Ποιος θα με στείλει στο νησί των Λωτοφάγων να μη θυμάμαι πια;

της Ειρήνης Νταουντάκη*

Ένα βαθύ σκοτάδι μας απειλεί με επιστροφή και η απειλή αυτή μας κάνει να αναρωτιόμαστε. Αν δεν βρεις στον ήλιο μοίρα γυρίζεις στα σκοτάδια ή παλεύεις για να γίνει το καλό καλύτερο, μένοντας στο φως.

Πριν 4 χρόνια καταφέραμε όλοι μαζί να απομακρύνουμε από την διακυβέρνηση της χώρας ότι πιο σάπιο, συντηρητικό και καταστρεπτικό για μας. Μια πολιτική πολλών ετών που με την διαφθορά και την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος οδήγησε την χώρα σε χρεοκοπία, σε μνημόνια, σε μια λιτότητα που λεηλάτησε και ακύρωσε ζωές.

Αυτή η πολιτική και αυτοί οι πολιτικοί είχαν πολλές ευκαιρίες και πολλά πολλά χρόνια στην διάθεση τους να διορθώσουν λάθη και να οδηγήσουν την χώρα σε μια καλύτερη μοίρα. Δεν χρησιμοποίησαν τις ευκαιρίες, δεν βελτίωσαν την ζωή μας, δεν σεβάστηκαν τίποτα. Το αντίθετο έκαναν. Μας οδήγησαν στην καταστροφή και μας είπαν συνεργατικά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι τα τρώγαμε μαζί.

Κατάργησαν το κοινωνικό κράτος, άφησαν άνεργους κοντά 1 εκατομμύριο ανθρώπους, κλείσανε χιλιάδες μαγαζιά και επιχειρήσεις, άφησαν 2,5 εκατ. ανασφάλιστους ακάλυπτους υγειονομικά, τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα, παιδιά χωρίς φαγητό, οικογένειες χωρίς ρεύμα, χωρίς στέγη και το βασικότερο χωρίς αξιοπρέπεια.

Έδωσαν το δικαίωμα να μας πουν τεμπέληδες, αχρείους, καταχραστές και να απεικονίζουν την Αφροδίτη της Μήλου με απρεπείς χειρονομίες. Μετρούσαμε αυτοκτονίες, δημόσιες διανομές τροφίμων, άστεγους, δηλητηριάσεις από μαγκάλια, μετρούσαμε ντροπές, φρίκη, απογοήτευση και αγανάκτηση.

Με την αλλαγή διακυβέρνησης δεν βρήκαμε τον παράδεισο, ούτε την ουτοπία αν κάποιοι αυτήν έψαχναν. Βρήκαμε πολλές δυσκολίες, αστοχίες και λάθη και διαπιστώσαμε ότι ο δρόμος για τον παράδεισο είναι και δύσβατος και μακρύς.

Βρήκαμε ανθρώπους έντιμους, εργατικούς,με όραμα για μια πιο δίκαιη κοινωνία και έναν δρόμο που θα μπορούσε να οδηγήσει σ αυτόν, μέσα από την κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί όταν έχεις ένα παιδί που είναι άρρωστο και ένα που πεινάει, πρώτα φροντίζεις το άρρωστο, μετά το πεινασμένο και στην συνέχεια ασχολείσαι με τα υπόλοιπα. Έτσι θεωρώ ότι κατά προτεραιότητα καλύφθηκαν οι ανάγκες των ασθενών και των ανασφάλιστων, των ανέργων, όλων αυτών που η κρίση τους ανάγκασε να κλείσουν τα μαγαζιά τους, να μείνουν άνεργοι και με σοβαρές οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Καλύφθηκαν 2,5 εκατ ανασφάλιστοι. Τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, οι γονείς μας. Ενισχύθηκε το σύστημα υγείας με 20.000 προσλήψεις και αύξηση των προϋπολογισμών, γιατί τα νοσοκομεία ήταν έτοιμα να καταρρεύσουν από την υποχρηματοδότηση και την έλλειψη προσωπικού.

Η μείωση της ανεργίας από το 29% στο 18%, έδωσε δουλειά σε πολλούς ανθρώπους, ενίσχυσε τα ασφαλιστικά ταμεία με νέες εισφορές και έτσι φτάσαμε στο σημείο ο ΕΟΠΥΥ να μπορεί να αναλάβει μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης των νοσοκομείων.

Εξυγιάνθηκε το φαύλο ΚΕΕΛΠΝΟ και οργανώνεται σιγά σιγά η πρωτοβάθμια υγεία με οικογενειακό γιατρό και Τοπικές Μονάδες Υγείας. Άνοιξαν 129 ΤΟΜΥ. Ανανεώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού 20ετίας των νοσοκομείων και απασχολήθηκαν 4000 μακροχρόνια άνεργοι.

Διαγράφηκαν οι οφειλές των ανασφάλιστων στην Εφορία. Για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια να χτυπηθεί ο χρηματισμός και ξεκίνησε η λίστα χειρουργείου. Ο άρρωστος δεν πληρώνει 5 ευρό κάθε φορά που μπαίνει στο νοσοκομείο ή το Κέντρο Υγείας και όπου καταργήθηκε το ΕΚΑΣ ο άρρωστος δεν πληρώνει συμμετοχή στα φάρμακα.

Εισήχθησαν νέα καινοτόμα φάρμακα για σοβαρές παθήσεις και κακοήθειες και οι ογκολογικοί ασθενείς βρίσκουν με αξιοπρέπεια τα φάρμακα τους και δεν υπάρχει πια έλλειψη φαρμάκων και εμβολίων.

Το κράτος ανέλαβε δωρεάν τον προληπτικό οδοντιατρικό έλεγχο των παιδιών και συμμετοχή στα οπτικά είδη για όλους.

Ανοίγει και διευρύνεται η λειτουργία του ΚΕΦΙΑΠ για τα άτομα με ειδικές ανάγκες και για φυσική αποκατάσταση.

Το σύστημα υγείας λειτουργεί ομαλά χωρίς ελλείψεις υλικών.

Αυτό που δεν αποκαταστάθηκε είναι η μαζική έξοδος νέων γιατρών που ξεκίνησε το 2012, με αποτέλεσμα την έλλειψη ειδικευόμενων γιατρών και σοβαρά προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία των κλινικών.

Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν αυτό που έζησε η χώρα μας με τα μνημόνια μέχρι το 2015 και κυβερνήτες ανάλγητους, προκλητικούς και αφοσιωμένους στην Τρόικα και το νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Ακόμη βουίζουν τ΄ αυτιά μας από το ”ναι σε όλα”, από το ”μη μου κλέψει την δόξα η τρόικα”, από το ”μαζί τα φάγαμε”, απ΄ το ”να φύγουν όλοι τους”.

Ακόμη θυμάμαι τις πλατείες και τους αγανακτισμένους, τις καθημερινές διαδηλώσεις, τα συσσίτια, τα κάγκελα έξω από την Βουλή, τους τόνους των δακρυγόνων που εισπνεύσαμε, τις μαζικές αυτοκτονίες, τις οικογένειες χωρίς ρεύμα, τα μαγκάλια του θανάτου.

Θυμάμαι τη θλίψη από τα κλεισμένα μαγαζιά και την ερήμωση των δρόμων, φαντάσματα μιας άλλης εποχής.

Θυμάμαι το ….δάκτυλο της Αφροδίτης και τις ”συμβουλές” για να πουλήσουμε την Ακρόπολη. Θυμάμαι τα χρήματα που φεύγαν κρυφά σε έξω τράπεζες, σαν πουλιά μεταναστευτικά.

Ποιος θα με στείλει στο νησί των Λωτοφάγων να μη θυμάμαι πια;

Στην υγειά μας πρώτα και πάντα

*Η Ειρήνη Νταουντάκη είναι νεφρολόγος στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου

nucleus.gr