Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία δεν προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη στο Βερολίνο, αλλά η ανησυχία για το πού μπορεί να οδηγήσει η διογκούμενη αμφισβήτηση του «γερμανικού μονόδρομου», είναι πλέον εμφανής.
του Δημήτρη Σμυρναίου
Ο Μαριάνο Ραχόι είχε δει το … κακό να έρχεται και είχε φροντίσει να προειδοποιήσει την Ανγκέλα Μέρκελ. Έτσι το αποτέλεσμα των ισπανικών εκλογών δεν την βρήκε απροετοίμαστη. Ακόμα ένας πιστός και υπάκουος μαθητής της σχολής της σκληρής λιτότητας είδε τα ποσοστά του να συρρικνώνονται, την ώρα που οι «απειλητικοί» Podemos διέψευσαν εκείνους που ονειρεύονταν τους τελευταίους μήνες ότι θα είναι αυτοί που θα ξεφουσκώσουν.
Μπορεί οι εκλογές στην Ισπανία να μην έφεραν κάποια επανάσταση, αλλά το αποτέλεσμα σίγουρα δεν είναι αυτό, που θα επιθυμούσε το Βερολίνο. Η ισπανική χριστιανοδημοκρατία τιμωρήθηκε από τους ψηφοφόρους και αυτό είναι ένα ακόμα μήνυμα, μετά την αλλαγή των συσχετισμών στην Πορτογαλία και την επίθεση του Ματέο Ρέντσι στην υποκρισία της γερμανικής κυβέρνησης. Αν προσθέσει κανείς, σε όλα αυτά, τις δειλές, έστω, προσπάθειες του γάλλου προέδρου να χαλαρώσει κάπως το σφιχταγκάλιασμα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον προϋπολογισμό των Παρισίων, τις προβλέψεις για ένα πιθανά εξίσου οδυνηρό αποτέλεσμα του χρόνου στην Ιρλανδία, αλλά και τις έστω καθυστερημένες βολές του Ζϊγκμαρ Γκάμπριελ για την εμμονική πολιτική της λιτότητας, που «ρίχνει νερό στο μύλο των λαϊκιστών», τότε καταλαβαίνει ότι αυτά δεν θα είναι και τα πιο ανέμελα Χριστούγεννα για τη γερμανίδα καγκελάριο.
Ακόμα και αν δεν ομολογείται ανοιχτά από τα συστημικά μέσα, ακόμα και αν η πύρρειος νίκη του Ραχόι επιχειρείται να παρουσιαστεί απλά ως νίκη, ακόμα και αν περίσσεψαν τα ειρωνικά σχόλια για τη «φλυαρία» των Podemos, η αναστάτωση είναι προφανής για όσους μπορούν να δουν λίγο πιο μακριά από τα σταχτιά νερά του ποταμού Σπρέε, που περνάει μπρστά από το μπαλκόνι της καγκελάριου. Η τακτική της τιμωρίας των «σπάταλων» Νότιων με μνημόνια και απειλές για ακόμα σκληρότερη λιτότητα, δεν γίνεται πια δεκτή αγόγγυστα. Οι κοινωνίες έχουν εξαντληθεί, η ανάκαμψη δεν έρχεται, η ανεργία δεν έχει περιοριστεί, η εξαθλίωση απειλεί να χτυπήσει την πόρτα των, μέχρι χθες, ανέμελων νοικοκυραίων, αλλά η Γερμανία δεν έχει καμιά όρεξη να αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τακτική.
Φοβού τους Ισπανούς
Στην Ισπανία μοιάζει να συμβαίνει με μια μικρή χρονοκαθυστέρηση αυτό που ξεκίνησε και στην Ελλάδα το 2012. Τα «πρόθυμα» κόμματα του δικομματισμού συγκεντρώνουν πια μαζί, μόλις και μετά βίας, λίγο παραπάνω από το 50% των προτιμήσεων εκείνων, που θεωρούν ότι έχει ακόμα νόημα να πάνε να ψηφίσουν. Και το σύστημα μοιάζει να μην έχει πολλές εφεδρείες για να ανακάμψει.
Σχεδόν με δέος υπογράμμιζε η συντηρητική «ντι Βελτ» τις δηλώσεις του Πάμπλο Ιγκλέσιας μετά την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος: «Ο λαός επέλεξε την αλλαγή του συστήματος και η Ισπανία δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια χώρα». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνειδητοποιούν ότι αυτή η φράση θα μπορούσε σταδιακά να αποκτήσει ισχύ για ολόκληρη την Ευρώπη. Οι φόβοι των συντηρητικών αρθρογράφων απογειώθηκαν όταν την επομένη, ο Ιγκλέσιας καυτηρίασε την κυριαρχία στην ΕΕ της Γερμανίας και τόνισε ότι η Ισπανία δεν μπορεί να είναι «ουρά της». Δεν είναι, λοιπόν, πια μόνο οι ...τρελοί Γαλάτες μεταμορφωμένοι σε Νεοέλληνες, που αμφισβητούν την ορθότητα της μονόπλευρης λιτότητας. Η γερμανική διδασκαλία κλονίζεται παντού, όπως και το μοντέλο ενός δικομματισμού που επέτρεπε ως τώρα στην εξουσία να αλλάζει χρώμα, αλλά όχι και προσανατολισμό. Οι σπασμωδικές προσπάθειες της σοσιαλδημοκρατίας να πείσει ότι δεν είναι ίδια με τους άλλους, επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό, όπως και η προσπάθεια κάποιων Γερμανών σχολιαστών να ...εντάξουν ήδη τους Podemos στις τάξεις των ριζοσπαστών σοσιαλδημοκρατών. Μια άλλη μερίδα του Τύπου ουσιαστικά ...επέκρινε τους Ισπανούς για το ιδιαίτερα «περίπλοκο» αποτέλεσμα, που όπως όλα δείχνουν θα δυσκολέψει το σχηματισμό κυβέρνησης. Ενας απλός χρήστης στην ιστοσελίδα του «der Spiegel» έγραψε το αυτονόητο: «Πού το βλέπετε το περίπλοκο; τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά: όταν ένας λαός αποφασίζει να ψηφίσει αλλιώς, το κάνει γιατί προφανώς δεν είναι ικανοποιημένος με την πολιτική που ασκήθηκε μέχρι τώρα».
εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου