«Αστεία» και ... αυτονόητα

Με αστειάκια και ψιλοκοροϊδίες αντιμετώπισαν οι γνωστοί σχολιαστές των ΜΜΕ το γεγονός ότι κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων ο πρωθυπουργός έδωσε χώρο στους υπουργούς να ανακοινώσουν τις προτεραιότητες στους τομείς που τους αφορούν. Αυτό μπέρδεψε κάπως ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που έσπευσαν να ψέξουν τις παραλήψεις του Αλέξη Τσίπρα ενώ αμέσως μετά κάποιος από τους υπουργούς τις ανακοίνωνε.

της Άντας Ψαρρά
Για παράδειγμα η Αντιγόνη Λυμπεράκη (Το Ποτάμι) τόνισε την απουσία εξαγγελίας για το σύμφωνο συμβίωσης και για τα ζητήματα κράτους εκκλησίας ενώ λίγο αργότερα τοποθετήθηκαν σαφώς και ο υπουργός Δικαιοσύνης και ο υπουργός Παιδείας. Η επιλογή του να μην τα λέει όλα ο αρχηγός είναι κάπως νεωτεριστική και είναι λογικό να ξαφνιάζει ακόμα και τα κόμματα που ανήκουν σε μεγάλο βαθμό στην κεντροαριστερά.
Άλλο όμως είναι αυτό και άλλο το ότι οι διάφοροι σχολιαστές έσπευσαν να λοιδορήσουν ομιλίες όχι στη βάση της ουσίας τους αλλά με αφορμή κάποιες διατυπώσεις επικαλούμενοι μάλιστα το... αυτονόητο. Παράδειγμα παρόμοιου σχολιασμού οι εξαγγελίες του υπουργού Δικαιοσύνης. Ως αυτονόητη σχολιάστηκε η απόδοση Ιθαγένειας, αυτονόητη η προέκταση του Συμφώνου συμβίωσης, αυτονόητος ο πλήρης διάλογος για τις σχέσεις κράτους εκκλησίας, αυτονόητη η μη κράτηση πέραν του 18μηνου, αυτονόητη η τιμωρία του ρατσιστικού εγκλήματος.
Αφού όμως όλα αυτά είναι τώρα τόσο αυτονόητα γιατί όταν πετάχτηκαν νόμοι (ακόμα και νόμοι που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ) και ευρωπαϊκές οδηγίες στα σκουπίδια για χάρη της προηγούμενης συγκυβέρνησης σώπασαν όλοι οι σημερινοί «λάτρεις» του αυτονόητου;
Γιατί όλοι αυτοί οι τιμητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τώρα μιλούν για τα αυτονόητα και προηγουμένως δεν ζητούσαν από τη κυβερνητική πολιτική να τα αποδεχτεί; Αυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι! Εμείς οι υπόλοιποι γνωρίζουμε ότι οι ανεξάρτητες αρχές και οι φορείς των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πετάγονταν έξω από τα υπουργικά γραφεία και τα δημοσιογραφικά λόμπι και το μόνο που σχολιαζόταν ήταν τα όποια επεισόδια στις πορείες.
Γνωρίζουμε ότι δεν γινόταν διάλογος όχι με ενόχους, υπόπτους και κουκουλοφόρους αλλά ούτε καν με τους αρμόδιους. Γνωρίζουμε ακόμα ότι μέχρι τη δολοφονία Φύσσα τα ρατσιστικά εγκλήματα ήταν αόρατα για τους έγκυρους σχολιαστές. Οι ίδιοι δε σχολιαστές που αγκάλιασαν στο όνομα της μνημονιακής πολιτικής, της τάξης και της ασφάλειας τις παρουσίες ακροδεξιών (πολύ περισσότερο πατενταρισμένων ακόμα και σε επίπεδο δράσεων) τώρα απορούν για το πώς θα συγκυβερνήσουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η υποκρισία δυστυχώς είναι τόσο πρόδηλη που όσα αστειάκια κι αν διατυπώνονται για το πώς θα κάνει για παράδειγμα διάλογο ο Νίκος Παρασκευόπουλος με τους κουκουλοφόρους στηλιτεύοντας μια διατύπωση που σηματοδοτεί και αναγνωρίζει την ανάγκη διαλόγου αντί της βίας, δεν πείθει παρά μόνο για την απόλυτη προκατάληψη των «αστειευόμενων».

efsyn