Αποθέματα πόσιμου νερού κάτω από τη θάλασσα της Κέρκυρας!

Ο "γαλάζιος χρυσός" κατά τους επιστήμονες βρίσκεται στο στενό της Κέρκυρας, όπου κάποτε ήταν κοιλάδα που διέρρεε ο Καλαμάς.
Τεράστια αποθέματα γλυκού νερού βρίσκονται κάτω από τις ελληνικές θάλασσες. Για γαλάζιο χρυσό κάνουν λόγο οι επιστήμονες που θεωρούν ότι τα αποθέματα μπορούν να εξαλείψουν το ενδεχόμενο της λειψυδρίας για πάρα πολλές δεκαετίες ίσως και αιώνες αλλά και να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας με την αξιοποίησή τους.
Ο Διευθυντής του ελληνικού κέντρου θαλασσίων ερευνών Βασίλης Λυκούσης αναφέρει ότι τα αποθέματα αυτά μπορούν να εντοπιστούν με γεωτρήσεις ανάλογες με αυτές που γίνονται για τους υδρογονάνθρακες. Μάλιστα εκτιμά ότι το κόστος θα ήταν μικρότερο καθώς είναι μικρότερα και τα βάθη των περιοχών ενδιαφέροντος. Επισημαίνει ακόμη ότι το ΕΛΚΕΘΕ έχει την τεχνογνωσία ώστε να προχωρήσει σε σχετικές μελέτες.
Που βρίσκεται το νερό
Τα αποθέματα του γαλάζιου χρυσού βρίσκονται στις περιοχές που ήταν ξηρά πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Τότε ο χάρτης της Ελλάδας ήταν διαφορετικός καθώς η στάθμη της θάλασσας ήταν έως και 120 μέτρα κάτω από τη σημερινή ακτογραμμή και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγάλων πεδιάδων τις οποίες διέρρεαν μεγάλοι ποταμοί. Σε αυτές τις λεκάνες υπάρχουν σήμερα τα μεγάλα αποθέματα του νερού.
Όπως εξηγεί ο Βασίλης Λυκούσης οι περιοχές οι οποίες ήταν τότε ξηρά και σήμερα έχουν υποθαλάσσιους υδροφόρους ορίζοντες γλυκού νερού είναι οι εξής: Θερμαϊκός κόλπος, Στρυμονικός κόλπος και Θρακικό πέλαγος.
Και η Κέρκυρα...
Αποθέματα νερού επίσης βρίσκονται και στο στενό της Κέρκυρας που τότε ήταν κοιλάδα, την οποία διέρρεε η αρχαία επέκταση του Θύαμη (Καλαμά), οι εκβολές του οποίου ήταν μεταξύ των σημερινών Παξών και της Πάργας.
Υποθαλάσσιος γαλάζιος χρυσός φαίνεται να υπάρχει στις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες όλων των θαλασσών και ωκεανών του πλανήτη. Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην Διεθνή Επιστημονική Επιθεώρηση Nature η φυσική συσσώρευση γλυκού νερού κάτω από τον πυθμένα των θαλασσών δεν είναι ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο αλλά απαντάται σε όλο τον κόσμο. Εκτιμάται δε, ότι στις υφαλοκρηπίδες της Βόρειας Αμερικής της Κίνας, της Αυστραλίας και της Νότιας Αφρικής κρύβονται τεράστιες ποσότητες νερού χαμηλής αλατότητας, όγκος εκατοντάδες φορές μεγαλύτερος σε σύγκριση με εκείνον που αντλήθηκε από το υπέδαφος κατά τον 20ο αιώνα, επισημαίνει ο Βίνσεντ Ποστ του Πανεπιστημίου Φλίντερς της Αδελαϊδας που συνέγραψε την μελέτη.
Τα αποθέματα νερού υποστηρίζουν οι επιστήμονες σχηματίστηκαν κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων όταν η στάθμη των ωκεανών βρισκόταν πολύ χαμηλότερα από ότι σήμερα. Τότε ακόμα, μεγάλο μέρος των ηπειρωτικών υφαλοκρηπίδων βρισκόταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και απορροφούσε τα όμβρια ύδατα αλλά και εκείνα των ποταμών με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν υδροφόροι ορίζοντες.
Μετά το πέρας της εποχής των παγετώνων και το λιώσιμο των πάγων οι τότε ακτές μετατράπηκαν σε ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες τμήματα δηλαδή της ξηράς που αποτελούν ομαλή προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας έως ότου ο βυθός βαθύνει απότομα.

corfupress από  Real Planet της Real News (4/1/2014)