Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

Το χταπόδι και το αρνί



Το χταπόδι και το αρνί θυμίζει η εκλεκτική ευαισθησία των τελευταίων ημερών που ανθεί στον εσωτερικό μας περίβολο και αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις «μαχαιριές» και το δημόσιο «γδάρσιμο» που δέχονται νυν και πρώην σύντροφοι. 

του Πέτρου Κατσάκου
Άξιο της μοίρας του είναι κάθε χταπόδι που χτυπιέται αλύπητα στα βράχια και στη συνέχεια κρεμιέται σε ένα σύρμα δημιουργώντας ένα κλασικό φωτογραφικό κάδρο, άρρηκτα συνδεδεμένο με το ελληνικό καλοκαίρι. Άκλαφτο πάει το εύγευστο μαλάκιο που ξεψυχά με τον πιο μαρτυρικό και βασανιστικό τρόπο και γίνεται ακόμα και αφίσα του ΕΟΤ. Ας τολμούσε κάποιος να κάνει τουριστική αφίσα τη σφαγή ενός αρνιού και στη συνέχεια την εκδορά του και θα βλέπαμε πόσα θα άκουγε για την αναπαραγωγή ενός εξίσου φριχτού θεάματος που αποφεύγουμε να βλέπουμε καθώς αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές των περισσοτέρων.
Το χταπόδι και το αρνί θυμίζει η εκλεκτική ευαισθησία των τελευταίων ημερών που ανθεί στον εσωτερικό μας περίβολο και αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις «μαχαιριές» και το δημόσιο «γδάρσιμο» που δέχονται νυν και πρώην σύντροφοι. Οι «τρελές» και τα «παχύδερμα», οι «αλήτες» και τα «τσογλάνια», οι «πουλημένοι» και οι «αποστάτες», οι «απατεώνες» και οι «ριφιφίδες» άλλοτε προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό, όπως ένα γδαρμένο αμνοερίφιο, και άλλοτε αντιμετωπίζονται με τη χαριτωμένη γραφικότητα του χταποδιού που μουλιάζεται από το χέρι του ψαρά στα βράχια. Εξαρτάται πάντοτε από ποια σκοπιά το βλέπεις και φυσικά από το ποιος κρέμεται στο τσιγκέλι, στα μανταλάκια και τα ηλεκτρονικά σφαγεία. Άλλοτε στάζουν αίμα τα θύματα κι αποτροπιασμό και άλλοτε αποτελούν απλώς έναν εκλεκτό μεζέ που ευφραίνει τον οργισμένο οισοφάγο ορισμένων. Άλλοτε καταδικάζουμε εξοργισμένοι τον αιματοβαμένο «αυριανισμό» παλιάς και νέας κοπής και άλλοτε πάλι ακονίζουμε τα μαχαιροπίρουνα για να γευτούμε την τσακισμένη αξιοπρέπεια των νεότευκτων αντιπάλων. Και όλο αυτό σε ένα περιτύλιγμα ιδεολογικής διαφοροποίησης, που αφορίζει τα «αθέμιτα» και κάνει τα στραβά μάτια στα «θεμιτά». Και όλο αυτό το φαινόμενο να εκτυλίσσεται μέσα στο τοξικό περιβάλλον μιας εξ ορισμού προδοσίας με α λα καρτ θύτες και θύματα και τους γνωστούς εμπόρους της αιματοβαμμένης ενημέρωσης να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, πουλώντας σφάγια, ιατρικές γνωματεύσεις και διαπόμπευση. Και άλλοτε να ανατριχιάζουμε κι άλλοτε να κρυφογελάμε ή να προσπερνάμε αδιάφοροι.

 http://left.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου