Γιά να δούμε...

του Βαγγέλη Κυρίτση*Ο Χριστός είπε «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν». Ο Αριστοτέλης είπε «ο εαυτός σου είναι ο άλλος». «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», είπε κάποιος άλλος.Και ποιο είναι το καλό σ’ αυτήν την αόρατη επίθεση ενός ιού που προσβάλλει ανθρώπινους στόχους δίχως να κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς, σε μαύρους, σε κίτρινους, σε άσπρους;Ας αναλογιστούμε πόσες ψυχές στον κόσμο φτεροκοπάνε τρομαγμένες κάτω από τη σκιά του θανάτου. Βόμβες, σφαίρες, πολυβόλα, αλλά και λιμοί και αρρώστιες. Ο θάνατος έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα γι’ αυτούς. Και το χειρότερο; Είναι κοντά τους, πολύ κοντά τους. Είναι φωτιά η ανάσα του, άλλους τους σιγοκαίει μέχρι να λιώσουν κι άλλους τους κάνει στάχτη στη στιγμή.Ο δικός μας θάνατος, που γυρνάει μες στα χνότα μας, στ’ αγγίγματα, στα χάδια, στα φιλιά μας, είναι τουλάχιστον επιεικής. Σου δίνει μεγάλες πιθανότητες να τον νικήσεις σε σχέση με τη σφαίρα που σου τρυπάει το κρανίο, σε σχέση με την πείνα που σε ξεκοκαλίζει, όπως η γάτα το ποντίκι, για να σ’ αφήσει νεκρό μπροστά στα πόδια του θανάτου.Και η τραγική ειρωνεία; Στον πόλεμο, πετάς τα όπλα, τις βόμβες, τους πυραύλους στα σκουπίδια και καθαρίζεις. Κανένας πόλεμος, κανένας νεκρός. Στην πείνα πάλι, κόβεις ένα ξεροκόμματο, κι αντί να το πετάξεις στο σκυλί σου, το χαλαλίζεις για ένα ετοιμοθάνατο τουμπανιασμένο Αφρικανάκι, κι εκείνο αρχίζει να ζωντανεύει, του δίνεις κι ένα παιχνίδι χαλασμένο, του παιδιού σου, κι εκείνο παίζει, γίνεται... παιδί.Γιά να δούμε... Τώρα που κρύβεσαι πίσω από μάσκες, τώρα που αμπαρώνεσαι σαν πολιορκημένος στο σπιτάκι σου, τώρα που παίρνεις κι εσύ μια μικρή γεύση, όχι θανάτου, μα μονάχα μιας μικρής πιθανότητας θανάτου. Γιά να δούμε... Οταν τελειώσουν όλα αυτά κι όταν με το καλό επιζήσεις, θα θυμηθείς να πετάξεις ένα ξεροκόμματο σ’ ένα παιδί λιμασμένο, να σπάσεις ένα όπλο, να σκοτώσεις έναν πόλεμο; Ή θα τα ξεχάσεις όλα και θα συνεχίσεις τη ζωή σου, γυαλίζοντας τα ηρωικά παράσημα, αυτά που θα απονείμεις εσύ στον εαυτό σου, όπως αρμόζει σ’ έναν μεγάλο νικητή που κατάφερε να βγει ζωντανός από τη φωτιά του πυρετού, από το παγωμένο σκίασμα στους πνεύμονες, απ’ την ακριβοθώρητη Εντατική;Γιά να δούμε... Θα θυμηθείς; Κι αν θυμηθείς, θα κάνεις κάτι; Γιά να σε δούμε...* εργαζόμενος σε σούπερ μάρκετefsyn