ΝΥΧΤΑ, ΒΑΘΙΑ ΝΥΧΤΑ..

του Χριστόφορου Βλάχου
Αφήνω στην άκρη ότι ο καθηγητής είναι εργαζόμενος και δεν πρέπει να παρακολουθείται από κάμερες... το θεωρώ αυτονόητο...
αλλά, ας δούμε και μια άλλη πλευρά:
Ο καθηγητής, ακόμα και ο ελλιπής, έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει τη λειτουργία μιας ομάδας διαφορετικών ατόμων.
Άλλοτε επιτρέπει σε κάποιον να πει την κουταμάρα του (από σεβασμό), να ουρλιάξει (για να αποφορτιστεί), να σιωπήσει (λόγω κάποιου οικογενειακού του προβλήματος), να αργήσει να απαντήσει (επειδή έχει αργή σκέψη το παιδί). Θα κόψει απότομα αυτόν που επιδεικνύεται και τρώει το χρόνο, θα μιλήσει αυστηρά σε κάποιον (επειδή έτσι καταλαβαίνει ο συγκεκριμένος)...
Θα κάθεται, λοιπόν, ο μέσος πατέρας, όπως βλέπει Αννίτα Πάνια ή Μάστερ Σεφ, πλάι από τον εξ αποστάσεως μαθητή γιο του, και θα λέει: δεν τα λέει καλά ο καθηγητής! Με την ίδια ευκολία που κρίνει τους μάγειρες ή τους τραγουδιστές...
Θα πει -με το δικό του μυαλό- ότι δεν είναι κατανοητός ή είναι αργός ή δεν είναι πολύ Έλληνας...
Τα παιδιά; ποιο θα τολμήσει να ανοίξει το στόμα του αν δεν είναι σίγουρο; τι θα γίνει με τον ντροπαλό, τον αγχώδη, τον ανασφαλή μαθητή; θα έχει την ίδια συμπεριφορά, αν ξέρει ότι τον βλέπουν κάποιοι εκτός τάξης; όχι, βέβαια!
Στρατιωτάκια ακίνητα, αμίλητα, μέρα ή νύχτα;
Νύχτα, βαθιά νύχτα...

ΑΠΟ ΤΟ FB