Τι ζητάει και στους ίσκιους περπατάει;

 της Σάσας  Κιορπέ 

Την τελευταία τριετία έχουν προσεγγίσει  τον ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί και διάφοροι, όπως έχουν αποχωρήσει κιόλας. Κάποιοι είναι «εργάτες» με αγάπη για αυτό που γίνεται, κάποιοι είναι αδιάφοροι, κάποιοι διόλου αδιάφοροι και κάποιοι είναι άκρως επικίνδυνοι και τυχοδιώκτες, οι οποίοι και προσβάλλουν τη συλλογικότητα με την οποία λειτουργούσε και προσπαθεί να λειτουργεί το κόμμα, στοχεύοντας με παλαιοκομματικού τύπου τακτικές να προβληθούν προσωπικά και να αναδειχθούν σε εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες, για ίδιον όφελος.

Δυστυχώς, γίνονται αντιληπτοί και μόνο πίκρα προκαλούν στους υπόλοιπους συντρόφους. Δεν τους ενδιαφέρει όμως, καθώς ο χώρος από τον οποίο προέρχονται, προφανώς έτσι τους έχει γαλουχήσει να λειτουργούν και να συμπεριφέρονται. Ως μεμονωμένα, δηλαδή συμφέροντα και όχι ως συλλογικότητα. Αυτό πρέπει να μας λυπεί και να μας βάζει σε δεύτερες σκέψεις, στην προσπάθεια να έχουμε κόμμα ανοιχτό, με πιο διευρυμένο αριθμό μελών.

Γιατί έρχονται οι τελευταίοι στον ΣΥΡΙΖΑ; Ποια στάση κρατούσαν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ του 4%; Από ποιον χώρο προέρχονται; Είναι καθαρές οι προθέσεις τους ή έχουν ως σκοπό τη μετατροπή και του ΣΥΡΙΖΑ σε ρουσφετολογικό, παλαιού τύπου κόμμα, διαπλεκόμενο; Αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν ξεμπερδεύουμε έτσι με το παλιό, αλλά το αναβιώνουμε.

Απαιτείται μεγάλη προσοχή και εγρήγορση όσον αφορά στους κόλακες ή Δαναούς και δώρα φέροντες. Σε τι μας εξυπηρετεί η διεύρυνση, όταν αλλοιώνονται οι σκοποί και οι στόχοι μας ; Τι μας βοήθησε και έχουμε τη μεγάλη μας δυναμική την τελευταία τριετία; Από πού αντλήσαμε τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίζουμε με συλλογικότητα και μαζικότητα τους αγώνες μας; Θα μπορέσουν όλοι αυτοί να ακολουθήσουν, αν δεν τους δοθεί αυτό που θέλουν, αν δεν μεταλλαχθούμε; Ή θα είναι «βαρίδια»- όπως λέει και μια «φίλη»- που θα ανακόπτουν την πορεία μας και θα αλλάξουν την έως τώρα εικόνα και αλληλεπίδρασή μας με τον κόσμο και την κοινωνία;

Ένα χρόνο τώρα, η 1^η Κυβέρνηση της Αριστεράς έχει δώσει τα δείγματα γραφής της. Κάποια από αυτά μας έκαναν υπερήφανους, μας ανακούφισαν και κάποια από αυτά μας πλήγωσαν και μας δυσαρέστησαν. Οι περισσότεροι έμειναν και συνεχίζουν και κάποιοι έφυγαν και κατηγορούν πρώην συντρόφους, είναι όμως και αυτοί που μουδιασμένοι, παγωμένοι, καλύτερα, αποστασιοποιήθηκαν, προτιμώντας να εξαφανιστούν, κρατώντας χαμηλούς τόνους. Αυτούς που έφυγαν ή μούδιασαν, πρέπει να τους αντικαθιστούμε κάθε φορά με «εύκαιρους καλοθελητές» ή μήπως να προσπαθήσουμε ώστε να ενεργοποιήσουμε ξανά τους αποστασιοποιημένους και τους δυσαρεστημένους;

http://www.xanthileft.gr/