Όχι στην συνενοχή

του Αντώνη Ελευθεριάδη

Η κρίση του κοροναϊού είναι μια πρωτοφανής υγειονομική και κοινωνική δοκιμασία. Έπεται όμως ύφεση που παρόμοια της δεν έχουμε συναντήσει ξανά, μόνο σε περιόδους πολέμου και συγκεκριμένα Παγκοσμίου. Η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης δοκιμάζεται με αφορμή τις δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές. Οι Βόρειοι με τους Νότιους αντιπαρατίθενται για τον τρόπο αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης.

Οι κρίσεις όμως γεννούν ευκαιρίες, ο κάτοχος ρευστού αυτήν την εποχή το γνωρίζει πολύ καλά.  Θα υπάρξουν ευκαιρίες να αγοραστούν σε τιμές πτώχευσης ελπιδοφόρες εταιρίες, ισχυροί όμιλοι ενδεχομένως και ολόκληροι κλάδοι. Αναλυτές και οικονομολόγοι επισημαίνουν τον κίνδυνο να βρεθεί ακόμη και το χρέος κρατών σε αμερικανικά και κινεζικά χέρια. Οι Γερμανοί ενισχύουν με κρατικό χρήμα ακόμη και ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να αξιοποιήσουν αυτές τις ευκαιρίες. Επίκειται  μεγάλη αναδιανομή οικονομικής και γεωπολιτικής δύναμης.

Εμείς τι κάνουμε; Εμείς κάνουμε διαγγέλματα χωρίς προφανή (;) λόγο. Εμείς χαιρόμαστε που έχουμε αποφύγει μέχρι στιγμής εκατόμβες νεκρών και είμαστε στον μέσο όρο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, των χωρών δηλαδή της χαμηλής διείσδυσης της παγκοσμιοποίησης, του εμπορίου και των Transit πτήσεων. Τα μέτρα πάρθηκαν σχετικά νωρίς και αποφεύχθηκαν οι πειραματισμοί στο υγειονομικό επίπεδο. Στην οικονομία αντιθέτως τα μέτρα παίρνονται με το σταγονόμετρο. Επιδοτείται η απραξία και όχι η εργασία. Οι επιχειρήσεις αδυνατούν να προετοιμαστούν για την επόμενη μέρα και οι μικρομεσαίοι αφήνονται στην τύχη τους σε μια ιδιότυπη ανοσία της αγέλης. Ταυτόχρονα η αγοραστική δύναμη μειώνεται, καθώς δεν καλύπτουμε μεγάλο ποσοστό ή ολόκληρο τον μισθό, αλλά αυθαιρέτως ορίσαμε την κρατική βοήθεια στα με 533 ευρώ το μήνα αλλά Και όχι για όλους. Οι επιστήμονες θα ‘εκπαιδευτούν’ για 600 ευρώ τον ενάμιση μήνα και από Μάη βλέπουμε. Οι δημοσιονομιστές της κυβέρνησης ισχυρίζονται ότι η ορθή στρατηγική είναι το βλέποντας και κάνοντας, επειδή ελπίζουν κατά βάθος ότι δεν θα χρειαστεί να ξοδέψουν. Αδυνατούν να ξεπεράσουν την ιδεοληψία τους, παρότι είναι πρόσφατη η μνημονιακή αποτυχία  που επέτεινε το σπιράλ της ύφεσης. Τώρα δεν θα έχουμε τους «λάθος» υπολογισμούς ΔΝΤ, αλλά την αυτοτροφοδοτημένη ύφεση από τον «νοικοκύρη» κ. Μητσοτάκη.

Φυσικά αυτά δεν είναι αρκετά, έχουμε και την πολιτική απληστία, που ενδεχομένως εξηγούν το τελευταίο πρωθυπουργικό διάγγελμα. Ο ευρύτερος πρωθυπουργικός κύκλος, στελέχη και δημοσιογράφοι ονειρεύονται κάλπες εξπρές που θα ανανεώσουν την κυβερνητική θητεία.  Οι ίδιοι θα λαΐκιζαν άλλες εποχές ότι οι εκλογές επιδρούν αρνητικά στο ΑΕΠ της χώρας,  ειδικά όταν υπάρχει εντεινόμενη αβεβαιότητα. Τώρα όμως προέχει το κομματικό συμφέρον.

Ενδεχομένως ο λόγος που δεν ασκούν επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με το μαξιλάρι των 37δις που κληρονόμησαν είναι επειδή πιστεύουν ότι θα το χρησιμοποιήσουν σαν δίχτυ ασφαλείας  για τους εκλογικούς τους σχεδιασμούς. Τέτοιοι πολιτικοί καιροσκοπικοί υπολογισμοί μας οδήγησαν δεμένους πισθάγκωνα στο πρώτο μνημόνιο. Η δεξιά επέλεξε τότε να σώσει τον εαυτό της. Ξανά δεν συγχωρείται σε καιρό πολέμου, όπως επικαλούνται οι ίδιοι, να έχουν προτεραιότητα οι εκλογικοί σχεδιασμοί. Πρώτη θέση οφείλει να έχει η παραγωγική ανασυγκρότηση και η ισχυροποίηση της θέσης της χώρας. Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού απεδείχθη ριψοκίνδυνη. Χρειαζόμαστε απάντηση στις νέες συνθήκες.

Και αν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι της αρεσκείας τους; Ξανά εκλογές. Και αν εξακολουθεί το αποτέλεσμα;  Για αυτό το ενδεχόμενο υφαίνεται το σενάριο της συγκυβέρνησης από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια. Ο σοβαρός «πλέον» κύριος Τσίπρας θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει.  Εκλαμβάνουν την συναίνεση ως αδυναμία και όχι ως πρόθεση στήριξης του κοινωνικού συνόλου.

Όχι, λοιπόν κ. Μητσοτάκη μην ψάχνετε συνενόχους.  Στην σύγχρονη ελληνική ιστορία όλες οι εθνικές περιπέτειες φέρουν την ευθύνη της δεξιάς παράταξης.   Ο δρόμος αυτός είναι ολισθηρός, επικίνδυνος και μοναχικός.

Η δημοκρατία δεν φοβάται τις εκλογές,  καθώς τροφοδοτείται από αυτές. Το σύστημα ποντάρει στην επικοινωνιακή του υπεροπλία και στην κοροναΐκη παραζάλη του εκλογικού σώματος. Το πολιτικό διακύβευμα όμως θα είναι ξεκάθαρο, η δίκαιη διαχείριση της κρίσης και η ανασυγκρότηση της οικονομίας. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Εσείς με τους λίγους, εμείς με τους πολλούς. Εμείς με την παραγωγική οικονομία, εσείς με τη παρασιτική.

tvxs