Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Και ο Δήμος Κέρκυρας διεκδικεί τη χερσαία ζώνη του λιμανιού



Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία και παραχώρηση τμημάτων των χερσαίων ζωνών ζητούν οι Δήμαρχοι, μεταξύ αυτών και ο Κέρκυρας Κ. Νικολούζος.

Συνάντηση, στην Κ.Ε.Δ.Ε, με Δημάρχους, που λειτουργούν στους Δήμους τους, Οργανισμοί Λιμένος, είχε ο Δήμαρχος Κέρκυρας Κώστας Νικολούζος.
Η συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Ηγουμενίτσας κ. Λώλου, προκειμένου να υπάρξει μια συνολική διεκδίκηση αιτημάτων γύρω από την λειτουργία των Λιμένων και κυρίως της χερσαίας ζώνης τους.
Έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση πάνω σε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων, όπως :
1. Η συμμετοχή εκπροσώπων της Κ.Ε.Δ.Ε στην επιτροπή σχεδιασμού και ανάπτυξης Λιμένων.
2. Η συμμετοχή των Δήμων στα Δ.Σ των Οργανισμών Λιμένων.
3. Η παραχώρηση τμημάτων των χερσαίων ζωνών, που δεν χρησιμοποιούνται για λιμενικές δραστηριότητες στους κατά τόπους Δήμους και η εξαίρεση τους από το ΤΑΙΠΕΔ
4. Η δημιουργία Δημοτικών Λιμενικών Ταμείων
5. Η θέσπιση πάγιων ανταποδοτικών εισφορών επί των εσόδων των Οργανισμών Λιμένος στους Δήμους
6. Η εγκατάσταση σταθμών μέτρησης της ρύπανσης που προκαλεί η λειτουργιά των Λιμένων.
7. Η δημιουργία ολοκληρωμένου σχεδιασμού σε όλες τις περιοχές που λειτουργούν Οργανισμοί Λιμένος προκειμένου να γίνουν έργα βελτίωσης της σύνδεσης πόλεων και Λιμένων.
Η σύσκεψη κατέληξε στην δημιουργία Δικτύου Δήμων, που θα επεξεργαστεί όλα τα παραπάνω και θα καταλήξει σε μια ολοκληρωμένη πρόταση που θα τεθεί στην ΚΕΔΕ και στα συναρμόδια Υπουργεία.
Το Δίκτυο θα αποτελείται από τους Δήμους Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Ηρακλείου, Βόλου, Κέρκυρας, Ηγουμενίτσας, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, Ελευσίνας, Ραφήνας, Λαυρεωτικής και Χαλκίδας.

CORFUPRESS

Εξώσεις για χάρη του Ραχόι



TVXS- Ανάλυση
Οι εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου στην Ισπανία είναι κρίσιμες για τον ανακαθορισμό των πολιτικών συσχετισμών στην ευρωζώνη. Αν οι Σοσιαλιστές καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση (είτε με τους αριστερούς Podemos είτε με τους κεντρώους Ciudadanos) το ρεύμα της αντιλιτότητας θα ενισχυθεί σημαντικά και η αμφισβήτηση του δόγματος Σόιμπλε θα αποκτήσει νέα δυναμική.
Για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα η στήριξη του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αποτελεί μείζονα προτεραιότητα και προσωπική υπόθεση της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ που κάνει ό,τι μπορεί για να τον βοηθήσει. Το προεκλογικό αφήγημα του ηγέτη της ισπανικής δεξιάς είναι ότι χάρη στη διακυβέρνησή του άνοιξε για τη χώρα του ο κύκλος της ανάκαμψης και τα δύσκολα χρόνια περνούν πλέον στο παρελθόν. Η επαγγελία του σκιάζεται από τις σκληρές εικόνες των εξώσεων, που συνεχίζονται από το 2012 μέχρι σήμερα, με τους αστυνομικούς που αναλαμβάνουν το ξεσπίτωμα να ασκούν ακόμη και βία σε βάρος των ανυπάκουων υπερχρεωμένων. Για τον Μ. Ραχόι είναι σημαντικό να φανεί ότι οι εξώσεις δεν έχουν δεξιό ή αριστερό πρόστιμο, ότι συμβαίνουν παντού όπου υπάρχει κρίση, και τον δυσκολεύει στην επιχειρηματολογία του το γεγονός ότι δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα με την αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα.
Το παράδειγμα της Μαδρίτης
Ηδη τον έχει δυσκολέψει η αριστερή δήμαρχος της Μαδρίτης που ακύρωσε το καλοκαίρι διαταγές έξωσης σε βάρος δεκάδων οικογενειών που ζουν σε εργατικές κατοικίες και εξασφάλισε τη διαμονή άλλων 2.000 οικογενειών σε τέτοιες εστίες. Η Μανουέλα Καρμένα έθεσε ως προτεραιότητα την υποστήριξη των προγραμμάτων στέγης σε μια χώρα όπου η φούσκα των ακινήτων και το σκάσιμό της είχε αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να χάσουν τα σπίτια τους.
Η Καρμένα ανέλαβε δήμαρχος της ισπανικής πρωτεύουσας τον Ιούνιο, αφού ο συνασπισμός του οποίου είναι επικεφαλής, “Μαδρίτη τώρα”, συνήψε συμμαχία με τους Σοσιαλιστές τερματίζοντας την κυριαρχία του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος (PP) στον δήμο αυτό, που κράτησε για 24 χρόνια.
Αν και ο συνασπισμός αυτός είναι ανεξάρτητος, υποστηρίζεται από τους Podemos, όπως και πολλοί άλλοι δήμαρχοι από τη Βαρκελώνη ως τη Θαραγόθα, που ανέλαβαν καθήκοντα μετά τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου.
Για το κυβερών κεντροδεξιό κόμμα της Ισπανίας είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας να μην περιστρέφεται η προεκλογική συζήτηση γύρω από την ανεργία που παραμένει υψηλή, εφιαλτική στις νεαρές ηλικίες, ούτε γύρω από την κοινωνική καταστροφή που έφερε η πολιτική της αυστηρής λιτότητας. Τον εξυπηρετεί η θεωρία του μονόδρομου που θα την ενίσχυε μια νίκη των πιστωτών επί του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των πλειστηριασμών.
Κόκκινα δάνεια και κόκκινες γραμμές
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας έχει ξεκαθαρίσει στους Ευρωπαίους συνομιλητές τους ότι δεν πρόκειται να κάνει πίσω στο συγκεκριμένο θέμα παρά την πίεση που ασκείται από το “κουαρτέτο”. Οι πιστωτές δείχνουν αμετακίνητοι και αφήνουν να αιωρείται η απειλή ότι, αν δεν βρεθεί συμβιβασμός στα μέτρα τους στο θέμα των κόκκινων δανείων, θα καθυστερήσει η αξιολόγηση, θα περάσει η χρονιά χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση, με αποτέλεσμα να υπάρξει κίνδυνος “κουρέματος καταθέσεων” με βάση την κοινοτική οδηγία για το bail in που θα ισχύει από το 2016.
Εξάλλου, από την 31η Οκτωβρίου, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης, παύει να ισχύει η ισχύς της απόφασης με την οποία αναστέλλονταν -λόγω των capital controls- οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης, η καταβολή εγγυοδοσιών, δικαστικών παραβόλων και χρηματικών ποσών από μετατροπή ποινών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ανοίγει δρόμος για εξώσεις και κατασχέσιες μισθών για χρέη προς το Δημόσιο. Στη ζώνη υψηλού κινδύνουν μπαίνουν περίπου 100.000 οφειλέτες με οφειλές άνω των 5.000 ευρώ που δεν έχουν μπει σε ρύθμιση ή δεν έχουν καταφέρει να την τηρήσουν.

tvxs

Εξ όνυχος



Του Θανάση Καρτερού
Καλά τα μεγάλα. Τα προαπαιτούμενα, τα ζόρικα, τα δύσκολα, τα βαριά, που απασχολούν και βασανίζουν λήπτες και δότες. Εκεί μπορεί κανείς να το συζητήσει, να δεχτεί ή να μη δεχτεί την ανάγκη που τα υπαγορεύει, να τα χαρακτηρίσει έτσι ή αλλιώς. Αλλά με τα μικρά τι γίνεται; Με τα φαινομενικά ασήμαντα, που όμως σημαίνουν κάτι σημαντικό για μας, τι γίνεται; Και ο όνυξ τους τι ακριβώς κρύβει; Τον λέοντα που μας θέλουμε ή το κατοικίδιο που μας θέλουν;
Τα μικρά, ναι. Όπως τα "μικρά", ας πούμε, που παρέλασαν και φέτος. Κι έτσι η σημερινή κυβέρνηση έδωσε συνέχεια σ' αυτό που αποφάσισε και διέταξε ο Μεταξάς. Τα παιδιά να κάνουν ότι παρελαύνουν, οι γονείς να κάνουν ότι τα χειροκροτούν, και η πολιτική ηγεσία να κάνει ότι είναι εθνικά υπερήφανη. Αλλά δεν έχουμε τόσα χρόνια άποψη γι' αυτό το ζήτημα; Πειστήκαμε ότι είχαμε άδικο; Ή δεν υπάρχουν δεκάδες πιο δημιουργικοί τρόποι για να τιμήσει η νεολαία την επέτειο;
Δεν είναι κατάλληλη στιγμή για να ανοίγουμε τέτοια μέτωπα. Αυτή είναι πιθανότατα η λογική της κυβέρνησης, που έχει απέναντί της τα μεγάλα, τους δανειστές, τη διαπραγμάτευση, την αξιολόγηση. Άρα ας παρελάσουν άλλη μια χρονιά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας μην ερεθίζουμε την Εκκλησία με τα Θρησκευτικά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας μην επιμείνουμε στην αποκλειστική απασχόληση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, του ΑΠΕ και της Γραμματείας, δεν χάθηκε ο κόσμος.
Ε, σε συνέχεια, πάμε και σε λίγο μεγαλύτερα, αλλά μικρότερα οπωσδήποτε από τα μεγάλα. Ας προσπαθήσουμε, για παράδειγμα, να ξαλαφρώσουμε τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών από τον ΦΠΑ, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας επισκευάσουμε τον φράχτη του Έβρου, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ας, ας... Παραβλέποντας ότι από ας σε ας δεν χάνεται ο κόσμος, αλλά χάνεται ο κοσμάκης που πιστεύει ότι το παράλληλο πρόγραμμα αρχίζει από τα μικρά. Εξ όνυχος.
Η προηγούμενη κυβέρνηση αναγνώρισε ότι βούλιαξε στα μεγάλα της διαπραγμάτευσης και των εκβιασμών και δεν μπόρεσε να ασχοληθεί με τη μικρή καθημερινότητα. Δεκτό. Τώρα τα ίδια; Πάλι δεν είναι ώρα να συγκρουστεί και να σπάσει στερεότυπα, πρακτικές, χειροπέδες παρελθόντων ετών; Αλλά αν δεν μπορούμε να είμαστε αριστεροί ούτε στα του όνυχος, τότε πού στο καλό θα είμαστε;

koutipandoras

Πρόσφυγες στη σκέπη του Άι Νικόλα



Το θυμάσαι σα να 'τανε χτες... Η σειρά «η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» τηλεοπτική μεταφορά, το 1979, του ομώνυμου μυθιστορήματος του Στρατή Μυριβήλη, στην τότε ΕΡΤ. 
του Στρατή Μπαλάσκα
Στο λιμάνι του Μολύβου φτάνει η βάρκα με τους πρόσφυγες. Υπό τους ήχους ενός πένθιμου εμβατήριου, που αποδίδει με το βιολί του ένα «γραφικός» λαϊκός οργανοπαίκτης της Μυτιλήνης, «του Τριανταφλέλ'», ο Τριαντάφυλλος Κουγιανός. Πέρασαν χρόνια σαν άκουσες πως ετούτος ο σκοπός που έπαιζε «του Τριανταφλέλ'» ήταν γραμμένος από το μεγάλο Σοπέν!
Με τους ήχους λοιπόν του Σοπέν αποβιβάζονται στο λιμανάκι του Μολύβου, το λιμάνι της αρχαίας κραταιάς Μήθυμνας οι πρόσφυγες της Μικρασίας.
Δένει η βάρκα εκεί στη φυτρωμένη θαρρείς στο χώμα αρχαία κολώνα από ντόπιο ιγνιμβρίτη, την ντόπια κόκκινη σαρμουσακόπετρα, που γέννησε εκατομμύρια χρόνια πριν η έκρηξη ενός ηφαιστείου της γειτονιάς. Παραστάδα στην είσοδο της μικρής εκκλησιάς του Άι Νικόλα.
Στην τρύπα για το σύνδεσμο του ενός σπονδύλου του αρχαίου κίονα με τον άλλον, ένα καρβουνάκι κι ένα τόσο δα κομμάτι από λιβάνι φτιαγμένο από μαγιάτικα μύρα... Κι ένας σταυρός στην εικόνα της Παναγιάς.
«Σε ευχαριστώ που σωθήκαμε. Βοήθα όσους μείναν πίσω, βοήθα όσους παλεύουν να σωθούν. Μέρεψε όσους χαθήκαν για πάντα». Η Παναγιά στα ζερβά του τέμπλου της μικρής εκκλησιάς στο λιμάνι του Μολύβου.
Το βράδυ της Τετάρτης η μικρή εκκλησία του αγαπημένου Άγιου που ονοματίστηκε χάρη στην Άγια πολυπόθητη νίκη του λαού, ξανάνοιξε. Γιόμισε ήχους γνώριμους από παλιά. Πόνο, δάκρυα, φωνές, παρακάλια...
Όσοι ζήσαν από το χαμό του ναυαγίου της Τετάρτης στέγνωσαν στη ρίζα της εικόνας της Παναγιάς, ακουμπήσαν το βρεμένο από την αρμύρα κεφάλι τους και στη δικιά τους γλώσσα Αφγανικά, Αραβικά, ανθρώπινα είπαν τα ίδια λόγια: «Σε ευχαριστώ που σωθήκαμε. Βοήθα όσους μείναν πίσω, βοήθα όσους παλεύουν να σωθούν. Μέρεψε όσους χαθήκαν για πάντα»...
Μέρεψε η μικρή εκκλησιά, σα να 'δες το Λεωνή και τη Σαπφώ από τη «δασκάλα με τα χρυσά μάτια» να επιμένουν πως η ζωή νικάει το θάνατο, μερέψαν οι πρόσφυγες που παραδόθηκαν στη ζεστασιά των καντηλιών και στη σκέπη του Άη Νικόλα, μέρεψε η προσφυγιά, μέρεψε η νύχτα...
Σα βγήκες στην άγρια νύχτα ο αγέρας θαρρείς σφύριζε στους ήχους του πένθιμου εμβατήριου που 'παιξε με το βιολί ο «γραφικός» λαϊκός οργανοπαίκτης της Μυτιλήνης, «του Τριανταφλέλ'», ο Τριαντάφυλλος Κουγιανός.
«Καληνύχτα...», άκουσες.
«Ποιος είσαι;», ρώτησες τον άγνωστο που σε αποχαιρετούσε.
«Θόδωρος Αθηνιώτης, Τσεσμελής τρατάρης», αποκρίθηκε χωρίς να γυρίσει να σε κοιτάξει ενώ χανόταν στο σκοτάδι.
Θυμήθηκες. Η εικόνα της Παναγιάς. Το τάμα του πρόσφυγα που σώθηκε το 1922. «Δαπάνοις Θόδωρου Κων. Αθηνιώτου. Τσεσμελή Τρατάρη».
Σταυροκοπήθηκες... Σταυροκοπήθηκες; «Σε ευχαριστώ που σωθήκαμε. Βοήθα όσους μείναν πίσω, βοήθα όσους παλεύουν να σωθούν. Μέρεψε όσους χαθήκαν για πάντα»...

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Το προσφυγικό ανοίγει ρήγμα στο δόγμα Σόιμπλε



Tvxs Ανάλυση

Το (νέο) μαρτύριο της δόσης των 2 δις παρατείνεται για μία εβδομάδα, ο «έντιμος συμβιβασμός» για τους πλειστηριασμούς παραπέμπεται σε μια ακόμη δύσκολη πολιτική διαπραγμάτευση στο Eurogroup της 9ης Νοεμβρίου, αλλά η πιο μεγάλη, αθέατη όσο και στρατηγική, μάχη με τους δανειστές δίνεται ήδη επί του «έντιμου ανταλλάγματος» για το προσφυγικό.
Με το μοντέλο των «ισοδυνάμων» να δείχνει αφ’ ενός πρόχειρο και ελλιπές και, αφ’ ετέρου, καταδικασμένο να προσκρούει στα συνήθη τεχνοκρατικά αδιέξοδα της τρόικας, οι βασικές προσδοκίες της κυβέρνησης για ένα πιο «ήπιο» Μνημόνιο και για, στοιχειώδη έστω, χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων στρέφονται πλέον στην διαχείριση του – τεράστιου για την Ελλάδα – βάρους του προσφυγικού.
Το ζήτημα τέθηκε με σαφήνεια από τον Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής, συζητήθηκε με τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ και τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόφσκις στις εδώ επισκέψεις τους και είχε κεντρική θέση και στη χθεσινή συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών.
«Η Ελλάδα σηκώνει το βάρος του ανθρωπιστικού προσώπου της Ευρώπης» ήταν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, η  φράση του Αλέξη Τσίπρα στον Φρανκ Βάλτερ Στάινμάγιερ και, παρ’ ότι η σύνδεση Μνημονίου και προσφυγικού απορρίπτεται, σταθερά και κατηγορηματικά, στις δημόσιες τοποθετήσεις Βερολίνου και Βρυξελλών, κυβερνητικές πηγές επισημαίνουν ότι οι υπόγειες διεργασίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο διαμορφώνουν έδαφος σημαντικών διεκδικήσεων και για την Αθήνα.
«Παράθυρο» για δημοσιονομική χαλάρωση
Η εμβέλεια αυτών των διεκδικήσεων παραμένει ακόμη ανοιχτή, όμως τη βάση της διαπραγμάτευσης θέτουν ήδη τα αιτήματα «ειδικής μεταχείρισης» και «οικονομικών ανταλλαγμάτων» από την Ιταλία, την Αυστρία, την εκτός Ε.Ε. Τουρκία, αλλά και την ίδια τη Γερμανία.
Η Ιταλία, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Φινλανδία έχουν ήδη υποβάλει αίτημα στην Κομισιόν να αναγνωριστεί στη δημοσιονομική προσαρμογή τους το κόστος του προσφυγικού, δηλαδή να μην υπολογιστεί στα ελλείμματά του 2016. Η απάντηση ήταν άμεση από τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που άνοιξε, υπό όρους, παράθυρο χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας: «Κάθε χώρα θα κριθεί με βάση τις προσπάθειές της και όποια θέλει ελαστική ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας θα πρέπει αποδείξει ότι έχει επιδείξει αίσθημα ευθύνης στο προσφυγικό», είπε με νόημα ο πρόεδρος της Κομισιόν ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες κάνουν λόγο για μια πρώτη, ήδη, αποτίμηση του κόστους – και της παράλληλης δημοσιονομικής χαλάρωσης – για την Ιταλία λίγο πάνω από τα 3 δις ευρώ, ενώ το ίδιο ακριβώς ποσό εισηγήθηκε, αυτοπροσώπως, η Άνγκελα Μέρκελ να δοθεί στην Τουρκία από τα ευρωπαϊκά ταμεία εν είδει ανταλλάγματος για το κόστος που επωμίζεται στο προσφυγικό. Χθες δε, ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ήρθε να σπάσει και το τελευταίο ταμπού αφήνοντας να εννοηθεί ότι και η Γερμανία θα παρακάμψει τον «χρυσό κανόνα» των μηδενικών ελλειμμάτων για να ανταποκριθεί στο κόστος υποδοχής και φιλοξενίας των προσφυγικών κυμάτων χωρίς να αναγκαστεί να εισάγει νέους φόρους – ένα κόστος, που η Ένωση Γερμανικών Πόλεων υπολογίζει ανάμεσα στα 7 και τα 16 δις ευρώ:
«Είναι μεν πολύ σημαντικό να επιτευχθεί ένας απολύτως ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, όμως πλέον η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης είναι το ύψιστο καθήκον της πολιτικής. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να υποχωρήσουν λίγο ως προτεραιότητες», είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών σύμφωνα με το Spiegel.
«Όταν ο ίδιος ο Σόιμπλε αλλάζει προτεραιότητες διεκδικεί δημοσιονομική χαλάρωση για τη Γερμανία, δεν δικαιούται τουλάχιστον το αντίστοιχο και η Ελλάδα της εξαετούς ύφεσης και των, καθημερινά, δεκάδων χιλιάδων προσφύγων;», είναι το χαρακτηριστικό ερώτημα που έθετε χθες το βράδυ κυβερνητικό στέλεχος.
Το ρεαλιστικό σενάριο
Η απάντηση δύσκολα θα είναι αρνητική, εξίσου δύσκολα όμως θα είναι και άμεση. Για διαφορετικούς, όσο και ευνόητους πολιτικά λόγους, ούτε το Βερολίνο, ούτε οι Βρυξέλλες θέλουν μια ευθεία σύνδεση της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος με ανταλλάγματα δημοσιονομικής χαλάρωσης για το προσφυγικό. Και τα μηνύματα από κοινοτικές πηγές λένε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε μεν να στηριχθεί και να ελαφρυνθεί δημοσιονομικά για το βάρος που σηκώνει στο προσφυγικό, αφού όμως προηγουμένως εφαρμόσει πλήρως τον πρώτο κύκλο των περίφημων «προαπαιτούμενων» και δείξει εμπράκτως ότι τηρεί τις δεσμεύσεις της.
Ως εκ τούτου, το πιο θετικό και ρεαλιστικό σενάριο για την Αθήνα μοιάζει εκείνο της χαλάρωσης των δημοσιονομικών στόχων του 2016, στο πλαίσιο όσων θα ισχύσουν και για άλλες χώρες της ευρωζώνης όπως η Αυστρία και η Ιταλία, και πιθανότατα μέσα από κάποια αναθεώρηση μεγεθών και περικοπών κατά την εξειδίκευση των μέτρων του νέου, τριετούς μεσοπρόθεσμου. Έως τότε, όμως, θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί, ψηφιστεί και εφαρμοστεί τα μνημονιακά μέτρα της πρώτης αξιολόγησης…

TVXS

Όταν η δημοσιογραφία γίνεται κυνισμός, δεν βλέπει τα νεκρά παιδιά στο Αιγαίο ως πραγματικό πρόβλημα

Ξεπέρασε τα όρια του κυνισμού ο ΣΚΑΙ σήμερα το πρωί. Οι δημοσιογράφοι της εκπομπής Πρώτη Γραμμή παρουσιάζοντας το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ με τον τίτλο «Έχε το νου σου στο παιδί» εκτίμησαν ότι η ΑΥΓΗ επέλεξε το πρωτοσέλιδο για να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινότητας!
«Η ΑΥΓΗ έχει επιλέξει ένα πρωτοσέλιδο για να ξεφύγει από τις ευθύνες της και από τα πραγματικά προβλήματα» σχολίασε ο κ. Οικονόμου προσθέτοντας «συγκινητικό, δεν λέω αλλά και έχει και άλλα θέματα η επικαιρότητα. Το προσφυγικό ήταν και χθες εδώ, δηλαδή πρέπει να συγκινείσαι κάθε μέρα»;
Την ίδια ώρα η τραγωδία για τους πρόσφυγες δεν έχει τέλος καθώς δύο νέα ναυάγια σε Ρόδο και Κάλυμνο έγιναν το πρωί όπου 138 άνθρωποι διασώθηκαν από τα παγωμένα νερά του Αιγαίου. 21 άνθρωποι νεκροί, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 9 παιδιά.
Δυστυχώς μόνη απάντηση στους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ, για την δήθεν «παραπλήροφηση» που χρεώνουν στην εφημερίδα της Αριστεράς, παραμένει η σκληρή πραγματικότητα μιας τραγωδίας που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ευτυχώς απέναντι στον κυνισμό της δημοσιογραφίας που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στα "νούμερα" και στο αντιπολιτευτικό μένος υπάρχει το πραγματικό πρόσωπο του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης όπως εκφράζεται από τους διασώστες λιμενικούς, τους εθελοντές και τους κατοίκους της Μυτιλήνης.
Απαντώντας στο left.gr που πρώτο ανέδειξε το θέμα, ο κ. Οικονόμου επέμεινε στον κυνικό σχολιασμό του σημειώνοντας ότι η ευαισθησία δεν είναι αλα καρτ.





STOKOKKINO

Διώκεται για κακούργημα η Κατερίνα Σαββαΐδου



Η τέως γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Κατερίνα Σαββαΐδου, διώκεται ποινικά για το κακούργημα της απόπειρας απιστίας στην υπηρεσία σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών δημοσίου χρήματος. 
Η δίκη για την Gennet ΑΕ, στην οποία εμπλέκεται, συνεχίζεται στις 4 Νοεμβρίου. Την ποινική δίωξη άσκησε ο Εισαγγελέας Διαφθοράς

Αναλυτικά, η δίωξη ασκείται τρεις  μέρες μετά την παροχή εξηγήσεων διά υπομνήματος για την κλήση της ως ύποπτης για την τέλεση του κακουργήματος. Θυμίζουμε ότι η Κατερίνα Σαββαΐδου παύτηκε με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου την περασμένη εβδομάδα. Η υπόθεση για την οποία διώκεται ποινικά η τέως γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων.

Η τέως γενική γραμματέας Δημοσίων Εσόδων διώκεται για την απόφαση της να επανεξεταστεί φορολογικό πρόστιμο 78 εκατ. ευρώ που είχε επιβληθεί στην εταιρεία Gennet ΑΕ και φέρεται να «πάγωσε» επ' αόριστον το πρόστιμο, καθώς 2,5 χρόνια μετά απ' αυτήν ο επανέλεγχος φέρεται να βρίσκεται σε εκκρεμότητα. Υπενθυμίζουμε ότι στις 4 Νοεμβρίου συνεχίζεται η δίκη της Gennet ΑΕ για την υπόθεση τοκογλυφίας.

thepressproject

Το «σκάνδαλο» των καθαριστριών



της Άντας Ψαρρά
Τελικά σε αυτή τη χώρα δεν περισσεύει ούτε η «τσίπα» προκειμένου να εξαντλήσει κάποιος την «ανάγκη» επιθετικής αντιπολίτευσης.
Από το βράδυ της 28ης άρχισαν οι αναρτήσεις και οι διαμαρτυρίες γιατί, άκουσον άκουσον, 16 καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ μετατέθηκαν σε δικαστικές υπηρεσίες της χώρας. Πριν γίνει κατανοητό το τι ακριβώς συνέβη, έσπευσαν όλοι να μιλήσουν για «ρουσφέτια» και για «σκάνδαλο», με αποκορύφωμα το απαράδεκτο τουίτ του Γ. Βουλγαράκη:
αλλά και την ερώτηση του Ποταμιού (στο ίδιο πνεύμα) που μεταξύ άλλων λέει: «Αξιον απορίας είναι το γεγονός ότι εκτός της μεταβολής της εργασιακής σχέσης των εν λόγω υπαλλήλων υπήρξαν και περιπτώσεις “προαγωγής” τους και “αναβάθμισης” της κατηγορίας και του κλάδου τους (από Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης Καθαριστριών σε Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης Γραμματέων)».
Το ζήτημα έχει ως εξής: οι 16 γυναίκες προσελήφθησαν ως καθαρίστριες στο ΥΠΟΙΚ και δεν είχαν λόγο τότε να προσκομίσουν πτυχία και διπλώματα δεδομένου ότι αυτά δεν ήταν προαπαιτούμενα για τη θέση. Αργότερα, λόγω του νόμου Κυριάκου Μητσοτάκη, οι γυναίκες αυτές προσκόμισαν όλα τα δικαιολογητικά ώστε να κριθούν νόμιμα για το ενδεχόμενο μετάταξης.
Οπως αναφέρει σε χθεσινή ανακοίνωση-απάντηση το υπουργείο Δικαιοσύνης:
«Οι συγκεκριμένες μετατάξεις πληρούν όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή τους. Η ύπαρξη όλων των σχετικών προσόντων και η ανταπόκριση στα προβλεπόμενα κριτήρια έχει προκύψει με την τήρηση της νόμιμης διαδικασίας. Για παράδειγμα, η ένταξη των υπαλλήλων σε προσωποπαγείς θέσεις πλήρους απασχόλησης προβλέπεται από το άρθρο 17 παρ. 7 του Ν. 4325/2015 και έχει εγκριθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Επίσης επισημαίνεται ότι οι ίδιες μετατάξεις εγκρίθηκαν προηγουμένως από τα αρμόδια δικαστικά (υπηρεσιακά) συμβούλια. Ας σημειωθεί ότι η έναρξη της διαδικασίας κινητικότητας και αξιολόγησης των προσόντων για μετάταξη ανάγεται στο έτος 2013 (άρθρο 90 παρ. 1 του Ν. 4172/2013), ενώ πίνακας των αποτελεσμάτων ανακοινώθηκε από το ΑΣΕΠ ήδη από τον Δεκέμβριο του 2014».
Γιατί λοιπόν τόση ανατριχίλα με τις καθαρίστριες; Δεν έχουν άραγε άλλον τρόπο να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση;
efsyn

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Οι «περιστρεφόμενες πόρτες» των επιτρόπων της Ε.Ε.

Η δεύτερη Επιτροπή Μπαρόζο
του Γιώργου Τσιάρα
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά... είκοσι δύο (!) δουλειές σε ινστιτούτα, ιδρύματα και πανεπιστήμια εξασφάλισε μετά την αποχώρησή του από τις Βρυξέλλες ο επί δεκαετία πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μπαρόζο – ο Πορτογάλος πρώην πολιτικός που συνέβαλε όσο λίγοι με την αδράνεια, αλλά και τις μετέπειτα «ύποπτες» ενέργειές του στη γιγάντωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης, μετά το «κραχ» του 2008.
Παλιά τον καλούσαν στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ για να μιλήσει ως «ειδικός»: τώρα ανέλαβε πόστο στη διοργάνωση των συνεδρίων της!
Γράφημα για Μανουέλ ΜπαρόζοΕΦ.ΣΥΝ.
Από κοντά ακολουθούν και πολλοί άλλοι διορισμένοι «χρυσοκάνθαροι» πρώην πολιτικοί και κατόπιν επίτροποι-ευρωκράτες, που, σύμφωνα με νέα έκθεση-κόλαφο της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, βρήκαν εν μιά νυκτί δουλειά σε μεγάλες εταιρείες, πανεπιστήμια, εταιρείες λόμπι και think tanks, αμέσως μετά την αποχώρησή τους από την πρωτεύουσα του Βελγίου.
Γράφημα της δεύτερης Επιτροπής ΜπαρόζοΕΦ.ΣΥΝ.
Στα νοσοκομεία, τις φυλακές, τις κοινότητες αποτοξίνωσης και άλλα ιδρύματα παρατηρείται το λεγόμενο «Σύνδρομο της Περιστρεφόμενης Πόρτας» - το φαινόμενο όπου οι ασθενείς, οι φυλακισμένοι ή οι τρόφιμοι εξέρχονται από το ένα ίδρυμα για να επανεισαχθούν σύντομα σε ένα άλλο.
Στη δημόσια διοίκηση όμως, το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας έχει αποκτήσει εντελώς άλλη έννοια: αναφέρεται στο κλειστό κύκλωμα εκείνων των πολιτικών προσώπων που, αφού δουλέψουν στον δημόσιο τομέα ελέγχοντας, υποτίθεται, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και εξασφαλίζοντας τον χιλιοτραγουδισμένο «υγιή ανταγωνισμό», σπεύδουν μόλις αφυπηρετήσουν να πιάσουν καλοπληρωμένα πόστα στον ιδιωτικό τομέα - στις ίδιες μεγάλες εταιρείες και τους πολυεθνικούς ομίλους που δήθεν επόπτευαν για λογαριασμό μισού σχεδόν δισεκατομμυρίου Ευρωπαίων πολιτών.
Με άλλα λόγια, η «περιστρεφόμενη πόρτα» περιγράφει τις ανομολόγητες σχέσεις αλληλεξάρτησης ανάμεσα στα επιχειρηματικά λόμπι και τους εποπτικούς/ρυθμιστικούς θεσμούς που είναι θεωρητικά επιφορτισμένοι να προστατεύουν τα συμφέροντα των πολιτών, αλλά όλο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι κάνουν συστηματικά τα στραβά μάτια στις κερδοσκοπικές ατασθαλίες των πραγματικών (διάβαζε: οικονομικών) αφεντικών τους.
Και δυστυχώς, τα σχετικά παραδείγματα είναι αναρίθμητα, τόσο σε εθνικό επίπεδο (από την κυρία Σαββαΐδου, τον κ. Προβόπουλο και τον κ. Στουρνάρα, στα καθ’ ημάς, μέχρι πανίσχυρους τραπεζίτες που έγιναν υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ και μετά ξαναγύρισαν στις τράπεζές τους, σαν τον Μπομπ Ρούμπιν, τον Τιμ Γκάιτνερ κ.ά.) όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο, με αποκορύφωμα τα... όργια διαπλοκής που παρατηρούνται στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Κενό γράμμα ο «Κώδικας»

Μανουέλ Μπαζόρο, Μακ Κρίβι, Φερχόιγκεν, Ρέντινγκ, Καλάς, Αλμούνια, ΚρουςΟ Μανουέλ Μπαρόζο και από κάτω αριστερά οι: Μακ Κρίβι, Ρέντινγκ, Καλάς, Ντε Γκουχτ, Φερχόϊγκεν, Κουρς και Αλμούνια | © European Union, 2010/PE ,EC - Audiovisual Service
Σε αυτήν την κλειστή, αποκλειστική λέσχη όπου διαπλέκονται ελεύθερα και ατιμωρητί πολιτικοί, γραφειοκράτες καριέρας, βιομήχανοι, τραπεζίτες και λομπίστες ρίχνει φως μια νέα έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, που παρακολουθεί την... ιδιωτική σταδιοδρομία των διορισμένων μελών της δεύτερης Επιτροπής Μπαρόζο μετά την αποχώρησή τους από τα αξιώματα που κατείχαν ώς το 2014.
Και λέμε της δεύτερης, διότι για τους επιτρόπους της πρώτης Επιτροπής Μπαρόζο (2004-2010) είχε ξεσπάσει μέγα σκάνδαλο, όταν έγινε γνωστό πως πέντε από τους δεκατρείς απελθόντες πέρασαν την «περιστρεφόμενη πόρτα» για να καταλάβουν καλοαμειβόμενες θέσεις συμβούλων σε γιγαντιαίους ομίλους, όπως ο κολοσσός της αντασφάλισης Munich Re, η μεγα-τράπεζα BNP Paribas, η ασφαλιστική Credimo κ.ά.
Μάλιστα, η αποκάλυψη των δύο πιο ακραίων περιπτώσεων -του πρώην επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς, Τσάρλι ΜακΚρίβι, που «επιβραβεύτηκε» με πόστα στην επενδυτική τράπεζα BNY Mellon, στην αεροπορική Ryanair και σε εταιρεία τραπεζικών υπηρεσιών, και βέβαια του γνωστού μας Γκίντερ Φερχόιγκεν, του πρώην επιτρόπου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας, που έστησε δική του εταιρεία λόμπι (τη European Experience Company), έπιασε δουλειά σε άλλη (FleishmanHillard) και... συμπλήρωσε το εισόδημά του αναλαμβάνοντας αντιπρόεδρος διεθνών τραπεζικών υπηρεσιών στην «αμαρτωλή» Royal Bank of Scotland (RBS), εκ των πρωταγωνιστών του κραχ του 2008, που «διασώθηκε» με χρήματα των φορολογουμένων- οδήγησε στη συλλογή περισσότερων από 50.000 υπογραφών και στον «εμπλουτισμό» του Κώδικα Δεοντολογίας Επιτρόπων, ώστε να αποφευχθούν -υποτίθεται- παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον.
Κούνια που μας κούναγε... Η νέα έκθεση της Corporate Europe, με τον εύγλωττο τίτλο«Οι περιστρεφόμενες πόρτες γυρίζουν ξανά», αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι «βελτιώσεις» στον Κώδικα Δεοντολογίας έπεσαν στο κενό, σε αντίθεση με τις πάσης φύσεως... «εξυπηρετήσεις» της Κομισιόν προς τα επιχειρηματικά λόμπι, που ανταμείβονται πλουσιοπάροχα.
Γράφημα για δεύτερη Επιτροπή ΜπαρόζοΕΦ.ΣΥΝ.
Συγκεκριμένα, από τους 26 επιτρόπους που έφυγαν το 2014, οι 9 πέρασαν αμέσως στον ιδιωτικό τομέα αναλαμβάνοντας πόστα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με επιχειρηματικά συμφέροντα, ενώ ούτε μία από τις 37 αιτήσεις που κρίθηκαν από την ad hoc Επιτροπή Δεοντολογίας δεν απορρίφθηκε, έστω για τα μάτια του κόσμου...
Ετσι, μετά τον γίγαντα Μπαρόζο με τις 22 δουλειές, ακολουθεί κατά πόδας ο γνωστός μας Ισπανός επίτροπος Ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια, που μεταξύ πολλών άλλων νέων «ρόλων» (13 αιτήσεις κατέθεσε!) συμμετέχει επί πληρωμή στην «επιστημονική επιτροπή» για την «Ενεργειακή Ενωση» – ένα επιχειρηματικό λόμπι του οίκου Ambrosetti με έδρα την Ιταλία και μέλη από τον ιταλικό ενεργειακό γίγαντα Enel και τις μεγάλες τράπεζες ING και JP Morgan, που έχει σαφή σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού «χρηματιστηρίου ενέργειας», σαν αυτό που οδήγησε στο μεγάλο σκάνδαλο της Enron στην Αμερική...
Μόνο το 2014 η Enel ξόδεψε επισήμως πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ για υπηρεσίες λόμπινγκ στις Βρυξέλλες: στο ποσό αυτό όμως δεν περιλαμβάνεται ο μισθός του κ. Αλμούνια, παρά το γεγονός ότι το πόρισμα το οποίο συνυπογράφει εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα (και θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί κατευθείαν από την ηγεσία) της Enel και άλλων ευρωπαϊκών γιγάντων του κλάδου ενέργειας....
Αξιοι οι... μισθοί και της επιτρόπου Δικαιοσύνης από το Λουξεμβούργο και σημερινής ευρωβουλευτού Βίβιαν Ρέντινγκ, που εξασφαλίζει το παντεσπάνι της από τα Δ.Σ. του εξορυκτικού γίγαντα Nyrstar, του χημικού κολοσσού Agfa Gevaert και του Ιδρύματος Bertelsmann, που συνδέεται άμεσα με τον ομώνυμο κραταιό γερμανικό όμιλο ΜΜΕ.
Δεκαπέντε χρόνια ήταν στην Κομισιόν η Ρέντινγκ, τρία χαρτοφυλάκια άλλαξε, τόση τεχνογνωσία δεν γίνεται να πάει χαμένη...
Δυνατό μεροκάματο έβγαζε μέχρι πρόσφατα και ο Εσθονός Σίιμ Καλάς, που έγινε σύμβουλος στον όμιλο πληροφορικής Nortal – αλλά κι αυτός είναι «ψιλικατζής» σε σχέση με την Ολλανδέζα Νίλι Κρους, που βρέθηκε ταυτόχρονα στο pay roll της μεγάλης επενδυτικής Bank of America Merrill Lynch.
Εύφημο μνεία δικαιούται και ο Βέλγος Κάρελ Ντε Γκουχτ, ο πρώην επίτροπος Εμπορίου, που ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για τη διαβόητη εμπορική συμφωνία TTIP και ανταμείφθηκε με ένα καλό πόστο στην τηλεπικοινωνιακή Proximus, ένα άλλο στην εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων Merit Capital κι ένα τρίτο στην αμερικανική επενδυτική CVC Partners!

Εγκριση υπό όρους...

Η Μαρία ΔαμανάκηΗ Μαρία Δαμανάκη | © European Union, 2010/PE ,EC - Audiovisual Service
Τέλος, μην ξεχάσουμε και τη «δικιά μας» Μαρία Δαμανάκη, τη «φωνή του Πολυτεχνείου» που βρέθηκε από την ΚΝΕ και την προεδρία του ενιαίου ΣΥΝ στο ΠΑΣΟΚ και από εκεί επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Κομισιόν του Μπαρόζο, για να κάνει αμέσως μετά το «άλμα» στον νέο της ρόλο ως διευθύντρια για την Ωκεάνια Πολιτική της «οικολογικής» οργάνωσης The Nature Conservancy (TNC).
Πρόκειται για μια αμερικανική Μη Κερδοσκοπική (λέμε τώρα) Οργάνωση που έχει επανειλημμένα επικριθεί από ακτιβιστές οικολόγους –ανάμεσά τους και η διάσημη συγγραφέας Ναόμι Κλάιν– για κρυφούς δεσμούς με κολοσσούς της «βρόμικης» ενέργειας και στο Δ.Σ. της περιλαμβάνονται πρώην κορυφαία στελέχη εταιρειών όπως η Duke Energy, η Goldman Sachs κ.ά.
Μάλιστα, η Επιτροπή Δεοντολογίας ζήτησε πρόσθετες εξηγήσεις από την κυρία Δαμανάκη για τον ακριβή ρόλο της στην TNC και τελικά ενέκρινε την αίτησή της υπό τον όρο να μην εμπλακεί η Ελληνίδα πρώην επίτροπος σε υποθέσεις ευρωπαϊκού λόμπινγκ για... 18 ολόκληρους μήνες!
Αντί επιλόγου, ένα κουίζ: σε ποια μεγα-τράπεζα θα καταλήξει σε μερικά χρόνια ο Λετονός «οικονομικός δολοφόνος» του λαού του, και όχι μόνον, ο πολύς αντιπρόεδρος του Γιούνκερ, κ. Ντομπρόβσκις;
Τέτοια απο-φασιστικά, νεοφιλελεύθερα μυαλά δεν πάνε ποτέ χαμένα...
EFSYN

Η Διαταξική Φύση του Ελληνικού Δοσιλογισμού



της Ελένης Καρασαββίδου
«Ένα μονάχα σας ζητώ. Να μην ξεχάσετε ποτέ!» έγραψε ο 23χρονος Ι.Γιουσικ την ημέρα της εκτέλεσης του στα 1944.  Φράση που διαπερνά τον χρόνο κι φτάνει πια ως ευθυτενής παράκληση, και στα δικά μας αυτιά σε εποχές που επιβάλλεται η ακοή μας. Η καταγραφή της Κατοχής σε σελίδες αυτοβιογραφίας λογοτεχνών της θεσσαλονίκης είναι κιβωτός μνήμης και ταυτόχρονα μιας ιστορικής αλήθειας τόσο άβολης που δεν μπορούσε παρα μεταπολεμικά να κρυφτεί, συμβάλλοντας είτε άμεσα ειτε έμεσα και στην σημερινή μας εικόνα.
«Στη Θεσσαλονίκη μπήκαν οι Γερμανοί το πρωί στις 7 Απριλίου 1941». Έτσι, στη σελίδα 137 του 2ου τόμου, αρχίζει η καταγραφή της Γερμανικής κατοχής στις Σελίδες Αυτοβιογραφίας του Γ. Θ. Βαφόπουλου.
Ήδη, αποτελώντας εισαγωγή σε ένα υλικό που δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα άρθρο, η πρώτη αναφορά του Βαφόπουλου για τον δωσιλογισμό αναιρεί το στερεότυπο του δωσίλογου ως κατεξοχήν μέλος ενός λούμπεν προλεταριάτου, κάτι που (όμοια με την Γερμανία όπου την κύρια ευθύνη “φορτώθηκαν” μεταπολεμικά και “πολύ βολικά” σχεδόν αποκλειστικά τα μικροαστικά στρώματα) είχε καθιερωθεί περίπου ως αυτονόητο στην μετακατοχική/μετεμφυλιακή Ελλάδα:
  Ο Βαφόπουλος, ως υπάλληλος του Δήμου, γνωρίζει από πρώτο χέρι και το δηλώνει άλλωστε σε μια φράση καθαρά, τη διαταξική φύση αυτού που αποκαλεί ελληνικό υπόκοσμο, και πόσο η κατοχή υπήρξε η αφορμή για μια φιλοναζιστική συσπείρωση όχι  πρώτιστα στη βάση της ιδεολογίας, αλλά της οικονομίας. Γράφει: «ο Δήμος Θεσσαλονίκης, μέσα σε λίγες μέρες, βούλιαξε από το βάρος των γερμανικών απαιτήσεων. /..../ Τις σκάλες της Δημαρχίας τις ανεβοκατέβαιναν Γερμανοί αξιωματικοί, με πρόθυμους διερμηνείς, κι έφερναν μακρούς καταλόγους των ειδών που ζητούσαν... Κι ακόμα μισθοδοτικές καταστάσεις των υπαλλήλων των γραφείων τους και των διερμηνέων, αυτών των πανάθλιων ερπετών, που ήξεραν την βδελυρή τέχνη να γλύφουν με τη γλώσσα τις μαύρες γυαλισμένες μπότες των Γερμανών».
«Ζητούσαν τώρα από τον Δήμο “διατακτικές”.... κι έπαιρναν  ένα ραδιόφωνο για τη μονάδα τους κι άλλο ένα για την “ιδιαίτερη” γραμματέα τους, την απόφοιτο της Γερμανικής Σχολής, που είχε βρει τώρα την ευκαιρία, μαζί με την άσκηση των γερμανικών της, να λύσει και το πρόβλημα της δύσκολης τούτης ζωής...... κι έρχονταν έπειτα στο Δήμο στοίβες τα τιμολόγια των καταστημάτων, με τιμές ανεξέλεγκτες, καθορισμένες από την καλή διάθεση του καταστηματάρχη και την πατριωτική συνείδηση των διερμηνέων, που έπρεπε κι αυτοί οι καημένοι να ζήσουν τις δύσκολες τούτες μέρες. ....Και τότε ιδρύθηκαν.... οι περίφημες “Επιτροπές Ελέγχου Προμηθειών Αρχών Κατοχής”»..../Γύρω από τις περίφημες “Επιτροπές Ελέγχου Προμηθειών Αρχών Κατοχής”... όλα τούτα τα τσακάλια του υποκόσμου οσμίστηκαν τη μυρωδιά του πτώματος κ' έπεσαν πάνω του με τη βουλιμία ενός πεινασμένου. Είναι οδυνηρή η εμπειρία μου από τη θητεία μου στην υπηρεσία εκείνου του κρατικού οργανισμού, όπου τώρα βρισκόμουν αποσπασμένος.... Κάποιος ιδιοκτήτης μεγάλης οικοδομής... είχε βάλει στο σπίτι του Γερμανούς αξιωματικούς. Και κατέστρωσε ο αλιτήριος το σχέδιο ν' ανακαινήσει ολόκληρο το κτίριο με έξοδα του ελληνικού δημοσίου.... Αφού μήνες ολόκληρους  δούλεψαν τα συνεργεία.... ο αλιτήριος εκείνος, και μετά το τελείωμα της δουλειάς, εξακολούθησε να εμφανίζεται με πλαστές τώρα καταστάσεις και να εισπράττει τα ανύπαρκτα ημερομίσθια του. Το γερμανικό πουλάκι του εξασφάλιζε την προστασία και την ασυδοσία. Κ' εισέπραττε τα χρήματα ο ασυνείδητος και τάκαμνε χρυσές λίρες. Και μετά την απελευθέρωση, αντί να εξαφανισθεί ή να περάσει από το δικαστήριο των “δοσιλόγων”, γύριζε στους δρόμους προκλητικός, επιδεικνύοντας τους τίτλους του στην υπηρεσία της Αγγλικής Ιντέλιτζενς Σέρβις».
  Ενώ ο Βαφόπουλος, ως έντιμος αστός, θίγει και την χρήση του στρατού κατοχής ως “ομάδα κρούσης για πληρωμές” από “επιχειρηματίες” της πόλης που μπορούσαν να διατηρούν (με το αζημίωτο και για τις 2 μεριές) μαζί τους προνομιακές σχέσεις: Ο Γερμανός απαιτούσε να γίνει αμέσως η πληρωμή του εντάλματος της “βασίλισσας των τζαμιών”... σήκωσε το βαρύ του χέρι να με χτυπήσει. Οπισθοχώρησα έντρομος. Η συνείδηση του ραγιά δάγκωσε την ψυχή μου. ... κι εκείνος βρίζοντας τώρα “εις άπταιστον ελληνικήν”, έκαμε ένα νεύμα στη χαμηλοβλεπούσα 'μαντόννα' κ' έφυγε βροντώντας τη θύρα.
  Ενώ, η βαρβαρότητα των πολιτισμένων τευτόνων (αυτό που ο Τόμας Μαν σε μια εξαιρετική μελέτη απεκάλεσε ως την πλάνη του Γερμανικού αστισμού, ως την βεβαιότητα πως η παιδεία από μόνη της, δίχως την κριτική σκέψη και την ανθρωπιστική συνείδηση, μπορούσε να εξανθρωπίσει τον κόσμο) αναδεικνύεται και στο σύντομο διήγημα «Τα λεμόνια ήταν ακριβά», του Γ. Ιωάννου αναφέρεται σ’ έναν από τους μεγαλύτερους εξευτελισμούς της ζωής του. Σε μια περίοδο που οι Έλληνες πέθαιναν κατά χιλιάδες από την έλλειψη τροφής, μια ομάδα Γερμανών αξιωματικών θεώρησε ότι θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να χτυπάει τους περαστικούς με λεμόνια. Κι ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση οι διαβάτες απλά θα έφευγαν από αυτό το σημείο για να μη γίνονται τα παιχνίδια των Γερμανών, η πείνα και η πλήρης εξαθλίωση τους έκανε, όχι μόνο να δέχονται τα χτυπήματα των Γερμανών, αλλά και να πέφτουν στο δρόμο για να μαζέψουν τα λεμόνια. Η εικόνα των Ελλήνων που τσακώνονταν για κάτι τέτοιο ήταν εξαιρετικά αστεία για τους κατενθουσιασμένους Γερμανούς αξιωματικούς. Οι οποίοι  άλλωστε, σκάρωναν πάντα αντίστοιχης ποιότητας πλάκες κατά την περιφορά του Επιταφίου εις βάρος των Ελλήνων...
  Μέσα από τις σκληρές αυτές σελίδες  η πόλη της κατοχής επιστρέφει σε μας ως πεδίο όπου το ανίερο της κτηνωδίας εις βάρος των όποιων ΄άλλων΄ και της βόλεψης όσων συνήθως με το αζημίωτο σιωπούν, συγκρούεται με την ιερότητα της ανθρώπινης αντίστασης, με τελική της πράξη την Μνήμη που είναι Φως, κι ακόμη και σήμερα αρνείται να σιωπήσει..

TVXS

Να ξέρεις, θα πηδιέσαι με οτιδήποτε σε φτύνει



Δεν ξέρω αν πρέπει να χαμογελάω ή να δακρύζω. Έγιναν θολά έτσι τα πράγματα τριγύρω που ήρθε μια απόγνωση αλλά σαν λύτρωση. Αυτό που σε κάνει να παραδίδεις τα όπλα γιατί δεν αντέχεις άλλο τον πόλεμο. Μια έξαρση πριν μήνες με έφερε στο ζενίθ της δράσης

Της Ζωής Νικολάου
Όταν όλα φαίνεται ότι πάνε προς το καλύτερο, η ελπίδα που τόσο αποτάσσομαι φωλιάζει σαν ιδέα, σαν κινητήρια δύναμη στο νου μου. Και βγήκα στο δρόμο με άλλους και έγραφα για όσα, εθελοτυφλώντας, περίμενα να γίνουν. Και ταξίδεψα στην ουτοπία που έμοιαζε τότε με πραγματικότητα η οποία πλησιίαζε με τα μάτια ανοιχτά.
Εν τέλει κάποιος με σκούντησε απότομα και ανοίγοντας το πλάνο κατάλαβα ότι βλέπω τη θέα μέσα από ένα παράθυρο κλειστό. Κι όσα πίστεψα ήταν πλατωνικές σκιές. Κάποιος μου έσβησε τη λάμπα και τώρα πια κατάλαβα ότι ήταν αποκυήματα της φαντασίας μου για αυτά που μου έταξαν. Κάποτε, όταν θα ‘μαι κι εγώ μικροαστός, μικρομεσαίος, βιοπαλαιστής και θα θρονιάζομαι μπροστά από την οθόνη μου, θα τα διαβάζω αυτά και θα γελάω με την αθωότητα που έχουν τα νιάτα. Και όσο ο έλεγχος του κοντρόλ θα με ξεγελάει με την εξουσία του ζάπινγκ, τόσο θα πιστεύω ότι κάνω κουμάντο στη ζωή που μου επέτρεψαν να φτιάξω όσο δεν τους ενοχλώ.
Είναι μεγάλο πράγμα να προβληματίζεσαι. Ζητάς, απαιτείς, δεν τα παρατάς αν δε μάθεις το γιατί. Καταφέρνουν όμως να σε πείσουν ότι δεν μπορείς να είσαι μέρος του παιχνιδιού. «Πού να μπλέκεις τώρα;.. Δε θα πάρεις ποτέ πτυχίο.. Θα σε απολύσουν.. Θα σε συλλάβουν.. Θα σε λιντσάρουν..». Κι έτσι μαθαίνεις ότι η αδράνεια είναι η απόλυτη προϋπόθεση για να ‘χεις το κεφάλι σου ήσυχο. Έτσι... μέχρι τώρα. Υπάρχει όμως κι άλλος τρόπος να σε καταφέρουν. Η απογοήτευση. Σαστίζεις για λίγο. Και μετά θυμώνεις. Και μετά σταματάς. Κι ακόμα είσαι εδώ για όλα αυτά που ονειρεύεσαι και δεν παραδίνεσαι και δεν κάνεις πίσω. Αλλά με την αίσθηση ότι ξαναέγιναν άπιαστα όνειρα πάλι. Κι από κει που δεν είχες «πισινή», ξανάρθε διπλή, σαν τον καφέ που πίνεις πλέον μέτριο.
Θυμάμαι το «μπαμπούλα» της εφηβείας μου αυτές τις ώρες που με κανακεύει η παραίτηση... «αφού σε τρόμαξαν, ο νόμος της σιωπής... να ξέρεις θα πηδιέσαι μ' οτιδήποτε σε φτύνει».

e-tetradio

Εορταστική ατμόσφαιρα στα αδούλωτα ΜΜΕ



Σε ένα παραλήρημα εθνικιστικού και σκοταδιστικού κηρύγματος ο Τράγκας στο σταθμό Χατζηνικολάου γιορτάζει σήμερα από το πρωί το ΟΧΙ με τις γνωστές φωνές, τους λαρυγγισμούς και κυρίως τις «ζωντανές» μνήμες του.

της Άντας Ψαρρά
Είναι γνωστό άλλωστε (από τον ίδιο) ότι όλο τα επώνυμα πρόσωπα ήταν φίλοι του, όλοι του είχαν δώσει τη μία και μοναδική συνέντευξη πριν πεθάνουν και γενικώς ο ίδιος κατά τελικά έχει επηρεάσει το ρου της ιστορίας χάρη στην δημοσιογραφική του οντότητα.
Με το μπαμπούλα του αλυτρωτισμού των... άλλων και τα ελληνικά κανόνια που δεν θα μπορούν να  βομβαρδίσουν τον εχθρό όσο υπάρχει μνημόνιο (;). Ως εκεί καλά και αρεστά (προφανώς και στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής) τα θαρραλέα ακροδεξιά βρισίδια Τράγκα.
Όταν όμως αρχίσει να μιλάει για τη δικτατορία των τραπεζών και για το πόσο πολύ «κλαζομενείς και απάτριδες και λιπόψυχοι» είμαστε όλοι μας, εκεί είναι που γυρνάει το μάτι του ακροατή ανάποδα μια και όλοι θυμούνται ότι το ονοματάκι Γιώργος Τράγκας, με τις καταθέσεις στην ελβετική τράπεζα, είναι φαρδύ πλατύ ανάμεσα σε εκείνα της λίστας Λαγκάρντ!
Ο ίδιος βέβαια είχε πει τότε ότι η λίστα είναι πλαστή και αναξιόπιστη και προϊόν ξένων «συμφερόντων». Θυμάται ακόμα ο ακροατής τους απλήρωτους εργαζόμενους στις εφημερίδες του που ανοιγόκλεινε χωρίς κανείς να τον εμποδίζει, όπως θυμάται φυσικά και την προβολή των ναζιστών στον έντιμο διάλογο που είχε μαζί τους για το καλό της... πολυφωνίας.
Φυσικά ο εν λόγω ούτε είναι νέος στην πλειοδοσία του ανέξοδου πατριωτισμού της σημαίας ούτε βέβαια και ο μόνος. Παρέλαση κάνουν τέτοιοι τύποι στη διάρκεια της ιστορικής επετείου από τον Γεωργιάδη, που φοβάται ότι θα μας πάρουν την Ακρόπολη λόγω του μνημονίου Τσίπρα (αυτός δεν ήταν άλλωστε που έλεγε αν δεν υπήρχε το μνημόνιο έπρεπε να το εφεύρουμε), τον Πρετεντέρη, που... διαμαρτυρήθηκε για την επίσκεψη του Ντομπρόβσκις την παραμονή του ΟΧΙ, τον Απόστολο Τζιτζικώστα που άρχισε να ξεδιπλώνει τη γνωστή και από άλλους  ομοϊδεάτες ρητορική του χαρακτηρίζοντας «Εθνικά επικίνδυνο» τον πρωθυπουργό διότι «μετατρέπει την προσφυγική κρίση σε εθνική (!) κρίση» και όλους εκείνους, που συντάσσονται τελικά με τον πρωταγωνιστή της κινηματογραφικής αντίστασης Κώστα Πρέκα και τον «ΑΕΡΑ» του.
Αυτή η ωραία εορταστική ατμόσφαιρα επικρατεί από το πρωί στα αδούλωτα ΜΜΕ, την ώρα των παρελάσεων την ώρα που τα άρματα μάχης παρελαύνουν θυμίζοντας σε όλους εκτός από την ηρωική αντίσταση του λαού μας και τις μίζες που δόθηκαν για την απόκτηση τους.

efsyn

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Απόρρητο Πόρισμα: Η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα να διεκδικήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις



Η Ελληνική Δημοκρατία διατηρεί το δικαίωμα να διεκδικήσει από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας την πλήρη ικανοποίηση όλων των δημοσίων αξιώσεών της αλλά και των αξιώσεων Ελλήνων υπηκόων, που πηγάζουν από τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει το Απόρρητο Πόρισμα Ομάδας Εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που φέρνει στο φως το CNN Greece.
Στα συμπεράσματα του ογκώδους πορίσματος, που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2014, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εισηγείται ότι αν η Ελληνική Δημοκρατία επιθυμεί τη “δυναμικότερη προώθηση των διεκδικήσεων της”, πρέπει να ακολουθήσει τα εξής βήματα: Να προσκαλέσει, μέσω της διπλωματικής οδού, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας σε διαπραγματεύσεις. Σε περίπτωση που η Γερμανία αρνηθεί να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις ή σε περίπτωση που οι δύο χώρες αδυνατούν να καταλήξουν σε συμφωνία, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να προσφύγει απευθείας “σε δεσμευτική για τα μέρη δικαιοδοτική κρίση”, παρακάμπτοντας το Διαιτητικό Δικαστήριο της Συμφωνίας του Λονδίνου.
Η Έκθεση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους
Η Ομάδα Εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους συγκροτήθηκε μετά την πρώτη Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (τον Μάρτιο του 2013), προκειμένου να προβεί σε “ειδική νομική μελέτη, επεξεργασία και τεκμηρίωση της υπόθεσης των Γερμανικών Αποζημιώσεων (κατοχικό δάνειο, πολεμικές επανορθώσεις και ατομικές αποζημιώσεις)” αλλά και να υποβάλει πόρισμα για “την πορεία και τον αποτελεσματικότερο και επωφελέστερο για τα συμφέροντα της χώρας νομικό χειρισμό”.
Το Απόρρητο Πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που αποκαλύπτει σήμερα το CNN Greece, βρίσκεται ήδη στα χέρια των αρμόδιων υπουργείων, προκειμένου να αξιοποιηθεί. Στα ίδια χέρια βρίσκεται και η δεύτερη Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τον “Προσδιορισμό Αξιώσεων από τις Γερμανικές Επανορθώσεις και το Κατοχικό Δάνειο”, η οποία αποτιμά τις συνολικές απαιτήσεις στο ιλιγγιώδες ποσό των 341 δισ. ευρώ. Σε αυτό περιλαμβάνονται απαιτήσεις από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ύψους 9 δισ., το κατοχικό δάνειο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ύψους 10,34 δισ., και οι υπόλοιπες αξιώσεις από τον ίδιο πόλεμο. (Τα προαναφερόμενα ποσά είναι σε ευρώ αξίας 2014)
Στο πόρισμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους εξετάζεται ενδελεχώς τόσο το ιστορικό της υπόθεσης, όσο και το θεσμικό πλαίσιο των Διεθνών Συμβάσεων πάνω στις οποίες εδράζεται το ζήτημα των ελληνικών αξιώσεων. Σημαντικότερες εξ αυτών είναι η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 “Περί Εξωτερικών Γερμανικών Χρεών”, η οποία προβλέπει το διακανονισμό των γερμανικών εξωτερικών χρεών, αλλά και η Συνθήκη της Μόσχας του 1990 (Συνθήκη 2+4) για τον Οριστικό Διακανονισμό σε Σχέση με τη Γερμανία. Σε αυτήν την τελευταία δεν μετέχει η Ελλάδα και υπογράφεται μόνο μεταξύ της ενωμένης, πλέον, Γερμανίας και των τεσσάρων δυνάμεων κατοχής (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία).(Παράγραφοι Πορίσματος 12-15)
Επιπλέον, το Πόρισμα εξετάζει τις διμερείς Συμβάσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Πρόκειται για τις δύο Συμβάσεις της Βόννης του 1960 και του 1961, και τη Συμφωνία της Αθήνας του 1974. Οι τρεις αυτές διμερείς συμφωνίες καθορίζουν τον διακανονισμό των ελληνικών αξιώσεων και περιλαμβάνουν: την αποζημίωση οικείων των φονευθέντων από το ναζιστικό καθεστώς, την αποζημίωση για αφαιρεθέντα καπνά στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και τις αποζημιώσεις για αποφάσεις που εκδόθηκαν υπέρ Ελλήνων υπηκόων που υπέστησαν ζημιές, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου. Το συνολικό ποσό, όπως προκύπτει από τις τρεις αυτές Συμβάσεις, αγγίζει τα 52 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα.
Πού στηρίζεται η άρνηση της Γερμανίας
Τελευταία φορά που η Ελλάδα προέβη σε διπλωματική κίνηση διεκδίκησης ήταν τον Νοέμβριο του 1995, με τη ρηματική διακοίνωση του πρεσβευτή της Ελλάδας στη Βόννη κ. Μπουρλογιάννη-Τσαγγαρίδη. Η ρηματική διακοίνωση ζητούσε την έναρξη διμερών συνομιλιών, προκειμένου να ρυθμιστούν τα εκκρεμή ζητήματα του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αυτήν, η γερμανική πλευρά απάντησε αρνητικά με ένα απλό ανακοινωθέν.
Σύμφωνα με το Πόρισμα, η αρνητική στάση των γερμανικών αρχών στηρίζεται στην άποψη ότι “η Συνθήκη της Μόσχας δεσμεύει και την Ελλάδα και στην εκ τούτου συνέπεια ότι, εφόσον η Συνθήκη αυτή σιωπά ως προς τις επανορθώσεις, η σιωπή αυτή ισοδυναμεί με την οριστική επίλυση [του ζητήματος], άποψη σύμφωνη με τη γερμανική θεωρία και νομολογία”.
Το συγκεκριμένο επιχείρημα απασχολεί τη νομική συζήτηση επί των γερμανικών αποζημιώσεων. Το ζήτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο προκύπτει από τη “Συνθήκη 2+4” νομική επίπτωση σε κράτη που δεν την υπέγραψαν, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε πριν και μετά τις εκλογές ότι αν η Γερμανία πλήρωνε στην Ελλάδα τις αποζημιώσεις για τα εγκλήματα και τις καταστροφές που έκαναν οι ναζί κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, αυτό θα απορροφούσε το σύνολο του δημόσιου χρέους. Κάποιος που λέει τέτοιες ανοησίες στον λαό του, δεν εκπληρώνει το καθήκον του που είναι να πει την αλήθεια.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, όπως αναφέρει στις σελίδες 65-70 του πορίσματός του, κρίνει “εσφαλμένη” την άποψη αυτή, καθώς θεωρεί ότι “σύμφωνα με τους Κανόνες του Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου, οι τέσσερις Μεγάλες Δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτήν δεν μπορούν να δεσμεύουν τα κράτη που έχουν απαιτήσεις εναντίον της Γερμανίας”. Καταλήγει, έτσι, στο συμπέρασμα ότι η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 εξακολουθεί να δεσμεύει τη Γερμανία και ως εκ τούτου, οι απαιτήσεις της Ελλάδας παραμένουν “ισχυρές και σε εκκρεμότητα”.
tvxs

Σαββαϊδικά



Του Θανάση Καρτερού
Σιγά μην έκαναν αλλιώς. Για τη δεξιά και πιο δεξιά αντιπολίτευση ο λόγος (ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - Ποτάμι) που ξεσπάθωσε υπέρ της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων αρχών. Με αφορμή βέβαια την απομάκρυνση της Κατερίνας Σαββαΐδου, η οποία μπορεί να διώκεται από τη Δικαιοσύνη, αλλά αυτό δεν σημαίνει κατά τους ανεξάρτητους υπερασπιστές της ανεξαρτησίας των ανεξάρτητων αρχών, ότι πρέπει να διωχτεί και από τη θέση της αυτοκράτειρας των εσόδων.
Πρόκειται, θα πεις, για αναμενόμενη αντιπολιτευτική στάση. Εντάξει. Αλλά ποιος θα διαφωνήσει ότι είναι στάση που δείχνει και τη στάση τους γενικότερα απέναντι στην ανεξαρτησία στην οποία ορκίζονται; Ανεξαρτησία από την κυβέρνηση; Μάλιστα, να την έχει και να τη χορτάσει. Αλλά μόνο από την κυβέρνηση θα πρέπει να έχει ανεξαρτησία ένας λειτουργός με τέτοια ευθύνη; Που οι αποφάσεις του επηρεάζουν την καθημερινή ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων;
Ας αφήσουμε στη Δικαιοσύνη το δικαστικό μέρος της υπόθεσης. Προσέξτε όμως: Πήραν ένα στέλεχος ιδιωτικής τράπεζας, από αυτές που μας βούλιαξαν, και τον έκαναν υπουργό Οικονομικών. Ανεξάρτητος! Πήρε κι αυτός με τη σειρά του τη Σαββαΐδου, senior manager της PwC-Ελλάς και knowledge manager όλης της πολυεθνικής, και την ενθρόνισε επί των κρατικών εσόδων. Ανεξάρτητη κι αυτή. Με πρώτο και κύριο καθήκον, να κυνηγήσει τη φοροδιαφυγή.
Ναι, αλλά αυτή, μέχρι την κατάκτηση της ανεξαρτησίας της ελέω Σαμαρά και Χαρδούβελη, ήταν ειδική επί της μεγάλης φοροδιαφυγής. Όχι, προς Θεού, για να την κυνηγάει, αλλά για να τη νομιμοποιεί. Διότι αυτό αποκαλύφθηκε ότι έκανε η εταιρεία της, με έδρα το ηθικό Λουξεμβούργο. Και πρέπει να είναι κανείς πολύ χάχας για να πιστεύει ότι η Senior Manager δεν ήξερε πώς βολευόταν φορολογικά ο όμιλος Λάτση ή ο όμιλος Δαυίδ - Λεβέντη, από την PwC.
Δηλαδή: Η κυρία Σαββαΐδου ήταν ανώτατη υπάλληλος -εκεί ανεξαρτησία δεν χωράει- πολυεθνικής, η οποία στερούσε έσοδα εν καιρώ κρίσης από το Ελληνικό Δημόσιο οργανώνοντας τη φοροδιαφυγή μεγάλων ομίλων. Και κατευθείαν από κει πέρασε στο Ελληνικό Δημόσιο με σκοπό να επιβάλει στους ομίλους να πληρώνουν τους φόρους που πρέπει. Ε, αν δεν τρελαθούμε και μ' αυτά, τότε θα πεινάσουν οι ψυχίατροι.
Κάποιοι, να ξέρετε, πρέπει να προσεύχονται ως εξής: Δος ημίν σήμερον ανεξαρτησία από τον Τσίπρα. Και ημείς αφίεμεν τους μεγάλους οφειλέτες...

koutipandoras

28η Οκτωβρίου: Το μεγάλο ΟΧΙ του λαού




Η έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου βρήκε την Ελλάδα κάτω από το καθεστώς την στυγνής μεταξικής δικτατορίας

του Γιώργου Πετρόπουλου
Τα πολιτικά κόμματα ήταν εκτός νόμου, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες ανύπαρκτα.
Η φύση του ίδιου του καθεστώτος παρέπεμπε σε ένα φασιστικό κακέκτυπο, καθώς η δικτατορία του Μεταξά δεν προήλθε από τα κάτω -ως απόρροια της δράσης ενός μαζικού φασιστικού κινήματος- αλλά επιβλήθηκε από τα πάνω.
Ετσι το καθεστώς επιχείρησε εκ των υστέρων να αποκτήσει τη μαζικότητα και την οργάνωση που ουδέποτε είχε εκ των προτέρων.
Κρατικοποίησε τα συνδικάτα, δημιούργησε ενιαία οργάνωση νεολαίας με υποχρεωτική συμμετοχή και με στρατιωτικό τρόπο συγκρότησης και λειτουργίας, εφάρμοσε παντού τη λογοκρισία, ώθησε στο έπακρο τη δράση των δυνάμεων καταστολής, διάνθισε την παρουσία του με εκδηλώσεις-οπερέτες και φυσικά έδωσε άπλετο χώρο στη φασιστική προπαγάνδα.
Γενικά επιχείρησε τη βίαιη ομογενοποίηση της ελληνικής κοινωνίας στο όνομα του εθνικισμού και του τρίτου ελληνικού πολιτισμού.
Παρ' όλα αυτά, ο ηγέτης του Ιωάννης Μεταξάς είπε «Οχι» στο ιταλικό τελεσίγραφο τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940.
«Είπε το ΟΧΙ ο μόνος Ελληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ», είχε σημειώσει με σκωπτικό τρόπο ο παλιός κεντρώος πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης (1).
Ο Μεταξάς είπε «Οχι» γιατί δεν μπορούσε να πει «Ναι». Το είχε άλλωστε παραδεχτεί ο ίδιος.
Δύο ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο δικτάτορας εξήγησε στους ιδιοκτήτες και στους αρχισυντάκτες του αθηναϊκού Τύπου ότι αν δεχόταν το ιταλικό τελεσίγραφο, η Ιταλία και η Βουλγαρία θα έκοβαν τα χέρια της Ελλάδας - καταλαμβάνοντας η πρώτη τουλάχιστον την Ηπειρο και η δεύτερη τουλάχιστον τη Θράκη - η Αγγλία θα της έκοβε τα πόδια καταλαμβάνοντας την Κρήτη και τα νησιά και η κυβέρνησή του θα απομονωνόταν πλήρως από τον ελληνικό λαό (2).
Ο δικτάτορας και το καθεστώς του γνώριζαν πολύ καλά πως μόνο τυπικά ταυτιζόταν με τις λαϊκές διαθέσεις το δικό τους «Οχι» στο ιταλικό τελεσίγραφο.
«Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος Κοινή Γνώμη», έγραφε ο Μεταξάς στο Ημερολόγιό του μία ημέρα μετά την κήρυξη του πολέμου (3).
Οχι μόνο τον ανησυχούσαν οι διαθέσεις του λαού αλλά και του προκαλούσαν τρόμο. Γι’ αυτό και έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να αποφύγει τη λαϊκή αυτοοργάνωση.
Ετσι, ο υφυπουργός Ασφαλείας του καθεστώτος, Κ. Μανιαδάκης, στις 31 Οκτωβρίου του 1940 δημοσίευε διάταγμα στον Τύπο με το οποίο απαγόρευε τη συγκρότηση εθελοντικών αντιστασιακών σωμάτων από τον λαό.
«Επειδή εσημειώθη -έλεγε το διάταγμα- κίνησις διαφόρων εθνικοφρόνων πολιτών προς οργάνωσιν εθελοντικών σωμάτων, ανακοινούται, ότι, κατ’ απόφασιν της κυβερνήσεως, πάσα τοιαύτη κίνησις ή οργάνωσις απαγορεύεται. Αι κατά τόπους αστυνομικαί αρχαί διετάχθησαν να επιβλέπουν εις την εφαρμογήν της παρούσης» (4).
Ο τρόμος του καθεστώτος απέναντι στις λαϊκές διαθέσεις είχε και άλλες διαστάσεις.
Επειδή το καθεστώς της Ιταλίας του Μουσολίνι ήταν φασιστικό, η μεταξική δικτατορία αντιλαμβανόταν τον κίνδυνο, γι’ αυτήν, της ενίσχυσης του αντιφασιστικού φρονήματος μέσα στον λαό.
28η Οκτωβρίου / Αφιέρωμα
Για τον λόγο αυτό έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να καταπνίξει εν τη γενέσει της μια τέτοια εξέλιξη.
Η μαρτυρία του Κ. Βάρναλη, που τότε έγραφε στην εφημερίδα «Πρωία», είναι χαρακτηριστική:
Τότες  κ’ εμείς οι αριστεροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι πήραμε στα σοβαρά (όπως κι ο λαός) τον πόλεμο κατά των “βαρβάρων επιδρομέων”. Και γράφαμε πύρινα άρθρα εναντίον τους - εναντίον του “φασισμού”. Μα το είπαμε: ο δικός μας ο φασισμός, τέκνο και ομοίωμα του ιταλικού και του γερμανικού, δεν του καλάρεσε να βρίζουμε το “σύστημα”.
Κι ένα βράδυ (χειμώνας ήτανε) μας μαζέψανε στη Γενική Ασφάλεια τους ξεροκέφαλους αριστερούς που χαλούσαμε τη “δουλειά”. Ητανε (όσο θυμάμαι) ο Καρβούνης, ο Κορδάτος, ο Κορνάρος, ο Πανσέληνος, ο Μέξης, ο Σπ. Θεοδωρόπουλος. Και ξαφνικά για λίγες ώρες μονάχα μας φέρανε ωραίον, κομψόν και γόητα, με ύφος “υπεράνω όλων” μας, τον κ. Καραγάτση. Μα ώς το βράδυ τον αφήσανε.
Το άλλο βράδυ μας ξαναπήγανε στη Διεύθυνση της Γεν. Ασφαλείας, όπου μας παρουσιάσανε στον κ. Παξινό. Εκεί πήραμε το “πρώτο βάπτισμά” μας στο νόημα του “αλβανικού έπους”.
Ο κ. Διευθυντής, κοφτά και μελετημένα μας είπε να μην κάνουμε τον έξυπνο στα άρθρα μας βρίζοντας το φασισμό (έτσι βρίζαμε έμμεσα και την 4η Αυγούστου. Και σ’ αυτή την άποψη δεν είχε άδικο ο κ. Διευθυντής) και πως δεν φταίει καθόλου ο φασισμός για τον πόλεμο.
Με άλλα λόγια, εννοούσε πως έφταιγε ο ιταλικός λαός που μας μισούσε ή που είχε καταχτητικές βλέψεις, λες κ’ οι λαοί αισθάνονται ή ενεργούνε μοναχοί τους κ’ είναι υπεύθυνοι αυτοί για ό,τι αγαπούνε ή μισούνε και για ό,τι κάνουνε -όπως τα ομαδικά εγκλήματα εναντίον των αμάχων. Κι αφού μας ενουθέτησε και μας έκανε προσεχτικούς για το μέλλον μας άφησε “λεύτερους”, δηλ. μας “εδέσμευσε” τη σκέψη και τη γλώσσα (5).
Παρά το ασφυκτικό πλαίσιο της δικτατορίας, ο ελληνικός λαός είπε το δικό του ΟΧΙ σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους.
Στο μέτωπο αλλά και στα μετόπισθεν, στην καθημερινή ζωή του, όπου μικροί και μεγάλοι, παιδιά και ενήλικες εξέφρασαν όπως μπορούσαν τη θέλησή τους για τη νίκη, για να μην υποδουλωθεί η χώρα στον ιταλικό φασισμό.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως χωρίς τον λαϊκό ξεσηκωμό του ΟΧΙ η εθνική αντίσταση κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής που ακολούθησε δεν θα ήταν όπως τη γνωρίζουμε.
1. Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909-1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344
2. Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις Γκοβόστη, τόμος Δ’, σελ. 522- 524
3. Ιωάννου Μεταξά, στο ίδιο, σελ. 520
4. Εφημερίδες 31/10/1940
5. Κ. Βάρναλη: «Η βουβή επέτειος-Γιορτή και λαός», «Ρίζος της Δευτέρας», 27/10/1947
efsyn

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Οικονομικός εισαγγελέας καλεί ΔΟΛ και Ψυχάρη για τα δάνεια

Ως ύποπτος για το αδίκημα της απιστίας αναφορικά με τα δάνεια που έλαβε ο ΔΟΛ από το σύνολο των συστημικών τραπεζών καλείται να καταθέσει ενώπιον του οικονομικού εισαγγελέα, Παναγιώτη Αθανασίου, ο Σταύρος Ψυχάρης.
Ο οικονομικός εισαγγελέας, στου οποίου τα χέρια βρίσκεται προς εξέταση ο φάκελος με τα δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, διερευνά το κατά πόσο τεκμηριώνεται ποινικά αξιόποινη συμπεριφορά.
Ο ΔΟΛ, όπως και άλλα συγκροτήματα Τύπου, όπως είχε αποκαλύψει και το HOT DOC στο τεύχος 74 (Τσαμπατζήδες Καναλάρχες – Μάγκες με τα Λεφτά μας), παρουσιάζουν υπέρογκο δανεισμό ο οποίος δεν δικαιολογείται από περιουσιακά στοιχεία και εγγυήσεις των δανειοληπτών.
Ο δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, υπό τον Σταύρο Ψυχάρη, έχει δανεισμό που φτάνει τα 136 εκατομμύρια ευρώ. Οι υποχρεώσεις της εταιρίας είναι 208 εκατομμύρια. Οι ζημιές από το 2008 έως σήμερα, ξεπερνούν τα 170 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, εντός των επόμενων ημερών, ο οικονομικός εισαγγελέας, θα καλέσει ως ύποπτο για απιστία με τα δάνεια τον πρόεδρο του ΔΟΛ, Σταύρο Ψυχάρη.
Στα χέρια του οικονομικού εισαγγελέα βρίσκεται ολόκληρος ο φάκελος με τα υπέρογκα τραπεζικά δάνεια των ΜΜΕ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ όχι μόνο αναπαρήγαγαν το σαθρό και δόλιο ιδεολόγημα του “μαζί τα φάγαμε” για να δεχθεί ο κόσμος τα επώδυνα μέτρα του μνημονίου, αλλά συντήρησαν τη δύναμή τους με θαλασσοδάνεια από τις τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού.
Οι τράπεζες συνέχιζαν να δανειοδοτούν ζημιογόνες επιχειρήσεις που αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Την ίδια στιγμή, η Δικαιοσύνη φαίνεται πως έκανε τα «τυφλά μάτια» στις περιπτώσεις του «περίεργου αυτού δανεισμού».
KOUTIPANDORAS

Για να μην μπαίνουν τα παιδιά σε σακούλες σκουπιδιών



Όταν ένα παιδί χωράει σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών, όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν.

του Πέτρου Κατσάκου
Είναι μια εικόνα που δεν χωράει σε καμιά λογική. Είναι μια εικόνα που δεν χωράει στη συνείδηση όποιου θέλει να λέγεται άνθρωπος. Όσες συσκέψεις και να κάνουν οι ηγέτες της Ε.Ε., όσα σχέδια και να εκπονήσουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο για τη δήθεν αντιμετώπιση της κρίσης, όλα θα καταλήξουν στα σκουπίδια της ιστορίας μπροστά στις εικόνες της ντροπής που καταγράφονται καθημερινά στα νησιά του Αν. Αιγαίου. 
Με ανθρώπινες ψυχές να πνίγονται όχι μόνο στα κύματα αλλά και στις λάσπες της Λέσβου, τα παζάρια ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών αποδεικνύουν την απόσταση που χωρίζει τα κέντρα των αποφάσεων από το πεδίο της εξαθλίωσης και του θανάτου.
Την ώρα που η Ε.Ε. ασχολείται αποκλειστικά με την περιφρούρηση των εξωτερικών της συνόρων και παζαρεύει κυνικά το δικαίωμα να ανοιγοκλείνουν κατά το δοκούν κάποια «εσωτερικά» σύνορα, η αξία της ανθρώπινης ζωής θα υποτιμάται και θα κατρακυλάει στα χαμηλότερα επίπεδα των ευρωπαϊκών δεικτών ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Με τη δημιουργία βαλκανικών «γκέτο» επιχειρεί ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε. να κρατήσει μακριά από την καρδιά της Ευρώπης τους παρείσακτους και τα παιδιά τους, ενώ οι φασίστες παρελαύνουν στις γερμανικές μεγαλουπόλεις ουρλιάζοντας στους πρόσφυγες «γυρίστε πίσω στις χώρες σας».
Οι ευρωπαϊκές μεγαλοστομίες ναυαγούν καθημερινά στα λασπόνερα της Μόριας και του Καρά Τεπέ της Λέσβου και ξυλιάζουν στα τρύπια αντίσκηνα της Ειδομένης. Με τον χειμώνα προ των πυλών και την κακοκαιρία να υψώνει απαγορευτικά τείχη στο Αιγαίο καθιστώντας το πέρασμά του ισοδύναμο με έναν βέβαιο πνιγμό, η κυβέρνηση οφείλει να επανεξετάσει τη θέση της απέναντι στον φράχτη του Έβρου.
Με σχεδόν βέβαιη τη μεταφορά των προσφυγικών ροών στα χερσαία σύνορα της χώρας με την Τουρκία σε λίγες εβδομάδες, ο καιρός είναι αυτός που θα απενεργοποιήσει τα τόσο πολυσυζητημένα hot spots των νησιών του Αιγαίου. Μιας και εκ των πραγμάτων είναι βέβαιο πως πολύ σύντομα οι πρόσφυγες θα αλλάξουν πορεία αναζητώντας δίοδο στην Ευρώπη μέσω του Έβρου, είναι επιτακτική η ανάγκη για τη δημιουργία υποδομών που θα αναλάβουν το έργο της υποδοχής και ταυτοποίησης των προσφύγων στη νέα πύλη εισόδου και όποιος δεν το βλέπει αυτό σήμερα θα υποχρεωθεί να το δει στην πιο άγρια μορφή του σε λίγες εβδομάδες. Υποχρέωση της Ελλάδας είναι να διασφαλίσει την ασφαλή διέλευση των προσφύγων από τον Έβρο, διεκδικώντας ευρωπαϊκούς πόρους ανθρωπιάς και όχι περιφρούρησης και απώθησης. Όσο αναγκαία είναι η κατάργηση του συγκεκριμένου φράχτη, άλλο τόσο απαραίτητη είναι η ένταξη της διαδρομής από τον Έβρο ώς την Ειδομένη σε έναν οδικό χάρτη προστασίας των προσφύγων.
Με οδηγό τον χειμώνα και τα απαγορευτικά μποφόρ του Αιγαίου, πολύ σύντομα οι προσφυγικές ροές θα αλλάξουν διαδρομή και αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν άπαντες και ειδικά αυτοί που θα κληθούν να διαχειριστούν το ανθρώπινο αλλά και το πολιτικό κόστος για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη μιας δαπανηρής κατασκευής στα ελληνοτουρκικά σύνορα που όλοι κάποτε καταδικάσαμε.

http://left.gr