Kερδοληψία

Η πρώτη λέξη που έρχεται στον νου είναι η «ιδεοληψία». Αναφέρομαι στην εμμονή της κυβέρνησης να λύσει όλα τα συγκοινωνιακά και νοσοκομειακά προβλήματα της χώρας μέσω της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» και της ατομικής ευθύνης, χωρίς καμιά ενίσχυση των δημόσιων ή κοινής ωφέλειας οργανισμών.

του Νίκου Παρασκευόπουλου

 Φυσικά δεν πρόκειται για προσήλωση σε μια ιδέα, αλλά για πολιτική ενίσχυσης του αγοραίου κέρδους, ακόμα και με κόστος της υγείας των πολλών. Γι’ αυτό θα ήταν σωστότερο να αναφερόμαστε σε κερδοληψία.

«Ατυχος» ο υφυπουργός Μεταφορών προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. «Γιατί δεν φροντίσατε για περισσότερα λεωφορεία, περισσότερους συρμούς, προσλήψεις προσωπικού;», βροχή οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων, «…είχατε από την άνοιξη χρόνο να προετοιμαστείτε». Φυσικά οι ερωτήσεις ούτε σε δημοσιογραφική επιθετικότητα οφείλονταν, ούτε «λαϊκισμούς» αντανακλούσαν. Ο συνωστισμός οδηγεί σε μετάδοση του ιού, κοινή και ευνόητη η επιστημονική θέση. Ψύχραιμος όμως ο υφυπουργός. Απαντούσε ότι αυτά χρειάζονται χρήματα και χρόνο, οι προσλήψεις προσωπικού προϋποθέτουν διαδικασίες για κάτι μήνες κ.λπ.κ.λπ.

Θλιβερά προσχήματα. Ούτε η κοινωνία, ούτε η δημοκρατία, ούτε η έννομη τάξη είναι τόσο ανάλγητες και απάνθρωπες όσο τα νεοφιλελεύθερα συστήματα, ώστε να αδιαφορούν για θανατηφόρες συνθήκες. Η κοινωνία, ο φορολογούμενος πολίτης που δικαιωματικά ζητά λογοδοσίες για τις δημόσιες διαχειρίσεις, εδώ παίζει την υγεία και τη ζωή του και θα καταλάβαινε. Τόσες απευθείας αναθέσεις για προμήθειες έχουν γίνει, εδώ που χρειάζονταν εξοπλισμοί πρώτης ανάγκης θα περίσσευε η τυπικότητα!

Είναι αλήθεια, χρειάζονται χρόνο οι διορισμοί. Ομως όταν υπάρχουν έκτακτες συνθήκες, υπάρχουν θεσμικές διέξοδοι. Θα μπορούσαν να προβλεφθούν προσλήψεις για επείγουσες ανάγκες με ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου). Εδώ έγινε ΠΝΠ για να καταργηθεί η επί δεκαετίες δοκιμασμένη και επιτυχημένη διοίκηση του ΚΕΘΕΑ, χωρίς να υπάρχει καμιά ανάγκη, έκτακτη ή μη. Για τις πραγματικά έκτακτες ανάγκες της πανδημίας μπορούσαν και έπρεπε να βρεθούν τα χρήματα. Θυμίζω -μάλλον περιττά, όλοι το θυμούνται- το «μαξιλάρι» των δισ. που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και την αναμενόμενη από την Ε.Ε. έκτακτη επιχορήγηση για τον κορονοϊό, πρόσθετη εγγύηση για την απορρόφηση κονδυλίων από το «μαξιλάρι».

Το θέμα λοιπόν δεν ήταν και δεν είναι ούτε οι τυπικές διαδικασίες, ούτε η έλλειψη πόρων. Η εγκληματική αδιαφορία για σωτήριες συνθήκες στη μαζική συγκοινωνία και στην περίθαλψη οφείλεται στην υπέρ της αγοράς και κατά του Δημοσίου αγκύλωση των αρίστων. Γι’ αυτό στον τίτλο του άρθρου πρέπει να προστεθεί ένα επίθετο: πρόκειται για εγκληματική κερδοληψία.

efsyn