Λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και … Κεραμέως

Μια κυβέρνηση με λιθάρια, τούβλα, ξύλα απελέκητα και κεραμίδια… ατάκτως πεταμένα μέσα στη Βουλή και στην κοινωνία, άχρηστα κωθώνια, ανούσια και αναποτελεσματικά.

του Ευάγγελου Κωνσταντέλου

Πριν ακριβώς από έναν χρόνο, σε ένα από τα πρώτα μου άρθρα στο Κουτί της Πανδώρας, είχα αναφερθεί εκτενώς στην έννοια της κανονικότητας, στα πλαίσια μιας οπτικής για την εξέλιξη του πολιτισμού, αλλά και τη δύναμη που έχει, να επαναφέρει τις κοινωνίες στην «τάξη», διαθέτοντας ταυτόχρονα χαρακτηριστικά όπως η ελευθερία και η ετερότητα των ανθρώπων και των ομάδων, τα οποία εμπλουτίζουν και ενδυναμώνουν τα ιστορικά και κοινωνικο-πολιτικά περιβάλλοντα, χωρίς ωστόσο να αλλάζουν την ουσία τους. 

Δεν αποτελεί έκπληξη η εξέλιξη των πραγμάτων σήμερα, ένα χρόνο μετά, να βρίσκεται σε τέτοια επισφάλεια η κοινωνία, ύστερα μάλιστα και από τη λεγόμενη … έξοδο από τα μνημόνια, η επαναφορά ενός άλλου είδους … «κανονικότητας». Έφερε στην κυβέρνηση μια εντελώς ανίκανη, δειλή και ανοργάνωτη ομάδα, η οποία ακολουθεί πιστά όλα τα άσχημα και παρωχημένα χαρακτηριστικά μιας παλιάς δεξιάς. Είναι σαν μπούσουλας θα λέγαμε στις δεξιές κυβερνήσεις, να θεωρούν δεδομένη πολιτική, τη λεηλασία σε βάρος των πολλών, ευεργετώντας τους λίγους. Οι ποιοτικές διαφορές με τις παλιές δεξιές ήταν, ότι υπήρχαν κάποιοι διανοούμενοι και μορφωμένοι, οι οποίοι παρά τις δεξιές ή κεντροδεξιές τους πεποιθήσεις δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να γίνονται του κόσμου ο περίγελος. Η μόρφωση, κυρίως, αλλά και η ορθολογική τους κρίση, έδειχναν στην κοινωνία έναν αστικό πολιτισμό, ο οποίος ουσιαστικά χαρακτήριζε και το φαίνεσθαι της κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκαν. ΑΠΟ

Τα κακέκτυπα των δεξιών απομιμήσεων σήμερα φαίνονται να κατακλύζουν τη δημόσια σφαίρα και τόσο απροκάλυπτα εφαρμόζουν την ιδιωτεία τους, αφήνοντάς μας όλους ενεούς. Η σημερινή «συμμορία» διαθέτει τόσο αμόρφωτο πλούτο και τόση αστοιχείωτη ποικιλία, που έχει ξαφνιάσει παραδοσιακές και συντηρητικές ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι απλά αναρωτιούνται, πώς η σημερινή νεοφιλελεύθερη ΝΔ διαθέτει ένα τέτοιο Έβερεστ ανθρώπινης αναλγησίας, γελοιότητας, φαιδρότητας, καταισχύνης, αγυρτείας και φυσικά τα δύο κοινά χαρακτηριστικά που επιφαίνονται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό σε όλα σχεδόν τα μέλη της … την εθελοδουλία και τη δουλοπρέπεια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι όλες αυτές οι ιδιότητες (και άλλες τόσες) έχουν έναν κοινό παρονομαστή … να ευεργετούν τους δικούς τους παράσιτους και να προσπαθούν ταυτόχρονα, όσο το δυνατόν γίνεται, να μην κακοκαρδίσουν ή να προκαλέσουν τη μήνιν άλλων δυνατών αντιπάλων. Εκεί που η δεξιά έχει άνεση είναι στην καταδυνάστευση του λαού και την καταστρατήγηση των θεσμών. 

Από την ασφάλεια βέβαια των τηλεοπτικών πάνελ και της Βουλής δείχνουν γενναίοι και ατρόμητοι. Είναι όμως δειλοί, απαίδευτοι και συμπλεγματικοί. Πρώτο και καλύτερο δείγμα, ο νεοχουντικός φορέας της απαιδευσίας και του αμοραλισμού, εθνικός πλασιέ των απανταχού τιποτένιων. Αφού καθιερώθηκε ως μικροπωλητής του αντισημιτισμού και των αρνητών του ολοκαυτώματος, κατάφερε να αναγνωριστεί και να προωθηθεί από την οικονομική και επιχειρηματική ελίτ της αποσύνθεσης σε άλλο επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής ρύπανσης· προωθώντας ως μικροπροϊόν την παιδεία στην αγορά της αγοραίας εκπαίδευσης και προασπιζόμενος την αναγκαιότητα της εξάλειψης κάθε προστασίας της πρώτης κατοικίας, σίγουρα και αυτός σε λίγο καιρό που θα ξεσπιτώνεται ο κόσμος, θα αναγκαστεί να αποδείξει τη γενναιότητά του. Δεύτερο δείγμα, μιας άλλης «γλυκιάς» αναγκαιότητας, εμπειρικά και απροκάλυπτα αντικοινωνικός και χουντικός, δείγμα ορνιθολογίας λόγω υπουργίας του, απέδειξε και αυτός τη δειλία του και τη «λεβεντιά» του, όπως και οι ομοϊδεάτες του όταν αναγκάστηκαν να απολογηθούν στα δικαστήρια. Αυτός δεν είναι εντελώς αμόρφωτος, είναι όμως ακατάσχετα ακαλλιέργητος και αστοιχείωτος, με ένα συνεχές μειδίαμα νηπίου· το οποίο του κόπηκε και αυτό, όταν άκουσε τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ να ερωτολογούν και να αισθηματολογούν για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Η επιτομή όμως της κακίας και το μόνο ίσως δείγμα που συναγωνίζεται το γόνο της τουριστικής σεζόν 2019-2020 στα συμπλέγματα, είναι ένα κεραμίδι.  Ίδιας ή ίσης ευφυίας με το γόνο, η οποία φανερώνεται και αποκαλύπτεται από το λόγο και την ακαδημαϊκή της ιστορία, προσπαθεί με τους νόμους και τα καμώματά της να αυτοεπιβεβαιωθεί. Μοιραία όμως καθημερινά φαίνεται η ανοργανωσιά στην οποία εντρύφησε και η αστάθειά της, οικτίροντάς την η κοινωνία και επιβεβαιώνοντας την άποψη, ότι τέτοια κεραμίδια εύκολα πέφτουν θύματα επιτήδειων και διαφόρων παραθρησκευτικών οργανώσεων, οι οποίες διαθέτουν μεθόδους, να παρασύρουν αμαθείς, απαίδευτους και μωρόπιστους. Ειδικά το τελευταίο δείγμα είναι εξαιρετικά προβληματικό, διότι πέρα από την κοινωνία μπορεί να κάνει κακό και στον εαυτό του. 

Κάπου εκεί ανάμεσα βέβαια βρίσκεται ένα ακόμη δείγμα κοινωνικής απαξίωσης να καλημερίζει τον εαυτό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και είναι απορίας άξιο, πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνους και ασπόνδυλος, να έχει επιφορτιστεί με την επίλυση ή διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, τη στιγμή μάλιστα που λόγω μωρίας διατρέχει και αυτός τους ίδιους κινδύνους αυτοτραυματισμού με το προηγούμενο δείγμα. Επιπλέον, είναι περιττό να λεχθεί, πως στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις υπήρχε στρατηγός τόσο ευφυής, που συνέλαβε την απόλυτη ιδέα περιορισμού του προσφυγικού ζητήματος. Αυτός ο «Σουμπουτάι», η στρατηγική ιδιοφυΐα, η προσωποποίηση της οξυδέρκειας και διορατικότητας, που θα μας προστάτευε από ενδεχόμενο εξωτερικό κίνδυνο, πρότεινε για μια χώρα, που διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές παγκοσμίως, τη δημιουργία πλωτού φράγματος, 2,7 χιλιομέτρων, ως μέτρο ανάσχεσης των προσφυγικών ροών.     

Πρέπει να γίνει κατανοητό και συνείδηση στην κοινωνία, με μια τέτοια ανοργάνωτη, διεφθαρμένη και ανάλγητη ομάδα αιπόλων, άρτι αφιχθέντων από τα σχολεία της αμάθειας, της απαιδευσίας και των δημοσίων σχέσεων, το μόνο που έμαθαν είναι να διάγουν βίο παρασιτικό και χωρίς αισχύνη κατσικώθηκαν στο σβέρκο μας. Οι μεγάλες αποτυχίες της κυβερνητικής ύβρεως στο εξωτερικό και στην εξωτερική πολιτική, που συνεχίζει να ταπεινώνει και να προσβάλει το λαό και τη λογική, αποτελούν ίσως τον σημαντικότερο παράγοντα, ο οποίος εκδηλώνεται στο εσωτερικό με τόση εμπάθεια και αλαζονεία ενάντια στα συμφέροντα του λαού. Η έλλειψη φιλότιμου, αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού, παιδείας, καλλιέργειας, ευθιξίας, ειλικρίνειας, ευσπλαχνίας, εντιμότητας, ευπρέπειας, ευυποληψίας, και γενναιότητας, συνθέτουν ένα αμάλγαμα αδίστακτων, αδίδακτων, ακαλλιέργητων, αδαών, αστοιχείωτων ανδρεικέλων, τα οποία αποκαλύπτουν συνεχώς και καθημερινά το μέγεθος και τον πλούτο της αβελτηρίας τους. 

Συνειδητά οι λογογράφοι, ασυνείδητα οι ίδιοι, θεωρούν το κράτος μια αποικία και το λαό υποταγμένο, όπως οι ίδιοι είναι υπόδουλοι και υποτελείς στα κελεύσματα της οπισθοδρόμησης και της συντήρησης και φυσικά στις απαιτήσεις των αφεντικών τους. Ανοργάνωτοι, ασυντόνιστοι και επιπόλαιοι μέσα στο χαώδες μυαλό τους, διαλύουν και υπονομεύουν το κράτος και τη χώρα. Η μέθοδος των αφεντικών είναι προφανώς έκδηλη σε όλους τους τομείς. Έχουν βάλει μια τέτοια χαοτική ανυπαρξία, να αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, διαχέοντας ανοργανωσιά και χάος, ώστε στο τέλος να μείνει το κράτος δώρο στους άφραγκους λεφτάδες και στα δείγματα θα μείνει αντίδωρο η εξουσία, η οποία θα τους επιβεβαιώνει, θα καλύπτει τα συμπλέγματά τους και θα προσπαθούν οι ίδιοι να γεμίσουν την κενότητα, που έχουν για ζωή. Η χώρα και ο λαός έχουν απέναντί τους μια στοίβα από ακατάστατα και ατάκτως ριγμένα υλικά στη δημόσια σφαίρα. Η κυβέρνηση είναι λίθοι τε και πλίνθοι και ξύλα και … Κεραμέως ἀτάκτως μεν ἐρριμμένα οὐδέν χρήσιμά ἐστιν, όπως θα μας πει ο Ξενοφώντας στα Απομνημονεύματά του. Δηλαδή είναι μια κυβέρνηση με λιθάρια, τούβλα, ξύλα απελέκητα και κεραμίδια …  ατάκτως πεταμένα μέσα στη Βουλή και στην κοινωνία, άχρηστα κωθώνια, ανούσια και αναποτελεσματικά. 

κουτι πανδώρας