του Βασίλη Πάικου
Για θυμήσου, τι πάρτι στηνόταν, έως πριν από επτά - οκτώ μήνες, στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, έτσι και ανακάλυπταν υγρασία στον τοίχο κάποιου δημόσιου νοσοκομείου, μια χαλασμένη τουαλέτα ή δυο - τρία ράντζα στους διαδρόμους. Τότε, όταν γίνονταν πραγματικά θαύματα στον τομέα της δημόσιας Υγείας.
Σήμερα, οπότε απειλούνται με λουκέτο η μια μετά την άλλη πανεπιστημιακές κλινικές. Οπότε σημειώνεται σοβαρή υποστελέχωση σε νοσηλευτικό προσωπικό. Οπότε διαπιστώνονται τραγικές ελλείψεις σε φάρμακα άμεσης ζωτικής ανάγκης. Σήμερα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Κι αφού δεν υπάρχει για τα κανάλια, δεν υπάρχει γενικώς...
Για θυμήσου τη Μόρια σε πρώτο πλάνο, σχεδόν καθημερινά, στα δελτία των ιδιωτικών καναλιών. Με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από την όντως δύσκολη ζωή των εκεί διαβιούντων προσφύγων και μεταναστών. Με τον αντίστοιχης δραματικότητας δημοσιογραφικό σχολιασμό. Τη Μόρια των 5.000 ψυχών τότε.
Σήμερα, οπότε στη Μόρια στοιβάζονται κάπου 21.000 άνθρωποι και οι συνθήκες διαβίωσης είναι τρισχειρότερες, η Μόρια απλώς δεν υπάρχει. Κι αφού δεν υπάρχει για τα κανάλια, δεν υπάρχει γενικώς. Κι αν αναγκαστούν να την «ανακαλύψουν», συνήθως περιορίζονται σε μακρινές αεροφωτογραφίες, έτσι για να μοιάζει κάπως και σαν κάμπινγκ. Όσο για τον συνοδευτικό σχολιασμό, ψυχρός, λιτός, αποστασιοποιημένος, καθώς πρέπει...
Για θυμήσου τότε που μια μολότοφ, μια κατάληψη, ένας εμπρησμός αυτοκινήτου μεταφράζονταν σε όργιο αντιεξουσιαστικής ανομίας και παραβατικότητας. Τότε που ο “Ρουβίκωνας”, με τα τρικάκια και τις μπογιές, είχε αναχθεί σε σύμβολο ακροαριστερής βίας.
Σήμερα, οπότε καίγονται καμιά δεκαριά αυτοκίνητα την ημέρα, οπότε ο ίδιος “Ρουβίκωνας”, με τα ίδια τρικάκια και τις ίδιες μπογιές, συνεχίζει κανονικά τη δράση του, δεν τρέχει τίποτα. Κι αφού δεν τρέχει τίποτα για τα κανάλια, δεν τρέχει τίποτα γενικώς...
Για θυμήσου εκείνα τα πανοραμικά τηλεοπτικά πλάνα της απόλυτης ερημίας και εγκατάλειψης του Ελληνικού. Για τα οποία, φυσικά, ευθυνόταν η αντιαναπτυξιακή λογική και η αντιεπενδυτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί όπου θα έμπαιναν οι μπουλντόζες μέσα στον πρώτο μήνα διακυβέρνησης της Ν.Δ.
Σήμερα, μετά από επτά μήνες, οπότε παρατηρείται εκεί η ίδια ακριβώς ερημία και η ίδια εγκατάλειψη. Ενώ μπουλντόζα δεν φαίνεται πουθενά ούτε με το κιάλι. Σήμερα το Ελληνικό απλώς δεν υπάρχει. Κι αφού δεν υπάρχει για τα κανάλια, δεν υπάρχει γενικώς...
Είναι, βλέπεις, πεισματάρα η πραγματικότητα...
Ό,τι δεν υπάρχει για τα κανάλια δεν υπάρχει γενικώς. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Και αναφέρεται σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, για το οποίο η τηλεόραση αποτελεί το κεντρικό, αν όχι το μόνο, μέσο ενημέρωσης. Η τηλεόραση, η οποία αποτέλεσε, για χρόνια, τον πολιορκητικό κριό της επιχείρησης ανατροπής της Αριστεράς.
Η τηλεόραση (που, πέραν της ιδιωτικής, έχει πλέον προστεθεί και η δημόσια) εξακολουθεί και σήμερα να λειτουργεί υπερπροστατευτικά απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εμφανίζοντας μια μαγική εικόνα στη θέση της πραγματικότητας. Της πραγματικότητας που όμως είναι πεισματάρα και δεν μπορεί παρά να βρει, κάποια στιγμή, το δίκιο της. Και τη θέση της στη συνείδηση των πολιτών. Και κάτι μου λέει πως αυτή η στιγμή βρίσκεται ήδη πολύ κοντά.
Η πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το «Βήμα» αποκαλύπτει τα πρώτα σχετικά ευρήματα. Καθώς μάλιστα μεγάλη μερίδα των πολιτών αντιλαμβάνεται πλέον πως ήταν χωρίς αντίκρισμα οι προσδοκίες για βελτίωση της ζωής της. Οπότε δεν μπορεί παρά ν’ αρχίσει να βλέπει ότι σχεδόν σε όλους τους τομείς δημοσίου ενδιαφέροντος η πραγματικότητα είναι ζοφερή και, πάντως, πολύ πέραν των κυβερνητικών επαγγελιών και των αντίστοιχων λαϊκών προσδοκιών.
Από το μεταναστευτικό του απόλυτου μπάχαλου έως την εξωτερική πολιτική του επικίνδυνου ερασιτεχνισμού. Από την επέλαση των ιδιωτών στη δημόσια Παιδεία έως την εγκατάλειψη (την επί της ουσίας υπονόμευση) του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Προκειμένου ν’ ανοίξουν κι εκεί «δουλειές» για τους ιδιώτες.
Από το φιάσκο των σχεδίων Χρυσοχοΐδη για την πάταξη της παραβατικότητας, και τούτο παρά την επιχείρηση εγκαθίδρυσης αστυνομικού κράτους α λα παλαιά, έως το άλλο φιάσκο, εκείνο των επενδύσεων - φάντασμα. Που θα ’ρχονταν μαζικά, μιας και στα πράματα είναι τώρα οι φλογεροί εραστές τους, στη θέση των συριζομαδούρων που τις υπονόμευαν. Των επενδύσεων που σήμερα μην τις είδατε, μην τις απαντήσατε.
Από την ακύρωση των -νομοθετημένων!- αυξήσεων στον κατώτατο μισθό έως το κουτσούρεμα των κοινωνικών επιδομάτων και την κατάργηση της 13ης σύνταξης. Κι από ’κεί στο νέο ασφαλιστικό της εκτρωματικής διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η εξωραϊσμένη ή και πλήρως απαξιωμένη από τα κανάλια. Η οποία όμως, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να βρει τη θέση της στη συνείδηση των πολιτών. Και τούτο όσες επιχειρήσεις - Εξάρχεια κι αν στηθούν για ξεκάρφωμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου