Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Το αίμα, της Καθόλουαριστεράς, νερό δεν γίνεται.



Του Θεόφιλου Σιχλετίδη
Μπορείς να πεις πως μέχρι και τις διπλές εκλογές του 2012 όλα, για την πολιτική ελίτ, πήγαιναν στη βάση ενός σχεδίου επαναφοράς στην κανονικότητα κάπου το 2016, όταν θα μπορούσαν και πάλι η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να βρεθούν απέναντι και να διεκδικήσουν, ξεχωριστά και αποκλειστικά για τα συστήματα τους, τα λάφυρα της διακυβέρνησης, που αναγκάστηκαν να μοιραστούν από τα τέλη του 2011. 
Στις διπλές εκλογές του 2012 τα πράγματα στράβωσαν, η Νέα Δημοκρατία… κόντυνε και το ΠΑΣΟΚ ακρωτηριάστηκε, καθώς έχασε την υποστήριξη που είχε από τον Κόσμο της Εργασίας και τα κατώτερα μεσαία στρώματα, καταγράφοντας απώλειες της τάξης των 32 ποσοστιαίων μονάδων. Μιλάμε για μία πολιτική τραγωδία που όμως δεν πτόησε τους οργανικούς… διανοούμενους της Καθόλουαριστεράς - που για κάποιον ακατανόητο λόγο αυτοαποκαλείται ακόμα και σήμερα Κεντροαριστερά - και ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2012 δούλευαν πάνω σε σχέδια για την ανασυγκρότηση του χώρου, σε ένα από αυτά, που συζητήθηκε αρκετά και για καιρό, υπό την ηγεσία των κ. Καμίνη και Μπουτάρη
Οι σχεδιαστές της ανασυγκρότησης της Καθόλουαριστεράς έπεσαν έξω σε όλα καθώς, θαμπωμένοι ακόμα από το μεγάλο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Σημίτη, δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τον ερχομό μίας ακόμα πολιτικής τραγωδίας: Της συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Όταν τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα, ακόμα και σε μακρινούς… πλανήτες, αφενός ο κάθε Καμίνης και ο κάθε Μπουτάρης γύρισε στον πάγκο του και αφετέρου οι σχεδιαστές της ανασυγκρότησης της Καθόλουαριστεράς βρέθηκαν μπροστά σε ένα δίλλημα: Με τον Τσίπρα ή με το Κόμμα της Ενωμένης Δεξιάς; Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο επέλεξαν τον Τσίπρα που βάδιζε προς το Μέγαρο Μαξίμου και όχι το ΚΕΔ καθώς και δεν υπάρχει, ακόμα, και αυτό που υπάρχει είναι τοξικά ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο. Όταν για πρώτη φορά γράφτηκε η πρώτη ανάλυση που μας εξηγούσε ότι ο Τσίπρας, τελικά, είναι ο νέος ηγέτης της… Κεντροαριστεράς, έπεσε το γέλιο της αρκούδας, αλλά τα πράγματα, τελικά, δεν είναι τόσο αστεία.
Ο… διαγωνισμός ερμηνειών, μάλλον καλύτερα διαστρέβλωσης, της λαϊκής εντολής που πήρε η νέα κυβέρνηση στις 25 του Γενάρη, η… αποκάλυψη των διαφορετικών προσεγγίσεων και προσδοκιών που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, οι… συμβουλές προς τον πρωθυπουργό, κυρίως με ποιους να πάει και ποιους να αφήσει και τα… λογοτεχνικά αφηγήματα για τη συγκρότηση μίας νέας πλειοψηφίας στη Βουλή, οπωσδήποτε και με νέο πρόεδρο στη Βουλή, είναι στοιχεία του ίδιου πράγματος, ενός σχεδίου ακύρωσης των προοπτικών που έχει δημιουργήσει αυτή η πολύ μεγάλη συνάντηση από τα αριστερά της Αριστεράς μέχρι τα αριστερά της Σοσιαλδημοκρατίας. Νομίζω πως οι οργανικοί… διανοούμενοι της Καθόλουαριστεράς θα πρέπει να ξανακοιτάξουν το δίλλημα τους, το ΚΕΔ μάλλον τους έχει ανάγκη.

alterthess

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου