Το πάθος που δείχνουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ υπέρ των συμφερόντων της Ελντοράντο θυμίζει ιστορίες από δικτατορίες σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου το… καθεστώς ήταν η ίδια η πολυεθνική και τα συμφέροντα της κι όλα τα άλλα, τα δάση, η γη, το νερό, οι άνθρωποι, το μέλλον, μπορούσαν να πάνε στο διάολο.
του Θεόφιλου Σιχλετίδη
Είναι λογικό σε μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πολιτικά κόμματα, που μάλιστα βρίσκονται στην αντιπολίτευση, να υπερασπίζονται σχεδόν με φανατισμό τα συμφέροντα μίας πολυεθνικής και μάλιστα μίας πολυεθνικής εξορύξεων και εμπλουτισμού μεταλλευμάτων, που δεν τη λες και ήπια δραστηριότητα προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους; Όχι δεν είναι. Το πάθος που δείχνουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ υπέρ των συμφερόντων της Ελντοράντο θυμίζει ιστορίες από δικτατορίες σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής, όπου το… καθεστώς ήταν η ίδια η πολυεθνική και τα συμφέροντα της κι όλα τα άλλα, τα δάση, η γη, το νερό, οι άνθρωποι, το μέλλον, μπορούσαν να πάνε στο διάολο.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δούλεψαν για την «Ελληνικός Χρυσός» όταν ήταν στην κυβέρνηση, χώρια και μαζί, και για την «Ελληνικός Χρυσός» δουλεύουν και τώρα, από το ασύλληπτο «η επένδυση θα γίνει με κάθε αναγκαίο κόστος» του Αντώνη Σαμαρά, το οποίο ο Νίκος Δένδιας το έσπασε τα τάλιρα μετατρέποντας την Ιερισσό σε Μπέλφαστ του 1971, μέχρι την απαράδεκτη παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ σε στέλεχος της υπηρεσιακής κυβέρνησης του Σεπτεμβρίου του 2015 ώστε να ανακληθούν αποφάσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος. Γιατί όμως αυτό το σύστημα, στο οποίο εμπλέκεται ακόμα και η ηγεσία της ΓΣΕΕ που έφτασε στο σημείο να διοργανώσει συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη υπέρ της Ελντοράντο, δουλεύει τόσο αποκάλυπτα υπέρ των συμφερόντων μίας πολυεθνικής;
Μιλάει αυτό το σύστημα για θέσεις εργασίας, ύψος επενδύσεων και αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Λέει αυτό το σύστημα πως χωρίς επενδύσεις σαν κι αυτές της Ελντοράντο η χώρα δεν θα μπορέσει ποτέ να βγει από τον κύκλο της ύφεσης και το σπιράλ της οικονομικής κρίσης. Κι όμως με βάση τα πραγματικά στοιχεία – και όχι αυτά της «Καθημερινής» που ανακάλυψε 5000 θέσεις εργασίας και 50 περίεργους που διαμαρτύρονται για την κοπή… 50 δέντρων – ούτε οι θέσεις εργασίας είναι πολλές, ούτε το ύψος της επένδυσης προκαλεί κάποιον ίλιγγο και σε ό,τι αφορά τον ορυκτό πλούτο υπάρχουν και σήμερα τα μέσα για να κάνουμε μία προβολή στην ολική καταστροφή που θα προκαλέσει στην Βορειοανατολική Χαλκιδική η σε βάθος δεκαπενταετίας… αξιοποίηση του.
Το μόνο που μένει για να δικαιολογήσει τη στάση αυτού του συστήματος είναι μία βαθύτατη καχυποψία για ό,τι λέει και για ό,τι υποστηρίζει για τα συμφέροντα της Ελντοράντο. Η στάση αυτού του συστήματος δεν είναι πολιτική και βρωμάει από μακριά πως κάτι άλλο παίζεται, αν και η αλήθεια είναι πως αυτή η ιστορία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη μεγάλη πολιτική αλλαγή τον Γενάρη του 2015 οπότε είναι κάπως κατανοητό το μίσος της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ για το… βουνό. Μήπως πετάμε λάσπη στον ανεμιστήρα; Ξέρω γω… Βγάζει ανεμιστήρες η Siemens;
stokokkino
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου