Μνημόνιο, λιτότητα και υφαρπαγή

Άρθρο της Μαρίας Καραμεσίνη, υποψήφιας ευρωβουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, καθ. οικονομικών Παντείου Πανεπιστημίου 
Μπήκαμε από την αρχή της εβδομάδας στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές και ο Σαμαράς σηκώνει το γάντι απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι η το Μνημόνιο και η λιτότητα τελείωσαν και ότι η ψήφος στη ΝΔ εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα και ανάπτυξη. Αντίθετα, η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ συνεπάγεται πολιτική αστάθεια και επιστροφή στον εφιάλτη της χρεωκοπίας. 
Εμείς λέμε ότι τα παραπάνω συνιστούν εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Το Μνημόνιο δεν τελείωσε, όπως αποδεικνύεται από τα προαπαιτούμενα μέτρα για την καταβολή των δύο δόσεων του δανείου τον Ιούνιο και τον Ιούλιο (μικρή ΔΕΗ, πλήρης ενοποίηση επικουρικών ταμείων, δασικός νόμος κλπ.) και τις δεσμεύσεις του επικαιροποιημένου Μνημονίου (βαθειά αναθεώρηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, θεσμοθέτηση λοκ άουτ, αλλαγή τρόπου προκήρυξης απεργιών, χρηματοδότησης συνδικάτων και χορήγησης συνδικαλιστικών αδειών, αξιολόγηση υπαλλήλων, συγχώνευση και κατάργηση φορέων και δομών, σύνδεση μισθών-παραγωγικότητας και απολύσεις στο δημόσιο κλπ.), συμπεριλαμβανόμενου του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που εκτείνεται μέχρι το 2020.
Ούτε η λιτότητα τελείωσε. Η δέσμευση για αυξανόμενα πρωτογενή πλεονάσματα και η ανάγκη κάλυψης των μεγάλων δημοσιονομικών και χρηματοδοτικών κενών τα επόμενα χρόνια, επιβάλλει επιπρόσθετες περικοπές δαπανών ή/και αυξήσεις φόρων και προσφυγή σε νέο δανεισμό είτε από τις αγορές με υπέρογκα επιτόκια που διογκώνουν την υπερχρέωση είτε από τους ευρωπαίους «εταίρους» με χαμηλότερα επιτόκια και αντάλλαγμα ένα νέο Μνημόνιο.
Τελευταίο όπλο στην προεκλογική φαρέτρα του κ. Σαμαρά το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020, που παρουσίασε προχθές ως το «αναπτυξιακό σχέδιο για την Ελλάδα», τάζοντας 770 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας την επόμενη επταετία και μείωση της ανεργίας κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου μέχρι το 2020. Η απόπειρα εξαπάτησης γίνεται εμφανής εάν συγκρίνει κανείς με τις επταετίες 1993-2000 και 2000-2007, όταν η οικονομία αναπτύσσονταν με ρυθμούς 2-3% ετησίως και οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν καθαρά κατά 358 και 421 χιλιάδες αντίστοιχα. Άλλο παράδειγμα σουρεαλιστικής εκτίμησης: το «αναπτυξιακό σχέδιο» προβλέπει αύξηση της απασχόλησης στον πρωτογενή τομέα στην επταετία κατά 315 χιλιάδες άτομα όταν σήμερα απασχολούνται σ’ αυτόν μόνο 40 χιλιάδες άτομα έως 29 ετών.
Ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτό το αναπτυξιακό πρότυπο; Όχι βέβαια οι δημόσιες επενδύσεις του νέου ΕΣΠΑ, αλλά το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και οι πιο διεθνοποιημένες μερίδες του μεγάλου εγχώριου κεφαλαίου.
Είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στο οποίο παραδόθηκαν χαριστικά οι κρατικές τράπεζες (Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων) και στα χέρια του οποίου θα περάσουν σε  χαμηλή τιμή οι ανακεφαλαιοποιημένες από το κράτος συστημικές τράπεζες, που διασώθηκαν με τα λεφτά των δανείων που φορτώθηκε ο ελληνικός λαός.
Είναι το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο που αγοράζει «φιλέτα», όπως το Ελληνικό ή ο Αστέρας, σε προκλητικά χαμηλό τίμημα και καραδοκεί πότε θα ψηφιστεί – μετά τις ευρωεκλογές – το νομοσχέδιο για την εκποίηση των ακτών για να επενδύσει στην ιδιωτική τους εκμετάλλευση, το μπάζωμα και την τσιμεντοποίηση, αποκλείοντας την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών.
Είναι οι πολυεθνικοί κολοσσοί που εξαγοράζουν ή αποβλέπουν να αγοράσουν μισοτιμής τις δημόσιες επιχειρήσεις και υποδομές (ενέργεια, νερό, λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα), που μπαίνουν ή ετοιμάζονται να μπουν επιθετικά στην ελληνική αγορά σε συμμαχία ή και ανταγωνισμό με το μεγάλο ελληνικό κεφάλαιο στους τομείς από όπου αποσύρεται το κράτος και υποβαθμίζονται οι κρατικές παροχές (ασφάλιση, υγεία, παιδεία).
Αλλά τι είδους ανάπτυξη τάζει ο κ. Σαμαράς; Πρόκειται για ένα πρότυπο συσσώρευσης του κεφαλαίου που στηρίζεται στην εκπτώχευση και αποστέρηση των εργαζόμενων τάξεων από τα δικαιώματά τους και την υφαρπαγή από το μεγάλο διεθνοποιημένο κεφάλαιο κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού, που ήταν και ο τελικός στόχος των Μνημονίων. Αυτά, και όχι το νέο ΕΣΠΑ, αποτελούν το αναπτυξιακό σχέδιο των ισχυρών κρατών της Ε.Ε. και του εγχώριου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου για την υπέρβαση της κρίσης στην Ελλάδα προς το συμφέρον τους. Το σχέδιο αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί, είναι εις βάρος των συμφερόντων της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού και άρα παραμένει εύθραυστο. Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να χρησιμοποιήσει την κρίση του και να το ανατρέψει με την ψήφο του.
Θέλοντας να εκπροσωπήσει διαφορετικά ταξικά και κοινωνικά συμφέροντα, το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση των Μνημονίων επιδιώκει να αποκαταστήσει άμεσα τα εργασιακά δικαιώματα των μισθωτών, να τερματίσει την πολιτική λιτότητας που θα επιτρέψει στις μικρομεσαίες - και όχι μόνο - επιχειρήσεις και την απασχόληση να ανακάμψουν, να διευρύνει και να ανακατανείμει τους δημόσιους πόρους για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση και την ανεργία, να χρηματοδοτήσει ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και να εφαρμόσει μια ενεργή πολιτική για την παραγωγική ανασυγκρότηση και τον μετασχηματισμό της οικονομίας, χρησιμοποιώντας τις δημόσιες επιχειρήσεις και τράπεζες ως μοχλούς ανάπτυξης. Η διεύρυνση των δημόσιων πόρων, μέσω της διαγραφής και αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, της ριζικής φορολογικής μεταρρύθμισης, της πάταξης της φοροδιαφυγής και της διεκδίκησης εξωτερικής αναπτυξιακής βοήθειας, αποτελεί προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ και προϋπόθεση για την υλοποίηση του σχεδίου του. Στις ευρωεκλογές διεκδικεί τη συγκατάθεση του λαού στην ανατροπή του Μνημονίου και την εναλλακτική του πρόταση και την ψήφο του ώστε να χτίσει τις αναγκαίες συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

http://left.gr