"Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Έκθεσης Βιβλίου στο Ζάππειο, ο υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε ότι φέτος αρχίζει μεθοδικά η επαναλειτουργία των σχολικών βιβλιοθηκών"
του Πέτρου Κατσάκου
Οι σχολικές βιβλιοθήκες ήταν ένας εκπαιδευτικός θεσμός που στάθηκε στα πόδια του με ευρωπαϊκά κονδύλια (Β' ΚΠΣ) επί υπουργίας Γ. Αρσένη. Οι βιβλιοθήκες αυτές δημιουργήθηκαν έχοντας τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές, με άριστη υλικοτεχνική υποδομή (ηλεκτρονικοί υπολογιστές, Ίντερνετ κ.ά.) και βασίζονταν στο διεθνές σύστημα ταξινόμησης dewey, διέθεταν βάση καταλογογράφησης καθώς και ένα πολύτιμο αρχικό υλικό χιλιάδων τίτλων.
Στο πέρασμα του χρόνου, οι 757 σχολικές βιβλιοθήκες που λειτούργησαν στα σχολεία όλης της χώρας αφέθηκαν σταδιακά στην τύχη τους, μαζί με τους μαθητές που τις χρησιμοποιούσαν και τους των εκπαιδευτικούς που υπηρετούσαν σ' αυτές. Έκτοτε, οι πολιτικές ηγεσίες που πέρασαν από το αρμόδιο υπουργείο ουδέποτε διέθεσαν χρήματα για τον εμπλουτισμό τους με νέα βιβλία και οι σχολικές βιβλιοθήκες τροφοδοτούνταν μονάχα από δωρεές συγγραφέων, φορέων και ιδιωτών. Ο αρχικός σχεδιασμός για επέκταση του θεσμού σε όλες τις σχολικές μονάδες της χώρας όχι μόνο εγκαταλείφθηκε νωρίς, αλλά συνοδεύτηκε από τη συστηματική απαξίωση του θεσμού ελέω των μετέπειτα υπουργών Παιδείας. Το τελειωτικό χτύπημα στον θεσμό δόθηκε από την Άννα Διαμαντοπούλου και τη συνεργό της Εύη Χριστοφιλοπούλου, οι οποίες το 2011 απαίτησαν την παράδοση του εξοπλισμού και της υλικοτεχνικής υποδομής των 757 σχολικών βιβλιοθηκών και κάλεσαν τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς να παραδώσουν τα κλειδιά των βιβλιοθηκών στους διευθυντές των σχολείων. Στο «Νέο Σχολείο» εκείνης της περιόδου οι σχολικές βιβλιοθήκες θεωρήθηκαν περιττό έξοδο και οι εκπαιδευτικοί που τις στελέχωναν στιγματίστηκαν -στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού που ευδοκιμούσε εκείνη την εποχή- ως «λουφαδόροι» που θα έπρεπε πάραυτα να επιστρέψουν στις σχολικές αίθουσες.
Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της Έκθεσης Βιβλίου στο Ζάππειο, ο υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε ότι φέτος αρχίζει μεθοδικά η επαναλειτουργία των σχολικών βιβλιοθηκών «όχι σαν μια αποθήκη βιβλίων, που εργάζεται απλώς κάποιος για να συμπληρώσει το ωράριό του, αλλά σαν ένας θεσμός κεντρικός για το σχολείο, όπου θα μπορεί ο μαθητής, με την καθοδήγηση του βιβλιοθηκονόμου και του δάσκαλου που θα είναι επιμορφωμένος με τη λειτουργία των βιβλιοθηκών, να μπορεί να ανοίγει τους ορίζοντές του, να διαβάζει βιβλία πέρα από το ένα και το μοναδικό και κυρίως να συντάσσει εργασίες που είναι τόσο αναγκαίες για να ανέβει το επίπεδο της εκπαίδευσής μας».
Η είδηση που ενδεχομένως διέλαθε της προσοχής της συντριπτικής πλειονότητας του Τύπου δεν υποκρύπτει απλά και μόνο τη στείρα αντιμετώπιση των αποφάσεων και των ενεργειών της πολιτικής ηγεσίας του συγκεκριμένου υπουργείου, αλλά επιπροσθέτως αποκαλύπτει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την εκκωφαντική αδιαφορία των μονίμως ανησυχούντων για τα εμπορικά και επιχειρηματικά δίκαια των σχολαρχών της ιδιωτικής εκπαίδευσης, για το επίπεδο των δημόσιων σχολείων. «Οι σχολάρχες να κερδάνε» και στα παλιά τους τα παπούτσια οι βιβλιοθήκες των δημόσιων σχολείων ή κάπως έτσι τέλος πάντων.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου