Με τη μέθοδο της ανταλλαγής θωπειών και περιπτύξεων…

Ερωτοτροπία με το σκοταδισμό

του Κωστή Γιούργου

«Η Ιερά Σύνοδος, λαβούσα υπ’ όψη της τα εσχάτως ανακύψαντα επί του θέματος των εκτρώσεων […] εκφράζει την θεολογικήν αυτής θέσιν περί του εμβρύου ως πλήρους και ακεραίου ανθρώπου από της στιγμής της συλλήψεώς του γι’ αυτό και θεωρεί την εκουσία έκτρωση ως φόνο και δεν την αποδέχεται» — από την ανακοίνωση που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος την περασμένη Τρίτη, μετά το πέρας της διήμερης συνεδρίασής της υπό την προεδρία του αρχιεπίσκοπου κ. Ιερώνυμου.

Κατ’ ευφημισμό «εσχάτως ανακύψαντα», βέβαια. Διότι τα «ανακύψαντα» έχουν ήδη γενναίο παρελθόν: Επτά συναπτοί μήνες. Με σημείο εκκίνησης (ή μήπως ανάφλεξης;) την απόφαση της Ιεράς Συνόδου στις 9 του περασμένου Ιουλίου —δύο ημέρες μετά την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις εθνικές εκλογές, σημειωτέον— να ορίσει με εγκύκλιό της «την Κυριακήν μετά την του Χριστού Γέννησιν ως ημέρα προστασίας του αγέννητου παιδιού», ήτοι την 29η Δεκεμβρίου, δηλαδή «την ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμην των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου Αγίων Νηπίων»…

Δόξα να ’χει ο γιαραμπής, θεοκρατία δεν έχομε

Ενδιαφέρουσα υποδήλωση, ομολογουμένως, για όσους δυσκολεύονται με τους συνειρμούς επειδή δεν διαθέτουν εναργή μνήμη. Προς ενίσχυση της οποίας η ιερά εγκύκλιος της 9ης Ιουλίου 2019 είχε σπεύσει, ολοφυρόμενη, να υπομνήσει «το εθνικό έγκλημα που συντελείται στην Πατρίδα μας, με ποταμούς αιμάτων αθώων και ανυπεράσπιστων βρεφών να κυλούν καθημερινά, βρεφών που φονεύονται μέσα σ’ αυτά τα μητρικά σπλάχνα.

Το γεγονός δεν αποτελεί μόνο εθνική αυτοχειρία, αλλά, το κυριότερο, βδελυρό αμάρτημα ενώπιον του ζώντος Θεού. Σήμερα λοιπόν, που στις Εκκλησίες μας θα αναγνωστεί η ευαγγελική περικοπή της βρεφοκτονίας από τον Ηρώδη (Ματθ, β΄18), σήμερα κι εμείς, όλοι οι νεοέλληνες, ας κλαύσουμε ενώπιον του αγίου Θεού εν μετανοία και ας θρηνήσουμε για τα 300.000 και πλέον βρέφη που φονεύονται κατ’ έτος με την σύμπραξη και της ελληνικής Πολιτείας»…

Όπου η μη κατονομαζόμενη πλην εμμέσως καταγγελόμενη «σύμπραξη της ελληνικής Πολιτείας» δεν είναι άλλη (υπενθυμίζουμε με τη σειρά μας εμείς, επικαλούμενοι το δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως στη μνήμη) από τον νόμο 1609/1986, με τον οποίο η Βουλή των Ελλήνων νομιμοποίησε το δικαίωμα της γυναίκας στη διαχείριση του σώματός της. Δικαίωμα που, ως γνωστόν, αμφισβητείται βάναυσα από τα απανταχού θεοκρατικά καθεστώτα, με παρόμοια, υποθέτουμε, επιχειρηματολογία.

Εμείς εδώ, δόξα να ’χει ο γιαραμπής, θεοκρατία δεν έχομε. Εδώ σ’ εμάς το Ιερατείο, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενο, καταφεύγει στη μέθοδο της ανταλλαγής θωπειών και περιπτύξεων με την Πολιτεία, όταν η τελευταία του ανοίγει πρόθυμα την πόρτα του μπουντουάρ της…

Όπως κάνει, καλή ώρα, με την ανακοίνωσή της η Ιερά Σύνοδος της περασμένης Τρίτης, η οποία: «Εκτιμώσα την απόφαση της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων αξιοτίμου κ. Νίκης Κεραμέως περί της καταργήσεως στα σχολεία Α/θμίου και Β/θμίου Εκπαιδεύσεως της αργίας της εορτής και της επαναφοράς του εορτασμού των Αγίων Τριών Ιεραρχών ως ημέρα εκκλησιασμού και άλλων επικαίρων εκδηλώσεων, απεφάσισε την αποστολή προς αυτήν σχετικού συγχαρητηρίου γράμματος» — σε επιβράβευση, βεβαίως, της κ. υπουργού, ως εκπροσώπου της Πολιτείας, που δεν βρήκε λέξη να πει για την κραυγαλέα αντιεπιστημονική και οπισθοδρομική υπονόμευση από το Ιερατείο του σύννομα κατοχυρωμένου δικαιώματος της γυναίκας στην άμβλωση.

Και, οπωσδήποτε, σε αβρή ανταπόδοση της έγγραφης προτροπής του Υπουργείου Παιδείας στις διευθύνσεις εκπαίδευσης, τους εκπαιδευτικούς και τις μαθητικές κοινότητες της Αττικής να συμμετάσχουν σε εκδήλωση της  παραθρησκευτικής οργάνωσης «Η Χριστιανική Αγωγή», ενός σωματείου το οποίο έχει πρωτοστατήσει, μεταξύ πολλών άλλων, σε παρεμβάσεις για την απαγόρευση σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία και που, πολύ πρόσφατα, πρωταγωνίστησε στην «καμπάνια» εναντίον των αμβλώσεων, που εκτροχιάζει τη χώρα από τις αρχές του Διαφωτισμού, στις οποίες ομνύουν τα Συντάγματα της Ελλάδας από συστάσεως νεοελληνικού κράτους.

Ερωτοτροπία με το σκοταδισμό

Αυτή η ερωτοτροπία με τον σκοταδισμό έχει μέλλον– επειδή έχει παρελθόν, όπως υπενθύμισε σε δήλωσή του ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, σχολιάζοντας την ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της περασμένης Τρίτης: «Οι εκτρώσεις, έγκλημα κατά εμβίων όντων. Το δικαίωμα της γυναίκας να διακόπτει την κύηση, καταστροφικό για το έθνος. Αυτά έλεγαν οι βουλευτές της ΝΔ στο Κοινοβούλιο το 1986, όταν ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, μετά από μεγάλους αγώνες του γυναικείου κινήματος, εισηγούνταν τον ν. 1609/1986, που νομιμοποιούσε το δικαίωμα της γυναίκας να διαχειρίζεται το σώμα της και έκλεινε την πόρτα στις επικίνδυνες, συχνά ακόμη και θανατηφόρες, εκτρώσεις που γίνονταν σε υπόγεια, από ψευτογιατρούς… Από τότε έχουν περάσει 34 χρόνια. Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα —όπως ο πολιτικός γάμος και η κατάργηση της προίκας— στερεώθηκαν και οι πολέμιοί τους στις περισσότερες περιπτώσεις αποτραβήχτηκαν από το φως της ημέρας, εξακολουθώντας μόνο υπογείως να επιδιώκουν την παλινόρθωση ενός Μεσαίωνα που ντρόπιαζε τον πολιτισμό μας. Νέα κοινωνικά δικαιώματα κατοχυρώθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, η επιλογή ταυτότητας φύλου κ.ά. Χθες όμως, όπως και πρόσφατα με την “ημέρα του αγέννητου παιδιού”, η Ιερά Σύνοδος θυμήθηκε τα επιχειρήματα του 1986 χαρακτηρίζοντας φόνο τις εκτρώσεις…».

Είναι όντως απογοητευτικό —θα συμφωνήσουμε με τον πρώην υπουργό Παιδείας— «να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας παραμένει η επίσημη Εκκλησία. Και ταυτόχρονα, πώς διά της σιωπής της ή συγκεκριμένων ενεργειών η σημερινή κυβέρνηση και η υπουργός Παιδείας, προσφέρουν κάλυψη και δίνουν χείρα βοηθείας για να εξαπλωθεί στην κοινωνία ο πιο άγριος, μισογυνικός και απάνθρωπος σκοταδισμός».
Απογοητευτικό και, βέβαια, εφυπνιστικό.

εποχη