Η ΕΕ κλιμακώνει! Από την «ανησυχία» έφτασε στην «καταδίκη»

Θέατρο του παραλόγου ή ωμή υποκρισία, η υπόθεση των χειρισμών και της αντίδρασης της ΕΕ απέναντι στην τουρκική εισβολή στη Συρία σε βάρος των Κούρδων, είναι απλώς μια παρωδία με φόντο την τραγωδία της αιματηρής πολεμικής επιχείρησης.

Σε αντίθεση με τις παραληρηματικές αντιδράσεις και παλινωδίες του Ντόναλντ Τραμπ, η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε μένοντας απολύτως απαθής, στη συνέχεια κλιμάκωσε τις «αντιδράσεις» της, εκφράζοντας αρχικά την ανησυχία της και πλέον κατάφερε με την τελευταία της διατύπωση να «καταδικάσει» την τουρκική επίθεση. Αυτή η τόσο «σφοδρή» αντίδραση στην εισβολή μετά το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών, εκτός από γέλια προκαλεί και κάποιες πολύ πικρές και θλιβερές διαπιστώσεις.

Ενδιαμέσως, διάφοροι παράγοντες μεμονωμένα μίλησαν για κυρώσεις όπως το μορατόριουμ πώλησης όπλων, αλλά όταν όλοι αυτοί συνεδριάζουν δεν παίρνουν καμία ουσιαστική απόφαση και αρκούνται να «καταδικάσουν» μια επίθεση που απειλεί με ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή. Ή συζητούν φιλοσοφικά για τους χειρισμούς του ΝΑΤΟ, ξεχνώντας ότι συνεδριάζουν για να καθορίσουν τη θέση της Ένωσης. Αλλά και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όταν ερωτήθηκε για το ενδεχόμενο κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας για τις προκλήσεις στο Αιγαίο, δήλωσε "ανέτοιμος" να απαντήσει, αποφεύγοντας να τοποθετηθεί καν για την ουσία και την ανάγκη να υπάρξει σχετική εισήγηση για την επιβολή τους. Όμως η αφωνία και η ενδοτική στάση θα έχει μακροπρόθεσμα καταστροφικές συνέπειες για την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Άλλωστε ακόμη και στο θέμα των παράνομων γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ, όπου οι διατυπώσεις είναι πιο «σκληρές», η αντίδραση του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών παραμένει προσχηματική και δεν απασχολεί κανέναν, πόσο μάλλον την Τουρκία.

Η πολιτική κατευνασμού και απροθυμίας της Ε.Ε. απέναντι στην Τουρκία μαρτυρά τόσο την πολιτική της ανεπάρκεια να κινηθεί στη βάση αρχών και αξιών, προασπίζοντας τα κοινά συμφέροντα των μελών της και όχι τις κατά περίπτωση πρόσκαιρες επιδιώξεις των ισχυρότερων χωρών - μελών. Παράλληλα, δείχνει τη λειτουργική και θεσμική της αδυναμία να παράξει κοινή και αυτοτελή εξωτερική πολιτική και να επιβληθεί διπλωματικά. Με την αξιοπιστία των ΗΠΑ να έχει καταρρεύσει από τις αλλοπρόσαλες θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ σε όλους τους τομείς, το μεγάλο ερώτημα ήταν αν η ΕΕ θα μπορούσε να τις αντικαταστήσει στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο. Τελικά φαίνεται πως δεν μπορεί.

tvxs