του Γιάννη Σιδηρόπουλου
Όσο σύνθετη είναι η εκτίμηση της κατάστασης που θα διαμορφώσει στις ΗΠΑ το μετα-πραξικόπημα του ακατάληπτου Τραμπ, τόσο απλή είναι η ερμηνεία της αντανάκλασης των πρωτοφανών εξελίξεων στο ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Στις ΗΠΑ, οι εξελίξεις που καθοδηγήθηκαν από τον απερχόμενο Πρόεδρο, διευκολύνθηκαν από τις αρχές ασφαλείας και ξεκίνησαν, όχι τυχαία, μόλις "κλείδωσε" ότι οι Δημοκρατικοί ελέγχουν πλέον και τη Γερουσία μαζί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Θα μπορούσαν από μια άποψη να επιταχύνουν αν οι Δημοκρατικοί έχοντας νομοθετική παντοδυναμία πια, αντιδράσουν με μια αντίρροπη ιδεολογική πορεία και φέρουν στο προσκήνιο μεταρρυθμίσεις πολιτικές και θεσμικές αλλά και την προοδευτική ατζέντα Σάντερς, στην οποία οφείλεται, εν πολλοίς, η εκλογική νίκη. Στον αντίποδα, με το ρήγμα του διχασμού που ανοίγει ο Τραμπ, αποπειράται να υπονομεύσει τη δυναμική μιας Προεδρίας που προοιωνίζεται πολύ ισχυρή.Σε αυτή την περίπτωση θα ανάγκαζε τον Μπάιντεν να κινηθεί συνθετικά για να επουλώσει τα τραύματα χωρίς μεταρρυθμιστική ορμή, διαψεύδοντας τις προσδοκίες εκατομμυρίων πολιτών.
Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι πιο απλά: Τη στιγμή που εκδηλωνόταν ένα πραξικόπημα, ο Πρωθυπουργός επιχειρούσε μια ισορροπιστική φοβική δήλωση και δεν τάχθηκε ανεπιφύλακτα εναντίον οποιουδήποτε επίδοξου πραξικοπηματία.
Θα έμοιαζε αυτονόητο -όπως έπραξε ο προκάτοχός του όταν χρειάστηκε- αλλά μιλάμε για τον Μητσοτάκη που, αντιθέτως, έχει στηρίξει ακόμη και έναν αποτυχημένο και γραφικό πραξικοπηματία που δεν του άρεσε η εκλογική ήττα...
Και εδώ σταματά η πολιτική λογική και ξεκινά η φαιδρότητα του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ στην Ελλάδα: Η ΝΔ, σε εμφανώς άβολη θέση ως "προβλέψιμη σύμμαχος" του Τραμπ, προσπάθησε να θάψει τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της, ο οποίος δήλωνε περήφανα ότι "θα τον ψήφιζε με τα δύο χέρια" και όσων άλλων γραφικών επί μία τετραετία εξέφρασαν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα το θαυμασμό τους για τον alt right τραμπισμό ως το νέο πολιτικό trend. Άλλωστε η ΝΔ δεν ακολούθησε απλώς την ατζέντα του αλλά προσέλαβε και τους "εργολάβους" της τραμπικής δυστοπίας.
Κόμματα και ΜΜΕ στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πλανήτη, δεν είδαν ποτέ τον ακροδεξιό όχλο που μπήκε στο Καπιτώλιο αλλά κάποιους "εξτρεμιστές" ή "οπλισμένους διαδηλωτές". Δεν είδαν ακροδεξιούς παρότι ο Λαγός πανηγυρίζει για τα έκτροπα. Διάφοροι εμμονικοί του Αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και του ακραίου κέντρου ανακάλυψαν "αγανακτισμένους" και προσπάθησαν να τους παρομοιάσουν με το ελληνικό κίνημα των πλατειών. Η δε Φώφη Γεννηματά είδε κάποιους "λαϊκιστές" στην Ουάσιγκτον, εκδηλώνοντας και πάλι το υπαρξιακό απωθημένο του ΚΙΝΑΛ να τσουβαλιάζει με τον ίδιο αποϊδεολογικοποιημένο όρο την αριστερά με την ακροδεξιά, να χαρακτηρίζει δηλαδή λαϊκιστές όσους επιμένουν στις αρχές που εδραίωσε κάποτε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ανάξιες σχολιασμού προφανώς, και χρήσιμες μόνο για καλαμπούρι στα κοινωνικά δίκτυα, είναι οι χυδαιότητες περί παραλληλισμού του Τραμπ με τον Τσίπρα.
Δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της χώρας, φαίνεται ότι το εγχώριο σύστημα εξουσίας δεν έχει ακόμη χωνέψει την ανακατανομή της πολιτικής ισχύος και "ξορκίζει" την πραγματικότητα με χονδροειδή αφηγήματα. Οι "αγανακτισμένοι" υπήρξαν ένα κίνημα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αποτελούνταν από πολίτες-ψηφοφόρους των δύο παλιών κομμάτων που αισθάνθηκαν, δικαίως, εξαπατημένοι και χρεοκοπημένοι. Όποιος επιχειρεί να τους υποτιμήσει ως "ψεκασμένους", ουσιαστικά ισχυρίζεται στρογγυλεμένα ότι η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από τον τυροπιτά που δεν έκοψε απόδειξη, τους "μπαταχτσήδες" δανειολήπτες, από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στο 5 % και πέντε γραφικούς που μούντζωσαν τη Βουλή. Όχι πως δεν ειπώθηκαν ή δεν έγιναν άστοχα πράγματα τις ταραγμένες εποχές του 2010/11 -όταν κύρια αντιπολιτευτική και "αντιμνημονιακή" δύναμη ήταν η ΝΔ για να μην ξεχνιόμαστε- αλλά όποιος αμφισβητεί τη διαμαρτυρία μιας κοινωνίας που φτωχοποιήθηκε και έπεσε στα νύχια των μνημονίων εξαιτίας δύο κομμάτων, ουσιαστικά διεκδικεί τη νόμιμη ιδιοκτησία της χώρας.
Αν ψάχνουμε οπωσδήποτε κάποια αντιστοιχία των φολκλόρ οπλισμένων οπαδών του Τραμπ με την Ελλάδα, αυτή είναι οι ντυμένοι με περικεφαλαίες "Μακεδονομάχοι" και ο όχλος των φασιστοειδών κάθε είδους, που κυνηγούσαν πολιτικούς στους δρόμους (κάτι θυμίζει αυτό) και με τους οποίους συμπαρατάχθηκε μεγαλοπρεπώς και δημαγωγικά, όπως αποδείχτηκε περίτρανα, η ΝΔ για να καταλάβει την εξουσία. Αυτοί ήταν άλλωστε που επιχειρούσαν από 5 σημεία να εισβάλουν στη Βουλή με πέτρες και ρόπαλα το Γενάρη του 2019 ...
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβιοδίκαιοι, δεν υπήρξαν ποτέ ούτε "αγανακτισμένοι" ούτε άλλοι Έλληνες που να επιχείρησαν πραξικόπημα έξω από τη Βουλή το 2011. Το πραξικόπημα είχε γίνει όμως μέσα στη Βουλή όταν σε μια νύχτα καθαιρέθηκε ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός για να διοριστεί ένας τραπεζίτης ως δοτός και να μπει από το παράθυρο στο πολιτικό σκηνικό η ακροδεξιά.
Αυτή η ακροδεξιά συγκυβερνά σήμερα με "φιλελεύθερους" και άλλους "εκσυγχρονιστές" που βλέπουν στο Καπιτώλιο "αγανακτισμένους" και "λαϊκιστές". Λογικό είναι να μην βλέπουν ότι πρόκειται για φασίστες του κερατά.
TVXS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου