής δημοκρατίας και της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Προσπαθεί αγωνιωδώς να αντιμετωπίσει τις «ελαττωματικές ιδέες της αριστεράς»... με το τσεκούρι του Προκρούστη, αγνοώντας πως ο μυθικός εγκληματίας θανατώθηκε από το Θησέα με τα ίδια του τα όπλα.
koutipandoras

Περί ηρώων και αμετροέπειας



του Παντελή Μπουκάλα
Ε​​χει περάσει πια μία εικοσαετία, κι ωστόσο την ατάκα του Ηλία Ατματζίδη, τερματοφύλακα της ΑΕΚ, τη θυμούνται πολλοί, κολλημένοι με την μπάλα και μη. Σεπτέμβριος του 1997, η ΑΕΚ νικάει τον Ολυμπιακό με 1-0 και ο Ατματζίδης, που είχε παίξει εξαιρετικά, καλείται να αποκρούσει και τη δημοσιογραφική ερώτηση: «Πώς νιώθει ο ήρωας μιας αναμέτρησης;». Και δεν αντέχει την αμετροέπεια. Με την απάντησή του έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αλλά για πολύ λίγο, μια και ο αθλητικογραφικός επικολυρισμός τα ανέτρεψε ξανά, επιστρέφοντας στα ηρωολογικά - τιτανολογικά κλισέ του. «Εχω πει και σε προηγούμενη δήλωση», θύμισε μάταια ο Ατματζίδης, «πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι ήρωες. Ηρωες είναι ο Παπαφλέσσας, ο Κολοκοτρώνης, αυτοί που πολεμούσαν για την Ελλάδα. Εμείς δεν πολεμάμε για την Ελλάδα. Εμείς παίζουμε ποδόσφαιρο». Τόσο απλά.
Θυμήθηκα τη δήλωση διαβάζοντας τη συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δημήτρης Κούκλατζης, ο λοχίας που βρέθηκε για 167 μερόνυχτα στη φυλακή της Αδριανούπολης, μαζί με τον συνάδελφό του Αγγελο Μητρετώδη. Εντελώς διαφορετικές βεβαίως οι περιστάσεις, στη μια ο ενθουσιασμός της ποδοσφαιρικής νίκης που θα ξεχαστεί στον μήνα πάνω, στην άλλη η χαρά της απελευθέρωσης και του επαναπατρισμού έπειτα από ένα εξάμηνο γεμάτο άγχος, αγωνία, απογοητεύσεις. Μολαταύτα, ούτε ο στρατιωτικός χαρακτήρας του δικού του συμβάντος ούτε το γεγονός ότι δεν έσπασε στις φυλακές του πατροπαράδοτου πολεμίου ούτε η άκριτη ηρωολογία πολιτικών και εκκλησιαστικών στελεχών και ενημερωτικών μέσων ζάλισε τόσο τον λοχία ώστε να χάσει το μέτρο. Τα λόγια του είναι ξεκάθαρα και τίμια. Και δίχως πόζα:
«Αγαπώ την πόλη μου την Ορεστιάδα. Πιστεύω ότι είναι η ομορφότερη της Ελλάδας και δεν θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού. Ο στρατός μού δίνει τη δυνατότητα καθημερινά να υπερασπίζομαι αυτά που αγαπώ περισσότερο, την οικογένεια, την πατρίδα, την πόλη. [...] Οχι, δεν νιώθω ήρωας. Είναι μία λέξη με μεγάλη βαρύτητα. Είναι άλλη η έννοια του ήρωα και δεν την πλησιάζουμε. Ηρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν δώσει το αίμα, τη ζωή τους για σκοπούς ιερούς, για την πατρίδα. Δεν μπορείς να αισθανθείς ήρωας λοιπόν. Δεν συγκρινόμαστε».
Φρόνιμο θα ήταν ν’ ακούσουμε όλοι τα μετρημένα λόγια του. Εξαιρουμένων βεβαίως των πατριδοκάπηλων χρυσαυγιτών. Αυτοί αποφάσισαν ήδη ότι ο Μητρετώδης και ο Κούκλατζης πρέπει να περάσουν στρατοδικείο. Οι λάτρεις του ελληνοκτόνου Χίτλερ παραδίδουν μαθήματα πατριωτισμού. Εφιαλτικό.
καθημερινή

Ο Γαβράς ζει, η αξιοπιστία πέθανε


Η επινόηση της ψευδούς είδησης για τον υποτιθέμενο θάνατο του Κώστα Γαβρά από τον Tommasso Debenedetti είχε σαν αποτέλεσμα να διαδοθεί ταχύτατα σε όλο τον πλανήτη, αποκαλύπτοντας την έκταση του προβλήματος με τις ψευδείς ή ανακριβείς ειδήσεις που διακινούνται καθημερινά μέσω του διαδικτύου.
Δεν είναι σαφή τα κίνητρα του αμφιλεγόμενου Ιταλού δημοσιογράφου που παράγει συστηματικά ψευδείς ειδήσεις εκμεταλλευόμενος τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων, κυρώς του Twitter ώστε να καταδείξει την ευκολία της διασποράς. Όπως και στην περίπτωση του πλαστού προφίλ που δημιούργησε για τη νέα Υπουργό  Πολιτισμού Μ. Ζορμπά, μέσω του οποίου διοχέτευσε την ψεύτικη είδηση.
Στην παγίδα δεν έπεσαν μόνο "σεσημασμένα" ελληνικά ΜΜΕ αλλά τα μεγαλύτερα Μέσα και Πρακτορεία του κόσμου. Μάλιστα αρκετά, κυρίως ελληνικά, για να διασώσουν την αξιοπιστία τους επιχείρησαν να καλύψουν τη γκάφα με ένα νέο λάθος, χρεώνοντας την όλη υπόθεση στη νέα υπ. Πολιτισμού αν και ο λογαριασμός δεν ήταν αυθεντικός και απλά χρησιμοποιούσε το όνομά της. Τελικά αναγκάστηκαν να ανασκευάσουν πλήρως.  Όπως δήλωσε ο ίδιος ο μεγάλος σκηνοθέτης, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τον αναζητήσει και μόνο μια δημοσιογράφος τον κάλεσε και διαπίστωσε ότι... ζει!
Ηταχύτητα της σύγχρονης ενημέρωσης έχει υπονομεύσει τις βασικές δημοσιογραφικές αρχές της διασταύρωσης και της επιβεβαίωσης ενώ λόγω του αντίκτυπου των κοινωνικών δικτύων οι ψευδείς ειδήσεις διαδίδονται αστραπιαία. Σε αυτή την περίπτωση, η απάτη αποκαλύφθηκε γρήγορα, όμως είναι τεράστιος ο αριθμός των ψευδών ειδήσεων, που διακινούνται καθημερινά και είναι συνήθως πολύ αργά όταν (και αν) διαψεύδονται, καθώς έχουν ήδη δηλητηριάσει μέρος της κοινής γνώμης. 
Δυστυχώς για τη δημοσιογραφία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που οφείλεται στη διαταραχή της πληροφόρησης και τη σκοπιμότητα. Ευτυχώς για την τέχνη ο Κώστας Γαβράς ζει και αισθάνεται πολύ καλά, όπως δήλωσε με μεγάλη δόση μακάβριου χιούμορ.
tvxs

Ο εθνικός μας μισογυνισμός

Όταν ο ανασχηματισμός ξυπνάει τα πλέον ταπεινά και σιχαμένα ένστικτα 

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Τα καλά νέα: Όλο και περισσότερες γυναίκες σε υπουργικές θέσεις. Μακριά, βεβαίως, ακόμη από τον πολυπόθητο στόχο του φίστυ φίφτυ, αλλά στρώνει η αναλογία. Έστω και σιγά σιγά. 
Τα κακά νέα: Το γεγονός ότι
έχουμε όλο και περισσότερες γυναίκες σε υπουργικές θέσεις, αντιμετωπίστηκε με το σύνηθες κύμα σκατίλας. Καθότι δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν να στελεχώνουν την κυβέρνηση πόρνες της Βαβυλώνας, ιέρειες του Σατανά και σκλάβες του Κθούλου. Ο εθνικός μας μισογυνισμός, ξανασήκωσε το σιχαμένο του κεφάλι από το βούρκο. 
Τα καλούτσικα νέα:
Μπορεί να πλημμύρισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από χολή και ξύδι, αλλά τα (ας τα πούμε κάπως έτσι) κατεστημένα media, δεν έδωσαν βήμα αυτή τη φορά στους βοθρατζήδες. Με εξαιρέσεις φυσικά, καθότι ολίγες χιλιάδες κλικ από τα ερπετά συγκινούν πάντοτε το λογιστήριο. Συν κάτι πονηράτζες του αισχίστου είδους, που προσπάθησαν να περάσουν το ξέρασμά τους μέσα από το πρίσμα της ειρωνείας…
Αυτά συμβαίνουν στο σύμπαν της ελεύθερης έκφρασης, με αφορμή τον πρόσφατο ανασχηματισμό. Αντί να κάτσει ο άλλος να ασχοληθεί με τα πολιτικά μηνύματα που στέλνει ο Tσίπρας προς κάθε κατεύθυνση (ναι, ναι, προς κάθε κατεύθυνση) και με τη δυνατότητα (και ικανότητα γιατί όχι;) αυτής της κυβέρνησης να δουλέψει προς όφελος του ελληνικού λαού, αρπάζει την πατσαβούρα και αρχίζει να εκτοξεύει βρωμόνερα. Γιατί δεν χωράει στο κεφάλι του πως μια γυναίκα μπορεί να προκόψει, να ανελιχθεί, να καταλάβει τα ανδρικά οχυρά δίχως να είναι πόρνη της Βαβυλώνας, ιέρεια του Σατανά κλπ. κλπ.
Και δώσε βρίσιδι και δώσε ξεφτίλα και δώσε πύον να στάζει. Με αφορμή την ηλικία, τη φυσική ομορφιά, τις κοσμητικές επεμβάσεις, την ενδυμασία, σιγά τα δύσκολα εδώ που τα λέμε, δεν θέλει και πολλά ο τζιχαντιστής του μισογυνισμού για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Για ν’ αφήσει τη φαντασία του ξεκαπίστρωτη και τις ορμόνες του ξεγάνωτες. Για να κάτσει στο κομπιούτερ και ν’ αρχίσει (με το ένα χέρι πάντοτε!), να πληκτρολογεί με μανία. Ποτάμι τα λύματα στα social media, σύννεφο το ρέψιμο στην οθόνη μπροστά…
Και θα μπορούσα να τώρα εδώ να παραθέσω αποφθέγματα δεκάδων σκεπτόμενων ανθρώπων για το φαινόμενο, αλλά έχω κουραστεί πια. Έχω βαρεθεί αυτό το σκηνικό της συμφοράς, όπου δεν τολμάει μια γυναίκα να πάρει μια ανάσα κι αμέσως την κοπανάνε με όλα τα σκουπόξυλα του κόσμου. Και δεν είναι προνόμιο, βεβαίως, της σημερινής κυβέρνησης αυτό, ούτε της αριστεράς. Και στην Πασοκάρα τα βλέπαμε εν χορδαίς και οργάνοις και πολύς κόσμος δυσκολευόταν να καταπιεί την Παπαρήγα και την Μπακογιάννη την λοιδόρησαν όταν πήγε κόντρα στον Σαμαρά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει κονομήσει χαρακτηρισμούς από εδώ ως την αιωνιότητα, για να μην πω για τη Νατάσσα Παζαΐτη που εγκυκλοπαίδεια δωδεκάτομη θα μπορούσε να γράψει με τα όσα της έχουν σούρει κατά καιρούς. Μα ναι, το εθνικό μας σπορ δεν είναι το μπάσκετ είναι ο μισογυνισμός!
Η λύση; Δεν είμαι τόσο βλάκας να πιστεύω ότι ως αρσενικός κατέχω την αιώνια αλήθεια για τις γυναίκες και μπορώ να βρω λύσεις σε όλα τους τα προβλήματα. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ, είναι εκείνο το παλιό σύνθημα της μεταπολίτευσης που έλεγε «ενότητα κι αγώνας». Και σθένος και τσαμπουκάς και τζοριλίκι, ωσότου σκάσει στο πάτωμα και το τελευταίο σαγόνι. Μαζί με τα δόντια του τελευταίου μαλάκα, που νομίζει ότι ζούμε ακόμη στην εποχή των σπηλαίων…

 newpost.gr

Ο ανασχηματισμός του Τσίπρα και η «ορμπανοποίηση» του Μητσοτάκη


του Μάκη Ανδρονόπουλου
Ο ανασχηματισμός ανέδειξε δύο κρίσιμα συμπεράσματα: Το πρώτο αφορά στην δραματική αδυναμία της ΝΔ να αρθρώσει ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο, όπως προκύπτει για πολλοστή φορά από την ατάκα της εκπροσώπου της που ανήκει στην σχολή του μαυρογιαλουρισμού, «τόση αναμονή, τόσος ντόρος, τόση αναστάτωση για να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς». Το δεύτερο αφορά στη συμμετοχή στην κυβέρνηση σοβαρών προσώπων εκτός ΣΥΡΙΖΑ -ένα χρόνο πριν τις εκλογές και την θρυλούμενη αυτοδυναμία της ΝΔ- προσώπων που δεν είχαν κανένα λόγο να εκτεθούν ή να αυτοκτονήσουν πολιτικά.
Η Μυρσίνη Ζορμπά, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και ο ήδη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μάρκος Μπόλαρης διαθέτουν προσωπικό κοινωνικό και πολιτικό κύρος. Η συμμετοχή τους υπερβαίνει την ερμηνεία της συνήθους προσπάθειας των πρωθυπουργών να διευρύνουν το πολιτικό τους βεληνεκές με τη συμμετοχή προσώπων από άλλους πολιτικούς χώρους. Παραπέμπει μάλλον δε στον συμβολισμό μιας ευρύτερης συσπείρωσης γύρω από τον κορμό του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που ενισχύει το εγχείρημα της νέας προσπάθειας για τη χώρα.
Η υπογράμμιση αυτής της τάσης έγινε και με τη συμμετοχή της Κατερίνας Παπακώστα, αυθεντικής εκπροσώπου της λαϊκής Δεξιάς. Δεν αποκλείεται μετά τη ΔΕΘ να δούμε κι άλλες εκφάνσεις τέτοιου τύπου πολιτικών συσπειρώσεων γύρω από το ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα από το χώρο της πραγματικής οικονομίας. Η επανίδρυση του υπουργείου Βιομηχανίας, αποτελεί στρατηγική επιλογή και χωρίς αμφιβολία θα δούμε σύντομα εξελίξεις στις πολιτικές παρέμβασης για την στήριξη και την ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας.
Έχει σημασία η διατήρηση του κυβερνητικού επιτελείου που διεκπεραίωσε για πρώτη φορά την ολοκλήρωση ενός μνημονίου και την έξοδο από αυτά. Επιτελείο που έχει αποκτήσει την εκτίμηση των ευρωπαϊκών θεσμών. Έχει, επίσης, σημασία η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των μελών της κυβέρνησης, που υπογραμμίστηκε και με τη συμμετοχή της Κατερίνας Νοτοπούλου ως υφυπουργού Μακεδονίας Θράκης. Τέλος, σημασία έχει και η αναμφισβήτητη ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα.
Σύγκλιση εσωκομματικών τάσεων
Η μετάθεση του Πάνου Σκουρλέτη στη θέση του γενικού γραμματέα του κόμματος ένα χρόνο πριν τις εκλογές, δεν σηματοδοτεί μόνο την πλήρη αποσταλινοποίηση, αλλά την ταύτιση όλων των τάσεων με τις στρατηγικές επιλογές του Αλέξη Τσίπρα. Ο απόλυτος έλεγχος του ΣΥΡΙΖΑ από τον πρωθυπουργό έρχεται σε αντίθεση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που έχει καταστεί υποχείριο της ακροδεξιάς φράξιας της ΝΔ (Σαμαρά – Βορίδη – Γεωργιάδη), δημιουργώντας ένα υβριδικό μόρφωμα ακροδεξιάς και αμοράλ νεοφιλελευθερισμού.
Η απώθηση που έχει προκαλέσει στα άνω μεσοαστικά στρώματα η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μακεδονικό, η υιοθέτηση ακροδεξιών θέσεων και ενός ανούσιου και βερμπαλιστικού λαϊκισμού, απασχολεί συχνά τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, όπου εκφράζεται έντονη δυσφορία. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κύκλοι αυτοί, που έχουν ισχυρή επιρροή, θα ψηφίσουν κατ’ ανάγκη ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας, όμως, αποφύγει να εμπλακούν στην ρητορική περί ακροδεξιού προσήμου των ΑΝΕΛ, βλέπουν εκεί μια δυνατότητα.
Επίσης επισημαίνεται η σταθερότητα αρχών και η παραγωγή ιδεών από το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη. Αντιθέτως, αποστροφή επικρατεί στους κύκλους της ευρύτερης κεντροαριστεράς σε ό,τι αφορά την ξύλινη ρητορική της κας Γεννηματά και του ΚΙΝΑΛ.
«Ορμπανοποίηση» του Μητσοτάκη
Οι Βρυξέλλες και οι αγορές αντιμετωπίζουν με πολύ σκεπτικισμό την «ορμπανοποίηση» του Μητσοτάκη. Γι’ αυτό και υπό το πρίσμα της πολιτικής σταθερότητας τον θεωρούν ακατάλληλο για να κυβερνήσει την Ελλάδα. Φοβούνται, όπως εκμυστηρεύονται διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα, ότι ως πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να προκαλέσει τις κοινωνικές εκρήξεις που αποφεύχθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης.
Βέβαια, οι ξένοι επενδυτές, τράπεζες, funds και μεγάλοι όμιλοι περιμένουν να δουν το μεταρρυθμιστικό σφρίγος της νέας κυβέρνησης Τσίπρα. Αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να στηριχθεί η ανάπτυξη με κοινωνική αποδοχή, χωρίς να αποσαρθρωθεί πλήρως η κοινωνία. Επιθυμούν, όμως, να δουν την δυναμική που μπορεί να αναπτύξει η κυβέρνηση στο χώρο της πραγματικής οικονομίας και των επενδύσεων.
Από αυτή τη δυναμική θα εξαρτηθεί και η συμπεριφορά των αγορών. Κι αυτό πια το έχει καταλάβει απόλυτα ο Αλέξης Τσίπρας, εξ ου και το κυβερνητικό σχήμα στο οποίο επένδυσε. Στο άλλο πεδίο που θα επενδύσει ο πρωθυπουργός είναι η συνταγματική αναθεώρηση που θα ανοίξει μετά τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και θα αποτελέσει τον κρίσιμο πόλο έλξης-απώθησης πολιτικών κομμάτων, προσωπικοτήτων και εκλογικού σώματος.
Πηγήslpress.gr

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018

Η Συμφωνία των Πρεσπών, οι ΑΝ.ΕΛΛ. και τα σενάρια


Πάνος Καμμένος

του Τάσου Παππά
Αμέσως μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ. Πάνος Καμμένος έλεγε ότι δεν πρόκειται να φτάσει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή, οπότε δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πόνταρε όλα τα λεφτά του στην αντίσταση της εθνικιστικής αντιπολίτευσης στην ΠΓΔΜ. Πίστευε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα ήταν αρνητικό για τον Ζόραν Ζάεφ και δεν θα καλούνταν το κόμμα του να αντιμετωπίσει ένα κρίσιμο δίλημμα.
Αργότερα, βλέποντας ότι στη γειτονική χώρα κερδίζει έδαφος το «ναι», είπε ότι στην περίπτωση που ξεπεράσει η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ όλα τα εμπόδια, οι ΑΝ.ΕΛΛ. δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία στη Βουλή και άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο της αποχώρησής του από την κυβέρνηση. Αλλά μέχρι εκεί.
Πολλοί οδηγήθηκαν στην εκτίμηση ότι οι ΑΝ.ΕΛΛ. θα φύγουν από την κυβέρνηση, χωρίς όμως να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους. Δεν θα κατέχουν υπουργικές θέσεις, αλλά στην περίπτωση που κατατεθεί από τη Ν.Δ. νέα πρόταση δυσπιστίας, δεν θα την ψηφίσουν.
Επρόκειτο για μια απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου. Και δεν θα ακυρώσουν τη δέσμευσή τους για το Μακεδονικό και δεν θα εκτεθούν στο ακροατήριό τους (αρκετά συρρικνωμένο) και δεν θα ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Επιλογή ευάλωτη στην κατηγορία περί χυδαίου οπορτουνισμού. Αυτή ήταν άλλωστε και η κριτική των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Η σχετική φιλολογία ίσχυε μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Με δήλωσή του ο υπουργός Αμυνας κατέστησε σαφές ότι η αποχώρηση των ΑΝ.ΕΛΛ. από την κυβέρνηση σημαίνει απώλεια της δεδηλωμένης και συνεπώς προσφυγή στις κάλπες.
Ομως η απώλεια της δεδηλωμένης στις αστικές δημοκρατίες διαπιστώνεται μόνο στη Βουλή: είτε υπερψηφίζεται η πρόταση δυσπιστίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε καταψηφίζεται η πρόταση της κυβέρνησης για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης (εφόσον τη ζητήσει).
Υπάρχει βεβαίως και η τρίτη εκδοχή: για να αποφύγει ο πρωθυπουργός μια κοινοβουλευτική ήττα που στις εκλογές θα στοιχίσει στο κόμμα του, να υποβάλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτηση της κυβέρνησής του.
Ποια είναι τα σενάρια μετά τη δημόσια τοποθέτηση του κ. Καμμένου:
◼ Να χρονοτριβήσει σκοπίμως η ελληνική κυβέρνηση και να φέρει τη συμφωνία των Πρεσπών για συζήτηση και ψήφιση όσο μπορεί αργότερα ώστε να πάμε σε τριπλές εκλογές τον Μάιο (εθνικές, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές). Δύσκολο, γιατί η συμφωνία προβλέπει συγκεκριμένες προθεσμίες τις οποίες δεν μπορεί να παραβιάσει κανένα μέρος.
■Να μην καταθέσει με την παρέλευση του εξαμήνου η Νέα Δημοκρατία νέα πρόταση δυσπιστίας. Απίθανο. Το κόμμα που ζητάει εκλογές τρεις φορές την εβδομάδα εδώ και τρία χρόνια, για ποιο λόγο να χάσει την ευκαιρία να ρίξει την κυβέρνηση, τη χειρότερη, όπως λέει, που έχει γνωρίσει ο τόπος από συστάσεως του ελληνικού κράτους; Η ηγεσία της ζει γι’ αυτήν τη στιγμή.
◼ Να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ το κενό που θα δημιουργηθεί, με προσχωρήσεις βουλευτών από τους ΑΝ.ΕΛΛ., το Ποτάμι, την Ενωση Κεντρώων και από την ομάδα των ανεξάρτητων. Υποψήφιοι υπάρχουν, αλλά δεν ξέρω αν θα βγει ο αριθμός των 151.
◼ Να αλλάξει κυβερνητικό εταίρο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα. Ολα τα κόμματα ζητούν εκλογές. Και καλά να τις θέλουν η Ν.Δ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. (για να πάρουν τη ρεβάνς από τον Τσίπρα), τα υπόλοιπα όμως δεν καταλαβαίνω γιατί επιθυμούν εκλογές σε συνθήκες μεγάλης πόλωσης; Αγνοια κινδύνου.
efsyn

Το όνομά της ήταν Φώφη Μπουλούτα



Η "σκοτεινή" υπόθεση της απόλυσης της καθηγήτριας Φώφης Μπουλούτα, από το Κολλέγιο Αθηνών, επανήλθε- ευτυχώς- στη δημοσιότητα με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Η καθηγήτρια, που πέθανε πριν περίπου ένα χρόνο, είχε πιάσει, σύμφωνα με καταγγελίες, το γιο του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να αντιγράφει σε εξετάσεις.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης
Ο ακροδεξιός πρώην πρωθυπουργός, μπορεί να κατηγόρησε, με το γνωστό χυδαίο και άξεστο τρόπο του, τον πρόεδρο της ΟΙΕΛΕ, τον Κώστα Βαξεβάνη και φυσικά το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αλήθεια -που βρίσκεται παραδοσιακά στην απέναντι όχθη από το σύστημα Σαμαρά- είναι χαοτικά διαφορετική.
Το θέμα και το παρασκήνιο της απόλυσης της Φώφης Μπουλούτα, το επανέφερε, στη δημοσιότητα (βλακωδώς για τα συμφέροντα του Αντ. Σαμαρά), ο Γιώργος Μουρούτης. Στενός του συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού και φερόμενος ως εμπνευστής του προπαγανδιστικού μηχανισμού της ΝΔ, της "ομάδας αλήθειας".
Όλα άρχισαν όταν η ιστοσελίδα "The President" του Γιώργου Μουρούτη, δημοσίευσε φωτογραφία, του γιου του Αντ. Σαμαρά μαζί με τους γονείς του. Την φωτογραφία είχε "ανεβάσει" ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Σαμαράς στον κλειστό λογαριασμό του στο instagram. H δημοσίευση αυτή έφερε στη μνήμη πολλών χρηστών των social media, αλλά και σχολιαστών της ιστοσελίδας, την υπόθεση της απολυμένης καθηγήτριας. Ο Γιώργος Μουρούτης, βρήκε την ευκαιρία να υπερασπιστεί το "μεγάλο αφεντικό" και δημοσίευσε κείμενο, για την υπόθεση, κάνοντας μάλιστα λόγο για «αναπαραγωγή μιας αθλιότητας», ισχυριζόμενος ότι αυτή η υπόθεση είναι ψευδής.
Η κίνηση αυτή του Γιώργου Μουρούτη, ήταν τόσο προσβλητική που ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ), Μ. Κουρουτός, έσπασε τη σιωπή του και δημοσιοποίησε την εκδοχή του για το τι πραγματικά είχε συμβεί στην υπόθεση της απολυμένης καθηγήτριας, η οποία μετά και τον άνισο αγώνα της, πέθανε πριν περίπου ένα χρόνο.
Η ΟΙΕΛΕ, μάλιστα, χθες, μετά το παραλήρημα Σαμαρά, απέστειλε αίτημα με το οποίο ζητά να ανοίξει άμεσα ο φάκελος της απόλυσης της Φώφης Μπουλούτα επί υπουργίας του Κ. Αρβανιτόπουλου.
Ίσως ο κ. Σαμαράς θα πρέπει τώρα να κατηγορήσει και όλους αυτούς που δε ξεχνάνε τον τρόπο με τον οποίο το σύστημα Σαμαρά στο Κολλέγιο των πλουσίων, απέλυσε την Φώφη Μπουλούτα. Δε μιλάμε για δημοσιογράφους ή αντιπάλους του πρώην πρωθυπουργού, αλλά για τον απλό κόσμο που έχει καταλάβει πολύ καλά τι έχει συμβεί.
Η στάση μάλιστα της Φώφης Μπουλούτα αλλά και του προέδρου της ΟΙΕΛΕ, ήταν -σε μια πολύ άσχημη περίοδο για την καθηγήτρια- τόσο αξιοπρεπής που δεν δημοσιοποίησαν την υπόθεση της απόλυσης και του φερόμενου μαθητικού παραπτώματος του υιού του Αντώνη Σαμαρά, σεβόμενοι τον αντίκτυπο που θα είχε αυτό σε ένα παιδί αυτής της ηλικίας. Η Φώφη Μπουλούτα τελικά πλήρωσε με την απόλυσή της το γεγονός ότι δεν κατεγράφη επισήμως -με απόφαση και των υπόλοιπων καθηγητών- το περιστατικό.
Κανένας δεν θα αδικούσε έναν -οποιονδήποτε- έφηβο αν αντέγραψε σε διαγώνισμα ή αν είπε μια κουβέντα παραπάνω. Ποτέ δεν ήταν το θέμα αν ο γιος του πρώην πρωθυπουργού αντέγραψε. Το τι ακολούθησε μετά είναι το θέμα.
Είναι κατανοητό πως για τον κ. Σαμαρά και τους ομοϊδεάτες του στη ΝΔ και στο Κολλέγιο Αθηνών, ο ισχυρός έχει το "δικαίωμα" να ποδοπατά τον ανίσχυρο εργαζόμενο, χωρίς επιπτώσεις. Γεννιούνται, ανατρέφονται και σπουδάζουν με την πεποίθηση πως είναι "άριστοι". Πως είναι πιο ίσοι από την "πλέμπα" όπως αποκαλούν τους φτωχότερους, στα κοσμικά πάρτι. Τον απλό κόσμο που δεν ευτύχησε να έχει το "καρμικό" πεπρωμένο των γόνων των "τζακιών".
Η υπόθεση της Φώφης Μπουλουτά, που το Κολλέγιο Αθηνών απέλυσε και εξώθησε σε έναν αγώνα επιβίωσης που της στοίχησε τόσο ψυχολογικά, όσο και σωματικά με θλιβερές συνέπεις, όχι μόνο δε θα ξεχαστεί αλλά πρέπει όλοι να παλέψουμε για να δικαιωθεί ο αγώνας μιας καθηγήτριας που τα έβαλε με το κατεστημένο.
Υποσχόμαστε στον κύριο Σαμαρά και το σύστημά του, πως θα "πάμε" την αποκάλυψη της αλήθειας... μέχρι τέλους.
ΥΓ. Είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε πως πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών, υπήρξε μέχρι πέρυσι, από το 2006, ο αδερφός του Αντώνη Σαμαρά, Αλέξανδρος. Ο Αλέξανδρος Σαμαράς μάλιστα, είχε εμπλακεί ως πρόεδρος του Κολεγίου στη μεγάλων διαστάσεων διαμάχη που είχε προκύψει μεταξύ της ελληνικής διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών και των επιτρόπων του Κολλεγίου στις ΗΠΑ. Η διαμάχη μεταξύ των δύο συμβουλίων είχε φτάσει στα δικαστήρια. Ωστόσο, η απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο του 2016 δικαίωσε απόλυτα και χωρίς αμφιβολία το συμβούλιο των επιτρόπων στις ΗΠΑ και απέρριψε όλα τα επιχειρήματα της πλευράς του Ιδρύματος στην Ελλάδα, το οποίο, κατά την κρίση του δικαστή, προσπάθησε διά του Αλέξανδρου Σαμαρά να υποβιβάσει τον ρόλο των (Αμερικανών) επιτρόπων σε «ασχέτους παρατηρητές» και να υφαρπάξει τις εξουσίες τους.
ΥΓ2. Υπουργός Παιδείας, την περίοδο της απόλυσης της Φώφης Μπουλούτα, ήταν ο Κ. Αρβανιτόπουλος, ο οποίος στη σύντομη θητεία του ως υπουργός Παιδείας, πρόλαβε και έκανε... πραγματάκια.
Όπως είχε καταγγείλει επισήμως η ΟΙΕΛΕ, ο κ. Αρβανιτόπουλος ήταν εμπλεκόμενος «σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της δεκαετίας», καθώς περίπου 40 ιδιωτικά σχολεία με τις ευλογίες του Κ. Αρβανιτόπουλου και την ανοχή των προηγούμενων πολιτικών ηγεσιών του Υπουργείου Παιδείας, μέχρι και το 2014 λειτουργούσαν χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας και προέβαιναν στην κομπίνα της αλλαγής επωνυμίας και στην εικονική αλλαγή ιδιοκτησίας, ώστε να μην καταβάλλουν τις οφειλές τους σε Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης ο πρώην υπουργός παιδείας είχε φροντίσει να είναι πολύ πιο εύκολες οι απολύσεις εκπαιδευτικών από τα εν λόγω ιδρύματα.
Επίσης, αξέχαστη παραμένει η συνεισφορά του κ. Αρβανιτόπουλου και του Ισίδωρου Κούβελου (συζύγου της Ντόρας Μπακογιάννη) στην προεκλογική εκστρατεία Μώραλη - Μαρινάκη στο δήμο του Πειραιά, εμπλέκοντας μάλιστα, μικρά παιδιά. Οι Αρβανιτόπουλος και Κούβελος έφτασαν το Μάιο του 2014, στο σημείο να σύρουν εκατοντάδες παιδιά σε εκδήλωση για το "ευ αγωνίζεσθαι" στο στάδιο Καραϊσκάκη, όπου ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά μοίρασε στους μαθητές και καπελάκια της παράταξής του.
Μια -προεκλογική- εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το υπουργείο Παιδείας και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, πρόεδρος της οποίας ήταν τότε ο σύζυγος της Ντόρας Μπακογιάννη, κουμπάρας του Βαγγέλη Μαρινάκη.
koutipandoras

Ο Σουλτάνος «ζορίστηκε» και ποντάρει στην «επίθεση γοητείας»


Η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατήθηκαν στις φυλακές της Ανδριανούπολης επί 167 μέρες, μετά από απόφαση τουρκικού δικαστηρίου, μόνο τυχαία δεν είναι και μόνο προϊόν κράτους δικαίου δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Εν μέσω μιας διεθνούς απομόνωσης και οικονομικής συρρίκνωσης, ο Ερντογάν αναγκάζεται να κλείσει τα μέτωπα που έχει ανοίξει, σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει το κλίμα.
Μόλις μια μέρα πριν, ο Καθηγητής Thomas Meyer σε άρθρο του στη FAZ περιέγραφε τη δυσμενή θέση του Ερντογάν και θεωρούσε αρκετά πιθανό  να αρχίσει μια "επίθεση γοητείας" προκειμένου να ξαναβρεί υποστήριξη, τουλάχιστον από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς η ένταση με τις ΗΠΑ αυξάνεται και η Τουρκία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης. Σε αυτό το πλαίσιο η  απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών μοιάζει με κίνηση καλής θέλησης ενώ απέδειξε ότι ήταν μια "ομηρία" που δεν απέδωσε και πλέον φθείρει περισσότερο την Τουρκία.
Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης στην Τουρκία. Κανένα νέο δικονομικό στοιχείο δεν έχει προκύψει σε σχέση με τις προηγούμενες αιτήσεις αποφυλάκισης που να δικαιολογεί την αλλαγή στάσης των δικαστών. Υπήρξαν τέτοιες αφορμές όπως όταν η ελληνική κυβέρνηση μετέθεσε τους στρατιωτικούς σε διπλωματική αποστολή για να θεωρούνται μόνιμοι κάτοικοι της γείτονος. Όμως αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους σε ανύποπτο χρόνο και μάλιστα ενώ τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, λίγα 24ωρα νωρίτερα, έκαναν λόγο για ενδεχόμενο φυλάκισης ως και δύο ετών!
Όλα αποδεικνύουν ότι τόσο η σύλληψη και η κράτηση, όσο και η απελευθέρωση υπήρξαν προϊόν πολιτικών αποφάσεων και ότι καμία αυτονομία δεν διαθέτει η τουρκική δικαιοσύνη για να κρίνει αμιγώς νομικά μια υπόθεση, έτσι κι αλλιώς, εξαρχής ανυπόστατη. Για την ελληνική πλευρά, αποδεικνύεται σοβαρή διπλωματική επιλογή η άρνηση να μπει σε "παζάρια" αλλά να αναδείξει το θέμα στο υψηλότερο επίπεδο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν, συζήτησαν το θέμα και πάλι Τσίπρας και Ερντογάν.
Ο Τούρκος Πρόεδρος απελευθέρωσε Έλληνες αλλά το βλέμμα είναι στο Βερολίνο και δεν αποκλείεται να είναι η πρώτη μιας σειράς απελευθερώσεων κρατουμένων, ειδικά Ευρωπαίων, καθώς τα περιθώρια για τον "Σουλτάνο" έχουν στενέψει επικίνδυνα. Στην αντιστροφή των ρόλων, η Ελλάδα επανέρχεται ως σταθερή δύναμη στην περιοχή και η Τουρκία ως παράγων αστάθειας, πολιτικής και οικονομικής. 
tvxs

Μέρα γιορτής



Έπειτα από σχεδόν έξι μήνες αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνταν στις φυλακές της Αδριανούπολης επειδή είχαν περάσει κατά λάθος λίγα μέτρα μέσα σε τουρκικό έδαφος. Για..
Έπειτα από σχεδόν έξι μήνες αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνταν στις φυλακές της Αδριανούπολης επειδή είχαν περάσει κατά λάθος λίγα μέτρα μέσα σε τουρκικό έδαφος. Για τους Άγγελο Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη -που δήλωναν όλο αυτό το διάστημα της “ομηρίας” τους ότι είναι δυνατοί και αντέχουν- και για τις οικογένειες και τους φίλους τους είναι σήμερα μεγάλη γιορτή.
Για την ελληνική κυβέρνηση, που δεν ξέχασε στιγμή τους δύο στρατιωτικούς και προσπαθούσε συνεχώς να κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον απρόβλεπτο Ταγίπ Ερντογάν, είναι μια μέρα βαθιάς ανακούφισης και χαράς. Οι χαμηλοί τόνοι που κράτησε η Αθήνα αυτούς τους δύσκολους έξι μήνες, παρά τη συνεχώς αυξανόμενη ένταση της τουρκικής ρητορικής, είχαν τελικά αποτέλεσμα. Άλλωστε, είναι κοινός τόπος ότι η γεωγραφία δεν αλλάζει. Πάντοτε θα είναι γείτονάς μας η μεγάλη και δύσκολη Τουρκία, άρα θα πρέπει η χώρα μας να την αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και χωρίς επικίνδυνους παρορμητισμούς.
Προφανώς, η απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μειώνει συμβολικά τις εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Το τι σημαίνει, όμως, συνολικότερα για το πώς θα πορευτεί από δω και πέρα ο Ερντογάν είναι πολύ πρόωρο να το συμπεράνει κανείς. Θα μπορούσε να είναι ένα βήμα σε μια γενικότερη λογική αποκλιμάκωσης τόσο στις διμερείς σχέσεις όσο και στις τεταμένες σχέσεις του Τούρκου Προέδρου με τους συμμάχους του.
Θα μπορούσε, επίσης, να είναι απλώς ένα διάλειμμα, να μη σημαίνει τίποτε περισσότερο, όπως ακριβώς έγινε με τις απελευθερώσεις Γερμανών πολιτών μέσα στην Άνοιξη. Αλλά αυτά θα απασχολήσουν την Αθήνα από αύριο.
avgi

Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

Η Αριστερή ηγεμονία και οι… κοριοί



H μικρή πλανητική μας οικογένεια νοιώθει τις οδύνες μιας ριζικής αναδιάταξης.Παρά τις επίμονες αντιστάσεις, γεννιέται o νέος πολυκεντρικός Κόσμος.
ΕΕ, ΗΠΑ(NAFTA), BRICS, Ιαπωνία, προς το παρόν.
του Νίκου Δόικου*
Θεωρώ ότι πρόκειται για μη αναστρέψιμη εξέλιξη, όπου, αναδιατυπώνονται έννοιες και η Πολιτική, πολύ περισσότερο η εξωτερική πολιτική, αποκτά μια νιόφερτη διάσταση, κινείται σε μια καινούρια και πρωτότυπη σφαίρα συσχετισμών και συνεργειών.
Οι περιφερειακές εντάσεις και διαφορές, ιδίως μεταξύ γειτόνων, επιλύονται με την ενσωμάτωση σε τούτη την καινούρια αντίληψη συναινετικής συνύπαρξης.
Στην πρόσφατη (17/7) κοινή συνέντευξη τύπου Τραμπ-Πούτιν, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου γιατί χαρακτήρισε «αντίπαλο» τον πρόεδρο Πούτιν ο Αμερικανός πρόεδρος απάντησε «δεν τον αποκάλεσα αντίπαλο αλλά ανταγωνιστή κι αυτό είναι κομπλιμέντο».
Αυτήν την σύγχρονη αντίληψη περί συναινετικής συνύπαρξης ακόμα και μεταξύ ανταγωνιστών, θα πρόσθετα και μεταξύ αντιπάλων, που υπερβαίνει την γνωστή πατριδοκαπηλία με την οποία μασκάρεψαν τις ενοχές τους οι κάθε λογής συνεργάτες κατακτητών ή δικτατόρων, δεν μπορεί να τη χωνέψει η ακόρεστη βουλιμία (συχνά και η πολιτική αγραμματοσύνη) των κληρονομικών αρχόντων της χώρας, οι οποίοι θεωρούν πως η Ελλάδα τους ανήκει, κληρονομικώ δικαίω.
Η Ελλαδική Αριστερά δια του πρωθυπουργού της κάνει ό,τι η νέα αντίληψη επιτάσσει. Και το κάνει με θαυμαστή επιτυχία ήδη αναγνωρισμένη από τους πλέον έγκυρους  κύκλους τής διεθνούς κοινότητας. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Τσίπρα θεωρείται μοντέλο παραγωγικής πολιτικής μέσα στο ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον της ευρύτερης γειτονίας μας. Αξιοποιεί τους «αγωγούς σύγκλισης», δηλαδή τις χώρες εκείνες που λειτουργούν ως γέφυρες μεταξύ διαφορετικών ομάδων, ακόμα και μεταξύ περιστασιακών αντιπάλων.
Επανακτά το τρωθέν κύρος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενδυναμώνει και διευρύνει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Ισχυροποιεί την πολυεπίπεδη συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Συγκρατεί σε ένα ελεγχόμενο πλαίσιο και αναβαθμίζει τις σχέσεις με την Τουρκία. Επιλύει χρονίζοντα προβλήματα στον ευρύτερο βαλκανικό περίγυρο και αναλαμβάνει διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες στη Μέση Ανατολή.Εμπεδώνει στρατηγική συνεργασία με την Κίνα και διατηρεί (παρά το πρόσφατο «επεισόδιο») φιλικές και παραγωγικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Και την ίδια στιγμή πετυχαίνει τον διπλό στόχο της οριστικής εξόδου της χώρας από τα μνημονιακά Καυδιανά Δίκρανα και της καλύτερης δυνατής διευθέτησης του χρέους με ταυτόχρονη κατάκτηση της δυνατότητας άσκησης αναλογικής Κοινωνικής Πολιτικής.
Γιατί αριστερή κοινωνική πολιτική και ανάπτυξη σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό από την περιστασιακή κρατική ελεημοσύνη του παρελθόντος. Δεν ενδιαφέρουν οι διακυμάνσεις των δεικτών ή του όγκου της οικονομίας αλλά ενδιαφέρει κυρίως ο βαθμός και ο ρυθμός διάχυσης της θετικής οικονομικής απόδοσης μέσα στο κοινωνικό σώμα. Και όχι μόνον ως αναδιανομή πλούτου, αλλά ως λειτουργική ενσωμάτωση των οικονομικών δράσεων στην κοινωνική πλέον ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Η Κοινωνία και η Πολιτική υπεράνω της Αγοράς και της αγοραίας χειραγώγησης.
Αυτό που αδυνατούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν οι φυσικοί αυτουργοί της Κρίσης είναι τα στάδια μιας ανατρεπτικής στρατηγικής. Που σημαίνει να διαχειρίζεσαι (χάριν του διεθνούς κύρους της χώρας σου) κληρονομημένα μνημόνια, με τον συμφερότερο για τους πολίτες σου δυνατό τρόπο και συγχρόνως να κατοχυρώνεις προϋποθέσεις ανατροπής για την εμπέδωση κοινωνικής ευημερίας πέραν τής «ευημερίας» των δεικτών. Για την προάσπιση τής λογικής των συλλογικοτήτων υπεράνω της λογιστικής των οίκων αξιολόγησης. Κι όλα αυτά σε ένα ιδιαζόντως ασταθές διεθνές περιβάλλον.
Για δέκα χρόνια έχουμε βιώσει μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση στην κοινωνία μας και στον Ευρωπαϊκό περίγυρο.Βιώσαμε τα τοξικά παιχνίδια εις βάρος Εθνικών Οικονομιών και κρατικών υποστάσεων, την περιφρόνηση τής κοινωνικής αξιοπρέπειας στο όνομα του τοξικού τζόγου.
Ένας ένας, όλοι οι επιλεγμένοι στόχοι των νεοφιλελεύθερων αρπακτικών, με τις θυσίες των πολιτών μας,καταφέραμε να απεγκλωβιστούμε από τη μνημονιακή  παγίδα. Και καθώς είχαν προηγηθεί οι πρωτοφανείς κρατικοποιήσεις στις δυτικές μητροπόλεις για να περισωθούν οι καταρρέοντες κολοσσοί, δηλαδή, καθώς προηγήθηκε μια άπελπις προσφυγή στα «αριστερά εργαλεία» τα οποία, προ κρίσης, χλεύαζαν οι θεωρητικοί της νεοφιλελεύθερης απάτης, βγήκαμε πληγωμένοι μεν αλλά σοφότεροι και σίγουροι για την οριστική κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού.
Όμως, στους μεταπράτες νονούς των παλιών προτεκτοράτων, αυτή η ορατή προοπτική κατάρρευσης γεννά παραφροσύνη. Ανοίγει την όρεξη να συσσωρεύσουν όσα περισσότερα μπορούν προ της οριστικής πτώσης ή του σωφρονιστικού εγκλεισμού.
Παρά την συχνά επιβεβαιούμενη αποστροφή του Ανάχαρση πως «οι νόμοι είναι σαν τους ιστούς της αράχνης, αρκετά ισχυροί για να πιάνουν τους ανίσχυρους και εντελώς ανίσχυροι να συγκρατήσουν τους ισχυρούς», η Ελληνική κυβέρνηση επιμένει να συγκρούεται με την παραδοσιακή ρεμούλα, σε ένα δύσκολο και πολυμέτωπο πεδίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεν υπάρχει θλιβερότερη πολιτική κατάντια από το περιφερόμενο μπουλούκι απελπισμένων ηγετίσκων (οι οποίοι, είτε λόγω διατεταγμένης υπηρεσίας είτε λόγω ανεπάρκειας και πολιτικής βλακείας οδήγησαν την χώρα στην κατάρρευση), να φορτώνουν σε έναν, κατά γενική ομολογία, αγωνιστή και παραγωγικό πρωθυπουργό τις δικές τους αμαρτίες. Να αποδίδουν σε ολιγωρίες του κρατικού μηχανισμού (ή σε εξ ουρανού οργή) τις τραγωδίες με τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές, ποιοι οι ιστορικές παρατάξεις της μετεμφυλιακής ρεμούλας που έκτισαν τα ρέματα και τις λεκάνες απορροής, που σκάρωσαν ολόκληρους οικισμούς παράνομους μέσα στα δάση, χωρίς τους στοιχειώδεις πολεοδομικούς όρους ασφαλείας.
Κακόηχο Κύκνειον Άσμα του απερχόμενου κρατικοδίαιτου  συστήματος συνοδευόμενο από τον χορό των πολιτικών του κλώνων και των νονών που αισθάνονται πλέον το βάραθρο κάτω από τα ποδάρια τους και την πνιγηρή ερημία των κελιών.
Αυτή η Αριστερά είναι μια νέα, δημιουργική, ανατρεπτική, πολιτική Ηθική για το χτίσιμο ενός καλύτερου και πολυκεντρικού Κόσμου.
Κατακτήσαμε την αναγνώριση και τον χαρακτηρισμό του πυλώνα σταθερότητας και ειρήνης στον ευαίσθητο γεωπολιτικό χώρο τής νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Να είναι η κατάκτηση τούτη προάγγελος της αυριανής ηγεμονίας των Ευρωπαϊκών κοινωνιο-κεντρικών πολιτικών δυνάμεων, της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Είναι το κρισιμότερο ραντεβού τής Αριστεράς με την Ιστορία.
* Ο Νίκος Δόικος είναι αρχιτέκτονας – συγγραφέας 
www.dailythess.gr

Μία γραμμή από κυβέρνηση και κόμματα


Τσακαλώτος- Αχτσιόγλου στο υπουργικό συμβούλιο

του Τάσου Παππά
Επιμένουν οι δημοσιογράφοι και τα στελέχη της αντιπολίτευσης να ρωτούν με πιεστικό τρόπο υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αν θα μειωθούν οι συντάξεις από 1.1.2019. Επιμένουν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να δίνουν εσκεμμένα ασαφείς απαντήσεις. Η επιθυμία τους είναι να ακυρωθεί το μέτρο, ωστόσο δεν μπορούν να πουν κάτι παραπάνω πριν από την εμφάνιση του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Κάποιοι πάντως κυβερνητικοί αξιωματούχοι -τακτικοί συνομιλητές του Αλ. Τσίπρα- στις ιδιωτικές συζητήσεις τους λένε ότι το μέτρο δεν πρόκειται να εφαρμοστεί και επικαλούνται τόσο τις δηλώσεις Μοσκοβισί όσο και την εξαφάνιση των αιτίων που το προκάλεσαν (πιάσιμο των στόχων, υποβάθμιση του ρόλου του ΔΝΤ στη μεταμνημονιακή εποχή).
Ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Φρ. Κουτεντάκης μιλώντας προχτές στην τηλεόραση του «Σκάι» είπε ότι δημοσιονομικά δεν υπάρχει λόγος να μειωθούν οι συντάξεις και αν έχουμε συναίνεση των δανειστών δεν θα προκύψει πρόβλημα για την ελληνική οικονομία.
Εξέφρασε όμως την ανησυχία του για το ενδεχόμενο να μη δώσουν τη συγκατάθεσή τους οι δανειστές. Σημείωσε ότι δεν είναι σε θέση να προβλέψει την αντίδραση των αγορών στην περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια.
Αυτό όντως είναι το μεγάλο ερώτημα: Θα συμφωνήσουν οι δανειστέςΤο ΔΝΤ, που απαίτησε να μειωθούν οι συντάξεις, δεν πρόκειται να υποχωρήσει γιατί θα είναι σαν να ομολογεί ότι έκανε λάθος (δεν είναι το μοναδικό στην οκταετία που η χώρα είναι σε καθεστώς αιχμαλωσίας).
Ενδεχομένως ύστερα από μερικούς μήνες κάποιο πρώην στέλεχός του να δηλώσει ότι «δεν έπρεπε να προτείνουμε τη μείωση των συντάξεων». Ετσι συμβαίνει συνήθως με τους πρώην - προσβάλλονται με καθυστέρηση από το σύνδρομο της αναδρομικής διαύγειας. Η ζημιά όμως θα έχει γίνει.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι τι θα πράξουνΛάθος ερώτηση. Η σωστή είναι«Η Γερμανία τι θα κάνει;». Αν κρίνουμε από το πώς αντέδρασε στο παρελθόν σε ανάλογες κινήσεις δεν πρέπει να είμαστε πολύ αισιόδοξοι.
Δεν λειτουργούν με οικονομικά κριτήρια οι γερμανικές πολιτικές ελίτ. Αυτό που τις ενδιαφέρει είναι να μην αμφισβητηθούν η ηγεμονία τους και η οικονομική στρατηγική τους.
Φοβούνται πως αν φανούν μπόσικες με την Ελλάδα θα δημιουργηθεί κακό προηγούμενο και θα βάλει σε πειρασμό κι άλλες κυβερνήσεις να αντιγράψουν το μοντέλο. Εδώ έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν ισοδύναμο για τη μη αύξηση του ΦΠΑ στα πέντε ελληνικά νησιά που σηκώνουν το βάρος της προσφυγικής κρίσης. Και μιλάμε για ένα ασήμαντο ποσό της τάξεως των 45 εκατ. ευρώ.
Ηδη οι βαστάζοι του Σόιμπλε που κατέχουν νευραλγικά πόστα στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία στέλνουν με κάθε ευκαιρία το μήνυμα για πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Ποσώς τους απασχολεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο είναι υφεσιακού χαρακτήρα και θα πλήξει την οικονομία τώρα που κάνει τα πρώτα δειλά βήματα προς την ανάπτυξη.
Ακόμη όμως κι αν η Γερμανία τα στυλώσει και επιστρατεύσει το γνωστό καλαμπούρι περί ιερότητας των συμφωνιών (ισχύει για όλους τους άλλους εκτός από την ίδια), η κυβέρνηση έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: τις προτάσεις νόμου που κατέθεσαν η Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. για κατάργηση του μέτρου.
Με αυτές υπό μάλης μπορεί να διαπραγματευθεί σε άλλη βάση με τους δανειστές. Είναι η πρώτη φορά που σχεδόν όλα τα κόμματα συμφωνούν στο να γίνει κάτι, ακριβέστερα στο να μη γίνει κάτι. Κι αυτό η κυβέρνηση πρέπει να το αξιοποιήσει.
efsyn

Εμφύλιος ξανά



της Κατερίνας Μενεγάτου
Aπό τον κομμουνιστή Ανδρέα Παπανδρέου που ήθελε να έρθει στην εξουσία για να μας πάρει τις περιουσίες και ήταν σε ανοιχτή γραμμή συνεννόησης με την ΕΣΣΔ, στον συμμορίτη , εξτρεμιστή Αλέξη Τσίπρα που έχει σκοπό να κάνει προλετάριους τους  Έλληνες.
Το 1981, δεν φαντάζει μακρινό και ας πέρασαν τριανταεφτά χρόνια.
Το πολιτικό ρεύμα, τότε, προέτασσε την πολιτική αλλαγή μετά από τριάντα χρόνια στις κυβερνήσεις της χώρας τη Δεξιά  ή σε συμμαχία με την ξενόφερτη μοναρχία, με απόπειρες δικτατορίας, από τις οποίες μία επέτυχε και έβαλε τη χώρα στο γύψο για εφτά χρόνια.
Στα μεταπολεμικά χρόνια όταν διαφαινόταν αλλαγή προς προοδευτική κατεύθυνση στον πολιτικό χάρτη της χώρας, το κραταιό πολιτικό σύστημα της  Δεξιάς, είχε έτοιμη τη μηχανή της προπαγάνδας για να εκφοβίσει, εκβιάσει, παντί το τρόπω να ανασχέσει αυτό το δρόμο. Τόσα χρόνια στο τιμόνι της διακυβέρνησης της Eλλάδας η Δεξιά είχε εγκαθιδρύσει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να εξασφαλίζει τις πολιτικές της νίκες.
Τη δεύτερη φορά που η Δεξιά δεν τα κατάφερε, ήταν το 2015, όπου και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις έχασε από το αντίπαλο πολιτικό κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ ( εκλογές Ιανουαρίου, δημοψήφισμα, εκλογές Σεπτεμβρίου). Παρά το γεγονός ότι αποδείχθηκε ο βολονταρισμός και οι αυταπάτες που διακατείχαν το ΣΥΡΙΖΑ σε αρκετούς τομείς, καθώς δεν κατάφερε να ανατρέψει τα μνημόνια και εξαναγκάστηκε να υπογράψει το τρίτο δημοσιονομικό πρόγραμμα για την Ελλάδα και η νίκη του στις εκλογές δεν αποτέλεσε τη σπίθα, όπως πίστεψε, για να συγκροτηθεί μέτωπο των χωρών του ευρωπαϊκού νότου κατά της λιτότητας, ο ελληνικός λαός διά της ψήφου του, δεν επέτρεψε την επανάκτηση της εξουσίας από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κατείχαν το Know-how της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Η χρεοκοπία της χώρας είχε πρόσφατους ηθικούς αυτουργούς τα δύο αυτά κόμματα, τα οποία αποφάσισε η ελληνική κοινωνία να τιμωρήσει, στερώντας τους την εξουσία.
Η οικονομική κατρακύλα της χώρας, ανέδειξε τα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα που λυμαίνονταν επί χρόνια το κράτος, αποκάλυψε σωρεία σκανδάλων με κόστος δισεκατομμυρίων για το λαό και φώτισε παθογένειες που συντηρούνταν για δεκαετίες.
Ο ελληνικός λαός μετά από δεκαετίες που ψήφιζε εναλλάξ ΝΔ- ΠΑΣΟΚ δεν έγινε, το 2015, δια μιας αριστερός. Εμπιστεύτηκε την κυβέρνηση σε ένα άπειρο μεν στην άσκηση εξουσίας πολιτικό κόμμα, άφθαρτο δε, που παρά το γεγονός ότι δεν δικαίωσε τις μεγάλες προσδοκίες του για άμεσο απεγκλωβισμό από τα μνημόνια, του έδινε την ελπίδα ότι δεν θα επαναληφθούν  στο κράτος και στην κοινωνία πολιτικές που έστειλαν τη χώρα στον γκρεμό.
Η ελπίδα αυτή παραμένει ζωντανή και σήμερα, παρά τα λάθη, τις ατολμίες, τις σοβαρές καθυστερήσεις σε αλλαγές που πρέπει να γίνουν και τη μονοδιάστατη επικέντρωση σε θέματα που σχετίζονται με την ελληνική οικονομία.
Με την ελπίδα αυτή, τα έχουν βάλει  οι  πραίτορες του παλαιού πολιτικού συστήματος. Και όσο δεν βρίσκουν οικονομικό σκάνδαλο και συμπεριφορές που να προσομοιάζουν με τις δικές τους από την παρούσα κυβέρνηση σκυλιάζουν από το κακό τους. Μεταχειρίζονται κάθε μέσο, χωρίς καμία ηθική αναστολή, πρακτική που τους ανεδείκνυε στην κυβέρνηση μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Διασπορά fake news (ψευδείς ειδήσεις), διαστρέβλωση γεγονότων από ΜΜΕ που έχουν λόγους συμφέροντος να υπερασπίζονται το παλαιό και σάπιο πολιτικό σύστημα, για να γλιτώσουν από αμαρτίες του παρελθόντος και να έχουν ανοιχτό το δρόμο για νέες μπίζνες με χρήμα που δεν κοπίασαν για να αποκτήσουν. Είναι τα ΜΜΕ που  εξαιρούν, κυρίως, τα τελευταία χρόνια, τον εαυτό τους από κάθε κανόνα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, δυστυχώς, χωρίς κανένας αρμόδιος φορέας (ΕΣΗΕΑ,ΕΣΡ)  να τους βάλει στη θέση τους, ή να τους αποδώσει ευθύνες για τα πεπραγμένα τους.
Το οπλοστάσιο έχει και άλλα πυρά που προστίθενται αυτοστιγμεί για να φέρουν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, όπως η  διαβολή χαρακτήρων, η κατασυκοφάντηση της χώρας στο εξωτερικό, ο εκφοβισμός ψηφοφόρων από την πλευρά της ΝΔ, ότι όταν θα έλθει στην εξουσία θα εκδιωχτούν όσοι έχουν διαφορετική πολιτική ιδεολογία από τη δική της και πολλά άλλα φοβερά και θλιβερά που παραπέμπουν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω.
Στη νοοτροπία που ανδρώθηκαν και χρωστούν την πολιτική τους κυριαρχία επί σειρά ετών, επιχειρούν να στήσουν και πάλι την πολεμική τους εναντίον της κυβέρνησης, τα κόμματα που κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες τον τόπο με προεξάρχων το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιδιώκουν να ξαναζωντανέψουν το μίσος, τη διχόνοια μεταξύ των Ελλήνων, εξαιτίας των διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων τους.
Το μένος κατά της κυβέρνησης θυμίζει εικόνες εμφυλίου πολέμου, μίας ταραγμένης περιόδου που έφερε βαθιά τραύματα στον τόπο. Όποιος ασκεί κριτική στην κυβέρνηση είναι φιλοκυβερνητικός που δεν θέλει να εκδηλώσει την πολιτική του ταυτότητα, μόνο όποιος τη μισεί καθ'ολοκληρία δεν πράττει θανάσιμο αδίκημα κατά της πατρίδας. Σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει!
Και πώς να μη φτάναμε δηλαδή, όταν η χώρα ποτέ δεν λυτρώθηκε από το κακό παρελθόν της. Όταν αντί απόδοση ευθυνών και απαξίωσης πολιτικών προσώπων και των συνοδοιπόρων τους σε θέσεις κλειδιά του κράτους που έβλαψαν σε ανυπέρθετο βαθμό τη χώρα, τους απονεμήθηκαν τίτλοι και τιμές και τους δόθηκαν ευκαιρίες να αφήσουν τα χνάρια τους σε νευραλγικούς τομείς της μεταπολεμικής Ελλάδας μέχρι τις μέρες μας και για πολλά χρόνια ακόμα.
Συνθήκη που εκμεταλλεύεται στο έπακρο η αξιωματική αντιπολίτευση, κυρίως για να δρέψει καρπούς-ψήφους απαραίτητους για να γίνει κυβέρνηση.
Το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επιχειρεί να δημιουργήσει  στην κοινωνία η Δεξιά παράταξη, δεν σκέφτεται, ότι αυτή τη φορά, μπορεί να έχει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, γιατί οι μνήμες από την πολιτική δράση της στον τόπο εξακολουθούν να είναι ζωντανές και κάθε άλλο παρά τιμητικές είναι στην ιστορία της. 
EFSYN