Λεφτά υπάρχουν; Και βέβαια υπάρχουν όταν πρόκειται να πληρωθούν εργολάβοι.
του Πέτρου Κατσάκου
Λεφτά υπάρχουν; Και βέβαια υπάρχουν όταν πρόκειται να πληρωθούν εργολάβοι. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει μια σχετική στενότητα, αλλά όταν τα λεφτά είναι να πάνε στη συμπαθή τάξη των εργολάβων η κυβέρνηση πάντα βρίσκει τον τρόπο. Και ειδικότερα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που λίγο πριν εγκαταλείψει την υπουργική του θέση έχει βαλθεί να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο.
Αφού λοιπόν ο υπουργός Μεταφορών φρόντισε να δώσει την τελευταία ημέρα του 2014 έναν παχυλό πρωτοχρονιάτικο μποναμά εκατομμυρίων στους εργολάβους των αυτοκινητοδρόμων, έτσι και με την είσοδο του 2015 ο κ. Χρυσοχοΐδης έκανε το καθήκον του μοιράζοντας 73 εκατομμύρια στους εργολάβους ενός έργου που έμεινε στις μακέτες. Τόσα θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι για το έργο της υποθαλάσσιας αρτηρίας στη Θεσσαλονίκη, που, όπως αποφάνθηκε η Δικαιοσύνη, «ακυρώθηκε με υπαιτιότητα του δημοσίου».
Η κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας είναι μια μνημειώδης υπόθεση κωλυσιεργίας και προχειρότητας σχεδιασμού των κυβερνώντων από το 2006 μέχρι σήμερα, την οποία πληρώνει τώρα ο Έλληνας φορολογούμενος. Η σύμβαση για την κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας υπογράφτηκε στις 31 Οκτωβρίου 2006 μεταξύ του δημοσίου και της κοινοπραξίας «Θερμαϊκή Οδός» που αποτελούνταν από: την Άκτωρ, τη Boscalis και την Archirodon Group. Η σύμβαση κυρώθηκε από τη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2007 και δύο μήνες αργότερα ξεκίνησαν οι πρόδρομες εργασίες για την κατασκευή οδικής αρτηρίας που θα συνδέει τη δυτική είσοδο με την ανατολική πλευρά της πόλης. Από την αρχή, το έργο αυτό είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων καθώς δημοπρατήθηκε με τη μέθοδο της «σύμβασης παραχώρησης» και η εκμετάλλευση θα ανετίθετο για 30 χρόνια στους μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι θα έβαζαν χαράτσια διοδίων μέσα στο κέντρο της πόλης. Παράλληλα, ομάδες πολιτών είχαν προσφύγει στο ΣτΕ κατά της έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. Τελικά η σύμβαση καταγγέλθηκε από τη «Θερμαϊκή Οδό» και τα τραπεζικά ιδρύματα που θα χρηματοδοτούσαν στις 30 Ιουλίου του 2009 με το αιτιολογικό της αθέτησης του έργου και τώρα το Δημόσιο καλείται να πληρώσει όλες τις δαπάνες που έκανε η κοινοπραξία, από τη στιγμή από αναδείχθηκε προσωρινός ανάδοχος, δηλαδή από τον Ιούνιο του 2005.
Έτσι, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως λεφτά υπάρχουν όταν πρόκειται για τους προνομιούχους εργολάβους, σε αντίθεση με περιπτώσεις που αφορούν λιγότερο προνομιούχους επαγγελματικές ή κοινωνικές ομάδες
http://left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου