του Νίκου Παπαδογιάννη
O Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι λαμπρός επιστήμονας και καλός πολίτης. Ένας εκλεκτός, ευφυής και δραστήριος άνθρωπος, που συχνά κατεβαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Γιατρός, ψυχίατρος.
Παλαιότερες αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. η θερμή υποστήριξη προς το «Όχι» του δημοψηφίσματος), όπως και η πρότερη πολιτική του δράση (π.χ. η υποψηφιότητά του με τους Πράσινους στις Ευρωεκλογές του 2014) τον κατατάσσουν πιο κοντά στην αριστερά, παρά στη δεξιά.
Ωστόσο, αποδέχθηκε την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη και βρήκε θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για να διεκδικήσει ένα έδρανο στο Ευρωκοινοβούλιο του 2019. Ο άλλοτε πράσινος έγινε γαλάζιος.
Είτε τροποποίησε την κοσμοθεωρία του είτε αναζήτησε εφαλτήριο πολιτικής καριέρας ανεξαρτήτως ιδεολογικής προσέγγισης, παραμένει αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλίμονο, άλλωστε, δεν είναι το μοναδικό στέλεχος που ισορροπεί ανάμεσα σε δύο βάρκες.
Οι διαχωριστικές γραμμές είναι θολές όσο ποτέ άλλοτε και το μυαλό του ψηφοφόρου κοντεύει να γίνει χυλός. Στην αριστερή μας κυβέρνηση βρήκαν περίοπτη θέση μεσιαωνιστές τυχοδιώκτες, ενώ η τάχα ήπια και κεντρώα αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζει ακροδεξιά μικτή Κενταύρων και Ρέιντζερς.
Ο Κυμπουρόπουλος είναι, αν μη τι άλλο, άνθρωπος νοήμων και πράος. Θεώρησε ότι η μεγάλη γαλάζια παράταξη αποτελεί το καταλληλότερο όχημα για να αναδειχθεί στα κοινά. Δίπλα στον Βορίδη, στον Πλεύρη και στον Γεωργιάδη μοιάζει σαν να κατέβηκε από άλλον γαλαξία.
Φοράει, ωστόσο, ίδιο κοστούμι με αυτούς. Με το κούμπωμα στη δεξιά πλευρά. Επειδή άκων ή αφελής αποκλείεται να είναι, μορφωμένος άνθρωπος, αναγκαστικά θα τον θεωρήσουμε εκόντα.
«Ζητάω», κήρυξε μέσω Twitter, «ίσες ευκαιρίες». Όχι μόρια για τα ΑΜΕΑ και άλλα κομμουνιστικά: «Δεν διεκδίκησα ποτέ εύνοια, μοριοδοτήσεις, χάρες».
Αφού θέλει ίσες ευκαιρίες, θα πρέπει να υποστεί και την κριτική δίχως επιείκια ή συμπάθεια. Ισότητα στις επιθυμίες, ισότητα και στις υποχρεώσεις. Ίδιο σημείο εκκίνησης, αφού το θέλετε.
Πώς γίνεται αυτός, ένας παραπληγικός από βαριά ασθένεια, να αρνείται το χαμόγελο του κοινωνικού κράτους και να ευαγγελίζεται κοινή αφετηρία για όλους, ανεξαρτήτως αντικειμενικών δυνατοτήτων;
Να που γίνεται. Αλλά μόνο στη θεωρία…
Τα λαγωνικά που ξέρουν ποια πέτρα να σηκώσουν χρειάστηκαν μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να ξετρυπώσουν τον λαγό: ο Στυλιανός Κυμπουρόπουλος προσελήφθη στο Αττικό Νοσοκομείο, σε «συνιστώμενη προσωρινή και προσωποπαγή θέση», Επιμελητή Β' Κλάδου.
Πάει να πει με φωτογραφικό διορισμό. Τον Δεκέμβριο του 2016, δηλαδή επί κυβέρνησης ΣυΡιΖα, αν έχει κάποια σημασία αυτό. Στο ΕΣΥ, αν έχει κάποια σημασία αυτό. Προσπέρασε την ουρά της πολυετούς αναμονής, επειδή είναι Άνθρωπος Με Ειδικές Ανάγκες.
Νόμιμα, νομιμότατα. Και ορθά, ορθότατα.
Οι κάθε λογής μοριοδοτήσεις και ποσοστώσεις δεν συνιστούν ευνοιοκρατία ούτε νεποτισμό μητσοτακέικου τύπου, αλλά στοιχειώδη κρατική πρόνοια για τους αδυνάμους, τους χτυπημένους από τη μοίρα, τους απόκληρους, τους ανήμπορους.
Με κόστος, ενδεχομένως, για την ίδια την «υπηρεσία». Κόστος, το οποίο απορροφάται ευχαρίστως από τη γενναιόψυχη κοινωνία. Και από τους πολίτες της, πλην Λακεδαιμονίων.
Στη σπουδή του να συστοιχηθεί με τους ανθρώπους που του ανοίγουν την πύλη της Ευρωβουλής, ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος εναντιώθηκε υποκριτικά στη σημαντικότερη κατάκτηση του σοσιαλδημοκρατικού κράτους. Να γίνουμε Αμερική, πρότεινε μέσα στη φιλελεύθερη απερισκεψία του.
Ο καθένας μόνος του και όποιος αντέξει. Να τρέχει ο παραπληγικός με το καρότσι του δίπλα δίπλα με τη λιμουζίνα, να δούμε ποιος θα φτάσει πιο γρήγορα στο νήμα.
Εάν ήταν κάποιος άλλος, κάποιος Άδωνις ή κάποιος Κυριάκος, θα αποδίδαμε την αβελτηρία στην εγγενή αναλγησία του δεξιού τέρατος και θα προσπερνούσαμε με μορφασμούς θυμηδίας. Διότι, το εμπεδώσαμε πια, το παιανίζει και ο αδάμαστος ηγέτης Τραμπ: η ελεημοσύνη γεννάει τεμπέληδες.
Εδώ, όμως, έχουμε έναν άνθρωπο που κοντράρεται με το ίδιο του το είναι, απαρνείται εκ του ασφαλούς την ίδια του την πορεία και συντάσσεται με το καθεστώς που κάποτε του απαγόρευε ακόμα και να κρατήσει τη σημαία στις παρελάσεις.
Με αυτή την τακτική, ανέχεται να τον χρησιμοποιούν οι αδίστακτοι ως τζουκ μποξ με σάρκα και οστά. Σαν μασκότ, με ημερομηνία λήξης στα τέλη Μαϊου.
Οι έξαλλοι φανατικοί που βλέπουν στο πρόσωπο του Τσίπρα μία μαδουρική μετενσάρκωση του ζερζεβούλη ονειρεύονται τους Κυμπουρόπουλους όχι στην Ευρωβουλή, αλλά σε κάποιον σκοτεινό Καιάδα, ώστε να μην ενοχλείται η σαλονάτη αισθητική τους.
Όλα όσα θα ήθελε να γνωρίζει ο φιλήσυχος αναποφάσιστος ψηφοφόρος για τη στάση της Δεξιάς απέναντι στους αναπήρους τα είδε μαζεμένα στο περίφημο βίντεο της φωτογράφισης των υποψήφιων ευρωβουλευτών.
Εκεί, οι λοιποί «άριστοι» της ΝΔ έσπρωχναν και τσαλαπατούσαν ξεδιάντροπα τον καθηλωμένο στο καροτσάκι Στέλιο Κυμπουρόπουλο, ώστε να πιάσουν καλύτερη θέση απέναντι στις κάμερες.
Περισσότερο όμως και από τον ψηφοφόρο, θα έπρεπε εκείνη τη μέρα να καταλάβει πού έμπλεξε ο ίδιος ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος.
Ο ανήσυχος πολίτης, που κάποτε θεωρούσε «ανδρείκελα» και «άχρηστα όντα», όσους «αντί για γνώση είχαν γεμάτες τσέπες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου