Γράφει η Έλενα Καραμαγκάλη
Η κόρη ενός προτεστάντη πάστορα που μεγάλωσε πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, η Άγκελα Μέρκελ, έγινε η «καγκελάριος της Ευρώπης» ενώ έχει επιδείξει απαράμιλλη πολιτική αντοχή στο τιμόνι της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, σε αντίθεση με τους πολιτικούς μιας εποχής που έχει παρέλθει οριστικά, όπως ο Τζορτζ Μπους, ο Τόνι Μπλερ, ο Ζακ Σιράκ και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Κατά τη διάρκεια της «βασιλείας» της, έπαιξε κεντρικό ρόλο στην οικονομική κρίση της Ευρώπης αλλά και στο προσφυγικό, συγκρούστηκε με τη Ρωσία για την Ουκρανία και τώρα, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ αναδεικνύεται ως θεματοφύλακας της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Πρόσφατα, οι NYT έπλεξαν το εγκώμιό της, πριν από τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα κατά την επίσκεψή του στη Γερμανία, σκιαγραφώντας το πορτραίτο της ως την «τελευταία ελπίδα της δημοκρατίας στην Ευρώπη». Είναι τουλάχιστον ειρωνικόόταν σκέφτεται κανείς πως ποδοπάτησε κάθε ελπίδα της Ελλάδας για απαλλαγή από την λιτότητα και εφαρμογή της δημοκρατικής εντολής ενός ολόκληρου λαού. Από τότε βέβαια, κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι.
Τώρα, οι δυνάμεις που έφεραν τον Τραμπ στην εξουσία και πυροδότησαν το Brexit, προετοιμάζουν το έδαφος για την επέλαση της Λεπέν στη Γαλλία ενώ η ίδια η Μέρκελ, στη Γερμανία, δέχεται ισχυρές πιέσεις από το ακροδεξιό κόμμα, Εναλλακτική για τη Γερμανία. Όμως αυτές οι δυνάμεις, δεν είναι αόρατες, δεν είναι απρόσωπες και δεν υπάρχουν χωρίς λόγο. Υπάρχουν και γιγαντώνονται επειδή, όπως είπε μόλις εχθές ο Αντόνιο Γκουτέρες, «η παγκοσμιοποίηση δεν αποδείχθηκε όσο επιτυχημένη ελπίζαμε και πολλοί άνθρωποι όχι μόνο εξοργίστηκαν για τις συνέπειές της, αλλά αισθάνονται ότι τα πολιτικά κόμματα εξουσίας και ότι οι διεθνείς οργανισμοί δεν τους δίνουν καμιά σημασία, δεν ασχολούνται (μαζί τους)». Οι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες αισθάνονται πως οι πολιτικοί του κατεστημένου τους έχουν βάλει στο περιθώριο και αυτό είναι κάτι που δεν θα επιτρέψουν να συνεχιστεί.
Έτσι λοιπόν, κολακευμένη από το φλερτ ολόκληρου του φιλελεύθερου δυτικού κόσμου, η Μέρκελ ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για την Καγκελαρία, για την τέταρτη θητεία της, και αμέσως ανέλαβε δράση. Έσπευσε να υπερασπιστεί τις δημοκρατικές αξίες, σε σημερινή ομιλία της, την πρώτη μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της, αλλά μάλλον απογοήτευσε τις αυξημένες προσδοκίες, αφού ξεκαθάρισε πως η Γερμανία δεν πρόκειται να λύσει τα προβλήματα όλου του κόσμου…
Πόσο ταιριαστό για μια γυναίκα που είναι γνωστή για την μεθοδικότητα και τον πραγματισμό της και όχι, ας πούμε, για την ευφράδεια και την δυνατότητά της να μαγεύει τα πλήθη με τις ομιλίες της ή τα μεγαλεπήβολα οράματά της.
Η Μέρκελ, περιορίστηκε σήμερα στο να αναδείξει την εμπειρία του διχασμού της χώρας της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τονίζοντας πως η δημοκρατία δεν είναι κάτι δεδομένο, όπως και η ελευθερία, ενώ επανέλαβε πως η Ευρώπη πρέπει να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ και άλλους συμμάχους για την υπεράσπιση αυτών των αξιών.
Πως προτίθεται όμως, επί του πρακτέου, να υπερασπιστεί αυτές τις αξίες, είναι ακόμη ασαφές, αφού ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει στο υπουργείο Οικονομικών και η στάση του δεν συμβάλει καθόλου στην χαλάρωση της δημοσιονομικής ασφυξίας που έχει επιβληθεί σε ολόκληρη την Ευρωζώνη υπό τις γερμανικές οδηγίες κι έχει οδηγήσει τους Ευρωπαίους πολίτες να αναζητούν καταφύγιο σε φωνές που υπόσχονται αποδέσμευση από το διευθυντήριο του Βερολίνου και των Βρυξελλών.
altsantiri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου