Στάγδην επικινδύνως

του Απόστολου Λυκεσά

Ψιχάλιζε χθες το μεσημέρι μπροστά στον Λευκό Πύργο. Καμιά πενηνταριά παιδιά του Γυμνασίου, ντυμένα τη στιλιστική μυθολογία του ακροδεξιού. Μαύρες κουκούλες στο πρόσωπο, δερμάτινα μπουφάν με νεκροκεφαλές στην πλάτη, κάποιοι με τη σημαία πεταρίκι, ευρύχωρες φόρμες όλων των χρωμάτων για παντελόνια, άρβυλα ή σκούρα αθλητικά παπούτσια.

Καμώνονταν τους αποφασισμένους. Είχαν κατέβει από το πλακόστρωτο στη λεωφόρο Νίκης κι έδειχναν σωστά καθοδηγημένοι στις διαπραγματεύσεις με τον αξιωματικό της αστυνομίας που είχαν περικυκλώσει, ζητώντας του «μισή ώρα θα κάνουμε, διαμαρτυρία για τη Μακεδονία».

Ο αξιωματικός που ήξερε από διαπραγματεύσεις τις έκλεισε σε πέντε λεπτά. Ωστόσο, σε εκείνο το πεντάλεπτο, τα κορίτσια κοιτούσαν με συστολή και δέος τους δικούς τους «μικρούς ήρωες» και την ικανοποίηση εκείνη στα μάτια που κραύγαζε «πω πω, πώς τον κουμάνταρε ο Μήτσος τον γαλονά».

Η βροχή δυνάμωσε, αλλά τα αγόρια και τα κορίτσια τού έδωσαν και κατάλαβε, και του καιρού, «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ Σκοπιανέ, Σκοπιανέ» και ολίγον από «ή ταν ή επί τας» για να μην υπάρχει αμφιβολία ποιοι ήταν οι καθοδηγητές που είχαν βαλθεί να ακονίσουν τα δοντάκια των νεαρών «εθνικιστών» ώσπου να αποκτήσουν τη σιδερένια μασέλα του φασίστα.

Δυο μέρες σερνόταν στο φέισμπουκ το κάλεσμα στα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Αλλά τελικά δεν προσήλθαν ούτε οι επικεφαλής των καταλήψεων. Φρόντισαν πάντως να περάσουν σαν ορδή θυμωμένων «πατριωτών» αρχικά κάτω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν και μια περατζάδα από την Τσιμισκή, κι ύστερα διοχέτευσαν βίντεο στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, και στα πρόθυμα ενημερωτικά σάιτ, που τίμησαν και με το παραπάνω το κατόρθωμα των νεοσσών να βγάλουν την πινακίδα ενός αυτοκινήτου «Σκοπιανού» πολίτη και μετά να φωτογραφήσουν το όχημα χωρίς τις επάρατες πινακίδες. Κι έτσι το αυτοκίνητο του «Σκοπιανού» ήταν ίδιο πλέον με το αυτοκίνητο του Ελληνα μπαμπά, γεγονός που σίγουρα σταθεροποίησε τις πυραμίδες των συνόρων.

Είναι δυο μήνες τώρα που ομάδες νταήδων έχουν αναλάβει τις επιδείξεις πατριωτισμού στα σχολεία και τα νεολαιίστικα στέκια. Περιθώρια συζητήσεων δεν υπάρχουν, καθότι από δω οι «προδότες» κι από εκεί οι οργανωμένοι… εθνικιστές. Το δέχεσαι ή σιωπάς. Για επιχειρηματολογία ούτε λόγος. Και οι περισσότεροι σιωπούν, ακόμη κι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Εθνικισμός που ποτίζει τις ρίζες της νεότητας με δηλητηριώδη σταγονίδια. Δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς εκνευριστικά άλαλοι.

Από το βάθος του χρόνου ο Μπέρτολντ Μπρεχτ μοιάζει να μονολογεί: «Ο εθνικισμός των μεγάλων αφεντικών αποβαίνει εις όφελος των μεγάλων αφεντικών. Ο εθνικισμός των φτωχών ανθρώπων αποβαίνει επίσης εις όφελος των μεγάλων αφεντικών. Ο εθνικισμός δεν γίνεται καλύτερος όταν χρησιμοποιείται ως εργαλείο στα χέρια των φτωχών. Με τον τρόπο αυτό γίνεται εντελώς και απολύτως ανόητος». («ΜΕ-ΤΙ, Το βιβλίο των παρεμβάσεων στη ροή των πραγμάτων», εκδ. Καστανιώτη).

efsyn