Φυσικά και είναι ο καταλληλότερος!

ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΑΘ. ΤΣΟΥΚΝΙΔΑ

Η Ελλάδα που υπόσχεται ο Σαμαράς είναι μια χώρα βορά των πολυεθνικών, με φθηνή εργασία, ακριβές ιδιωτικές υπηρεσίες και ένα μοντέλο ατομικής επιχειρηματικότητας για τους νέους που στηρίζεται στην αρχή "Τρέξε και άσε τους άλλους να πεθάνουν"...

Οι προπονητές ποδοσφαίρου, αθλήματος που τόσο πολύ μοιάζει με την πολιτική, γνωρίζουν καλά ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Και όταν αδυνατούν να εφαρμόσουν την τακτική στο γήπεδο, τη μεταφέρουν στις δηλώσεις τους, τροφοδοτώντας τις αντιπαραθέσεις των φιλάθλων στα καφενεία. Αυτό ακριβώς κάνει ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνοντας ότι "η ελληνική οικονομία πέρασε μια σοβαρή δοκιμασία, η ελληνική κοινωνία περνάει μια επώδυνη κρίση" για να γίνει, λέει, "φυσιολογική χώρα". Κάτι σαν "θεία δίκη" δηλαδή, που ήταν αναγκαία για να αναδυθεί το καθ' ημάς αμερικάνικο όνειρο μετά τη μεγάλη κρίση. Ένα όνειρο που περιβάλλεται με την αχλύ του μυστηρίου των αγγλικών όρων που πετά, έτσι, χωρίς καμία ερμηνεία: τις προάλλες ήταν το wi-fi, τώρα (και πάντα σε συνάρτηση με τον "κύριο Google") ήρθε το "startups".
Μιλώντας προχθές το βράδυ στο συνέδριο του ελληνο-αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ο Αντ. Σαμαράς έκανε μια βαθύτατα ιδεολογική ομιλία που θα έπρεπε να διαβαστεί καλά από όλους όσοι τον θεωρούν καταλληλότερο ως πρωθυπουργό. Διότι, τι είπε στα εκατομμύρια ανέργων, υποαπασχολούμενων, φτωχοποιούμενων; Κατ' αρχάς (και οριστικά) ότι πρέπει να ξεχάσουν την αναδιανομή την οποία ταύτισε με το "παλιό μοντέλο αναδιανομής δανεικών (που) δεν παράγει ευημερία, δεν παράγει ανάπτυξη" προκειμένου να τη σβήσει από τον μελλοντικό χάρτη. Ό,τι κι αν γίνει, όση ανάπτυξη και αν και όπως έρθει, δεν θα έχει αναδιανομή, ο καθένας ό,τι καταφέρει μόνος του... Άλλωστε, από πού να γίνει αναδιανομή όταν το μοντέλο που υπόσχεται -ως "προσωπικό στόχο" μάλιστα- έχει ως βασικό συστατικό την όλο και μεγαλύτερη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρηματικές δράσεις και τα επιχειρηματικά κέρδη στο όνομα της ανταγωνιστικότητας; Ενώ, παράλληλα, το νέο μοντέλο που υπόσχεται έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τη μείωση του "μισθολογικού κόστους" (η αμοιβή της εργασίας των εργαζόμενων ενοχοποιείται ως κόστος για μια απρόσωπη οικονομία) και την ενίσχυση μιας επιχειρηματικότητας τύπου Σκουριές και Coscο.
Η συλλογική διεκδίκηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων -αυτών που η κυβέρνησή του καταργεί ταχύτατα, προωθώντας ομαδικές απολύσεις και ομαδικές προσλήψεις με τον μισό μισθό ή συντάξεις φιλοδώρημα- βαφτίζεται "συντεχνία". Η υγεία και η παιδεία ονομάζονται απροκάλυπτα υπηρεσίες (για όποιον έχει να πληρώσει) και όχι δικαιώματα, που εκχωρούνται σε ιδιώτες επενδυτές, κατά προτίμηση πολυεθνικούς ομίλους που θεωρεί "φυσιολογικό και σωστό" να συναντά αυτοπροσώπως στο γραφείο του. Η παραγωγή πλούτου αφήνεται στα χέρια των πολυεθνικών.
Αυτή είναι η νέα Ελλάδα για την οποία είναι καταλληλότερος ως πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς. Ένα μοντέλο που διάφοροι κεντρο-κάτι επιλέγουν αποδεχόμενοι την κοινωνία των δύο τρίτων, ευελπιστώντας ότι θα ενταχθούν στο ένα τρίτο που θα επιπλέει. Πώς; "Hi-tech και Startups", απάντησε ο Σαμαράς προβάλλοντας μάλιστα την ύπαρξη συγκριτικού πλεονεκτήματος της Ελλάδας έναντι της Ιταλίας σε έμψυχο υλικό: η Ελλάδα, είπε, "έχει πολλούς, πανάξιους -μιλάω με το μέτρημα της αξιοσύνης- ανθρώπους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν Startups" και τώρα δημιουργεί τις υποδομές. Τι είναι οι μαγικές Startups; Επιχειρηματικό μοντέλο, κάτι σαν την Google, που στηρίζεται στις νέες τεχνολογίες και στοχεύει στη μεγιστοποίηση των επενδεδυμένων κεφαλαίων μέσω της γρήγορης εκμετάλλευσης της καινοτομίας, της κατοχύρωσης πνευματικών δικαιωμάτων και της φθηνής εργασίας. Ένα αμερικάνικο όνειρο, όπου χίλιοι τρέχουν και ένας ίσως κάτι πετύχει - μέχρι να έρθει το επόμενο κύμα και να τον πάρει... "Τρέξε και άσε τους άλλους να πεθάνουν" είναι το μήνυμα...
avgi.gr