“Το σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς, των offshore, των σκανδάλων, της ακόρεστης δίψας για εξουσία, έφτασε στο τέλμα και στο αδιέξοδο. ”
Του Κώστα Καπνίση
Η διάλυση του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν αναμενόμενη για όσους παρακολουθούσαν από κοντά τις πολιτικές εξελίξεις και είχαν ανεπηρέαστο από άλλες κακές συνήθειες πολιτικό αισθητήριο και πληροφόρηση. Η συντριβή του άλλοτε κραταιού Κινήματος στις εκλογές του 2012 ήταν ο προάγγελος των σημερινών ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων. Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό όμως είναι ότι αυτό το πάθημα, δεν έγινε μάθημα για την ΝΔ και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Πρόκειται για την ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, η οποία επίσης δε θυμίζει κάτι από την παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή. ΚΟΔΗΣΟ (στην χειρότερη μάλιστα εκδοχή του) από την μια πλευρά και ΠΟΛΑΝ από την άλλη, με την χώρα στην πιο κρίσιμη συγκυρία των τελευταίων χρόνων να απειλείται από τους δανειστές, την ντόπια διαπλοκή της βλαχομπαρόκ «ελίτ», αλλά και άλλα σκοτεινά και μη κέντρα και παράκεντρα εξουσίας, τα οποία έχουν κυκλώσει τον ουρανό πάνω από την χώρα και κάνουν κύκλο σαν τα όρνεα πάνω από το κουφάρι της διαλυμένης ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας για να αρπάξουν ότι μπορούν από την ανυπεράσπιστη χώρα.
«Η επίθεση από τους Πάπες της διαπλοκής, τα media του συστήματος, προσωπικά προς τον κ. Τσίπρα καταδεικνύει τον πανικό τους μπροστά στη προοπτική της προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης που όμως αυτή τη φορά δεν την έχουν στο τσεπάκι τους τα λαμόγια και η διαπλοκή. Αυτή η λυσσαλέα επίθεση είναι η ίδια επίθεση που δέχονταν τη δεκαετία του 80' ο Ανδρέας Παπανδρέου», διαμήνυσε η διαγραφείσα από το ΠΑΣΟΚ, Θεοδώρα Τζάκρη για να συνοψίσει σε λίγες γραμμές την κατάντια του άλλοτε Κινήματος. Όντως, αν ζούσε σήμερα ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο εμπνευστής της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη του 1974, θα είχε στείλει σχεδόν όλο το σημερινό στελεχιακό δυναμικό του «ΠΑΣΟΚ» στο σπίτι του, αφού πρώτα θα το είχε «στολίσει» με διάφορα «κοσμητικά επίθετα».
Βέβαια για να λέγονται και όλα, αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ζούσε, αυτά τα «πολιτικά» απομεινάρια, δε θα ήταν καν στο ΠΑΣΟΚ. Η θέση τους θα ήταν σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο «πολιτικό» απόκομμα από αυτά που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια της «οικονομικής κρίσης», τα οποία μάλιστα στηρίζουν τις κυβερνήσεις, τις οποίες στηρίζει με την σειρά της η Άνγκελα Μέρκελ. Είναι το φαινόμενο του «σοσιαλ - νεοφιλελευθερισμού», παραπέμποντας σε άλλες σκοτεινές εποχές.
Από την άλλη μεριά, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, η οποία έχει χάσει κάθε έννοια, συντηρητικής έστω πολιτικής κατεύθυνσης, και δεν είναι τίποτε άλλο από μια ΠΟΛΑΝ με ελαφρώς αυξημένα εκλογικά ποσοστά, τα οποία όμως βρίσκονται και αυτά υπό κατάρρευση. Η όποια κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, φαίνεται να έχει καταλάβει την μοίρα της, αλλά βρίσκεται σε αμηχανία. Αρκετοί βουλευτές αρχίζουν να κατανοούν ότι στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, θα βρουν τουλάχιστον την μισή Κ.Ο. της ΝΔ εκτός Βουλής. Αυτό όμως που έχει αρχίσει το τελευταίο χρονικό διάστημα να γίνεται βίωμα και να προκαλεί πανικό στα στελέχη της ΝΔ είναι ότι κινδυνεύει να έχει την ανάλογη πολιτική πορεία του ΠΑΣΟΚ, με το κόμμα της Συγγρού να εξαερώνεται και αυτό με την σειρά του.Τα πολιτικά στελέχη της ΝΔ, όσα τουλάχιστον πιστεύουν σε μια φιλελεύθερη συντηρητική παράταξη, αργούν χαρακτηριστικά να αντιδράσουν και να πάρουν τα αντισταθμιστικά εκείνα μέτρα, τα οποία θα αποτρέψουν όχι την ήττα στις εθνικές εκλογές (αυτό είναι δεδομένο), αλλά την οριστική διάλυση της ΝΔ ως κεντρικού πόλου (συντηρητικού) εξουσίας για τα επόμενα χρόνια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ντόπια διαπλοκή, αυτή η ολιγαρχία της διαφθοράς, όπως άλλωστε έχει επισημάνει επανειλημμένως ο ξένος Τύπος, βλέπει το «κάστρο» που έχτισε με κόπο και χρήμα τα τελευταία 20 χρόνια να γκρεμίζεται συθέμελα και πανικόβλητο επιτίθεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Προς οποιονδήποτε νομίζει το ίδιο ότι απειλεί τα συμφέροντά του. Το ότι θα έμπαινε στο «στόχαστρό» του το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο. Εξάλλου, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τον «πόλεμο», τον οποίο δέχθηκε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αμέσως μετά τις εκλογές, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προχώρησε σε όλες εκείνες τις αλλαγές, οι οποίες ήταν απαραίτητες, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να κυβερνήσει την χώρα. Η ντόπια και ξένη διαπλοκή είχε ποντάρει στην αποτυχία του εγχειρήματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον στο «success story» της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Έπεσε έξω και στις δύο προβλέψεις ή ακριβέστερα επιθυμίες της. Το σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς, των offshore, των σκανδάλων, της ακόρεστης δίψας για εξουσία, έφτασε στο τέλμα και στο αδιέξοδο. Όταν άλλωστε επιτίθεται με αυτόν τον χυδαίο τρόπο στο ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αδιαφορώντας για την κοινωνική καταστροφή, η οποία συντελείται με τις «ευλογίες» του στην χώρα, δείχνει τον πανικό του. Δείχνει όμως και κάτι άλλο. Ότι είναι πολύ επικίνδυνο για την ίδια την Δημοκρατία και ότι δε διστάσει να κάνει το οτιδήποτε για να προστατέψει τα συμφέροντά του.
Το θετικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω μάλιστα του ίδιου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην συνέχιση της νοσηρής αυτής κατάστασης. Έχει επιλέξει στρατόπεδο. Αυτό της υπεράσπισης των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων. Όσο αυτή η κυβέρνηση κοινωνικής μειοψηφίας παραμένει στην εξουσία, τόσο η κατάσταση θα γίνεται επικίνδυνη για την ελληνική κοινωνία. Οι εκλογές είναι η μόνη δημοκρατική διέξοδος, η μόνη ελπίδα, η μόνη λύση…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου