Ηταν στραβό το κλήμα....

του Τάσου Παππά

Η τρικομματική κυβέρνηση στη Γερμανία δεν πάει καλά. Καθόλου καλά για την ακρίβεια. Οι Χριστιανοκοινωνιστές, βλέποντας να χάνουν προς τα δεξιά τους, υιοθετούν όλο και πιο συντηρητικές θέσεις, προκαλώντας τη δυσφορία ακόμη και της Μέρκελ. Βεβαίως, το κλήμα ήταν από την αρχή στραβό.

Οι σοσιαλδημοκράτες μπήκαν στο σχήμα χωρίς ενθουσιασμό και αφού είχαν καταλήξει σε ναυάγιο οι διαπραγματεύσεις για κυβέρνηση χωρίς αυτούς. Το κόμμα ήταν διχασμένο.

Ηγετικοί παράγοντες, ο επικεφαλής της νεολαίας και ένα υπολογίσιμο κομμάτι της βάσης του είχαν εκφράσει ισχυρές αντιρρήσεις και πρότειναν την παραμονή του SPD στην αντιπολίτευση, για να σκεφτεί πώς λειτούργησε ως κυβερνητικός εταίρος τα προηγούμενα χρόνια, να κάνει την αυτοκριτική του και να ανασυνταχθεί.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν το χειρότερο στην ιστορία του κόμματος. Τελικώς αποφασίστηκε η εμπλοκή του στην κυβερνητική διαχείριση, ίσως γιατί η αντιπολίτευση είναι δύσκολο πράγμα, όπως είχε δηλώσει κορυφαίο στέλεχός του πριν από την εκλογική αναμέτρηση.

Στο διάστημα που βρίσκεται στην εξουσία παρέα με τα δύο δεξιά κόμματα παρουσιάστηκαν πολλά προβλήματα, κυρίως εξαιτίας ορισμένων επιλογών των Χριστιανοκοινωνιστών -«φλερτάρουν με την Ακρα Δεξιά» τούς είχε κατηγορήσει με αφορμή το μεταναστευτικό σοσιαλδημοκράτης υπουργός- τα οποία έσπρωχνε κάτω από το χαλί η καγκελάριος σαν καλή μητερούλα. Το καράβι συνέχιζε με αργό ρυθμό την πορεία του, αλλά έμπαζε νερά.

Σήμερα, λόγω της εμμονής του Ζεεχόφερ να διασώσει τον πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών -κι αυτός κάνει τα γλυκά μάτια στους ακροδεξιούς- οι αμφιβολίες για το αν μπορεί να μακροημερεύσει το τρικομματικό μοντέλο πυκνώνουν. Πολλά ηγετικά στελέχη του SPD πιέζουν την επικεφαλής Αντρέα Νάλες να αποσυρθεί το κόμμα από τον κυβερνητικό συνασπισμό και να γίνουν πρόωρες εκλογές.

Η Νάλες αντιστέκεται λέγοντας ότι η χώρα δεν πρέπει να μπει σε περιπέτεια τώρα που υπάρχουν πολλά ανοιχτά θέματα στη Γερμανία, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο.

Υπομονή λοιπόν μέχρι το πιο ιστορικό κόμμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας να πέσει κι άλλο στις μετρήσεις. Το έχουν περάσει οι ακροδεξιοί, το φτάνουν οι Πράσινοι. Ηδη είναι τρίτο και καταϊδρωμένο.

Με βάση αυτά που συμβαίνουν στο SPD δικαίως θα αναρωτηθεί κάποιος: δικαιούνται οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες (τελευταίος και πιο επίμονος ο Ούντο Μπούλμαν) να ασκούν πιέσεις στους εγχώριους συντρόφους τους να ξεκινήσουν διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να συγκροτηθεί ένα μέτωπο για να αντιμετωπιστεί η Δεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός;

Γιατί, όπως σωστά τους αντιγυρίζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αυτό που κάνετε εσείς εκεί δεν αφήνετε να το κάνουμε και εμείς εδώ; Η δική σας Δεξιά είναι ακίνδυνη, η δική μας είναι επικίνδυνη;

Βεβαίως το σωστό ερώτημα που πρέπει να τεθεί στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες είναι άλλο: Γιατί προτείνετε διάλογο ριζοσπαστικής Αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, ενώ εσείς στη Γερμανία αρνείστε να συζητήσετε με τη δική σας Αριστερά (Die Linke) και τους Πράσινους και προτιμάτε να κυβερνάτε με τη Δεξιά της Μέρκελ και την υπερδεξιά του Ζεεχόφερ; Αυτό όμως το ερώτημα κάνει τζιζ.

Οι εκεί σοσιαλδημοκράτες δεν θέλουν την Αριστερά στα πόδια τους. Οι εδώ, θέλουν να πάει η Αριστερά εκεί απ’ όπου ήρθε. Οπότε; Σε ρόλο κομπάρσου σε κυβερνητικά σχήματα με πρωταγωνιστή τη Δεξιά μέχρι να φύγουν μουτζώνοντας οι θεατές-οπαδοί τους από την παράσταση.

efsyn