Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη που έγινε χθες το βράδυ, οι πολιτικοί συντάκτες της «Εφημερίδας των Συντακτών» σχολιάζουν όσα δήλωσαν οι πολιτικοί αρχηγοί.
Τραγικό να μιλούν για διαφάνεια, αξιοκρατία και αντιλαϊκισμό
Τελικά δεν ξέρω εάν η αποψινή συζήτηση στη βουλή είχε κάποιο νόημα ή κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, πέρα από τη γύμνια της αντιπολίτευσης και κυρίως των κομμάτων του παλαιού δικομματισμού, τα οποία είναι αδύνατο να υπερασπιστούν το αμαρτωλό παρελθόν τους με σοβαρά επιχειρήματα.
Είναι τραγικό να ακούς τους πλέον επιφανείς εκπροσώπους του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης να μιλούν για διαφάνεια, αξιοκρατία και αντιλαϊκισμό.
Ορισμένες φορές καταντά γελοίο και ενοχλητικό.
Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι κατά την διαδικασία εσωκομματικών εκλογών στη Ν.Δ δεν τον στήριξαν οι καναλάρχες, αλλά ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ.
Όμως δεν απάντησε στο πώς ακριβώς από αουτσάιντερ έγινε το απόλυτο φαβορί.
Ούτε τις κωλοτούμπες των συγκροτημάτων Τύπου και τη στήριξη που του έδωσαν από ένα σημείο και μετά.
Βέβαια και από την πλευρά της κυβέρνησης δεν ακούστηκαν τα ονόματα που είχε υποσχεθεί. Θύμισε μεν τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου στη Δικαιοσύνη και τις επονείδιστες (ν)τροπολογίες, αλλά πέραν τούτου ουδέν.
Η συζήτηση δεν πρόσθεσε κάτι νεότερο απ' όσα ήδη ξέραμε. Το ηθικό πλεονέκτημα κερδίζεται με τις πράξεις και όχι με τις εξαγγελίες.
Ορισμένα από όσα είπε ο κ. Τσίπρας απόψε τα έχει ξαναπεί ήδη από την προεκλογική περίοδο της αναμέτρησης του Ιανουαρίου του 2015. Τα έργα περιμένουν οι πολίτες και όχι κινήσεις με στόχο την κοινωνική και κομματική συσπείρωση.
Η μάχη κατά της διαπλοκής δίνεται καθημερινά και είναι μετρήσιμη. Άρα; Αναμένουμε...
Τάσος Τσακίρογλου
Ούτε κουβέντα για το τελευταίο αποκαλυφθέν
Τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέκυψε στο προφανές. Όπως ο κάθε αρχηγός της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης κατέληξε να ζητήσει εκλογές, αν και, όπως είπε, ούτε ο ίδιος περίμενε ότι θα το έκανε.
Είναι έκπληξη; Όχι.
Η πεπατημένη είναι η ευκολότερη οδός. Ιδιαίτερα όταν το έδαφος είναι επικλινές. Και είναι εν προκειμένω για τη ΝΔ. Τα πεπραγμένα των προκατόχων του κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών τους, ιδιαιτέρως δε του Αντώνη Σαμαρά υποχρέωσαν το νέο αρχηγό της ΝΔ να επιχειρήσει να στρέψει τη συζήτηση σε άλλες ατραπούς.
Ούτε κουβέντα για το τελευταίο αποκαλυφθέν, τα περί ιδιοκτησίας κι όχι απλής διαχείρισης της off shore εταιρίας στις Παρθένες νήσους από τον στενό συνεργάτη του προκατόχου του προέδρου της ΝΔ, Αντ. Σαμαρά, Στ. Παπασταύρου.
Σχεδόν καμία υπεράσπιση των πεπραγμένων Σαμαρά.
Εξ ου και για τις νομοθετικές παρεμβάσεις, που δια μακρόν ανέλυσε ο Πρωθυπουργός και που συνιστούσαν ευθεία παρέμβαση στη δικαιοσύνη επί των προηγούμενων κυβερνήσεων η μοναδική δικαιολογία «ψηφίστηκαν από τη Βουλή».
Και τελικά απόπειρα ολοσχερούς στροφής της ατζέντας εφ΄όλης της ύλης. Η ταμπακιέρα έμεινε σχεδόν ολοσχερώς εκτός. Προφανώς...δε συμφέρει.
Αλίκη Μάτση
Ενδιάμεση οδός δεν υπάρχει
Περίπου δέκα ημέρες είχαν στη διάθεσή τους ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του προκειμένου να προετοιμάσουν τις πολυαναμενόμενες ομιλίες του. Και πράγματι, τα στοιχεία που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αρκετά για να σκιαγραφηθεί το ήδη γνωστό: πως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μνημονιακής εποχής δημιούργησαν με τις παρεμβάσεις τους, νομοθετικές και παρασκηνιακές, ένα δίχτυ ασφαλείας για την γιγάντωση της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας, τραπεζικού κεφαλαίου και μέσων ενημέρωσης.
Εντός θέματος λοιπόν ο πρωθυπουργός.
Οι δε πρωτοβουλίες που ανακοίνωσε (εξεταστική για τις κομματικές δανειοδοτήσεις, επανεξέταση των δικογραφιών που αφορούν πολιτικά πρόσωπα, δημιουργία επιτροπής επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας εξωδικαστικού συμβιβασμού με την Siemens) μπορούν να φωτίσουν υποθέσεις που βρίσκονται εδώ και χρόνια σε συρτάρια.
Το σύνολο του πολιτικού συστήματος οφείλει από εδώ και πέρα να επιλέξει να ταχθεί είτε με το δημόσιο συμφέρον είτε με το μικροπολιτικό και βραχυπρόθεσμο όφελος.
Ενδιάμεση οδός δεν υπάρχει.
Και η επιλογή για την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου δεν αποτελεί ούτε «υπεκφυγή» ούτε «στάχτη στα μάτια».
Νίκος Σβέρκος
Γιατί όχι εκλογές, κ. Γεννηματά;
Αν ήθελε η Φώφη Γεννηματά θα μπορούσε να αποτελέσει την έκπληξη της μαραθώνιας συζήτησης στη Βουλή. Είχε την ευκαιρία αλλά δεν την άρπαξε από τα μαλλιά ή μάλλον την κλώτσησε...
Προσπερνάμε -όπως προσπέρασε κι εκείνη- την υπόθεση Βγενόπουλου και τις καταγγελίες δύο πρώην βουλευτών του ΠΑΣΟΚ (Σηφουνάκη-Τσιρώνη) εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Δεν ήθελε να συντηρήσει μια υπόθεση εσωστρεφή και βλαπτική για το κόμμα της κι έκανε σαν να μην υπάρχει. Ορθός πολιτικός ελιγμός τήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών. Σίγουρα πάντως, όχι η καλύτερη οδός για μια νέα αρχηγό στην ηγεσία ενός (παλιού) κόμματος που διατείνεται ότι έχει κάνει την αυτοκάθαρσή του και τραβά μπροστά...
Η μεγαλύτερη ευκαιρία που δόθηκε στην κ. Γεννηματά να ξεχωρίσει και να πρωταγωνιστήσει αφορούσε το θέμα των εκλογών που άνοιξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο αρχηγός της ΝΔ, αφού πέρασε «γενεές δεκατέσσερις» την κυβέρνηση, είπε κλείνοντας την ομιλία του το αυτονόητο για έναν πολιτικό αρχηγό και ένα κόμμα που θεωρεί ότι οι έχοντες το τιμόνι της χώρας είναι ακατάλληλοι: «Να δώσει τη λύση ο λαός μέσω εκλογών». Καθ' όλα σεβαστό αίτημα, αν έτσι πιστεύει ότι ο τόπος θα προοδεύσει.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προέβη σε παρόμοιες βαριές καταγγελίες, αλλά χωρίς το επίδικο που να τις τεκμηριώνει. Κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι βουλιάζει τη χώρα, καταστρέφει την οικονομία και γονατίζει την κοινωνία. Θα ανέμενε κανείς η συνέχεια των προαναφερθεισών κατηγοριών να είναι «κάλπες εδώ και τώρα κ. Τσίπρα».
Αντ' αυτού όμως, προτίμησε την βολική για εκείνη πρόταση, που προδίδει το άγχος της για την ετυμηγορία των πολιτών, της παραίτησης του πρωθυπουργού και της συγκρότησης κυβέρνησης «εθνικής συνεννόησης» από την παρούσα Βουλή.
Στην πολιτική οι εύκολες λύσεις δεν δικαιώνονται. Και σπανίως επιβραβεύονται. Αν το κατανοούσε η Φώφη Γεννηματά κι έπαιρνε το ρίσκο, τα αποτελέσματα για το χώρο που εκπροσωπεί ίσως να ήταν πολύ ευνοϊκότερα από ότι και η ίδια θα προσδοκούσε.
Ιδού η Ρόδος λοιπόν...
Δημήτρης Κουκλουμπέρης
Προσαρμόστηκε σ' αυτό που καταγγέλλει
Μιλώντας στη Βουλή ο Δημήτρης Κουτσούμπας αναφέρθηκε σε μια σειρά προτάσεις που έχει κάνει το κόμμα του όπως: Απαγόρευση των εξωχώριων (offshore) εταιρειών και ονομαστικοποίηση όλων των μετοχών στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ.
Γνωστές και ενδιαφέρουσες αυτές οι προτάσεις του ΚΚΕ αλλά οφείλουμε να θυμηθούμε πως όταν το ΚΚΕ πούλησε τον ραδιοτηλεοπτικό 902, τον πούλησε σε εξωχώρια εταιρεία της οποίας ποτέ δεν ανακοίνωσε τους ιδιοκτήτες.
Επιπλέον στη σύμβαση πώλησης που κοινοποίησε στο τότε ΕΣΡ αναγραφόταν όρος ότι το ίδιο δεσμευόταν με όρους εχεμύθειας απέναντι στους αγοραστές.
Με άλλα λόγια το ΚΚΕ για στήριξη των δικών του αναγκών και συμφερόντων προσαρμόστηκε σ' αυτό που καταγγέλλει, παραβιάζοντας τις προτάσεις που το ίδιο δεν εφάρμοσε αλλά τις έκανε προφανώς για να τις εφαρμόσουν οι άλλοι. Να θυμόμαστε για να μην ξεχνάμε.
Γιώργος Πετρόπουλος
Τους έβγαλε τον τίτλο που ήθελαν
Εντάξει, η δουλειά έγινε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφού επανέλαβε ό,τι αντιφατική δεξιοαριστερή τερατολογία κυκλοφορεί επί ένα χρόνο εναντίον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τα γνωστά ΜΜΕ, κατέληξε σε αυτό που ήθελε να ακούσει ο φανατικός πυρήνας των οπαδών της παράταξής του και οπωσδήποτε ικανοποίησε τη διαπλοκή.
Ζήτησε δηλαδή από τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί προσφέροντας τους τίτλους των αποψινών ραδιοτηλεοπτικών και ιντερνετικών ειδήσεων και των αυριανών πρωτοσέλιδων: «Η Ελλάδα δεν σας αντέχει άλλο κ. Τσίπρα. Πάμε σε εκλογές».
Δημήτρης Τρίμης
Λεβέντης ως το τέλος
Μέσω φωνών, διαφωνιών και παραφωνιών ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για την πρωτολογία του ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, κουνώντας υποτιμητικά το κεφάλι του, λίγο μετά τις 11.30 το βράδυ.
Είχε και τα δίκια του – κάτι η περασμένη ώρα, κάτι η κούραση, κάτι οι αξίες του διαλόγου που χάθηκαν στη μετάφραση, πολύ θέλει ένας βουλευτής να «εξεγερθεί»;
Από τα έδρανα της Ν.Δ. ακούγονταν βρισιές, μετά την ομιλία του Πάνου Καμμένου και ο κ. Λεβέντης περίμενε και κοιτούσε ειρωνικά, όπως εξάλλου, έκανε και τόσα χρόνια εκτός Βουλής.
Ε, τώρα, το έκανε και εντός (ένα τέταρτο περίμενε όρθιος να μιλήσει).
Δεν τους χαρίστηκε ωστόσο. Κατευθείαν έκανε σαρκαστικό σχόλιο: «θέλατε να μεταφέρετε τη μέρα της διεξαγωγής αυτής της συζήτησης που ήταν να γίνει την προηγούμενη Τρίτη, με τα τραγικά γεγονότα στις Βρυξέλλες, για να μπορείτε να φωνάζετε με την ησυχία σας!».
Στη συνέχεια κινήθηκε κατά τα γνωστά. Ολίγη από αστική ευγένεια (την οποία και χαρήκαμε, δε λέω), ολίγη από κριτική στον Τσίπρα («ε, κυνηγήστε επιτέλους τη διαπλοκή. Τι κάθεστε;»), ολίγη από κριτική στον Κυριάκο («αν είναι τόσο καλή η Ν.Δ., γιατί έφυγε ο κόσμος από αυτή;», «επί Σαμαρά δεν είχε έρθει κουνούπι να επενδύσει»), ολίγη από προσωπική ζωή (αναφέρθηκε στην εξέταση ματιών που έκανε το πρωί), αρκετή ειρωνεία προς όλους («ο κόσμος έχει αηδιάσει με τις μούρες που παρελαύνουν στην τηλεόραση», «τι χειροκροτάτε εδώ μέσα σήμερα, δεν μπορώ να καταλάβω!», «εδώ μέσα καταφέρνετε τα πάντα – ταχυδακτυλουργοί είστε!») και ουσία επίσης ολίγη. Αν και η αλήθεια είναι πως, προς έκλπηξίν μας, ήταν λιγότερο λαϊκιστής από πολλούς. Βέβαια, έριξε και την μπόμπα, ότι είναι υποστηρικτής του Χριστοφοράκου.
Και βέβαια, μίλησε για συναίνεση. Όχι που δεν θα μίλαγε.
Νόρα Ράλλη
«Κάτσε κάτω αγόρι μου»
Σίγουρα η ατάκα «κάτσε κάτω αγόρι μου» έδωσε το στίγμα της ομιλίας του Πάνου Καμμένου, ο οποίος τη χρησιμοποίησε αρκετές φορές, απευθυνόμενος στους μαινόμενους νεοδημοκράτες.
Σε κάθε περίπτωση ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛΛ., όπως πάντα, ήταν εκείνος που χρησιμοποίησε ονόματα, ενώ έδειξε ότι επιμένει στην κόντρα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για το θέμα των υποβρυχίων.
Μάλιστα άφησε και ένα υπονοούμενο (ως συνήθως) ότι συγγενής του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ έχει μετοχές στη MARFIN, κάτι που ίσως εξηγεί και τη στάση του στην υπόθεση Βγενόπουλου.
Ο κ. Καμμένος ανέβασε την αδρεναλίνη και με τις αναφορές στον Αντώνη Σαμαρά, λέγοντας ότι το 1993 σε συγκέντρωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, οι νεοδημοκράτες φώναζαν «προδότη, αλήτη, Σαμαρά», εξαιτίας της ανατροπής της τότε κυβέρνησης.
Κατηγόρησε δε τον νυν πρόεδρο της Ν.Δ ότι προσκύνησε τον κ. Σαμαρά για να γίνει αρχηγός.
Κατά τα λοιπά, προσπέρασε το θέμα Μουζάλα και του «Μακεδονία», αφού προφανώς προηγείται το θέμα της κυβερνητικής σταθερότητας.
Σε κάθε περίπτωση ο πρόεδρος των ΑΝ. ΕΛΛ. κινήθηκε με το γνωστό του στιλ και με τις λεκτικές υπερβολές που ικανοποιούν τους οπαδούς του, αλλά ρίχνουν το επίπεδο του κοινοβουλίου.
Όσο για την ουσία;
Κανένα νέο στοιχείο, κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, παρά μόνο κοκορομαχίες και κραυγές.
Τάσος Τσακίρογλου
Το live της ημέρας
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου