Στα αεροπλάνα δεν κολλάει και στα θέατρα κολλάει;

Το σχέδιο για το χειμώνα του πολιτισμού στη χώρα μας κυριολεκτικά δεν υπάρχει

του Νίκου Γιαννόπουλου

Διανύουμε τις πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα θέατρα και οι κινηματογράφοι θα ετοίμαζαν πυρετωδώς τα νέα σχέδια τους, θα φρόντιζαν τις αίθουσές τους και θα προετοιμάζονταν με τα μανίκια σηκωμένα για τη νέα σεζόν.

Αντιθέτως, ο Σεπτέμβρης του 2020 σημαδεύεται από αβεβαιότητα που δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να την "εντοπίσεις" στον αέρα. Μούδιασμα και παγωμάρα παντού. Από τις μουσικές σκηνές, μέχρι τα μικρά σινεμά των προαστίων. Ολοι ασχολούνται με το ζην έχοντας αφήσει το ευ ζην αποκλειστικά στα χέρια του Netflix και των τηλεσκουπιδιών (που οι σεβαστοί καναλάρχες μας προσφέρουν σε μεγάλη ποσότητα, να είναι καλά οι άνθρωποι).

"Θα δώσει τις λύσεις η Πολιτεία" θα πει κάποιος. Εδώ καγχάζουμε, δεν γελάμε απλά. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού εζυγίσθη και προς το παρόν έχει βρεθεί ελλιπέστατη. Οι Μυκήνες, ας πούμε, παραδόθηκαν στις φλογές αλλά η Υπουργός πληροφόρησε τους Ελληνες ότι "οκ, λίγο μαύρο είναι, δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό".

Το σχέδιο για το χειμώνα του πολιτισμού στη χώρα μας κυριολεκτικά δεν υπάρχει. Δεν το ξέρει κανείς, δεν έχει ανακοινωθεί, δεν έχουν καν διαρρεύσει κομμάτια του, έστω στο φιλικό Τύπο για να πάρουμε μία γεύση. Βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.

Και όμως κάτω από αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, θίασοι συνεχίζουν τις πρόβες τους, τραγουδιστές και μουσικοί επιχειρούν να κλείσουν συνεργασίες, τα σινεμά δειλά-δειλά ετοιμάζονται να υποδεχθούν κόσμο. Το πως όμως αγνοείται.

Yπάρχουν επίσης και παραγωγοί που έχουν φροντίσει να σκεφτούν την επόμενη μέρα. Αναζητούν την καλύτερη δυνατή ποσόστωση για το κοινό και ζητούν από το Υπουργείο "αποζημίωση" των θέσεων που θα παραμείνουν κενές για λόγους υγειονομικής ασφαλείας. (Υπάρχουν και αυτοί βέβαια που παρακαλούν να μην ανοίξουν τα θέατρά τους αλλά περισσότερα γι' αυτούς σε επόμενο σημείωμα). Είναι και οι καλλιτέχνες που ετοιμάζονται να πάρουν σημαντικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση του "ανοίγματος με απόλυτη ασφάλεια".

Περιττό δε να τονίσουμε ότι αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως ευ ζην για μία σειρά από χιλιάδες ανθρώπους είναι σκέτο ζην, η επιβίωσή τους, σ' αυτό το μάταιο κόσμο. Ας αφήσουμε, προσώρας, τους σταρ του χώρου απ' έξω (αναγνωρίσιμους ηθοποιούς και τραγουδιστές/τραγουδοποιούς). Τι επιφυλάσσει όμως το μέλλον για "εργάτες" του καλλιτεχνικού θεάματος όπως οι σκηνογράφοι, οι ηχολήπτες, οι ταξιθέτριες, οι σερβιτόροι (στις μουσικές σκηνές). Θα κάνουν χειμώνα οι άνθρωποι στο φυσικό χώρο εργασίας τους ή θα αναγκαστούν να βγουν για μεροκάματο στο ντιλίβερι και στην οικοδομή;

Η σιωπή από την πλευρά του Υπουργείου είναι εκκωφαντική. Και όσο περνούν οι μέρες γίνεται πραγματικά ανυπόφορη, προκαλεί ασφυξία και ένα τεράστιο άγχος. Περίεργο γιατί για άλλες δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός, η κυβέρνηση έδειξε μεγάλο οίστρο (έστω και αν εκεί τελικώς τα θαλάσσωσε).

Τα σύνορα πάντως άνοιξαν, τουρίστες ήρθαν, το προϊόν κάπως συντηρήθηκε (με τα κρούσματα, βεβαίως, να ανεβαίνουν θεαματικά). Αεροπλάνα προσγειώθηκαν στα αεροδρόμια της χώρας. Και είναι να αναρωτιέται κανείς όπως πολλοί χρήστες των social media το κάνουν εδώ και μήνες: Στα αεροπλάνα δεν κολλάει και στα θέατρα κολλάει; Στα μπαρ της Μυκόνου δεν κολλάει και στις μουσικές σκηνές κολλάει; Ποιος, τέλος πάντως, είναι αυτός ο μεγάλος δισταγμός της Υπουργού που την εμποδίζει να ενημερώσει για το τι μέλλει γενέσθαι στο καλλιτεχνικό θέαμα;

"Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα" λέει ο λαός. Και κοίτα να δεις που πάλι έχει δίκιο. Αλλά οκ, με τον κορονοϊό να καλπάζει και τους καυγάδες στο σπίτι του Big Brother να κορυφώνονται, με τη θολοκουλτούρα θα ασχολούμαστε τώρα;

news247.gr