Ιστορίες του κυρίου Μη

του Κωστή Παπαιωάννου
Η οικογένεια του κυρίου Μη ήταν πάντα ιδιοκτήτες. Κι όσα ακόμα δεν είχαν, τα ήθελαν.
Στη χώρα του κυρίου Μη υπήρχαν πολλές εφημερίδες αλλά ήταν σα να υπήρχε μια. Υπήρχαν πολλά ραδιόφωνα αλλά ήταν σαν να υπήρχε ένα. Και με τα κανάλια το ίδιο γινόταν. Τα πιο πολλά ανήκαν στον φίλο του κυρίου Μη, τον κύριο Μα, που είχε καράβια τόνους δώδεκα γεμάτα.
Δήμαρχος της πρωτεύουσας ήταν ο πρίγκιπας ανιψιός του κυρίου Μη. Ο κύριος Μπ. Οι εφημερίδες έλεγαν συνέχεια πόσο καλός δήμαρχος ήταν: δημιουργούσε μόνος του ένα πρόβλημα, όλοι γκρίνιαζαν, ερχόταν μόνος του πάλι και το μπάλωνε λίγο. Και ήταν σαν να τους έκανε μεγάλη χάρη.
Αλλά δεν του έφτανε να παίζει με τις μεγάλες λεωφόρους και τα πεζοδρόμια που τα μεγάλωνε και τα έβαφε και μετά αυτά ξέβαφαν. Ήθελε να έχει δική του παραπάνω από πόλη, ήθελε χώρα.
Και η μαμά του πρίγκιπα, η κυρία Μπ. είπε «Περίμενε». Αλλά εκείνος βιαζόταν και της είπε «Κι εσύ που περίμενες τι κατάλαβες;»
Και ο οικογενειακός γιατρός εξέτασε τον ανιψιό πρίγκιπα πίσω από τα χοντρά του γυαλιά. Και είπε «Μα είναι κλασικό οικογενειακό ΣΕΝ, Σύνδρομο εξουσιαστικής νομοτέλειας: όποιος το έχει λέει “ο κόσμος να χαλάσει θα γίνω πρωθυπουργός”. Το είχε κι ο παππούς του ανιψιού του κυρίου Μη, ο κύριος Μη ο Πρώτος, που ήταν μπαμπάς του κυρίου Μη και της κυρίας Μπ».
Ο κύριος Μη δεν κυβερνούσε με το κόμμα του. Ήθελε να είναι τελείως δική του η κυβέρνηση, να μην τη μοιράζεται με κανέναν. Και είχε στο παλάτι στο Μαξί Μου μια μικρή ομάδα με έναν άλλο ανιψιό του για διευθυντή και έναν πονηρό καθηγητή. Και ήταν στην ομάδα και πολλοί δημοσιογράφοι και όλη μέρα οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα έλεγαν πόσο άριστοι ήταν όλοι, με σπουδές και ωραία ρούχα.
Και ήταν και η γυναίκα του κυρίου Μη, η κυρία Μα, που ήταν πολύ έξυπνη και καλή νοικοκυρά και χρυσοχέρα. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι την φώναζαν απλά «υπέρκομψη». Και μαγείρευε και ένα τρομερό φαγητό που το έλεγε Πόθεν Έσχες. Και άλλα χρόνια ήταν παντρεμένη και άλλα όχι και μετά ξαναήταν. Κι όλο άλλαζε το μαγικό φαγητό της, το Πόθεν Έσχες, και όποιος το έτρωγε μετά ξεχνούσε να τη ρωτήσει πώς το μαγείρευε.
Και μετά στη χώρα έπεσε αρρώστια βαριά. Και ο κύριος Μη σκέφτηκε πώς θα κάνει δική του και την αρρώστια. Και την έκανε ένα μεγάλο όπλο και μ’ αυτό έφτιαχνε νόμους σκληρούς και έδινε λεφτά σε όσους τον έλεγαν Προφήτη και γύρναγε παντού και έλεγε πως ήταν πολύ επικίνδυνη αρρώστια αλλά η χώρα είχε Αυτόν και ήταν μεγάλο σαξές στόρι και έτσι δε φοβόταν.
Και είχε και έναν υπουργό δικό του, καταδικό του περιουσία του δηλαδή, ο κύριος Μη. Τον κύριο Μι. Και τον έβαλε και έφτιαξε έναν νόμο να μη μαζεύονται οι άνθρωποι και φωνάζουν στους δρόμους και ταράζουν τη χώρα του. Κι έτσι απαγορεύτηκε και να μαζεύονται.
Και είχε κανονίσει με έναν άλλο υπουργό, κι αυτον τον έλεγαν κύριο Μη επίσης, να μην αφήνει τους ξένους να έρχονται στη χώρα. Και αυτός ο κύριος Μη ψήφιζε δικούς του νόμους να έχει πολλά λεφτά να βάζει φράχτες και κάμερες και διοικητές στους φράχτες. Και ήταν σαν ταμίας, ή καλύτερα ταΜΗας.
Και μετά ο κύριος Μη ανέβηκε σε ένα στρατιωτικό ελικόπτερο και πήγε να δει έναν καλλιτέχνη δικό του, καταδικό του. Που έκανε τέχνη δική του, καταδική του. Που τον είχε βάλει η κυρία Με που ήταν υπουργός τέχνης αλλά δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την τέχνη.
Και στην επιστροφή σκεφτόταν πώς θα κάνει δικό του και τον χειμώνα που ερχόταν καταπάνω στους φτωχούς ανθρώπους με φόρα. Αλλά ήταν δύσκολο. Τον φόβιζαν οι φτωχοί, δεν τους ήξερε, ήταν από αλλού.
Ζήσε το σήμερα, σκέφτηκε, κι αποκοιμήθηκε γλυκά στον ώμο της υπέρκομψης.
Είδε ένα όμορφο όνειρο με κάποιον βασιλιά που είχε ένα μαγικό ραβδί και έκανε τους φτωχούς μικρά γουρουνάκια.
Χαμογέλασε στον ύπνο.
Η κυρία Μα τον κοίταξε τρυφερά.
Η μάσκα τού έκρυβε λίγο το πηγούνι.
antiphono

Στην εκκλησιά με μάσκα ή να τ’ αφήσω λάσκα;

Στην Τεχεράνη της Μεσογείου, η μάσκα είναι υποχρεωτική παντού εκτός από τους ιερούς ναούς…

του Χρήστου Ξανθάκη
Αυτό το γράφω κάθε δεκαπέντε μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην τουίτα δηλαδή και στο φέηζμπο, στο ισταγκρα δεν γράφω τίποτα γιατί είναι μόνο για βυζιά:
Ως την ώρα που ένας, έστω ένας υπουργός της κυβέρνησης (και με υφυπουργό συμβιβάζομαι)..
θα βγει και θα πει ότι η Θεία Κοινωνία πρέπει να πάρει δρόμο αυτές τις κρίσιμες μέρες, το πολίτευμα της χώρας θα είναι ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ...
Έτσι ακριβώς είναι παιδιά, μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Από τον Απρίλιο ξεκίνησα να το γράφω, όταν μαδάγαμε τις τρίχες στα ευαίσθητα σημεία του σώματός μας λόγω καραντίνας και φτάσαμε Ιούλιο και τίποτα δεν άλλαξε. Δεν πα’ να λέει εκείνο το κορόιδο ο Μόσιαλος ότι πρέπει, για λίγο έστω, να μπει στο χρονοντούλαπο η Θεία Κοινωνία. Κανένας δεν τον ακούει κι ας έχει ορισθεί εκπρόσωπος της Ελλάδας στους διεθνείς οργανισμούς που τρέχουν τα πρότζεκτ για τον κορωνοϊό. Όλα μπορείς να τα θίξεις στην Ελλαδάρα, όλα μπορείς να τα πλήξεις, ακόμη και τον νούμερο ένα διαφημιστή της χώρας στο εξωτερικό, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, μπορείς να τον πεις «μαϊμού» και «σκυλάραπα». Την Εκκλησία όμως δεν μπορείς να τη ακουμπήσεις…
Και φυσικά δεν είναι μόνο η θεία Κοινωνία απόδειξη της ασυλίας που απολαμβάνει το Ιερατείο. Ακόμη περισσότερο είναι οι μάσκες που βγήκε εκείνο το καλόπαιδο ο Χαρδαλιάς και μας υποχρέωσε να τις φοράμε και στην τουαλέτα ακόμη. Αλλά όχι στους ιερούς ναούς!
Εκεί αποφασίζουν οι παπάδες και όπως διαβάζω στην Εφημερίδα των Συντακτών η Εκκλησία της Ελλάδος έκανε μια σύσταση να εισέρχονται οι πιστοί στους ναούς φορώντας μάσκα, να κάνουν χρήση αντισηπτικών και να κρατούν τις απαιτούμενες αποστάσεις. «Κύκλοι της Ιεράς Συνόδου», το δήλωσαν αυτό, ούτε καν επίσημη ανακοίνωση δεν βγήκε, έτσι για το ονόρε, έτσι για τη μαγκιά, έτσι για να έχει να λέει ο Πέτσας. Ούτε κουβέντα, ούτε λέξη, ούτε καν μια ψαλμωδία. Τίποτε, ζερό, τσεβά που λέμε κι εμείς οι βλάχοι. Ιν γιορ φέης που λέει κι ο Γιάνναρος όταν καρφώνει στα μούτρα των αντιπάλων του!
Αυτή είναι παλικάρια μου η Τεχεράνη του 2020, όπου κάνουν κουμάντο οι μουλάδες και υποφέρει ο πολιτισμένος κόσμος. Όπου δεν τολμάς να πας κόντρα στο παπαδαριό, γιατί μπορεί να σε αφορίσουν κιόλας, όπως αφόρισε κόσμο και κοσμάκη ο μερακλής ο Αμβρόσιος. Όπου ανοίγεις το στόμα σου να μιλήσεις και το κλείνεις άνευ χρονοτριβής, γιατί σκέπτεσαι ότι καλές οι Δέκα Εντολές του Μωυσέως, αλλά η ενδεκάτη εντολή, το «ου μπλέξεις», είναι ακόμη καλύτερη. Αυτή είναι η Τεχεράνη της Μεσογείου, όπου άμα μπεις στο σούπερ μάρκετ, στο κομμωτήριο, στο φούρνο άνευ μάσκας και σε ρουφιανέψουνε θα φας πρόστιμο 150 ευρώπουλα να τσούξει η πορτοφόλα. Άμα, πάλι, μπεις στην εκκλησία χωρίς μάσκα, ενδέχεται να εισπράξεις χειροκρότημα γιατί είσαι αντιστασιακός και πολεμάς τις δυνάμεις του σκότους…
Αναρωτιέμαι μόνο, ο γίγαντας ο Τσιόδρας που φοράει μάσκα σε όλες τις συσκέψεις και τις διαβουλεύσεις, όταν πάει εκκλησία να ψάλλει τι κάνει ακριβώς; Και ποιες συμβουλές δίνει στους διπλανούς του και στις διπλανές του; Τους ζητάει να προσέχουν ή μήπως κλείνει αυτιά και μάτια και ζητάει την επιφοίτηση της Θείας Χάριτος; Μπας και ξεμπλέξει από το δύσκολο έργο του μια ώρα αρχύτερα, δίχως να του κοπούν τα φτερά και να του πέσει η μούρη!

 newpost.gr

Η Ελλάδα σύρεται σε διάλογο με την Τουρκία για να μαλακώσουν «οι σκληρές θέσεις της»

Ούτε φρεγάτες, ούτε αναδρομικά και διάλογος εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία υπό την εποπτεία της Γερμανίας

του Χρήστου Κουτσονάσιου*

Ο κ. Δένδιας αρμόδιος Υπουργός των Εξωτερικών μαθαίνει από τον… Τσαβούσογλου ότι ο πρωθυπουργός του έστειλε απεσταλμένη στο Βερολίνο και άρχισε μυστικές συνομιλίες εφ’ όλης της (τουρκικής) ύλης με τον εκπρόσωπο του Ερντογάν. Δηλαδή είτε βρίσκεται στο υπουργείο Εξωτερικών είτε όχι δεν έχει καμία σημασία.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος Υπουργός Άμυνας μαθαίνει από τα παραπολιτικά των εφημερίδων ότι εν μέσω κρίσης ο πρωθυπουργός τον έχει γραμμένο αρμοδίως και μιλάει απευθείας με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ σαν να μην υπάρχει υπουργός Άμυνας! Παράλληλα κάνει την εκπληκτική δήλωση ότι αγνοούσε την "NAVTEX" του λιμενικού (!!) στο Καστελόριζο.

Ο κ. Αλέξανδρος Διακόπουλος, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του πρωθυπουργού απαντώντας σε σχετική ερώτηση για την αποστολή του Barbaros στην Κύπρο, ενώ συμφωνήθηκε ο ελληνοτουρκικός διάλογος, δήλωσε τα εξής …εκπληκτικά: "Είναι δύο διαφορετικά πράγματα αυτά (Σ.Σ.: εννοεί το Oruc Reis στο Καστελόριζο και το Barbaros στην Κύπρο). Το καταλαβαίνετε αυτό". Δηλαδή είναι θέμα των Κυπρίων και όχι δικό μας.

Ο αναπληρωτής σύμβουλος του πρωθυπουργού για θέματα εθνικής ασφάλειας Θάνος Ντόκος, την 4η Φεβρουαρίου σε συνέντευξη του στην Κυπριακή Εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και με την Τουρκία να κορυφώνει την επιθετικότητα της απέναντι στη Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία, μίλησε για συνεκμετάλλευση με την Τουρκία στο Αιγαίο.

Και το κερασάκι στην τούρτα χθεσινό δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας "Süddeutsche Zeitung" αναφέρει ότι Ελλάδα και Τουρκία "Τώρα θα πρέπει να μιλήσουν. Αυτό όμως σημαίνει πως η Αθήνα θα πρέπει να απομακρυνθεί από τις σκληρές θέσεις της (!!!) για τα κυριαρχικά δικαιώματα των 3.000 νησιών και νησίδων της.Κάτι που για τον ξιφομάχο Ερντογάν, ο οποίος προσβλέπει στο διαμοιρασμό των πρώτων υλών, είναι μια αναμφισβήτητη νίκη».

Τέλος η Ελλάδα σπάει την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία και την αγορά των δύο φρεγατών με την αστεία δικαιολογία ότι το κόστος των φρεγατών ήταν πολύ υψηλό -3,3 δις έλεγαν- και δεν θα άφηνε περιθώρια για την καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους που τα κοστολογούσαν στα 3,9 δις ευρώ. Μόνο που οι συνταξιούχοι από 3,9 δισ. θα πάρουν μόνο 900 εκ. Έτσι ούτε φρεγάτες ούτε αναδρομικά και διάλογος εφ' όλης της ύλης με την Τουρκία υπό την εποπτεία της Γερμανίας, που διαρρέει στον τύπο ότι πρέπει να εγκαταλειφθούν οι σκληρές θέσεις της χώρας για τα κυριαρχικά δικαιώματα των 3.000 νησιών, κάτι που αποτελεί για τον "ξιφομάχο" Ερντογάν μία αναμφισβήτητη νίκη κατά την καλή γερμανική εφημερίδα.

Αυτά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.

*O Χρήστος Κουτσονάσιος είναι δικηγόρος

 Facebook/kouti pandoras

Ο εκλογικός πειρασμός του Σεπτέμβρη

Ο γλυκός εκλογικός πειρασμός του Σεπτέμβρη, το «αγκάθι» Τσίπρας και ο ρόλος του Αντώνη Σαμαρά

της Μαρίνας Αλεξανδρή

Το μορατόριουμ του Αυγούστου με τον Ερντογάν δρομολογεί τον μεγάλο ελληνοτουρκικό διάλογο. Και, μαζί, ίσως δρομολογεί και πολιτικές εξελίξεις τον Σεπτέμβρη – ή, τουλάχιστον, επαναφέρει τον… γλυκό εκλογικό πειρασμό του Σεπτέμβρη σε ισχυρούς κύκλους εντός και πέριξ της κυβέρνησης.

Eίναι ο ίδιος πειρασμός που γεννήθηκε ως επιτομή του πολιτικού τακτικισμού - διότι «θα έβγαζε νοκ άουτ τον Τσίπρα», τον ΣΥΡΙΖΑ, και την απλή αναλογική μαζί, και θα έδινε και μια «καθαρή τετραετία», εάν όχι…  οκταετία, στον Κυριάκο Μητσοτάκη -, αλλά τώρα ενισχύεται από ένα θερμό εθνικό φορτίο: Το φορτίο που συνοψίζεται στο ερώτημα εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την λαϊκή εντολή να πάει σε διμερή διάλογο με την Τουρκία για ο,τιδήποτε άλλο πέραν της υφαλοκρηπίδας.

Μέχρι στιγμής θέση της κυβέρνησης, όπως τουλάχιστον διατυπώνεται από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, παραμένει πως μόνη διαφορά με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα και, κατ’ επέκταση, η ΑΟΖ. Ο Ιμπραήμ Καλίν, όμως, ο εκπρόσωπος του Ερντογάν από τον οποίο πληροφορήθηκε η ελληνική κοινή γνώμη ότι βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία ελληνοτουρκικής προσέγγισης, ζήτησε διάλογο «άνευ όρων» και «εφ όλης της ύλης».

Το Βερολίνο, το οποίο έχει αναλάβει τον ρόλο του διαμεσολαβητή, αποφεύγει επιμελώς να οριοθετήσει το πλαίσιο του διαλόγου που προωθεί, το Στέητ Ντηπάρτμεντ μίλησε σε επίσημη ανακοίνωσή του για «αμφισβητούμενα ύδατα», και οι πληροφορίες από έγκυρες διπλωματικές πηγές αναφέρουν πως η Αγκυρα έχει στείλει ήδη στην Ευρωπαϊκή Ενωση την «λίστα» των θεμάτων που θα βάλει προς συζήτηση – μια λίστα, που περιλαμβάνει από την μοιρασιά των υδρογονανθράκων έως την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και το Κυπριακό.

Τούτων δοθέντων, είναι μάλλον προφανές ότι Γερμανία και ΗΠΑ θα πιέσουν την Αθήνα για έναν διάλογο «ευέλικτης ατζέντας» και περιεχομένου. Και είναι εξίσου προφανές το ερώτημα εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει την δυνατότητα να κάτσει στο τραπέζι έστω και μόνον για να ακούσει οποιαδήποτε τουρκική διεκδίκηση που υπερβαίνει το θέμα της υφαλοκρηπίδας.

Η απάντηση που δίνουν ορισμένοι κυβερνητικοί σύμβουλοι στις εισηγήσεις τους προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η μετατροπή της διεθνούς πίεσης σε… πολιτική ευκαιρία: Η προσφυγή σε πρόωρες κάλπες το φθινόπωρο με την επίκληση σοβαρού εθνικού ζητήματος και με κεντρικό αφήγημα και ζητούμενο την εντολή για την έναρξη ενός «ιστορικού ελληνοτουρκικού διαλόγου».

Μια δεύτερη εισήγηση θέλει την σύγκλιση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, την εκεί οριοθέτηση του πλαισίου του διαλόγου κι, ενδεχομένως, και μιας νέας εθνικής γραμμής, και εν συνεχεία την έναρξη διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Σ’ αυτό το σενάριο οι εκλογές θα έρθουν λίγο αργότερα, εν είδει «επικύρωσης» μιας λύσης με την Αγκυρα και με διπλό πολιτικό κέρδος: Τον εκ προοιμίου «αφοπλισμό» του Αλέξη Τσίπρα αφού θα έχει συναινέσει στην λύση και την ανάδειξη του προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη σε επίπεδο «ιστορικού ηγέτη».

Η αξιολόγηση και οι αποφάσεις και επί των δύο σεναρίων, προϋποθέτει την στάθμιση των θέσεων δύο παραγόντων: Του Αλέξη Τσίπρα και του Αντώνη Σαμαρά.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρεται να ενημερώθηκε για το χρονοδιάγραμμα και το πλαίσιο της γερμανικής πρωτοβουλίας στην συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Και φέρεται επίσης να έθεσε με απόλυτη σαφήνεια τις «κόκκινες γραμμές» του – ότι, δηλαδή, είναι θετική μεν η προοπτική ενός διαλόγου με την Τουρκία αλλά μοναδική και αποκλειστική διαφορά προς συζήτηση αποτελεί η υφαλοκρηπίδα. Οι δε πληροφορίες αναφέρουν πως αυτή η θέση του Αλέξη Τσίπρα «δεν αλλάζει και δεν μπαίνει υπό αίρεση», ανεξαρτήτως του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να ασκήσει στα εθνικά θέματα αντιπολίτευση μοντέλου… μακεδονομάχων.

Σε ό,τι αφορά τον Αντώνη Σαμαρά, έχει στείλει ήδη τα πρώτα του μηνύματα: Λέει «όχι» σε προσφυγή στην Χάγη, δηλώνει ότι «διάλογο με πειρατές δεν κάνεις», και ζητά εθνικό, ισχυρό δόγμα αποτροπής. Εν ολίγοις, όσοι εισηγούνται στον Κυριάκο Μητσοτάκη εκλογές με ατζέντα ελληνοτουρκικής προσέγγισης, μάλλον θα πρέπει να συνυπολογίζουν και μια παράλληλη αναμέτρηση με τον Αντώνη Σαμαρά.

 tvxs.gr

Προς ιδιωτικά εκπαιδευτήρια «Παπασταύρου», βεβαίως, βεβαίως

του Νίκου Φίλη
Ο νέος νόμος για την ιδιωτική εκπαίδευση έδειξε ότι έχει ολοκληρωθεί η μετάλλαξη της ΝΔ σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο και βαθιά συντηρητικό κόμμα, μακριά από το μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο. 
Στον χώρο της εκπαίδευσης η ρήξη της ΝΔ με το μεταπολιτευτικό πλαίσιο εκφράζεται με την υπονόμευση του άρθρου..
16 του Συντάγματος, που δεν επιτρέπει ή περιορίζει τη δράση των επιχειρηματικών συμφερόντων στην εκπαίδευση.
Ξεκίνησαν δίνοντας status πανεπιστημίου στα κολέγια. Συνεχίζουν τώρα μετατρέποντας τα ιδιωτικά σχολεία σε πολυκαταστήματα τύπου Μall που πωλούν εκπαιδευτικά πακέτα, υπό τον απόλυτο έλεγχο του ιδιοκτήτη. Με εργασιακές σχέσεις «λάστιχο» που καταπατούν την ελευθερία και την αυτονομία του καθηγητή, υπό το φόβο της αναιτιολόγητης απόλυσης, ακόμη και στη μέση της χρονιάς!
Με τον τρόπο αυτό η ΝΔ, με πειθήνιο όργανο μια πρόθυμη για όλα υπουργό Παιδείας, εξοφλά γραμμάτια στους χρηματοδότες της. Δεν τα λέμε εμείς, τα λένε οι εκπρόσωποι των σχολαρχών, με απύθμενο θράσος στη Βουλή: δικό τους είναι το πορτοφόλι και δικαίωμά τους να διαπλέκονται ανοιχτά με τη ΝΔ!
Η ΝΔ επιτιθέμενη με σφοδρότητα στην αποστολή κάθε υπουργού Παιδείας να αναβαθμίζει το δημόσιο σχολείο και να καθιστά έτσι περιττή την προσφυγή στην ιδιωτική εκπαίδευση, δείχνει τις ιδεοληψίες της. Έρχεται σε ρήξη με μορφές της εκπαιδευτικής πολιτικής όπως ο Ε. Παπανούτσος και ο Γ. Ράλλης, που προσδιόρισαν τις μεγάλες αλλαγές στην εκπαίδευση μετά την πτώση της χούντας και επέβαλαν την εποπτεία στη μη κρατική εκπαίδευση (αυτός είναι ο ακριβής συνταγματικός όρος). Νομοθεσία που συνεχίσανε οι κύριοι Ευθυμίου - Γκεσούλης την περίοδο Σημίτη αλλά και η κα Γιαννάκου. Νομοθεσία που κατάργησε η τρόικα διά του κ. Αρβανιτόπουλου.
Μου περιποιεί τιμή να με κατατάσσουν οι έμποροι της εκπαίδευσης, δίπλα σε πολιτικά αναστήματα όπως ο Παύλος Μπακογιάννης που ως γνήσιο τέκνο του αστικού Διαφωτισμού ζητούσε την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης (Βήμα, 7.11.1976). Περιποιεί τιμή να με καταγγέλλουν ότι εν μέσω μνημονίου τόλμησα να αγνοήσω τον Ντέκλαν Κοστέλο και τους σχολάρχες μυστικοσυμβούλους του και έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ψηφίσει ένα νόμο - τομή για την ιδιωτική εκπαίδευση.
Διάβασα στη Βουλή το περιεχόμενο μιας επιστολής του κ. Κοστέλο το 2016 που αξίωνε αυτά που ψηφίζει τώρα η ΝΔ. Κάθε λέξη από το νόμο της κυρίας Κεραμέως είναι πιστή αντιγραφή των τότε επιθυμιών της τρόικας. Πρόκειται για ολική επαναφορά των μνημονιακών πολιτικών στο χώρο της εκπαίδευσης. Για τεράστια οπισθοδρόμηση.
Θα μπορούσα βέβαια, αντί για την επιστολή Κοστέλο, να διαβάσω το σενάριο του αείμνηστου Σακελλάριου, από την αξέχαστη ταινία «Το ξύλο βγήκε απ` τον Παράδεισο». Γιατί εκεί, στο ιδιωτικό σχολείο του `50 των «Παπασταύρου» μας οδηγεί η κα Κεραμέως, «βεβαίως, βεβαίως».
ΤΑ ΝΕΑ 

Εικονική πραγματικότητα: Δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα

Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός με ένα συνταγματικό πραξικόπημα, υποκαθιστούν τη δικαστική εξουσία, "αποφάσισαν και διατάσσουν" ότι θα κουρέψουν το 60% των αναδρομικών ύψους 3,9 δισ. ευρώ που προβλέπει για τους συνταξιούχους απόφαση του ΣτΕ. Αν όμως παρακολουθήσει κανείς τηλεόραση θα πιστέψει ότι η κυβέρνηση, περίπου με δική της πρωτοβουλία, αποφάσισε να καταβάλει 1,4 δισ. στους συνταξιούχους, οι οποίοι είναι ευγνώμονες για τη γαλαντομία και το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης Μητσοτάκη που διευκρινίζει "μη ζητήσετε τίποτε άλλο". Κάτι σαν το 0+0=14% του πατρός Μητσοτάκη.

Την ίδια περίοδο, μόλις η Τουρκία έχει επιτύχει με την προκλητική της στάση και την έξοδο του Oruc Reis,  να σύρει την Ελλάδα σε μυστικές διαπραγματεύσεις σε ζήτημα εθνικής κυριαρχίας,  η κυβέρνηση έχει υποχωρήσει από πάγιες εθνικές θέσεις μετατρέποντας σε διμερές ένα ακόμη ευρω-τουρκικό θέμα ενώ για πρώτη φορά σε τόσο επίσημο τόνο, ο διεθνής παράγοντας σημειώνει ότι η περιοχή που "γκρίζαρε" ο Ερντογάν δεν είναι ελληνική αλλά αμφισβητούμενη και τα μηνύματα από τη Γερμανία, που έχει αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή, είναι πως η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχτεί «χαλάρωση» της κυριαρχίας της. Αν όμως παρακολούθησει κάποιος τα μίντια θα πειστεί (;) ότι ο Ερντογάν πήγε να κάνει "μαγκιά" αλλά δεν του βγήκε και έκανε πίσω, η ελληνική πλευρά βγήκε κερδισμένη και ούτε κουβέντα φυσικά για την παρωδία με τη Navtex μεταξύ Ενόπλων Δυνάμεων και Λιμενικού και τις υπόλοιπες παλινωδίες της ελληνικής κυβέρνησης που κοστίζουν ακριβά στην εξωτερική πολιτική.

Αν κάποιος περπατήσει στους δρόμους της Αθήνας θα διαπιστώσει ότι ο Κώστας Μπακογιάννης με την καταστροφική  σύλληψη του Μεγάλου Περιπάτου και το υπέρογκο κόστος χωρίς διαγωνισμό με πρόσχημα την πανδημία, κατάφερε  το μεγαλύτερο κυκλφοριακό φιάσκο που έχει γίνει ποτέ στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς λογική και ειρμό, "καίγοντας" μάλιστα με την προχειρότητα,  την προοπτική σοβαρών και σχεδιασμένων παρεμβάσεων για βιώσιμη κινητικότητα στο μέλλον. Ως αποτέλεσμα, προσπαθεί να διαχειριστεί το τεράστιο πολιτικό κόστος,αναιρώντας σταδιακά τις αρχικές ρυθμίσεις, δίνοντας μια επιπλέον λωρίδα κυκλοφορίας στην Πανεπιστημίου. Αν όμως παρακολουθήσει κανείς τα ΜΜΕ θα μάθει ότι ο Κώστας Μπακογιάννης "άκουσε την Αθήνα και αντίστρεψε την κατάσταση" ! 

Αυτές είναι ορισμένες από τις ειδήσεις της "αντεστραμμένης" πραγματικότητας που μεταδόθηκαν το τελευταίο 24ωρο ενώ κάποιες άλλες αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας, όπως ότι έπρεπε  ολόκληρος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη να βρίσκεται στη Μύκονο για να επιβλέψει την αστυνόμευση των πάρτυ σε βίλες. Εκτός αν βρίσκεται εκεί για διακοπές όπως η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής που πηγαίνει υπηρεσιακώς στην Κώ μαζί με πολυμελές επιτελείο, με έξοδα του δημοσίου για... 9 διανυκτερεύσεις!

«Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό». Η φράση που αποδίδεται στον Αβραάμ Λίνκολν, στην περίπτωση της καλοκουρδισμενης προπαπαγανδιστικής μηχανής της κυβέρνησης Μητσοτάκη  θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε απλά ελληνικά «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Κοινώς, όταν κάποιος βιώνει την δύσκολη πραγματικότητα, από την οικονομία και την εξωτερική πολιτική μέχρι τις παραβιάσεις κοινωνικών ελευθεριών και βασικών δικαιώματων, τότε κανείς δεν θα τον πείσει για το αντίθετο. Ακόμη και ένας πανίσχυρος μιντιακός μηχανισμός. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να τον εξοργίσει, όπως συνέβη με τους συνταξιούχους, αλλά και με τόσες άλλες κοινωνικές ομάδες που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με τα προβλήματα που δημιουργεί ή δεν λύνει η κυβερνητική πολιτική. 

tvxs

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη…

Πώς το Δημοτικό Συμβούλιο της Νάξου αποφάσισε να μη δοθεί το όνομα του Μανώλη Γλέζου στο Λύκειο του νησιού

της Ειρήνης Προμπονά

«Πολίτης είναι αυτός που έχει υποχρέωση να ανακατεύεται στα κοινά» Σόλωνας

Μέρα Τετάρτη και το δημοτικό συμβούλιο στον δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων συνεδριάζει.

Όχι «ζωντανά», όπως θα περίμενε κανείς, με τα προβλεπόμενα μέτρα λόγω κορονοϊου.

Δυο φορές που επισκέφτηκα το δημοτικό μέγαρο πάντως, με την ιδιότητα της δημοσιογράφου, αναρωτήθηκα, αν υπάρχουν δημότες που θέλουν να παρακολουθήσουν ένα δημοτικό συμβούλιο, που ακριβώς θα χωρέσουν, στη μεγάλη και όμορφη κατά τα λοιπά αίθουσα, καθώς η διαρρύθμιση δεν φαίνεται και πολύ «φιλική» για την συμμετοχή του δημότη.

Η συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε λοιπόν με μορφή τηλεδιάσκεψης.

Πάλι καλά.

Θα μπορούσαν να την κάνουν δια περιφοράς μέσω email και fax.

Η συνεδρίαση

Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίασης, ξεκινώντας μάλιστα από την εισήγηση του δημάρχου Δημήτρη Λιανού για το δεύτερο θέμα της ημερήσιας διάταξης –όπως κατάλαβα στη συνέχεια- που ήταν να ονομαστεί το ΓΕΛ Νάξου σε «Μανώλης Γλέζος» τιμώντας έτσι τον Ναξιώτη αγωνιστή της Αντίστασης, τον πολίτη, το δημοσιογράφο, τον συγγραφέα, τον δημοκράτη, τον στοχαστή, τον πολιτικό Μανώλη Γλέζο.

Μια προσωπικότητα διεθνούς φήμης και κύρους, που ο σεβασμός ήταν δεδομένος από φίλους και αντιπάλους, είτε ο Μανώλης βρισκόταν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είτε στο Ευρωπαϊκό.

Όπως ίσως θα γνωρίζετε, ο σεβασμός κερδίζεται, δεν αποτελεί προϋπόθεση, δεν είναι προαπαιτούμενο και δεν είναι δεδομένος.

Τον κερδίζει κανείς με την αδιάκοπη παρουσία του μέσα στην κοινωνία, με την ακάματη εργασία του, μέσα από τη συνέπεια του, μέσα από τον διάλογο με τον αντίπαλο και την τεκμηρίωση των επιχειρημάτων του, μέσα από το σθένος του να σταθεί και να αντισταθεί στην άλωση των διαχρονικών αξιών που βάλλονται ακατάπαυστα, ισοπεδώνοντας τους λαούς και θεσμούς.

Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για έναν ακούραστο αγωνιστή της Δημοκρατίας και κατ’ επέκτασιν της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Δικαιοσύνης, ένα ζωντανό κύτταρο Ιστορίας που συνέδεσε το όνομά του πολύ νωρίς με την πρώτη πράξη Αντίστασης εναντίον των Ναζί κατακτητών, κατεβάζοντας το ναζιστικό λάβαρο που κυμάτιζε τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας από την Ακρόπολη, μαζί με τον Απόστολο Σάντα.

Η πορεία του Γλέζου στην μεταπολεμική Ελλάδα είναι γνωστή και η Ιστορία τον έχει καταχωρίσει στις σελίδες της με λαμπρά γράμματα.

Ο Μανώλης Γλέζος απ’ τ’ Απεράθου, ο «Νώλης» όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούν ακόμα οι συγχωριανοί του.

«Αν δεν είχαμε τον Γλέζο, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε, αλλά…»

Τελικά για κάποιους απ’ το δημοτικό συμβούλιο, όλα τα παραπάνω και όσα δεν αναφέρω για οικονομία χώρου, δεν ήταν μονάχα ψιλά γράμματα, αλλά και επουσιώδη για να μπορέσουν να κάνουν αποδεκτή την προσωνυμία «Μανώλης Γλέζος» στο ΓΕΛ Νάξου.

Ένας απίθανος τύπος είπε χαρακτηριστικά πως «δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως η μεταπολεμική ιστορία του Γλέζου ήταν σ’ έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και αποτέλεσε το έμβλημά του».

Και να ήταν ο μόνος…

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο δήμαρχος εισηγήθηκε αρνητικά. Να μην δοθεί η προσωνυμία «Μανόλης Γλέζος» στο σχολείο.

«Θέλει χρόνο προκειμένου να ωριμάσει το θέμα της προσωνυμίας. Ν το αγκαλιάσει η κοινωνία, να γίνουν ζυμώσεις… πρέπει να είμαστε ενωτικοί, η κοινωνία έχει διχαστεί. Η παιδεία πρέπει να ενώνει όχι να χωρίζει» ήταν μερικές από τις φράσεις στην τοποθέτηση και επανατοποθέτηση του δημάρχου. Πρόσθεσε μάλιστα πως «αν δεν είχαμε τον Γλέζο, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε, αλλά…».

Αυτό το «αλλά»…

Η… διχασμένη τοπική κοινωνία

Κάτι είχε αρχίσει να μην πηγαίνει καθόλου καλά και να θυμίζει άλλες εποχές. Αλλά περίμενα υπομονετικά, ν’ ακούσω τα επιχειρήματα των υπολοίπων.

«Σώνει και καλά, σε ενάμισι μήνα ν’ αποφασίσουμε για την προσωνυμία» ήταν μια άλλη τοποθέτηση. «Δίνουμε πολιτική χροιά στο πρώτο σχολείο του τόπου» συμπλήρωσε. Και να την πάλι η αναφορά στην διχασμένη τοπική κοινωνία, λόγω της προσωνυμίας του σχολείου και να πάλι «οι ζυμώσεις» και να πάλι «να ωριμάσουν οι συνθήκες και ν’ αγκαλιάσει η κοινωνία την πρόταση».

Δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου να έγινε κάποιο γκάλοπ, κάποια διαβούλευση και η δημοτική παράταξη που πλειοψηφεί έβγαλε ένα τέτοιο συμπέρασμα.

Αλλά σύντομα μου λύθηκε αυτή η απορία, καθώς ερωτηθείς ο δημοτικός σύμβουλος που υπερθεμάτιζε, στα περί διχασμένης κοινωνίας από την αντιπολίτευση, απάντησε πως αυτή είναι η προσωπική του άποψη!

Ατράνταχτο αποδεικτικό στοιχείο.

Ακούστηκαν πολλά.

Ένα απ’ αυτά ήταν πως τα παιδιά πρέπει να μένουν ανεπηρέαστα από την πολιτική. Τα παιδιά που ψηφίζουν απ’ τα 17.

No Politica;

Λησμονούν ή αγνοούν παντελώς οι… τοπικοί μας άρχοντες πως  είναι άλλο πράγμα το κομματικό και άλλο το πολιτικό γίγνεσθαι.

Πως ο άνθρωπος είναι όν πολιτικό και κάθε μας πράξη παράγει πολιτική, εν αντιθέσει με την κομματική ταυτότητα που μπορεί να μην παράγει απολύτως τίποτα, παρά μονάχα να ανακυκλώνει καρέκλες, προσωπικότητες και όχι σπάνια, να μην παράγει καθόλου πολιτική.

Κρατήστε μακριά τα παιδιά από την πολιτική λοιπόν, γιατί υπάρχει φόβος να μάθουν να σκέφτονται… κι «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά».

Για τέτοια είμαστε;

Ο αριστερός Μανώλης Γλέζος και ο Πρωτοπαπαδάκης

Τελικά το πρόβλημα  ήταν πως ο Μανώλης Γλέζος ήταν Αριστερός και μάλιστα πραγματικά αριστερός, όχι δήθεν, μη διαχειρίσιμος, αυτόφωτος τόσο πολύ μάλιστα, ώστε κάποιοι ολίγιστοι του χώρου παλιότερα να του έχουν πει να σκάσει και να τον έχουν αποκαλέσει υποτιμητικά «γέρο που ανακατεύεται».

Στο δημοτικό συμβούλιο τώρα είχαμε συνέχεια.

Άλλος δημοτικός σύμβουλος τοποθετήθηκε λέγοντας-και μάλλον αυτός ήταν ο πιο ξεκάθαρος απ’ όλους ως προς το «πρόβλημα» που παρουσίασε η προσωνυμία. «Σήμερα δεν είναι η μέρα των κομμουνιστών».

Και ξεκίνησε έχοντας κι έναν «υπενθυμιστή» δίπλα του, που δεν φαινόταν στην κάμερα, να μιλά για τους ευεργέτες του τόπου και τον Πρωτοπαπαδάκη λέγοντας πως αυτούς δεν τους αναγνωρίζουμε, «αλλά εκτιμούμε άλλους, εκείνους που κοιτούσαν τον εαυτό τους και αυτοπροβάλλονταν», όχι εκείνους που έδωσαν ψωμί και σχολεία και λιμάνια στον τόπο.

Αυτό με τον Πρωτοπαπαδάκη, οφείλω να πω πως μ’ εντυπωσίασε και στο μνημόσυνο του Γλέζου. Αυτή η σπουδή να τοποθετηθεί απέναντι στον Γλέζο, σαν αντίπαλο δέος, μην τυχόν και δεν αναφερθούμε και σ’ αυτόν, λες και δεν ήταν δυο ξεχωριστές ισχυρές προσωπικότητες της πολιτικής που μπορούσες να εκτιμήσεις και να τιμήσεις ξεχωριστά, έπρεπε οπωσδήποτε να βρεις κοινά σημεία, συγγένειες, πότε πέθανε ο ένας και γεννήθηκε ο άλλος και να μιλάς και για τους δυο υποχρεωτικά.

Δόθηκαν και άλλες λύσεις όπως για παράδειγμα να ονομαστεί «Μανώλης Γλέζος» κάτι άλλο, κάτι μεγάλο, όπως είπαν, όπως το αεροδρόμιο Νάξου, για παράδειγμα,  που όλοι ξέρουμε πόσο μεγάλο είναι.

Κανείς δεν σκέφτηκε να δοθεί η ονομασία του στο νέο λιμάνι, που αν καθυστερήσει άλλα 20 χρόνια, τότε σίγουρα θα έχουν καιρό να συμφιλιώσουν την… διχασμένη κοινωνία, να γίνουν οι ζυμώσεις, να ωριμάσουν οι συνθήκες και έτοιμοι πια, αγκαλιασμένοι όλοι μαζί, να δώσουν ένα προσωνύμιο σε κάτι τρανό και μεγάλο.

Η απόφαση (14-11 κατά)

Τελικά η πλειοψηφία κατά την ψηφοφορία (14-11 ψήφοι κατά και δύο απόντες) επέλεξε ν’ ακολουθήσει την εισήγηση του δημάρχου και να μην δοθεί το προσωνύμιο «Μανώλης Γλέζος» στο ΓΕΛ Νάξου.

Ο Γλέζος… που ο μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος είπε για αυτόν πως έπρεπε να προταθεί για Νόμπελ Ειρήνης και αποτελεί το καύχημα της Παροναξίας, τονίζοντας μάλιστα πως αν έπαιρνε το Νόμπελ θα ήταν ο Γλέζος που θα έδινε αξία στον θεσμό και όχι ο θεσμός στον Γλέζο.

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη…. δεν είναι του Γλέζου, καθώς αυτός ζει για πάντα στη μνήμη και στην καρδιά εκείνων που ξέρουν τι θα πει «αγωνίζομαι». Είναι κομμάτι της ιστορίας του τόπου που δεν σβήνει γιατί χαράχτηκε βαθιά.

Το φάντασμα που πλανιέται είναι εκείνο του εμφυλίου, που στην πραγματικότητα δεν τέλειωσε ποτέ και ζει ανάμεσά μας σαν παρωδία επιστρατεύοντας κομματικά ζόμπι, όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο και όχι απαραίτητα πάντα απ’ το «αντίπαλο» στρατόπεδο.

 naxospress.gr

Ανήκομεν εις την Ανατολήν...

Η ανθρώπινη πίστη σε οτιδήποτε- όχι μόνο σε έναν θεό- μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά κι αυτό έχει αποδειχθεί πολλές φορές. 
Μια οργανωμένη πολιτεία, ωστόσο, δεν μπορεί να βασίζεται στην ειλικρίνεια της δύναμης των πιστών σε μια θρησκεία ώστε να επιτρέπει, για παράδειγμα, την παρουσία τους στους ναούς χωρίς μάσκα και να μεταλαμβάνουν από το ίδιο κουτάλι το ίδιο κρασί με άλλα εκατό άτομα. Δεν αντιλέγω πως η βαθιά πίστη στο ότι αυτό που πίνεις εκείνη την ώρα δεν είναι ρετσίνα, αλλά το αίμα τού Ιησού μπορεί να σε προστατεύσει από τον κοροναΐό, αλλά το κράτος δεν έχει "πιστόμετρα" ώστε να κρίνει ποιος είναι πραγματικά ευλαβής και ποιος υποκριτής ώστε να επιτρέπει ή να απαγορεύει α λα καρτ την θεία κοινωνία...

Η κυβέρνηση νομοθετεί κι αποφασίζει με βάση την επιστήμη, όχι τη μεταφυσική και την θεολογία. Τουλάχιστον αυτό πρέπει να συμβαίνει σε ένα κοσμικό κράτος το οποίο απέχει από την θεοκρατία. Γι' αυτό και είναι λυπηρό ύστερα από τόσους μήνες που παλεύουμε με την πανδημία, στο Μαξίμου να μην τολμούν να τα βάλουν με την εκκλησία κι εξαιρούν την υποχρεωτικότητα των μασκών από τους ναούς. Όποιος θέλει να κυβερνά με το "ο θεός βοηθός" δεν χρειάζεται να ταξιδέψει μακριά, αρκεί να μεταβεί στη γειτονική Τουρκία, να αλλαξοπιστήσει και να ζητήσει να ενταχθεί στην κυβέρνηση Ερντογάν. Όποιος, όμως, θέλει να βαυκαλίζεται τον ευρωπαίο και κατηγορεί, μάλιστα, τους αντιπάλους του ως αντιευρωπαϊστές δεν είναι δυνατό να κάνει χατιράκια στους παπάδες θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία...

Είναι ουκ ολίγοι οι βουλευτές οι οποίοι στηρίζουν την εκλογή τους και στην αγαστή συνεργασία με τον κλήρο. Υπάρχουν, εξάλλου, και ιερείς που δεν κάνουν τίποτα για την ψυχή τής μάνας τους, αλλά ζητούν άμεσα ή έμμεσα ανταλλάγματα. Και κάπως έτσι ο διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας, με ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δεν τόλμησε να σπάσει αβγά, παραμένει όνειρο θερινής νυκτός σε αυτήν τη χώρα που ανήκει περισσότερο στην Ανατολή από όσο θα ήθελε να παραδεχθεί...
τρυπιο ευρω

H κυβέρνηση φτωχοποιεί ακόμα περισσότερους συνταξιούχους

Για ακόμα μία φορά το κράτος αθετεί μια δικαστική απόφαση, πρακτική συνηθισμένη στα χρόνια των μνημονίων.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα στην εξαγγελία του πρωθυπουργού πως θα δοθεί εφάπαξ και εντός του έτους το ποσό των αναδρομικών που δικαιούνται οι συνταξιούχοι. Η αντίδραση προκλήθηκε όχι από όσα είπε αλλά απ΄ όσα απέφυγε να πει ο πρωθυπουργός. Ό,τι, δηλαδή, ενώ το ΣτΕ έχει επιδικάσει ποσό 3,9 δισ, εκείνος εξήγγειλε πως θα αποδοθούν μόνο 1,4 δισ. Και πως αυτό το ποσό αφορά μόνο τα αναδρομικά των κυρίων συντάξεων και όχι των επικουρικών. Είναι σαφές πως πρόκειται για “κούρεμα” της τάξης του 60% σε όσα δικαιούνται οι συνταξιούχοι με βάση την απόφαση του ΣτΕ.

Για ακόμα μία φορά το κράτος αθετεί μια δικαστική απόφαση, πρακτική συνηθισμένη στα χρόνια των μνημονίων. Την ώρα που οι κυβερνήσεις υπερφορολογούν και μειώνουν μισθούς και συντάξεις, την ώρα που δεν μπορούν να υπερασπίσουν την εργασία και βυθίζουν την αγορά στα “λουκέτα” και την οικονομική ασφυξία, η Πολιτεία καταστρατηγεί μια δικαστική απόφαση.

Όπως προ ετών, με το PSI “κούρεψε” ετσιθελικά τους ανύποπτους ομολογιούχους που είχαν εμπιστευτεί το Ελληνικό Δημόσιο, έτσι και τώρα –κατ’ αναλογία– η κυβέρνηση αθετεί την δέσμευσή της και προσβάλλει την Δικαιοσύνη.

 Ανοίγει, δε, μια νέα “φάμπρικα” προσφυγών από εκείνους τους συνταξιούχους που δεν είχαν έως τώρα προσφύγει αλλά και όσους θα επιδιώξουν να λάβουν και τα αναδρομικά που αφορούν στις επικουρικές συντάξεις.

Εκείνο, ωστόσο, που προκαλεί ερωτηματικά είναι η αποστροφή του πρωθυπουργού (στη Βουλή) που συνέδεσε την μη καταβολή ολόκληρου του οφειλόμενου ποσού με το…αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Εκμεταλλεύτηκε, δηλαδή, έμμεσα την ελληνοτουρκική κρίση και την ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας με τις …συντάξεις. Κάλεσε, έμμεσα, τους απόμαχους της ζωής να θυσιάσουν όσα δικαιούνται για να συνδράμουν στα νέα εξοπλιστικά προγράμματα που έχει ανάγκη η χώρα.

Θα είχε, ίσως, κάποιο νόημα αυτή η τακτική εάν αφορούσε πρωτίστως το σύνολο εκείνων που έχουν πολλά περισσότερα από τους συνταξιούχους. Εκείνους που φοροδιαφεύγουν μέσω off shore, εκείνους που καταγράφουν υπερκέρδη, εκείνους που βουλιάζουν επιχειρήσεις ενώ διατηρούν καλά προστατευμένες τις περιουσίες τους στο εξωτερικό. Και δεν είναι λίγοι αυτοί.

Όταν, όμως, μια κυβέρνηση προσφέρει φορολογική ασυλία και άλλα προνόμια σε ορισμένους δεν δικαιούται να πτωχοποιεί ακόμα περισσότερο τους πολλούς, επικαλούμενη την κρίσιμη ώρα και την τουρκική απειλή. Δεν είναι πολιτικά έντιμο…

 Libre.gr

Έλληνες κατά τύχη

Είναι τουλάχιστον οξύμωρο κάποιοι που θεωρούν εαυτούς Έλληνες κληρονομικώ δικαιώματι να λοιδορούν και να μειώνουν εκείνους που επέλεξαν να δηλώνουν Έλληνες

του Λευτέρη Κουγιουμτζή

Αν και οσονούπω μπαίνουμε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, ορισμένα θέματα που θα έπρεπε να έχουμε αφήσει πίσω μας εδώ και χρόνια επιμένουν να επανέρχονται στην επιφάνεια του δημόσιου λόγου. Ενα από αυτά είναι το αν κάποιος γεννιέται ή γίνεται Ελληνας.

Για χάρη της συζήτησης ας θεωρήσουμε ότι Ελληνες γεννιόμαστε και πως η εθνολογική μας ταυτότητα είναι καθαρά θέμα γονιδιακής προέλευσης. Με βάση αυτήν την παραδοχή, αν ένα βρέφος γεννημένο από Ελληνες γονείς υιοθετηθεί από Σκανδιναβούς, κάποια στιγμή στη ζωή του αναπόφευκτα θα αναβλύσει από μέσα του η «πηγαία» του ελληνικότητα και θα αρχίσει να συμπεριφέρεται και να μιλά ως Ελληνας, ακόμη κι αν οι θετοί γονείς του δεν του αποκαλύψουν ποτέ την προέλευσή του. Οι Ελληνόπαιδες, άρα, δεν χρειαζόμαστε καμιά ιδιαίτερη κατήχηση στην ελληνική παιδεία και κουλτούρα, μια και ως γονιδιακοί κληρονόμοι του Εθνους έχουμε εγγενείς κυτταρικές εγγραφές της ελληνικότητάς μας, η οποία θα εκδηλωθεί ανεξαρτήτως του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνουμε.

Το προηγούμενο παράδειγμα καταδεικνύει το κραυγαλέο: κανένας δεν γεννιέται τίποτε περισσότερο παρά άνθρωπος. Ο εθνοτικός προσδιορισμός, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και τα λοιπά χαρακτηριστικά της ταυτότητας ενός ατόμου είναι καθαρά θέμα πολιτισμικού και κοινωνικού περίγυρου. Το αν κάποιος γεννηθεί από Ελληνες, Κινέζους ή Καναδούς γονείς είναι θέμα τύχης και συγκυρίας· μόνο αν βρεθεί, παρ’ όλα αυτά, σε περιβάλλον ελληνότροπο θα καλλιεργήσει χαρακτηριστικά τέτοια που θα τον κατατάσσουν στο ελληνικό έθνος.

Με βάση, λοιπόν, αυτή την τυχαιότητα των πραγμάτων, μπορούμε να διακρίνουμε τους σημερινούς Ελληνες σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που γεννήθηκαν από Ελληνες γονείς και μεγάλωσαν σε ελληνικό πολιτισμικό περιβάλλον και σε εκείνους που, ενώ δεν γεννήθηκαν από Ελληνες γονείς, η ανατροφή τους μέσα στην ελληνική κοινωνία επέδρασε τόσο καθοριστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους ώστε να αποκτήσουν ελληνική συνείδηση και τρόπο. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε –με μια δόση υπερβολής– ότι όσοι ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία μάλλον είμαστε Ελληνες περισσότερο από τύχη, ενώ όσοι ανήκουν στη δεύτερη έγιναν Ελληνες (περισσότερο) από προσωπική επιλογή.

Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον οξύμωρο κάποιοι που θεωρούν εαυτούς Ελληνες κληρονομικώ δικαιώματι να λοιδορούν και να μειώνουν εκείνους που επέλεξαν να δηλώνουν Ελληνες. Αντιθέτως, θα έπρεπε να κολακεύονται από την επιθυμία τρίτων να ενταχθούν στο ελληνικό σώμα και να ανακουφίζονται που ο ελληνισμός δεν έχασε τη ζωοδότρα, οσμωτική του ισχύ.

Εντέλει, ο προσδιορισμός της ελληνικότητας με γονιδιακά κριτήρια εκτός από ανιστόρητος και αντιεπιστημονικός, είναι συνάμα περιοριστικός, αντιπαραγωγικός και επικίνδυνος, αν όχι στραγγαλιστικός και αυτοκαταστροφικός· έχει, δηλαδή, όλα τα ικανά γνωρίσματα για να χαρακτηριστεί απλώς ανόητος.

efsyn

Εκκλησία - Κυβέρνηση: Φανατικότεροι της Σαουδικής Αραβίας

του Στέλιου Κούλογλου

Το ετήσιο προσκύνημα στη Μέκκα είναι η πιο σημαντική θρησκευτική εορτή των Μουσουλμάνων. Οι πιστοί, που πρέπει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους να πάρουν μέρος στο προσκύνημα, πίνουν από ένα ιερό πηγάδι και φιλούν την ιερή μαύρη πέτρα της Καάμπα, πριν φτάσουν στο Μεγάλο Τζαμί. Πριν φύγουν από τη Μέκκα, μαζεύουν βότσαλα για να λιθοβολήσουν τον διάβολο. 

Αλλά στο φετινό προσκύνημα, το τελετουργικό έχει ριζικά τροποποιηθεί. Οι πιστοί δεν θα έχουν πρόσβαση στη πέτρα, οι  αρχές έφτιαξαν εμφιαλωμένο νερό από το πηγάδι, αντί να πίνουν οι προσκυνητές από την πηγή με τα ποτήρια. Θα υπάρχουν επίσης αποστειρωμένα βότσαλα για να τον διάβολο, προσωπικά χαλιά προσευχής και άλλα αποστειρωμένα αντικείμενα για την αποτροπή της επιμόλυνσης από τον κοροναϊό.

Η χώρα όπου βρίσκεται η Μέκκα προχώρησε και σε ένα άλλο ριζοσπαστικό μέτρο: περιόρισε τη συμμετοχή στη θρησκευτική εκδήλωση. Περίπου 2,5 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι από όλο τον κόσμο πήραν πέρυσι μέρος.  Φέτος, θα επιτραπεί  η συμμετοχή σε μόλις σε 1.000 προσκυνητές. Και η χώρα που παίρνει όλα αυτά τα μέτρα είναι η Σαουδική Αραβία. Ούτε δεν κολλάει από την πέτρα άμα πιστεύεις, ούτε ο Θεός μας προφυλάσσει από το νερό του πηγαδιού και άλλες μεσαιωνικές βλακείες από αυτές που έχουμε ακούσει τους τελευταίους μήνες. Η Σαουδική Αραβία, που θεωρείται η πιο φανατική, φονταμενταλιστική χώρα του κόσμου!

Με την εξαίρεση μιας χώρας και μιας εκκλησίας που τη συναγωνίζεται: της Ελλάδας, του αρτηριοσκληρωτικού Ορθόδοξου Ιερατείου και αυτής της φοβισμένης, λυπηρής κυβέρνησης που του κάνει όλα τα χατίρια. Έτσι πάλι χθες,  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξαίρεσε από την υποχρεωτική πλέον χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους(καταστήματα λιανικής και υπηρεσίες, ΔΕΚΟ, τράπεζες, ιατρεία, δημοτικά καταστήματα, καταστήματα τροφίμων, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής και δεν συμμαζεύεται) τις εκκλησίες!

Να φανταστεί κανείς ότι, εν όψει της μουσουλμανικής θρησκευτικής εορτής, ανάλογα μέτρα παίρνουν μια σειρά από θρησκευόμενες χώρες, από το Ομάν και το Μπαχρέιν μέχρι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Στα τελευταία, όπου συνηθίζεται να αγοράζουν αρνιά για θυσία, η κυβέρνηση σύστησε στους πολίτες εφαρμογές στα κινητά, ώστε να αποφεύγουν το συνωστισμό στις Λαϊκές Αγορές και τα σφαγεία. 

Κανείς εκεί δεν σκέφτηκε σαν τον κ. Πέτσα, που επί καραντίνας είχε προτρέψει τους πιστούς να ξεγελάνε το κράτος, στέλνοντας sms ότι  τάχα πάνε σούπερ-μάρκετ  και να πηγαίνουν στην εκκλησία.  Γιατί εδώ έχουμε μια κυβέρνηση που παίρνει σταθερά αποστάσεις από τον ορθολογισμό και την επιστήμη, με τον ψοφοδεή Μωυσή να φοβάται και τη σκιά του και τη Ελένη Λουκά (συγνώμη Κεραμέως) να καταργεί την κοινωνιολογία σε όφελος των Θρησκευτικών, κάνοντας συγχρόνως τα χατίρια των επιχειρηματιών στον χώρο της εκπαίδευσης. Στη νέα κανονικότητα, το καθεστώς έχει όνομα: θρησκόληπτος νεοφιλελευθερισμός. 

TVXS

Θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα. Έχω γούστα ακριβά

Ε ναι λοιπόν, ο Κυριάκος έχει γούστα ακριβά και του τα πληρώνουμε εμείς

του Θεόκριτου Αργυριάδη*

Στις 01/07/2019, λίγες μέρες πριν τις Εθνικές Εκλογές, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μελλοντικός πρωθυπουργός, δήλωνε ότι «δεν υπάρχει περίπτωση εγώ ή οι υπουργοί μιας κυβέρνησης ΝΔ να χρησιμοποιούμε κότερα ή ελικόπτερα για τις μετακινήσεις μας». Μόλις έναν χρόνο μετά και ο πρωθυπουργός πλέον Μητσοτάκης ξέχασε τα τότε λεγόμενα του, δίνοντας το χείριστο παράδειγμα στους υπουργούς του.

Άλλωστε, συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια για τον αλαζόνα πρωθυπουργό, που έχει την εντύπωση ότι δεν οφείλει να δίνει εξηγήσεις για τίποτα και σε κανέναν. Η αρχική ενημέρωση έκανε λόγο για μεταφορά του πρωθυπουργικού ζεύγους από την Αντίπαρο όπου έκαναν διακοπές, στην Επίδαυρο για την παρακολούθηση παράστασης με ένα ελικόπτερο Super Puma (βαρύνουσας σημασίας, ειδικά όταν στην χώρα μαίνονται δεκάδες πυρκαγιές). Τελικά, όπως μάθαμε αργότερα, για την μεταφορά του πρωθυπουργού και της συνοδείας του, χρησιμοποιήθηκαν τρία ελικόπτερα. Το VIP της Πολεμικής Αεροπορίας, ένα Super Puma και ένα Chinook. Και όλα αυτά ενώ η χώρα μας περνά ίσως την χειρότερα κρίση στα ελληνοτουρκικά από τα Ίμια και έπειτα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, είπε ότι «στον πρωθυπουργό διατίθενται τα μέσα που χρειάζονται για να επιτελεί τα καθήκοντα του». Στα καθήκοντα του πρωθυπουργού, απ’ ότι φαίνεται προστίθενται οι διακοπές και οι φωτογραφίες με celebrities (Τομ Χανκς). Φαντάζεστε να έκανε το ίδιο ο Αλέξης Τσίπρας; Επί τουλάχιστον μία εβδομάδα θα έπαιζε ως πρώτο θέμα σε δελτία ειδήσεων και εφημερίδες. Τώρα, επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη και περίφημης Λίστας Πέτσα, προφανώς για τα ΜΜΕ ήταν μια συνηθισμένη καλοκαιρινή έξοδος του Happy Traveller πρωθυπουργού και της συζύγου του.

Με περίσσεια κυβερνητική αλαζονεία, ο Στέλιος Πέτσας, μας μετέφερε ξεκάθαρα ότι η πολιτεία, λίγο ή πολύ, οφείλει να διαθέτει τα στρατιωτικά ελικόπτερα στο ζεύγος Μητσοτάκη. Μάλιστα, το έθεσε ως υποχρέωση της πολιτείας. Όχι, δεν είναι. Δεν είναι υποχρεωμένη η πολιτεία να «καίει» τρία στρατιωτικά ελικόπτερα, εν μέσω ισχυρής κρίσης στα ελληνοτουρκικά και πολλών ενεργών μετώπων πυρκαγιών ανά την Ελλάδα, για διακοπές και αναψυχή.

Σαφώς, αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που το ζεύγος Μητσοτάκη προτίμησε την αερομεταφορά με ελικόπτερο από κάποιο άλλο μέσο μεταφοράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λάτρης των ελικοπτέρων και το έχει αποδείξει πολλάκις (όχι ο Παύλος αλλά το επίρρημα). Το 2018, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μεταφέρθηκε διά της συζύγου του από τα Χανιά στο Πόρτο Χέλι με ελικόπτερο. Μάλιστα, το ελικόπτερο ήταν ιδιοκτησίας του πανίσχυρου επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του Ant1 Θοδωρή Κυριακού. Στο Πόρτο Χέλι φιλοξενήθηκαν στην βίλα του επιχειρηματία ενώ την επόμενη μέρα, το ίδιο ελικόπτερο, επέστρεψε το ζεύγος στα Χανιά. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Είναι και λάτρης των οικοπέδων και των ακινήτων, με αποκορύφωμα το πολυσυζητημένο σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι και το εξοχικό μεσοτοιχία με τον Μιχάλη Χριστοφοράκο της Siemens στην Τήνο. Το σπίτι του Βολταίρου, που κόστισε περί το 1,5 εκατομμύριο ευρώ στην οικογένεια Μητσοτάκη, δεν δηλώθηκε ποτέ σε κανένα πόθεν έσχες, κρύβοντας το με διάφορα εταιρικά και μετοχικά κόλπα. Όσο για το οικόπεδο στην Τήνο, το ζεύγος Μητσοτάκη το αγόρασε το ίδιο διάστημα που αγοράστηκε, όλως τυχαίως, το διπλανό οικόπεδο από τον Μιχάλη Χριστοφοράκο. Το ζεύγος Μητσοτάκη έχτισε σπίτι, κάνοντας για γείτονα, όλως τυχαίως τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, τον βασικό κατηγορούμενο για το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό σκάνδαλο στην Ελλάδα. Ολά αυτά, επαναλαμβάνω, όλως τυχαίως.

Όσο για τα κότερα; Αποτελούν σίγουρα ιδιαίτερη αδυναμία για όλη την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς πολλοί βουλευτές έχουν τα δικά τους σκάφη ενώ δεν χάνουν ευκαιρία όταν τους καλούν επιφανείς και μη επιχειρηματίες στα δικά τους. Τον μάιο του 2019, ο δημοσιογράφος Γιώργος Χριστοφορίδης είχε αποκαλύψει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε εκείνες τις μέρες σε κότερο Έλληνα εφοπλιστή μήκους 100 μέτρων. Αποκάλυψη που δεν διαψεύστηκε ποτέ. Οι κακές γλώσσες αναφέρουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει σαλπάρει και με σκάφος του κουμπάρου και φίλου του, του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ούτε σε αυτή την περίπτωση υπήρξε ποτέ επίσημη και αιτιολογημένη διάψευση. Επίσης, ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση κουνήθηκε μιντιακό φύλλο.

Εν κατακλείδι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοιτάζει τους πάντες αφ υψηλού, υπεροπτικά και αλαζονικά. Θεωρεί ότι πάντα θα βρίσκεται στο απυρόβλητο, ταΐζοντας τα ΜΜΕ, φιμώνοντας τον τύπο και τις αντιμαχόμενες φωνές. Αντιλαμβάνεται το κράτος ως λάφυρο του, τα στρατιωτικά ελικόπτερα ως αεροταξί του. Κανείς δεν έχει πρόβλημα με το να κάνει ο πρωθυπουργός διακοπές ή να παρακολουθήσει μια παράσταση. Το πρόβλημα έγκειται στην αδιαφάνεια των κινήσεων Μητσοτάκη και στο ότι ο πρωθυπουργός δεν νιώθει ούτε στο ελάχιστο την υποχρέωση, την ανάγκη να δώσει ουσιώδεις απαντήσεις και να δικαιολογηθεί για τα τεκταινόμενα του. Ε ναι λοιπόν, ο Κυριάκος έχει γούστα ακριβά και του τα πληρώνουμε εμείς.

ΥΓ: Για τους λίγους που δεν το κατάλαβαν, ο τίτλος του άρθρου παραπέμπει στο τραγούδι του trapper MADCLIP, ο οποίος όταν έγραφε και τραγουδούσε «θέλω κότερα, ελικόπτερα, θέλω οικόπεδα. Γούστα ακριβά, έχω γούστα ακριβά» μάλλον θα σκεφτόταν τον λιτό βίο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

*Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής πολιτικών επιστημών στο ΔΠΘ, μέλος του κινήματος πολιτικών ακτιβιστών Roseband Socialists

koutipandoras

Τουρισμός... τετέλεσται

Μόλις στο 20% των περσινών εσόδων ο "τζίρος". - Φόβοι για τριπλή "βόμβα" το φθινόπωρο. 

της Μαρίνας Αλεξανδρή

State of mind ήταν και πέρασε: Η τουριστική σεζόν θεωρείται οριστικά και σχεδόν ολοκληρωτικά χαμένη από τους παράγοντες της αγοράς, η ανερμάτιστη πολιτική της κυβέρνησης και η αναζωπύρωση της πανδημίας σε Ελλάδα και εξωτερικό σβήνει και τις τελευταίες προσδοκίες για μια ουσιαστική αύξηση της κίνησης έστω τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, και ο Ιούλιος κλείνει επιβεβαιώνοντας το χειρότερο σενάριο που είχε μπει στο τραπέζι μετά το lockdown.

Πρόκειται για το σενάριο που δείχνει οριστικά πια ότι η σεζόν θα κλείσει με βουτιά των εσόδων το πολύ στο 20% των περσινών επιπέδων – δηλαδή τα έσοδα από τον τουρισμό δεν θα ξεπεράσουν τα 3 με 4 δις ευρώ έναντι των περσινών 18,5 δις ευρώ. Η εικόνα αυτή απέχει βεβαίως μακράν από τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις Θεοχάρη για συγκράτηση των εσόδων στο 50% με 60% των περσινών επιπέδων, και έχει παρουσιαστεί με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης τόσο από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων όσο και από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι ο Ιούλιος – σε όσα ξενοδοχεία άνοιξαν – έκλεισαν με πληρότητες που κινήθηκαν από 20 έως 25%, ότι ο Αύγουστος δεν μπορεί με τίποτα να σώσει την παρτίδα καθώς ακόμη και εάν οι πληρότητες φθάσουν κατά τόπους στο 50% οι έως τώρα κρατήσεις δείχνουν ουσιαστική κίνηση μόνον στο δεκαπενθήμερο από τις 7 έως τις 21 του μήνα, και πως τα σενάρια επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου στο διάστημα Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου έχουν ήδη διαγραφεί από την στιγμή που παραμένουν ουσιαστικά κλειστές οι αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών και, κυρίως, της Ρωσίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ Γιάννης Ρέτσος, ο οποίος από την αρχή της πανδημίας επιχειρεί να κινηθεί σε γραμμή ρεαλισμού και ψυχραιμίας αναγνώρισε, με σημερινή συνέντευξή του στο liberal.gr ότι οδεύουμε προς το χειρότερο σενάριο: «Η σεζόν», δήλωσε, «ξεκίνησε από το μηδέν και είχαμε πει οποιοδήποτε αποτέλεσμα το οποίο θα κινείτο μεταξύ του 20% και του 25% των περσινών εσόδων θα ήταν και το αναμενόμενο σενάριο. Σήμερα, πλησιάζοντας στις αρχές Αυγούστου, είμαστε πιο κοντά στο 20% παρά στο 25%.

Ακόμη πιο δυσοίωνα μηνύματα έχουν μεταφέρει, κατά τις πληροφορίες, στην κυβέρνηση οι εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, ενώ εικόνα γενικής καθίζησης παρουσίασε και η αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας Επιχειρηματιών Τουριστικών Καταλυμάτων Ελλάδος στις συναντήσεις που είχε σήμερα με τους υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού, Χρήστο Σταϊκούρα και Χάρη Θεοχάρη.

Τα μεγαλύτερα πλήγματα σύμφωνα με τους παράγοντες της αγοράς έχουν δεχθεί η βόρεια Ελλάδα και τα μεγάλα νησιά που δέχονται και τον κύριο όγκο του οργανωμένου τουριστικού κύματος από το εξωτερικό.

Όπως επισημαίνεται από πηγές της πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, στην βόρεια Ελλάδα η μεγάλη ζημιά έχει γίνει στην Χαλκιδική και αποδίδεται αφενός στην έξαρση της πανδημίας στα Βαλκάνια που ανέκοψε τον οδικό τουρισμό και αφετέρου στις παλινωδίες της κυβέρνησης που αρχικά άφησε ελεύθερη την είσοδο των τουριστών από Σερβία, Βουλγαρία και Ρουμανία και στην συνέχεια προχώρησε σε αιφνιδιαστικούς και αποσπασματικούς περιροισμούς και υποχρεωτικούς ελέγχους.

Ειδικά στην Χαλκιδική, όπως και στην Κρήτη που είναι ο πρώτος διεθνής τουριστικός προορισμός της χώρας, η κατάσταση επιβαρύνεται δραματικά από την απουσία των Ρώσων τουριστών υψηλότερων εισοδηματικών δυνατοτήτων. Οι εκπρόσωποι της αγοράς φέρονται να έχουν ζητήσει από την κυβέρνηση να εξεταστεί το ενδεχόμενο άφιξης Ρώσων με υποχρεωτικά τεστ κορονοϊού πριν από 72 ώρες προκειμένου να τονωθεί η κίνηση τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο, ωστόσο τα σχετικά σενάρια προσκρούουν και στα πρωτόκολλα της Ευρωπαϊκή Ενωσης.

Με αυτά τα δεδομένα, στην αγορά υπάρχει ήδη έντονη ανησυχία για τριπλή οικονομική βόμβα το φθινόπωρο από την κατάρρευση του τουρισμού – μια βόμβα, που θα περιλαμβάνει μαζική ανεργία, «λουκέτα» σε ξενοδοχεία και τουριστικές επιχειρήσεις, αλλά και ευθεία απειλή για επιθετικές εξαγορές ελληνικών ξενοδοχειακών επιχειρήσεων από συμφέροντα του εξωτερικού.

tvxs

Οι μάσκες έπεσαν... περί ατομικής ευθύνης

του Βαγγέλη Σπυράκη

Υποχρεωτική η μάσκα από αύριο σε όλους τους κλειστούς χώρους ( μαζικής ) συνάθροισης, εκτός των εκκλησιών, που εκεί δεν κολλάει γιατί εκεί οι ήδη αρκετοί φορούν μάσκα, έτσι και αλλιώς. Τη μάσκα του ευσεβούς και καλού ανθρώπου. 

«Όχι» στη χρήση μάσκας και γαντιών μιας χρήσης είχε ανακοινώσει στις  αρχές Απριλίου η  Επιτροπή  Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας (σ.σ σε λίγες ημέρες αργότερα άλλαξε την απόφαση της ) 

Τρεις μήνες μετά... η μάσκα όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη αλλά και υποχρεωτική. Τι άλλαξε μέσα σε αυτό το διάστημα και φτάσαμε σε αυτή την απίστευτη κυβίστηση; 

Η δικαιολογία που είχε δοθεί την εποχή του lockdown από το Σωτήρη Τσιόδρα ότι  «τότε ήμασταν σε ένα καθοριστικό για την εξέλιξη της επιδημίας lockdown. Μας είχε επιβληθεί απαγορευτικό. Η επιτροπή τότε δεν συνέστησε τη γενικευμένη χρήση μάσκας, συνεκτιμώντας τότε και τους κινδύνους από τη χρήση τους. Θεώρησε ότι το απαγορευτικό που μας είχε τεθεί ήταν αρκετό για εκείνη τη φάση της επιδημίας, και επειδή οι  συνθήκες αλλάζουν καθώς είναι μια εξελισσόμενη κατάσταση και η κοινωνία σιγά – σιγά θα ανοίξει, τα μέτρα φυσικής απόστασης θα διατηρηθούν αλλά δεν μπορούν πάντοτε να τηρηθούν». Όπως είχε εξηγήσει  ο κ. Τσιόδρας  η χρήση της μάσκας θα είναι συμπληρωματική, και δεν έχει να κάνει αν θα μολυνθούμε ή όχι, αλλά κυρίως για το αν θα μεταδώσουμε στους άλλους τον ιό μας όταν έχουμε ελαφρά συμπτώματα. » Μάλιστα όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά, η μάσκα δε συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο αν τη χρησιμοποιείς σωστά, συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο αν δεν τη χρησιμοποιείς σωστά.

Αυτά πριν τρεις μήνες. Έκτοτε πέρασε ο  καιρός αλλά οι αποφάσεις της κυβέρνησης οδήγησαν στο να φτάσουμε πλέον σε ένα κρίσιμο σημείο ώστε να παρθούν επιπλέον μέτρα για την αντιμετώπιση της αύξησης των κρουσμάτων. Με το πρώτο εξ' αυτών ήταν  το «άνοιγμα των πυλών» στον τουρισμό, γεγονός που όπως παραδέχθηκε και ο υπουργός Υγείας όλοι στην Κυβέρνηση γνώριζαν ότι επρόκειτο για ρίσκο καθώς θα συνοδευόταν αύξηση των κρουσμάτων.  Ήμασταν η  μόνη χώρα που έκανε τουριστική καμπάνια για να προσελκύσει τουρίστες, χωρίς κανένα υποτυπώδη έλεγχο  στα αεροδρόμια και στα σύνορα. Τελικώς πάρθηκε η απόφαση με σκοπό να σωθεί η χρονιά στον τουρισμό, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην σώθηκε αλλά να οδεύει προς ολοκληρωτική καταστροφή.

Η κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά ακόμη χαλάρωσης των μέτρων, μετατοπίζοντας τυχόν αστοχία της απόφασης της,στους πολίτες, κάνοντας λόγο για ατομική ευθύνη. Η οποία φρόντισε όλο αυτό το διάστημα μέσα από τα φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ να το προωθεί όλο και πιο έντονα. Όμως το αφήγημα περί σταδιακής επιστροφής στην κανονικότητα ίσχυε για όλους εμάς, πλην της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί ακόμα κι εν μέσω καραντίνας δεν τηρούσε κανένα μέτρο προστασίας (συναθροίσεις) τα στελέχη της και ακόμα και μετά την άρση η κυβέρνηση έδωσε την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά... ο ιος πήγε διακοπές και μπορούμε ανέμελα να συνεχίσουμε τις ζωές μας. Η απειλή ότι δεν θα χαριστούν σε κανένα που φέρνει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία πήγε περίπατο.... Το μόνο που έκαναν ήταν να επιστρατεύσουν την αστυνομία να διαλύει από τις πλατείες τις συγκεντρώσεις των νέων με πρόσχημα της μετάδοσης του ιού. όταν την ίδια στιγμή η συνάθροιση για τα εγκαίνια της πλατείας Ομόνοιας πέρασε στα ψιλά... όπως και του Αδωνί

Μετά κόπηκαν και τα πανηγύρια, τα  ΜΜΜ να κινούνται πιο αραιά, πάλι με πρόσχημα της μετάδοσης του ιού, ενώ την ίδια στιγμή έκανε άρση του μέτρου στην εστίαση όσο αφορά στον αριθμό που θα κάθονται σε ένα τραπέζι, και τέλος Το κυβερνητικό αλαλούμ στο μεγαλείο του! Ω του θαύματος τα κρούσματα άρχισαν να αυξάνονται σταδιακά. Ντεμέκ οι υψηλές θερμοκρασίες θα περιόριζαν την εξάπλωση του ιού. Τα μέτρα αρχίζουν να επανέρχονται η  μάσκα που ήταν επικίνδυνη έγινε απαραίτητη και υποχρεωτική (και πιθανόν ένα νέο lockdown είναι προ των πυλών). 
 
Και μιλώντας για υποχρεωτική χρήση μάσκας, υποχρεωτική θα έπρεπε να είναι κι η δωρεάν χορήγηση της, η στην καλύτερη (πράγμα απίθανο) να μπορεί να ελεγχθεί η τιμή της, που εξακολουθεί να κινείται σε επίπεδα μαύρης αγοράς. Η κυβέρνηση προσπαθεί για ακόμη μία φορά να μας πείσει ότι η  ευθύνη της δημόσιας Υγείας επαφίεται μόνο στην ατομική, για ν'αποφύγει τις δικές της τεράστιες ευθύνες!

Τα περί ατομικής ευθύνης, όπως το προπαγανδίζει η κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα άλλο από το απόλυτο πολιτικό άλλοθι απέναντι στις ευθύνες  της

Έτσι λοιπόν από την Τετάρτη είναι υποχρεωτική η μάσκα σε ΔΕΚΟ, τράπεζες, σούπερ μάρκετ, ιατρεία, ασανσέρ, κομμωτήρια αλλά όχι... στην εκκλησία. Γιατί είπαμε εκεί ο ιός δεν κολλάει επειδή είναι αρκετοί εκείνοι που φορούν μάσκα, έτσι και αλλιώς. Τη μάσκα του ευσεβούς και καλού ανθρώπου,  όπως αλίευσα στο twitter. 

Μάσκα υποχρεωτική από αύριο... προαιρετική η πολιτική σκέψη!

κουτιπανδωρας