Με τον κόσμο στους δρόμους

Είχε αναστατωθεί, θυμάμαι πριν από ένα μήνα, η δημοσιογραφία του αστικού καθωσπρεπισμού με τη δήλωση του Γιώργου Κατρούγκαλου πως «ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει με τον κόσμο στους δρόμους». 
του Πέτρου Κατσάκου
Η τότε φράση του σημερινού υπουργού έπεσε με θόρυβο πάνω στον τοίχο μιας συντηρητικής λογικής, στην οποία η λέξη δρόμος μεταφράζεται στην πιο αγοραία και ανατριχιαστική εκδοχή της. Μια εκδοχή που δύσκολα καταπίνεται χωρίς το απαραίτητο συνοδευτικό της αναταραχής και της κατάλυσης της νομιμότητας. Είναι μια λέξη που ταιριάζει περισσότερο με τη λογική του πρώην πρωθυπουργού όταν ξεστόμιζε με απέχθεια το δαιμονοποιημένο «πεζοδρόμιο».
Τις τελευταίες δέκα ημέρες είδαμε τι ακριβώς εννοούσε ο Γιώργος Κατρούγκαλος όταν μιλούσε για διακυβέρνηση της χώρας με τον κόσμο στους δρόμους. Οι πλατείες γέμισαν, οι δρόμοι γέμισαν από κόσμο που αποφάσισε να συμπαρασταθεί στην κυβέρνηση δίχως άνωθεν εντολή. Κάποιοι μίλησαν για την παραδοξότητα των πρώτων φιλοκυβερνητικών διαδηλώσεων αρνούμενοι να αντιληφθούν πως ο κόσμος που πλημμύρισε την πλατεία Συντάγματος βγήκε στο δρόμο για να προστατεύσει τη δική του αξιοπρέπεια και όχι αυτή του Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών του. Είναι ο ίδιος κόσμος που αύριο θα ξαναβρεθεί στον δρόμο και στις πλατείες να διεκδικήσει και πάλι ένα μερίδιο αξιοπρέπειας και από αυτή την ίδια κυβέρνηση την οποία σήμερα στηρίζει. Αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να κυβερνήσει με τον κόσμο στους δρόμους όσο ανατριχιαστικό και αν ηχεί αυτό στα αυτιά ορισμένων.
Αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να παίρνει είτε ψήφο εμπιστοσύνης είτε δυσπιστίας κάθε μέρα από τον ίδιο τον λαό. Και αυτή η ψήφος θα δίνεται στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και στα ταμεία ανεργίας. Είτε αρέσει αυτό σε κάποιους είτε δεν αρέσει, ο κόσμος θα είναι στους δρόμους. Είτε αυτό ξενίζει κάποιους είτε τους τρομάζει. Ακόμη και αυτοί που σήμερα λοιδορούν τις συγκεντρώσεις και χαρακτηρίζουν τον λαό συνένοχο και παραπλανημένο σε ψεύτικες προσδοκίες, αδυνατούν να αντιληφθούν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην κοινωνία. Σπεύδουν να ταυτίσουν τις πρόσφατες συγκεντρώσεις συμπαράστασης στη διαπραγματευτική πολιτική της κυβέρνησης με το κίνημα των Αγανακτισμένων και τον τρόπο με τον οποίο το ερμήνευσαν τότε. Σαν μια επικίνδυνα απολίτικη γραφικότητα, καθώς κανένα κομματικό λεξικό δεν την έχει ερμηνεύσει όπως πραγματικά είναι.
Η πραγματικότητα δείχνει να τους ξεπερνά όλους ακόμη και αν σήμερα αδυνατούν ή αρνούνται να το αντιληφθούν. Ο κόσμος θα είναι εκεί σε πείσμα όλων. Είτε για να στηρίξει είτε για να κρίνει και να απαιτήσει.

http://left.gr