του Άρη Χατζηστεφάνου
Αν τραγουδάς πάνω σε φορτηγό έξω από το γραφείο του γιού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη η αστυνομία έρχεται απλώς για να συνοδεύσει την οχηματοπομπή. Αν αράζεις σε πλατεία στην Αγία Παρασκευή έρχεται για να σε συλλάβει.
Αν συνωστίζεσαι στην πλατεία Ομονοίας για τη φιέστα που διοργανώνει ο εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν σε πετύχουν στην άνω πόλη της Θεσσαλονίκης θα έρθουν τα ΜΑΤ να σε ματώσουν στο ξύλο, όπως συνέβη το βράδυ του Σαββάτου.
Να σημειωθεί επίσης ότι κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε για τις διαδηλώσεις ακροδεξιών, ρατσιστών ψεκασμενων, συνωμοσιολογων που διαδήλωσαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενώ αντίθετα υπήρξε παρέμβαση της αστυνομίας ακόμη και σε συμβολικές συγκεντρώσεις γιατρών σε νοσοκομεία.
Η επανάληψη των φαινομένων αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για αποφάσεις που λαμβάνονται σε τοπικό επίπεδο από αξιωματούχους της ΕΛ.ΑΣ αλλά γίνονται με την έγκριση (αν όχι τη ρητή εντολή) της ηγεσίας της αστυνομίας, δηλαδή του αντιστράτηγου Μιχαήλ Καραμαλάκη και κατ’ επέκταση και της πολιτικής της ηγεσίας, δηλαδή του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη.
Όσο συχνότερο και πιο «θεσμοθετημένο» είναι ένα φαινόμενο τόσο υψηλότερα πρέπει να αναζητούμε τις ευθύνες
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν στηρίζουμε καμία συγκέντρωση ατόμων που δεν τηρεί τα μέτρα προστασίας και το social distancing.
Επίσης για να είμαστε σαφείς, ίσως και να μην είχαμε γράψει αυτό το κείμενο εάν η αστυνομία έσπαγε στο ξύλο τα μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη. Πάντα στο πλαίσιο του μονοπωλίου της άσκησης νόμιμης βίας που της προσφέρει η αστική δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου