Παραβλέποντας και κάνοντας

Το αξίωμα που τους εμπνέει είναι: παραβλέποντας, κι όχι βλέποντας, και κάνοντας. Σταθεροί, μην σας πω και με όραμα

του Θανάση Καρτερού

Υπό τους ήχους επιτελικού ακορντεόν χορεύουμε με την πανδημία. Κλείνουμε, ανοίγουμε, ξανακλείνουμε, ξανανοίγουμε, βγαίνουμε, δεν βγαίνουμε, παραβγαίνουμε, δεν παραβγαίνουμε. Ενδιαμέσως παίζουν τα διαφημιστικά της ατομικής ευθύνης. Ευκαιρίας δοθείσης απαγορεύουν τις συναθροίσεις, αυξάνουν τα πρόστιμα, ύστερα δεν τα αυξάνουν, κοροϊδεύουν τον Τσίπρα για ό,τι είπε για τα εμβόλια, ύστερα κοροϊδεύουν τον κόσμο ότι ο Μητσοτάκης το είπε πρώτος. Αυτό λέγεται στη γλώσσα του Μαξίμου «βλέποντας και κάνοντας».

Έχουν, θα πεις, κι ένα δίκιο. Δεν είναι Ινδαρές ο ιός για να τον μπαγλαρώσεις με τα ΜΑΤ ούτε πανεπιστήμιο για να του τραβήξεις μια ειδική αστυνομία και να ξεμπερδεύεις.  Άρα περίμενε καλύτερα με το χέρι απλωμένο στα σκαλοπάτια της Pfizer, της AstraZeneca και του πέντε - πέντε - δέκα, παρά να βουρλίζεσαι με δωρεάν τεστ, αλληλεγγύη, επιτάξεις κλινών, ΜΜΜ, ΕΣΥ, ΜΑΦ, ΜΕΘ και άλλα παρόμοια με δύσπεπτα αρχικά, προϊόντα εχθρικής, σχεδόν κομμουνιστικής ιδεολογίας.  Άρα... βλέποντας και κάνοντας.  Ή, ακόμα πιο σωστά, μη κάνοντας.

Αυτά με την πανδημία. Ανικανότητα, ανοργανωσιά, παλινωδίες, αναποτελεσματικότητα, ανεμελιά εκεί που παίζονται ζωές. Αλλού κι αλλού όμως ένα θαύμα λαμβάνει χώρα! Οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίζονται οργανωμένοι, ξεσκολισμένοι, αποτελεσματικοί, κωλοπετσωμένοι. Με απόλυτη επιτυχία ανασκολοπίζουν την Παιδεία, ξετινάζουν την εργασία, ακρωτηριάζουν τη μεσαία τάξη, κουρελιάζουν τη δημοκρατία. Χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις. Με σχέδιο στις εκδουλεύσεις, θάρρος στις απαγορεύσεις και θράσος στις ρητορεύσεις.

Εδώ, κανένα ακορντεόν. Το αξίωμα που τους εμπνέει είναι: παραβλέποντας, κι όχι βλέποντας, και κάνοντας. Σταθεροί, μην σας πω και με όραμα. Παραβλέπουν αντιδράσεις, κανόνες, θεσμούς, νόμους και προφήτες τόσο οργανωμένα, πειθαρχημένα, ιδεολογικώς εξηγημένα και πολιτικώς δικαιολογημένα, ώστε σκέφτεσαι ότι, αν αφιέρωναν το ένα εκατοστό από τις ικανότητές τους στη μάχη κατά της πανδημίας, θα ήμασταν χώρα Covid free. Θα τον είχαν παραδώσει τον κορωνοϊό με απευθείας ανάθεση στη Σοφία Νικολάου και θα τον είχε ξεπαστρέψει.

Και μόνο αυτό; Αν είχαν ένα κλάσμα της ταχύτητας με την οποία σκαρώνουν νομοσχέδια της νύχτας, που ετοιμάζουν τη μεγάλη κοινωνική νύχτα. Αν είχαν ένα χιλιοστό της αποφασιστικότητας που δείχνουν στην επιβολή εκείνου του νόμου κι εκείνης της τάξης, που μυρίζουν ανθρώπινο κρέας. Αν είχαν μια φετούλα της ευαισθησίας που έχουν απέναντι στις τράπεζες, στους τραπεζίτες και στους κάθε λογής κοπτήρες. Αν είχαν ένα μόριο της ευαισθησίας που έχουν απέναντι στη διαπλοκή και τη δημοσιογραφία της αθλιότητας. Αν...

Τότε θα είχαν σωθεί ανθρώπινες ζωές. Τουλάχιστον αυτό. Αλλά δεν τους νοιάζει.  Άλλα τους νοιάζουν. Κι αν -ναι, υπάρχει και το δικό μας «αν»- δεν σκιστούμε για να ορθώσει ανάστημα η κοινωνία, το τραγικό διάλειμμα της πανδημίας θα γίνει κανονικότητα της βουλιμίας. Χωρίς αν...

αυγη

Μια άλλη πλευρά του #metoo

της Μαρίας Δεδούση*

Έρχεται η Λάουρα από τη βόλτα, με το σκέιτ αγκαλιά πάντα, τη βλέπω, είναι πάρα πολύ ωραία ντυμένη, κάτι ανάμεσα σε γκοθ, Μπίλι Άιλις και Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
Φοράει μια μαύρη φούστα πλισέ πάνω από το γόνατο, σκισμένο (επίτηδες) καλσόν από μέσα,.. ψηλές μαύρες κάλτσες με κάτι μεγάλα ροζ πουά, ροζ αθλητικά, μαύρο φούτερ πάνω από μαύρο τισερτ, τριακόσιες ακαθορίστου σχήματος και χρήσεως αλυσίδες στο λαιμό, τα πίερσινγκ της και κάτι σκουλαρίκια κίτρινα παπάκια, αυτά που βάζαμε μωρά στο μπάνιο.
Και το μαλλί μισό κόκκινο -αριστερά- και μισό κορακί το υπόλοιπο.
Εμένα αυτό:
α. Μ' αρέσει, διότι το κάνει ωραία, το σχεδιάζει, έχει στιλ δλδ, δεν είναι ό τι να ναι.
β. Δεν μου πέφτει λόγος, διότι είναι 14 και όχι 50 κι εγώ στα 14 έσκιζα τα τζιν και η μάνα μου φρίκαρε και πήγαινε και τα 'ραβε και φρίκαρα εγώ -αλλά εγώ δεν είμαι η μάνα μου.
γ. Δεν μου χρειάζεται να μου κάνει νόημα ούτε εμένα ούτε και σε σας, αρκεί που της κάνει νόημα αυτηνής, είναι 14 είπαμε, ΔΕΝ χρειάζεται να μας κάνουν νόημα όσα κάνουν τα 14χρονα, θα ήταν και πρόβλημα αυτό.
Το λοιπόν.
Μου λέει, έτσι θέλω να πάω σχολείο τη Δευτέρα, αλλά δεν μπορώ.
Λέω, γιατί;
Λέει δεν μας αφήνουν να φοράμε ούτε φούστες, εκτός αν είναι πολύ μακριές, ούτε σορτσάκια, ούτε καν σκισμένα τζιν.
Λέω, γιατί;
Λεει, μας λένε ότι αποσπάμε την προσοχή των αγοριών όταν φοράμε φούστες ή σορτσάκια και στο σχολείο πρέπει να πηγαίνουμε ντυμένες σεμνά και να μην προκαλούμε.
Λέω, ποιος μαλάκας το λέει αυτό;
Λέει διάφοροι, η καθηγήτρια της γυμναστικής, ο μαθηματικός και μπλα μπλα. Κι αν βάλω θα με πάνε στη Διευθύντρια.
Θέλουμε #metoo, αγάπες, ε;
Στον κόσμο που στα σχολεία μαθαίνουν στα κορίτσια να «πηγαίνουν σεμνά ντυμένα» (άσεμνη η φούστα που δεν είναι πολύ μακριά και το σορτς και το σκισμένο τζιν) ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΑΒΑΝΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ.
Θέλουμε #metoo.
Όταν το 2021, αντί στα σχολεία να μαθαίνουν τ΄αγόρια ότι πρέπει να να αποδέχονται και να σέβονται τα κορίτσια, μαθαίνουν τα κορίτσια ότι πρέπει να ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ, διότι αλλιώς ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ.
Θέλουμε #metoo.
Στον κόσμο που βασιλεύουν η σεμνοτυφία, η συντήρηση και η ενοχικότητα.
Θέλουμε #metoo.
Στον κόσμο που πρυτανεύει η υποκρισία.
Αλλά αντί για #metoo, θα πάρουμε τα τέτοια μας, κι εγώ κανονικά πρέπει να τη στείλω έτσι τη Δευτέρα στο σχολείο και μετά να πάω να γίνω μπίλιες με όποιον της την πει και μετά θα είμαι πάλι η γραφική και η διαφορετική και η παράξενη και το μάβερικ, αλλά στα παπάρια μου που θα ειμαι η η γραφική και η διαφορετική και η παράξενη, διότι εμένα η κόρη μου θα φοράει ότι γουστάρει και άμα θέλετε να φτιάξετε τον κόσμο ν' αφήστε τα πολλά λόγια και να μάθετε τ' αγόρια σας -και τ' αγόρια γενικά- ότι δεν είναι entitled πρίγκιπες, κι αντί να κοιτάνε κώλους να κοιτάνε τις γυναίκες στα μάτια.
Και να μην γίνουν σαν τα μούτρα των γονιών τους.
Ουφ.

* Η Μαρία Δεδούση είναι δημοσιογράφος και το κείμενό της είναι από τo fb

zoornalistas

Ο άφοβος και παντοδύναμος δείχνει ότι φοβάται

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Πόσες λέξεις χρειάζεται ένας «αγιογράφος» για να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο ενός ανθρώπου, είτε επειδή τον θαυμάζει και πιστεύει ότι είναι προσοντούχος είτε επειδή εκ της θέσεώς του είναι υποχρεωμένος να τον αποθεώσει και να τον υπερασπιστεί όταν δέχεται επιθέσεις και αμφισβητείται.. το κύρος του; 

Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης το κάνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με 63 λέξεις. Μιλώντας στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» για το θέμα που δημιουργήθηκε με τη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά στην «Καθημερινή» και τα σχόλια που ακολούθησαν, ότι ο κ. Μητσοτάκης εκβιάζεται από τον πρώην πρωθυπουργό, ο κ. Γεραπετρίτης δεν τσιγκουνεύεται τους επαίνους:
«Οταν μιλούμε για τον σημερινό πρωθυπουργό δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον πολύ κόσμο. Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του».
Ο Γ. Γεραπετρίτης είναι από τους βασικούς συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη. Ολοι οι πρωθυπουργοί έχουν τέτοιους ανθρώπους στο πλευρό τους, για να τους συμβουλεύονται και για να λειτουργούν σαν ασπίδες. Ενίοτε γίνονται, με τη θέλησή τους, εξιλαστήρια θύματα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις του επικεφαλής. Κάποιες φορές κάνουν για λογαριασμό του τη βρόμικη δουλειά. Τα παραδείγματα πολλά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Με τη διαφορά ότι στο παρελθόν απέφευγαν τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί κάθε δική τους παρέμβαση θα χρεωνόταν στον προϊστάμενό τους. Στον Γ. Γεραπετρίτη έχει αναθέσει ο κ. Μητσοτάκης να διεκπεραιώσει διάφορες δύσκολες υποθέσεις, να διαχειριστεί ακανθώδη προβλήματα, να θεραπεύσει αδυναμίες, να εξωραΐσει πολιτικές αποφάσεις, να απαντήσει αντ’ αυτού στην αντιπολίτευση και να επαναφέρει στην τάξη υπουργούς που είχαν χάσει το μέτρο και εξέθεταν την κυβέρνηση με τις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Δεν προέρχεται από τους κόλπους της Δεξιάς. Μάλλον στο Κέντρο θα τον κατέτασσε κανείς. Ανήκει στην ομάδα των πολιτικών που εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία επειδή πίστεψαν ότι ο Μητσοτάκης θα φέρει φρέσκο αέρα στη συντηρητική παράταξη, θα τη μετακινήσει προς το φιλελεύθερο Κέντρο και θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό. Κάποιοι εξ αυτών, βλέποντας πώς διοικεί τη χώρα και το κόμμα του ο κ. Μητσοτάκης, έχουν απογοητευθεί, όμως ο κ. Γεραπετρίτης δεν έχει μετανιώσει.
Οι φερέοικοι της πολιτικής, για να αποδείξουν στην πράξη ότι μπορούν να τους εμπιστεύονται οι αρχηγοί, δεν διστάζουν να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως.
● «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία», λέει ο κ. Γεραπετρίτης. Δηλαδή είναι κάτι το ξεχωριστό; Ξεφεύγει από τον κανόνα; Μια χαρά συνήθης πολιτική φυσιογνωμία είναι για την Ελλάδα ο κ. Μητσοτάκης. Γιος πρωθυπουργού που ουδείς γνωρίζει ποια θα ήταν η εξέλιξή του αν δεν ήταν αχθοφόρος μεγάλου ονόματος. Θα γινόταν βουλευτής, υπουργός, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της Ελλάδας αν λεγόταν, για παράδειγμα, Αναγνώστου (τυχαίο το επίθετο);
● «Ισχυρή προσωπικότητα ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον κόσμο». Ο ορισμός του αποφασισμένου και εμπνευσμένου ηγέτη, με σταθερές αρχές που δεν τις διαπραγματεύεται, του πολιτικού που δεν δίνει αστόχαστες υποσχέσεις και δεν κολακεύει την κοινή γνώμη για να μαζέψει ψήφους.
Η θηριώδης απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ο κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται από τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός, σε πολλά ζητήματα (Μακεδονικό, 12 μίλια στο Ιόνιο, Μάτι, δημοσιονομικό μαξιλάρι, πλημμυρίδα μετακλητών, χιλιάδες διορισμοί, σκάνδαλο Νovartis, απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς της παράταξης, φωτογραφικές ρυθμίσεις υπέρ των φίλων του κόμματος) δείχνει ότι του ταιριάζει περισσότερο ο τίτλος του λαϊκιστή. Εντυσε με σπουδαίες λέξεις και βαρύγδουπα συνθήματα τα κρυφά σχέδιά του και κατάφερε να ξεγελάσει πολλούς.
● «Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του». Μάλιστα. Λαμπρά. Παντοδύναμος λοιπόν και άφοβος. Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι επιτρέπει στον Αντ. Σαμαρά να κάνει του κεφαλιού του σε διάφορα σοβαρά θέματα, να διαφοροποιείται και να απειλεί; Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι άφησε στο απυρόβλητο τον αντιπρόεδρο του κόμματος και κορυφαίο υπουργό, ο οποίος τον έχει αδειάσει μεγαλοπρεπώς και δημοσίως τουλάχιστον δύο φορές (πανδημία στη Θεσσαλονίκη, χάθηκε ο έλεγχος με το άνοιγμα στον τουρισμό); Είναι ψυχοπονιάρης; Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Δεν αντιλήφθηκε ότι τον εξέθεσαν; Ανόητος δεν είναι. Οπότε; Με τη λογική οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι από κάπου τον κρατάνε. Σίγουρα φοβάται. Αν δεν είναι εκβιάσιμος οφείλει να το αποδείξει. Μέχρι τώρα πάντως δεν το έχει κάνει.

EFSYN

Ό,τι δεν είναι διαμαρτυρία, είναι Covid free

Ο πλέον ύπουλος και επικίνδυνος τρόπος κατάλυσης της δημοκρατίας δεν είναι ο ευθέως πραξικοπηματικός αλλά η -με δημοκρατική πλειοψηφία- νομοθέτηση της κατάργησης της.

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Η Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε ο παράδεισος των δικαιωμάτων, ούτε καν το εύκρατο κλίμα (που επικρατεί γεωγραφικά) για την ανάπτυξη τους, αντίθετα (με μικρά διαλλείματα) οι «δημοκρατικοί» παγετώνες έβαζαν στην κατάψυξη τις ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα.

Για θυμηθείτε:

Πόσα ιδιώνυμα αδικήματα κατά της ελευθερίας του τύπου έχουν νομοθετηθεί από ισχυρές δημοκρατικές πλειοψηφίες;

Πόσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου έχουν εκδοθεί με περιεχόμενο την αναστολή κοινωνικών διαμαρτυριών για λόγους δημοσίου συμφέροντος; 

Πόσες απεργίες έχουν κριθεί παράνομες και καταχρηστικές για λόγους παρακώλυσης συγκοινωνιών;

Πόσες ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί από την βαρβαρότητα των οργάνων της τάξης γιατί έκριναν ότι βρίσκονται σε άμυνα, ακόμα και απέναντι σε άοπλα 15χρονα;

Πόσοι σαν τον Παύλο Φύσσα δολοφονήθηκαν από ναζιστές «ακτιβιστές» για “διαφορές στο ποδόσφαιρο” και πόσοι σαν τον Ζακ Κωστόπουλο λιντσαρίστηκαν μέχρι θανάτου από «νοικοκυραίους» γιατί ήταν “πρεζάκι που πήγε να κλέψει”, και ποιοι (με ονοματεπώνυμο) εξέθρεψαν και δικαιολόγησαν τους δολοφόνους;  

Πόσες «ζαρντινιέρες» ευθύνονται για σοβαρούς σωματικούς τραυματισμούς και πόσοι Ινδαρέδες φέρνουν την ευθύνη για τον άγριο ξυλοδαρμό των ίδιων και των παιδιών τους, αφού προκάλεσαν τα όργανα ζητώντας (άκου τώρα!!) «εισαγγελικό ένταλμα» για την εισβολή στο σπίτι τους;

Η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση των αχρήστων, σε ένα μόνο πραγματώνει την αριστεία. Στην καταστολή με αστυνομοκρατία και στην κατάργηση κάθε δημοκρατικού και ανθρώπινου δικαιώματος.

Τι περιμένετε από μία κυβέρνηση που -σε κάθε διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης- για την κατάλυση ελευθεριών απαντάει πως “μας εξέλεξε ο Ελληνικός λαός με ευρεία πλειοψηφία για να κυβερνήσουμε”;
Αλήθεια γιατί η πλειοψηφία δεν ψηφίζει και την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και την ανακήρυξη του Κυριάκου σε ισόβιο μονάρχη; Έτσι κι αλλιώς το Σύνταγμα (με δημοκρατική πλειοψηφία) χρησιμοποιείται κυρίως ως vetex κουζίνας. 

 Τι περιμένετε από μία κυβέρνηση που προάγει σε υπουργό εσωτερικών (τον υπουργό που έχει την ευθύνη της διενέργειας δημοκρατικών εκλογών) τον Μάκη Βορίδη, τον άνθρωπο που μίλησε “για ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς και θεσμική αντιμετώπιση της, έτσι ώστε να μην ξαναέρθει στην εξουσία”; 

Τι περιμένετε από μία κυβέρνηση που στις εκδηλώσεις για την επέτειο του πολυτεχνείου και μνήμης της δολοφονίας Γρηγορόπουλου απαγορεύει την συνάθροιση περισσότερων των τεσσάρων ατόμων αλλά επιτρέπει χιλιάδες να συρρέουν στον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη, με τα γνωστά αποτελέσματα που κόστισαν χιλιάδες ζωές;

Τι περιμένετε από μία κυβέρνηση που όλοι (δέκα εκατομμύρια Ελλήνων) κυκλοφορούν καθημερινά, για οποιαδήποτε αιτία, υποχρεωτικά με sms, όχι για λόγους κοινωνικής απομόνωσης για την μη έκθεση στον κίνδυνο του covid, αλλά για λόγους υποταγής, λογοδοσίας, αδειοδότησης και ελέγχου από τον «μεγάλο αδελφό», από μία κυβέρνηση που αυξάνει τα πρόστιμα γιατί έτσι γουστάρει ο πρωθυπουργός και απειλεί παιδάκια του δημοτικού ότι θα έχουν πρόστιμο αν καθυστερήσουν να επιστρέψουν στο σπίτι μετά το σχολείο και βάζει 1.000 ειδικούς φρουρούς μέσα στα πανεπιστήμια;

Ίσως δεν περιμέναμε τον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας να ανακοινώνει την απαγόρευση των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων άνω των 100 ατόμων από τις 6:00 π.μ. με πρόστιμο για τους παραβάτες 5.000 ευρώ (στα νομικά πρόσωπα) και 3.000 ευρώ (στα φυσικά πρόσωπα) και όταν του επισημαίνουν ότι “στους εμπορικούς δρόμους κυκλοφορούν χιλιάδες”, να απαντά κυνικά:

“Ναι αλλά αυτοί δεν είναι διαδηλωτές”. 

koutipandoras

Το μαύρο χιούμορ του Κ. Μητσοτάκη

'Οχι μόνο προγραμμάτισαν στρατιωτική παρέλαση για τις 25 Μαρτίου αλλά έστειλαν και προσκλήσεις σε Πούτιν, Μακρόν και Κάρολο της Μ. Βρετανίας. Eντάξει, ο Ρώσος πρόεδρος απάντησε ήδη αρνητικά, αλλά σημασία έχει η πρόθεση της κυβέρνησης να κάνει μια μεγάλη γιορτή για να τιμήσει τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.

Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για άσκηση μαύρου χιούμορ. Στις Βρυξέλλες θα πραγματοποιείται Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ με βασικό θέμα τα ευρωτουρκικά και στην Αθήνα, λίγες ώρες πριν, θα κάνουμε επίδειξη πυγμής στην Αγκυρα, παραβιάζοντας τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, για να δει ο Ερντογάν ποιοι είμαστε.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχουν βγει στους δρόμους τα αγήματα και θα γίνεται «σεισμός-σεισμός-συνωστισμός» στην πλατεία Συντάγματος, που έλεγαν και στα γενέθλια του προέδρου του ΔΣΑ Δ. Βερβεσού οι συνάδελφοί του που του ευχήθηκαν στριμωγμένοι στο γραφείο του.

Επειδή, όμως, δεν είναι αστείο αλλά οργανώνεται στα σοβαρά ο εορτασμός της εθνικής επετείου, προκύπτουν εύλογα ερωτήματα:

• Η επιτροπή επιστημόνων του υπουργείου Υγείας ρωτήθηκε και εισηγήθηκε στρατιωτική παρέλαση και συγκέντρωση στις 25 Μαρτίου;
• Ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε για την πορεία των εμβολιασμών; Γιατί ο μέχρι στιγμής ρυθμός δεν δείχνει ότι στην αρχή της άνοιξης θα έχει τεθεί υπό έλεγχο η πανδημία.
• Ποιος αποφάσισε το επετειακό νταβαντούρι; Το υπουργείο Εξωτερικών, το υπουργείο Αμυνας, το Μέγαρο Μαξίμου, η Επιτροπή 2021 ή όλοι μαζί;
• Ποιο είναι το σκεπτικό που υποστηρίζει αυτόν τον προγραμματισμό;
• Πώς δικαιολογείται οι ποινικοποίηση των διαδηλώσεων την ώρα που άλλου είδους συγκεντρώσεις οργανώνονται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης;

Μετά από 85 μέρες lockdown ανακοινώθηκαν νέα μέτρα για τις κόκκινες περιοχές, μεταξύ των οποίων η Αττική, στην οποία βρίσκεται ο μισός πληθυσμός της χώρας.

Είναι προφανές ότι κάτι δεν έχει πάει καθόλου καλά. Το τι ακριβώς το ξέρουν οι ειδικοί που έχουν καθημερινή εικόνα της επιδημιολογικής κατάστασης και ανάλογα με τις εκτιμήσεις τους κάνουν εισηγήσεις στην κυβέρνηση που ή τις σέβεται ή τις αγνοεί.

Διαφάνεια και λογοδοσία δεν υπάρχουν. Κανείς δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Εκ του αποτελέσματος διαπιστώνεται ότι το lockdown είναι σχετικό (όπως προκύπτει από τα αποτελέσματά του), αλλά απόλυτο ως προς τις επιπτώσεις του στην οικονομία και την ψυχική υγεία.

Το lockdown ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου για τρεις εβδομάδας και πηγαίνουμε ολοταχώς στους τρεις μήνες. Και αυτό συμβαίνει χωρίς καμία εξήγηση που να βγάζει νόημα.

Γιατί άνοιξε το λιανεμπόριο άνευ όρων αφού τόσο γρήγορα επιστρέφει το click away; Γιατί άνοιξαν οι εκκλησίες στα Θεοφάνεια αφού ο κίνδυνος υπερμετάδοσης ήταν μεγάλος; Γιατί δεν μπορεί ένας άνθρωπος να τρέξει ή να περπατήσει μετά τις 9 το βράδυ όταν η τηλεεργασία ισχύει κατά 50% και ούτε καν αυτό το ποσοστό δεν είναι βέβαιο ότι εφαρμόζεται στην πράξη;

Μέσα σε μια τόσο θλιβερή κατάσταση για την οποία υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, το λιγότερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να διατηρήσει στοιχειώδη σοβαρότητα και να μη μοιράζει προσκλήσεις για εθνικοπατριωτικά πάρτυ.

Ας σεβαστεί την τεράστια κοινωνική οδύνη και τoυς 5.764 νεκρούς της πανδημίας.

TVXS

«Κορωνοδιαδήλωση» είδαν οι ντελιβεράδες λάσπης

Τρομερό το δίλημμα των «πετσοταϊσμένων» ΜΜΕ για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο: «Να το περάσουμε στα ψιλά» ή «να μιλήσουμε για απίστευτες κορωνοδιαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων φοιτητών»;

του Χρήστου Κάτσικα

Τρομερό σήμερα το δίλημμα των «πετσοταϊσμένων» ΜΜΕ για το τι θα πουν για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο: «Να το περάσουμε στα ψιλά όπως κάνουμε συνήθως, να μιλήσουμε για τους λίγους διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και δημιουργούν ασφυξία στο κέντρο εμποδίζοντας τους καταναλωτές να ψωνίσουν» ή «να μιλήσουμε για απίστευτες κορωνοδιαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων φοιτητών».

Μεγάλο δίλημμα και μεγάλος διχασμός. Κάποια επέλεξαν την γνωστή τους, αποτελεσματική, τακτική: σιωπή, σα να μην έγινε τίποτε, σα να μην υπήρξε ποτέ, μηδένισαν το συλλαλητήριο τόσο που χάθηκε από το προβαλλόμενο τοπίο. Κάποια άλλα, τα περισσότερα, επέλεξαν το σενάριο νούμερο 2.

Για παράδειγμα ο ΣΚΑΪ και το iefimerida επέλεξαν την λάσπη για «κορωνο-διαδήλωση».

Προ πανδημίας όταν κατέβαιναν στα συλλαλητήρια χιλιάδες στον ΣΚΑΪ έλεγαν «μια χούφτα διαδηλωτές κλείνουν το κέντρο της Αθήνας» ή έψαχναν καμιά αψιμαχία διαδηλωτών και αστυνομικών για να μιλήσουν για βομβαρδισμό, φωτιές, σπασίματα και ζημιές. Τώρα με απαγορεύσεις, με τρομοκρατία, οι διαδηλωτές έγιναν «απίστευτη» διαδήλωση.

Για το iefimerida δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά «εικόνες μεγάλου συνωστισμού». Το μέσον που θάβει, από την αρχή της πανδημίας, όλους τους αγώνες για μέτρα προστασίας, τις ελλείψεις στην δημόσια υγεία, τις παραβιάσεις των υγειονομικών μέτρων σε μέσα μαζικής μεταφοράς, σε εργασιακούς χώρους, σε Εκκλησίες κ.α τρόμαξε από το μεγάλο συνωστισμό και σκέφτηκε να κάνει τα εκπαιδευτικά αιτήματα υπεύθυνα για τον κορωνοϊό.

Βγήκαν τα καθεστωτικά μέσα και λένε ότι κρατάνε την ημερομηνία της «κορωνο-διαδήλωσης»! Όπως την κράτησαν και στη συγκέντρωση του Εφετείου, του Πολυτεχνείου, στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των υγειονομικών κ.λπ.

Φήμες που θέλουν τη μπόχα και τη δυσωδία αηδιασμένες με τις σειρήνες της τρομολαγνείας και τις ηλεκτρονικές γκουβερνάντες της εξαπάτησης και της συκοφαντίας, κρίνονται ως ανυπόστατες.

efsyn

Κυριάκος Παπακουρτάκης

Σαν πονηρός και σύγχρονος προστάτης, όμως, δεν μπλέκει με τη λασπουριά των αυτουργών και τον Ποινικό Κώδικα

του Θανάση Καρτερού

Μία από τις έννοιες του προστάτη είναι εκείνη που ο Καραμανλής απέδωσε βλάσφημα μεν, γλαφυρά δε, με τη λέξη νταβατζής. Ο άθλιος τύπος, δηλαδή, που διαθέτει προς πώληση και ενοικίαση ανθρώπινα όντα και μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να επιβάλλεται σ’ αυτά. Να διατάζει τι θα κάνουν, πώς θα το κάνουν, με ποιον θα το κάνουν για να έχει ο ίδιος τα μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά, όλα κι όλα. Τα ανθρώπινα υποζύγια που τον υπηρετούν τα προστατεύει έναντι παντός τρίτου. Είναι ατομική του ιδιοκτησία, πώς το λένε. Εξ ου και ο πιο πολιτισμένος από αυτόν του νταβατζή χαρακτηρισμός του «προστάτη».

Η Ν.Δ., σοβαρό συντηρητικό κόμμα σε παλιότερες εποχές, κρεμούσε, για όποιον θυμάται, στον πάσσαλο της ατίμωσης το καθεστώς της διαπλοκής και τους νταβατζήδες -συγγνώμη, τους προστάτες- στα ΜΜΕ. Τελευταία, όμως, κάτω από την προστατευτική ηγεσία του Μητσοτάκη, μας προέκυψε αυτό ακριβώς που κατάγγελλε. Προστάτης και η ίδια!  Όσους δημοσιογράφους έχει βάλει με διάφορους τρόπους στο χέρι δεν τους αφήνει απροστάτευτους. Τελευταίο παράδειγμα: μόλις ο Τσίπρας κατέθεσε την αγωγή εναντίον των δύο αυτουργών της αθλιότητας του Σουνίου, έσπευσε να τους υπερασπιστεί.

Σαν πονηρός και σύγχρονος προστάτης, όμως, δεν μπλέκει με τη λασπουριά των αυτουργών και τον Ποινικό Κώδικα. Μπα. Δεν είμαστε στην εποχή της Τρούμπας. Ο προστάτης κυκλοφορεί στα σαλόνια, δεν κατεβαίνει στον βούρκο. Ως εκ τούτου, δεν χολοσκά στη σχετική ανακοίνωση για την αθωότητα του Παπαχρήστου και του Κουρτάκη. Ας καθαρίσουν μόνοι τους τα σκατά. Χολοσκά, όμως, με το 1 εκατομμύριο που ζητάει ο Τσίπρας από τον καθένα τους. Διότι, λέει η Ν..Δ (!), έτσι πάει να τους εξοντώσει οικονομικά. Να εκφοβίσει τους γενναίους που τα βάζουν μαζί του.  Όπερ έδει δείξαι.

Θα ήταν κωμωδία αν δεν συνδεόταν με την τραγωδία της εδώδιμης ενημέρωσης. Ο Μητσοτάκης αναδείχτηκε στα χρόνια της χολέρας βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και παντοκράτορας. Εθνικός χορηγός πάσης συκοφαντίας και ηθικός αυτουργός κάθε δολοφονίας χαρακτήρα. Ακόμα και του Σαμαρά! Λογοκριτής και διώκτης της δεοντολογίας, της δημοσιογραφίας, και των δημοσιογράφων. Τώρα, έτσι που κατάντησε την ενημέρωση και κάποια συστημικά ΜΜΕ, τον καμαρώνουμε σε νέο ρόλο. Κυριάκος Παπακουρτάκης. Ο προστάτης των προστατών!

Η Αυγή 

Κουρέψτε τους, βαράτε τους, ξεφτιλίστε τους (οι νέοι φταίνε για όλα!)

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Δεν γουστάρω τις θέσεις και την ιδεολογική τοποθέτηση της Κεραμέως. Ορίστε το είπα.
Δεν μ’ αρέσουν ο έρωτάς της για την ελεύθερη αγορά και τις παραφυάδες της και ο αγώνας της.. για να ενισχύσει την ιδιωτική πρωτοβουλία με κάθε τρόπο.
Μάλιστα, δεν ντρέπομαι να το πω.
Αλλά να την πω ούφο, δεν την λέω. Όποια και να είναι η άποψή μου για την υπουργό Παιδείας, παραδέχομαι ότι όλα όσα λέει έχουν αρχή, μέση και τέλος. Κι ας μην μ’ αρέσουν.
Η υφυπουργός Παιδείας κυρία Μακρή από την άλλη, θα δικαιολογούσε άνετα, πολύ τον χαρακτηρισμό φράου Ζέτα. Για να μην πω κάτι πιο νόστιμο και μου βάλει χέρι ο Xατζής που επιμένει ότι είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα!
Τι είπε όμως το καϊνάρι και έστρεψε επάνω της την προσοχή τόσο την δική μου όσο και άλλων πολλών. Ορίστε τηλεοπτικός διάλογος με άνκορμαν και απολαύστε υπεύθυνα:
Δημοσιογράφος: Φεύγει το παιδί πάει στο σχολείο, έχοντας τη βεβαίωση μετακίνησης από το σχολείο του. Τελειώνει το μάθημα και παραμένει με την παρέα του στην πλατεία. Ποιος θα τον ελέγξει, θα υπάρχει πρόστιμο στους μαθητές;
Υφυπουργός: Θα υπάρχει πρόστιμο στα παιδιά τα οποία δεν τηρούν τους κανόνες οι οποίοι είναι κανόνες για όλον τον πληθυσμό.
Δημοσιογράφος: Θα υπάρχει το δίωρο μετά τη λήξη των μαθημάτων; Πόσο χρόνο θα έχει ο μαθητής για να επιστρέψει στο σπίτι του από την ώρα που τελειώνει το μάθημα;
Υφυπουργός : Δεν ξέρω εάν είναι δίωρο. Δεν μπορώ να το πω αυτό γιατί δεν το ξέρω. Πάντως δεν είναι απεριόριστος ο χρόνος.
Και κάπως έτσι αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες ανακαλύπτουμε για μια ακόμη φορά την Αμερική. Ψάχνουμε και βρίσκουμε ότι για όλα φταίνε οι νέοι, οι πιτσιρικάδες που λέω εγώ, γιατί είναι ερωτύλοι, γιατί είναι αμάσητοι, γιατί ασυμμάζευτοι, γιατί είναι ξεσυλλόιστοι όπως με αποκαλούσε η θεία μου η Μαριάνθη στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών όταν τις πείραζα τις κότες. Οι νέοι φταίνε για όλα τα δεινά της κοινωνίας και τώρα με τον κορωνοϊό φταίνε και για πέντε χιλιάδες και βάλε θανάτους, γιατί άμα δεν ήτανε η βλακεία η δικιά τους, η χαζομάρα η δικιά τους, η ανευθυνότητα η δικιά τους δεν θα είχαμε θρηνήσει ούτε έναν θάνατο. Κι ύστερα η Ζέτα ξύπνησε…
Έχω εξηγήσει πολλές φορές ότι η λατρεία της νεότητος είναι για τα κλωτσίδια. Παράπλευρη απώλεια είναι του γήρατος, όταν κοιτάει πίσω κανείς και τα βλέπει όλα ρόδινα. Το μίσος, ωστόσο, προς τη νεότητα είναι δέκα φορές χειρότερο. Και σε μια χώρα γερόντων, δείχνει για ακόμη μια φορά ότι το μέλλον είναι πιο μαύρο κι από την πίσσα. Ιδίως όταν τα βάζουμε με τους τινέητζερς, προσπαθώντας να κρύψουμε κάτω απ’ το χαλί τις δικές μας τις αμαρτίες…
Εννοείται ότι πέσανε να την φάνε την υφυπουργό τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως επίσης εννοείται ότι το γύρισε τούμπα το φύλλο και τα μάσησε τα λόγια της. Κι από εκεί που πούλαγε τσαμπουκά, διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για πρόστιμα συγκεκριμένα σε μαθητές. Αυτά συμβαίνουν όμως άμα νομίζεις ότι είσαι αξιωματικός της Ασφάλειας και όχι πολιτικό προσωπικό. Άμα πιστεύεις ότι η σιδηρά χειρ είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα. Άμα έχεις την εντύπωση ότι θα αναβιώσεις το πνεύμα της Μάργκαρετ Θάτσερ. Άντε τώρα στο καλό κυρία υφυπουργέ και να μην μας γράφεις. Οι μαγκιές είναι για τους μάγκες, όχι για τους δάγκες…

newpost

Η μπαλάντα του ξεσηκωμού

Η κοινωνία υποφέρει. Υποφέρει κλεισμένη στα σπίτια σε μια διαρκή καραντίνα. Υποφέρει και ανησυχεί για το αβέβαιο μέλλον. Υγειονομικό και οικονομικό. Της επιτίθενται τώρα που θεωρούν ότι είναι αδύναμη και ανήμπορη να αντιδράσει

Editorial 

Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο, η οργή του λαού, κυλάει πάνω απ’ τα χωράφια, ποιος τη σταματάει, ποιος τη σταματάει…

Δεν υπάρχει πιο ανέντιμη και ανήθικη συμπεριφορά από το να χτυπάς κάποιον που είναι πεσμένος στο έδαφος ανήμπορος να αμυνθεί. Η κυβέρνηση σήμερα μέσα στην καρδιά της πανδημίας, θεωρεί ότι η κοινωνία είναι ανήμπορη να αντιδράσει και της επιτίθεται με μανία.

Νόμους που χρόνια η ακροδεξιά ονειρευόταν να νομοθετήσει, όμως δίσταζε λόγω του φόβου των κοινωνικών αντιδράσεων. Σήμερα που η κοινωνία είναι σε καραντίνα θεωρεί ότι είναι  ευκαιρία να τους περάσει.

Κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου, πειθαρχικές διώξεις φοιτητών που αντιδρούν- που θα φτάνουν μέχρι την διαγραφή τους από τις Πανεπιστημιακές σχολές, ειδικοί φρουροί στα Πανεπιστήμια, μπάρες στις εισόδους των Πανεπιστημίων, νόμος για της διαδηλώσεις, ενώ ετοιμάζουν παρέμβαση για τις φοιτητικές εκλογές με ενιαία ψηφοδέλτια προσώπων και όχι φοιτητικών παρατάξεων. Δηλαδή φοιτητικές εκλογές άνοστος χυλός. Προσπάθεια ευνουχισμού του μαχητικού φοιτητικού κινήματος.

Και όταν αρχίζουν οι διαμαρτυρίες, με ετσιθελικές αστυνομικές διατάξεις απαγορεύουν κάθε αντίδραση. Απαγόρευσαν για μια εβδομάδα τις συγκεντρώσεις άνω των 100 ατόμων, στοχεύοντας στις προγραμματισμένες φοιτητικές διαδηλώσεις. Και την απαγόρευση αυτή, την ονομάζουν χαλάρωση των μέτρων για τον κορονοϊό, χλευάζοντας τους φοιτητές και την κοινωνία.

Και δήθεν δικαιολογούν αυτή την απόφαση, λέγοντας ότι είναι πρόταση της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού  COVID-19. Μιας επιτροπής που την έφτιαξε η κυβέρνηση για ευνόητους λόγους και αποτελείται στην συντριπτική της πλειοψηφία από υπηρεσιακούς παράγοντες. Και δυστυχώς ανάμεσα στους ελάχιστους λοιμοξιολόγους που συμμετέχουν σ΄αυτήν είναι και ο «πρόθυμος» κύριος Σωτήρης Τσιόδρας.

Η κοινωνία υποφέρει. Υποφέρει κλεισμένη στα σπίτια σε μια διαρκή καραντίνα. Υποφέρει και ανησυχεί για το αβέβαιο μέλλον. Υγειονομικό και οικονομικό. Της επιτίθενται τώρα που θεωρούν ότι είναι αδύναμη και ανήμπορη να αντιδράσει. Προκειμένου να της περάσουν αλυσίδες, τώρα που θεωρούν ότι βρίσκεται εξουδετερωμένη στο έδαφος. Και ονειρεύονται ότι όταν κάποια στιγμή η πανδημία θα έχει υποχωρήσει, η κοινωνία θα παραμείνει δεμένη με τις αλυσίδες της.

Όμως κάνουν μεγάλο λάθος. Κάτω από την σιωπή υπάρχει η βουβή οργή. Κάτω από την επιβολή υπάρχει η αγανάκτηση. Κάτω από την ακροδεξιά δυστοπία υπάρχει η δημοκρατική αποφασιστικότητα.

Η κοινωνία, ειδικά η νεολαία δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούν όσα απεργάζεται η κυβέρνηση σε βάρος μας. Θα αντιδράσουμε. Είναι θέμα αξιοπρέπειας και δημοκρατίας. Είναι η ίδια η ζωή μας.

*Η μπαλάντα του ξεσηκωμού, στίχοι Γιάννης Μιχαηλίδης, μουσική Θάνος Μικρούτσικος, τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη

Πηγή: Editorial στο mplokia.gr

Η Εκκλησία και τα «παιχνίδια εξουσίας» εν μέσω πανδημίας

Από την αρχή της πανδημίας βιώσαμε έναν συνεχή αρνητισμό της Εκκλησίας να συμμορφωθεί με τις επιταγές των ειδικών ιατρών που ειδοποιούσαν για τους κινδύνους από τον κορωνοϊό.

του Τάκη Γεωργακόπουλου

Πολλές φορές ιδεολογικοποιήθηκε αυτος ο αρνητισμός της ηγεσίας της Εκκλησίας και επενδύθηκε με ιδεολογήματα που αφορούσαν ακόμη και αυτή την μεταδοτικότητα του κωρονοϊού, την στιγμή που στην διπλανή μας Ιταλία πέθαιναν οι άνθρωποι «σαν τα κοτόπουλα»!

Η ηγεσία της Εκκλησίας και αρκετοί επίσκοποι ξεχωριστά επέμεναν δημόσια στην δοξασία τους πως ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη -λεγόμενη- θεία κοινωνία (!) προτρέποντας έτσι τους πιστούς να κοινωνήσουν, χωρίς ωστόσο να έχουν κι ίδιοι δοκιμάσει να πράξουν ανάλογα...

Στη συνέχεια αποδύθηκαν σε μιά αντιπαράθεση με το κράτος για τα περιοριστικά μέτρα που αποφάσιζε, αρνούμενοι, κατά μόνας, οι Επίσκοποι αλλά και η Ιερά Σύνοδος να δεχθεί πως είναι αναγκαία τα μέτρα αποστασιοποίησης και μέσα στους ναούς! Η επιπολαιότητα που παρουσιάστηκε στις τελετές Αγιασμού των υδάτων, τα Θεοφάνεια, ήταν το αποκορύφωμα της ανευθυνότητας όσων Μητροπολιτών ή και ιερέων διεξήγαγαν την τελετή χωρίς μάσκες και χωρίς αποστάσεις. Ούτε οι ίδιοι δεν διδάχθηκαν από όσα συνέβησαν κατά τον συνωστισμό στην Θεσσαλονίκη στην εορτή του Αγίου Δημητρίου...

Αν δούμε πιό βαθειά και με θεολογικό ''μάτι'' αυτές τις αντιδράσεις και αντιρρήσεις των ιερωμένων, θα διαπιστώσουμε πώς η ίδια η Εκκλησία με τη στάση της και τη συμπεριφορά της έδειξε απαξίωση στην ανθρώπινη ζωή, αδιαφορώντας ακόμη και για την ζωή του ποιμνίου της, των πιστών της που κινδύνευαν και κινδυνεύουν το ίδιο με τους μη πιστεύοντες, από τη μη τήρηση των υγειονομικών μέτρων και κυρίως των μέτρων ατομικής προστασίας, με προεξάρχοντα την χρήση μάσκας και την τήρηση των αποστάσεων.

Δείχνει λυπηρό, οι ηγέτες της θρησκείας να μην πρωτοστατούν αυτοί καλώντας (και) τους πιστούς να τηρήσουν τα μέτρα προστασίας που ελάμβανε η Πολιτεία, αλλά να αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή και μάλιστα να αντιδρούν με σφοδρότητα στα εξαγγελόμενα μέτρα του κράτους, δείχνοντας έτσι πως έχουν αποδυθεί σε ένα παιχνίδι εξουσίας μαζί του, με στόχο ποιός θα κυριαρχήσει και τίνος η άποψη θα γίνει αποδεκτή από τους απλούς ανθρώπους.

Το ακροατήριο της Εκκλησίας ασφαλώς και ήσαν οι πιστοί, Ορθόδοξοι Χριστιανοί που έχουν και μιά πιό ιδιαίτερα στενή σχέση με την εκκλησία.
Καθένας όμως μπορεί να διερωτηθεί: Η Εκκλησία γιατί δεν νοιάζεται για την ζωή των ανθρώπων, των πιστών της;

Τόση πώρωση υπάρχει και τόση ιδεοληψία έχει φωλιάσει στα μυαλά όσων θεωρούσαν πως στην Εκκλησία δεν ''πρέπουν τέτοια μέτρα κοσμικά'' αφού κατ' αυτούς, το Θείον, το υπερφυσικό και υπερβατικό (θα) ήταν από μόνο του ικανό να προστατέψει τους ανθρώπους από την μόλυνση με Κορονοϊό;

Τα γεγονότα -δυστυχώς- διέψευσαν και τους πιό φανατικούς της θρησκευτικής ιδεοληψίας, αλλά καθένας διερωτάται, γιατί δεν μπορεί η Εκκλησία να είναι σύγχρονη και εκσυγχρονισμένη;

Τι είναι και τι ήταν αυτό που έκανε κάποιους Μητροπολίτες να αντιστέκονται σθεναρά στα προστατευτικά μέτρα του κράτους; Ο φόβος μπας και απωλέσουν την εξουσία τους πάνω στους πιστεύοντες;

Η υπόθεση της πανδημίας δεν μπορεί να ειδωθεί με θρησκειολογικό ''μάτι'' κι όσοι πίστεψαν σε αυτό είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Τα ζητήματα λατρείας και θρησκευτικών τελετών ασφαλώς και αφορούν την Εκκλησία αλλά τα ζητήματα της Δημόσιας Υγείας αφορούν τους ειδικούς και το κράτος.

Η πανδημία και οι αντιπαραθέσεις που προκλήθηκαν με την Εκκλησία είναι ένας ακόμη λόγος για να προχωρήσει η διαδικασία διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας και η Εκκλησία πρέπει να κατανοήσει (γιατί ως τα σήμερα έχει παρανοήσει) πως δεν μπορεί να είναι πάνω από το Κράτος και τις κανονιστικές του διατάξεις, ιδίως όταν πρόκειται για την δημόσια υγεία που αφορά και τους πιστεύοντες αλλά και τους μη πιστεύοντες.
Με τα ζητήματα περιουσίας ή άλλα οικονομικά, η Εκκλησία μπορεί να διαπραγματευτεί ότι θέλει με το κράτος,. Με την Υγεία των ανθρώπων όμως δεν μπορεί να παίζονται ''παιχνίδια εξουσίας'' και μάλιστα εν μέσω πανδημίας....
«Τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι και τα του Θεού, τω Θεώ».

LEFT

Διυλίζοντας τον Κουφοντίνα, καταπίνοντας τον Σαμαρά

του Στέλιου Κούλογλου

Τις προάλλες επανεμφανίστηκε  η σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στο OPEN, την ίδια ώρα με τα δελτία ειδήσεων άλλων τηλεοπτικών σταθμών. Οι θεαματικότητες της εβδομάδας ήταν οι εξής:

 
Δευτέρα
OPEN («Ράδιο Αρβύλα»): 23,1%
STAR (Ειδήσεις): 12,5%
MEGA (Ειδήσεις): 8,7%
ΣΚΑΪ (Ειδήσεις): 8,5%
 
Τρίτη
OPEN («Ράδιο Αρβύλα»): 22%
STAR (Ειδήσεις): 14%
ΣΚΑΪ (Ειδήσεις): 8,5% MEGA (Ειδήσεις): 4,3%
 
 Τετάρτη
 OPEN («Ράδιο Αρβύλα»): 19%
STAR (Ειδήσεις): 12,2%
ΣΚΑΪ (Ειδήσεις): 9%
MEGA (Ειδήσεις): 3,6%
 
Πέμπτη
OPEN («Ράδιο Αρβύλα»): 19,2%
STAR (Ειδήσεις): 13%
ΣΚΑΪ (Ειδήσεις): 10,5%
 MEGA (Ειδήσεις): 5,3%
 
Αν αυτό είχε συμβεί στις ΗΠΑ, λόγου χάριν, αν δεν είχαν παραιτηθεί οι υπεύθυνοι των σταθμών, θα είχε τουλάχιστον ξεκινήσει μια ουσιαστική συζήτηση για το πρόβλημα. Τι δεν πάει καλά και πρέπει να αλλάξουμε; Γιατί οι τηλεθεατές (μάλιστα, σε ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά από τα παραπάνω, στις δυναμικές ηλικίες) επιλέγουν μια σατιρική εκπομπή από την ενημέρωση τους; Μήπως τελικά μας έχουν πάρει για πλάκα;
 
Τις δεκαετίες μετά την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης, η τηλεθέαση ήταν η λυδία λίθος που έκρινε αν μια εκπομπή ή κάποιοι παρουσιαστές θα έμεναν στη θέση τους, θα μετακινούντο ή και θα κόβονταν. Τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον στην ενημέρωση, έχει ξεπεραστεί ακόμη και αυτό. Το κριτήρια είναι πια αν τα δελτία εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών, της κυβέρνησης και των σχέσεων μεταξύ τους. Αν είναι να εξυπηρετηθούν, ας πάει και το παλιάμπελο της τηλεθέασης.
 
Η συνέντευξη-βόμβα Σαμαρά είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση. Αν ο Τσακαλώτος πχ είχε πει το εν δέκατον από όσα είπε ο πρώην πρωθυπουργός, που λίγο πολύ κατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη ότι κινείται στα πρόθυρα της εθνικής μειοδοσίας, τα κανάλια δεν θα μιλούσαν για τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Αλλά το Μέγαρο Μαξίμου έδωσε γραμμή για σιωπητήριο και τα περισσότερα ΜΜΕ ακολούθησαν πιστά την εντολή.
 
Οδηγίες για το πως να θάψετε μια είδηση
 
Πως ακριβώς θάβεις μια είδηση, όσο σημαντική κι αν είναι, κρατώντας και τα προσχήματα; Ο πρώτος κανόνας είναι ότι τη στέλνεις κάπου στα ψιλά των μέσα σελίδων. Η χούντα δίδαξε σε εκείνη τη γενιά των δημοσιογράφων που δυστυχώς καθόρισε την πορεία της ενημέρωσης στη μεταπολίτευση, ένα ακόμη κόλπο. Αν πρέπει κάτι να πεις κάτι, δεν λες την είδηση για να μην της δώσεις αξία και τη διαδώσεις παραπάνω: την τσαλακώνεις χωρίς να την αναφέρεις.
 
Μιλάει δηλαδή όλη η Ελλάδα για κάποιες δηλώσεις του Μίκη ή του Καραμανλή από το Παρίσι εναντίον της δικτατορίας; Χωρίς να αναφέρουν τι έλεγαν οι δηλώσεις, «κύκλοι της επαναστάσεως δηλώνουν ότι θα συνεχίσει το έργο της, αγνοώντας τις κραυγές των νοσταλγών του παρελθόντος». Σκάει μια βόμβα στην Αθήνα; «Με την ευκαιρία κάποιων ασήμαντων ενεργειών εναντίον της δημοσίας Τάξεως, o υπουργός Πληροφοριών δηλώνει ότι οι αντεθνικώς δρώντες θα τιμωρηθούν παραδειγματικά».
 
Τα Νέα της Δευτέρας, παραδείγματος χάριν, δεν είχαν πουθενά την είδηση της συνέντευξης Σαμαρά. Ασχολήθηκαν με το θέμα 3 παραπολιτικές στήλες. Στην πρώτη(σελ 2) μεταξύ Μπαίντεν και πρυτάνεων, υπήρχε το παρακάτω σχόλιο, 82 λέξεων:
 
Η ακινησία είναι, επίσης, η χαρακτηριστικότερη μορφή αυτού που ο Βαγγέλης Βενιζέλος ορίζει στο άρθρο του στα «ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου ως «αναποτελεσματικό και ανέξοδο ρητορικό πατριωτισμό». Το σχετικό παράδειγμα μας δίνει ένας φίλος (ή μήπως πρώην φίλος;) του Βενιζέλου, ο Αντώνης Σαμαράς, για τον οποίο τυχόν παραπομπή των ελληνοτουρκικών στη Χάγη σημαίνει παραίτηση «από όλα όσα προβλέπει υπέρ μας το Διεθνές Δίκαιο». Σημαίνει, επίσης, ότι προτιμάνε τη θεωρία από την πράξη, το δυνάμει από το πραγματικό, το φαντασιακό από το αληθινό.
 
Όποιος κατάλαβε τι θέλει να πει ο ποιητής, κατάλαβε. Η είδηση πουθενά. Οι πολίτες θα πρέπει να τη μάθουν μάλλον στο Ράδιο Αρβύλα. Στη δεύτερη αναφορά, στη σελίδα 15, αν και το σχόλιο είναι επικριτικό, η πρωτογενής είδηση επίσης δεν αναφέρεται:
 
Η χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει από τις διεθνείς εκκρεμότητες τις οποίες οφείλει να διευθετήσει. Θα περίμενε κανείς ο Αντώνης Σαμαράς να το έχει συνειδητοποιήσει, από την κυβερνητική εμπειρία του, πριν επιστρέψει στις εμμονές της Πολιτικής Ανοιξης και στις αυτοχειριαστικές πολιτικές επιλογές που τροφοδότησε. Για εκείνον, για την παράταξή του, για την πορεία της χώρας.
 
Αντί για δημοσιογραφία, πολιτικές συμμαχίες

Πρόκειται για συζήτηση «μεταξύ μας» και ερήμην του κοινού, τακτική που ακολουθεί και η αναφορά στην τρίτη παραπολιτική στήλη. Εδώ ότι ο Σαμαράς έδωσε συνέντευξη αναφέρεται, συνοδεύεται όμως με κριτικές παραινέσεις προς τον πρωθυπουργό:
 
Αν τον είχες συναντήσει κατ’ ιδίαν λ.χ. πρόεδρε Κυριάκο, πριν μπεις στα βαθιά νερά των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα σου εξέφραζε αυτές τις απόψεις κατ’ ιδίαν, θα τις άκουγες, μπορεί και να κρατούσες και σημειώσεις, και όλα καλά κι όλα ωραία. Δεν το έκανες, ιδού τώρα που το κάνει εκείνος.
 
Η συνέντευξη προκαλεί αναστάτωση στο Μαξίμου, αλλά πουθενά ρεπορτάζ.  Χρησιμοποιείται για να πάρει ο κάθε εκδότης αποστάσεις ή να προσεγγίσει την κυβέρνηση. Το άρθρο στα «Παραπολιτικά»(εδώ η παραπολιτική έχει γίνει και τίτλος εφημερίδας!) έχει τίτλο «O Σαμαράς, ο Παπαχελάς και η υπονόμευση στον Κυριάκο»  είναι χαρακτηριστικό.  Η αναμφισβήτητη δημοσιογραφική επιτυχία της «Καθημερινής» όχι μόνο δεν αναγνωρίζεται, αλλά θεωρείται «εγχείρημα  υπονόμευσης ενός πανίσχυρου πρωθυπουργού» εκ μέρους «του μαγαζιού των Αλαφούζων » και «του διευθυντή της εφημερίδας Αλέξη Παπαχελά, ο οποίος με την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη βάλθηκε να επιβεβαιώσει τους μύθους που τον συνόδευαν όλα αυτά τα χρόνια».
 
Δεν θα  μπορούσε ο κ. Σαμαράς να δώσει συνέντευξη σε οποιοδήποτε μέσο; Δεν έχει καμία σημασία για τα «Παραπολιτικά» . Το Μέγαρο Μαξίμου είναι εκνευρισμένο με την Καθημερινή για τη συνέντευξη, άρα είναι ευκαιρία να προσφέρουμε τις καλές μας υπηρεσίες.

 News analysis αλά ελληνικά
 
Οι κανόνες της δημοσιογραφίας δεν υπάρχουν πουθενά. Ξανά στα Νέα,  όχι μόνο δεν υπάρχει ρεπορτάζ αλλά έχουν αποσιωπηθεί πλήρως οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης στη συνέντευξη Σαμαρά και τη σιωπή του Μαξίμου. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει χαρακτηρίσει τον πρωθυπουργό «όμηρο του Σαμαρά». Ισως θα άξιζε αυτό ένα μονόστηλο, αλλά πώς να το βάλεις αφού θα πρέπει να πεις την πρωτογενή είδηση; 
 
Όχι φυσικά ότι δεν έχει ασχοληθεί η εφημερίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει  σχεδόν μια σελίδα «News analysis», με τίτλο «Τις διαχωριστικές γραμμές αναδεικνύει ο Κουφοντίνας », στον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά. Είναι προφανώς News analysis αλά ελληνικά: διυλίζοντας τον Κουφοντίνα, καταπίνοντας τον Σαμαρά. Οι υπόλοιπες ειδήσεις, στο «Ράδιο Αρβύλα».

TVXS

Εσείς τι ακριβώς ψηφίσατε;

Αυτή η χώρα πήγε σε εκλογές πριν ενάμιση χρόνο για να της  επιβληθεί άτυπη δικτατορία; Πήγε σε εκλογές για να έχει ο κάθε πολίτης τον προσωπικό του αστυνόμο; Πήγε σε εκλογές για να μην ξέρει τι της ξημερώνει;

γράφει η Ματριόσκα η Κόκκινη

Ήταν η αγαπημένη φράση των κυβερνώντων πριν την πανδημία όταν ο λαός αντιδρούσε στα μέτρα που λάμβαναν:

- Ο λαός μας ψήφισε για να εφαρμόσουμε το κυβερνητικό μας πρόγραμμα.

Συχνά ακούγαμε και τη φράση :

- Το 'πε ; Το έκανε!

Που για κάποιο λόγο συνειρμικά μου θύμιζε την άλλη φράση:
- Να το βάλουμε στο πιάτο, να μας πουν ορίστε! Φάτο!

Αλλά γίνομαι πρόστυχη και οι καιροί είναι πονηροί για τέτοιους συνειρμούς.

Και να οι αριστεροί οι Μαδουραίοι να αναρωτιούνται: -ΡΕ Μ.... τι ψηφίσατε ;

Αλλά επειδή η Ελλάδα είναι σαν καθημερινό αμερικάνικο σήριαλ  τύπου «Τόλμη και Γοητεία» η πανδημία μας ήρθε σαν την ανατροπή στη 200η σεζόν…
Μόνο και μόνο για  να τσαντίσει την Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη η φύση δημιούργησε τον κορονοϊό. Σαν όνειρο παγκολινου ή whatever της ξεγλίστρησε από τα χέρια η επανάληψη της προσωπικής της αίγλης 2004.

Δέκα μήνες τώρα ο λαός μας το μόνο που ακούει είναι απειλές. Οι άριστοι κυβερνώντες τραμπουκίζουν εμάς τα άτακτα άμυαλα παιδιά, που τυγχάνει να είμαστε και ο λαός που τους ψήφισε, μην τυχόν και του χαλάσουν το θρίαμβο της διαχείριση του κορονοϊού!

Εμείς τα καθάρματα, τα ανυπότακτα θα φταίμε αν ο ιός διασπαρθεί και πάλι!

Ήδη από τις πρώτες προσπάθειες να βγει ο κόσμος έξω και να λειτουργήσει και πάλι χώρα, οι υπέρκομψοι άριστοι της κυβέρνησης, μας κριτίκαραν που δημιουργήσαμε ουρές σαν Μπιθουλαίοι.

Τι πλεμπαίοι που είμεθα! Γι' αυτό τώρα, αναγκάστηκαν τα ψυχούλια, να μας χρονομετρούν για να μη μας κλείσουν μέσα!

Πρέπει να είμαστε η πρώτη χώρα παγκοσμίως που έχουμε εκουσίως αποδεχτεί έναν νέο όρο στην πολιτική σκηνή του τόπου, τη λεγόμενη «κυβερνητική ανευθυνότητα»! Δεν την εννοούν με την αρνητική της πλευρά αλλά με τη θετική. Η κυβέρνηση θεωρεί ως προσόν της να μη φταίει σε τίποτα, να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες για τίποτα και να σπρώχνει τις ευθύνες όλες στον λαό για το πως ατομικά θα διαχειριστεί ο καθένας μας το σαρκίο του. 

Έχουν διαβάσει Όργουελ τα παμπόνηρα.Η ανευθυνότητα τους δεν είναι επειδή είναι ανίκανοι αυτοί αλλά εμείς που δεν τιθασευόμαστε και δεν πειθαρχούμε στην ωραία αστυνομοκρατία τους.

Καθότι κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ και κάθε πολίτης μπάτσος γλυκός που τον δέρνει από αγάπη.

Λεφτά για ΜΕΘ δεν έχουμε, λεφτά να αγοράσουμε το premium πρόγραμμα για εκπαίδευση δεν έχουμε, λεφτά για τους καλλιτέχνες δεν έχουμε, λεφτά ΜΜΜ δεν έχουμε.

Έχουμε για MME, μεταχειρισμένα αεροσκάφη και για τον ατομικό μπάτσο που σε λίγο θα θεσπίσουν να τον κουβαλάμε μαζί μας.

- Μωρο μου; Βγαίνω! Πάω για 2ώρες ψώνια. Πήρα κινητό, μάσκα, ταυτότητα και να δανειστώ τον δικό σου μπάτσο σήμερα γιατί ο δικός μου κοιμάται ακόμα; 

Στο οικογενειακό τραπέζι θα στρώνουμε για τη μαμά και τον μπάτσο της, για τον μπαμπά και τον μπάτσο του, για τον Δημήτρη τον φοιτητή και τον πανεπιστημιακό του μπάτσο, για τη Μαιρούλα που δεν πρέπει να αργεί να γυρίζει από το Λύκειο και τον σχολικό της μπάτσο, για τον Ρεξ και τον σκύλο - φύλακά του. Μόνο η γάτα μας θα έχει σφάξει τη γάτα που θα της φέρουν και θα κάνει επανάσταση στο τέλος.

Μια βασιλόπιτα σε κάθε σπίτι θα φεύγει μόνο για τους μπάτσους που θα έχουμε μέσα! Θα έχουμε και άλλους απέξω εννοείται!

Παντού σε κάθε χώρα ακούς για αισθητοποίηση των μέτρων, αστυνομοκρατία, κατάργηση κοινωνικών και πολιτικών συνταγματικών δικαιωμάτων.

Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα που απαγορεύονται οι διαδηλώσεις και οι διεκδικήσεις αλλά παντού. Όπου υπάρχει λαός.

Και όχι κανένας λαός δεν ψήφισε να διαχειρίζονται έτσι την εμπιστοσύνη του και την ψήφο του.

Σίγουρα υπάρχουν πορωμένοι Δεξιοί που χαίρονται αλλά η πλειονότητα του λαού δε γουστάρει κάτι τέτοιο. Η σιωπή του δε δείχνει αποδοχή. Προς το παρόν δείχνει φόβο για την ασθένεια, ανυπομονησία να τελειώσει όλο αυτό, ψευδαίσθηση πως θα γυρίσουμε πάλι στην παλιά ζωή 

Πόσο να σκύψουμε παραπάνω το κεφάλι; Πόσα θα καταπιούμε; Πόσα αντέχουμε ακόμα; 

Νομίζουν πως δεν καταλάβαμε ούτε το τελευταίο φιάσκο με τα εμβόλια ;

Μας έκαναν να τα περιμένουμε σαν μάννα εξ ουρανού! Μας έβαλαν πριν ακόμα έρθουν να πλακωνόμασταν μεταξύ μας για το ποιοι θα τα κάνουν, αν έχουν τσιπάκια κ.λ.π.

Έφεραν λιγότερα από όσα έταξαν με τιμές και φανφάρες από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και φωτογραφήθηκαν όλοι με την κούτα λες και ήταν ο φίλος τους ο Λευτεράκης από την Πάτρα!

Και τώρα μας λένε πως θα αργήσουν τα υπόλοιπα. Υπομονη! 

Σκάνε εν τω μεταξύ ειδήσεις για αλλεργικές αντιδράσεις σε άτομα με αλλεργίες. Μια ομάδα ατόμων που είναι τόσο συχνή και η οποία θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί, τι θα της συνέβαινε με τα εμβόλια και να την είχαν συμπεριλάβει στις έρευνες τους, πριν δώσουν τις δόσεις στο γενικό πληθυσμό ώστε να το γνωρίζουν εκ των προτέρων.

Άφησαν ολόκληρους λαούς να γίνονται έρμαια των ιδιωτικών φαρμακευτικών πολυεθνικών που τόσες δεκαετίες γδύνουν τα εθνικά ταμεία ασφάλισης της κάθε χώρας!

Ακούμε απίστευτα πράγματα: 
- Κάθε μπουκαλάκι έχει 5 δόσεις.
- Να το κάνουμε 6 ; 
- Και γιατί να κάνουμε 6;
- Αμ, πόσα να κάνει;
- Να κάνει η μάνα!
Ή πρώτα 15 μέρες τώρα 3 εβδομάδες μετά μήνα..

Παίζουν οι χώρες με την υγεία μας ; Τι γράφουν οι οδηγίες; 5 δόσεις ανά μπουκαλάκι και 15 μέρες διάφορα.

Τι 5 κρίκοι ένα τάλιρο είναι αυτό τώρα;

Όπως δε θεωρώ καθόλου τυχαία σύμπτωση πως Ελλάδα και Γαλλία ταλανίζονται τώρα από σεξουαλικά σκάνδαλα. Το σεξ πάντα πουλούσε στις ειδήσεις και ένα φιάσκο εμβολίων, σοβαρές μεταλλάξεις ίων, αστυνομοκρατία και ανικανότητα διαχείρισης κρίσεων κρύβονται εξαιρετικά καλά κάτω από ροζ ιστορίες.

Κάθε υγιής άνθρωπος ψυχικά και πνευματικά δεν μπορεί παρά να είναι απερίφραστα με τα θύματα της αιμομιξίας ή τα θύματα βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων.

Όποιος τολμά να πει οτιδήποτε άλλο νοσεί βαρύτατα και όχι από κορονοϊό αλλά από ενσυναίσθηση και ανθρωπιά.

Ωστόσο δε θεωρώ τυχαίο που το βάρος των ΜΜΕ έπεσε πάνω σε αυτά τα θέματα και τα άρμεξε τις ίδιες μέρες που η μια φαρμακοβιομηχανία πίσω από την άλλη ακυρώνει τις παραγγελίες και ζητά χρόνο, τινάζοντας στον αέρα τις κυβερνητικές φανφάρες. Η ευθύνη να διαχειριστούν το μεσοδιάστημα βαρύνει μόνο τους κυβερνώντες οι οποίοι δεν μπορούν άλλο να εκ φεύγουν αυτής.

Οι δυο αυτές χώρες δε, η δική μας και η Γαλλία, φαίνεται τα μέτρα καταστολής που λαμβάνονται να είναι πανομοιότυπα και μάλιστα παρόμοιο επαίσχυντο νομοσχέδιο για τη φίμωση του τύπου να έχει προταθεί και στις δυο ενώ η αστυνομική βία και η καταπάτηση δικαιωμάτων είναι σαν απογευματινό απεριτίφ και για τους δυο λαούς.

Μα όσο μας πιέζουν το καπάκι της χύτρας, που μας κλείνουν, τόσο βράζουμε σε γρήγορους ρυθμούς και αν νομίζουν πως μια βαλβίδα θα μας βγάλουν τον αέρα, ας τους ενημερώσουμε πως η χύτρα τους έχει αστοχία υλικού και ο βρασμός μας θα οδηγήσει σε έκρηξη και όχι σε εκτόνωση.

kouti pandoras

Μίλα μου για μίλια

Hταν σχεδόν αναμενόμενο ότι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσιζε να πηδήξει με την πανοπλία του Μεγαλέξανδρου που φόρεσε για το μακεδονικό στα νερά του Αιγαίου, θα πήγαινε άπατος.

του Κώστα Βαξεβάνη

Έχοντας λοιπόν την απαραίτητη αίσθηση αυτοσυντήρησης, παράτησε τις περικεφαλαίες, εναπόθεσε στα γρήγορα τα πολεμικά εξαρτήματα που κουνούσε στον ανύπαρκτο εχθρό της Βόρειας Μακεδονίας και προτίμησε τα βατραχοπέδιλα και την ξαπλώστρα ως εξαρτήματα για την κρίση στο Αιγαίο.

Απέναντι στις δύο εθνικές εκκρεμότητες ο Μητσοτάκης επέλεξε δύο διαφορετικές στρατηγικές. Στο μακεδονικό επέλεξε την όξυνση και την πατριδοκαπηλία ενώ στα ελληνοτουρκικά αποσιωπά και κρύβει τα πραγματικά γεγονότα, υποσχόμενος μια τιμωρία που θα εμφανιστεί από τον ευρωπαϊκό βορρά για να κατατροπώσει την Τουρκία. Μια μετάλλαξη δηλαδή των θεωριών περί ξανθού γένους που αυτήν τη φορά θα έχει τη μορφή της Μέρκελ και των Ευρωπαίων εταίρων για να γίνει τιμωρός του Ερντογάν.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Μητσοτάκης υπήρξε επικίνδυνος και διχαστικός. Δεν ευνόησε καμιά πολιτική συναίνεση, διαχειρίστηκε τα εθνικά θέματα έξω από την εθνική γραμμή και επέλεξε προσωπικές πολιτικές, τις οποίες προωθούσε και ωραιοποιούσε με τη βοήθεια των ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης.
Σε αυτές τις πολιτικές απρέπειες πρέπει να προστεθεί η εγκληματική πρακτική του να εκμεταλλευτεί τα εθνικά θέματα για πολιτικό όφελος. Ο Μητσοτάκης ούτε ως πρόεδρος της ΝΔ ούτε πολύ περισσότερο ως πρωθυπουργός είχε κάποιο πρόβλημα με τη συμφωνία των Πρεσπών. Η πραγματική θέση του για την επίλυση του μακεδονικού ήταν αποτέλεσμα της οικογενειακής ιστορίας και των εμπειριών του σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον. Τη θέση του άλλωστε είχε περιγράψει η ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαρία Σπυράκη στη συνάντησή της με τον Ζόραν Ζάεφ. Στην πραγματικότητα ήθελε ο ίδιος να έχει υπογράψει μια συμφωνία των Πρεσπών, αλλά έπρεπε να εξαπατήσει τον πολιτικό του χώρο και κάθε εύπιστο πατριώτη. Εσυρε όμως ολόκληρο τον πολιτικό του χώρο στην αγκαλιά της ακροδεξιάς για να μπορέσει να κάνει ρεσάλτο στην εξουσία. Κατασκεύασε μακεδονομάχους και αυτούς που αποκάλεσε γραφικούς στη Βουλή για να ακυρώσει την υπεύθυνη στάση του πολιτικού του αντιπάλου και να τον ενοχοποιήσει ως εθνικό προδότη. Ηταν η συνταγή για να τον νικήσει εκλογικά.
Από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει κάποιος στην πολιτική και τη δημοσιογραφία είναι ότι με τα εθνικά θέματα δεν παίζουμε. Γύρω τους υπάρχουν αντιπαραθέσεις, κρίσεις, συγκλήσεις και αντεγκλήσεις αλλά υπάρχουν και όρια.
Απ’ ό,τι φαίνεται ο Μητσοτάκης δεν έπαιξε με τα εθνικά θέματα περιστασιακά. Το έκανε και το 2018 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια, κάνοντας χρήση του δικαιώματος που έχει η χώρα. Η θέση της ΝΔ εκφράστηκε από διάφορα στελέχη της, ανάμεσα στα οποία ο Αδωνης Γεωργιάδης ο οποίος δήλωσε:
«Μεγάλη ζημιά που ξεχώρισε ο Κοτζιάς το Ιόνιο από το Αιγαίο για τα δώδεκα μίλια. Μεγάλη ζημιά και η απόφαση του Κοτζιά γιατί ξεχώριζε το Αιγαίο από το Ιόνιο. Λάθος, γιατί έτσι αναγνωρίζεις την ιδιαιτερότητα του Αιγαίου και άρα αναγνωρίζεις ότι η Τουρκία έχει διεκδικήσεις εκεί. Και αυτό δεν πρέπει να το κάνεις».
Μπορεί βέβαια να πει κάποιος ότι οι θέσεις του Γεωργιάδη έχουν τη σταθερότητα που έχει ένα εκκρεμές, αλλά ο Αδωνης είναι αντιπρόεδρος της ΝΔ. Την ίδια θέση άλλωστε είχαν εκφράσει ο Βασίλης Κικίλιας, ο διπλωμάτης Γιώργος Κουμουτσάκος, ο σύμβουλος περί τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και Μακεδονίας του Μητσοτάκη Αγγελος Συρίγος και κυρίως η Ντόρα Μπακογιάννη, πρώην ΥΠΕΞ και αδερφή του Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η απόφαση για την επέκταση στα δώδεκα μίλια ήταν τότε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πρόεδρο του κόμματος, επισφαλής αν όχι προδοτική.
Μέχρι την ώρα που ο Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής καυχήθηκε ότι ως πρωθυπουργός της χώρας επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα δώδεκα μίλια στο Ιόνιο και μεγαλώνει έτσι την Ελλάδα κατά 10%.
Ακόμη χειρότερα, από το ίδιο βήμα δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είχε θέση για το ζήτημα και όσα είχαν εκφραστεί ήταν απόψεις των στελεχών του. Ο Μητσοτάκης δεν έχει ούτε το θάρρος να παραδεχτεί ότι ήταν η θέση ενός κόμματος του οποίου είχε την αρχηγία και βιάστηκε να ρίξει την ευθύνη στα στελέχη του.
Ο σημερινός πρωθυπουργός διέπραξε το έγκλημα καθοσιώσεως να χρησιμοποιεί τα εθνικά θέματα για ίδιον πολιτικό συμφέρον. Το αντάλλαγμα όπως φαίνεται δεν είναι μόνο η εξουσία, αλλά και οι μπίζνες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο κύκλος του αντιμετωπίζουν τη χώρα ως ανώνυμη εταιρεία, για την οποία δεν έχουν σημασία οι μέτοχοι αλλά τα κέρδη. Δεν υπάρχει χώρος εθνικής ευθύνης και επικράτεια αλλά κερδοφόρες διαδικασίες.
Τώρα αν κάποια στιγμή φαλιρίσει ή χαθεί η χώρα-ΑΕ, το μοναδικό ζητούμενο είναι τα κέρδη. Τα κέρδη μοιράζονται στους μετόχους και όχι στους εργαζόμενους. Αν στο μέλλον αποδειχτεί ότι ο Μητσοτάκης είχε πραγματικές μετοχές σε αυτή την υπόθεση, τότε η Ιστορία θα είναι αμείλικτη.

Documento219

Το «Καραμανλής ή τανκς» επανέρχεται;

Η διολίσθηση της ΝΔ σε ακροδεξιές θέσεις έχει γίνει βούκινο ακόμα και στο διεθνή τύπο. Άλλωστε πρόσφατα αναβαθμίστηκαν εντός του κυβερνητικού σχήματος πρωτοκλασάτα στελέχη της δικτατορίας των συνταγματαρχών και θιασώτες της ακροδεξιάς εθνικιστικής πλευράς της ΝΔ, οι “ακραίοι” όπως τους αποκαλούσε κάποτε ο Καραμανλής ο Β

του Μαθηματικού

Σε σχόλιο με τίτλο “Η δικτατορία του “όχι” σε όλα” στην Καθημερινή (23-1-21), η Μαρία Κατσουνάκη αναφέρει μεταξύ άλλων: “.... η “αστυνόμευση” αναμοχλεύει πάθη ... Τί γίνεται όμως όταν μια κυβέρνηση επιχειρεί να δώσει ένα σχήμα στο ιδιοτελώς συντηρούμενο χάος; 

Τί γίνεται όταν ... προσπαθεί να διαχειριστεί τις δημόσιες συναθροίσεις ή να προτείνει αλλαγές στα ΑΕΙ; Και μάλιστα όταν η κυβέρνηση αυτή έχει και δεξιό πρόσημο μολονότι ο πρωθυπουργός της προσπαθεί να τη μετακινεί προς το Κέντρο ... Γίνεται “χαμός”. Φοιτητικά συλλαλητήρια με σύνθημα “Έξω η αστυνομία από τις σχολές”, η Σύνοδος των πρυτάνεων λέει “όχι” σε όλες τις προτάσεις του νομοσχεδίου, ... αντιδράσεις και στο “σχέδιο Χρυσοχοΐδη” για τις δημόσιες συναθροίσεις πως αποτελεί επίδειξη αυταρχισμού, επιδιώκει περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων, ατομικών ελευθεριών, ακόμα και ελευθεροτυπίας.

Εν έτει 20201... πώς θα κάνουμε το επόμενο θεσμοθετημένο και οργανωμένο βήμα δημοκρατικά αποδεκτό ... αν δεν υπάρξει πολιτική συναίνεση στα στοιχειώδη; .... Λέγοντας “όχι” σε όλα δεν ενισχύεται η δημοκρατία ούτε προστατεύονται οι θεσμοί. Το αντίθετο συμβαίνει. Ενισχύονται οι ακραίες φωνές που θρέφονται από την απολυταρχία και ονειρεύονται δικτατορίες κάθε μορφής”.  

Στο πρωτοχρονιάτικο σχόλιό του στην Καθημερινή, με τίτλο “Η ώρα του στοχασμού γι’ αυτά που έρχονται”, ο Α. Παπαχελάς ανέφερε: “... Η πανδημία “φώτισε” ακόμα περισσότερο τις ανισότητες, τις αγωνίες της μεσαίας τάξης που δε νιώθει και τόσο ... μεσαία αλλά και τη διογκούμενη δυσαρέσκεια για την ικανότητα της Δημοκρατίας να λύνει προβλήματα...”.

Τότε είχαμε σημειώσει ότι ο διευθυντής της Καθημερινής, για την πανθομολογούμενη διογκούμενη δυσαρέσκεια έβγαλε από το κάδρο την ευθύνη της ΝΔ και του Μητσοτάκη για τα χάλια της χώρας και προτίμησε να στοχοποιήσει τη Δημοκρατία. Θεωρούσαμε ότι έκανε πλάτες στον Κυριάκο και βρήκε ένα περίεργο και αμφιλεγόμενο τρόπο για να καλύψει την αβελτηρία του ανέμελου πρωθυπουργού. Είναι όμως έτσι; Ή μήπως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ήταν πράγματι ο στόχος;

Η Καθημερινή επαναφέρει άμεσα και απροκάλυπτα την επιχειρηματολογία της προχουντικής Δεξιάς περί “οχλοκρατίας”, “χάους” και κινδύνου αντιδημοκρατικών εξελίξεων αν δεν συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις του Μητσοτάκη. Επισείουν οι εκφραστές της κυβερνητικής προπαγάνδας τον κίνδυνο της δικτατορίας!!! Διότι, λέει, διογκώνεται η δυσαρέσκεια των πολιτών επειδή η Δημοκρατία δεν λύνει προβλήματα, και επειδή δεν συναινεί η αντιπολίτευση και οι οργανωμένοι φορείς των πολιτών - οι πρυτάνεις, οι φοιτητές, οι δημοσιογραφικές ενώσεις, κλπ. - στην αντιδημοκρατική κατρακύλα της κυβέρνησης Μητσοτάκη...

Νέα ήθη στη φιλοκυβερνητική δημοσιογραφία; Νέα τακτική των ταγών της κυρίαρχης ιδεολογίας και της παρασιτικής ολιγαρχίας του πλούτου για να αποφύγουν τις αντιδράσεις στα εκτρώματα που κομίζουν στο δημόσιο βίο; Θέλουν να ενεργοποιήσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά των νοικοκυραίων του νόμου και της τάξης επισείοντας το φόβο;

Ένα είναι σίγουρο. Απευθύνονται σ’ ένα ακροατήριο ψηφοφόρων το οποίο έχει καταληφθεί από την ψευδαίσθηση ότι η κυβερνητική πολιτική συνδέεται με την πρόοδο, την ευημερία και την κοινωνική δικαιοσύνη.  Στους ψηφοφόρους εκείνους οι οποίοι έχουν την τάση να υπερασπίζονται την πρόσφατη επιλογή τους και να αποδέχονται αμάσητα τα αντιδημοκρατικά μέτρα σκλήρυνσης του καθεστώτος βαφτίζοντάς τα “μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό”. Πρόκειται για την “μεροληψία επιβεβαίωσης”, όπως αποκαλούν οι ψυχολόγοι την τάση η οποία περιορίζει σημαντικά την ικανότητα απελευθέρωσης από την παρερμηνεία της πραγματικότητας.                

Δε ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί “που θρέφονται από την απολυταρχία και ονειρεύονται δικτατορίες”. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι όχι μόνο δεν προσπαθεί να μετακινήσει τη δεξιά προς το Κέντρο ο Μητσοτάκης, όπως φαντασιώνεται η κ. Κατσουνάκη, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η διολίσθηση της ΝΔ σε ακροδεξιές θέσεις έχει γίνει βούκινο ακόμα και στο διεθνή τύπο. Άλλωστε πρόσφατα αναβαθμίστηκαν εντός του κυβερνητικού σχήματος πρωτοκλασάτα στελέχη της δικτατορίας των συνταγματαρχών και θιασώτες της ακροδεξιάς εθνικιστικής πλευράς της ΝΔ, οι “ακραίοι” όπως τους αποκαλούσε κάποτε ο Καραμανλής ο Β΄.

Λέτε σε αυτούς να αναφέρεται η δημοσιογράφος όταν μιλάει για “ακραίες φωνές”; Να τους αναζητήσουμε εντός της κυβέρνησης Μητσοτάκη; Να θεωρήσουμε ότι ο Κυριάκος είναι εκών - άκων συνεργός στο ... όνειρο;

Ώρα είναι να ακούσουμε “Μητσοτάκης ή τανκς”!!!    

koutipandoras