“ Τα δύο κόμματα – ολετήρες της χώρας, μετά από την διεθνή διάψευση «επιτυχίας» της εξόδου στις αγορές και της πλήρους αποδόμησης του γεγονότος ότι με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου «τα Μνημόνια τελειώνουν», ο μόνος πλέον σύμμαχός τους έχει απομείνει να είναι η Άνγκελα Μέρκελ, μέχρι τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών τουλάχιστον, και η ντόπια διαπλοκή, με τη βοήθεια πάντοτε των καθεστωτικών ΜΜΕ ”
Του Κώστα Καπνίση
Μαζί αποφάσισαν να βουλιάξουν η ΝΔ του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, αλλά και το ΠΑΣΟΚ του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά σε αυτό το ταξίδι τους στον πάτο της θάλασσας επιθυμούν να πάρουν και τον ελληνικό λαό, καθώς βλέπουν ότι όχι μόνο έχει διάθεση να τους τιμωρήσει για όλα όσα του έκαναν τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αλλά και να τους αφανίσει πολιτικά. Τα δύο κόμματα – ολετήρες της χώρας, μετά από την διεθνή διάψευση «επιτυχίας» της εξόδου στις αγορές και της πλήρους αποδόμησης του γεγονότος ότι με την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου «τα Μνημόνια τελειώνουν», ο μόνος πλέον σύμμαχός τους έχει απομείνει να είναι η Άνγκελα Μέρκελ, μέχρι τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών τουλάχιστον, και η ντόπια διαπλοκή, με τη βοήθεια πάντοτε των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Μέχρι και ο γερμανικός Τύπος πήρε χαμπάρι τους λόγους της επίσκεψης της «αυτοκράτειρας» Μέρκελ στην Αθήνα, θέλοντας να εξηγήσει στους απαιτητικούς αναγνώστες του ότι ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών το σύστημα θέλει «ηρεμία», αλλά και καθρεφτάκια μιας κάποιας ευρωπαϊκής «επιτυχίας», προκειμένου να συνεχιστεί η άγρια πολιτική λιτότητας όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Την επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου ακολούθησαν οι δηλώσεις αρκετών ενδιαφερομένων, αλλά εκείνες που ξεχώρισαν ήταν εκείνες των Ντάισελμπλουμ – Ντράγκι. Ο ένας είναι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο άλλος είναι ο πρόεδρος του Eurogroup. Όπως μπορεί εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό πρόκειται για δύο ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της Γερμανίας.
Κοινή συνισταμένη των δηλώσεων του Γερούν Ντάισελμπλουμ και του Μάριο Ντράγκι είναι το γεγονός ότι ανεξαρτήτως από το τι συμβαίνει στον προεκλογικό ευρωπαϊκό χάρτη το γεγονός ότι η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο της λιτότητας – δημοσιονομικής προσαρμογής, των «μεταρρυθμίσεων», αλλά και της συνέχισης στήριξης του πτωχευμένου ελληνικού τραπεζιτικού συστήματος. Για αυτόν άλλωστε τον λόγο ψηφίστηκε, «κατεπειγόντως» , έστω και οριακά, πριν από λίγες ημέρες,το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης Σαμαρά, το οποίο άλλωστε είχε στον τίτλο του «Διατάξεις σε εφαρμογή του ν. 4046/12», δηλαδή του δεύτερου Μνημονίου. Ότι και να πουν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος για Ελλάδα που επιστρέφει στην «κανονικότητα» ή «κάνει τη στροφή», κανείς όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο δεν τους πιστεύει.
Είναι προφανές ότι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από τις δύο κοινοβουλευτικές ομάδες της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη των «ανεξάρτητων» Ανδρέα Λοβέρδου και Χρήστου Αηδόνη, έγινε προκειμένου να μπει στο «συρτάρι» και να βγει μια ημέρα αμέσως μετά το άνοιγμα της κάλπης των ευρωεκλογών. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Σαμαρά με τα κόμματα – απομεινάρια, και μερικούς ακόμα βουλευτές, οι οποίοι διαγράφονται και επανέρχονται με κινηματογραφική ταχύτητα, προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει λίγο ακόμα πολιτικό χρόνο, εκτιμώντας ότι μπορεί να μετατρέψει την εκλογική συντριβή τη βραδιά των εκλογών σε μια διαχειρίσιμη ήττα την επομένη το πρωί. Άλλωστε αν η εκλογική συντριβή επέλθει το βράδυ της 25ης Μαΐου, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να αμφισβητηθεί η ηγεσία τόσο του Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, όσο και του Αντώνη Σαμαρά στην ΝΔ. Ήδη οι συζητήσεις που γίνονται πίσω από τις κουίντες ανάμεσα σε βουλευτές των δύο κομμάτων είναι πυκνές και αναμένεται να πυκνώσουν ακόμα περισσότερο.
Η κυβέρνηση Σαμαρά γνωρίζει πολύ καλά ότι η προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία και η διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών είναι κάτι που δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί. Το μόνο πλεονέκτημα που της έχει απομείνει είναι εκείνο της επιλογής της στιγμής του εκλογικού αιφνιδιασμού. Για αυτόν τον λόγο ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξαν να στηρίξουν με πάθος ο ένας τον άλλο και αποφάσισαν να παίξουν τα «ρέστα» τους σε μια περίοδο που μυρίζει έντονα κλίμα βουλευτικών εκλογών. Τα «δίνουν όλα» σε ένα κρεσέντο παλαιοκομματισμού, θεωρώντας ότι με μερικά 500αρικα μπορούν να υφαρπάξουν την ψήφο ενός εκατομμυρίου πολιτών, οι οποίοι δεινοπαθούν εξαιτίας της κυβέρνησης Σαμαρά. Κοντά σε αυτά έρχεται και το γνώριμο «έργο» της κατατρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο συνοψίζεται στο ότι αν πέσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας που τη στηρίζει, τότε η χώρα θα καταστραφεί.
Κοντολογίς, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γνωρίζουν ότι ο πολιτικός τους χρόνος τελειώνει και το μόνο που θα προσπαθήσουν να κάνουν είναι να βάλουν εμπόδια στην επόμενη κυβέρνηση, η οποία πολύ σύντομα θα προκύψει με την ψήφο του ελληνικού λαού. Άλλωστε οι δηλώσεις του τύπου «Όλοι βοήθησαν στο να βγει η χώρα από την κρίση» κρύβει εντός της δύο μεγάλα ψέματα. Το ένα είναι ότι «όλοι βοήθησαν». Δεν βοήθησαν όλοι. Διαλύθηκε η μεσαία τάξη και οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι. Η ντόπια ολιγαρχία όχι μόνο δεν εθίγη, αλλά αντιθέτως αύξησε κατακόρυφα τα κέρδη και τον πλούτο της. Ουσιαστικά, αυτή είναι η μόνη κερδισμένη από την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά η στήριξη αποδεικνύεται ότι είναι αμοιβαία, μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ. Το δεύτερο ψέμα είναι ότι τελείωσε η κρίση και τα Μνημόνια. Όχι μόνο δεν τελείωσαν, αλλά με την παραμονή της κυβέρνησης Σαμαρά, με οποιαδήποτε μορφή, θα συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση.
Στην αντίπερα όχθη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μένοντας πιστό στο πραγματικά καινούριο, το οποίο πρεσβεύει, το μόνο που υπόσχεται, χωρίς φανφάρες είναι ότι θα δώσει την μεγάλη μάχη για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που εξετάζεται και έχει υποστηρικτές όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά παγκοσμίως πλέον. Πέρα όμως από αυτό, το οποίο θα είναι η αρχή για μια χώρα σε στέρεη και υγιή βάση, είναι και το θέμα του τερματισμού της λιτότητας, της καταβολής των γερμανικών αποζημιώσεων, γεγονός που συνδέεται με το κούρεμα του χρέους, ως μέτρο άσκησης πίεσης στη Γερμανία. Το τελευταίο που μένει είναι το ολοκληρωμένο σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Όταν όλα αυτά επισυμβούν, τότε πράγματι η χώρα θα γίνει κανονική, θα επιστρέψει στην ομαλότητα, αλλά και θα υπερασπιστεί το πιο πολύτιμο αγαθό, που δεν είναι άλλο από τη Δημοκρατία. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έθεσε τίποτε από όλα αυτά στην Άνγκελα Μέρκελ. Για αυτό και βυθίζεται αύτανδρη, αλλά αυτό είναι που ελάχιστα ενδιαφέρει πια τον ελληνικό λαό. Εκείνος πλέον ξέρει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου