Ellie, Αλί και «είναι εντάξει το μαλλί;»

Ένας από τους νέους αστικούς μύθους είναι ότι τα social media εκλέγουν βουλευτές και κυβερνήσεις, ότι ακόμα και η αρνητική δημοσιότητα που προσφέρουν πιστώνεται ως θετική στο συλλογικό ασυνείδητο και χτίζει μελλοντικές πολιτικές καριέρες. Η πραγματικότητα είναι λίγο διαφορετική, τουλάχιστον όσον αφορά πολιτικούς και πολιτευτές που έχουν μια έμφυτη ροπή προς την φαιδρότητα.

του Δημήτρη Σούλτα

Το μεγαλύτερο «πάρτι» του Σαββατοκύριακου έγινε στα social media με την δήλωση της νεαρής νεοδημοκράτισσας και μοντέλου, Έλλης Παπαγγελή, ότι διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μάρξ στα 15 της και σε κείνη την τρυφερή ηλικία απεφάνθη ότι ο Μάρξ «έγραφε βλακείες». Προφανώς είναι μια δήλωση που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, αλλά είναι βούτυρο στο ψωμί των χρηστών των κοινωνικών δικτύων για να προσφέρουν σχόλια, που μπορεί να φτιάξουν την διάθεση του καθενός. Έτσι γίνεται άλλωστε εδώ και χρόνια. Στο διαδίκτυο έχει κανείς τη δυνατότητα να διαβάσει από εξαιρετικές αναλύσεις μέχρι γυμνασιακό χαβαλέ. Είναι τέτοια η φύση του μέσου.
 

Η αρνητική δημοσιότητα, τα καυστικά σχόλια, ο κανιβαλισμός ενίοτε προσώπων και απόψεων όμως δεν εκλέγουν βουλευτές. Η φαιδρότητα του πολιτικού συστήματος ή τουλάχιστον του κομματιού που κάνει καριέρα με αυτό το πρόσημο είναι μάλλον δημιούργημα των τηλεοπτικών παραθύρων ή της trash tv,που ευτύχησε να δει ουκ ολίγους εκπροσώπους της να περνούν το κατώφλι της Βουλής. Ας σκεφτούμε ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης, η Σοφία Βούλτεψη ή ο Γεράσιμος Γιακουμάτος που έκαναν καριέρα στα τηλεπαραθύρια ακροβατώντας μεταξύ φαιδρότητας και ακροδεξιάς ρητορικής ήταν βουλευτές πολύ πριν τα social media γίνουν τόσο επιδραστικά όσο είναι σήμερα.
 

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, μπορεί να είναι μανιακός της χρήσης του twitter, αλλά οφείλει την πολιτική του καριέρα αρχικά στις τηλεπωλήσεις των βιβλίων του, στη συνέχεια στην απόφαση της ακροδεξιάς του Γιώργου Καρατζαφέρη να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια, μετά στη συνεχή παρουσία του στα τηλεπαράθυρα, γιατί «έκανε σαματά» και τέλος στην απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να κάνει – ένα ακόμα- ακροδεξιό άνοιγμα. Όλο αυτό σε συνδυασμό με την λαϊφαϊλίστικη παρουσία της συζύγου του, επίσης τηλεπερσόνας, συνθέτουν ένα από τα κλασσικότερα παραδείγματα για το πώς το φαιδρό γίνεται «θεσμικό».
 

Μέχρι στιγμής, παρά τα χιλιάδες hashtag, που βασίστηκαν σε δηλώσεις πολιτικών και πολιτευτών, κανείς δεν έχει εκλεγεί γιατί κάποια δήλωση του έγινε αντικείμενο σχολιασμού ή χαβαλέ. Είναι πιθανότερο να εκλεγεί κάποιος βουλευτής, λόγω της τηλεοπτικής του παρουσίας, όπου θα επιδεικνύει καθ’ εκάστην την ανεπάρκεια του, παρά αν δίνει «θέμα» στα social media.
 

Μιας και η αφορμή ήταν οι δηλώσεις της Έλλης Παπαγγελή, να θυμίσουμε ότι μπήκε στο ψηφοδελτίου του συνδυασμού Κουμουτσάκου στις εκλογές για την περιφέρεια, πριν καν ασχοληθεί κάποιος μαζί της, ενώ η δήλωση περί Μαρξ, έγινε στο «Έθνος». Ας μην υποτιμούμε επίσης το γεγονός ότι τέτοιου τύπου δηλώσεις μπορεί για έναν στοιχειωδώς σοβαρό ενήλικα να μην είναι άξιες σχολιασμού, αλλά για έναν μικρότερης ηλικίας που μεγάλωσε σε ένα απολίτικο περιβάλλον μπορεί να φανούν μέχρι και «σοφές», αν δεν αποδομηθούν.
 

Βουλευτές δεν εκλέγει ούτε το facebook,ούτε το twitter. Κατά κανόνα αυτό που κάνουν είναι να αποδομούν, ασχέτως αν η ματαιοδοξία του/της πολιτικού τον κάνει να είναι ευτυχής με το ότι ασχολούνται μαζί του .Ο κόσμος του διαδικτύου κάνει αυτό που θα έκανε κάποιος με μια φαιδρή δήλωση εντός ή εκτός διαδικτύου. Γελά και περιγελά. Κι αυτό, ειδικά σε εποχές κρίσης, είναι φορές που το έχουμε ανάγκη.

thepressproject