Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

Οι «άριστοι» κάτω από την βάση


του Τάκη Ψαρίδη
Ειλικρινά δεν αντέχονται όλοι αυτοί που κάθε χρόνο ολοφύρονται και τραβάνε τα μαλλιά τους, διότι στις πανελλαδικές κάποια παιδιά μπήκαν σε μια πανεπιστημιακή σχολή με βαθμό κάτω από τη βάση.
Κατ’ αρχάς, τι είναι σήμερα το πανεπιστήμιο; Μια μεταλυκειακή βαθμίδα είναι, μερικές φορές αρκούντως άχρηστη διότι, χωρίς τουλάχιστον μια μεταπτυχιακή και διδακτορική εξειδίκευση, το πρώτο πτυχίο φέρει την αξία ενός απολυτηρίου του γυμνασίου.
Αλλά και αυτή η εξειδίκευση βρίσκεται στο έλεος της αγοράς και του ανταγωνισμού και δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με την μόρφωση και την παιδεία. Κάποιος επαγγελματίας μπορεί να είναι αγράμματος με διδακτορικό, δηλαδή να έχει δέκα διδακτορικά για την κατασκευή ενός ηλεκτρονικού εξαρτήματος, ή δέκα διδακτορικά στο μάρκετινγκ για να πουλάει τσίχλες, αλλά να μην μπορεί να συντάξει μια καλημέρα και νά 'χει μια τσίχλα κολλημένη στον εγκέφαλο του.

Αυτοί που σηκώνουν το δάχτυλο προφανώς δεν μπορούν να διαχωρίσουν την μόρφωση και την παιδεία, από το επάγγελμα και τις ανάγκες της αγοράς. Γι’ αυτό και διατηρούν ένα βάρβαρο και απάνθρωπο σύστημα εξετάσεων για να αποτελεί το κρεβάτι του Προκρούστη που θα κρίνει και θα περικόπτει το μέλλον των παιδιών μέσα σε δύο ώρες εξέτασης, που και μόνο το άγχος τους προοιωνίζεται την αποτυχία.
Είναι λαϊκισμός λένε να μπαίνουν όλα τα παιδιά στο πανεπιστήμιο, λες και το δικαίωμα αυτό τό ‘χουν μόνο οι «άριστοι». Λες και όλα τα παιδιά του κόσμου δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα στη μόρφωση και στην παιδεία, ώστε να τους δίνεται μια ευκαιρία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις και εκεί να μάθουν κάτι πάρα πάνω και φυσικά να γίνεται μια πολύ αυστηρή επιλογή αν θα συνεχίσουν.  
Εντάξει. Όλα αυτά σχετίζονται με την οικονομία, με τις δυνατότητες των πανεπιστημιακών σχολών κλπ. Όμως σχετίζονται και με την πολιτική όπως την υπαγορεύει η αγορά. Αύριο στον άνεργο με διδακτορικό που δεν πληροί τους κανόνες του ανταγωνισμού και των τρόπων «επιτυχίας» που επιβάλει η αγορά, οι coaches της ψυχής θα του πούνε κάνε ένα σεμινάριο αυτοβελτίωσης. Ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον εαυτόν του σαν ένα brand προϊόν της αγοράς, ότι ο ανταγωνισμός είναι δήθεν στη φύση του ανθρώπου, ότι τα «αποτυχημένα» άτομα φταίνε τα ίδια γιατί δεν προσπαθούν αρκετά, γιατί δεν είναι αρκετά έξυπνα, κλπ.
Βεβαίως πολλοί από αυτούς που σηκώνουν το δάχτυλο είναι αποτυχημένοι «πετυχημένοι», διότι ούτε καν πέρασαν την πόρτα του πανεπιστημίου, αλλά με βαθμολογία κάτω από τη βάση μπήκαν σε ένα ΙΕΚ δημοσιογραφίας, από αυτά που στελεχώνουν την αγραμματοσύνη που κυριαρχεί στα κανάλια, ή σε ένα κολέγιο, από αυτά που η κα Κεραμέως τα εξίσωσε με τα πανεπιστήμια και τώρα κάνουν τους τιμητές και τους «άριστους» κάτω από την βάση βέβαια.-  

Οχι άλλες «κινήσεις υψηλού συμβολισμού»

Φωτογραφία: Κώστας Τσόκλης, Θαλασσογραφία (τμήμα), 2020, ακρυλικό σε καμβά, πέτρες, καθρέφτης, 220x160 εκ. Από την έκθεση που πραγματοποιείται με την ευκαιρία των 90 χρόνων από τη γέννησή του, απουσία προσκεκλημένων λόγω της πανδημίας, στο Iδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Εγκαίνια: 8 Σεπτεμβρίου. Βασ. Σοφίας 9 και Μέρλιν.
του Παντελή Μπουκάλα
Τα κλισέ της ξιπασιάς δεν παράγονται εν κενώ από τη δημοσιογραφική υπερβολή
Και τον Αύγουστο έχει ειδήσεις, και τον Δεκαπενταύγουστο βεβαίως. Χαμηλή παραμένει, πάντως, η θερινή τηλεθέαση, ακόμα και το φετινό καλοκαίρι, διπλά λαβωμένο. Αφενός από τον κορωνοϊό, που βρήκε τα σύνορα ανοιχτά και τους κάθε φυλής και ηλικίας βιβερεπερικολοζαμέντηδες να πανηγυρίζουν την αντικοινωνική ελαφρότητά τους, αφετέρου από τον ασύδοτο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το καλοκαίρι ένα ραδιοφωνάκι αρκεί για τους μερακλήδες της ενημέρωσης, ενώ οι μονίμως πεινασμένοι για νέα είναι πια συνδεδεμένοι στο διαδικτυωμένο κινητό τους, όντας οι ίδιοι εξάρτημά του, σε μια πλήρη αντιστροφή των πραγμάτων.
Σάββατο 15 Αυγούστου λοιπόν. Κι ακούς τη συγκλονιστική είδηση σε ένα από τα κρατικά κανάλια, που έχουν μάθει να αναμεταδίδουν εις τριπλούν τη Φωνή τού (όποιου) Κυρίου: πρώτα ο παρουσιαστής εν περιλήψει, κατόπιν ο ρεπόρτερ εν εκτάσει και εκστάσει, τρίτον, ο ίδιος ο βιντεοσκοπημένος Αυθέντης. Ιδού το παμπάλαιο νέο: «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο την 115 Πτέρυγα Μάχης της Σούδας και έστειλε σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση».
Για να μην αδικήσω την κρατική τηλοψία, το στερεότυπο περί «κινήσεως υψηλού συμβολισμού» πήρε κι έδωσε και στα ιδιωτικά κανάλια, ο στόμφος πάντως του εντεταλμένου ρεπόρτερ της ΕΡΤ είναι ασυναγώνιστος. Και για να μην αδικήσω τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, το ίδιο κούφιο κλισέ έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον επί αναλόγων κινήσεων και μετακινήσεων όλων των προϋπαρξάντων πρωθυπουργών. Και μολονότι πρόκειται για ένα πουκάμισο αδειανό από κάθε νόημα πολύν καιρό τώρα, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται επ’ άπειρον. Οποιος κι αν είναι ο πρωθυπουργός, από την ευρύτερη οικογένεια Μητσοτάκη, από κάποια άλλη οικογένεια ειδικευμένη στην παραγωγή υπουργών και πρωθυπουργών, Παπανδρέου ή Καραμανλή, ή από τον «απλό λαό», που δεν διαθέτει δικό του λήμμα στο Λίμπρο ντ’ Ορο.
Από τον Αριστοφάνη και την ορεξάτη συμμετοχή του στο πλατωνικό «Συμπόσιον» ξέρουμε πως «ο καθένας μας είναι σύμβολο ανθρώπου»: «Εκαστος ουν ημών εστίν ανθρώπου ξύμβολον». Η λέξη «σύμβολον» εδώ δεν έχει τη σημερινή έννοια. Στην παράδοξη και πάντως ψυχαναλυτικώς ενδιαφέρουσα ανθρωπογονία που έπλασε ο μέγας ποιητής της κωμωδίας, ο Δίας διχοτόμησε βίαια τον αρχέγονο άνθρωπο, για να μειώσει τη δύναμή του, και έκτοτε κάθε μισό αναζητάει το έτερόν του ήμισυ για να συμβληθεί μαζί του, να ενωθεί και ν’ αποκτήσει ακέραιο νόημα. Στην αρχαιότητα, οι φίλοι έσπαγαν στη μέση ένα κότσι, ένα όστρακο ή ένα ζάρι και το κρατούσαν σαν σημάδι μελλοντικού αναγνωρισμού. Στα χρόνια μας, με τη λήξη της στρατιωτικής θητείας μισιάζαμε ένα χαρτονόμισμα, ευχόμενοι καλή αντάμωση, πλην με τον φόβο ότι σαν «καλοί πολίτες» θα κονιορτοποιηθούμε από τον μύλο της πραγματικής ζωής και θα χαθούμε.
Παρ’ όλη την αχαλίνωτη φαντασία του, εντούτοις, ο Αθηναίος παππούς μας δεν μάντεψε ότι κάποτε στο μέλλον τα πάντα θα είναι σύμβολα, με τη σημασία όμως που αποδίδουμε σήμερα στη λέξη (δεν είμαι αυτό που δείχνω αλλά κάτι άλλο), και κάθε κίνηση ή ενέργεια θα έχει το φορτίο «υψηλού συμβολισμού». Μια αλληγορία η ζωή ολόκληρη, ή τουλάχιστον ο λεγόμενος πολιτικός βίος. Σαν να μην αντέχουμε ή να μην ανεχόμαστε τα πράγματα, τα αισθήματα και τις σκέψεις στην απλότητα και την ταπεινοσύνη τους. Τα θέλουμε εμπλουτισμένα, ενισχυμένα με απόκρυφο νόημα.
Γιατί, αλήθεια, είναι «κίνηση υψηλού συμβολισμού» η επίσκεψη του πρωθυπουργού σε μια βάση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μισή ώρα από το σπίτι του στα Χανιά, όπου, αν δεν απατώμαι, απολάμβανε ένα τμήμα των διακοπών του περί τον Δεκαπενταύγουστο; Γιατί, με άλλα λόγια, νιώθουμε ακαταμάχητη την ανάγκη να αποδίδουμε τα γνωρίσματα του εξαιρετικού συμβάντος, του ξεχωριστού γεγονότος, σε κάτι εξαιρετικά τετριμμένο; Σε κάτι δηλαδή που και ο ίδιος ο πρωθυπουργός (όποιος κι αν ήταν) θα αποδεχόταν, μακριά από τις κάμερες, πως είναι αφόρητα τετριμμένο;
Θα συμφωνούσαμε οι περισσότεροι, θέλω να πιστεύω, πως είναι ανεπίτρεπτο ν’ αφήνουμε την ξιπασιά μας να καταντάει ασεβής, εκτός από ανιστόρητη. Θα συμφωνούσαμε δηλαδή πως είναι κρίμα και άδικο, για ένα εκατομμύριο λόγους, να φοράμε σε μια κοινότοπη, χιλιοπαιγμένη δήλωση, σε πέντε λέξεις ρουτίνας, τη στολή του Λεωνίδα την ώρα τού «Μολών λαβέ» προς τον Ξέρξη ή των Μεσολογγιτών την ώρα τού «Ελα να τα πάρεις» προς τον Κιουταχή. Κι ενώ θα συμφωνούμε για το αυτονόητο, θα συνεχίζουμε να διαβάζουμε ειδήσεις όπως οι εξής, από μια πρόχειρη διαδικτυακή αναζήτηση:
«Στο Καστελλόριζο ο πρωθυπουργός σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού» (το βρίσκει κανείς με το όνομα τουλάχιστον τριών πρωθυπουργών). «Με μια άκρως συμβολική κίνηση ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης άλλαξε την εικόνα προφίλ του στα κοινωνικά δίκτυα, φορώντας μάσκα προστασίας από τον κορωνοϊό». «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο υφυπουργός Εθνικής Αμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής επιβιβάστηκε μέσα στη νύχτα μαζί με καταδρομείς σε ταχύπλοο Μagna 9,60 και έλαβε μέρος σε περιπολίες». «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, η σύζυγος του πρωθυπουργού συμμετείχε σε εθελοντικές δράσεις για τον κορωνοϊό στο Καστελλόριζο». «Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας θα επισκεφθεί μαζί με τον ύπατο εκπρόσωπο της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ τις Καστανιές Εβρου». «Στις αγορές σήμερα η Ελλάδα σε μια κίνηση υψηλού ρίσκου και υψηλού συμβολισμού». «Επίδειξη δύναμης από το Ναυτικό – Κίνηση υψηλού συμβολισμού νότια της Κρήτης». «Επίσκεψη υψηλού συμβολισμού Παναγιωτόπουλου - Πάιατ στη Σούδα». «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη F-16 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έφτασαν στη Σούδα». «Υψηλού συμβολισμού επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο εθνικό φυλάκιο στο Αγαθονήσι». «Μήνυμα υψηλού συμβολισμού στέλνουν Ελληνες, Γάλλοι και Αμερικανοί πεζοναύτες – Σενάριο ανακατάληψης νησιού που βρίσκεται υπό τον έλεγχο εχθρικών δυνάμεων». «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ πέταξε στο ανατολικό Αιγαίο με F-16».
Τα κλισέ της ξιπασιάς δεν παράγονται εν κενώ από τη δημοσιογραφική υπερβολή. Αν ήταν έτσι, δεν θα σήμαιναν πολλά για τη νοοτροπία μας. Υπάρχει όμως έντονη ζήτηση γι’ αυτά. Δεν ξενίζουν λοιπόν, αλλά εισπράττονται σαν να αληθεύουν. Τα παράγει η ίδια μηχανή αυτοεντυπωσιασμού που αποκαλεί «ιστορικούς» όλους τους αθλητικούς συλλόγους της χώρας και αξιώνει προνόμια λόγω αυτής της «ιστορικότητας»· που επιμένει πως «η βαριά βιομηχανία μας είναι ο πολιτισμός», θεμελιώνοντας το αξίωμα αυτό στην πεποίθηση πως οι άλλοι λαοί υπολείπονται πολιτισμικά· που κηρύσσει ότι «παραμιλάει όλη η Ευρώπη» όποτε κάποια ομάδα μας καταφέρνει μια διεθνή επιτυχία· που αποδίδει «καταγωγή από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ή της Βενετοκρατίας και υψηλό συμβολισμό» σε όλα τα έθιμα, ακόμα και τα χθεσινά. Οσο ενισχύεται σε σύμβολα η δίαιτά μας, τόσο ξεμακραίνουμε από την πραγματικότητα.
καθημερινή

Κυβέρνηση, λοιμωξιολόγοι και… Βόρεια Κορέα

Μια μερίδα «ειδικών» βασανίζει τα επιστημονικά δεδομένα για να δικαιολογήσει τις κυβερνητικές αντιφάσεις και προσφέρει άλλοθι με το επιστημονικό της «κύρος» σε πολιτικές αποφάσεις
του Χρήστου Κάτσικα
H διαχείριση της πανδημίας θυμίζει, έντονα, σε πολλά σημεία τις μέρες των μνημονίων, όταν από το πρωί μέχρι το βράδυ, οι ευαγγελιστές της αγοράς, ως «επιτροπές σοφών», «ειδικοί», τεχνοκράτες, οικονομολόγοι, νάρκωναν το μυαλό των ανθρώπων με θεραπευτικές αγωγές, εν είδει ιατρικών συνταγών, για να στρώσουν λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας στα «μέτρα» των κυβερνήσεων που έγδερναν, σε χρόνο dt, εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα.
Κάτι παρόμοιο φαίνεται να ζούμε τους τελευταίους μήνες. Να «φρεσκάρουμε» λίγο τη μνήμη. Στην αρχή ήταν η μάσκα που (όσο δεν υπήρχε στην αγορά) χαρακτηρίστηκε ακόμα και «επικίνδυνη», για να γίνει κατόπιν υποχρεωτική – και με την επιβολή προστίμου.
Η ίδια επιτροπή, η οποία στην αρχή της πανδημίας επέλεξε να στερήσει εγγόνια από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους για να εμποδίσει τη διασπορά του κορονοϊού, αποφάσιζε έπειτα από περίπου έναν μήνα ότι τα παιδιά δύσκολα μπορούν να μεταδώσουν τον ιό και κατέληγε στο άνοιγμα των σχολείων τον Μάιο και τον Ιούνιο.Οι ίδιοι επιστήμονες, όταν η κυβέρνηση άναψε όλες τις μηχανές της για την προσέλκυση τουριστών, εκτίμησαν ότι ο ιός δεν κολλάει στα αεροπλάνα και τα πλοία, ανάβοντας το πράσινο φως για την επανέναρξη των πτήσεων και των δρομολογίων με αυξημένο τον επιτρεπόμενο αριθμό επιβατών. Λίγα 24ωρα αργότερα, ο επικεφαλής της επιτροπής «ειδικών», σταθερός στη γραμμή «δύο μέτρα και δύο σταθμά», δήλωνε δημοσίως ότι οι κλειστοί χώροι αποτελούν «εστίες υπερμετάδοσης» του ιού και έθετε το ζήτημα της ατομικής ευθύνης.
Στους κλειστούς χώρους δεν περιλαμβάνονταν, βέβαια, οι σχολικές αίθουσες, καθώς το υπουργείο Παιδείας θεώρησε ασύμμετρη δαπάνη το αραίωμα των τάξεων και την πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών. Σύμφωνα με τους «ειδικούς» της επιτροπής, η μάσκα που θα φορούσαν 25 άτομα (ηλικίας 6-18 ετών) μέσα σε 30-35 τετραγωνικά ήταν αρκετή και στο πλαίσιο αυτό έπιασαν και πάλι στασίδι στις ηλεκτρονικές μας γκουβερνάντες για να αποσπάσουν τη συναίνεση του φιλοθεάμονος κοινού στην απόφαση του υπουργείου Παιδείας.
Ενας συνάδελφός τους δεν αντέχει και ξεσπάει: «Εχω συγκλονιστεί από συναδέλφους, καθηγητές και διακεκριμένους λοιμωξιολόγους που παρελαύνουν στα δελτία ειδήσεων και προτείνουν τη χρήση μάσκας στα σχολεία και το πλύσιμο των χεριών ως τα μόνα ουσιαστικά μέτρα πρόληψης! Καμία κουβέντα για αραίωση του μαθητικού πληθυσμού, περισσότερες τάξεις και εκπαιδευτικούς! Καμία κουβέντα για μαζικά προληπτικά τεστ! Συνάδελφοι, είστε επιστήμονες, όχι παπαγάλοι! Δηλαδή, αν ο Covid-19 σαρώσει τα σχολεία θα φταίνε τα παιδιά που έβγαζαν τις μάσκες; Ζητάμε ατομική ευθύνη από ανήλικους;».
«Δεν είμαστε Βόρεια Κορέα» για να συμφωνούμε σε όλα μεταξύ μας και με την κυβέρνηση, λέει σε κυριακάτικη εφημερίδα ένας από τους λοιμωξιολόγους που συμμετέχουν στην επιστημονική επιτροπή για τη διαχείριση του κορονοϊού.
Με τέτοιες γελοιότητες μια μερίδα «ειδικών», ως διακοσμητών της πρόσοψης, βασανίζει τα επιστημονικά δεδομένα για να δικαιολογήσει τις κυβερνητικές αντιφάσεις και προσφέρει άλλοθι με το επιστημονικό της «κύρος» σε πολιτικές αποφάσεις που, καθώς στοιχίζονται με τις έννοιες «κόστος-κέρδος», λαμβάνονται με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις λαϊκές ανάγκες, κοντολογίς τη διάσωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και όχι την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Και σ’ αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη και όσοι επιστήμονες δέχονται να γίνουν «πλυντήριο» της κρατικής αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία αφήνει αθωράκιστο και τελικά ανυπεράσπιστο τον λαό.
Παράλληλα είναι οι αντιφατικές δηλώσεις της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας, τα πρωτόκολλα που ρυθμίζονται ανάλογα με τα «θέλω» ισχυρών οικονομικών συμφερόντων (μεταφορές, τουρισμός κ.λπ.), η έλλειψη ολοκληρωμένων μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, που αφ’ ενός εκθέτουν τη δημόσια υγεία σε μεγάλους κινδύνους και αφ’ ετέρου τροφοδοτούν και τις διάφορες ανορθολογικές, σκοταδιστικές θεωρίες συνωμοσίας. Είναι η εργαλειακή συγχώνευση της επιστήμης και του ορθολογισμού με την αστική εξουσία που ενισχύει τον σύγχρονο ανορθολογισμό ιδίως σε πληβειακά στρώματα.
Αλλοι υποτάσσουν την επιστημονική αλήθεια στις προσωπικές θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, χρησιμοποιώντας έτσι αδόκιμα τους επιστημονικούς τους τίτλους για να παραπληροφορούν την κοινή γνώμη για σοβαρά θέματα δημόσιας υγείας. Αρκεί να θυμηθούμε τις δηλώσεις της προβεβλημένης καθηγήτριας Λοιμωξιολογίας του ΕΚΠΑ, ότι ο κορονοϊός δεν κολλάει από τη Θεία Κοινωνία (την ίδια ώρα που ο επικεφαλής λοιμωξιολόγος της χώρας εν μέσω πανδημίας έβρισκε χρόνο για να πηγαίνει στην εκκλησία και να ψέλνει με τη συνδρομή των καμερών).
Ωστόσο, όπως έχει ήδη τονιστεί, η μετάδοση των τρεχουσών εποχικών ιώσεων αναπνευστικού (κορονοϊού και γρίπης) γίνεται με σταγονίδια που εκπέμπονται από τη στοματοφαρυγγική κοιλότητα και τη μύτη πασχόντων. Γι’ αυτό συνιστώνται τα αναγκαία προφυλακτικά μέτρα. Οι συστάσεις αυτές φυσικά και δεν περιλαμβάνουν εξαιρέσεις για λόγους θρησκευτικούς, μυστηριακούς ή μεταφυσικούς.
O Μαρξ χλεύαζε αυτούς που μετέτρεπαν τη γνώση σε «απολογητικό σχολιασμό» της ηγετικής κλίκας: «Τον άνθρωπο όμως που τείνει να προσαρμόζει την επιστήμη σε μια άποψη η οποία προέρχεται όχι από την ίδια την επιστήμη (όσο και αν η τελευταία κάνει και λάθη) αλλά απ’ έξω, σε μια άποψη που επιβάλλεται από ξένα για την επιστήμη, εξωτερικά συμφέροντα – αυτόν τον άνθρωπο τον ονομάζω “τιποτένιο”».
efsyn

Aμα είσαι Δεξιά, όλα γίνονται και παραγίνονται…


Aμα είσαι Δεξιά, όλα γίνονται και παραγίνονται…

του Τάσου Παππά
Γίνεται κάτι που πριν από δύο χρόνια ήταν περίπου εθνική προδοσία να μετατρέπεται σε εθνικό θρίαμβο που μεγαλώνει τη χώρα και κάνει, για να θυμηθούμε τον αγαπημένο του Ελληνα πρωθυπουργού Ελευθέριο Βενιζέλο, «την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών»; Γίνεται και παραγίνεται, αν είσαι η Δεξιά. Το 2018 η σκέψη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα 12 μίλια δέχθηκε σκληρή κριτική από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση.
Κορυφαίοι παράγοντες του κόμματος είχαν κάνει λόγο για τουλάχιστον επιπόλαιη επιλογή που δίνει το δικαίωμα στους επιθετικούς γείτονες να ισχυριστούν ότι η Ελλάδα με την απόφασή της αυτή στέλνει το μήνυμα στη διεθνή κοινότητα πως δέχεται την πάγια θέση της Τουρκίας, αφού δεν πράττει το ίδιο και στην άλλη πλευρά, ότι το Αιγαίο είναι μια ειδική περίπτωση και ως τέτοια πρέπει να ενταχθεί στον ελληνοτουρκικό διάλογο. «Θα το βρούμε μπροστά μας» φώναζαν στους τηλεοπτικούς μαχαλάδες τα στελέχη της Ν.Δ. και καλούσαν την τότε κυβέρνηση να μην προχωρήσει γιατί θα υπονομεύσει τα εθνικά συμφέροντα. Σήμερα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε πράξη αυτό που είχε προαναγγείλει αλλά δεν πρόκανε να υλοποιήσει ο Αλ. Τσίπρας, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας υποχρεώθηκαν να τον χειροκροτούν όρθιοι για μερικά λεπτά. Αφελείς; Ασχετοι; Υπάκουα στρατιωτάκια; Οι μάσκες που φορούσαν λόγω κορονοϊού έκρυβαν τα πρόσωπά τους και δεν μπορέσαμε να βγάλουμε συμπέρασμα.
Γίνεται κάτι που πριν από λίγο καιρό ήταν «εθνικώς επιζήμια συμφωνία», «προδοτική πράξη», «η επιτομή του ενδοτισμού», «ξεπούλημα των ιερών και των οσίων του έθνους» να βαφτίζεται «συμφωνία που οφείλουμε να αγωνιστούμε να γίνει σεβαστή και πρέπει οι εταίροι μας στην Ευρώπη να μη βάζουν εμπόδια στην πλήρη εφαρμογή της»; Γίνεται και παραγίνεται, αν είσαι η Δεξιά. Θα γεμίσεις πολλές σελίδες αν επιχειρήσεις να καταγράψεις τους ανοίκειους χαρακτηρισμούς, τις χοντρές ύβρεις, τις πατριωτικές κορόνες που εκτόξευαν οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας εναντίον του Τσίπρα και του Κοτζιά για την… αποκοτιά τους να κλείσουν το Μακεδονικό υπογράφοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Το χειρότερο όλων, ίσως πιο βαρύ και από την κατηγορία περί εθνομηδενισμού που διακινούσε η ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος, ήταν αυτό που είχε πει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος στον πολιτικό αντίπαλό του: «Δώσατε το όνομα στους βόρειους γείτονές μας για να πάρετε από τους δανειστές την άδεια να μη μειώσετε τις συντάξεις». Προχτές στη Βουλή ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι δεν δεχόμαστε απειλές στα βόρεια σύνορά μας. Μπα; Μα, αυτός και οι παρατρεχάμενοί του δεν μας είχαν φάει τα αυτιά ότι με τη Συμφωνία των Πρεσπών επιτρέπουμε στους γείτονες να φαντασιώνονται την ιδέα της μεγάλης και ενιαίας Μακεδονίας; Ε, καλά τώρα, έλεγαν και καμιά… υπερβολή για να περνάει η ώρα και κυρίως για να παραμυθιάζουν τους ακροδεξιούς και να τους φέρουν στην κάλπη τους.
Γίνεται κάτι που πριν από μερικά χρόνια κραύγαζες ότι ήταν μεγάλο έγκλημα στο οποίο είχαν εμπλοκή ο πρωθυπουργός, πολλοί υπουργοί, επικεφαλής δημόσιων υπηρεσιών, να το περιγράφεις αργότερα ως φαινόμενο για το οποίο ευθύνεται κυρίως η κλιματική αλλαγή; Γίνεται και παραγίνεται, αν είσαι η Δεξιά. Για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι η Νέα Δημοκρατία ζητούσε να φύγουν οι αρμόδιοι υπουργοί και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, κάποια στελέχη της καλούσαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί γιατί είχε χάσει τη νομιμοποίηση και επιστράτευε… ανεξάρτητους και… ανιδιοτελείς ειδικούς οι οποίοι υποστήριζαν ότι ήταν εφικτό να εκκενωθεί το Μάτι σε μισή ώρα. Μιλώντας στη συνέλευση του ΟΗΕ λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη για την καταστροφή φέρει η κλιματική αλλαγή και τοποθέτησε σε καίρια πόστα εκείνους που αποκαλούσε άσχετους και επικίνδυνους.
Γίνεται κάτι που δεν υπάρχει να ανακαλυφθεί ξαφνικά και ενώ έλεγες ότι οι προηγούμενοι σου κληροδότησαν ρημαγμένη χώρα, να στηρίζεσαι σ’ αυτό για να βγεις από τη δύσκολη θέση; Γίνεται και παραγίνεται, αν είσαι η Δεξιά. Το «μαξιλάρι» είναι μια απάτη (το πρώτο επιχείρημα των αρίστων). Το «μαξιλάρι» υπάρχει μεν αλλά δεν περιέχει τόσα ευρώ όσα ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ (το δεύτερο επιχείρημα των ιδιοκτητών του κράτους). Θα αξιοποιήσουμε το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ για να προστατεύσουμε την οικονομία (το τρίτο επιχείρημα των σωτήρων του έθνους).
Γίνεται να κατηγορείς τους προηγούμενους ότι έχουν αλώσει το κράτος διορίζοντας χιλιάδες μετακλητούς και εσύ να προχωράς μέσα σ’ έναν χρόνο σε περισσότερους διορισμούς μετακλητών, με αυξημένες μάλιστα αμοιβές, απ’ όσους είχαν κάνει οι άλλοι, οι ολετήρες, σε τέσσερα χρόνια και να περνάει στο ντούκου; Γίνεται και παραγίνεται, αν είσαι η Δεξιά και ελέγχεις τα μπουκωμένα μέσα ενημέρωσης.

Ανάγωγα

«Εκρηξη της πανδημίας» διαπιστώνουν οι ειδικοί. «Περιορισμό της πανδημίας» βλέπει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εμείς ποιον πρέπει να πιστέψουμε; Μα θέλει και ρώτημα; Φυσικά τον κ. Πέτσα. Εχει παράδοση στην απροκατάληπτη προσέγγιση της πραγματικότητας και πλούσιο ρεπερτόριο επιτυχών προβλέψεων. Κι όταν (σπανιότατα) διαψεύδεται, δεν φταίει αυτός, αλλά η κακή μας τύχη.
efsyn

Δημοσιογραφία και πολιτική στην ίδια κρεβατοκάμαρα


Δημοσιογραφία και πολιτική στην ίδια κρεβατοκάμαρα

του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Δεν ξέρω αν έχετε δει το Borgen, μία παλιότερη σειρά από τη Δανία που προβλήθηκε κάποτε και στην ΕΡΤ και τώρα ανέβηκε στην πλατφόρμα του Netflix.
Αξίζει να το δείτε, είναι μια πολιτικο-δημοσιογραφική σειρά (τρεις κύκλοι των 10 επεισοδίων) με πολύ ενδιαφέρον.
Σε ένα επεισόδιο λοιπόν, που έβλεπα σήμερα το πρωί, κάποια στιγμή γίνονται ζευγάρι, δημιουργούν σχέση, μία παρουσιάστρια ειδήσεων ενός μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού της Δανίας και ο σύμβουλος επικοινωνίας της πρωθυπουργού της χώρας. «Θα σου κόψω τα πόδια αν καταλάβω πως μεταφέρετε ο ένας στον άλλον πληροφορίες και θα σε απολύσω» λέει στη δημοσιογράφο ο διευθυντής ειδήσεων του καναλιού.
Και κάτι αντίστοιχο είπε και η πρωθυπουργός στον σύμβουλό της μόλις της ανακοίνωσε το νέο.
Ακραία πράγματα θα πείτε. Το σκέφτεστε, όμως, η παρουσιάστρια ειδήσεων να ήταν γυναίκα βουλευτή; Ή γυναίκα υπουργού; Ή γυναίκα δημάρχου; Το σκέφτεστε πόσο πιο μεγάλο conflict θα υπήρχε;
Η Μάρα Ζαχαρέα -αν θυμάστε- παραιτήθηκε κάποια στιγμή από το δελτίο του Mega διότι, όπως είχε γραφεί τότε, θεωρούσε πως υπήρχε ασυμβίβαστο, επειδή ήταν σύζυγος του τότε υπουργού Επικρατείας Θοδωρή Ρουσόπουλου.
Μη νομίζετε, βέβαια, πως στη δανέζικη σειρά είναι ειδυλλιακά τα πράγματα για τη δημοσιογραφία και τη δεοντολογία. Η συγκεκριμένη παρουσιάστρια κάποια στιγμή αποδέχεται την πρόταση και αναλαμβάνει το γραφείο Τύπου ενός κόμματος.
Για να μη νομίζετε πως μόνο στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι αναλαμβάνουν γραφεία Τύπου πολιτικών ή γίνονται «φως-νερό-τηλέφωνο», όπως έλεγαν για μία συνάδελφο παλιότερα που είχε ρημάξει τα γραφεία Τύπου. 
efsyn

Κυριακή 30 Αυγούστου 2020

Οι ευεργέτες και τα παγουρίνια



Τι και πώς εξαγοράζουν οι εθνικοί ευεργέτες τύπου Ανδρέα Συγγρού και οικογένειας Λασκαρίδη
του Κώστα Βαξεβάνη
Το 2015 ο Πολ Θερού, συγγραφέας και δηµοσιογράφος, έγραψε ένα οργισµένο άρθρο στους «New York Times» για να σχολιάσει τις ανακοινώσεις διάφορων πλουσίων µε τις οποίες γνωστοποιούσαν δωρεές τους στους φτωχούς του κόσµου. Σηµειώνει στο εν λόγω άρθρο του ο Θερού:
«Κάθε τόσο ακούτε γελοία πλούσιους Αµερικανούς διευθύνοντες συµβούλους να ανακοινώνουν µε υποκριτικό τόνο την πρόθεσή τους να χρησιµοποιήσουν τα εκατοντάδες εκατοµµύρια ή δισεκατοµµύρια που έχουν συσσωρεύσει “για να απαλλάξουν τους ανθρώπους από τη φτώχεια”. Μερικές φορές αναφέρονται στους Αφρικανούς, αλλά µερικές φορές αναφέρονται και στους Αµερικανούς. Και εδώ έγκειται το παράδοξο: στις περισσότερες περιπτώσεις τα εν λόγω άτοµα έφτιαξαν την περιουσία τους εξαθλιώνοντας ολόκληρες κοινότητες των ΗΠΑ µέσω της ανάθεσης της παραγωγής τους στην Κίνα ή την Ινδία, στο Βιετνάµ ή το Μεξικό».
Ο δηµοσιογράφος βρισκόταν εκείνη την περίοδο στην ιδιαίτερη πατρίδα του στον Νότο των ΗΠΑ, όπου κατέγραφε την εξαθλίωση και την ανεργία. Ολόκληρες πόλεις είχαν µετατραπεί σε νεκροταφεία από το κλείσιµο των εργοστασίων που µετακόµιζαν σε χώρες µε φτηνό εργατικό δυναµικό για να κερδίζουν περισσότερα οι ιδιοκτήτες τους. Συνεχίζοντας, λοιπόν, τόνιζε στο άρθρο του:
«Είναι προφανές ότι τα στελέχη των αµερικανικών εταιρειών θα πρέπει να επενδύσουν στον βαθύ Νότο, όπως επένδυσαν στην Κίνα. Αν αυτή η µετριοπαθής πρόταση –να κατασκευάζονται τα προϊόντα της Nike, της Apple, της Microsoft και άλλων εταιρειών στον Νότο– ακούγεται εξωφρενική, αυτό συµβαίνει γιατί οι Αµερικανοί εργαζόµενοι θα πρέπει να αµείβονται δίκαια. Ενδέχεται κάποιοι διευθύνοντες σύµβουλοι να µη γίνουν πολυεκατοµµυριούχοι, αλλά ούτε θα αναγκάζονται να κάνουν φιλανθρωπίες για να απαλλάξουν τους Αµερικανούς από τη φτώχεια».
Οσα καταγράφει ο Θερού δεν είναι παρά η ιστορία της υποκρισίας των µεγάλων δωρητών και ευεργετών. Χωρίς να αποκλείονται οι εξαιρέσεις, οι ευαίσθητοι και ευεργέτες πλούσιοι, τις περισσότερες φορές επιστρέφουν λίγα από τα κλεµµένα ή από όσα έχουν αποσπάσει µε τον «νόµιµο τρόπο» που συχνά επικαλούνται. Ο CEO της πολυεθνικής αποφασίζει να ευεργετήσει τους φτωχούς, επιστρέφοντας ενδεχοµένως µερικά από όσα κέρδισε µε την παιδική εκµετάλλευση και το µεροκάµατο του 1 δολαρίου. Το µόνο θέµα είναι ποιου είδους ευεργεσία θα επιλέξει. Να σώσει τον θαλάσσιο ελέφαντα; Το αυστραλιανό κολεόπτερο; Ή τα παιδιά της Αφρικής; Μην τους πεις µόνο για δίκαιη κατανοµή του εισοδήµατος και πληρωµή φόρων. Η φιλανθρωπία και οι ευεργεσίες, όταν δεν είναι κόλπο φοροαπαλλαγής, συνήθως είναι τα άλλοθι όσων δηµιουργούν τη δραµατική πραγµατικότητα για την οποία είναι έτοιµοι να δηλώσουν αυτόκλητοι σωτήρες.
Στην Ελλάδα οι δωρητές έχουν γράψει τη δική τους αµαρτωλή ιστορία από τη γέννηση του ελληνικού κράτους. Ισως το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγµα είναι του εθνικού ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού, ο οποίος έχοντας προνοµιακές σχέσεις µε τον σουλτάνο έγινε τοκογλύφος και στη συνέχεια τραπεζίτης. Εστησε ολόκληρη κοµπίνα µε τα µεταλλεία του Λαυρίου, τα οποία αγόρασε και στη συνέχεια µε τη συνδροµή του Τύπου της εποχής (από παλιά η τέχνη) κατάφερε να διαρρεύσει ότι έχουν κοιτάσµατα χρυσού. Ο κόσµος αγόρασε µετοχές της εταιρείας του, ο Συγγρός πήρε τα λεφτά και στη συνέχεια βάρεσε κανόνι. Επέστρεψε κάποια από τα κλεµµένα ως δωρεές για να αντιπαραθέτει τον τίτλο του εθνικού ευεργέτη απέναντι στη γενική πεποίθηση ότι ήταν απατεώνας. Κατάφερε µάλιστα να µείνει στην Ιστορία µε τον πρώτο τίτλο.
Εµείς δεν έχουµε στη χώρα Μπιλ Γκέιτς για να δωρίσει δισεκατοµµύρια, αλλά κατά καιρούς υπόδικοι επιχειρηµατίες, ή κάποιοι που φοβούνται ότι θα γίνουν, δωρίζουν περιπολικά στην αστυνοµία και σκάφη στο λιµενικό για να κατασκευάσουν το προφίλ του ανθρώπου που είναι αδιανόητο να κυνηγηθεί καθότι ευεργέτης. Αλλοι µετατρέπουν τις χορηγίες τους σε γκαλά και παρουσιάσεις λαϊφστάιλ δίνοντας ποσά από την περιουσία τους τα οποία αντιστοιχούν σε φιλοδώρηµα που δίνει ο κοινός πολίτης στην οικογενειακή ταβέρνα της γειτονιάς. Το ερώτηµα είναι τι εξαγοράζουν µε αυτό. Την προνοµιακή θέση δίπλα στον Θεό ή δίπλα στο σύστηµα της εξουσίας;
Η οικογένεια Λασκαρίδη την τελευταία εβδοµάδα έχει την τιµητική της. Ο ένας αδερφός χαρίζει παγούρια στους µαθητές και ο άλλος φωτογραφήθηκε να ανελκύει αρχαία µε το σκάφος του χωρίς να έχει ενηµερώσει τις αρχές. Οταν µάλιστα εντοπίστηκε φαίνεται να επιστρέφει τα ευρήµατα (όλα;), ενώ βγαίνει προς κάλυψή του η ίδια η υπουργός Πολιτισµού κ. Μενδώνη. Οταν οι υπηρεσίες κάνουν τη δουλειά τους ο κ. Λασκαρίδης απειλεί εγγράφως τους αρχαιολόγους ότι θα πάθουν µεγάλη ζηµιά γιατί παραγνωρίζουν τον ρόλο του ως ευεργέτη.
Εχει σηµασία ότι η οικογένεια Λασκαρίδη µε offshore εταιρεία της έχει χρηµατοδοτήσει κρυφά την εταιρεία της πρωθυπουργικής συζύγου µε 800.000 ευρώ. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε από το Documento και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απάντησε ποτέ ποιοι ήταν οι χρηµατοδότες και µε ποια ανταλλάγµατα έγινε η «εξυπηρέτηση».
Η συγκεκριµένη οικογένεια µπορεί να κινείται µε τις καλύτερες προθέσεις και να µετατρέπεται σε ευεργέτη της χώρας (µε παγουρίνα ή πλοία δωρεά στο Πολεµικό Ναυτικό) από άποψη. Είναι δικαίωµά της. ∆εν µπορεί όµως να χρησιµοποιεί τον τίτλο του ευεργέτη για να καλύπτει άλλες δραστηριότητες.
Η κοινή γνώµη παρακολουθεί µια διαδικασία που µοιάζει µε περιστρεφόµενη πόρτα που βγάζει στο δωµάτιο της διαπλοκής. Οι επιχειρηµατίες ευεργετούν τις οικογενειακές επιχειρήσεις του πρωθυπουργού και αυτός µε τη σειρά του τους καθιστά απαραίτητους, σπουδαίους και ευεργέτες. Οταν µάλιστα βρεθούν απέναντι στον νόµο η απόδοση δικαιοσύνης πρέπει να δώσει προτεραιότητα στα εύηχα επίθετα που έχουν αποδώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η σύζυγός του στον επιχειρηµατία.
Η προσφορά του ευεργέτη πρέπει να είναι άδολη και χωρίς αντίδωρα. Σε ό,τι µε αφορά προσωπικά, προτιµώ έναν κόσµο όπου οι φιλανθρωπίες και οι ευεργεσίες δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης γιατί οι άνθρωποι δεν θα έχουν τέτοιες ανάγκες. Οποιος όµως θέλει να είναι ευεργέτης δεν έχει δικαίωµα να απαιτεί να δούµε τα λεφτά του αλλά όχι τον ίδιο.

Μας έφαγε ο αλγόριθμος


του Μάριου Διονέλλη
Επιμένει η κυβέρνηση ότι το άνοιγμα του τουρισμού δεν ευθύνεται για την αύξηση των κρουσμάτων. Προσπαθεί ο κ. Χαρδαλιάς να μας πείσει πως τα εισερχόμενα κρούσματα είναι ελάχιστα. Στα μαθηματικά και στη στατιστική, όμως, οι άριστοι εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Τα εισερχόμενα κρούσματα είναι λίγα επειδή είναι λίγα τα τεστ που κάνουμε στις πύλες εισόδου – μόλις σε έναν στους δέκα τουρίστες· οι άλλοι εννέα κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν στη χώρα χωρίς να ελεγχθούν ποτέ. Και αυτός ο ένας στους δέκα, όμως, ελέγχθηκε με βάση έναν αμφίβολο αλγόριθμο, ο οποίος μας προσφέρθηκε, λέει, δωρεάν από ομογενείς επιστήμονες και τον εφαρμόσαμε σε μια ολόκληρη χώρα χωρίς καν να έχει δοκιμαστεί σε μια πιο μικρή γεωγραφική ενότητα.
Πολύ περισσότερο, χωρίς καν να έχει γίνει κάποια σχετική επιστημονική δημοσίευση, χωρίς καν να δίνονται επαρκείς πληροφορίες για το πώς ακριβώς λειτουργεί. Χωρίς καν να έχει κριθεί η αξιοπιστία του από την ίδια την επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρώτη δημοσίευση θα γίνει τον Σεπτέμβριο, μετά δηλαδή το μαζικό κύμα τουρισμού στην Ελλάδα, η οποία προφανώς χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο.
Σήμερα δικαιώνονται όσοι φώναζαν ότι το άνοιγμα των συνόρων έπρεπε να γίνει μόνο με υποχρεωτικό τεστ. Για όλους τους τουρίστες, με δικά τους έξοδα και στη χώρα τους, πριν μπουν στο αεροπλάνο. Αλλά ας όψεται η TUI, κ. Θεοχάρη.
efsyn

Ο Κασιμάτης, η Καθημερινή και o φασίζων αστισμός



«…Το ολοκληρωτικό καθεστώς, ωστόσο, δεν είναι παρά το προηγούμενο αστικό καθεστώς χωρίς τις αναστολές του…»: όσο κι αν κοπίασαν οι υπερασπιστές, θεωρητικοί της αστικής δημοκρατίας, να διαψεύσουν τη ρήση του Μαξ Χορκχάιμερ (1939) για τον φασισμό, δεν τα καταφέρνουν πάντα, ούτε τα καταφέρνουν καλά. Συχνάκις τους διαψεύδει η ίδια η ιστορική πραγματικότητα.
της Κατέ Καζάντη
Από τις βαριές βιομηχανικές μονάδες που στήριξαν το ναζιστικό καθεστώς, ως τους εγχώριους επί Κατοχής και επί Χούντας πλουτίσαντες, το κεφάλαιο έχει δείξει πως, απτόητο, μπορεί να κάνει δουλίτσες με οιονδήποτε, αν τούτος δεν ανακόπτει την επεκτατική ορμή του. Κι επειδή μοναχό του δεν μπορεί να ηγεμονεύσει την κοινωνία, γνωρίζει μια χαρά και οργανικούς διανοούμενους να φτιάχνει και να τους εξαπολύει στα, δικά του έτσι κι αλλιώς, ΜΜΕ.
 Κατά τη διάρκεια των συστημικών κρίσεων, λοιπόν, από τους τάχα μου ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, που κατά κυριολεξία επιστρατεύονται, ως τους αρθρογράφους με το επιφαινόμενο της αναλυτικής ουδετερότητας, σε μια πραγματικότητα όπου δήθεν οι ιδεολογίες δεν χρειάζονται, το αστικό καθεστώς ξαναθυμάται την ολοκληρωτική του εκδοχή.
Και τότε ο σπερματικός λόγος του φασισμού αναφύεται μέσα από δήθεν ανώδυνες επισημάνσεις. Το μείζον πρόβλημα, δεν βρίσκεται, φυσικά, στα περίπου ταυτισμένα με τη χυδαιότητα Μέσα. Όταν, για παράδειγμα, εφημερίδες όπως το “Πρώτο Θέμα” ή η “Athens Voice” ξέπλεναν  τη Χρυσή Αυγή, ανάγοντας σε “κοσμικό ρεπορτάζ”  τους κοιλιακούς του Κασιδιάρη ή τις ενδυματολογικές επιλογές της Ουρανίας Μιχαλολιάκου, τούτο δεν ήταν το χειρότερο.
Η ξετσιπωσιά του συστήματος φαίνεται εκεί όπου χτυπά η καρδιά του: στην κυριλέ, επίσημη εκδοχή του, εκεί όπου εμφανίζεται κομψεπίκομψα, με κάθε αστική ευγένεια. Έχει δε προηγουμένως πείσει το λαό για την αυταπόδεικτη αξία κάθε αστικού δημιουργήματος, κάθε αστικής συνήθειας, κάθε αστικής επιλογής.
 Αλλά η φενάκη αποκαλύπτεται στην υποψία πως τα συμφέροντα του κεφαλαίου κινδυνεύουν, υπό το ενδεχόμενο της ταξικής πάλης.
 Έτσι, στην ελληνική πραγματικότητα, από την κρίση του 2008 και μετά, οι ναυαρχίδες του Τύπου διολίσθησαν: εύκολα ο κεντροαριστερός ΔΟΛ μπάταρε προς τα δεξιά, για να εξαγοραστεί κατόπιν και να αποκτήσει απροσχημάτιστα δεξιό προφίλ, η δε κεντροδεξιά, έγκριτη, υποτίθεται, “Καθημερινή”, επίσης  απροσχημάτιστα, απομάκρυνε, με συνοπτικές διαδικασίες, κάθε γραφίδα που αποτελούσε, όπως λέγεται στην πιάτσα, “αριστερό άλλοθι”.  Έδωσε δε, ταυτόχρονα, καινούργιο, πολεμικό στίγμα με νέους, ευεπίφορους σε κάθε ακρότητα, συνεργάτες.
Τέτοια ήταν, παντού και πάντοτε, η αστική τάξη: μπροστάρισσα στην κατασκευή προτύπων που αναπαράγουν την κυριαρχία της (θεωρία της αριστείας), αδίστακτη στις συμμαχίες της. Μπορεί να γίνει ομοτράπεζη “μιας σοβαρής Χρυσής Αυγής” (Μπάμπης Παπαδημητρίου), να αποδομεί την επέτειο του Πολυτεχνείου (Τάκης Θεοδωρόπουλος), να ασχημονεί επί των πολιτικών της αντιπάλων (Στέφανος Κασιμάτης).
 Στα δε πρόσωπα–οργανικούς διανοούμενους που βάζει κάθε φορά στην πρώτη γραμμή, για να εθίζουν την κοινή γνώμη στα εμέσματα του φασιστικού/ρατσιστικού λόγου, καθρεφτίζεται όλη η σαπίλα της.
Από το «σε πτύω τρις κατά πρόσωπον, τέως αλήτη και νυν Πρωθυπουργέ» του ιδρυτή της “Καθημερινής”, Γεωργίου Βλάχου, στον Ελευθέριο Βενιζέλο, και τη στήριξη της εφημερίδος στον Μεταξά και την 4η Αυγούστου, ως τις τωρινές πομπές της, η ιστορική συνέχεια του φασίζοντος αστισμού εξασφαλίζεται αδιατάρακτα.
artinews.gr (Σκίτσο του Vicki Nerino)

Μάσκες δεν έχουν να κρυφτούν στο καρναβάλι ετούτο



Μέρα με τη μέρα μοιάζει απίθανο τα σχολεία να ανοίξουν στις 7 Σεπτεμβρίου, όπως έχει ανακοινωθεί έστω με επιφυλάξεις.
Πέρα από την αύξηση των κρουσμάτων υπάρχει και ένας ακόμη λόγος. Μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου οι μάσκες είναι αδύνατον να βρίσκονται στα σχολεία.
Υπενθυμίζεται ότι χθες ο  επίκουρος καθηγητής Υγιεινής και Επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Γκίκας Μαγιορκίνης, είχε προϊδεάσει γι’ αυτή την εξέλιξη, τονίζοντας ότι μεταξύ των σεναρίων που εξετάζονται είναι το άνοιγμα των σχολείων στις 14 Σεπτεμβρίου ή σε δύο φάσεις.
Το μέτρο των 15 μαθητών είναι το μόνο που θα εξυπηρετούσε την ανάγκη για φυσική αραίωση. Σήμερα τα σχολεία αποφασίζεται να ανοίξουν χωρίς μέτρα. Με 25 και 27 μαθητές στην τάξη και με κοροϊδίες για τον μέσο όρο 17 από την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, το σοβαρό αυτό θέμα παραμένει ανοιχτό, δεδομένου ότι η φυσική αραίωση θέλει προσλήψεις καθηγητών και πρόσθετες σχολικές αίθουσες. Αυτά, όμως, για τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που έχει άλλα συμφέροντα να εξυπηρετήσει θεωρούνται πεταμένα λεφτά. Αρκεί που ικανοποιεί την απαίτηση των σχολαρχών, οι οποίοι υπερηφανεύονται ότι χρηματοδότησαν τον προεκλογικό αγώνα της Ν.Δ. και θέλουν να εισπράξουν δίδακτρα.
Υπενθυμίζεται ότι η υποχρεωτική χρήση της μάσκας είναι το μοναδικό μέτρο που επιβάλλεται. Τις μάσκες οφείλουν να προμηθεύσουν οι δήμοι, αλλά δηλώνουν ανέτοιμοι για τη διεξαγωγή διαγωνισμών για την προμήθειά τους.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου της ΚΕΔΕ, εκτιμήθηκε από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες ότι «θα έχει παραδοθεί μία μάσκα στην καλύτερη περίπτωση 8-10 Σεπτεμβρίου εφόσον δώσει την έγκριση του το Ελεγκτικό Συνέδριο άμεσα και εφόσον μας δώσουν την ποσότητα που ζητάμε οι προμηθευτές».
Ωστόσο, οι συγκεκριμένες ημερομηνίες θα ίσχυαν σε περίπτωση που είχε δημοσιευθεί χτες Πρόσκληση Υποβολής Προσφορών. Κάτι τέτοιο, όμως, ακόμη δεν έχει γίνει. Μόλις χθες αργά το βράδυ δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια η σχετική απόφαση που ελήφθη στο διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΔΕ, την Τετάρτη 26/8.
Αναφορικά με τις μάσκες και την προμήθειά τους σοβαρά ερωτήματα προκάλεσε και η δήλωση της υφυπουργού Παιδείας, Σοφίας Ζαχαράκη, ότι θα απαιτηθούν 4 εκατ. μάσκες, για να καλύψουν τις ανάγκες όλων των σχολείων σε μαθητές και εκπαιδευτικούς και θα πρέπει να έχουν προμηθευτεί με τιμή που κυμαίνεται στα 4,5 ευρώ ανά τεμάχιο, μέσα στις επόμενες ημέρες. Με ένα απλό πολλαπλασιασμό αυτό σημαίνει ότι τα 6,2 εκατ. ευρώ που διατίθενται από το υπουργείο Εσωτερικών δεν φτάνουν ούτε για τις μισές καθώς θα απαιτηθούν 18. εκατ. ευρώ.

Απόπειρα χειραγώγησης (και) της Deutsche Welle από το Μαξίμου


Δε φαίνεται πως αρκεί ο έλεγχος της ενημέρωσης στα εγχώρια ΜΜΕ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς δείχνει διαθέσεις παρέμβασης και σε διεθνή μέσα μεγάλου κύρους.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την «Εφημερίδα των Συντακτών, το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού επιδίδεται με τρόπο συστηματικό, άκρως ενοχλητικό και εντελώς αντιδεοντολογικό σε μια απόπειρα ευθυγράμμισης των ρεπορτάζ και των ανταποκρίσεων ελληνικού παραρτήματος της Deutsche Welle από τη Γερμανία με τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις του Mεγάρου Μαξίμου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, τον ρόλο αυτό του κυβερνητικού λογοκριτή, με απώτερο σκοπό τον σωφρονισμό της ελληνικής σύνταξης της DW, φέρεται να έχει αναλάβει ο δημοσιογράφος Αργύρης Παπαστάθης, αναπληρωτής διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού με αρμοδιότητα τα ξένα ΜΜΕ.

Καταγγελίες μάλιστα αναφέρουν πως ο κ. Παπαστάθης, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε κατόπιν άνωθεν εντολής, έχει κατ’ επανάληψη επιχειρήσει να κατευθύνει ή να «εξωραΐσει» τα ρεπορτάζ από τη Γερμανία που αφορούν την κυβέρνηση της Ν.Δ. Και μάλιστα, με βάση τις ίδιες πληροφορίες, αυτό έχει συμβεί με κάθε πιθανή μέθοδο άσκησης πίεσης, με e-mail, tweet, ακόμη και με νυχτερινά τηλεφωνήματα στους δημοσιογράφους του μέσου.
Τα «κρούσματα»
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ της «Εφημερίδας των Συντακτών», ως πιο χαρακτηριστικά «κρούσματα» της «έκρηξης οργής» του στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη αναφέρονται, πρώτον, η ανταπόκριση του απεσταλμένου της DW στον Εβρο για τον χειρισμό της κρίσης με τους πρόσφυγες στα ελληνοτουρκικά σύνορα τον Μάρτιο.
Δεύτερον, η επισκόπηση Τύπου της DW, επειδή συμπεριέλαβε άρθρο εφημερίδας που αμφισβητούσε τη διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού από την ελληνική κυβέρνηση, τρίτον, ένα ρεπορτάζ του ανταποκριτή του ίδιου μέσου στη Θεσσαλονίκη (σε συνεργασία με Τούρκο συνάδελφο από την άλλη πλευρά των συνόρων) για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων.
Και τέταρτον, οι τηλεοπτικές συνδέσεις της ελληνικής υπηρεσίας της Deutsche Welle με τον ΣΚΑΪ, με τις οποίες καταδεικνυόταν η δυσφορία του Βερολίνου για τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου, που ανακοινώθηκε λίγο πριν από τις διερευνητικές επαφές για διάλογο μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας που προωθούσε η γερμανική πλευρά.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τους αποδέκτες ως πρωτόγνωρες και παραπέμπουν σε αντιλήψεις Ουγγαρίας για την ελευθερία έκφρασης δημοσιογράφων και ΜΜΕ, ο απώτερος σκοπός του αξιωματούχου του Μαξίμου ήταν να παρουσιαστεί μόνο η θετική σκοπιά των κυβερνητικών ενεργειών και να αποσιωπηθεί κάθε πτυχή τεκμηριωμένης κριτικής, στη λογική ότι «όποιος δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση της Ν.Δ. είναι είτε φιλότουρκος είτε ΣΥΡΙΖΑ».
Επιπλέον, ο κ. Παπαστάθης φέρεται να καταλόγισε αλαζονεία στους εκπροσώπους της DW, σε μια από τις ανεπιτυχείς προσπάθειές του να τους πείσει για την «ορθή» παρουσίαση των γεγονότων, έστω κι αν επρόκειτο να παρεκκλίνουν από τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
TVXS

Σάββατο 29 Αυγούστου 2020

Στην αθλιότητα δεν χωράνε πολιτικά



Κάθε τόσο, αναγκαζόμαστε να ασχολούμαστε με σχόλια ανθρωποφαγίας υπό τη μορφή δημοσιογραφικής «κριτικής» και «αστεϊσμών». Η ανάλυση φεύγει από τις πολιτικές θέσεις και πράξεις, καταλήγοντας στο φύλο, το ντύσιμο, τα χαρακτηριστικά και την εμφάνιση. Η επίθεση του Στέφανου Κασιμάτη στον Γιώργο Κατρούγκαλο ήταν ο απόλυτος πάτος σε αυτήν την πρακτική.
του Θάνου Καμήλαλη
Η «συγγνώμη» του είναι αφελής, με αστερίσκους. Τουλάχιστον, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, με διαφορετικές πολιτικές απόψεις πήραν θέση και έσπευσαν να καταδικάσουν τη χυδαιότητα. Ας είναι ένα μάθημα λοιπόν, ένας κώδικας συμπεριφοράς και δεοντολογίας, για πιθανές, ή δεδομένες μάλλον, επόμενες.
Δεν ωφελεί να επαναλάβουμε τι είπε ο Κασιμάτης για «τις μπούκλες του Κατρούγκαλου που χάθηκαν και… ας το ρίξουμε στη Δεξιά». Ούτε να σταθούμε πολύ στην (προβλέψιμη κάπως) συγγνώμη με αναφορά σε αφέλεια και άγνοια για το πρόβλημα Υγείας. Στο «καλό» σενάριο, αν βλέπεις τέτοια ξαφνική αλλαγή στην εμφάνιση ενός ανθρώπου και δεν πάει ο νους σου στην πιθανότητα προβλήματος υγείας, τότε μάλλον υπάρχει γενική αδυναμία σοβαρής ανάλυσης και σε άλλα, πιο πολύπλοκα ζητήματα.
Μπορούμε να σταθούμε παραπάνω στην άμεση και απερίφραστη καταδίκη του σχολίου από «αντιπάλους» του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. «Με τον Γιώργο Κατρούγκαλο έχουμε αντιπαρατεθεί πολλές φορές. Ήταν πάντα πολιτική αντιπαράθεση θέσεων και επιχειρημάτων. Ποτέ ανοίκειων επιθέσεων και προσβολών. Είμαι μαζί του απέναντι στη χυδαία επίθεση που δέχθηκε από γραφίδα με σχήμα περιστρόφου» έγραψε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κουμουτσάκους, ο πρώτος που αντέδρασε από το κυβερνών κόμμα. «Μας χωρίζει η πολιτική, μας ενώνει η ανθρωπιά» έγραψε η Όλγα Κεφαλογιάννη της ΝΔ. Τοποθετήσεις υπήρξαν και από δημοσιογράφους που συχνά ασκούν σφροδή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έπρεπε.
Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό όμως. Συχνά πυκνά, τα όρια της κριτικής, της αντιπαράθεσης και της δεοντολογίας καταπατώνται με σχόλια όχι αιχμηρά αλλά τοξικά. Απλά τώρα βρεθήκαμε στο χείριστο σημείο. Άλλες φορές, μπορεί να αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε για τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, την «υστερία» της Κωνσταντοπούλου, το «μίνι της Αχτσιόγλου» και ούτω καθεξής. Τα επιχειρήματα φεύγουν, γίνονται ειρωνικά αστειάκια, ή μένος, ή επιθέσεις. Χάνεται η ουσία, όπως π.χ. στις αναρτήσεις του Γαβρόγλου (που προφανώς δεν ανήκει στην κατηγορία γραφίδας – περιστρόφου και ζήτησε ξεκάθαρη συγγνώμη) προς Κεραμέως για την «επιβεβαίωση του στερεοτύπου με τις γυναίκες που δεν ξέρουν μαθηματικά». Αναρωτήθηκε και αγανάκτησε πολύς κόσμος τότε: Υπάρχουν τόσα σημεία για σοβαρό διάλογο και σκληρή κριτική, «να την πεις στην Κεραμέως» που γράφανε στα κοινωνικά μέσα, είναι ανάγκη να βάλεις τον σεξισμό;
Γενικά μιλώντας και χωρίς να βάζουμε βαθμίδες αίσχους: Υπάρχουν τόσα σημεία για να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε. Υπάρχουν όμως, δυστυχώς και οι γραφίδες που θα προτιμήσουν την τοξικότητα, μέσα στην ένδεια σοβαρών επιχειρημάτων. Η άμεση καταδίκη και το ύψωμα της φωνής απέναντι σε αυτές είναι η μόνη λύση, ώστε ο δημόσιος διάλογος να προστατεύεται και να παραμένει διάλογος. Ούτε λογοκρισίες ούτε τίποτα. Αντανακλαστικά, ενσυναίσθηση και στοιχειώδης σεβασμός στον άνθρωπο, αντίπαλο η μη.
«Ίσως βγει κάτι καλό από τη θλιβερή αυτή ιστορία: ένα υγιέστερο δημοσιογραφικό τοπίο, χωρίς κανιβαλισμούς κ δολοφονίες χαρακτήρων» έγραψε ο Γιώργος Κατρούγκαλος ευχαριστώντας συντρόφους και ιδιαίτερα αντιπάλους. Μακάρι, γιατί το χρειαζόμαστε και έχουμε υποφέρει από αυτό, τόσο ως προς τις κατά καιρούς αθλιότητες. όσο και απλά από τον αποπροσανατολισμό μιας σοβαρής κουβέντας. Κι επειδή σίγουρα κάποιοι δεν θα μάθουν ποτέ, αυτοί που μπορούν να τους βάλουν στη θέση τους είναι πρώτα οι αναγνώστες – τηλεθεατές και στη συνέχεια οι υπόλοποι συμμέτοχοι τοης δημόσιας σφαίρας. Όταν θέλουν, μπορούν.

Είναι τα τεστ, ηλίθιοι



του Στέλιου Κούλογλου
Mιας και η κυρία Κεραμέως καταφεύγει σε κλοπή-paste φωτογραφιών από το εξωτερικό, για να δείξει ειδυλλιακές εικόνες σχολείων, καλό θα ήταν να κοιτάξει πως ανοίγουν τη σχολική χρονιά άλλες χώρες, όπως η Ιταλία ή η Γερμανία
Στην τελευταία λοιπόν, όπου ήδη τα σχολεία άνοιξαν, η όλη προσέγγιση και το σύστημα που εφαρμόστηκε είναι τελείως αντίθετα με το ότι «σχεδιάζεται» (τρόπος του λέγειν) στην Ελλάδα. Οι μάσκες προσώπου είναι υποχρεωτικές για τους περισσότερους σχολικούς χώρους, αλλά σπάνια μέσα στις τάξεις. Οι Γερμανοί εκπαιδευτικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εάν οι μαθητές φορούν μάσκες για αρκετές ώρες την ημέρα, μειώνεται η ικανότητά τους στη μάθηση. Aυτά για το γυμνάσιο και το λύκειο, υποχρεωτικές μάσκες στο νηπιαγωγείο τους ακούγεται για ανέκδοτο.
Αντί για τις μάσκες, οι τάξεις αερίζονται πολύ συχνά και είναι απομονωμένες η μία από τις άλλες, ώστε κάθε μαθητής να έχει επαφή με μόνο μερικές δεκάδες άλλους. Και φυσικά ούτε τους πέρασε από το μυαλό η αντίληψη της Κεραμέως- Σερίφη, που πρώτα πυροβολεί και μετά κάνει ερωτήσεις: να τιμωρούνται δηλαδή με αποβολή οι μαθητές που δεν φορούν μάσκα. Είναι άλλωστε ωραία ως ακροδεξιά έμπνευση, αλλά πρακτικά ανεφάρμοστη.
(Γενικώς όλη αυτή η παλαιοδεξιά νοοτροπία αναβλύζει από παντού στην κυβερνητική αντιμετώπιση της πανδημίας, όπως με τον διοικητή Νοσοκομείου  που έβαλε τους εργαζόμενους να υπογράφουν δηλώσεις ότι δεν θα αρρωστήσουν. Στο διαδίκτυο έπεσε και η πρόταση να υπογράφουν και οι ασθενείς δήλωση ότι δεν θα πεθάνουν- αλλά αυτό το γενναίο μέτρο θα εφαρμοστεί, μόνο όταν η Κεραμέως, ή ο Αδωνις, αναλάβει το Υγειας). Κλείνει η παρένθεση.
Πως αντιμετωπίζουν τώρα oι Γερμανοί το ενδεχόμενο της διάδοσης του ιού, μέσω των σχολείων; Κάνουν μαζικά τεστ στους μαθητές. Σε σχετικό ρεπορτάζ τους, οι New York Times αναφέρουν την περίπτωση μιας μαθήτριας που βρέθηκε θετική. Αμέσως τα παιδιά της τάξης απομονώθηκαν και υποβλήθηκαν σε τεστ. Βγήκαν όλα αρνητικά και  άρχισε μετά η ιχνηλάτηση της μαθήτριας που είχε προσβληθεί.
«Μέχρι στιγμής, το μάθημα από τη Γερμανία, τη Δανία και τη Νορβηγία, των πρώτων χωρών που ξεκίνησαν τη νέα σχολική χρονιά,», γράφει η αμερικανική εφημερίδα, « είναι ότι τα σχολεία μπορούν να ανοίξουν ξανά και να παραμείνουν ανοιχτά - εάν στηριχτούν σε εκτεταμένα τεστ με γρήγορα αποτελέσματα και αποτελεσματική ανίχνευση των επαφών».
Είναι ακριβώς το μάθημα που αρνείται να διαβάσει η κυβέρνηση, που δεν εμπνέεται ούτε από τα μέτρα της ιταλικής: λιγότεροι μαθητές σε κάθε τάξη, άνοιγμα σχολικών αιθουσών σε άλλους χώρους, προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού για τις νέες ανάγκες. « Τεστ και πάλι τεστ και πάλι τεστ » είναι η οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, την οποία αρνείται  συστηματικά να κάνει η ελληνική κυβέρνηση από την αρχή της πανδημίας, δυστυχώς με την ανοχή ή και την κάλυψη της επιστημονικής ομάδας, πίσω από την οποία κρύβεται-και θα κρυφτεί- για κάθε αποτυχία της.
Μάσκα και μόνο μάσκα είναι η απάντηση της ελληνικής, που αφού πήγε να φορτώσει στις οικογένειες το κόστος για την αγορά τους, τώρα τις κοστολογεί για το δημόσιο στα 4,5 ευρώ τη μία,  όταν έχουν -λιανική- τιμή που ξεκινά από το 1 ευρώ. Θα έχει μεγάλη πλάκα ποια εταιρεία θα πάρει τον ύποπτο διαγωνισμό.
Για αυτό και ενώ στην Ελλάδα δεν ξέρουμε ούτε καν πότε θα ανοίξουν τα σχολεία, στη Γερμανία τα έχουν προς το παρόν καταφέρει. « Το Βερολίνο είναι ένα παράδειγμα», συμπεραίνουν οι New York Times. «Μέχρι το τέλος της περασμένης εβδομάδας, 49 μολύνσεις είχαν καταγραφεί μεταξύ δασκάλων και μαθητών σε όλη την πόλη. Αλλά χάρη στις γρήγορες δοκιμές και τις στοχευμένες καραντίνες, όχι περισσότεροι από 600 μαθητές από τις 366.000 έπρεπε να μείνουν στο σπίτι κάθε  ημέρα. Από 803 σχολεία, μόνο 39 έχουν πληγεί». Είναι τα τεστ (Έλληνες) ηλίθιοι. 

Παγωμένη μπάλα



του Παντελή Μπουκάλα
Εφόσον συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως η εικόνα μιλάει από μόνη της, και μία φορά μονάχα αν δούμε τα δύο σημαδιακά βίντεο από την Κενόσα του Ουισκόνσιν, θα καταλάβουμε πόσο βαθιά ηττημένη χώρα είναι σήμερα οι ΗΠΑ, κοινωνικά, ηθικά και πολιτισμικά.
Και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος να γίνει όλεθρος η ήττα, αν στις προεδρικές εκλογές επιβραβευθούν ο Ντόναλντ Τραμπ και ο τραμπισμός. Ενας τραμπισμός που στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών αποκαλύφθηκε σαν μια οικογενειακή επιχείρηση εφιαλτικά αμοραλιστική.
Στο ένα βίντεο ο λευκός αστυνομικός πυροβολεί με πισώπλατη παλικαριά επτά φορές τον Αφροαμερικανό Τζέικομπ Μπλέικ, στην πόρτα του αυτοκινήτου του και μπροστά στα τρία ανήλικα παιδιά του. Αλλη μια μέρα στη δουλειά για τον λευκό, άλλη μια μέρα στον φόβο και τον κίνδυνο για τον μαύρο· είχε λέει μαχαίρι στο κάθισμα του συνοδηγού, μόνο που το ανακάλυψαν με κάμποσες μέρες καθυστέρηση. Το είπε με τον τρόπο του ο παλαίμαχος αστέρας του ΝΒΑ Βινς Κάρτερ: «Οταν βγάζω τα σκουπίδια, παίρνω πάντα μαζί μου το κινητό και την ταυτότητά μου». Μπορεί να είναι πασίγνωστος, αλλά παραμένει μαύρος. Δηλαδή, για τη νοοτροπία του «μέσου λευκού Αμερικανού», και του Τραμπ, παραμένει δυνάμει ή εκ φύσεως παραβατικός, άρα στόχος.
Στο δεύτερο βίντεο ένας έφηβος λευκός, βαριά οπλισμένος, ανεβοκατεβαίνει τον δρόμο σαν κινούμενη απειλή, αλλά και με το ύφος του κληρονομικού ιδιοκτήτη της χώρας. Κάποια στιγμή πυροβολεί και σκοτώνει, ο κόσμος τον κυνηγάει και φωνάζει στους αστυνομικούς να τον συλλάβουν, κι αυτός πυροβολεί στα τυφλά πια και ξανασκοτώνει. Κι ύστερα, με το καμάρι του θηρευτή που μόλις πέτυχε τον στόχο του, περνάει ανενόχλητος ανάμεσα στους ενστόλους και εξαφανίζεται. Κατάφεραν να τον συλλάβουν ώρες αργότερα, κι έπειτα από τη μαζική κατακραυγή. Σε άλλη πολιτεία. Στο Ιλινόι. Τώρα, ο δεκαεπτάχρονος Κάιλ Ριτενχάουζ κατηγορείται για  δύο φόνους.
Στο ΝΒΑ το συζητούσαν μέρες. Τα δύο βίντεο είχαν συγκλονίσει τους παίκτες στη «φούσκα» τους, που δεν ήταν βέβαια κοινωνικά αδιάβροχη. Εβλεπαν ότι τα συνθήματα στις φανέλες δεν αρκούσαν. Και πάγωσαν το παιχνίδι. Είπαν «δεν πάει άλλο», με πρώτους τους Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη και του Θανάση Αντετοκούνμπο. Η απόφαση των «Ελαφιών» δεν ήταν απροσδόκητη. Πρώτη η δική τους ομάδα διαδήλωσε σύσσωμη τον Ιούνιο κατά του ρατσισμού, μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Τώρα πια, ο Τραμπ δεν μπορεί να λέει ότι «είναι απλώς κάτι τύποι που παίζουν μ’ ένα τόπι».  

Η… αφέλεια του Κασιμάτη



του Θανάση Καρτερού
Διέπραξα ένα σοβαρό λάθος εξαιτίας της αφέλειάς μου…. Δεν γνώριζα και ούτε μπορούσα να υποθέσω… Αυτά τα εμετικά γράφει ο αθλιέστερος τον αθλίων, η ντροπή της δημοσιογραφίας, και το αίσχος της Καθημερινής , ονόματι Κασιμάτης. Για όσα έγραψε για τον Γιώργο Κατρούγκαλο. 
Και ζητάει συγνώμη. Για την αφέλειά του. 
Αφέλεια!
Το μίσος για την Αριστερά, είναι αφέλεια.  Η αιμοβόρα χρήση των λέξεων για δολοφονίες χαρακτήρα είναι αφέλεια.
Το δηλητήριο εναντίον όσων επιμένουν να μη συμμετέχουν στις παρτούζες του συστήματος και της διαπλοκής είναι αφέλεια. 
Καλύτερα να το βούλωνε η δήθεν μετανοημένη Μαγδαληνή.  
Δεν μπορούσε να υποθέσει, λέει.  Και δεν μπορούσε να ρωτήσει κάποιον από του δημοσιογράφους της εφημερίδας του; Τον διευθυντή του; Το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ; Να μάθει πριν πυροβολήσει τον άνθρωπο απέναντί του;
Αλλά όχι. Όταν πρόκειται για συριζαίους, ο Κασιμάτης πρώτα σκοτώνει και μετά ρωτάει.  
Και για να είμαστε εξηγημένοι. Και ο Παπαχελάς, και ο Αλαφούζος, είναι συνένοχοι στις αθλιότητές του. Ένα εκατομμύριο συγνώμες δεν τους ξεπλένουν. 
Με το δικό τους όπλο και τις δικές τους σφαίρες ετοιμάζει ο Κασιμάτης την επόμενη δολοφονία του. 
Άι σιχτίρ, αδίστακτοι!
αυγη

Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας και το θαύμα του Μαγιορκίνη


του Στέλιου Κούλογλου
Ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας που μόλις γιορτάσαμε, ανήμερα 28 Αυγούστου, είναι ένας μεγάλος και τρανός άγιος, που έχει κάνει πολλά θαύματα. Ο Μωυσής κατάφερε τους τελευταίους μήνες να οδηγήσει μια ολόκληρη χώρα μέσα από δύσκολα μονοπάτια. Πρόσφατα παραδείγματος χάριν, κάνοντας θόρυβο στο Καστελόριζο, αντιμετώπισε αποτελεσματικά την τουρκική επιθετικότητα.

Μεγάλωσε μάλιστα και την Ελλάδα επεκτείνοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 μίλια στο Ιόνιο. Είναι αλήθεια ότι πριν από δύο χρόνια οι δικοί του έλεγαν ότι αυτό αποτελεί εθνική προδοσία, αλλά ο Μωυσής, με ένα θαύμα, κατάφερε όλα αυτά να τα ξεχάσουν τα ΜΜΕ. Είναι αλήθεια ότι στοίχισε 20 εκατ. ευρώ, αλλά ποιος είπε ότι τα θαύματα είναι δωρεάν;

 Όπως διαβάζω στη βιογραφία του στη Wikipedia, ο Άγιος Μωυσής «ήταν σκλάβος κάποιου κτηματία αλλά κατάφερε να ξεφύγει». Δεν ξέρω αν εννοεί ότι ήταν σκλάβος του πατέρα του ή της Siemens, αλλά στη συνέχεια η βιογραφία πέφτει μέσα: «Σύντομα βρέθηκε με μια συμμορία κακοποιών, και καθώς ήταν μεγαλόσωμος και δυνατός έγινε αρχηγός τους».

Τα θαύματα του Μωυσή στην Ελλάδα είναι καθημερινά. Μόλις εχθές κατάφερε να δει οράματα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας, που δήλωσε ότι βλέπει «περιορισμό της πανδημίας». Παλιότερα είχε κάνει το θαύμα του Μούτζη του Νεοκτή και των Σκόιλ ελικίκου, που οι άπιστοι αποκάλεσαν σκάνδαλο. Τις προάλλες η σπάνια περίπτωση πιστής που έχει διορίσει επικεφαλής στο Παιδείας, έκανε το λεγόμενο «θαύμα του μέσου όρου», προσθέτοντας και διαιρώντας τον αριθμό των μαθητών ανά την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχουμε  αριθμό μαθητών ανά τάξη που θα ζήλευαν και οι πλουσιότερες χώρες του κόσμου.

Οσοι  αμφισβητούν ότι ο Μωυσής είναι θεόσταλτος, επικαλούνται τη διάδοση του κοροναϊού στις εκκλησίες. Τα πολλά κρούσματα στην Καρδίτσα, παραδείγματος χάριν, ξεκίνησαν από τον παπά και τους ψάλτες μιας εκκλησίας. Στη Μυτιλήνη που βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και  μερική καραντίνα, ο ιός μεταφέρθηκε, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, «σε ιερέα και από εκεί και πέρα ο ιός χτύπησε τον ψάλτη, τον νεωκόρο, τους επιτρόπους και ποιος ξέρει πόσους ακόμα... Στο μεταξύ, διεγνώσθη και δεύτερος ιερέας αλλά και τρίτος στη συνέχεια, ο οποίος με τη σειρά του μετέδωσε τον ιό σε πιστούς, μεταξύ αυτών και σε μια οικογένεια που τον είχε καλέσει για αγιασμό. Αποτέλεσμα, να νοσήσει όλη η οικογένεια.. ».

Αυτά όμως τα θλιβερά περιστατικά αποδεικνύουν απλώς ότι στις εκκλησίες, που κανονικά δεν κολλάει, υπάρχουν και αμαρτωλοί. Για αυτό ο Μωυσής δεν έκλεισε τις εκκλησίες ούτε επέβαλλε μάσκες στους ιερείς: το έκανε επίτηδες για να τους δοκιμάσει.

Είναι τόσο μεγάλες οι θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσή, ώστε ακόμη και τους επιστήμονες έχει μετατρέψει σε κομπογιαννίτες και τους τελευταίους σε επιστήμονες. Σε όλη την Ευρώπη έχουν πάρει ειδικά μέτρα για το άνοιγμα των σχολείων. Στην Ιταλία, λόχου χάριν, η  κυβέρνηση έχει παραγγείλει μονοθέσια θρανία, με ρόδες για να τηρούν τα παιδιά τις αποστάσεις ασφαλείας, έβαλε όριο 15 παιδιά ανά τάξη, δημιούργησε 4.000 νέα τμήματα και έκανε προσλήψεις 50.000 έκτακτων εκπαιδευτικών. Στη Δανία το όριο είναι 10-12 μαθητές. Στο Βέλγιο άνοιξαν νέες αίθουσες διδασκαλίας και διδάσκονται κατά ομάδες. Στη Γερμανία κάνουν μαζικά τεστ.

Στην Ελλάδα δεν έγινε τίποτα από αυτά. Xάρις στις θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσέως, ο συνεργαζόμενος με το υπουργείο Υγείας καθηγητής επιδημιολογίας, Γκίκας Μαγιορκίνης, κατατρόπωσε πανηγυρικά τις πρόσφατες οδηγίες του ΠΟΥ και της UNICEF για το άνοιγμα των σχολείων και τον αριθμό των μαθητών:  δήλωσε ότι αριθμός των μαθητών δεν έχει σημασία, καθώς «τα μοντέλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει δραματική αλλαγή στην μετάδοση σταγονιδίων, αν υπάρχει μικρότερος αριθμός μαθητών» Τι να κολλήσουν 5 από τους 10 στη Δανία ή 13 από τους 26 στην Ελλάδα, δεν αλλάζει και τίποτα. Είναι αυτό που λένε: τι να φας μια πιστολιά, τι να φας μια κανονιά.

Μάλιστα προχωρώντας στην πλήρη ανασκευή των διεθνών επιστημονικών ψευτό-δεδομένων, χάρις βεβαίως στις θαυματουργές ιδιότητες του Μωυσή, πρόσθεσε ότι «αν αυξηθούν οι τάξεις»,  όπως δηλαδή κάνουν οι  Κουτόφραγκοι στο εξωτερικό, «μπορεί να αυξηθούν οι εστίες μόλυνσης με την αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών»! Όσο λιγότερους εκπαιδευτικούς έχουμε τόσο καλύτερα δηλαδή.  Εμπρός για μονοθέσια Γυμνάσια και Λύκεια με ένα καθηγητή σε όλη την Ελλάδα. Αμ πως, που έλεγε κι ο Χατζηχρήστος.

Άγιε Μωυσή,  η Παναγία να σε φυλάει, βοήθα να μη γίνουν τα παιδιά που μπήκαν χθες στα Πανεπιστήμια σαν τους άσχετους ξένους επιστήμονες αλλά σαν τον παραπάνω φωτισμένο καθηγητή και τους άλλους της επιστημονικής ομάδας του υπουργείου που τον ακούν αμιλήτοι. 'Η μέχρι τώρα μας παραμύθιαζαν με το κράτημα αποστάσεων, τους περιορισμούς στον αριθμό των επιβατών στα πλοία και τα λεωφορεία, τις θέσεις στο σινεμά, στα εστιατόρια και όλα τα σχετικά; (σοβαρά τώρα: πως να μην ανθίσουν οι θεωρίες συνωμοσίας όταν δίνονται τόσο αντιφατικές οδηγίες, αυτό δεν απασχολεί κανένα υπεύθυνο;)

Τέλος, μέρα που είναι,  να μάθουμε και το τέλος του Άγιου Μωυσή του Αιθίοπα, σύμφωνα πάντα με την wikipedia: «Τελικά βασανίστηκε από βαρβάρους επιδρομείς και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο». Βάλτε αντί για επιδρομείς τη λέξη εκλογείς, και είστε μέσα!
TVXS

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020

Του κορωνοϊού το κάγκελο (τα χειρότερα έρχονται)!

Όταν έχει χαθεί εντελώς ο έλεγχος στη Δανία του Νότου…

του Χρήστου Ξανθάκη

Είναι αυτό το πράγμα που είχε πει ο Ντύλαν και δώστε, παρακαλώ, προσοχή στους... στίχοι:
«Κάτι συμβαίνει εδώ πέρα,
αλλά δεν ξέρεις τι είναι,
ή μήπως ξέρεις κύριε Τζόουνς;»

Έτσι είναι παιδιά, να λέμε και καμιά αλήθεια. Πρώτο το αφεντικό, ο Τάκης Χατζής, βγήκε και το είπε φόρα παρτίδα εδώ στο Newpost, σε κείμενό του με τίτλο:..
«Πείτε την αλήθεια κ. Χαρδαλιά: Πόσα κρούσματα και από ποια νησιά έχουν ταυτοποιηθεί στην Αθήνα;» Και συνέχιζε με μια σειρά από ερωτήματα:
1. Ποια είναι επισήμως η κατάσταση με τα κρούσματα στα νησιά;
2. Ισχύει ότι έρχονται με κορωνοϊό από τα νησιά και κάνουν το τεστ στα μεγάλα αστικά κέντρα;
3. Γιατί ο ΕΟΔΥ δεν ανακοινώνει πόσοι ήρθαν από νησιά και βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό, ώστε οι αρμόδιοι φορείς στα νησιά να γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί και να τεθούν σε "συναγερμό" και να λάβουν προληπτικά μέτρα και όχι ξαφνικά να επιβάλλονται νέα μέτρα;
Τα διάβασα εγώ τα ανωτέρω, τα διάβασαν κι άλλοι, τα διάβασαν και αρμόδιοι (και να μη θέλανε, έχουν γραφεία Τύπου που είναι υποχρεωμένα να κάνουν αυτή τη δουλειά), απάντησή καμία δεν προέκυψε. Χαλαρά και ξύσιμο πατσά και διασπορά φημολογίας στα ΜΜΕ, ότι το Μαξίμου τα έχει πάρει κρανίο με τον τάδε και σκέφτεται να αναβαθμίσει τον δείνα, εκτός κι αν προλάβει κάποιος τρίτος και κάνει την τρίπλα και κάτσει στην καρέκλα την πολυπόθητη. Που έκατσε δηλαδή, μιας και ο γίγαντας ο Τσιόδρας βρήκε την κατάλληλη εποχή για να πάρει άδεια (ναι, καλά…), τώρα που ανθίζουν τα σπαρτά και βγάζει η γης χορτάρι. Και θα δούμε όλοι και όλες τα ραδίκια ανάποδα!
Για να καταλάβετε το μπάχαλο, μου έστειλε χτες η φίλη μου η Σοφία η Κερκυραία ένα δημοσίευμα από την ιστοσελίδα corfutvnews της πατρίδας της. Όπου παρέθεταν οι δημοσιογράφοι μια σειρά από στοιχεία για τα κρούσματα και το ξενοδοχείο αναφοράς του νησιού και κατέληγαν ως εξής:
«Εν κατακλείδι, στις τρεις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν 12 κρούσματα και ο ΕΟΔΥ ανακοίνωσε 4. Ίσως τώρα είναι η ανάγκη περισσότερο από ποτέ να υπάρξει μία ενημέρωση από την Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας Ι.Ν., επίσημα, όπως άλλωστε είχε ξεκινήσει να κάνει αλλά δεν συνεχίστηκε».
Την ίδια ώρα βγαίνουν στην ενημέρωση ο Χαρδαλιάς κι ο Μαγιορκίνης, άλλα λέει η θειά μου άλλα ακούν τ’ αυτιά μου. Ο ένας υποστηρίζει ότι το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού είναι λάιτ, ο άλλος ισχυρίζεται ότι το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού είναι χέβι, σαν να είσαι στο γήπεδο ένα πράγμα και να παρακολουθείς τους φιλάθλους να διαολίζονται αν ήταν ή δεν ήταν πέναλτι η βουτιά του Φορτούνη. Μόνο μπουνιές δεν έχουν παίξει ακόμη στην ενημέρωση, αλλά αν χρειαστεί (αθάνατε Γκυ Ντεμπόρ!) θα γίνει και αυτό…
Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, βγαίνουν τα μέσα ενημέρωσης τα βρετανικά και γράφουν ότι καμιά τριανταριά πιτσιρίκια από το Πλύμουθ έχουν αρπάξει κορωνοϊό από διακοπές στη Ζάκυνθο. Έντεκα εξ αυτών έχουν βγει θετικά στο τεστ και τα υπόλοιπα δεν αισθάνονται και τόσο καλά. Αλλά ο τουρισμός δεν έχει καμία σχέση με την επιδημία και όσοι διαδίδουν τέτοιες δοξασίες κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τον εισαγγελέα. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά!
Αυτά εν ολίγοις συμβαίνουν στη Δανία του Νότου, όπου πέρασαν οι γιορτές του Δεκαπενταύγουστου και οι παπάδες συνέχισαν να κοινωνούν μικρούς και μεγάλους άνευ μέτρων προστασίας. Διότι είναι σώμα και αίμα του Χριστού και προστατεύει αντί να κολλάει και είστε αντίχριστοι όσοι λέτε ότι υπάρχει κίνδυνος. Με τις υγείες σας και καλό Σαββατοκύριακο, αλλά εγώ σε εκκλησία δεν πλησιάζω ωσότου οι επιστήμονες δώσουν τη χαριστική βολή στον ιό…
Υ.Γ.: Έχεις όλα τα’ άλλα, έχεις και τον Πέτσα, φρέσκο και μαυρισμένο από τις διακοπές του, να δηλώνει ότι «ουσιαστικά» εξασθενεί η επιδημία. Το «ουσιαστικά» τον μάρανε!
newpost.gr