Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Η στρατηγική φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ από το ΔΝΤ


Η στρατηγική φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ από το ΔΝΤ

Συντάκτης: Θάνος Δημάδης, ανταπόκριση από την Ουάσινγκτον
Η τρίτη σαρωτική εκλογική επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην ενθουσίασε για ευνόητους λόγους τα κέντρα λήψης αποφάσεων -με πρώτο και κύριο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο-, τα εξαναγκάζει όμως εκ των πραγμάτων να αναθεωρήσουν τη στρατηγική τους απέναντι σε αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούσαν ότι θα ήταν μια σύντομη «κυβερνητική παρένθεση» στην Ελλάδα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής δεν σηματοδοτεί μόνο ένα νέο κεφάλαιο στη σύγχρονη μεταπολιτευτική Ιστορία του τόπου, αλλά οριοθετεί και μια νέα εποχή τόσο στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους όσο και στις σχέσεις μεταξύ της κυβέρνησης στην Ελλάδα και των πιστωτών της.
Το τελευταίο επτάμηνο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. σημαδεύτηκε από ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό «μπούλινγκ» εκ μέρους των κέντρων λήψης αποφάσεων του εξωτερικού.
Ενδεικτικότερο παράδειγμα ήταν η στάση της ηγεσίας του ΔΝΤ με την Κριστίν Λαγκάρντ, μερικά μόλις 24ωρα μετά τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, να τραβάει -ήδη από τότε- το χαλί κάτω από τα πόδια της ελληνικής κυβέρνησης επιμένοντας στην εφαρμογή όσων προέβλεπε το Μνημόνιο Σαμαρά-Βενιζέλου, παρότι εκείνο είχε ήδη ηθικά, πολιτικά και οικονομικά ακυρωθεί διά της λαϊκής ετυμηγορίας στο εσωτερικό της χώρας.
Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής και Πολιτικής Ερευνας από την Ουάσινγκτον και τακτικός αρθρογράφος στους New York Times Μαρκ Γουάισμπροτ μέσω της «Εφ.Συν.» κάνει λόγο για «ένα πλαίσιο απειλών και ακραίων μέτρων εκ μέρους των δανειστών της εναντίον της χώρας», εντός του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα προσθέτει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην εξουσία, παρά το γεγονός ότι οι πιστωτές της Ελλάδας επιχείρησαν να σαμποτάρουν την ελληνική οικονομία με σκοπό την πλήρη απαξίωση του Τσίπρα και την πτώση της κυβέρνησής του».
Ομως το νέο τοπίο που διαμορφώνεται μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου δεν έχει καμία σχέση με το αντίστοιχο την επομένη των εκλογών του περασμένου Ιανουαρίου.
Πλέον η πλευρά των δανειστών -συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ- έχει αντιληφθεί ότι η στήριξη της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα δεν υπήρξε πρόσκαιρη ή αποτέλεσμα παρορμητικής δυσαρέσκειας του κόσμου.
Οπως επίσης έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτή η στήριξη δεν επλήγη στον πυρήνα της από την απροσδόκητα σκληρή στάση και την επιβολή επώδυνων μέτρων που η πλευρά των δανειστών έριξε εκβιαστικά στις πλάτες της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., με την προσδοκία ότι αυτά τα μέτρα θα είναι τόσο βαριά ώστε να καταφέρουν να τη συντρίψουν.
Αμηχανία των δανειστών
Το αποτέλεσμα της κάλπης διέψευσε εκείνες τις μύχιες προσδοκίες, και ως εκ τούτου τώρα όλες οι πλευρές των δανειστών στέκονται με αμηχανία απέναντι στο φαινόμενο Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο μέχρι πρότινος δεν έδιναν ορίζοντα ζωής πέραν του ενός εξαμήνου.
Εχουν πλέον καταλάβει -και αυτό έχει γίνει αντιληπτό και στο ΔΝΤ- ότι δεν έχουν τα περιθώρια να προσβλέπουν ούτε σε οικουμενικές κυβερνήσεις (τύπου Παπαδήμου), τις οποίες ευλόγησαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά ούτε και σε εύκολα διαχειρίσιμους πολιτικούς συνομιλητές, όπως είχαν συνηθίσει και πάλι κατά το παρελθόν.
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν ούτε κατ’ ελάχιστον τον κίνδυνο που ελλοχεύει στο παρασκήνιο και σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.», έχει να κάνει με το σκληρό πόκερ που φαίνεται να έχει ήδη αρχίσει στο παρασκήνιο για το πώς θα παιχτεί από την πλευρά των δανειστών. Θα είναι ένα παιχνίδι διαρκούς προσπάθειας να «φθαρεί» πολιτικά η νέα κυβέρνηση με δύο τρόπους:
Ο πρώτος είναι άμεσα συνυφασμένος με την πρώτη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο της συμφωνίας. Ασφαλείς πληροφορίες από την πλευρά του Ταμείου λένε ότι η εκπρόσωπός του, κ. Βελκουλέσκου, είναι πολύ πιθανό να θέσει θέμα λήψης νέων μέτρων με το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί.
Οι αξιωματούχοι του Ταμείου ξέρουν πολύ καλά ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο, όμως αυτό είναι κάτι το οποίο δεν φαίνεται να τους απασχολεί περισσότερο από το να φτάσουν τη νέα κυβέρνηση σε σύντομο χρονικό διάστημα στα όριά της, επιδιώκοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πολιτικές εξελίξεις που θα δρομολογούσαν τη διαμόρφωση ενός νέου σκηνικού προς την κατεύθυνση που η πλευρά των δανειστών επιθυμεί, δηλαδή την ανάγκη σχηματισμού μιας νέας οικουμενικής κυβέρνησης, χωρίς φυσικά τη μεσολάβηση και νέων εκλογών.
Παράλογες απαιτήσεις
Η απαίτησή τους για νέες περικοπές και νέα επώδυνα μέτρα, όπως επίσης και η διαφαινόμενη άρνηση εκ μέρους των στελεχών του Ταμείου να δεχτούν ισοδύναμα σε κρίσιμους τομείς, αναμένεται να αποδειχθεί ο τρόπος που αναζητούν ώστε σύντομα η χώρα να αντιμετωπίσει μια νέα διαχειριζόμενη πολιτική κρίση.
Το ερώτημα είναι αν η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν ήδη σκεφτεί πώς θα αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, που όσοι έχουν την ευκαιρία να είναι προνομιακοί συνομιλητές με αξιωματούχους στα κέντρα λήψης αποφάσεων το χαρακτηρίζουν πιθανό.
Ο δεύτερος τρόπος, που σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες είναι πιθανόν να επιχειρηθεί το «παιχνίδι πολιτικής φθοράς», έγκειται στο ζήτημα του χρέους.
Ανεξαρτήτως της δημόσιας πίεσης που ασκεί το ΔΝΤ καλώντας τους Ευρωπαίους να λάβουν μέτρα για μια ουσιαστική ελάφρυνσή του, στο παρασκήνιο το Ταμείο δίνει την εντύπωση ότι είναι πρόθυμο να συνεπικουρήσει την προσπάθεια όσων ευρωπαϊκών κέντρων θέλουν να καθυστερήσει η υλοποίηση της δέσμευσης να ελαφρυνθεί η Ελλάδα από το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος της.
Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ο εκπρόσωπος του Ταμείου στην Ουάσινγκτον μιλώντας σε δημοσιογράφους έστειλε το μήνυμα ότι η ελάφρυνση χρέους πρέπει να συνοδευτεί με την υλοποίηση μέτρων εκ μέρους της Ελλάδας.
Μέτρα ως αντάλλαγμα
Μέτρων προφανώς που το ΔΝΤ υποδεικνύει, με αντάλλαγμα τη συμμετοχή του στη νέα συμφωνία. Θέτοντας προαπαιτούμενα για ένα θέμα που είναι αυτονόητης και κοινώς παραδεκτής σημασίας για να έχει η χώρα μας μια ελπίδα για την οικονομική της ανάκαμψη, το ΔΝΤ πλάθει ήδη ένα πρώτο άλλοθι με σκοπό να καθυστερήσει η υποχρέωση που έχουν αναλάβει οι Ευρωπαίοι απέναντι στην Ελλάδα, με προφανή σκοπό να διαμορφωθεί τους επόμενους μήνες για τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ένα ασφυκτικό πολιτικό περιβάλλον εντός κι εκτός της χώρας.
Αν την επομένη των εκλογών του περασμένου Ιανουαρίου, κίνητρο κάθε στάσης και θέσης των δανειστών ήταν -χωρίς εν τέλει επιτυχία- η οριστική πτώση της αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα με εκβιαστικά τελεσίγραφα και ανοιχτές απειλές, αυτή τη φορά ο «πόλεμος» προδιαγράφεται ότι θα διεξαχθεί με άλλους υπόγειους τρόπους.
Και αυτός θα εντείνεται, ειδικά όσο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας αρνούνται να συγκυβερνήσουν με τις δυνάμεις του παλαιού πολιτικού συστήματος.
«Το προγράμμα και μπορεί να είναι βιώσιμο και μπορεί να εφαρμοστεί» δήλωσε πριν λίγο σε ερώτηση της «Εφ.Συν.» η Κριστίν Λαγκάρντ απο την Ουάσινγκτον.
Σημειώνεται ότι απέφυγε να συγχαρεί τη νέα κυβέρνηση για την εκλογή της, κάτι που είθισται θεσμικά να κάνει η ηγεσία του Ταμείου για χώρες όπου συνεργάζεται στο πλαίσιο οικονομικού προγράμματος, είτε με δημόσια παρέμβαση είτε υπό μορφή ανακοίνωσης.

EFSYN

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου