Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Στείλτε τους πρόσφυγες στο Λιχτενστάιν



Του Αρτέμη Ψαρομήλιγκου
Το Λιχτενστάιν είναι η πιο φιλόξενη χώρα για πρόσφυγες πολέμου. Μπορεί βέβαια στην τρέχουσα προσφυγική κρίση το Πριγκιπάτο να είχε κάπως κακομοίρικη συμβολή, αλλά στο παρελθόν έχει γράψει λαμπρές σελίδες φιλοξενίας κατατρεγμένων.Βέβαια δεν επρόκειτο για «σκούρους» και Μουσουλμάνους αλλά για ξανθούς Χριστιανούς. Δεν ήταν «Άριοι». Σλάβοι ήταν. Ρώσοι ένοπλοι αντικομμουνιστές  που είχαν πολεμήσει στο πλευρό του Χίτλερ και  έσερναν τα ράκη τους στην Ευρώπη ζητώντας καταφύγιο. Ματαίως. Όλες οι πόρτες ήταν κλειστές.
Μόνο το Λιχτενστάιν άνοιξε τις φιλόξενες αγκάλες του για τα ορφανά του Χίτλερ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Βρισκόμαστε στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Boris Smyslovsky - ο διαβόητος Ρώσος εμιγκρές που το 1941 είχε εισβάλει μαζί με τη Βέρμαχτ στην πατρίδα του - το 1945 βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση. Τον Απρίλιο του 1945 ως διοικητής του 1ου Ρωσικού Εθνικού Στρατού, και ενώ ο Ναζισμός κατέρρεε, ο Σμυσλόφσκυ πάσχιζε να διασώσει τα απομεινάρια της Στρατιάς του μεταξύ Ελβετίας και Αυστρίας.
Στις 2 Μαϊου 1945 (μια βδομάδα πριν από την πτώση του Βερολίνου) ο Σμυσλόφσκυ με τους 462 στρατιώτες του, 30 γυναίκες και 2 παιδιά κατέφυγαν στο ουδέτερο Λιχτενστάιν. Και ενώ όλες οι συμμαχικές ευρωπαϊκές χώρες επαναπάτριζαν τους Ρώσους που ζητούσε η ΕΣΣΔ – ανεξάρτητα αν το ήθελαν ή όχι - το μικροσκοπικό Λιχτενστάιν αρνιόταν. Μόνο στις 16 Αυγούστου 1945 μια σοβιετική αντιπροσωπεία πήγε στο Λιχτενστάιν και έπεισε 200 από τους χιτλερικούς Ρώσους να επαναπατριστούν εθελοντικά. Ταξίδεψαν σιδηροδρομικώς μέσω Βιέννης και από τότε κανείς δεν έμαθε κάτι γι΄ αυτούς.
Το Λιχτενστάιν είχε τότε 12.000 κατοίκους και δέχτηκε μέσα σε μια μέρα 500 φυγάδες (το 4% του πληθυσμού του) και στη συνέχεια τους φιλοξένησε πλουσιοπάροχα. Παρέχοντας στους εναπομείναντες 300, μηνιαίως επί 2 χρόνια 30.000 φράγκα. Όπως είχε δηλώσει ο τότε πρωθυπουργός Αλεξάντερ Φρικ «οι Ρώσοι ούτε στιγμή δεν κινδύνεψαν να εκδοθούν και ο τοπικός πληθυσμός υποστήριξε πλήρως την κυβέρνηση για την παροχή ασύλου στους Ρώσους». Πλήρωσε μάλιστα τα εισιτήρια τους για να ταξιδέψουν στην Αργεντινή όπου ο Περόν τούς έδωσε άσυλο. Όλα τα έξοδα τα κατέβαλε μερικά χρόνια αργότερα η (πάντα …ανοιχτοχέρα) Γερμανία.
Ο Σμυσλόφσκυ (ή von Regenau ή Holmston) πέθανε στην πρωτεύουσα του Πριγκηπάτου, Βαντούζ το 1988. Το Λιχτενστάιν σήμερα «σεμνύνεται» πως ήταν «η μόνη χώρα που αντιστάθηκε στις απαιτήσεις του Στάλιν». Στο χωριό Hinterschellenberg έχει ανεγερθεί ένα μνημειο που έχει την ανάγλυφη επιγραφή (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ):
«Εδώ στο Hinterschellenberg, τη νύχτα της 2ας Μαϊου 1945, τα υπολείμματα του 1ου Ρωσικού Εθνικού Στρατού της Γερμανικής Βέρμαχτ υπό του Υποστράτηγο Holmston-Smyslowsky, με περιπου 500 πλήρως εξοπλισμένους άνδρες, ζητώντας άσυλο, διέσχισαν το σύνορο του Ευρύτερου Γερμανικού Ράιχ, στο Λιχτενστάιν. Οι πρώτες διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν στην ταβέρνα "Wirtschaft zum Löwen" (ταβέρνα των λεόντων), και οδήγησαν στη χορήγηση ασύλου από το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν. Ήταν η μόνη χώρα που αντιστάθηκε απαιτήσεις έκδοσης της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά από δυόμισι χρόνια, οι Ρώσοι ήταν ελεύθεροι να φύγουν για μια χώρα της επιλογής τους».
Το πέτρινο-ορειχάλκινο μνημείο βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων από τα σύνορα με την Αυστρία. Αμέριμνοι Αμερικάνοι τουρίστες το περιεργάζονται και Ευρωπαίοι νοσταλγοί το επισκέπτονται για να το καμαρώσουν.
- Δεν θα αποτελούσε λύση για το προσφυγικό, αλλά κάποιος διεθνής οργανισμός θα μπορούσε να υποχρεώσει το πάμπλουτο Λιχτενστάιν να φιλοξενήσει πρόσφυγες ίσους με το 4% του σημερινού πληθυσμού του και να καταβάλλει σε έκαστο το ισόποσο των 30.000 φράγκων μηνιαίως.
Έτσι για να μη δημιουργείται η …κακόβουλη υποψία σε μας τους «παράξενους» πως η φιλοξενία της ελεεινής στρατιάς του Σμυσλόφσκυ έγινε για λόγους πολιτικής συμπάθειας αλλά είχε – λέμε τώρα - «καθαρά ανθρωπιστικά» κίνητρα.
koutipandoras

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου