Και πάλι ΕΡΤ

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΑΡΜΕΝΗ
Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να μην τα καταφέρει. Το μετεκλογικό τοπίο έχει υποχωρήσεις,  συμβιβασμούς , παλινδρομήσεις. Η ύφεση παραμένει και επιδεινώνεται.  Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, μπροστά στις ισχυρές πιέσεις, των δανειστών άρχισε να ξεθωριάζει .  Παρόλα αυτά, ο ελληνικός Λαός στηρίζει την κυβέρνηση και ελπίζει σε καλύτερες μέρες.  Στηρίζει μια κυβέρνηση, που  δείχνει ένα φιλικό πρόσωπο   προς τους πολίτες και  προσπαθεί.   
Από σήμερα και πάλι ΕΡΤ, μετά από δύο χρόνια μαύρο,  οι συχνότητες  εκπέμπουν από το πρωί  ελπίδα,  οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στην εργασία τους, δικαιωμένοι μετά από έναν σκληρό αγώνα που έδωσαν το διάστημα που προηγήθηκε.
Θυμάμαι τις πρώτες ώρες του μαύρου, σαν σήμερα 11 Ιουνίου του 2013, μετά την κυνική, ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου,  ο κόσμος έτρεξε στο τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό . Ένα τεράστιο ερωτηματικό ήταν ζωγραφισμένο στα πρόσωπα όλων.  Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω   αυτά τα αρρωστημένα  μυαλά, που πήραν την απόφαση να κλείσουν  με συνοπτικές διαδικασίες, τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση.   Ακόμα αναρωτιέμαι, μήπως η βλακεία περισσεύει  σ’ αυτούς τους φωστήρες και πίστεψαν ότι αυτή η κίνηση, θα βρει σύμφωνη την ελληνική κοινωνία;
Ανασύρω, ένα απόσπασμα, από το κείμενο εκείνης της αποφράδας μέρας
«Απ’ αυτούς πάντως όλα να τα περιμένουμε εκείνο που δεν πρέπει να περιμένουμε είναι η σωτηρία της Ελλάδας.   Άλλωστε  με τα σημερινά δεδομένα εντελώς προσχηματικά επικαλούμαστε την «Ελληνική Δημοκρατία».  Το αστικό πολίτευμα με όλες τις αδυναμίες του,  ποτέ δεν είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα παρέκκλισης όπως τα σημερινά . Ούτε ελληνική,  Ούτε δημοκρατία  έχουμε.   
Το κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ  αποτελεί μια πράξη πολιτικού  αυταρχισμού. Ένα κτύπημα στην καρδιά  του ελληνικού κράτους. Στην καρδιά της δημοκρατίας.
Πρώτη φορά έν καιρώ ειρήνης οι άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν τέτοια αντιμετώπιση. Πρώτη φορά τέτοια απαξίωση. Τα χρόνια της προετοιμασίας, μας οδήγησαν στο μονόδρομο της αποθέωσης του χρήματος. Σήμερα με τα ίδια μέτρα μας μετρούν. Με τα ίδια μεγέθη, πέρα από ανάγκες, πέρα από αισθήματα πέρα από αξίες. Και αυτή η άχαρη Κυβέρνηση, που δεν ξέρω αν είναι της Ελλάδας, πως μπορεί και μάλιστα χωρίς κουκούλα να μας δίνει. Πως μπορεί με τόσο κυνισμό να υποθηκεύει τον μέλλον και να δημιουργεί κάθε μέρα οικογενειακές τραγωδίες;
Είναι ανώφελο να συνεχίσουμε.  Τα επιχειρήματα  είναι χρήσιμα, όταν έχουμε να κάνουμε με κανονικούς ανθρώπους. Με ανθρώπους που γνωρίζουν ότι πίσω από τους   αριθμούς  κρύβονται άνθρωποι. Άνθρωποι που πεινάνε που κρυώνουν, που φοβούνται,  που λυπούνται, που νοιώθουν. Όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, που φουσκώνει η φλέβα τους από θυμό, γιατί από εκεί περνάει ζεστό  αίμα. 
Που χαμηλώνουν το βλέμμα  μπροστά στο δράμα, που δεν είναι από μάρμαρο! 
Είναι ανώφελο, να επισημαίνουμε τα αυτονόητα, με λέξεις άγνωστες, στους απέναντι. Είναι σαν να παραμιλάμε για να μην τρελαθούμε, σαν να τσιμπιόμαστε  για να επιβεβαιώσουμε  ότι δεν πρόκειται για εφιάλτη, που αναστάτωσε τον ύπνο μας, αλλά για έναν κατακλυσμό,  που απειλεί να μας αφανίσει. Τι κάνουμε;  Τι άλλο από να κρατηθούμε όρθιοι  και να προσηλωθούμε ο καθένας στον στόχο του.  Γι’ αυτό που μπορεί να δώσει  ο καθένας,  για τον εαυτό του και για όλους»
Από σήμερα το πρωί και πάλι ΕΡΤ. Και αν θέλετε σε επίπεδο συμβολισμών,  αυτή είναι η τεράστια διαφορά μεταξύ  της προηγούμενη και της σημερινής κυβέρνησης.

http://marmenis.blogspot.gr/