Από τις πολλές μυριάδες στις λιγοστές χιλιάδες

Αποφάνσεις του είδους «Μέγα πλήθος, μέγα πάθος» δεν γράφτηκαν χθες ούτε ακούστηκαν στους ραδιοσταθμούς

του Παντελή Μπουκάλα

Εύκολα φανταζόμαστε ποιους πρωτοσέλιδους τίτλους και φωτογραφίες θα αφιέρωναν στη σαββατιάτικη διαδήλωση για το μακεδονολογικό οι μισές τουλάχιστον πολιτικές εφημερίδες της Δευτέρας, αλλά και ορισμένες αθλητικές, αν είχαν δικαιωθεί οι προβλέψεις-προσδοκίες των διοργανωτών της. Αν δηλαδή είχε συρρεύσει πλήθος κόσμου σε μια συγκέντρωση που είχε προαναγγελθεί σαν μητέρα όλων των μαχών, με δεδομένη την παρουσία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Και με το επιπλέον δεδομένο ότι υπολείπονται ελάχιστες μέρες έως το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει εν πολλοίς την πορεία των πραγμάτων.

Αποφάνσεις του είδους «Μέγα πλήθος, μέγα πάθος» δεν γράφτηκαν χθες ούτε ακούστηκαν στους ραδιοσταθμούς. Από την αντιδικία του περασμένου Γενάρη για το πόσες ακριβώς εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη υποχωρήσαμε στην αντιδικία για το αν οι διαδηλωτές του Σαββάτου ήταν λιγότεροι ή περισσότεροι από δέκα χιλιάδες. Κουράστηκε ο κόσμος; Φοβήθηκε τα ΜΑΤ; Βαρέθηκε να παρακολουθεί την έριδα των μακεδοναρχών, που αντί για σάρισα κραδαίνουν τη σφραγίδα κάποιου σωματείου, διαγωνιζόμενοι για το ποιος είναι ο «αυθεντικότερος πρόμαχος των εθνικών δικαίων»;

Υπάρχουν όμως και άλλες ερμηνευτικές εκδοχές, κι αυτές πρωτίστως θα έπρεπε να απασχολήσουν όσα κόμματα επένδυσαν στο μακεδονολογικό, διαγράφοντας βίαια τις μέχρι χθες θέσεις τους για το «εθνικώς ανεκτό» όνομα της γειτονικής χώρας και παραβλέποντας ότι εκτός από τα χαρτιά, μένουν πλέον και τα βίντεο. Είναι λοιπόν πιθανό να θυμούνται καλύτερα αρκετοί πολίτες τις θέσεις των κομμάτων (δηλαδή την αλληλουχία των αυτοανατροπών τους) απ’ ό,τι τα ίδια τα κόμματα, που έτσι κι αλλιώς καταχρώ-νται συστηματικά το «δικαίωμα» στην επιλεκτική μνήμη. Είναι πιθανό να μη θέλησαν οι πολίτες αυτοί να γίνουν άλλη μία φορά ουραγοί φανατικών ακροδεξιών ηγεμονίσκων ή ακροατές φιλοχουντικών ομιλητών, που ονειρεύονται τον στρατό σε ρόλο εθνοσωτήρα. Είναι επίσης πιθανό να πίστεψαν με τον καιρό πως δεν είναι προδοτική μια συμφωνία που υποχρεώνει ένα λαό να ξαναβαφτιστεί, αλλά και να αποκηρύξει τον τερατωδώς ανιστόρητο γκρουεφσκικό μεγαλεξανδρισμό.

Η προχθεσινή διαδήλωση, καπελωμένη από ακροδεξιούς σωβινιστές, έληξε με την ηρωική επίθεση μιας ομάδας «ελληνόψυχων» εναντίον Τούρκων τουριστών εγκλωβισμένων στο αυτοκίνητό τους. Εύκολα φανταζόμαστε τι θα λέγαμε για τους βάρβαρους και τους απολίτιστους, τους Μογγόλους, αν Ελληνες τουρίστες είχαν δεχτεί επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Τώρα; «Ελα μωρέ...».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ