Αποκτήνωση του κόσμου της εργασίας μέσω των «βέλτιστων πρακτικών» θέλουν οι τοκογλύφοι

«Μικροεργασία» (mini job), στην οποία επικρατούν πολύ χαμηλές αμοιβές, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, «συμβόλαια μηδενικών ωρών» (zero hours contracts), ήτοι δουλειά όσο, όταν κι όποτε θέλει ο εργοδότης, αλλά και παραλλαγές αυτών, όπως, π.χ., «συμβόλαια ολίγων ωρών» (low hour contracts), «συμβόλαια με το τηλέφωνο» (on call contracts) κ.ά., είναι μερικές από τις «βέλτιστες πρακτικές» που θέλουν να εισάγουν στη χώρα μας και να νομοθετήσει η ελληνική Βουλή οι τοκογλύφοι – δανειστές, με βάση τη συμφωνία των Βρυξελλών.

Άλλωστε, σύμφωνα με τις πληροφορίες, στη συνάντηση που είχαν την περασμένη Τρίτη με την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα για τα εργασιακά κατέστησαν σαφή την αντιθεσή τους στο νόμο με τον οποίο δόθηκε παράταση στη μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων, θεωρώντας πως αποτελεί μονομερή ενέργεια, η οποία –όπως λένε- δεν προωθεί τις παραπάνω ατομικές συμβάσεις δουλείας.

Πέραν αυτού, ξεκαθάρισαν πως στο κείμενο της συμφωνίας αποκλείστηκε κάθε ενδεχόμενο επιστροφής σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής. Με λίγα λόγια; Με την υπαναχώρηση της κυβέρνησης έναντι όλων όσα πρέσβευε και υποσχόταν στον κόσμο της εργασίας, έβγαλαν εκτός πλάνου το νομοσχέδιο Σκουρλέτη για τις συλλογικές συμβάσεις και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και απαιτούν εκ νέου:

• κατάργηση των τριετιών στους μισθούς, που θα παραμείνουν «παγωμένες» έως ότου η ανεργία πέσει κάτω από το 10%,
• απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων με νόμο
• αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο του 1982 - κυρίως της προκήρυξης απεργιών: οι δανειστές ζητούν η απόφαση για απεργία να λαμβάνεται με πλειοψηφία 50% + 1 του συνόλου των μελών του συνδικάτου.
• θεσμοθέτηση του λοκάουτ – ανταπεργίας των εργοδοτών,
• αλλαγές στη διαδικασία προσφυγής στον ΟΜΕΔ.

Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι το κεφάλαιο, διεθνές και ντόπιο, και οι τοκογλύφοι – δανειστές έχουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να ελαστικοποιήσουν ακόμη περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας και να… εκμηδενίσουν τον κατώτερο μισθό, υπό το «μανδύα» της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης. Επιχειρούν να εγκαταστήσουν νέα εργασιακά μοντέλα, πρώτα στις χώρες με αδύναμες οικονομίες, για να τα επεκτείνουν στη συνέχεια σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια.

Τους ενδιαφέρει το κέρδος και μόνον το κέρδος μέσα από μια «βιομηχανία» εξαθλιωμένων άνεργων – εργαζομένων, που με όπλο την τρομοκρατία του «ουδείς αναντικατάστατος», του «υπάρχουν κι άλλοι που περιμένουν στην ουρά» θα είναι εύκολη βορά και δε θα διεκδικούν με αγώνες τα δικαιώματά τους, φοβούμενοι πως δε θα βρουν εργασία.

http://ergasianet.gr/