Επενδύοντας στον φόβο...

του Γιάννη Μπαλάφα

Μήπως φύγαμε πλέον από την περίοδο που στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν τα πολιτικά επιχειρήματα και περάσαμε στην περίοδο που κυριαρχούν (ή επιδιώκεται να κυριαρχήσουν) τα συναισθήματα;

Τι παρατηρούσαμε τα προηγούμενα χρόνια: Η Νέα Δημοκρατία, με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ, έσπερνε παντού οργή. Οργή για την προδοσία με τη Συμφωνία των Πρεσπών, οργή για τις ευθύνες στο Μάτι και τη Μάνδρα, οργή γιατί “ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πρόσφυγες να έρθουν στη χώρα μας”, οργή για τα Εξάρχεια και την “ανομία”, οργή γιατί η ανάπτυξη ήταν αργή, οργή για τις αποφυλακίσεις με τον “Νόμο Παρασκευόπουλου”, οργή γιατί είχαμε πολλούς νεκρούς από τη γρίπη, οργή γιατί ο Πολάκης καπνίζει, οργή γιατί η ΕΡΤ δεν είναι αντικειμενική...

Τα ΜΜΕ έπαθαν αμνησία

Λίγους μήνες μετά, όλα αυτά έχουν φύγει από την επικαιρότητα και σχεδόν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους: τα φιλικά στην κυβέρνηση ΜΜΕ είναι χαρούμενα που η Βόρεια Μακεδονία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, οι τότε υπαίτιοι για τη τραγωδία στο Μάτι διορίζονται σε θέσεις - κλειδιά από τη Ν.Δ., η κυβέρνηση αρνείται να μεταφέρει πρόσφυγες στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής, στα Εξάρχεια το εμπόριο ναρκωτικών συνεχίζεται κανονικά, ενώ οι συμμορίες εκτελούν ανθρώπους η μία της άλλης για να κυριαρχήσουν στην “πιάτσα”, η οικονομία (προ κορωνοϊού...) μείωσε την ανάπτυξη της στο 1% το τέταρτο τρίμηνο του 2019 και η ανεργία αυξάνεται και πάλι, ετοιμάζεται (λόγω επιδημίας) αποσυμφόρηση των φυλακών αλλά κανένας δεν μιλάει και η κυβέρνηση μοιράζει κρατικό χρήμα στα ΜΜΕ για να φιλοτεχνήσουν το ηγετικό προφίλ του Κ. Μητσοτάκη με το αζημίωτο...

Τώρα παντού κυριαρχεί ένα άλλο συναίσθημα, ο φόβος. Φόβος για τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του. Το συναίσθημα μάλιστα αυτό είναι πολύ ισχυρότερο κάθε άλλου και όλοι οι πολίτες κλεισμένοι στα σπίτια τους νιώθουν ανυπεράσπιστοι απέναντι σε έναν αόρατο εχθρό. Τα ΜΜΕ περίπου μας λένε ότι αν σωθούμε, θα το οφείλουμε στον “μεγάλο τιμονιέρη” της Ελλάδας, ενώ αν η πανδημία εξαπλωθεί, θα οφείλεται σ' εμάς που είμαστε απείθαρχοι... Επιπλέον, όσοι διαμαρτύρονται για την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας είναι άθεοι ΣΥΡΙΖΑίοι. Ταυτόχρονα, ορισμένοι φανατικοί αντιΣΥΡΙΖΑίοι εύχονται να βρεθεί ένας άλλος ιός για να μας απαλλάξει “από δαύτους” που υπονομεύουν τον “εθνάρχη”...

Κονδύλια για τους κλινικάρχες

Μπορεί η κυβέρνηση να μην χορηγεί προστατευτικά ατομικά μέσα για το υγειονομικό προσωπικό, αλλά η πρωθυπουργική σύζυγος μας καλεί να βγούμε στα μπαλκόνια να τους χειροκροτήσουμε! Μπορεί να μην διατίθενται από την κυβέρνηση αρκετά κονδύλια για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες από την πανδημία, αλλά υπάρχουν κονδύλια για τους κλινικάρχες (διπλασιασμός αποζημίωσης για ΜΕΘ), υπάρχουν κονδύλια για κρατική διαφήμιση στα ΜΜΕ (η οποία μπορούσε να είναι δωρεάν), υπάρχουν κονδύλια για να πολλαπλασιαστούν οι αμοιβές του κομματικού στρατού που διορίστηκε σε ΔΕΚΟ και άλλους δημόσιους οργανισμούς...

Όλα αυτά όμως τα καλύπτει ο φόβος... Είναι σαφές ότι. την ίδια στιγμή που ολόκληρη η κοινωνία (με μια πρωτοφανή πολιτική ομοφωνία και σύμπνοια) δίνει μάχη για τον κορωνοϊό, κάποιοι ενδιαφέρονται απλώς να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη επενδύοντας σε ένα ισχυρό, παραλυτικό συναίσθημα. Τον φόβο.

Εμείς από την πρώτη στιγμή στηρίξαμε όλα τα μέτρα που στοχεύουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Εμείς θα συνεχίσουμε την πολιτική αρχών που έχουμε χαράξει και δεν θα παίξουμε με την υγεία του κόσμου, ούτε θα επενδύσουμε σε άλλα συναισθήματα σκορπώντας λαϊκισμό και ανευθυνότητα. Δεν θα κάνουμε ό,τι έκαναν άλλοι, σχετικά πρόσφατα...
αυγη